^ տ
Ա
Ռ
Ա
Զ ^
I
( Ր
• ես վերյին մաս )
Սրբաղան
Աքլւ՚Հշ , ղ՛՛ր
նվաբաղբեցէ
,
պայման
աւո րուահ– է իր
ասպեաներով
:
Ոչ
մէէլ խօսք
Հայքլաղանց
ՍկիՀին
կեն՛ա -
րար եւ ս րրա րա բ
ղօ ր ո ւթե
անց
մաս
ին ,
Գ՛" Ր
ե՛ ր ր կբ պաամ
են անոր վւառքբ ւ
Այգ
Ակւ՚Հր
մեղմէ կբ պաՀա՚նքէ
,
սաէլայն,
արժանաւոր
ասսչեանեբ ;
Աեր
պատմութեան
մէք,
նման
ասսլեա^
ներ
սլա տ ր ա ս տե լո
լ Համ ա ր ,
կաաարուաձ–
են
բաղմաթիւ
վւորձեր
, բայց եո
պիաի
յիշաաաէչեմ
միայն
վերքին
վւորձեբբ
։
ԺԸ • գարուն
, ՚Լալեան
սլատրիարք
կՐ
սաեղհէր
շարժում
մ՛ր , զ՛՛ր էլբնանք ան -
ոլա
եէ,
լ « գսլրոց»
Համա
յնագիաաէլա1ւ
ա ՜՜
ռաքե լութեամբ։
Իր շրքանին է որ հ^աղկե–
ցան երիաասաբգ
մ տաւո րակա՚ւ^ե
ր <, ՚՛ -
րոնք կբ էլոչոլէին
, ալն՛ ատեն,
«ղոչիբ7>
(ինչպէս
Աբսէն
Գ
"ւիրր1 Պաղաասար
գ՚՚քի–
բր ել ուրիշներ)
,
որոնց
մասնաղիաու–
թիւնն էբ իսոբապէս
ուսումնասիրել
Հայ
լեղուին
եազմոլթիլնբ
, ինշպէս եւ «բա -
նին»
փիլիսովւայութիւնբ։
ԱՀա այգ
չրր–
քանին
է
^բ , որ մեծ^
յ " ՚ է
" է ԿէԼ
՚Լ"՚ք^Լ
^1՛^
^^՜
րականոլթեան
եւ
արամ ա բան
ութ
եան
ախս ր սլե անե բր
ւ
՝1,ս՚լեան , աա ր բե ր
մ
աաԿո–
գութեամբ
մբ, որ անհանօթ չէ
շրքանին
պաամ
ութ
եամ բ
Հ ե տ ա քր
քր ո ւո
ղ^՛ ե բ ան ,
աշիոատեզալ
բնղաբձակել
գսլրութ
1
>"՚ն
սաՀմ աններբ
Համ ա յն ա գի ա ա կան աեւ/ե -
կութիւններով,
վկայ
իր
Գանւձւաւրան ծա ֊
նուցւքանցը :
Գրեթէ
նոյն
չբքանին
, նոյն
մտաՀոդու՛
թիւններով
, ւիորձ մր կբ կատարուկր ան–
դին,
կքմիահ^ին,
շարժման մկք
՚թ՚ելո՚է
էո
սլ՛ս գ ր ա էլան մեքենան ;
Անչուչա
, տէլար են աշիսատանքհերր
, որ
կբ էլաաարոլկին
ա յղ օրերուն
էաէլանր
՛ոգին է^ սակայն;
Յաքորգ գարբ
աւելի ո–
բոշ կբ գնէբ պաՀանքբ , աւելի
հ-անր եւ
՛ա՛ւե լի
շե չտ ուահ՜ : Վարժա
սլե տեան պատ -
բիարք.
