<6
ԱՕ-ԱՋ »
Վ ԱՐԳԱ Վ ԱՌ ձԱԻԱ Տ ՔՈ Վ
8հՍնԱ1քեԱԿՒ
ԱՌ^ՒՒ
.Բաղղաւուսբսւր
աՆնչաՆ
Հսւմքւանք
մը կլւ
կազմեն
Տարօնի
զաւակներր
մեր գաղոլ -
թին
մկշ–.
ինչպէս
արեւ֊մաեան
Հայասաանի
զրլ ֊
թաւ-որ
գաւառները
, Տարօնն ալ
անխնայ
կռասրսւեգաւ
տեղին
՛էրայ–
Սակաւաթիւ
բեկռրներ
միայն
կրցան
արտասաՀման
Հասնիլ, եթէ չՀաչռւենք
անոնք որ Հա -
յաստան
գացին %
Այղ
փ՚՚ՔՐ
«
մնացորգաց »ը իր
հննգա–
Վ^յրին
կապուահ է անՀուն
խանգաղա -
աանքով :
Տարեց թէ երիտասարղ
, երբ Տարօն ,
Ս՚ռւշ կամ Ա ասուն բառե բ ր
1ի՝արտասա -
նեն,
ճչմաբիա
սարսուռ
մը կբ զգան ;
կը թուի թէ գեռ երէկ
եկահ ենեւ ՛լա՛
ղբ պիտի
ւԼե րա՛ղա ոն ան • • •
Անչուչա չաա խոր պատճաոներ
ունին
այս
կարօտն ու խանգաղատանքը
-.
Տաբօնը
ին^ուրոյն
աեղ մբ կը ղրաւէ
մեբ
պատ՛մութեան
մէք, իր Հեռաւոր
անց–
եաչով եւ մեր ժամանակնեբու
փոթորիկ -
ներով
Ամէնէն
Համեստ
Աչեցին տլ միչտ պար–
հանքով կր յիչէ թէ ինք զաւակն է Մ՛ս ՜
միկոնեանց
աչխարՀին
, ուր
քցորենացին
Հայռց
պաամութիւն
գրեց, իոկ
ֆեաայի–
ներբ լեռ - ձոր թնղացուցին
է
Գույււգէն, ՎահաւՐւ, Հրսւյբ - Դժո խք ,
փ ա յ Ա6.դրանիկ ղեկավար • • •
Արգա
րեւ , իր չատ մը ա ըժանի^^ե
բուն՛
Հետ , պաամ ական
Տ արօնբ
մ իտքերու
մ էք
քանղակուահ
է իբբեւ
օրրան
քաշութես-ն
ել յանղզնութեան
;
Եթէ
Խռրենացին
ո
՛ւշ
ՐԼլաբ
»
կբնաբ
Տարօնի
պատմութիւն
մը եւս
Գրել •>
նկարա
ղբե լով « բազում
գորհս
արքլ. -
թեան » է
Տարօն - Աաչնոյձորի
քաշեբռւն մէշ
գէմքեբ կան որոնք սլարհանքով
պիտի
յիչո՚-էէն
ազգեբու
պատմութեան
մէշ :
Գժբախտաբար
ինչպէս մեր
անասեյի
ոզբերգոլթիւնբ
, նոյնսլէս մեբ ղիմագրա–
կան ճակատի եւ ինքե տպա չտպան՛է
ւթե ան
պատմութիւնբ
խեղգուահ
է ամեՀի
եւ
անմ աաչելի
լեոնե բու
անգունգին
մէշ ;
Ուրիչներ հով եւ բանուկ
ճամբաներ
ու
նեցահ
են , իբենց
վիճելի
փառքեբբ ՝տա -
րահե լու Համար ցամաքէ
ցամաք :
Հայկական
տառապանքի
, աղաաագրա -
կան
պա յքաբի եւ վւառքի
պատմ
ութիւնր
Գ"Ց գէրք
րն է նոյնիսկ
մեբ
ժողովուրգի
մեհամա
սնո ւթեան
Համաբ • • .
