« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
Լ
Տաճախ
լսած ենք կամ կարդացած
, որ
եթէ
1014^
՛նախօրեակին
լաւ կադմակեր -
պուած
րլլար
մեր
ինքնասլաչասլանութիս–
նշ , կամ եթէմերղեկավարներր
աւելի
շրչաՀայեաց
ՐԱա
յին , մենք
այսօրին չէ
ինք
Հասներ
յ
Ա՛եր աղաա
ժամերուն
, Լ"ՐՐ"ՐՂ
^Ռի -
քար»ի
գաւաթին
առչեւ
նսաած եւ այն ալ
քաււասւււն
աարի
վե ր չ
,
ղի՚-րէն է ա յսքան
անսլաաասխանաաոլ
, աժան
Հայրենասի -
րութիւն
ծաիւել :
ինքնա ււլա չա սլա նութե ան Հարց
/ւ չվե ք՛ ~
չ1ացաւ
1914^
սլաւռերազմին
Հեա :
Ջարգր
կր չարունակուի
տակաւին
;Գոյնն է փոխ
ուած : Այն աաեն
կարմիր չարդ. է ր
այսօո
ճերմակ ; Այս վերչինին
ականաաես
եդած
չէինք րԱար , եիժէ չրԱար առաչինր , եթէ
մ ենք
մեր ծենդավա
յրին
մ էչ մնացած
րր~
լայինք :
Աենք որ ալիւր—մագէ
1լանցչլնենք
մեր
Հա յրե րուե «աԱՀեռատեսութիւնր»
, / ՚ ՞ ^ ^
լլր ած ենքմեր
ին քնա սլա շտ սլան ութ
եան
Համ ար , ա յս
Հիւրրնկալ
ե ւ ագատ
Հայ -
րենիքին
մ էչ Հաստատուե
էէ ի վեր
Ըսենք
ռչթնչ
: ինք՛նա խա բէ ութե ան Հա
մար
փոքւձենք
գոՀանալ
դլւեթէ
1չի6չ"^ =
Արղվ՚լնքբ
մէչտեդ% է
յ
Աղղային
գետնի
վյւայ վՀաաումբ
ր1՚ղ ՚՜
Հանուր է : Տ ա ր ին ե ր ո ւ ան կաղմ ակե
բսլ եւ
ամուլ
մաքառումներէ
վերչ , կարծէք թէ
ինքնասլաչտսլանռւթեան
Ր՚՚է՚՚ր
ամբար
—
աակներչ–
տեղի տուած
րԱային
ե ւ աղգա
յին
գոյ։ււ
թ Լ ան սսլառնաց ոգ Հեւլեղր ան -
գիմ
ագր ե լի
յա յտա րա րուած
րԱար : Ամ
էն
մէկբ
յողնած
, քա չուած է
անկիւն
ւէ ր ,
ամէն
ինչ ձգելով
բախտին ;
Ագգային
կեանքի
արձագանգր,
գաւա -
. ռէն թէ մայրաքաղաքէն
, կբ մատնէ Հա -
ւտաքի եւխանգավառութեան
սլակաս
Հան
գէ
սն ե րն սւ տօնա կա աա բ ո ւթիւն
ն ե ր բ
կր կաղմա կեր
սլս
լին առանց
Համոգում
ի ,
սովորամոէու
թեամր ;
Տար
ինե րու
խմ բական
, տ
ատո ւած ական
միչոցներով
տարուած– սչա յքա
րին
յ ՚ " ^ " Ր ~
գած է վ"՛ Ր ա կի
չ տեղա աս լութ
իւե
մ ր ,
քա
յքա
յի չ Հոդե րանութիւէէբ ; ինչս՞
լ ;
կարելի չէ սլատասխանել
առանց
եր-
կարօլ՚էն
քննե լու
մեր գաղութի
երեսնամ–
եայ
ւլո յութեան
լնթացքին
ղոբծուած
րո—
լռլւ սխալներն ութեէւացումնեբր
: Աւե -
լռրղ եւ անօղուտ իսկ է ա յղպիս
ի
փորձ
մր, եթէ Հենք ուղեր գուռ բանաէ
րիւգան–
գական
վէճերու :
Կ՝ ոլղէ ինք , սակա
յն , րնգՀանա
ր րա -
ցաարութեան
մբ էչ վւնտռել
Հարցին
պատասխաեբ,
որպէսղի
կարելի
լւլլայ եգ–
րակացութեան
մր յանդիլ :
Ըսուած է եւ միչտ կր կրկնուի թէ մեր
՛Լ ա ղո ւթ բ իր ղո յութե
ան
սկիղրէն
մինչեւ
ա յսօր
չունեցաւ
, չուգեց
ունենա
լ
կեգրԱ–
նական
մ արմ
ին
մ բ ;
Աղգին
մեծեբբ,
մտաւո րականնե ր բ ի վի
ճա կի չեղան գ աղութի
գործերու
գասա -
լորումով եւ լուծումով
ղյբաւլելու
; 9՛" -
Հաց ան խանգավառի
չ երեւո
յթնե րու
ււ.