Հիմնելով
կեգրոնա/լանր
,
իբրեւ
բաբձրաւլոյն
էլրթութեան
վւսռարան
,էլ
^աչ–
խաաէբ
սլատրաստել
աբժանաւոբ
աս —
պեւոնեբ ; Արեւմտեան
՚"
յԳ
չարժում
ին
Համ-լ^ւթաց
, կքմիահ՜ին եւս էլբ բարձբա -
ցնէր
Արբազան
ԱկիՀբ
Ա^քժմ , մեր օրերբ կբ գնԼն
նոր
պա -
Հան
քներ ։
Ատեզհել,
արտասաՀմաեի
մէք, բարձ -
բ ա գ ո յն եւ կեգր ոնա կան վարժարան
մ բ ,
աոե սակ
մ բ Հա յ աղի տաէլա), ՝ամ ա լսա րան ,
•որ Հասցնկ
մագիստրոսներ
:
Ուչագրութիւն
,
մեր լեղուին
,
ւէ է
/ր
պատմութեան,
մեր ամէնկն
թանկագիտ՛
արժէքներուն
Նանօթութեամ
ր
Հռչաէլեալ
անուններբ
էլբ պակսին
ՀեազՀետէ
: Տ՛ս -
սբ տարի ետքբ այգ անուններն ալ
է(՝
ե ր–
թան եւ այլեւս կբ ՛իբ
թի կապբ ; Այնու -
Հետեւ
հ՜ իհ
՜՛՛յ
զե
լի սլիտի գաոնա
յ ոլա րհ՜ե ֊
նալ
բժ
ի չէլնե բ ՛ւվ , վւաստա բաննե բ ով ,
ճա րտա բագէ տնե բ ով,
սրոնք
կոչուտհ՜
չեէ՛
բարձրացնելու
Արբազան
Ակի՚Հբ •
Այսօբ , ձուլո՚-մի
վաանգէն չափ
մեՆ
ու
րիշ վտանգ
մր եւս էլայ, որ էլբ
սպառնայ
մե՜ր
Ժ
ողովո
՚֊Ր՚ւԻ՛^
^ ՚ք^Լ՝
"է՚ոամոլթեան
:
Ախալ չէ յայտւսր՚որել
թէ մեր
Նաղման ,
մեբ
արժէքներուն
ճանաչման
ղազւհնիքբ
տաէլաւին
էլր մնայ
մեբ Հին ձեռաղիրնե
֊
բուն
մէք,
մազ՚սզ՚ոթեայ
յի
չատաէլաբսւն
~
ներու
ք^ոցր
։ Անոնք որ կր պեղեն
ս, յսօր ,
կր փակեն
իրենց աչխատանքբ
Լլ ^ մեէլ.
նին չուտով,
ո՞վ պիտի չարունակէ ա -
նոն՜ց
ղոբՆր
: Ա<"՛ թէ Ի՜^չո՛՛֊
այժմկ
աէլան
եւ ստի
սլո
ղ՛ո էլ՛՛՛ն Հարց է Հիմնել
Հայոլղի–
տաէլան
բարձրագոյն
/լեղրոնաէլան
վար ֊
ժարան
մբ :
Այգ նպատաէւն է որ էլր Հետապնղէ
Պէյ
րութի
Հայէլաէլան
ճեմ ՛Արանբ.
Բազմաթիւ
՛է՛սբժ՚սբա\ննԼր
ունինք Ա -
բեւելքի
մկք,
նա իսա կր թ ա րաննե բ՝ ե ր–
րէ.մն մինչեւ
երկու
Հազար
աշաէլերասւ -
թեամր,
ինչսլկս
ԹեՀրանի
մէք,
մի քնա -
կարղ. վարժարաններ
առաւել կամ
նուաղ
չավ՚ով
Համաւլօր օտար
լիսէնեբոլ
կամ
զոլէժներու
Հ
Աեր նսլատաէլր
չէ րանալ
նոր
վարժարան
մբ , վարժարան
մբ ա– •
ւելի,
վո՚բժարան
մր պաէլաս՝
երբեք փո– \
փոիսութիւն
չի ոլաաճառեր
մեր մտաՀո –՛
գութիւններուն
մէք; Աքանչելի
վարժա
֊ 1
րաններ
ունինք
Ա՛լե քսանղբ
իո
յ ,ԳաՀիրէի
,
Հէլիոպոլ՚՚ոյ
, երուսաղէմի
,
Պէյրութի ,
Հալէպի
, ԹեՀրանի
