ՀՑԱՌԱԶ*
Տ ՈՍ՛ՍԵՐ
Ն Ա խ Ա Կ Ր Թ Ա Ր Ա ՆԻ Դ Ա Ս Ե Ր
*
^ԲէԿ. առ֊աու., հայերէն
թերթի մը
խմ րաւլրա1լանին
մէշ, աչքիս
զա ր 1լա ւ. <1.ա–
մէն մէկ խնգիրՆեբԸ»
խօսքր
. ուրիշ ան–
էէամնԼր ալ լսահ
ու. կարգացաէք եմ «իւ.–
րսւքանչիւր
Հարւլերր»
, «ամէն
անգամնե–
րր»
ձեւերր
. ճի՞շգ են:
Ոչ, Հազար անգամ
ոչ. «ամէն»
, «ա–
մէն
մէկ»
եւ. «իւրաքանչիւր»
անորոչ ա–
էականներուն
րնկերացող
գոյականր
ոչ
յոգնակիով
կր գորձ՜աձ՜ուի
, ոչ ալ որո—Տ
Ժէ
յ°Ղ– կ՝"՚ո.նէ
. ուրեմն
ոչէաք է րսէք
« ամէն
խնգիր », «իւրաքանչիւր
անձ» եւ.\
այ^% Այս անորոչ
ահ՜եւկաններ
ր ,
իրենք^\
յօգ
կ՚առնեն
, երբ պէաք
ունենան
«"՚–
մէն
մէկբ,
ամէնբ,
իւբաքան
չիւր բ»
Հ
Անգ–
լեչւէնի
«էվրի»ն եւ ֆրանսերէնի
«շաք»ն
աչ յոգնակի
գո յա կաննե բ չեն առներ ;
—
ինչո՞ւ
պատերազմ
յայաաբաբահ՛ էք
«եգոզ»
, «ղբագոզ»
, «զքոգոգ»
, «թա -
ղո՛ւ», «մագող»,
«կոխող»
ներկայ
չնգու–
նե լութեան
էլ ղէմ • սխա՞լ
են :
Ոխալ
չեն , բայց
չ՛՛՛՛ո տգեղ են՝ ա–
կոէնշ
էէւնեցողին
Համաբ. պէտք չէ ՛լոր—
հ-Աէձել է
Ջէ՞ք
բնէէունիր
որ , երբեէէն , անխու–
սաւիեչի են ;
Զեմ
րնգոլնիր
...
Հաէղա
«խաղո՞ղ»բ
ինչ էէչիաի բնենք :
ինչ պիաի
բնենք
. ուղենք
չուէլենք
պիտի
ուտենք
. բա յց
մ եղք ա յգ
աստուա–
աուր
էէչաոլւլէն , էւր այգքան
անՀամ
անու
նով
մբ մկբտուահ՜ է • • •
՚ ԳսբՆիակէսն
Հոլովէն ետք,
"Ր"ՀյԻչ
յօւլ
էլնելոլ
էւլէէսք կա՞յ՛, կարգ մր
էլրսւչներ
«էէէի»ին
սչոչին աչ «բ» ՛քր կէոմ «ն» էՐբ կբ
էիակցնեն
, ^թեամբ»ին
պոչին ալ :
ճ՚ոչակի աէր էլր ՈէԼ մ ր
կ՝աչխաաի
խուսափի
լ այէլ սովորութենէն
. . .
