•
ՈՒԺԵՂ ԱՆձԱՏՍԿԱՆՈՒԹԻՒՆ ՄԸ
Երբ
Հայ ււլա ա մաղէր
մր մեր
մչակոյթէ
պա ամ
ւ։ ւթ
է լ՜։ ր
ւ։ ւս ո ւմնա
ս է րԼ
լ
փււ
րձկ եւ
ուղկ
ղլուէւ
մ ր նուէ
րել
արաասաՀմանէ
Հաք
մամոլլէն
ու ղրականութեան
,
ոսւէպ–
ուահ է
մ
անրամ
ասնօրէն
ոլրպաե
լ
Հ<8ա -
ռա՚քֆէ
երեսուն
աարէւներու
՜էաւաքած՜ռ
—
ներր
մասնալորարար
:
/IՀ մէա
յն
ղ րական
ու.
ղ եղար ուե սաա -
կա • , պաամական
եւ ղէաական
վսւսաակէ
մր
ոլէաէ
Հանղիոլէ
Հոն,
այլ եւ
պէաէ
ղանէ մեր ՛յւ– ղէն սաեղծաղորհ
ողէէն
կենղանէ
վկայութէւնր
, եւ օաար
Հ ՚ ՚ ր է -
ղոններոլ
աակ
մեղէ
սլա ր աա
ղ ր ո ւքչւհ ան -
բնական
վէճակէն
ղէմսլայՀՈՍրելու
ղէ -
տակւրււ
թէլԿբ
է
<ձՕսւռախ
օրաթերթ
ր իր
երեսնամեայ
գ ո յութեան
բնթաւլքին
,
մր րկա վար ել
Հալածական
եբէ տա սա բգութեան
մ լա
կեն
գանի մէկ ձայնր
նեբկա
լաւլ ու ւյ , երիտա -
սար գութ
ի ւ ն ,
որուն
ձղտ ս ււքնե բ ուն եւ
իաէալներուն,
բողսքներուն
ու
գմղոՀոլ–
թի
ւննե բուն
Հ աւա տար
իմ
թա
րղ
մանբ
գարձաւ֊.
Այս ղբական
ղի^բ,
ղաղավւա
-
բական
այս երեւո յ թ ր պիտի
բաւէր
, որ
Հայ
ե ր իտս՚սա
բգութեան
սաուար մէկմա–
սր իր Հողե կան պաՀ անքնե բ ս ւն արտա
-1
յա յաէչբ
գաւանէր
գա
յն ;
|
Երբ այս ՚չեգեգէկ
ու գրական
ղէհերբ
կբ նկատեմ
ՀՏառաք^է
գոյութեան
Հէմ -
նաքարեբյշ,
չեմ կրնար
անտեսել
մասնա -
ւորաբար
*1՝11ր.ծուլը ,
որ
էբ
Հոգէէն
չ ա ա
բան
գրահ է Հոն եւ աառապահ
անոբ
վե—
բելքէն
ու յաջողութեան
Համար։
Իր
«Զանղակէն
^Ր՚ԷԲ^
Լ՛"՛՛"
հանօթ
բանասաեգհութեան
մէք ,
աղատութեան
ԿգԻւԸ^
ՎԻւհելմ
Թհւէ
Հեղէնակր,
էէլ ՚
լէբ
բստհ է • «Գորհր
ւի առա
բան
ութ
իւնն է
ւլո բհողին՛^
( * ) : Ա յ՛՛
սլա
րաղ
ան պատ չա
ճեցնելով
^Աառաք%ին
, պէաէ
րսենք,
թէ
էրրեւ
կենղանէ
օր կան եւ
երիաա
սարղ
օբտ թե բ թ , իմ ասա
մ ր կր ստանա
յ ու իր
՛էէք
1լր
թաս՚գնէ
թմրաւլրին
աչթարՀա
—
Հայեագքր
, իրբեւ
նկարաղիր
, եւ
անոբ
անձին
ռւմ֊եղ
անՀաաականութիւ^յր
:
ՀհՏաոաքյ^ր
ողբաց
ե՛ս
լ
Շ ս ՚ ւ ՚ ս ր չ
Մ
իսաք
եանի
անՀաաա
կանութեան
ԴԲ" է.^Ր ՚1Բ
ներկայացնէ
, անոր
նկարաւլբին
, աչ -
խաբՀա
յեա
ցքին
,բմբոն
ումնե
բուն