, նոյնիսկ
Պոլսոյ
մէք :
Բայց
մեր նպատաէլր չէ ,
կբ
կբէլնեմ
,
սլատրաս՚ոել
«ոսէլի
ոլիլէզիէլով»
երիտա -
սարղներ՝
ինչպէս
կ*րսէին
Հիներբ
,«Հա–
քիմ ու Հէքիմ»՝
ինչպէս
էլ*բսէին
մեբ մա–
միէլնեբբ,
օտաբ վարժարաններն
ալ էլու
տան
՚ ս յ գ
Նտղիէլնեբբ
• Ա եբ նպատաէլն է
պատրաստել
նււր
ուժեր
,
ղււբս
էլրնայ տալ
մ իա՛
յն ֊,ա յկւսկան
րաբձրաղ
ս յն վարժա -
րա՚ե մբ
Հա
յաղիտաէլան
հ՜րազի բով ; Ան -
չուչտ ա յղ. վ ա րժա րան բ սլիաի
ունենա
յ
շբ
քանա ւա
բսւն
ե ր եւս , որոնք պիտի կա —
բենան
՜էետեւիլ
ամկն աղատ
ասսլարկւլի ,
բայւլ վարժարանին
փաոքր
պիտի
կա
յա -
նս։
յ
ս։
յն
ճի
։լին
մէք
, որով
սլիտի
յաքողի
նռր եւ մեհ
«Հայէլա
՚րաններ»
պարգեւել
աղ
՛էին
՜ I
Այ՛է ուզգութեամբ
, Պէյլ""–թի
ճեմարա
նբ
քայլ առահ՜ է արգէն։
կբ
մնայ
զօրա -
ցնել, արագացնել,
մեհցնել այգ քա
յլերբ;
Կր
պատմեն թէ Լեւ։։ն
Շանթ, սլատաս -
խանե
լււ
։Լ
անոր
որ
կք Հարցնէր
թէ
՚Հձեբ
ճեմ արանբ կր նմանի՛^ ւսմե րիէլեա՛ն
ք։ւլէւ\–
ներու»,
բսեր է • «Տաէլաւին
չիւ
նմանիր,
բայց
վ։ոգր
պի։ոի
նմանի , ու թերեւս
ետ
ձզկ
։սմերի/լեան
քոլէճն
ալ»։ Աեբ
ճիւլբ
սլիւոի
ւ
՛ււ
՛ո յ Պկյբո
՚-թի
ճեմարանբ
՛լար -
ձրնել
այն մէ,հ
եւ.
րարձր։։։գոյն
վարժա -
րանբ,
որու չկարենան
նմանիլ
ուրիչ վար–
ժար։սններ։
Ամկնքկն
բաբձբ։
Ուր վազեն
Հա
ք
է,
րիտս։սար։լներ.ր
արեւելքէն
եւ ա -
բեւմուտքէն՝
ստ։։ւնա
լու
Համ աբ
մ աղիս -
տ
բ ո ս ո ւթ ե ան
։լ աւազան
բ ;
Հալբ
լնգուէ՚ակ
է աճելու,
ղաբղւսնա -
լու , հաղկելու : Արուեստներու
մէք
, ղի–
տութե։։։նց
մէք, վաճառականութեան
մէք
եթէ
էլբ փայլի
Հ՚ոյր–,
պ՚ստճառն
ալն էոր
անսպառ տաղանգ
ունի ցեղբ :
Գաբձեալ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(126)
Յ Ո Ի Շ Ե Ր Է Ս
Արտ • Յ՚՚վոէփեան
Հաղորգեց
, որ չ՛սա
Հեռուն չէբ , եթէ
ու՚լէինք
,
էլրնւսյինք
այցելութեան
երթալւ Նա ղբագուեց
մեր
խումբբ Ա ալմ աստ
՚Լբկեէու
գո րհ՜ե րոփ ,
իսէլ ւէենք Փայլաէլի եւ ինբ
բնէլերների
Հետ
,սւրախ
զուարթ
մեէլնեցինք
Ալարա
յ–
բի գաչտբ է
Ա՝ ուրաա
լ։ կբ սլատմ է ր Վարղան
ղօբա -
վարի
մղահ
ճա էլա տամ արտի
մասին : իսկ
Աոէլացին
մտիէլ անելով
կրասէր բարձրա -
ձա յն .