ձաղանգր
գառնալով ;
Այս
երեսուն ել աւելվ։ աաբիներու
բն —
թացքին
, ժողովուրգբ
ինքն էր որ աչվսա–
տե ցաւ իր աղւլային
ւլգտ ց ո ւմն ե ր ու ներ —
քին պաՀե ստին
վրայ
, տքնեցաւ եւ ար -
տագրեց
ինչ որիբ միչոցներր
թ ո յ լ կռւ
աա յին , մ ինչեւ որ ֆիգիքապէս
յռգնե ՜
ցաւ , ներքին
ումի
սլաՀեստր
սսլտռեց եւ
կանգ առաւ :
Թերեւս
առարկուի թէ կարելի չէ սպա–
՛ռել ագգային
։բլացումներ\
Այ" , անբս -
ճւլառ է ներքին այգ Հուրբ,
պայմանաւ որ
կատարուած
աչխատանքր
չօչս՚ւիելի ար -
գիւնք
մբ աայ որով
կրնան խանգավառ -
յււիլ
աշիւատողներր;
Փնտռուած
արգիւն—
քբ
մնաց երագ : ՈՐ՚՚վՀետեւ
, ամէն
առու
ինք իր Հունին մէչ Հոսեցաւ :
Ջանոնք
կեգրոնացնոգ,
միացնող,
չինարար ար -
աադրիչ
ուժի վերածող
անձերբ,
մար -
մինններր , կեգրոնական
մարմինբ պակ -
սեցան
տ
Ալ
այսօր,
աչխատող
ձեռքեր
ու առա —
տութեան
տարիներէն
վերչ կ՝ապրինք
ԱՈ–
վփ աարիներր
որուն
Հետեւանքէն
կր
սար սափ ինք
բոլո րս
Ա՚է՚էին
մեծերբ
, կրյօբանչեն
, կր վվ,ճին
եւ կամ կբ ճառեն տակաւին
Հ
Բնականաբար
ժողովուրգբ,
անոր
գոր–
Նօն տարրն ալ ունի իր յանցանքբ;
Ակիղ–
յբբ Փաբիղէն՝
մտաւորական
Փաբիղէն րս–
պասեց
աղգային
կեանքի
կաղմակեբպոլ
-
մ բ ։ Աասամբ
յուսախաբ
, քիչ մբ անՀա -
մարձակ
, իբ սեփական
ուժերով
գոբծի
լծուեցաւ
, բայց
՚"էքեբբ
միչա գէպի Փ՛"–
րիղ , ականչնեբր
միչտ
մտաւոբականոլ
-
թեան
ձայնին ու խօսքին
ոլնկնգիր
• Ար -
տաւոբա
կան ութիւնբ
ճառեց , մտալոբտ
—
կանութիլնր
ւլրեց , բայց
չղործեց
% Աա -
կտ
յն ժողովուրգբ
մ իչ՛" սպասեց
,
յուսաց
որ անոն ք դ ոնէ իր Համ եստ
աչխտտանքով
ձեռք
ձգո ւած
արգիւնքներր
պիտի Հա -
մագբեն
, չ՚սր՚ք՜էձ
ուժի
պիտի
վել՚ածեն
:
Եւ գ ե ռ կրսպասէ
. . .