՛Բանի՛" Հոգի պիտի
կրնա յին
ձեգի բա -
ցատրել
երգի
մք սա
տունը՛
Թնդաց սրաերը աասնեակ քաջերուն,
կո-ուեցան անվերջ ւքինչեւ իրիկուն,
իս կ երբ գիշերեց Գ է ո բ գ ը շալկա>ծ ,
ժողովուբղի
մը Հոզեկան
մեհոլթիլնը
կամ անոր վւառքբ
ւղէտք է փնտռել անց -
ետլի
իր աղգային
՚գատմռւթեան
վեբյի -
չոլմներուն
մէշ ՚.
Ժամանակէն
առաշ գաաապարտուահ
են
պատմ ութե ան բեմէն , անՀ ե տ կո բսուե
լու
՛ոյն
ժ ուլո վուր էլնե րր , որոնք
կբ մ ոռնան
անցեալի
գիրենք
ւիոթոբկուլ
անպատմելի
էլէէ ւլո ւմնե ր բ : Իրենց
հոցէն
հնահբ : Իրենց
Համաբ նաՀատակուահ
Հերոսնեբբ : Անոնց
հերոսական
մ տ բան չո ւմնե ր բ , ոբոնց Հա -
մ ար ան իմ ասա
գաբձաձ֊
էին կեանքն
ու
էսչխաբՀբ
ամէն
քաւլց րութեամբ
՚.
Ու պատմութիւնը
կը վկայէ
. Ազգա -
յէն արժանապատուութեան
տէր անՀաա -
նե՜րք չեն Հանւլուբժեր
գառն
իբականոլ -
թեան
է Լռութիւնը
մաՀուան
Հաւասար կը
զգան։
Կ՚ըմբոստանան
տիբոզ
էլոլչումին
գէմ
։ կ՚ուրանան
տուն ու տեէլ , կին ու ղա–
ւակներ
, եւ իրենց կանաչ
արեւբ , ու կը
նեաուին
յեղափոխական
փոթորէկէն
մէք,
մա Հ կամ աւլատոլթիւն
նչանաբանով
;
Անոնք լալ գիտեն որ իրենց
ճամբան
փչոա է , գբկանք ու աանքանք
% ԱնՀար -
թելի
ւլժուտբութիէննեբ
կան, անքուն գէ–
չեբնեբ
, տնմաաչեչի
լեռներ,
էրենց ան -
զուսպ
բուք ու բորանով
; Անօթէ ուհա -
բաւ
սլատբաստ
մեռնելու •
Այգ
Կ."՚ՐԳէ հերոսներէն
կարելի է վեր
աէւնել
Տարօնի
անգուգական
գաւակներէն
Գիւղէն դուրս ելան եւ գացին տրտմած :
Տարօն
աչխաբՀը
միեւնոյն
ատեն օր -
րանն էր չինարար
աչխատանքի
ել արւլար
խնգո ւթեան
. յ
Այլաբանական
էմ աստ
ունէր էր «ւէեՀ -
լէվան»ներոլ
մարգանքն ալ, իներկայււլ -
թեան
բիլբաւո
բ ա յցե լունե բու
։
Հաւատքի եւ յանգգնութեան
,
թերեւս
ալ Հեթանոսական
աւանղ ութեանց
յէչ՛" ~
տակնեբ էէն այ՛լ մարզանքնեբբ,
Ա՛ կա -
բապետի
վանքէն
մէք ;
Վ^արղավառր
Հաւատքի եւ կամքի
իսոր ՜
Հրզանչանն է Տարօնի
ղա լա
քլե ե բ ււ ւն Հա -
մաբւ ԼՊատաՀաբա"՛ր
«Հաւատամք»
մկբ–
•տահ են վանքին
չբքակայ
լեռնեբէն մէ -
Կռ)
Ամէն աարի. Հինգ - վեց
Տարօնցիներ
պաբտք կըսեսլեն ա րհա բհե
լ իրենց աւե -
բակ
հննղավայբին
յէչատակը
, իբրեւ
տղ–
բէւբ
ներչնչման
՚.