Խ՛ւ՛ է ՚թոլ/՚ոՀ
) Վարգան
ղօրավարն էէ
Գսէ
^աէլցաէլան
եգահ՜ է : Մեր
Անգրանիկբ
վաթսուն
քաքեր
ունէր , Վարգանբ
խաղա -
խաղար
( Հաղաբ - Հաղար)
քաքեր ;
Հասանք պատմական
Տղմուտ
ղետի ե—
զեբքբ : Իրապէս
քուրբ «տղմուտ»
էբ, վբ–
Մի
քԻէ Հեռուն
էլային
աղտՀանքեբ
:
կ՝եբեւար
, որ այնտեզի
քուրեբբ
էլբ թափ–
^ւէին
գետի
մէք։
Մի քիչ Հեռուից
նէլա -
էոեցինք Վաբգան
Մամիէլոնեանի
մատու -
ռբ։
Տեղացիք այգ անունը կուտա
յին
նրա
ղե րեզմ անին ։
5
Խոյեցի
մի երիաասաբգ,
որ ընկերացահ՜
էր
՛քեղ , ասաց թէ այգ մատուռի
գմ բէ -
թին տակ
«Հանգչում
է Հայոց
սսլարապե–
տի
մարմինբ» • Աւարայբի
սուրբ
անունբ
մեր
ւէրայ
մի իսորՀրգաւոր
է"որ տպաւո -
րութիւն
էլբ թողհէր։
Զգ՚"–չ՚"–թեամբ
կը
փոխկինք
մեր
քայլերը։
Կը յիչէթնք
՛քեր
"իրելի
«%աբիբ»ի
այն խօսքը
թէ
«
Զ՚լ"յչ
ճ։սմբորղ
, քո ամկն
մի
ք՚՚՚յէի
աակ
, Հայ նաՀատաէլի
նչիսարներ
էլւ։ւն ,
որոնք
տուչմանից
զաբէլուահ՜ են » :
Ե ր էլ ի ւղ ահ ո ւթէ,–ա մ բ
մ ատուռէւն
ւք օտե -
ցանք։
Ծունէլէւ եկանք
Համրոլբեցինք
նր՛"
սրբատաչ
ք՚"րերր : Ոչ մէ, արձանազրու
-
թէււն էլար
՚Լբ՚"ն :
ԱՀա
ղեր
եղմ անբ ա յն մեհ՜
մ աբգու ,
ս, ս
սլ
ց Աու բ սւ տ
, որ Տ՛ս
րօն
"՛չէ"
՚" ր Հ է՛ց է
Ր
Ք՚ոքերով
է՚կել ու ճակատել կ
թչկ,։։։մէւէւն
գկմ : Տ՚ոբօն եւ Աւարայր
ոբքան
Հեռու
են
։ Բտ լց ա քգ ք՛՛՛ք սպար՚սսլետբ
Հարիւ -
րաւո ր վերստեր
էլտ բել
ե էլէ,–լ է սլա չապա–
նելու
Հւսմար
Հ՚սյէ՛
եէլե,լեցէն եւ Հայէ։
էլբ–
րօնբ , ինչպէս որ մեր բնկեբնեբբ
Հարիւ
րաւոր վերստեր
1լտր1։ցին Կարսից
ղէսլի՛։
Աասուն •
I
Այգ պատմաէլս,ն
սուրբ
զեբեղմանի
մեր\
"*յ9ել"1–թիւնից
յետոյ
,
էէերագաբձանք\
խումբով
Աէյտավար
Հ՚"յ ՚լի՚֊գբ։
՝՝ )
Աէյտւսվարի
գիւղացինեբբ
մէկ օր առաշ
Խոյ
էին եկել։
Մեղ Հետ Նան օթացան
ել
ստիպեցին,
Որ
իրենց
գիւղբ
մնանք։
Մեզ
Հիւբւսսիրեցին
: Կ՝ուղէիւնք
վեբաղառնալ
ԹԱՏԵ (՛ԱԳԻՐ
Մ ( 1 Ն Թ Ե Ր Լ Ս . Ն
(« Փոռ Ռու–այեալ»ի աւսիթով)
« Փոռ Ոու՚"յե՚ոլ»ր
վերքին թատերա -
կւսն
գորՆն
է Անրի Տը Մ՚՚նթերլանի
եւ
քանի մբ ամիսէ ի վեր էլր
ներկայացուի
ֆրանսաէլան
Աւլւլա յին
թատրոնին
մէք՝
Լիւքսէմպուրի
սրաՀր
Հնախէլին 0–
տէոն)
. Վերքին
,լոբՆ՝
երեք
տեսա1լէ,ոով։
Ն
"՚իս
թու՚սէլանոէի : Ե րէլրորգ
ա յս
ղորհ
՜բ
փերքէւնն է երեք թս։տերախազերէ
կազ -
մռւաՆ
չ՛որքի
մբ
(թրիլոժի)
եւ ւէեր քապէս
վեբ
քին բ՝
իբրեւ
Հե զինա էլին
թատերական
Հուսէլ
ղորհ՜բ,
քանի
։/լ։ Ա"նթեբլան
յ ա յ -