Ապասե՞նք
տակաւին
, երբ բուն
պա -
տասխանատուներր
անոնք՝
որոնց
յառած
ենք մեբ ա չքեր ր , կբ չարունակեն
իրենց
երանելի
ան շարժ ութ իւնբ •
թէեւ
կարելին
փրկելու
Համաբ կբ պակ
սին
Հինգ, տասր կամ քսան տարի
առաչ
մեր
ունեցած
բարոյական
Հնաբաւոբու
—
թիւններբ
, սակա
յն ամէն
ինչ
կոբսռւած–
չէ : Տակաւին
կարելփ է փրկել
չէ՚՚՚քէ՛՛՛
սլատե բ բ
Ի՞նչ
լնել
. . .
Վերէն
սպասեցինք
, վե ր բ չչաբժեցալ
;
Անգամ
մբ եւս վարն է ոլ։ գոբծի
պէտք
է լծուի • ժոգովոկրգր
ինքն է որ
թեւերբ
պիտի սօթտէ եւ ձեռքն
առնէ
բաՀն ու
ՐրիչՐտ
՚սչխատանքի
մղելու,
փրկելու
Համ աբ
ղր ի չն՝ ու վեղաբբ -
Ուրկէ"
սկսիլ
Բանի
ո ր գժուար է մեր բո
լոր ցաւե -
բուն
՛էրա յ էսս րՀ ող
ի չէս ան ութ իւն
մ բ ,
կեղր՛
մարմին
մբ ունենալ,
կ՛՛՛րելի չէ՞
գոնէ այգ ցաւերէն
մէկուն
գաբմանբ
փւն -
տբռեէոլ
Համաբ
Համագործակցութեան
փորձ
մբ կատարել
կեգր. Ֆրանսայի
մէչ՝.
Մենք նկատի
ունինք
(անգամ մր եւս)
կի բաքլեօրեա
յ գպբոցներու
պարագան
՚.
Այս
՚էպրոցնե
բու
աեկաղմակերպ
վիճակր
աւելորգ է բացատրել։
Եթէ ներկայ վի -
ճակով
անոնք կրցած են մ ինչեւ
ա
յ"Օր
սլաՀել
իրենց
գո յութիւնր
, չի նչանակեր
թէ կբնան երկաբ տոկալ ;
Մեր
գաղութին
մէչ ամէն մէկյարան ֊
ուանոլթիւն
, ամէն բարեսիրական,
՛լնկե -
րութիւն եւ քաղաքական
կաղմակերսլու -
թիւններ
, իրենց
Հասկցած
միչոցներով
էլասլաՀովեն
այգ գաս րե թա ցքնե բուն
ղո—
յութիւն
բ ; Ջենք մեղագրեր :
Ամէն
մէկր
ունի
ի՛ր դպրոցը :
Ուբա էս
է.ԼԼ՚"՚^Ք ե^է ամէն
մէկբ
իլ։
նպատակին
ծ՜առայէ
, արգարացնէ
եղած
ւլոՀուլոլ -
թիւ1։նեբբ,
ր՛"յց
գիտենք որ ամէն^^ե ալ
թերի
են.։ ՎստաՀ
ենք նաեւ ոբ կարելի է
այգ
՚էպբ"ցնեբր
աղղա սլաՀ պան
ման կա -
րեւոր
աղղակներ
գարձնել
անոնց
տալով
ո ւս ոււքնաս
ի բ ուած
ծրագիր
մր ,գասագբր—
քե ր եւ նաեւ
լուծե լով
ո ւս ո ւց չի գժուա -
բին
Հաբցբ :
Այս
Ր"Է"Րր
Կ՛՛՛րելէ՛ է ուժերու
Համա -
խմ բում ով
, անկեղծ
գո րծակցոլթեամ
բ ,
ուոսւմնական
կեգրոնական
մաբմնի
մբ
կապուելով
Ամէն գպրոց կր մնայ
իր «աիրոչ» սե -
էիականութէււնր
, իրարու Հետ կբ
1լասլ -
ուին
,դաշ(1ակցա.յին1
կապերոփ։
Պայման -
նե ր ր
1լ
ո ւս ո ւմնա
ս ի ր ո լին խառն
ժո՚էոփ ե
մ բ մէչ^
ո բուն
նա էսաձեռն
ութի
ւն բ կբնա
յ
ստ՚սնձ՚ււել
Լիո՛նի Ագգ.