Ո^ւր էր որ այղ Վարղավառ
Հաւատքը
վսւրակէբ
բոլոր աաբաւլէր
բազմոլթիլն
-
ներբ, փաբատելււվ
յոռետեսութեան
ել
նաՀ անք ականս ւթեան
մ չուչբ , որ կր
սպառնայ
մթաւլնել
Հայկական
Հորէզոնբ
է
(8 Յ ո ւ լ ի ս , 1956)
Ե–
Գկորէլ
Ջ՚ս՚իոլչին
, Խարցայ
Աակոյին
, եւ
Ապաղանայ
Գալէէն , որոնց
յիսնամեակի
նախօրեակին
կբ ղտնուէնք -
1907
Մ՛ո -
յէս
27 :
Անոնք
կսկէհ
սրաով , ականատես կ բլ
լա յէն , ժուլէէվուբղի
անլուր աառապան -
քին , անոբ գ աբալոբ
Հաբսաութեյսն
խ՛՛ր–
տակումին,
անււր Հատբնւոիբ
սպանու -
թեան
, եւ առեւանգոլմին
, եւ ուրիչ ան-
պաամելի
ղուլումներոլ
ն
յ
Այո ա ւլաղա կ ո ղ ղոլլո ւմնե րբ , ե կ Ա՛ն ւս -
ւելի խոցոտելու
անոնց
էութիւնբ
, եւ
աոէն
, խում բ մ բ քաքե բով
մ տան Աոլ -
լուէ՛
՛ւէւղ,
՚^ո՚յ
ժոզովոլրւլի
սյ ղ՛ո տ ո լ -
թե ան սեղանին
կամ աւո ր ղոՀեբ ղառնա -
լու ։
իյաւ՚սրեցալ
Տարօն
աչխաբՀի
անամպ
^"Րէղոնբ,
պայթեցաւ
կռիւը,
արիւնոտ
մարտ; Եւ կուլմեբ անՀաւասաբ
, մէկբ
Հա
րէւրէ գէմ ; Եբկէնք անտարբեր
, քազաքա–
կէրթ անասաուահ
աչխարՀ , աւե լփ վատ
ու անտարբեր
, էսկ կռուոզները
,աղատու.~
թեան եւ վրէմի
անՀուն
կարօաը
է -
րենց խոցուահ
սբտեբուն, եւ կարօտի
ան
կաաար փափաքները,
իբենց բոցավառ
աչ.
քերուն : կռուան
քաքաբար
, խլին
զոՀեբ
,
ել ինկան
իրենց
կոչման
բարձրութեան
վ ր ՚ " յ ••
^
Պտրտականութեան
գիաակից
, եւ աղա -
տութիւն
սիրող
անմաՀ նաՀատակներ
, Հ
ձեբ եւձեր նմաններու
բազմատանք
կեան–.
քի թել կարոզ
1907,
Մայիս
21 ի
երկուն––
քէն
հնունղ առաւ ՄԱՑԻԱ
28
ՀայութեանՀ
սբտի չատ մօւո , ւլարերու
երաղ
եղող ա - ՚
զատութեան
անքնշելի
, եւ յաւէտ
անմո
ռանալի
թուականը •
ի՚^նչ էր անոնց նաՀատակոլթեան
խոբ ~
Հուրգը
, Աստուհոյ
արեւի
լոյսի
տակ
Հայ ժոգովուրգի
եւ Հայրենիքի
ագատու -
թիւն,
ինչ ոը արղար ել մարգկային
էր :
ԵԼ քանի
որ Տարօն -
Տուրուբերանի
Հայր.