տաբաբեց ա յս
ներէլա յացման
առթէ։ւ թէ
ա յլե՜ւս
սլէւտի
չ՚էբէ
բեւէ
էւն
Հ,,։մ աբ ;
Անվէւճելի է Մոնթեբլանի
տազանգը
իբ
րեւ
թատ
երա գէւր -. ԸնգՀա կառա
էլն
իբրեւ
ւէէւպասան
իր
։լւլ
րհե
բը
ունին
՚վԻ
^ելէ՛
էլողմեր , իւրա յատուկ եւ քիչ մբ չնական
(սինիք)
աե,,ակէտներ
, ապաբար,ւյ
էքեբ՛՛
Բոլո րոփին
,։ւրիչ
Հեղին,,,
էլ ւքբն
է թատե–
րական
ղ.բաէլ
։,,ն
՚ոլթեան
մէք։
Անտ,սբա -
կո յս Հակա սա էլան երեւո
յ թ
՚^ ր ՚՛
Արգէն
Մոնթեբլան
ինք
փասասսւքս
մբն է
եւ
Հա -
ւանա րա բ ա յս ւսմբաբտտւան
տւ,։։լանգբ
ոբոչ
Հսլա րտոլթեամբ
ալ էլբ
էւ,ոսսւովանի
իբ
այգ
փասաաօքսալ
կողմբ։
ԱբՀամար -
Հահ–
է միչա
կէ՚նր իբ վէ,,լեբոլն
մէք։
Նչա–
նաւոբ է, այս տեսակէտով,
իր « Երիտա–
սաբգ
աղչէւկներու
» չաբքբ որ կը
րաղ -
էրոնայ
չորս
գրիքերէ
,
Լէ ժէօքլ Ֆիյ ,
Գ թ - ո ւ թ ի Ն ն
կ ի ն ե ր ս ւ
եամար ,Լը Տէմոն աիւ
սյիէն, Լէ Լէվւրէօդ։
իսկ իր
թատրոնին
մէք
բացառիէլ
տիսլա
րնե ր ,,տեղհ
–սւհ–
է էլէ։ -
ներու , որոնք բնաւ կապ
չունին
էւր վիպա–
էլան ՀերոսուՀիներռւն
Հետ :
Այս
վերքիններուն
մէք Մոնթեբլան
երի–
ւա
էլա լահ՜
է էլիներ , տէլար , լ,,, լկան , յոգ -
նեցուցիչ
, առանց
արժանապաւոոլութեան
եւ
էսելքի ,
որոնց
միաէլ նսլատաէլն է ։։։ -
մուսնութիւնբ
; կամ իմաստակ
, առնա -
կան , մ տաւոբաէլան
տիպարներ
,
նո
յնքան
Լեւոն
Շանթն է որ կբ պատգամէ՛
Ե -
բիտասարգ, եթէ ուչէմութէււնգ
քեզ բաբ–՜
ձրացւււց ա րուե ստնե բռ
ւ ,
։լիտութեանց
էլամ վա ճառա էլան ութ
եան
ասպարէզին
մէք, այգ ուչէւմութիւնէէ
կը պարտիս
քու
ցեզի՚լ
, փոխ առաՆ ես քու ցեղկգ
, ու–
բեմն
վէէրագսւբձոլբ
փոխ առահ-գ , տո՛ւր
ժող։։վ։ււրգէ։գ
է՛նչ որ էլը նսլասաէ
յա
քո
րգ
ներ
պաւորաստե
լո
լ , չւլթէ,,ն
երկարելու
գաբէ գ՛որ :
Նմ անօրէն
, յորե
լեն աէլան ա յս
օրերուն
՛ս՛ յս է մեր էսօսքր •
. Տ՛ո՛լ
ճեմարանին
, որ
պատրաստէ
նոր
ասսլետնե ր ,
սլաՀ։։լս։նե
լու
Համ աբ
Ա ր բաղան Ա էլիՀբ , Հա յուն
յաւիաենաէլա
-
նութեան
խորՀոլրգը
;
Շ.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Հ
ա
էլա
էլր
է, լէ, , մինչ
Հերոսը
, Բոսթ՚սլս ,
այսէնքն
է՚նքր՝
Ա
։։նթերլան
, սրումէւտ
ղի–
ա
,էւլ , տազանգաւոբ
Հողե
րան ,
Ի
՚եէ
"՚ցի
գրագէտ
, բնա կան
Հետեւութ
եաւէ
ր
՚^
Ր *
միայն
արՀամարՀանք
եւ ւլթութէ՚ւն
էլբր -
նայ
ղղ
՚սլ
՛ո յ՛է
էլինեբուէւ
Հանւլէսլ։
Այօտեւլ
գրաւլկւոբ
անէւբալ
է ,
ււրովՀեաեւ
մինչ
էւբ
Հերոսը
բացառիկ
տիպար
մբն է
իբբեւ.