Միութիւնր
եւ
էթատ անգամ երբխօսք է լինում կամ
վէճ է ծագում
որեւէ
Հանրա
յին
գէ՚ղքէ
կամ
երեւոյթի
մասին , մարգիկ
ասում
են .
I
Պատմռւթիլեր
պիտի տայ իբ գատա -
վէէիռր : Այստեղ
«պա՜տմ ո ւթե ան» լնծա -
յում
են մի անո
՛լո ք , այլ արգար եւ անա -
չառ գատաւորի
ղեր ;
կարելի է Հաւատալ
գրան , պա յմ անալ
,
Որ խնգրո
յ առարկա
յ գէպքե րբ կս՚մ
եբե–
ւո յթնե բ բ նեբկա յաց՛նեն
իրենց
իսկոլ -
թեամբ
էՏեղաթիւրումնեբ
, սխալներ
կամ՛ սու -
տեր
տեղի են ուեեցել ոչ միա
յն
Հ ին Հիհ
գաբեբում
, այլ եւ տյսօր, մեր աչքի տ -
ռաչ։
Ամէն
երկիր, կամ ամէն
մի
Հո -
ստնք , երբեմն
ամէն
մի անՀատ
իր
չաՀե–
րի պրիսմակով է նա յում
ղէպքերի կամ
երեւո
յթնե
րէւ փ րայ եւ այգպէս է
ուղում
որ ա րձանա
ւլ.բ ուի «պատմ ութեան»
մ էչ :
ԱՀաւասիկ
այսօրուան
տենգաղին
քարող—
չոլթիլեր,
որ ամէն
օր կարգում
ենք ղա -
նաղան
երկիրների կամ Հոսանքներէ, մա -
մուլի մէչ կամ լսում
նրանց
ձայնասվւիւ–
ռով.