ինչո՛՛ւ կբ ւղէսՀանշէք ոբ
«գմբախա»
կամ «էէժբախաարար»
գրենք.,
փոխանակ
Հ<գժբաէլա»ի կամ «ղմ–բաղաաբար»ի
%
-— ՚(յեբողութիւն ,
պաՀանշոգբ
մենք
չենք;
Հայբ
Արսէն
՚Լաէլիկեան
, ժամանա
կին, բաւական
շունչ
սսլառեց
ո՚յս մա—
սին , բա յց՝
«ձա
յն բարբառս
յ
յան ապա -
աի»,.. Մեր Մեծասքանչին
մէ^,
«էլ» աա–
ռէն
ե՛ռք «գ» կուգա
յ միայն
քանի
մբ բա–
՚քէռ
բաէլգաաել
,
գոէԼգոէլալ
իէեէլգել,
յոգգոգ՚է։
Ուրիշ աաեն,
«՚լ»ին կբ
յաշոբէէեն «ա» եւ «թ» տառեբբ
աղ -
ա ո սւ , յոէ՚լթել
, գաղթել ;
Աեր փաբժասչեաբ
կ՝բսէր թէ Հէսյե -
րէնի
մէշ, ածանցէէւմի
մբ կամ բարգու -
թ եան մբպարագա
յին , արմաաական
բս՛–
ոին
«է»ն , «ի»ի կբ էիոխուի.
իրաւունք
անէ՞ բ այէէպէս պատգամ
մ չ։ արձակելու
է
Անշուշտ
իրաւունք
ունէր,
բայց գժ–
բախաաբար
, ձեր փաբժապեաբ
իր պասէ– -
էէ՛էէւթեան
կէսբ պատմելէ է .մնէոցահ՜բ
մոռ
ցեր է ; Այո , «է»ն
«ի»ի կբ փոխուի
. օբֆ–
նակ
^"էր- "Իրեթ
, «ղէնք—ղինուոր»
•
բ֊էսյց , երբեմն ալ «ե»ի
կբ
փսխուի
«պարէն - սչաբենաւորեչ»
: էքրբեմն , եղա–
հին պէս կբ մնայ
«օրէնք - օբէնսէլիր»
,
թէեւ
1չ բսենք
«օրինաւոր
,
օրինական»։
«Տնօրէն»
բառէն
ունինք
«տնօրինութիւն»
եւ
«անօրէնութիւն»
բառերբ
, որոնք ի -
րարմէ աարբեր
նշանակութիւն
ունին •
•—֊
ինչո՞ւ
Հաէքար մեր ԱրեւելաՀայ
եւլ
բա յբներր
կ*բսեն
«սիրում եմ եղբօրս» |
երբ ամ էն
մ արգ
ւլիտէ թէ «ս ի ր ե լ» բ
ներ–
գորհ-ակէոն բայ մ րն է եւ Հայցական
Հոլով
սեռի
խնգիբ
էչուղէ
.
Մ եբ արեւե չաՀա
յ եղբայրներբ
, ա յս
սլա րաղա
յին , ազէիոլահ՜ են ռուսերէնի քե–
րականութենէն
, ոբ Հայցական
Հոէուէր կբ
հրարէ ումէկ կողմ կբ նետէ, երբ «սիր–
էււած»բ
չնչաւոր էակ
մ չ ն է. բայց
Հայ -
ցականին կբ էէերագառնայ
, երբ
«սիրուա–
ծ»բ
ան շունչ առարկայ
մբն է :
Լ՛ո՛––, ուրիշ
Հարցում
մը ;
Ասչասեցէք
մինչեւ
յաշորգ
չարաթ :
ԵԻՐՈՊԱՑԻ
բեւս այս երկու
աւանգութիւններ
բ մեէչ կբ
տանին
գէպի
Հին գարերբ
, ՚չէ՚՚չի
հառա–
պաչաէէւթեան
չրշաններբ
էււ նպատակ ու
նին
մեղ Համոզելու
, թէ ուռենին
"էր՚՚յ
ս.սասւածին
մարմնացած
խորՀբղանչանն
է, կամ նոյնիսկ
ծառբ
որուն
մէշ կ՝ապ–