այր
մարգ՝
Համ
՛ակրելի
, ուժով եւ խելա–
՚յԻ–>
՚լ^՚ք
յ
՚սն։լիմ։սն
կր ՚էնէ կիներ,
որ
շ։ս։ո
սւււէոբաէլան
տէէոլաբնեբ
են ; Պարզ է
որ,
՛ո
յս ձեւով
ներէլա
յացուահ՜
, չատ իբա–
լացէ,
են Հե
՚չինաէլէւն
էլարհ
՜իքներբ
տկաբ
սեռին
Հանգկպ ;
^ԻչԳ է է1"^՜1 թէ Մոնթերլ,,,ն
թատրոնին
մէք
ել
,է,ւաէլայահ՜ կ
եւ
ստեւլհ։սՆ
այն բա -
ցառէւէլ
էլինք
,րր ,
ղոբս
չէ ւլ։ո,սհ
էլեանքի
մէք։
Յիչենք
Մեռած թադււլհի/,յ,
վնֆան–
թր»
է
1"^՛է.՚"Ս
Ի » ուժով
,
՝էւղւ
։,րտ ,
արՀս, -
մարՀւււլ
\"րէլր մաահ՜է այբ մաբւլուլ
մասին
ինչ որ Բոսթալս
Մ ոնթեբլանէլ
։էէսլեբոՀն
մէք
էլբ
մտահէ
էլինե բուն
։ք
։։։ ։։ ին : կամ
նոյն
թ
։։ւ տէւ
րա էսա էլին մէք Ինէւկսր ,
լեցոլն
միայն
բս,րութե
,,ւմ
բ եւ սէրով։ Եբր առա–
քինբ
(էնՓւսնթ-ը)
Կ
՝Ը
"Է
«Երկու
փ՚ոռք
կա յ մէւա յ՛ն ,
աստուահ
՜ա
յէ
՛ն
ւէլառքբ
, ուր
պէտք է
Ասաուահ
ձեզմէ գոՀ
ՐԱայ,
եւ
մարգէլայէ
՛ն
փ
՛ա"–քր , ուր
մսւրգ
պէտք
է
ինքնէլրւքկ
,լոՀ
բլլայ
» ,
Ինիէս
կբ մբ -
տահ՜է • « Ես չեմ
եղաՆ
պայքարելու
Հա–
մ աբ ,
ս։ յլ սիրե
լու , եւ եթէ
էլուբհ քէ,
բ։։,–
նա
յէէն՝
սէր
սլիտի
Հոսէր։
Աէ
՚լ՚ել, ես ւււ -
բիչ բան չեմզիտեբ
բնել»
: Գէսբէճե
-՚տլ
ու—
ժեղ
տէէէւլար
մը
ստեւլՆտՆ
է
Ս՝եշ>ր ար.
Սանթիակոյ^,
մէք։ Եւ
վերքւսպէս
այսօբ
Փռո. Ռւ11–այեալււվ ,
Մոնթեբլան
էլր
Հասնի
իր
թաէոերւսէլէսն
ւլ ււ բ հ էւբ
ււ
ւ
ն
ամէն
էն
րարձրին եւ
էլբ ներկայացնկ
քոյր
(Լնժելիք
տբ Աէն
ժէւ
,ն
՛քբ, ամբո
ղքա
էլան էոիպար
մ
՛ը
բա
ցառէւէլ
է^ւոք
մբ :
Այո
«Հուսէլ
բանք
»ին
աււէսքին
երկու
մասերն են
Մեթ-ր աը ԱաԹթ–իակօ1(
եւ.