կենղ ա -
(*) Այլ վկայոՆթ-էամբ մը– «Վաստակք
պաարասւոեՐւ ցպսակս (Սեբ–
ժ – ) ։
նի արտայայտիչն
է Այս երեւոյթբ
բացա–
արԼլու
Համար
՚ղէաք է ակնարկ
մբ նե -
տեւ •էօաաւոբ
անցեալին
վբ՚՚՚յ
, երբ
Հ
<.8աոաիի
թմրաղիրր
սղրտցեալ
կ՚եղամ
I՝ ա բ ս ե ղեանի
֊, ե տ ապ-ն կր Հիմնէ ր «Ագ
գակ»
հրիաււսւարդ շաբալ> աթ-հբթը ։^ոճ.ւ/՛^
մբ ե բիաասաբղներով
,
ղ ի տ սւ կ ց ո ւթ ե
աԱ ,
ինքնամվւաիման
, վե րանո
բ ո ղմ ան ել ի -
տէալի
ճս՚մբանհբուն
ուիստաւորբ կչլ
գ աոնա
լին. ; կբ ւիս
րձէ
ին ղ ծ ե լ նո ր կե ան -
քի մբ սկղբո.նքներբ,
ղ՚՚՚լիք
յեղափո -
խութեան
, աչխատանքին
, բաղոլկին
ու
միտքին
նեբբողբ կբ Հիւսէին–.
«Աղ՚չակ»բ
կր ղաոնաբ
Հանչւա
յին գ ա ււ տ ի ա բա կո
լ -
թեան ,
մուլսվբւբական
իրաւունքներու
սլա չտսլանո
ւթե ան ,
միտքերու
՚իր՚՚՚յ
թանձրացող
աղի
տութիւնբ
փարաաելոլ
Հ՚՚՚յբե՚-՚սչէն
իաէալին
նոլիրուահ
Օրկտ -
նր,
մի՛չտ
եբի՚ոաստբգ
, յանղսլղն
, քբն -
ն՚ող ատող ել
մ իչա
ճչմարտութեան
ի
խնղիր -
Կտրնսյ
«Տաոաիր
իբ խմրաւլբու -
թե՚սմբ,
եւ մեհ սլաաերաղմին
ղինաղա -
ղարէն ետք Պոլսոյ
մէք
ԼՈ
յո
տեսնող
«ճս՚կ՚ոաամարտ՝»բ
,
նոյն
հկաբաւլբռվ
կր
յ՛ո
յ անո
լին , Հասնելու
Համար
Փ՛որի ~
գի
«Ցառաք»ին
, որուն
չնոբՀիւ
աւելի
չեչտոլահ
ձեւով , եւ վաբձառուի
գիմա - ,
ւլհով,
յ՜ուլովրգապա
չտ ձգտոլմներ
դե —^
աապնգողի արգ ար կոչումին կր տիրա -^
նալ։. Ներքին
"՛յ՛ւ֊ բնաղգին. եւ
Համո՚լում–^
ներուն
չնորՀիւ է որ
Տ՝Ոլւծւ1ւլւյ1(
գաբձահ է
յաճախ
մոլեռանգ
մր, անաեղիաալի
պայ–
քաբուլ
մբ :
Շա՛ա
գժուաբ է , եթէ ոչ անկարելի
,
եբիաասաբգական
Հաւաաաւոբի
խանգա —
վառո
ւթի
ւնբ պաՀե
լ առաքին
օրէն
մ ին -
չեւ
վերքր , Հակառակ
յիսնամ եակի մբ
փո բձութիւննե
բո
ւն եւ յո
լսա
խա բութ
իւն
—
ներո
էն՛ ,
ո րոնք
.անխո ւս ա վւ ելի
կե ր սլ ո վ
կապուահ կբ մնան
Հանրային
ամէն մէկ
գոբհիչի
կեանքին:
Ե րի՚ոասարղական
նո
յն
Հալտա,^
ու
խանղ ս՛ վառս
ւթի
ւնր կր
ւլ տնեն ք
նաեւ
«Ցաոաք^ի
ա
չխա ա ակի
ցնե
բուն
մէք
գ
ո -
բոնցմէ
շաաեր ուն Համար
օրաթերթ
ր
գարձաւ
ղպբռց մբ, ուրանոնք
սիբեցին
մեբ
մայրենի