. . Ո՞վ չի կասկածում
, որ
գբանք
րո է" ր բ ճիշգ չենեւ որ անպատճառ գր —
րանց
աակռւմ
մ ի բան. կա
յ ։ Այ՚է
մ ա ր -
ղո ւմ
մ են ք է լ յետ չեն ք մնա ցել
«լ՛ւ ւսա -
ւո ր եա
լ» ա,բլ.եբ
ից
- ԱՀ"՛ մէկբ , կամչատեբից
մէկր մեր
՛նորագոյն
պաամութիւնից
•
կարելէ, էրկարծել,
ոբ«այւէ
մէկր» վա
ղուց
ամէն
կողմից եւ ամէնքէ,
Համ՛ար
լուսաբանուած
է եւ այլեւս
գա՚էաբած է
վի ճա բան ո լ թ ե ան
նիւթ
լէւնե լուց :
Բ՚ոյՏ
երբ տեսեում ես որ ա յսօր
ւլրան
կ՚րԿԷ՛^
Հրապարակ
են Հանում եւ ,
ւէանաւանգ
,
մօտենում
նրան անամօթ
այլանղտկոլ
-
թեամր
, չես կարող
լռութեամ
բ անցնիլ :
Պ ա տա Հ ա բայ,
ձեռքս
լնկած
«Ա ովեաա -
կան
Հսւյաստս՚ն»ի
անցեալ
նոյեմրերէւ
Հա—
մաբնեբից
մէկի մէչ, մ՛է, յօ,լու,սծ
Կ՛"յ
Ե • Տե է՛ո յետնէ
,, ա ո բ ս՛ ։լր ո լէժ ե ա ,է՝ր ,
"Ր(՚ ՝•
վեբնա՚էիբն
է «Գա շնակցութեան
մեոկա -
ցւ,ւմբ
բ,։էշեւիկեան
մ՚սմուլում
ւ90օ~1917
թռւակ,սննեբին»
;
Պարտք եմՀամ աբում
յայտնե
լու, "
ՐՀ
տողե բս սաո բէսւէր ուլր «Գա ն ա կցա կան ^
չէ , այլ մի է,ւեկաիւ մտածո՚լ
Հայ - քրէ" ՝~•
տո՚եեա
յ , ,, ր
ժ ամանս՚կակից
է ե՛լե լ այղ
օրեբին եւ մի քիչ է լ մասնակից
էրն"՚^է
,
1լ
լնտրոլի
կեղր •
րանսա
յի
կբթական
չչ՚չանա
յին
մ արմ է՛նր :
Այս
ձեռ՛նա րկին
յաչողո
ւթիւնր
կրնա
յ
գուռ բանա
լ
ւէո րծա կց ո ւթեան
աւելի
լա
յն
Հնաբաւո
բութիւննե
բու եւ լուծելի
գա բ -
ձրնել շատ մրՀարցեր՝
որոնք
Հերթի կր
սպասեն
, ամբ,ւ,էչ
ֆրանսայի
մէչ ;
ԱԻԱԱԿ
ԱԻԱԼԵԱՆ
գէպքերին :
ԱՀա
ինչ կր կարղամ
այւէ յօղուածում
*
« քիուսակս,ն
ռեվ,, լիւց ի ս,յ է
շրչանսլմ
Գաշնս՚կներր
պաշտպանում՛
էին Հայ խո -
շոր
բուրժուագփայի
շաՀեբբ
,
փոբձում
էին
Հայ աշէսատաւոբեեբի
ուշ՚սգր,,ւթիլ
^
նբ
շե՚լել
ց ՚ ս ր է ՚ լ մ ի
ղէմ
"ւ՚լ՚լուած
Համա–
ռուսաստանեան
ռեվոլփւցիոն
պտյքարից
,
ազգա
յին
ատելութիւն
եւ թշնամ անք
է ին
ՀբաՀբում
Ա^՚ղլ՚կ՚՚վկասէ՛
ժ՚ւգովուրղների
միչեւ : Ռեվոլիւցիայի
նաէսօբեակին
եւ
նրա
լնթացքում
Գա էակցութիւն
ր ,
օգ -
սաւհլով ցարիՀլւքի լիակատար, վստաճա, -