բէր այգ ւճստուածր կամ
աստուածու՛հ՛ի՜ն։
Ուռենին մեբ երկրի
գափնին է •
Անց
եալին
մէշ անոփ կր գաբգարուէին
մեՀ–
եաններոլ
ղռնեբն ու աաճաբնեբր,
կո—
թուլնեբն ու գերեղմաններր,
արձաններ
ր
ել ոլխտափա
յրերբ
, իսկ մ եր
օբե
բուն
Ն"՚ղկաղարգին
, ուռենիի
ճիլղերոփ
կբ
պճնաղէս բղեն
եկեղեցիներու
խորաններ
բ ,
գուռն ու պատուՀէսննեբբ
;
փաՀանան
կ՝օչւՀնէ
ուռենիի
ճիլղերբ։
Այն օրբ եկե -
ղեցիէն
փերաղարձոէլ
էոմէն մէկ Հայ, ու
ռենիի
ճղիկ
մ ր ձեռքին
բռՏ՚ահ–՝
գաբունի
ա՚սք օրերու,
բնութեան
զարթնումի
աւե–
տիսր կր բերէ իբ Հա յրենի
յարկին
; Ե՛–
գեռ՝
ուռենին
մեր երկրի
ձիթենին
է ,
խ աւլա ղութեան եւ անգո բ բ կեանքի խոր -
Հբղանիչբ :
Ուռենին
կապուած է Հայ դի՚-՚Լացիի ա–
ռօրեային
. խոնարՀ ու Հեգ՝ խառնուեր է
անոբ
մ իամ տութեան
Հիւսքին Հեա , տու
նին կուչտ,
բակին
մէշ, արտին
մէշ, աէլ–
բիւրին մօտ , իր աչիսատանքի ու
Հանւլչած
պէսՀեբուն
, իր նստա ծկամ քնացած ժա–
մ անակ՝
ուռենին
իր աեբեւներուն
ծնծղան
կբ չարժէ
անոբ
ղչխուն
վբայ
, իբ
տերեւ
ներու
սւսւոցոէԼբ կբ խօսի
անոր
Հետ .
կ^երէէէ , կբ զովացնէ
անէէր քբանէսհ՜ ու
յողնած
մաբմինբ • ՚ . ;
Ուռենի
ի եւ մեր
ժ ո էլո վո ւր էլի
մ օտիկու–
թիւնր կամ սրտակցոլթիւնբ
էէիցաբանա—
կան
կրօնի
Հրաչալի^երէն
մէկկւ է
;
Հա
յութիւնբ
միշա սիբած է այս ծառբ,
ղայն
անմաՀացուցած
է իր երղերուն
մէշ,
անոր
կուտայ
խոբՀուբղ
եւ կախարէլանք;
Անոբ
մ էշ կբ տեսնէ աստուածութեան
մբ Հան–
ղէէէմ անքբ , կբ պաշտէ
էլա յն , երբ
ղա
յն
տեսնէ
՚ււթարկբ կբ Հանէ եւ կբ խաչակն
քէ ե րկիւզած-ութեամբ
;
Հա
յ էլիււլացին կբ Հաւէստա
յ ոբ՝ ուռե
նիի
չոլքին
մէշ պառկած
մարւչոլն
երազբ
անպատճառ կբ կաաա բուի եւ մ իչա
բարի
ար՚լիւնքով
. . • :
կբ Հաւատայ թէ բարի
ոգիները
իրենց
ոսկեղէն
գանձեբբ
ուռենիներու
աակերը
կր թաէէեն , թէ ուռենիներու
արմատներբ
քերելով
գուբս
եԱող
աղբիլրին
շ ուր բ ով
որ ի՛մէ՝ ցաւ չունենար..,;
թ՛է
ուռենի–
նեբբ երբ կը սւսւան
, կը սլսլան , ա յգ կբ
նշանակէ թէ ուռի
Նառերու
մէշ
ոգիներ
կան , Հաւաքոլյոծ՜ են Հոն , կբ
զուարճտ–
Նան ու կԴրգեն
.....