/եղուն, ա ւան
ղ ութիւննե -
բբ , ղրականսլթիւնն
ու Հայ արուեաաալ՛ :
«Աառախի
իսմբագրականնեբբ
Վարքին
ժամանակներոլ
յ
նոբ
ժամանակնեբու
ղրոչմր կր կրեն։
Մեր
չյրագբութեան
պատմութեան
մէք, ամէն մէկ խմբագիր––
«Վ.ԱՍՏԱԿեՑԱՒ ԵՒ ԱՐԴ 1ԱՆԳՋՒ»
Զենք
ուղեր Հաւաաալ
ղոյժին
, սա -
կ՛" յ՛՛
1
ւքե ր տարա կուս սւնքբ
ոչինչ
կբնա
յ
վախել
անողոք
իրականսւթենէն
:
Ընկեր
Շաւարշ
Միսաքեան
ոչ եւս է ;
Զենք ուգեր Հաւաաալ թէ իրապէս
չկայ
"՚յմմ
յնկ. Շ– Միս՚սքեանբ։
Ջենք
ուգեր
Հաւատալ
որովՀետեւ
բաղմաՀա՚չաբ
ոիր–
տեբոլ
անկեգհ
ցանկութեան
Համար՝
"լէաք է ոբ ապրէր տակաւին : Աւ մենք
ալ
, մեր
Հողիյ,ն
ամբս՛լք
էութիւնովբ
կ՝ու։լէինք սբ ապրէր չապ երկար : կ
*ոլ -
՛լէինք "Ր կ1ւանքբ վախճան
չունենար բա–
ցաւ։ ի կ ա րժէքնե բով
օժ տուահ
ւքա րւլ ոց
Համար–
Ապրէ՛ր, ոչ թէ գււեՀիկ
իմաս
տով
էչեահք մր քարչ աալու
Համար,
այլ
ապրէր,
աւելի երկաբ սւգասաբկելու
՝> ա -
մաբ ւլաւլ։սփտբական
այն վսեմ
տաճարին
ոբ Գ՛"չԿւակցութիւն
կր կոչուի
, ոբ
Ա՚լ՚լՐ
եւ
Հ՛" յրենիքր
րւ։ լո բ
ն ո ւի րա 1լա^։ո
լ
իժ ի ւն -
ներէն
՛լե րիվե
բ ղաւանեցաւ
եւ ո բուն Հա–
լատտւոէ
ու՝ անկա չառ
խնկա րկէ
ղնեբէն
մէկբ
եղաւ Շ– Միս՚սքեան
ամբողք
կէ"
գաբէ
աւելփ , թէ
՚լլ՚չ՚՚վ
եւ թէ խօսքով
է
Ա՛չ եւս է մեր սիրելի
բնկ–
Շաւաբչր։
Շ չմ եցւ։ւց
ի է է Հաբուահբ
ոչ միա
յն Գաշ–
նա կցս ւթե ան ղաղա վւա
լ։ ական
բնա ան
իքի
^Հաղաբալոր
անղամներուն
Համար,
այլ եւ
նոյնքան
անողոք է Համայն
Հայութեան
Համար,
որու
սէրր,
սլաչտամոէնքի
։սս -
աիճանին
Հասնող
անխարղախ
։լուրղոլ -
րանքր,
միշտ վառ մնացին
անոր
Հողիին
մէք,
մղելով
ղինքք
ան շաՀա խնգ
իր կեր -
"(ով \ Հաւա
Աք
քով
ե
լ
խան։չ ավտո
։։լթեամ
ր
հառա
յե լու
Հս՛ յութե ան ե։. անս ր
արգար
գատին,
կրեՀքվ
ֆիղիքական
ամէն աե -
սակէ չա ր չաբ։ոնքնե
ր եւ մ՚որղկօբէն
երե
ւակայելի
բոլոր
ղբկանքնեբր
:
Ու;։եւ1ն,
սւիիլռքէ
աաբաւլէր
բաղմ
Ու -
թ իւննե բբ ա յլե ւս սլիաի
չլսեն
Շ՛"
ւ
՛՛՛բ ՜
չին
խօսքր , այնքան
՚էաբաղտա,
այնք՚ւ^
ինքն՚սյատ՚ււկ
, այնքան
անկե՚էհ ել Հա -
աու
միանւլամայն,