Միութեան
4։0ամեակի
տօնակատա
րութեան
թուական
ԿԱ զուգաղիպի
ե րեք
նաՀատակներու
50ամեակին
, Աայէս
27 ,
արգար եւ մարգկային
է ոգեղոչել իյի -
չաաակ
անոնց տարահ
բոլոր
յաւլթական
թռէ չներուն՛
, թէ ռազմաղա
չտե բու
մէշ ,
եւ թէ աբեւավւառ
րաբձունքնեբուն
վրայ է
Որ իրենց գեգեցիկ
նաՀաաակութեամբ
իմաստն ու խորՀուբգ
փոխանակեցին
չաա
շատերոլ :
Փառք
ինկահնեբուն
եւ. յւսլւգանք
իրենց
մեհութեան
ՄԱՐԳԱՐ
ԲԱՐԽԵԱՆ
ԱՆ - ՀԱԱՑԷ
ՏԷՈԸ՛
թորոս
, նամակր
ո՛՛ւր է ;
ԾԱՌԱՆ
• Փոսաա
ձգեցի :
ՏԷՈԸ
՚
Վայ՛
վբան Հասցէ չէի
ղրահ։
ԾԱՌԱՆ
Ես կաբհեցի
ղիտմամբ ր -
րահ
էիք, որպէսգի
որուն
՚Ա՚կելնիգ
չզիա–
նամ
• • • յ
ԳԷՈՐԳ ՉԱՎ-ՈհՇ
Այս աարի, Հայաստանի
Հանրապեասւ -
թեան
տարեգարձին
կբ ղոււլաղիպի
Հ՛Ց՛
Գաչնւսկցութեան
եզակի
Հերոս եւ Տ՛՛՛րօ -
նի աՈասպելատիպ
ել արժանաւոր
զաւակ ,
Գէոբւլ
Զ՚սվուչի
նէոՀատակութեան
50""^ -
եակբ
ԱՀա թէ ինչո՛ւ
, Տ՚սրօն
Տուրուբերանի
Հայր . Մ իութեան
Փարիղի
, Տէսինի
եւ
Մ ո՛
ր՛՛ւ,
յլի մասնաճիւղե
բբ թ՛ն
մոռնար
Հանէլէսով
մբ ողեկոչել
անզոււլական
Հե -
րոսին յիչաաակբ ;
Աւլբիւբնեբ չենպակսիր
,
Համառօտակէ
նե բկա յացնե
լու
Համ աբ
յ ե ղա վէ ո խա
կան
մեհ
Հեբոսին
կեան^ ու ղ որհր
Գէորգ
Ջավուչ^
Հոգիով
մեհ եւ նկա -
րէսղրով
արի՝ մեբ աղատաղրական
պայ -
քարի պաամ ութեան
մ էշ կընեբկա յանա
յ
իբբեւ
չքեղ եւ պայհառ ասպետ ;
Գժուաբ է ակար
ղբիչովս
Գ^ել
կեանքը
մ եհ նաՀ ատա
կին
, որ անսաՀմ ան
անձնբ–
լի րութեամբ
եւ ապչե ց՛էէլցիչ
Համա րձա -
կութեամբ
մր տասնրոլթբ
տարի,
աոանց
ղէնքր վար ղնելու
, մ ղահ է
քառասունէն
աւելի պաամ ական ու յաղթական
կռիւ -
նեբ :
1880 -
1Տ90ակս՚ն
թուականներու
աՀոլ–
սաբսափներուն
մէշ կ՚ապրէր
խաղաղասէր
եւ չինաբաբ
Հայ Ժռղովռւրղր
;
Ամէն օր
կրակ կըթափէր
Մ չո յ ղիւղե բուն
վրա
յ ,
շաբղ
, սպանութիւն
, Հբկիզում
,
աւերում
ել տանշանք
՚. Բոլոր այս ղէպքեբր
ցնցահ
էին պատանի
Գէորգ
Չավուչի
Հոգին , որ ,
էր
ժողովուրղին
հառայելսւ
Համաբ
, թո–
գուց Առաքելոց
վանքի
ղպրոցն ու պապե
նական օճախբ , գէնք առտլ ու
բաբձբացալ
Հայոց
բաբձրաւանգակը
,
արիւնւարրու
Թուրքէն եւ ՚Բիւրտին
ցոյց տալու
Համար,
թէ մենք ալ գիտենք
կռուիլ
յտնուն աղա -
աութեան :
Բովանղակ
կեանքին
մէշ եղաւ
բացառա–
պէս
ղորհօն