՚(*աղաքր որուն թ-աղաւորը մանուկ մըն
էր :
Առէսքինբ
ներէլայէսցուաՆ
1947
է՛գէ"– -
թ"
յէ՛
թատրոնը,
իսկ
եբկրորգը
գրուաՆ
է
չնեբէլտյէսցսւելւէւ
Համար
:
Գի
րքին
նա -
էսաբանին
մէք, Հեղինակր
էլր բւ,,ցէ
,,տրէ ոբ
եթէ
բոլոբովէւն
չ
՚ոլ՚գիլկր
նե ր
էլւսյացում
բ ,
աւելորգ
եւ
էսնյաբմար
էլը
ւլէոնէ
զայն
։ԱյԱ
երեք
էլոբՆեբուն
Հէէմնակ,,ւն
նէււթն
է
քբ -
րիստոնկէւլթէէւնբ
, աւելէ։՝
էլս։
թէ
։էլէ։էլկ
էլբօ–
նր։
Առաքէ
,նին
մէք Հայր
մբ էլ
՝։սչխատի
իբ
աղքիէլբ
Հեռւ
։։ցնե
լ
էլրօնաէլան
չրք,,,
նակ -
սերէ–
Երէլրորղբ
էլանցնի
էլբօնէէ։
էլւսն
՛էէ
՛չե–
բօթիկ
զ ՚ զ ր ս ց ի մը
մէք։
իսկ
երրոբգբ՝
ՓՈՈ Ռուայեալ
աւելի
պատմաէլան
նէլա -
բաղրռւթիլնն
է Բո յրերու՝ Փոռ
Ո՚՚՚՚֊ա
յ -
եալ
ան էէ ւնբ
էլրաչ
մա յրէ,,նոցէէն
, է։
ր բ
1664
Օգոսւոէէս
մ
է^րժեց
ին
ստորաղբել
է,լէսպա —
էլան
օրէնք
մր ել իրենց
բմբոէ,տ
րնթ,,ւց —
քով
,
բնէէէէէմ
նոյնիսէլ
Փարիղի
Աբքեպիս
կոպոս
ին ,
սլատճառ
գարձան
Հաստատու
թեան
փաէլումին։
Երեք
թատերախաղեբոփ
Մ ոնթե բ
լան
կուտա
յ կաթո
զի կկ «Եո
-ա
խազ»
մբ բացա–
"՜ԻԿ ոճոփ , դեղեցիկ
եւ տպաւո բ ի չ լե -
դուով
I Մ եՆ թատե բագի
բ
մ լ ^ է , Մ ոն -
՚էԻչերէԼ
՚ է""յ9 նրանք
չ^էէղուցին
ել մի
ձիաւոր
գրկեցին Արտ. Յ՚՚վսէվ՚եանէէն
տե—
։լե էլութիւն
տալու, ոբ չսպտսէ
մեղ ;
Գիչե՜Բբ մնացինքԱէյտավար
գիւղի
մէք։
Ոնակի^երր,
քաՀիլ
ճիւան,
կին
աղքիկ ,
Հաւաքուեցին
մ է։ մեՆ
նաՀապետաէլան
տան
մէք : Խնղրեց
ին Ա ուրատից եւ Կայ -
Նէսէլից պատմ
ել
կռիւների
մ ասին :
Մ ուրատ
սլատմեց
Աասունի
կեանքից ,
Տ՛ս րօն էէ ժ ո ղո վէէ ւբ գի
զոՀա բերող
ոգիի
մասին
։ Եւ աւելցուց •
Միւայն Ջէսաւոլ
գի՚֊գացի
Հարուստ
եւ.
նշանալէէբ ռէս Յ՚սր՚՚ւթը
23
Հրացաններ
եւ.