թէ ՝։ ա ր ա ։լս"ո
ին եւ
թէ
։լ ։ս։լա։էա բ։սկան Հտկաո ա կսրւլ ին
–է
՛ս -
մար : Ուրեմն
բնդւքիչա
ւգիաի
լ " է
•՚,՛"յ ~
կական
աբաա սաՀմ
անի
մ չակութա
յի՜՛
արժէ^Փ՚ե
բու
նա խանձա
խնղ
ի բ եւ
մ աքի
անկա խութ եո՛ ն քա աս՛ գով
ա՛է։ կա չառ
՛չր
ի՜
չր։
Տարաւլիր
բաւլմ
ո ւթ իւննե
բբ ,
ուրեմն,
բն իմի
շ՛ո
։լբ կուահ
պիտի
մնան իր
կուռ
եւ փասաացի
իւմբաւլրականներէն
, գրր ~
ուահ ա յնքան
իւրա յատու
քլ
։ւէէՈէի,
սրոն^
կաիսարգական
ղագանիքր
էնքր
մէայն
գի
՛սէր : Այ՚՚որ
, տակաւին
վ։"ղայ
ամ է խօ^
սիլ Շ– Միսաքեանէ
էլորհի՛– մասին։ Աա
կայն,
այժմէն
կրնանք
բսել թէ «Վւ"ստա–
կեցաւ եւ արգ Հանւլչի»
, կամ*
ՀԱ
աՀկա -
նացոլ
հնեալ,
անմաՀ
գիլբն
եթուլ
յի շա -
տա1լ» ;
Հա րո
ւահ
բ անշււլշտ
չտ։իաւլա
^ւ
։յ
հանր է
Հբապարակագիբ
ի՛ր պատմութիւեն
ու
առանձնայատուկ
նկարագիրն
ունի : Րէւ–
գանգ
՛Բէ չե
անի
Հ բա պա
ր ա կագր
ո ւթ
ի ւն բ ,
քաղաքական
, կամ առանին
տնտեսոլ -
թեան , աչխարՀտգրութեան
կամ պատ -
մութեան
գասի
մբ ապաւորոլթիլե՚ր
կը
^"Ղ."՛՜Ր
՚
թուականներով
,
պատմական
փաստեբով
հանրաբեռնռլահ
, գանղաղ ու
^ ո յ լ
բնթեբցումի,
ժամանցի
Համաբ
ւլբուահ
: Գբիգ՚՚ր
Զ՚*Հբապինբ
ուբիչ
էր ,
փաստաբանական
, յաբձակողական
Կ՚"մ
պա
չապանո ղա կ՛ոն , բմբոսա ել Հատու :
Ո՚ուբէն
Զա րգա
ր ե ան ին
ր
գր ա կան
ո ւթ ե ան
՜՜
ու գեւլեց կագի տութե ան կենգսւ1ւ.ի
նմ ո
յչ
էբ, հանրախոՀ,
էքաահոլահ,
տեսակ մբ
՚էրական
էքեր :
Ողբացեալ
Շալարչ
Միսաքեանի
ոճն ու
արուեստբ
իբ ժամանակբ կր
յա.–տ1լանշեն է
Արագութեան
գարաչրքանի
, Հեւ ի Հեւ,
սստոսաուն
կեանքի
ոճն է
Հ
կարճ , կբա —
բուկ , չափոլահ ու ձեւուահ
, ուբ
յաճախ
բառե
րն ու նախաղասութիններբ
ամ րող —
քու.թիւն
մբ քլաբժեն, եւ որոնց Համաբ կբ
տառապէր ան , ւիափաքելով
, որ իր աչ -
խատա1լի
։ց1ւեբբ
նո
յն
Հաբաղատ
ութեան
պատ1լեբր
ներկա յսա^են
-. Այս ՚ ՚ ^ ր , ^ա -
ւաոնակի ու ձտյնտսվ։իւռ
։լ "բ^ի՚քի ոճն
է, նաեւ տողաչաբ
մեքենայինբ,
եբր
ԳՐ"՚Լ"՚ՐՐ
սեւլանիգ
առքեւ
կեցահ
, ձեռա–
գիբ
էէ՚՚ՐՐ
կր Ւլէ՛՛
կը. ՚ոանի ,
յանձնէլու
Համար
ամե՜նակռւլ
մեքենային;