թ-իլէււից,
Անգրկովկասի
Հայւսշատ
վայրե -
բոլմ
իր ձեռքն էր վերցրել
տե՚լական
իշ–
էսանութիլնր
, կաւլմ ա կե րպե է էր ղատա -
րաններ բ , ոստէւկաեական
ղինուած չո -
կատնեբբ եւ գրանց
մ իչոցով
աեռորի ու
ա Հ ա բե կմ ան է ր ենթա բ կո ւմ
բնա կչու -
թիւնր»
, (բնդւլծումր
մերն է):
Տետո
յ , որպէս ապացո
յց , առաչ է բե
րում Բագս
լի Ա իբւլաբէկեա՚նցի
ծ՜էսաէսոտի
գործարանի
700
՚ ^ ա յ բա
ն ո ււ, րնե ր ի ՛է՛՛ր -
ծագոլլխ
ա՚ւաչբ
առնելու
ղէսէքբ
Թ՚՚ղ
ների է,նձ , պարոն
րնկեր
Տէրոյես՚–
նբ , բայց
այւլ տողերբ
գրելու
Համար
պէտք է չխնել կամ ապուչ եւ մ իամիա -
անտեւլեակ,
քլամ տգէտ ել
անրնդոլ1ւակ
բմբււնե
լու
երեւո
յթնեբ ր եւ էլամ
ա՚սՀա -
տապէս կամ է, սլաշտօնէ
՛էէ՚ՂքերԷԼ է՛ե —
ղաթիւրող
ղբպաբտիչ,
ոբի նպատակն
է
էսաբել
այսօրուան
Հայ բ^թերցող
սեբուն–
ղբ , ա յն Հա չոլով
, որնա սլիտի
չքլարո -
ղա՛նա յ ստոււէել
իրենից
50
աարի առաչ -
ուան
ղէ՚ղքեբբ
:
Այս
տողերէ, մէչ միակ
ճ չմ ա րտութէււն
ր
այն է, որ «Գաչնակցութիւնբ
իր
ձեռքն
էր
Վ^ք՚ՑՐ^Լ
իչի՚անոլթիլնր
Աեգրկովկասի
Հայ,սչաա
վայրե րում՛ »;
ի՚^նչպէ ս տե էլէ, ունեցաւ ա յ՛է արտասո -
վոբ
ղէպքբ։
Հանրա
յին էլեանքում
ղէ՚՚լքեբբ
ել եբե -
ւո յթնեբ բ ճչղ՚՚ւթեամբ
սլարւլելոլ ել բէէ–
բռնելոլ
Համար պէտք է քննել
այգ. ժս, -
մ ան ա կա
չբ չա՚ե ,, ւմ տուեալ
երքլրում
տէ,բւ,,լ
բեէէՀ,սնուբ
վիճաքլր, ոբ եւ ծնունգ է տա֊
լիս
Համ ապա տաս էսան տրամս,ւէրութիւն
-
ների :
Գեռ ^ա^ական
թուտկաննեբի
սկղբից
՚
« ցարիզմր»
զգում էբ ռրւլտնւում է իբ \
՚իէ՚՚ւ՚է՚՚ւմի
նս,է,,օրեա կում :
1904/՛
ճավւո - ՚։
նս^^ան պատե լ,,սզմ ր աւելէ, չեչտեց
ա յգ
^
եւ
905
Հոքլտեմբերէէն
Հռչտէլուեց « պոչբ՛
քլարճ» ԱաՀմ անա գբո
ւթէ,
ւնբ , ո բ ին չու
աով
Հետեւեց
էսիստ
րէՂսկցիան։;
ի չէսա -
նու
թէ։ ւն՝–ր իր գէմ ռւղղուա
ծ
Հ եղեղա
յի՛՛–
Հոսանքնե
բի
ուղղութիւն
բ ա չէսա տում
է բ
ամէն
կերսլ
չեղե
լ եւ մէ։չ։։ցների
առաչ
կա՚ե,է չէր առնւււմ : Այգ ՚^իչոց՚՚՚ել՛ից
մէէէն
էր