, ժողովուղանուէր
, քաշ եւ
եռանգուն
Երբեք
Հանղիստ
կեանք չու -
նեցալ՛,
Շրքեցալ
քաղաքէ
քաղաք,
գիւղէ
գիւղ , ղաչտէ ղաչտ
ու լեռնէ լեռ , րաղմա–
չարչաբ եւ տառապեալ
իր
ժողովուրգի
պատիւն ու ինչքը էղաչտպանելու
Համար •
Վեբքապէս
, 1907,
Մայիս
21 ին , չաբա
չուք թուական
, Գէորղ
Զավուչ,
Հայու -
թեան
մեհաղոյն
թ^ամիներէն
Բէօօէ
պէնպաչիին
ղէմ առ գէմ , ե
անՀաւասաբ
կռուի
մր մէք, զէն ի ձեռին ռւՀերոսա -
բաբ
կ՛ի յ ն ա յ եւ կ՚անմ աՀտնա
յ
Աբահանիի
ափին վբայ,
Աուլոլխ
գէւզէն
մէք, խոբ -
տակելէ ետք իբթչնամին :
Փա*ռք ու պատիլ քու պատկանահ
կու
սակց Ս ւթե ան եւ բէւր
յարգանք
յէչատա -
կէգ , "էբելի՛
Գէորգ
Ջավուչ ։
Վ ՚
քցԱՋԱՏՈՒՐԵԱՆ
ՏԱՐՕՆ ՏՈՒ\ՐՈհԲեՐԱՆհ
ՀԱՑՐ. ՄԻՈԻԹԵԱՆ 40ԱՄԵԱԿԻ Ա ՌԹԻԻ
Վեբշէն
յէսնամեակին
, Հայրենակցա
-
կան
Միութիւններբ
աչքառու եւ
կաբեւոբ
տեղ մը ւլբաւեցին
, մեր աղգային
կեանքին
մէք
գորհող
բաւլմտղան
կազմակեբպու
-
թիէննե
բու
չարքին
։
Աոաքին
աչխարՀամաբաէն
ետ^ է մաս
նաւորապէս
, որ հաւալեցաւ
Հայբենակ -
ցականնեբոլ
ցանցը ել
ընղաբձակուեցան
անոնց
գորհունէութեան
սաՀմանները •
Ասոնցմէ չատերր
նախախնամական
գեր
մը կաաարեցին
, իրական
կորուստէն փր
կելով Հագարաւոր
գոՀերր
մեր
ւլլիին
պայթահ
յա քո բգական
աէլէտներուն
։ Աեհ
եւ կաբեւււ
ր օժանգակո
ւթիւն
մ ը
բերին
մէչա
անոնք
ւլա ւլթա կան ական
ղան -
ղոլահնեբւււ
աեղաւորման
հանր ել աաղ -
նապալի
գոբհին
մէք ։
Եթէ
մինչեւ
որոչ չրշան
մր,
Հայբենակ–
ց ականն եր լ իրենց
անմ իշական պարտա -
կան ո լ թ ի ւն ը նկատեց
ին
օւլնո լթե ան գոբ -
հր
նախլնտրաբար
այգ նպատակին
յատ
կացնելով
իբենց
նիւթական
Հնա րաւո
րոլ–
թիւններր
, աւելի
ետքէն
Վեբքէն աչ -
խարՀամաբտի
նախլ^թաց մէկ քանէ տա -
բիներուն
ձեռնամուխ
եղան
ազգապաՀ–
պանումէն
նպաստող
բազմաթիւ
այլ
ձեռ–
%արկներու՛ Եւ առաքին
Հերթին՝
կբթա -
նաս
ղո րհին մէք :
Ներկայիս
ունինք աբգէն,
մի
քանի
Հքէէյրենակցականներոլ
կողմէ ,
բացառիկ
զոՀողութեամր
լոյս
րնհայուահ
պաամ •
ել աղւլաղբական
կաբեւոր
Հրատարակու -
թիւննե
ր : Անկախարար
իրենց
մասնա -
ւլիաական
արժէքներէն
, այս կ
՚Ոբգի
՝*Ա.–
բատա բակւււթի
ւննե բով է , որ
կո բսւսաէ
պիտի
փրկէււին
մեր նորաւլոյն
պաամու -
թեան մաս կագմււղ
բազմաթիւ
արժէքա -
ւոր
նիւթե բ ր ՚.