ԱՕԱ - ՎԱՆԻ
*
իԸձ համսւյւ , տյւղաս , լսիԸդ է անսահլքան,
Հաւ ասւաւէ՚ք ալ է ու •6շլքալւտույ)–իւ(ւ,
Այնպիսի ուժ լք՚է ոբ կուաայ հողւո^ն
Թեւեբն համբաբձման հբկԹի մ՚հաժյաբ
լայն :
Յուղմաւքբ թբբ֊ըոուն սբտին համաբ վին,
Ան ղեփիւոյլ է ղով այգին ըսպիտակ ,
Ես անոբ կողքին կ՚ապրիմ մէն մինակ,
Մոոցած շատ վշտեբ՝ որ անուն չունինւ։
Լուսնակ գիշէլւով անտաււ մ՛է ան կոյս յ
Ուր իյնդումերհս կը շրջին ղոյղ ՚լււյգ՝
Պարիկնհրն անմեղ իմ երաղներուս :
Ե՛– կամ ծովն է ան, անհաշտ եւ մըթին,
Ոյաւն վըրայ իմ սիրտըս անմակոյկ՝
ճամբորդն է անվերջ անկայ ք անհունին:
Միլսէնօ
ԱՐԱՄԱՅԻԱ
ԱՐԱՊԵԱՆ
ՄԻՏ՚ք^ ԵՒ ԱՐՈԻԵՍՏ
1«ՈՐՀՐԴԱՅՒ1ւ
ՃԱմԱԳՈհմԱՐԸ
Աէէվեաական
Հէսյասաանի
Ղ՚եկսէ ,
18 յ
19
եւ
21
թիլերէն կր քա՛լենք
Հետեւեալ
՚ոեղեկէէւթիւններբ,
քՍորՀբգային
Գրէէէլնե–
բու
ր. Համագումարի
մասին,
իբրե
լրա–
Յ
՚՚՚֊ցիչ
մանրամասնութիւն
,
Համաւլումարին
կբ մասնակցէին
45
աէլ–
ւլո ւթ իւննե ր : Առաշին
Համ ա՛լ
ում
արին
Միութեան
անգամներն
էին
1500,
իոկ
3954/1, 3895։
Բոբիս
Պ ՚ ՚ լ ո ե ւ խօսեցաւ
մանկական
եւ
պւս տէսնե կան գրա կան
էէ ւթի ւնբ»
նիւթին
չուչ՚շ։
«
Մեր մանկ՚սկան
գբականէէւթիւ–
նբ մեծ , էիառասչանծ
աւանգութիւններ
|
ունի։ Աեր աղղային
Հպաբտութիւնբ
կազ–,
՚քոէէ բոլէէբ ղբոէլներբ
իբենց աւանգբ
գրած՜
են անոր
մ էշ : Ա ովե տական
մ տնկական
ու.
ւղէստանեկան
՛լ բ ա կէէւն էէ ւթ ի ւն բ աճած
եւ \
ամ րասլ՚հւլէււած է
;
Բսան տաբէէւան
մ էշ
՝
1500
Հեէլինակնեբ
երեւան եկած՜ են այս
ասպարէէչին
մէշ , ՚չրո՚լներ
,
բանաէւտեէլծ–
նեբ, թաէոեբաղիրներ
,
ղիտնականնեբ ,
էքէսնկավարժներ
եւ՛ս չյն : Ունեցած
ենք
20600
Հրատարակութիւն
,
911
միչիսն Օ–
րինակ
:
Պատանի
լնթե րցոէչնե բ ր կը սիրեն
Նիկոլա
Օոարովսկիի
, Վալենգին կտտա -
յ ե ւ ի , Արկագի
,
Գայտարի
,
Ալեքսանդր
Ֆ՚ս՚ոեյեւի
, Վենեմի
, կավերինի
էլո րծե -
րբ
:
Բա՛ւի սովետական
Հե՜րոսներէ
, պա -
օէ՚սնի
ըն թե բ ց ո էլն ե չ՛ ր կը սիրեն
Հ՛՛մ ե բ ոս
կի , Աեբվանգէսի
, Անտբրսբնի եւ Համաչ–
խարՀային
գրականութեան
Հերոսնեբբ
:
Աակա
յն փա
յլուն
ս ՚ոեէլծաւլո
րծութեանց
քոփ կան ղիրքեր
որէէնք չեն Համապա -
ուսէէէխանե ր րն թե լ՛ց ւէւլԿ՚եբ ու արէէի էք ակար–
գակին
,էէրոփՀետեւ այգ ՚էիրքերր
կեանքբ
չէ որնկատի
ունին
։«Միայն
կեանքի
«ճա–
նտչումր»,
էլայն
«էլիտելու»