ա՛ն չաա
ողա քլան չաբժում
տեսնել երկ -
րի
ծայ
րամ ասե,ր ,։ւմ
բնաքլուչ
ժողովուրգ–
նեբէ։ մէչ եւ Հտլածել
նրանց ; Մ ասնաւո–
բապէս
Ան,լրքլ,,վքչասում
Հայն էրնրա աչ
քի
փուչր
։ Ց ՛ս՛՛ա կան
ի չէս ՛սն ութ
իւնբ չատ
լալ
ւլ.է,տէր նչւա Հակաց,սլ,աքլան
տր,սմա —
գրութէ՚ւննեբր
եւ , մանաւանգ
զգաց -
մ ունքներբ եւ երաղներբ
արեւմ տեան Հա–
ՉՈՐՐՈՐԴ ձԱՐՑՈՒՍ՚Ը
(Չինական հէքեաթ–)
(Գ. եւ վերջին մաս)
^
Թ՛՛՛է իւրաքանչիւր
ոք ետ աայ է՛նչ ռր
իբենր չէ եւ էսմէն ինչ քլարգէ, կր
մ՚ոնէ։
Կրէ՚այէ,ն
բերնէն
Հանէ
է՛նչ որ
էչրիայ
չէ , ան սլիէոի քլարենտ
յ չ,ււբե բուն
խո
րր
մէս բ ճո լէէ լ
։
Համ բ ափչկան
մ աւլե բուն
մէչէն
Հանէ
ինչ որ սււլչկան
մ աւլ չէ ե ւ ան պիտի
էսօ–
սի :
Փորէ
"լարիսպին
տս՚քլր եւ գուբս
Հանէ
է՛նչ
I,
բ Հիմ չէ , սլաաբ
ա յլեւս
պիտի
չփլէ.» :
Այսսլէս
խօսեցաւ
ե ր իմասառւնբ
եւ
խօսելէ ետք աներեւութացաւ
;
Հոս՚նքլ Աէ,աօ շատ տէսոլր էր :
Հէ՛^՚"
ստիպուած էբ տուն վերագառնալ
առանց
իբ
Հարցումէ,ն
պատասէսան
ստացած րէ -
լալու : ինչպէ՞ ս պիտի
կարենար
, առանց
Հք եբ
իմ աստունին
օգնութեան
,
ճարել
Եուան
Աէյէ՛
^^ՐքԼ Կ"ղ՚քէ
պաՀանչուած
ւլանձերբ
։ Աիրար տխուր՝
վերագարձաւ
ծովեւլեբք։
Կրիան
է։րեն
քլր սպասէր
, ա -
լիքնեբռւն
էէյրայ
ծփալով։
Հք եր
իմ աստունր ի՚^նչ րսաւ , պոռաց
կրիան, երբղինք
նչմաբեց
Հքովուն
միւս աէիր Հանէ
՛լիս , ոբբ -
սեմ ։
Հոանքլ Աէւաօ երբ ոաքբ
ծոէէուն
միւս
ափր
քէբս՚ւ,
րսաւ
կրիային ոբրերտնբ լա՛
մբ բանայ : կոքլորգին
էսռրր մար/էտրիտ
մբ
կար , էսնձորէ։ մբ չափ եւ ՚լե՚էեցիէլ
, է՛նչ
պէս
լէ։ւսնէ։
ց՚՚լքբ
չուրէ՛ն
էէբայ։
Հոանկ
Աիէսօ Հանեց մաբգաբիար
ել քլրէ,,էւն ւսն —
մ իչա սլէս էսէէ բտսուգուեցաւ
գէսլի ծ ուէոէն
յատաէլբ
Հոանկ Աիաօ այնքան
տէւ,ուլ, չէր Հիմա :
Ձինս՚սաանի
ամենա,էեղեցէ,կ
մաբւէարիտբ
ունէր , իր սիբածէ՚ն
Հօրբ տանե լու Հա -
մ ար : Հաստա,ո
քա յէեքով
չա ր ո ւն ա կե ց իր
ճամբան եւ ժամանակ
մր ետք Հասաւ
այն
ղիւղը, ուր քլ ապրէր
Համր
աւլ^իէլր ;
Հքերոլնին
նստած՜ էբ իր տան գրան առ