ժււզովոլ.լւ.դի.(ւ հսւմար հւ ժալււվււէ.րդււվ
ն չան ա րանր
նուի րակա&սւթիւն
մր գա՛բ -
ձալ
ողբացեալ
Շալարչ Ա իսաքեանի
Հա -
մ աբ , որով ա բգաբա
ցուց ան իր
թերթին
գո յութիւնբ,
երեսունէ
աւելի
տաբինւեբու
՛բնթացքին ել որուն
^ոբՀիլ
Հ.այ
Հ / " " ~
գրութեան
սլատմոլթեան
մէք վաստակա
—
լորի
իր ա րգա
բ տիտւլոսն ու տեղր
ունի
X
ՄԿՐՏԻԶ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
ՍՈԼԿԱՐԵՆՑ ԱՐՏԸ
Գիււլին
մէք,
իւրտքա-ւչիւր
րնտ՚սնիքր
ունէ ր իր արան ու խոտնոց
ր : Հարուստ -
ներբ արտերէ
ղաա՝
ունէին
այւլի
ու
պարտէղ
, աբօտավայր
ու Հօտ •
Ամէնէն
իսեւլճր Ա ո լկաբենց
լնտանիքն
էր , մէկ
Հաաիկ արտ
ունէր , այս պատճառով
ալ
անոնց
տունը
գիւղացիներու
կողմէ շաա
անգամներ
Մ է կարտենց
տուն կըկո չո
ւէ
լ։ ;
Այս
արակր
կ՝իյ՝–՚աբ
ւչերե
ւլմանատսւնէն
անւչին , Հսկայ
։լաՀավէժի
մը
կաթսլկին
աա կ , անոբ սլատճառահ
սարսափին
եւ
չ՚՚ւբքլլ
՚ " Է Ր
՚ " Լ առանձնութեան
մէք։ Աբ -
ար կր նմանէր
պառաւի
մ ր
թնգրկահ
գէմքին : •Բարքարուտ
մըն էր,
Հեղեւլս՚աի
մը տխուր յատակ
, Հոս ու Հոն փուչ եւ
մա։լառ։
Մէկ՚՚՚բ՚ոենց
Գեւ՚։ն այս կալուա–
հր ժառանղեր
էբ Հօրմէն, իսկ Հայրբ՝
իր
Հօրմէն
, եւ յաքորգարաբ
:
Ե կ " ՚Լ—գ ացո՚լ
րոլոր
սե րո
ւն ւլնե բբ աչ -
խատտհ
էին ա յս քարքարուտր
արտի վե–
բահել , ցանել
ԱԼ
բերք ստանալ
,
անով
ապրիլ ել կարօա
չմնալ : ճիչղ է , "ր
այՈ
խոպան
քա
բ ք։ս
ր ս ւա ր տարուէ
տարի
վ։ո–
•փոխոլթիւն
կը կրէր ,
էլ լնտելանար
խո՛
փին ու սերմին
, բայց
ի րտ քլան արա մր
Րլլ
՚՚՚լէ
՛լեռ չատ Հեռու էր– տուահ
րերքր
ճռղահ
, սմքած
կ՝րԱար , անՀոգի եւ չոր
է
՝Այս արտին
մէք ցանսւահ
ցորենը, Հա
՛լի՜ ւ թէ ցորենի կբ նմանէ բ
կ՛արին՝
գ ե ռ
նոբ մահնահ
, կը կոնհէր :
Հ՚՚՚լկի
-
ԲՐ՝ ւ^Ր
Կրն՚որ
մ եհ
ւլլուխ
կապել , ու
Լ՚՚ԼէԿէէ
^ " ՚ ղ ի ւ երեսը
կարմիր
քսահ , ղ ե–
աին
կ՝իյնար։
Վեբքապէս
արտը
1չ՝ րնգ -
ղիմա՚եաբ, չէբ ույլեր
մայրանալ,
բեւլնա–
լյյբռլիլ
եւ օ՚էտակաբ
դառնալ,
Ր ՚ " յ ց
Աոլկարենց տան թէ՛
՛Սա
իսո ր,չնե բբ եւ թէ՛
յես^ո
բւլնե բը
չյուսաՀատեցան
երբե՛ք
.