, անոր մէշ
<ւնէէրբ» , «տիպականբ»
նկաաե լու կարս -
ղութիէնբ կբ կաղմ է
էոմ
էն տաղանղի ու–
մբ : ԱնՀ րաժեչա է էուե լի չ՚ոտ
ուչաղրոլ–
թիւն
էլ՚սրձնել
գիտա
— ղեղա րուե ՛՛տա —
կան,
էսրկածային եւղիտա -
եբեւակայա–
կէսն էլբէսկանոլթեան
, որոնց
Համ՚սր
մեր
ժ ք ղո էխէ ւր ղի սաե
՛լծ էՍ էլէէբծական
կեանքբ
կուտայ
բազմաթիւ
նիւթեր»։
հյ ո րՀ րգա
յին բանս՛" տեւլծները
մ անուկ
ներու
Համաբ գրած ենբաւական
թի
լոփ
.1
: ւսն էէէ լոր՛ս եր : Աակէ^յն անոնք
էւլէէոք է
անգոլլ
որոնեն
իրենց
կԼր՚ղալ՚ր
,
նիւթբ
ել բացայայտեն
չ ն կե չ՛ փ՛ս բ ա կ՛ոն իր՚ոկա -
նութեան
պայծառ
կեբպարներբ»
փ՛ոքրե -
բու
մէշ մեծ սէր կ չւ փայեչեն
Հէքեաթնե–
րբ։
Լ՚՚՚ւաղոյն
Հ է քե ա թա
զի բնե ր բ էՐիչտ ալ
իրենց խոր բանաստեէլհ՜ական
եւ մարգկա
յին սլէէէէոմ ո ւթ ի ւննե ր ր կաղմ ած են իրա -
կան
Հիմքի
փրայ։
«Հէքեաթբ
պէաք
է
անպայւքան Հաստատէ
՚ ոբին
յաղթանակը
Հինին
էէէմ , փառաբանէ
ժողոփրգական
ի–
մասաութիւնը
ձեռնեբէցութիւնբ,
երա -
ղանքնեբն ուխոՀեբբ ;
« Մանկական
ղբականութեան
մէշ ետ
էՐնէոցած է քննաղատէէլթիլնբ
;
հ/սրՀրղ՚սյին
բանաստեղծութեան
մա -
սին
/սօսեցան
Աամեգ
Վուբզուն
(Ագբ -
բէշան)
, որ ըսաւ թէ սոփետակւէւն
բանաս–
տեէչծութիւնը
Լպարտ իական)
կուսակցա–
կան բանասաե
՚լծութ իլն է րառին
ամ ենա–
լայն իմաստէւվ,ել
կուսակցութեան
լեն
ին–
եան
սկզբունքը կբ կա՚լմէ
անէւչ՛
ՀիմքԱ
՚
« Մենք բանաւէտե՚լծնեբս
Վ^ •
Մայակովս–
կին կբ Համ աչ՛ենք մեբ բնւլՀանուբ
բաբե–
կ՛ոմբ եւ ուսէււցիչր։
Աւժեէլ եւ
բազմաէլան
է մեր
քնարական
րանաստեէլծ
ութ
իւն բ X
Մեր քեաբերէլութեան
Համար
չկան սլատ–
նէչներ,
թէեւ
երբեմն կբ ղւչացուի Հռե -
տոբէէլթիլն
, սառն
ւլա աո
ւլա կան ո ւթ ի ւն %
Աամեգ
Վոլրղուն
թելագբեց
Գրոէլներու
Միութեան
էէւժ աւոչ երիտասար՚լ
բանւսս -
ւոեղծ
սերունէէի գաստիարակութեան
; Ու–
շաղբութիւն
Հրաւիրեց
երւլիծական բա -
նաստեւլծութեան
էլարգացման
վրայ :
«Ե ր՛լ ի ծա կան
բան ա էէ էէէե էլծ ո ւթ ե ան վիճա -
կբ
մեւլ չի բաւարարեր : Հրատապ
նիւթե–
րոէէ էէտեգծսւած
երէչիծական
էլոչ՚ծեր
կը
յիչեցնեն
լչւտ՚չչ՚ույին
թւլթակցութիւններ
:
կարգ
մը քննագատնեչ՛ ի զուր կբ
փորձեն
ձեւի
աղքէոտէէլթիւնբ
քո
ւլա բ կել
նիւթի
այժմէութեամր
» ;
Գե ւլա ր ո ւե ս տ սէ կան
արձակի
մ ասին խօ–
սեցաւ Կ՛ Մ • Աիմոնոէէ,
չեչտելով
թէ.