չեւ
, աւլ^իքլ՚ն ալ քովբ :
Հոանկ
Աիաօն
տեսնելով
, ծ՜ե րուն
ին ձեռքեր ր անոբ եր -
կարեց եւ,
Լ՚՚՚-Ր՚լ
Բ"՚ՐԷ՛^ է •> ^՚"ՐՏ՚"^5 ՚
Հոանկ Աէւաօ, առանց պատասխանել։։,. ,
երիտասաբգ
աղչէլան
՚էյրայ
ծռեցաւ եւ
սկսաւ
էսնոբ մաւլերբ
ղ^՚նել :
Մ ա՛լերուն սեւ Հիւսքերուն
մէչ տեսաւ
որ երեք ւ,սքլիէ թելեր կբ փայլէին
։ Հոանքլ
Աիաօ քաչեց
Հանեց
զանոնք եւ , ով Հբ -
րաչք , ՚ո՚լչէկր
անմիչապէս
խօսիլ
"քւր -
սալ
Եբիաասաբդր
Հիմա
նուաղ տխուր էր,
ճամբան ա յնքան
եբկար եւ յոգնեցուցի
չ
չէր
թուեր
այլեւս • • •
Երր մեծ քաղաքին կբ մօտենար
, տեսաւ
որ բոլոր քաղաքացիք
ղինքբ
գիմաւէ,րեէ։՚ւ
եքլէսծ
էին։
Իրեն բաբեւ տալէ ետք, ինչ —
պէս
սովորոլթէ։ւն
է, բնա քլէ։ չնե րէ՛ն էսմէ -
նէն
ծերբ եւ ամէնէն
յալ՚գելին
Հարցուց
X
Կր բերե՞է,
մեզի
^եր
իմա։։ս"։ւնէ,ն
պաէոասէսանր
:
Հոանկ Աիաօ բաՀ մբ առաւ եւ սկսաւ.
էէէորել
։,լարիսսլԼւ՚ւ, աաքլբ,
ճէ։չւլ էււրԼււքա -
եան
ան կի լնր ; ք՚աՀբ կարծ
լ։ բանէ։ մր
՚էբ–
՛գաւ։
Տ՚Ա"բ
՚ ս ր ծ ՚ ՚ ՚ թ է
աւլիլսնեո
թաւլուած՜
էին
Հոն ։ Հոանքլ Ա էւաօ ւէսւբս
Հանք^ց ,ս -
դիւ։ւնք, ր ր եւ ՚լինքր չբչասլատոէէե
ե բ՚ւ՚ն ր—\
սալ .
Հիմա
կրն՚՚՚ք
կառ,։ւցումր
Ա՚՚՚՚Ա^՚եէ -
Պալ։իս։գր
այլեւս
պիաի
չ՛է՛էէ՛
՜՝
Հոանքլ Աիաօ այլեւս
տէսուր չէր՛.
Ն՚՚յն—
իսկ
ուբախ՚՚ւթքւնէն
էսենթի պէս էր եւ
ւլբեթէ էէագելով
Հասաւ
իր ՚էիւղբ :
Ե՛՛լա՛ն
Մէյէէ
^ ՚ " յ ր ր րնէսւ էիափէԱէք չու -
նէր իր "՚ւլչփկր
ա՚էքատ
։լ է, ււլա ց է։ է, մբ
տալու
, բայց
խոստումբ
խոս,ւէ,,ւմ է
տ
ՊաՀանչ ,։ւած
նուէբնեէ։ր
էւրեն արուե
ցան
ի ներ քլա յութեան
րոէռր
՛լ ի ւ՛էա ց ինե
բու ,
Հետեւաբար
չէր կրնար
իր խոստում
՚,
՚էր–
ժել եւ անպատիւ
մարղու տեգ
անցնիլ
Ալ
ուրիչ բան չկար
բ՛՛ե լիք, եթէ ոչ
Հարսնիքի
Հրաւիրել
րոէոբ
յ՚սրգելի
գրա–
ցիներբ
:
Հէէանքլ Աիաօ եւ Եուան
Մէյ ապրեցան եբ
չանիկ
մինչեւ
իրենց
կեանքին
վեբչբ, որ
եղաւ եբկար
, երկար , երկաբ
....
Թարդմ. ՊԱՐԳԵԻ
ՆԻԿՕԼԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