անոնց
աչխատանքին
յամաոութիւնը
չա–
րոլ1էակեց
Հոսիլ
իբենց
արտին
մէք ու
վբա
յէն
էրրեւ
օրՀնոլթեան
մրմունէք եւ
վւաւլաքչակա^ւ
կանչ, եւ գեո՝
անոնց ա -
ղօթքէն ու մաղթանքներուն
Կ՚ոիմէւնեբր
խաոնռւեցան
արաէն
, անոր
մէք
լեցոլ -
ցէն
կենդանութեան,
խռովք եւ քերմու -
թեան
Հաճո
յք
Լ
Ամէն
ան,չամ որ Գեւոն էբ արաէն
մէք
փովէոխոլթէւն
մը կը տեսնէր
,
օբէնակ
աեղ
մը ցորենէ
քանէ մը հէլեր քէչ մը
աւելէ Հասակ
նեաէէն
, երկար ու
լեցուն–
1լեկ
Հասկեր
կաւգէէն
, կամ թէ
արտէն
մէքէն
Հո՚իյլ կ՝անցնէր
, ցանքբ կր սւսւաբ
,
ոլրախոլթենէն
վեբ վեր կբ
ցատկէր,
նոյնէսկ
կուլար : Ջէ՞որ էբ քրաէնքն էբ
հագկողը^
չէ^ որ էր Հեւքն ու տքոցն
էէն
ոբ Հոգի կուաա
յի՛ն արտէն , Գեւոն ա յս -
պէսէ
երեւոյթէ
մր առքեւ,
գէմքր
՚էէպէ
ա ր ե ւե լք կ՝ ւ։ ււլղէ ր ելփառք
կո ւտա
ր Աս -
տուհո
յ . . . ; Իրիկսւններբ
արտէն
աուն
կբ դառնար
յուսալից
, ։լէմքր
հեփահ ա–
բեւով
, վստաՀ որ իբենց ա^աբ
ղէպի
լաւբ
կ՚երթար
, քւսեի մը տարի եաք պխ^
տի
կարենար տալ այնքան
ցորեն , րան-
քաբեւլէն,
բնգեղէն
, որքան պէաք էր Աոլ
կարենց աան
Համար–
Գարնանավեբքի
օրերն
էին -.
Գիւղին
բոլոր
՚ " Բ
" ՚ ե րր
Հարսերոլ
՛՛լէ"
Հաւլուեբ ու ղարդարուեր
էին :
Անոնց
մէք՝
աբեւր իրտաքուկ
, ոսկեդոյն սա -
ւանը
վւռել։ եւ մօր մը դուր
՛լ
ուրանքովր
կր սչաՀպանէբ
ւլանոնք : Ամէնքլ,
ուրախ
էի՛՛
՚ ,
րոլոր
տուները
գուարթ ; իսկ Ա"է~
կտբենց
քս՛ ր քա բ ո՛՛՛
լտ
ր , ան՝ ինչպէ՞
ս էր
ա բւլեօք • մ իթէ՛^ նոբէն
նո
յն դժ1լամ
արան
էր
, անժ
ււլիտ
ել
անՀ՛
։չի , որ չէբ
Աւ
՛լեր
մայրանալ
, երկունքի
նռտիլ ու իր ար -֊
։լ ասա բե րո
ւթե ան սբբաւլւսն
երղր
խսւռնել
միւս
արտերԱւ
եր։լ.ին Հետ
կաւլմելու
Համար գաչաի
աբուեսաաւոր
–աամեբւլը։
՚ ե ՚ " յ ե ց է ՚ ք ,
նայեցէ՜ք։
Գեբեւլմանատունէն
անգին , ուր ,լաՀա>–
վէ ժ մբ կա յ , անոր սարսափի
կաթսլկին
աակ
սլաււ/լեր է
Մ էկաբաենց
քարքա -
րսւտքը :
^ " ՚ յ ե Ց Հ ՜ Ք ^
նայեցէ՜ք։