բա ւա էլւսն ա չւս փ
ւիամփուչտներ
տւււեց
՛լր
ելո էէ Ա ա,ւնւէ յ սլա աւս էէէէ, ան աէէէ ւււ էք,,էրէք -
նէ,ն
. « իմ ցոբէւնի
էո մբէ,էբն
I, ր բ եւ ի՛՛լէ՛ ՛՛՛
սլան ի բէւ մառանները
բաց ենձեր ՚ւսռքեւ
։
Մէ՚՚՚՚յն
՛ք իքոցնեբ
Աէոեւլհ1։ցկ՜ք
էւԼ էիոէսա -
՚էբե՜քլէք
ւլանէէնք ք՚ոքերի
,,ւշէսարՀր Աա -
սուն » ։
Ուէլնգէւբներբ
մէէէղնէւսացաՆ
էին
յ
Ա՛լէսքելը
էէլատմէէււք էր սաս՚ւէւնցի
էլէւնե–
բի էլատա բաՆ
քէէէքո ւթէէ ւնն ե րն ու է,էնձ -
նուէէբութէլւններր
, թէ էէ՞նչէզէս
նբանք
թբքսէէլան
ղնղա էլնե րէէ ւոէէէէլ Հաց ու
քուր
ել ռազմամթե՜րք
էլր Հւսսցնէին
ղիրքերէւ
մէչ
՛լտնոլուլ
ֆետէսյիներին
;
Մ ի Հետտքրքիր
ղիւէլէոցի
Հ՚սբց աբ -
ւեց .
Պաբոն
Մ ուրատ , երբ էլը
իսօսկէ՚ք
Աասնոյ
անպ՛արտելիութեան
մ,սսին , էլր
մ տաՆէէէ , որ գրէոնք
էսնէոոէւէլ ւէա յրեր
են :
Ուրեմն,
այժմ
ինչո՞ւ
Հոս էք .
Այո
1 "Իրելէ՚ս
, որոփՀետե՜լ
մեբ
ռաղ–
մ ամթե
րքն ու ոլաչաբը
սսլառեցան ; Ե՛՛
Բ՚"ցի այգ ամբողք
միւսիւլման
աչվսաբՀը
Ք՚"լեՅ
Աասնոյ
էէրայ։
Լեռը
անառիկ էր
այնքան
էստեն , որ ֆեաա
յէէն ունէր
ռաղ–
մամթեբք
եւ սնունգի
պաչար։ Երբ
՚ " յ գ
վերքացէսլ
, կր մնար
քաչել
էլա չո
յնը,
պատռել
թչնամէէլ
չզթան եւ զոՀ չգառ -
եալ,
է^րպէսւլէլ մէւ լալ օր կրելին
չտփուինք
նրա Հետ ;
Կէս
՚լիչել՚ր
"՛նց էր արգէն :
Ն՚"Հապետի
տունր
լեցուաՆ
էր բոլոբ
բւ,, ր է,քն ե բով ։
Աէյտ ա
էէ էս
ր ց ի ն ե ր է,
Հէէւրէ
,,ս
էւ բ
ււ
ւ թի
ւնը
յ՚"յ՚"նի
էլ՛։
Մեէլմէ չատերբ այգ օրը
գինի
էսմեցէէն ,
տէէ,
րիներ
չխմելէ
յեւոոյ
:
Աււէսէ.օէոէ,էէ
,ն
էսոէ էք
բուէ մէուոնք
Խ՚՚յ
, որ^
Հեռու չկբ արւլկն : Արա •
3"փսէփեանբ
մեղ
րնղունեց
սիրալիր
էլեբսլոէի։
Խոյից
Աէոլմէսսէո
էղիաի
երթայինք–.
Խ"
\~Աւ
"լ>քւոսա
ճէսմբէսն էլ՝անցնկր
«7.«"1/–
լբ
—կկէէէիկ»
էլոչէ
,էս
,Ն
կիբճկն;
Գ։։։ էլբ նչա–
նակկ
ՀՀԱրիէնոէո Կիրճ»։
Այ՛ւ "՛ե՛լ
սպանու–
թիւններբ
միչ ա ա նպաէլէսս
էլը
լինէին
։
Բիւբտ
Ոէ.
թուրք
աւաղէսէլներ
էլբ
կտրէին
ճէսմբո բ։լնե բ ի առաքբ , կր կողոսլաէին ու
կբ
թէսլսէնէին
եւ շաա անղ ամնեբ
է լ կը
էէսլէսննկին ;
Ոբսլկս՚լի
էւ
,սլ
,,էՀոէէ
անցնկէլնք այգ ճամ
բէն,
ոբոշեցէ՛նք
ղնալ
զիչերբ։
(Շար.)
ՍԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