յե տսլա տե րաւլմ եան
՛լ ր ական
էւ ւթե ան
մ էշ ՚
աչքի կբ զարնէ
ե բիտասա
րէլ. ուժե
բու
ւլոր–
ծունէութիւնբ
, բազմաթիւ
նոր
անոլննե–
բու
մուաքբ։
«Թէեւ
քսան տարուան
մէշ
մեր
արձակի
բնղՀանուր
մւսկարղակը
բարձրացած
է, սակէսյն
խորՀբգային
բն -
թեր
ցողի
յարաճուն
պա Հ անշն ե ր րկը ձգ -
աին
ղ էսչի էսւե լի րւէւրձր
վ ՛ս ր սլե
՛ո ՚՛ ւթ ի ւն
եւ պայքարբ
այժմ
աւելի
ս՚էւբ է ։ Պէաք է
այնպէս
բչէ՛" / որ տկաբ
գէրքբ
^կատուի
իբրեւ
միշակ, եւ միշ՚սկբ
լալ».
Համ աւլէէւմ արին
մ էշ արտա
յա
յտուեցան
եղբայրական
Հանբասլետսւթեանց
պաւո–
ուիչւակներր :
Հա յասաանի
գրակէէէնութեան
յաշւէէլոլ -
թեանց
մ ասին խօսեցաւ է . Թովւչեէսն ոբ
թուելէ
ետյ» կարգ մր ՚լբուլնեբու
ել անոնց
երկերու
անուններբ
, ր՚ւաւ թէ
«Հէսկառակ
ե՛լած
նուսէճէէւմներուն
, Հանբապետու
—
թեէոն
գրոէլԿ՚ե ր բ մեծ պարաք
ունին խոր -
Հբ՚է՚սյին
սլէսՀանշկոտ
, բարձր
ճաշակի
տէր
բնթերցողին
Հանւլէպ
։Գեռ չեն ստեղ–
ծուէէէծ գե՚լաբուեստէոկան
լիա
րժէ ք ստեէլ–
ծա՚չէէրծսւթիէ-ննեբ
բանուոր
գասակէսբգի
մ ասին , չեն գրուած
չաՀ եկէքփ–
՛լ է րքեր
պատմա
— յեղափոխական
նիւթերով»
է
Եզրակացնելու^
յայէոաբարեց
թէ
Կեղր •
կոմ իտէին
էէ՚լշո յնբ
Աէոեւլծա՚չ
էէբծական ո–
գե
չն չմ ան նէէր Հզօր խթան կբ Հանգի սա -
նայ
նաեւ
Հայաստանի
գրոէչնեբուն
Հա -
մար : ԼԱյսքէոն է ապուէսծբ) :
Շարժանկէսրի
մասին
խօսեցաւ Ա • Ա՛
Գե բաս
իմ ով եւ առաշարկեց
տարեկան
Հարիւր ,
Հարիւր
յիսուն
գեգար -
ուեսաական
ժապաւէն
չինե
լ ; «Շ արժան
բ–
կարի տբուեստբ
անբաժանելի
է գբակա -
նոլթենէն
, անոր
ղարւլաւլումբ
սեր՚ոօրէն
կասլուած ^ խո րՀ րւլ ա յին
էլ.բ՚սկանոէ.թեւս%
ղաբգացման
Հետ ; Նկարնեբբ
՛ո յլեւս
բաղ–
էէէսւլան չեն։
Գբեթէ
րոլորովին
անՀեէոա -
ցած
են քոմէէոիներր
, արկածո՚յին
ժապա–