Զէ՞ք տեսներ,
ղաՀավէժին
աակ՝
հաղ–
կաղարղ. Հրաչք
մը կայ––՛։
Հաւաքուե -
ցան
գիւգացինեբր
, մեհ ու սչւլտիկ , սկբ~
սան
նայիլ ու գարմանալ,
Աոլկարենց
չբեր արտը կանաչցեր էբ բոլոր
միւս ար
տերուն
նման •
-
է ՜ ,
է՞նչ կայ որ էդ կոգմ
ը կ՝իրշ -
կէք (կբ
նայիք):
Իր ձեռնափայտին
կրթնահ
,
ռտքերբ
ղեանին
քսկրտելով՝
կըմօաենայ
Աանա -
Հենց
մամիկը։
-—
Մ
՚"ՔՐ
"՚–կ
մամա՛ , Ասէկաբենց
արար
կա^եաչցե՛՛ր , Հոգի առեր է ինոբ
կ՝իբիչ ֊
կենք , պաաասիսանե ց Անթառամ
:
Ի ՜ ն չ սուրբ
Հրաչք , Աս տ ո ւահ
ը ւչը -
թաց^ Աոլկարենց տան չարչաբալից
աչիսա–
տանքին եւ Հոգիի
պտրաութեան
, քաբ -
քարուաը
հաղկեցուց
, բսաւ Աարտիկր
:
Այ"՛
–՚ էՐ^՜Բ^
մեռա՛՛հ
արար,
հլև՜ բ ,
կանաչցե՜բ
, Յիսուսի պէս յարութիւն
ա -
ռեբ է :
-
ՕրՀնեալ է յարոլթիւ)–
՚Բրիսասսի
,
մրմնքեց
ժամկոչբ,
ՕրՀնեալ է նաեւ
յաբսլթիլնը
հայ -
բեււի
Հւ։ւլին
, ՀայաշիսարՀի
ամէն
կռւլմը,
յարութեան
Հրաշք
մը պաՀուահ
է մեր
եոդին
մէք, բաւական է ոբ սիրես
ս՛յ՛է
Հո՚լբ , ւլուբւլուրաս
անոր
վբա՛յ , չյուսա -
Հատիս , այլ յամառօրէն
աչխաաիս
, այս
սլէս
րրին Մէկարտենք.
Հողլչ տեղէ տր -
լալ
,կանա չցա՜
լ
,քա բքտ
բո
լա
արար Հարս՛
նացաւ , խօսեցաւ
գպրապետը
:
X
Գեւո
յ է Հայրը
քաՀանայ էր, տլանւլա -
սլտՀ ու Հայբենասէր
, ամէն
առ՚տսւ
, իր
էչբ
նստահ՝
աբաբ
//^եբթար
, կր փորէբ ,
կբ ՚էորվ՚ըրէր
, իսէճերն ու քտբերլլ
կր
մաքրէր,
սէգեբր կր քակէր , կր
,ոնկէր,
կր Ա"՚նէբ , կ՝ա՚լբէբ–
ոչ մէայն
ցերեկը,
՚ " յ ժ ՛ – չուսբնկայ
՚լէչերներր
կ՝աշխատէբ
,
շատ
անւլտմներ ալ արտէն
մէք
1լր
քէ"" -
նար, էր չունչը
Հո՛լին Հեա կը
խաոնէր։
Գեւոն
Հեաեւեցաւ
Հօրը–
սիբեց
Հոգը,
աճ՛եցաւ
անոր վրայ,
իր յոյսերու եւ
ր աւլնե բու
հ որա
կը բացաւ
, ղանոնդ թա -
փեց աբտին
մէք՝
էբրեւ
սլարարաացոլ
-
ցիչ է Գեւոն եւ էր Հայբր
աչէւտտեցան
յամ առօբէն
,
մ աքբեցէն
քաբքարուար
,
սաՀմաննեբբ
րնղա բ ձ ՚ ս կե ց էն , առու մէն
ալ
փոբեցին եւ անոր
միքոցով՝
ղեաէն