Հ բ ա տա բ ա կչա կան ա յս կարգէ
կաբեւոր
ա չխատանքնե
բու
Հետ զուգրնթացաբաբ
,
Հայրենակցակտննեբր
ոչ նուաղ
կարեւ՚՚բ
օժանգակութիւն
ցոյց կուաան
մեբ ազգա–
յին կրթական
ղանաւլան
Հաստատութէւն
-
նեբէէւն :
Արժէքաւոր
՚չէրքեր
, պատմական եւ ղե–
ղա րուեստա
կան առարկաներ կբ
նուէբեն
Հա յրենիքի թէ գագթա
չվսարՀի
մ աւդենա -
գարսւննե
րռւն , թանւլա րաննե րո ւն ել գպ ՜
րո ցնե բուն :
Նի՛ւթական
լայն
աշակցոլթէւն՝
գո՚ղ ՜
թաչխաբՀի
գպրոցական
ւլո րհ էն :
Այս
նոյն գպբոցներուն
մէք կր
պաՀեն
իբենց սան - ոբգեգիրնեբԱ
;
Մէկ խօսքով, մեբ Հա յրենա կցա կաննե -
րր, Հակաււակ
մեր բնգՀանուբ
գժուաբու–
թիւննեբուն
եւ աննպաստ
պայմաններուն
,
կը
մնան
ամուբ
կառչահ
աղղապաՀպա
-
նումի
գիրքերուն :
Այս գժուա
րին պայքարին
մէք, միչտ
ալ
բացառիկ
ղեր մր Վե րապաՀ ուահէա
յն Հա յ–
- րենակցականներուն
, սբոնք անխոբտակե -
լխ կապերով
կապուահ կը մնան մեր անց
եալ պատմ ութեան , ընգՀանուր եւ տե -
զւսկան
մեհութիւններուն
, սրբութիլննե
-
բուն , աւանղութէւններուն
, ուբէչ
խօսքով^
բարոյական
մեր րոլոր
արժէքներուձ
։ Եէ՚\
այս գէէով՝ մերփոքրէկ,
ր՚"յց
մէչտ սէ
«1
րելի
Հայրենէքէն
:
Տարօն - Տ ուրո ւբե րանի
Հայրենակցա
-
կան
Միութիւնը
,որուն քաէւասնամեա
լ յո
բելեանը կը տօնուի
IIIյսօր Փաբէղէ
մ էշ ,
իր հնունգբ
աոահ է մայր երկրէն
,ու նախ
նական
քայլերբ
նետահ՝ Արարատի եւ Ա -
րագահի
ստուերներուն
տւսկ
մ ղուահ ա -
զատաղրական
պայքարի
օրերուն :
Եթէ ան աաբագբուեցաւ
Հա յրենիքէն ,
Ամերիկայի
եւ գաւլթաչխաքՀէ
նոր կազ -
մուահ
Հայկական
կեգբոններուն
մէշ էր
որ Հասալ
քառասնամեայ
էր
պատկառելէ
.տարէքէն • ան կբ պաՀԷ սակա
յն , Տարօնէ
աչխարՀին
Հին փառքե
րր , եւ
նո -
բագէէյն
չրշաննեբու
անղերաղւսնցելիօրէն
Հեր ՛է սա կան
պայքարներու
անպարտելի
կոբո՚ին ու կամքր
։
Որեւէ
Հայրենա
կցա կան է աւելի, անէ,
որ գւսէլթաչխաբՀի
մէք կոչուահ է պա .