ւէննեբր, եւ մանկական
ժապաւէններբ
:
Ուրիչ
մանբամասնութիւննեբ՝
յաշոր -
յ&քք;^^^.^.;–
- ^ -
-
-
«.8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(52)
Յ. Ո ԻՇ Ե Ր է Ս
« \,ամակնեբ
ւլրած եմԱէէխէէրգ՝ ԱՀե -
լ՛ին եւ Տաւիէսվանքի
կրպոյին
, նաեւ
«Աղ–
ուէս»ին
, որպէսղի
ա չա լէււլ՚շ
Հեաեւին
կռտանի
ամէն
մի չարժում
ին եւ Հա՚լէէր -
գեն ինձ
« ինչպէս
ւլրած եմքեզ , իմ բոլէւր յա
բաբե բ ո ւթի ւննե ՐԸ եր պաՀեմ
Գասսչարի
եւ նրա մ օր
մ իշոցով
; Նրանք առ
՛ս
յժմ
էէէզատ են ; Նրանց
՛լէմ ոեւէ կասկած
չի~
կայ։ Գասպաբբ,
թէեւ
ինձնից
աւելի
էլործ
է կաաարում
, բայց
աչքի
չէին ինկած :
« Ա ուրՀանէէակի
միշոցով
Աւբթափից
նամակներ
ստացայ : Զէրքէղբ եւ Պետրոսբ^
էլբէէլմ են , որ գիշեչ՚ր
Հաղարի չափ ղին - \
էէլո բն ե ր եկէսծ են ւլ իւ՚Լ եւ ՛լ ի՚-՚լի
վ երեւբ \
վբաններ
ղաբկած
յ
Գրանք կապ
ԼՈւնիՆ^
Աչամենց
խանում
եէլած
ւչինուորնեբի
Հետ։
« Երր նամակս կը էլոցէի , Արշ - Պետ -
րոսից
է լ նամակ առի; Նա է լ ղբում է , որ
3000/՛
չափ Բիւրտեբ
խուղարկութիէնւ
են
կաաարում
մեր լեռների
մ է շ ։ Մեր Հովիւբ
բռնել են եւ չարչաբեչ, որ քոյց աայ ֆե—
տայինեբի
աեղէբբ : քտեղճին այնքան
չուչ՛–^
չարել
, էին , որ ա յլեւս
՚ււժ մնացած՜ չէր
վրան, ել ոչխարներբ
առանց
Հովիւի
գիւ՚Լ
եկած
էին : Վեչ՚շբ երբ գնաց
ինք
նրան ո -
րէէնե լու
, աւաղակ Բի ւր ա ե չ՛ ին Հանգիպե -
ցանք։
Մե՛լ է լ բռնեցին;
Բաբ երա խտարար
նրւսնց ցեէլապետը
բարեկամս
էր , եւ ա -
ռանց ցաւի ու տանշանքի
օձիքնիս աղա -
աեց
ինք ել ան էլամ տլուծեալ
Հ ովիւբ ա -
ո-ինք Հետեբնիս ու տուն գարձանք ;
« Գրէ ինչ բաների որ պէտք
ունիք , որ–
պէսէլի վաւլբ
զրկեմ » :
Տելեմաքին
յայտնի էբ, որ Գասպաբբ ,
այէէ օրերուն մերմօտբ
սլիտի
լինէր ; Նա
իր նամակի
վեբշբ
աւելացնում
էր .