քուր
բերին արար :
Տէր
Հ՛ո
յրը երր չատ հեբացաւ
Հրա -
ժաբեցալ
քաՀանայութեն.է
,
քաչոլեցաւ
Հօրենա կա՛ն աբտը ,
Հ ոն
Հ իւղակ
մ ը չի-
նեց , անո բ մէք բնակեցալ
; Ա
արմէնը
խաբխլահ
էր , ա չքե
բ ր Հաղիլ կը տ.ես -
նէ ին , բա յց սիրտը
տ չիսո յժ էր ել Հօղա–
սիբութեան
խաբոյկբ
բոցավառ։
Գալա —
ղանին
յենահ եւ ղղ՚ււչո ւթեամ
բ
քալե լո վ
կ՚երթար ա յ՜ե
կ՚՚՚լմ
Բ
"՚՜բկէ Կր
լսուէր
իր
աղռւն փայտաաին. կամ բաՀին
ձայ -
նր , կբ Հետեւէր
աչխատանքին
,
ւիորձա–
ռական
խբա.տնեբ կուտար :
իսկ երր Տէր ԱաՀակբ
մինակ
էր , կը
խօսէր
արտին Հեա , ձեռքը կը գնէր ա–
նոր
վբ՚ոյ
, քլը չոյէբ
^ կր Համբուրէր,
ե–
բեսը
անոր կբ քոէբ , փառք կուտա
ր Աս
աուհո
յ՝ որ .արտ մը ունէ
գիւղին
մ էք
,
կաոր
մր Հալ մերարգար
Հայրենիքէն
նեբս :
—- իմ եւ պապերուս
, մեր նախոբդնե -
բու եւ յեանո
րւչ նե
րու
սն ո լց ի չ Հալ,
։էա՛ռք
քեւլ , մենք ապրեցանք եւ
ւգիաի
ապրինք
քեգմով եւ քեղի Հետ, մենք քե–
ւլի տուինք
ւքեր Հեւքն ու աքսցր , ու դեռ
պիտի տանք, որպէս
ղի պաղաբերէս
^ հա–
ռայես
մեր սերունդէն։
Ես
յուսաՀատահ
չեմ,
որովՀ՛ետեւ
կբ լսեմ
էւոստում
Է։Է
ձա յնր , էէուն՝ կր յուսադրես
գէս , ո՛վ
Հբաչավւա՚ւ
արտս, էմ է^բէկուան
առնա -
1չան
երիաասար՚էութիւնւ՛
եւ
այսօբուան
հերոլթիւնս
, իմ ճրճռուն
օրօրոցս եւ ՛էա–
էիք
ղեբեւլմանս
;
Առտու մբ, եբր հառեբէն՝
երգ, ել
թուփերէն՝
րղղոց կր կաթէր. Տէր Աա -
Հակբ մեռաւ եւ թաղուեցաւ
էր
արտէն
մէք,
Հիւ։լա/լէն
պատին տակ :
Տէր ԱաՀակի
մաՀուան
երկրորգ տա -
րէն էր որ՝ Աոլկտրենց
արտը
գեւլեցկօ -
րէն
հլեցալ.
Հասակ
նեաեց , դարձաւ աբ–
ւլասարերութեան
աւլբէլբ
.
. . Հ
Այն օրէն է
վեր,
ւլէւգին
մէք անղիր
օրէնք
մր կ՚"յ ^
որ
աստուահային
ւղատգս՚մի
մր ՚ղէս կը
Հնչէ
ամէն
էէիլղացիի
ական
քին •
Մի՛
լքեր արտդ, Հալ չէ թէ՝
քաբ–
քաբուտ ու չբեր
րլլա
յ . Հայրենի
Հ
"՚1Ր.
լքող մը դաւաճան
մրն է, ի՛՛կ
՚քայ^ւ հա–
խո,լր՝
սրիկայ
մր,...
ԱՕԱ՚ՎԱՆԻ
Հ
Fonds A.R.A.M