Հակի գեբր կաաարելու
պւսՀպանելոլ
Հա -
մաբ այն ամէնր
ինչ ոբ Տարօն -
Տուբռւ–
բեբանինն է եղահ :
ԵԼ ասիկա , ռչ թէ նեղ տեղական նկա -
աումնե րով ել նա խանձա իսնղրութեամբ
^
այլ այն միակ եւ անաեւլիտալի
Համոգոլ -
մով թէ՝
ինչ որ Տ՛արօնի աշիյարհին է,
եամաեաւյ կական է :
ԱնՀրաժեչտ
չէ պատմական
Հեռաւոր
չրք աննե բ ո լ փաստերուն
ապաւինե
լ Հաս
տատելու
Համար
Տարօն
աչխաբՀի
ձգահ
խոր տգղեցութիւններբ
մեբ
պատմութեան
վրայ,
Ցէչենք
1894
եւ
1904
թուականները
:
Աասնո
յ լեոնեբուն
մէք , ա յս
յա քո բգա
կան
թուականներուն
կաաա րուահ
րմ րոս–
տական
չաբժումնեբն
էին, որ նոբ
ւլոյն
ել բովանգա
կութ էւն
տոլէն
մ եբ աղաաա–
գրական
պայքարին։
Աոանց
1894^
ապստամբւււթեան
, Հայ -
կականՀաբցը
գաաապարտուահ
էրմնալոլ
61/"^
յօղուահի
անբովանէլակ
ել տարտամ
բովանղակութեամբ
: 1895^
Մ ա
յիսեան
հրաղիբր
, նռբ եւ յսաակ
բո վանղա կո
լ -
թեամբ,
անմիքական
արղիւնքը
եղաւ
այս
մեհ
չարժումին
։
Ատկէ եաք , մ ասնաւո րապէս
երկբէւրղ
ապստամբութիւնն
էր , որհալալեց մեբ
յեզափոխական
չաբժում բ ՚,
Ազատ եւ անկախ
ապրելու
կամքր ,
անկաիսութեան
Համար
պայքարի
ըմ բրռ
-•
նէէւմն եւ Հաւաաքր,
զօրացաւ եւ նոբ թափ
ստացաւ
Տարօնի տյս կրքլեակի
ապսաամ՛
բական
չարժ ումնե րով ;
Ո՛^վ է , որյանգգնութիէնը
պէտի
ոէնե
նայ անտեսել
Տարօն ֊ Տուրուբերանի
այս
մեհ եւ Վճռական
ազղեցութիւնը
մեր ա -
զատաղրական
պայքարին
մէք ;
ԵԼ Ո՞Ր Տաըօնցին է, որ պէաի
չոլղէր
պաՀել այս նուիրական
ժառանղռլթէւնր
է
Տարօն - Տուրուբերանէ
Հայրենակցա
-
կան
Մէութիւնր,
որ արղէն
քաաւասուն
տարուան վաստակ
մը ունէ, եւ իբ
թեւե
րը տարահահ է գագթաչխարՀԷ
բոլոր կա
րե։ II ր կեգբոններուն
մ էք ,
Հպաբտոլ -
թեամբ եւ քաքո ւթեամբ պէտք է ոբ չա -
րունակէ էր գորհբ։
Այն արգար
Համոզու
մով, որ, այս գորհը
բնական
մասբ կը
կագմէ Հերոսական
այն րոլոբ
մարտնչում–
ներուն,
ոբոնք
մեղի պէտէ
Հասցնեն
մեր
վերշնակ
ան
յ ՚" գթանա
կ էն
Ա. ՏԷՐ ԹՈՎ,ՄԱԱԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