«Այս
նամակը
յոյժ
կարեւոր
լինելոլն
, Գա -
էոուանի
կին սոլրՀանգակներով
նորէն դբ՜
կում եմՇամիրամ
, որպէս՚լի
շւէւտավւոյթ
քեւլ Հասցնեն ՚» :
Գէէէսպա ր ի մա յրն
է Լ իր կին
՚ւոլբՀան -
ւլակնեբն
էււնէբ : Ամէն
բոսչէ նա կչ՚նաբ ,
առանց վէոէսնգի , որեւէ բան Հաոցեել ֆե
տա քիների
ձեռքբ , լեռնային
կած՚սննե -
Բ"վ : Երբ Գասպաբը
էչիւէլսւմ չէր լինում
,
մայրր կատա բում էբ նբա պաբտականու
-
թիէնւը,
մինչեւ
Մուչ ու Աասուն։
Երբեմն
Վանից
եկէսծ կարեւոբ
նամա1չնեբը
նրա
միշոցներով
կր
էլբկոլէին;
ճ՚սրպիկ
կիներբ
այնպիսի
գաղտնի
մի
շոցներ
ունէին, որ իրենց
միայն
յատուկ
էին։
Գիտէին
նամակ
թա՚լցնելու
ձեւը , որ
ամենաճարպիկ
, փորձառու
խուզարկուն
(էԽւր*)
անէէամ կարէէւլ չէբ էլտնել :
Պատաս խանե ցի
.
« Գասպարի
մօր մ իշոցով
՚լրկէէւած նա -
մ ա1լնեբը Օբ ցե բեկով ստացա
յ ;
Տեղեկա
ցայ ա յն րոլորի
մ ասին , որ էէս լ
ւլ րած •է–
իր : Այ՛՛ ՚էէչեր
վերշնականաէգէս
կբ տե -
գս.՛ փսխուիմ
Գբ գէէ ւււ՝ ա յնտե
ղէն
ւլիաե լւէԼ ՜
թէ Աուչի եւ թէ Բէսղէչի
ճանապարՀներբէ՜
« Գբ՛լ ուռի
կւստսէրբ էսնառիկ է ; Թշնա
մին
երեք կոգմից
մաէէլցե՜լով
պիտի յա -
ււաշանէոյ : իէէկ եթէ աբեւմաեան
կողմից
է լ յարձակի՝
մերմաՀառիթ
էէնգսէկներին
կբ Հանղիպի ;
«Այսօբ
մ ենք կր լինենք
Վտղաչ՚ի քա -
բէոյբոլմ
, Հերոսի
"՛յն քաչ՚այչ՚բ,
էէւր կբ—
նան
Հասնիլ
միայն
վայրի
այծեամներբ
եւ
լեռնաւլնաց
ֆեաայինել՚ը
€ Ա յ"՚*ր
մ ե բ աւլաքբ
բարձրա
ցել
է ին
Նէմ
բութի
ու րեւմ տեան
կուլմ ր
էլ ոէնոլած՝
ղա՚լաթի
՚էրայ : Այնտեւլից
Հրացասի
ձայ—
նել՛ էին լսել;
Նբ՚՚՚նց
կ՚սրծիքով
կոիլ տե
գի կ՛՛ունենա
յ Ա կրաւչոմ ի կամ
Տ
րմերտի
մօաերբ
« Ինշսլէս
եբեւսւմ է , մեր տւլաքբ
վեր
շին
՚էնաո - րարոէէր պիտի
ուսեն Մ շ՛՛ յ "ր–
րաղէսն
վայբեբին
, ոլիաի
ձ՚լեն
ղիւցա -
ղէէէննե ր ի ա յ՛լ
ա շխա
լ՚Հ բ ,
որէււէՀեաեւ
վէէսմ փուշա
չունին եւ մնալու
Հնար չու
նին ;
ԱԵՊՈԻէ
Fonds A.R.A.M
