<լ
6
Ա 1հ Ա Ջ ։>
0՛ ՌԱ Ց
Տիգրան Չէօկիւր1յանի յիշատակին
V–.
Օրերը է ղու.ր կր ււաՀէին
եւ. ղեււպա՝եւս–
էոուեերոլ
ւուււաէք
յո ձ՛՛եր ը եւ. խոսսւում -
ներր
ւււնՀեաեւ՚սւնք կր մնային։
Ա՝իւ.ո կալ–
մէ
ւն՛ ո
ւներէ
ու.
ա.րոո
րակռ-Ս–
ներէ եկած– աե ւլեկո ւթի
ւնները եւ
րերնէ
բերան
ձՐ ք՛՛՛՛չ ՚" յ՛՛՛ծ՜
լու
լւե բբ
ս ա Հմ ո էչե ւ/ն ոգ
էին–. Հայուո՚ր
Փաշայի
երկաթուղիի
Հ՚"յ
հ ւ
յո յն պա շաօն ե ան ե ր էն շաւոեբ եւ մա
նաւանգ
մեր
աղղականներէն
Համբիկ
,
Պօղանթիի
շրքանին
ձոբե՜րուն
մկք անձամբ
ւոեսած՜ ուսաուղած՜
էին րաղմաթիւ
Հա -
յեր ու իսողխո ղուած–
մ երկ գիակներր
: Հե
աեւաբաբ
նա իսա սլէս սչաա բաստ ուած՜
ճի–
ւաղային
է^բագրուէ
մր. Հաւաքական
կաղ
մա կեր պուած՛
՛յեղա սսլանո
ւթի
լնն էր որ
տեղի
կ՛ո լնեն
ւսր , օրինաւոր
կառավարու
թեան մբՀամ ամաութեամբ
ե ւ քաքալե -
բութեամր
;
Տ ի ՛լր ա՛հը իբ աքսո րավա
յրէն
լւնգՀան
չ՛ապէս
թուբքե
րէն
գրուած՜ րաց
քառթեր
Վււ
ՂՐԿԿ՛ •
Օր մբն ալ թուրքերէն
գրուած՜
նամակ
մր ստացանք։
Թէեւ
պաՀարանը
բացուած՛
ու նամակբ
կարգացուած՜
էր ^
սակայն
գրաքննիչԿւեբուն
կ՛է ՛լմ է աւբւււած՛ նախա -
գասութիւններ
չկ՛"յին։
Ան՛՛ր
նամակին
մէք
եաիսագասութիլն
մբ
ւսն լն թ ե ոն ե լի էբ
հէ. Հակառակ լաւթուրքե՜րէն
ղիացող
Հայ
բարեկամներու
խո բ Հ բ ղած՜ութ ե անց ,
ա յգ
անունին
իսկութիւնը ՛Հ օր Կ՛՛՛Ր ելէ
չեղաւ
կարւլալ
; ք՝ա բե րագաա բա ր
թուրք
բաբ եկա
՛ւ՛ մբ օղնութեան
Հաւէսււ ե ւ առա
քին իսկ կարգալուն
•. •
վ տ ա ն գ յ ո ֊ ա ծ ՜ ե ա ն
Է Փ Է ն տ ի վ ա սըթ- ա ս ր ի լ է
գրուած–
անբն -
թեռնե
լի նախաէչասութիւնբ
լուծ՛եց : Մ Ր -
նա ցե՜ա լբ ղւււչակեցինք
:
Զէօկիւրեան
իւր ա յս նամ ակովր
մա
յրէ՜
կիս կբ Հասկցնկ
ր թկ ^կե՜անքե րնիս վր -
տանգուած՜ե՚ան
էֆէնաիի՝»
միքԿւոբգոլ
—
թեամբ
Թ՚սթ, "՛թին
՛էէ՛մ ել
վե չւ ա գա
րձ ի \
Հբամանչւ
ձեռք
ձգելու
֊•սւմաբ :
Այլեւս
սլարղ էր
;
Աքս
ոլւ ա կանն ե ր ը լա
՝ լաաես
Րլէ՚ոէԿ գագբած– էին ե՜լ կբ
գգային
որ Լրքօրկն վաանգուաէ^
են ;
Ա ա յբս
թա՛ւէն
ոսաիկանասլետի՚ե
կար — |
ծիքին
գիմեց
Թա լէա
թին
նե րկա յանա
լու
X
Ոսաի կա՛նա ոլե աը օր մը խորՀրգած՜ելէ
՚
եաք. Հ՛ակառակեցաւ
, առարկելով
էւր ոչ
մէկ
օտարական
՚ ^ ա յ կին կրնայ
անձամբ
անոր ներկա յանալ ; իսկ ՚լրաւոբ
ւլրկոլած–
Ր"լ"
ր
գիմ
ումնե րր անՀեաե ւանք կր մը -
նան , րսաւ ;
^ԽՂ՜
չր ք՛՛՛ն ին մա յրս
Պ"՛ յա՚լիս՚ի
թուրք
էիարմարանի
ուսուց չուՀիԿւեբուն
մա՚հքլա —
վարմ
ութ եան
,
ե րամ; չա ութե ան եւ
պարի
գասեր
կ՚՚սւանգէբ
: Ա^ւււնք անչուչտ գի -
տէին
էէր մեր փեսացուն
իբր
մտաւո֊րական
ուսուցիչ
աքսորուած՜ էր եւ մօրս
ւլունէս —
զան
՛լիմոէմ՚հեբուն
միամէոօբէն
էչօժան -
գւսկկին : Այս առթիւ
թուչւք
ուսուցչուՀի–
նեբբ ոչ միայն
Համաձայն
կին ոբ
մայրս
անձամբ
Թ՚՚՚լէաթին
ներկայանայ
այլեւ
խնգրաւլիր
մրԿ՛ ալ պատրաստած^
էին :
Օր մբն ալ մայրս
առանձին
,
իսնգրագիր–
նեբը առած^ եւ տան բոլոր
բաբեկամնե
-
բուն
ինշէԱլաճյ/ձ–^^
եւ յս՛ քողս ւթե
ա՛ս
մաղ–
թէսնքներ
ր չա լկած՜ , ն ւս խ ա ր ա ր ո լ թ ի ւն գը–
նաց
Թալէէսթին
ներկայանալու
Համար :
Ա "՛յրս
յս՛ քո գած՛
է
ր
Հակէսռէսկ
բոլոր
ս։ րգե լքնե բուն եւ իսիսա
Հ ր ամ ւ՛՛նն Լ ր ո ւն ,
գոնապաններբ
Հաէքոգելոէէ փաշա
յին յար -
կաբամինբ
մտնել :
Երբ
մայրս
մեծ^ սբս՚Հկն
ներէէ կբ մտնէ ,
Թալէաթ
իր ղրասեղանին
առքեւ
անակն -
կալի եկած^ , քբիստոնեայ
կնոք մը անեբե–
լակայելի
նե րկա
յոլթենէն
, իսկոյն
ոտքի
կբ ցատկկ եւ ասչաՀ ովո
ւթե
էսն
Համար
ձեռքը գրպանբ
գէպի
մայրս կբ յառաքա–
նւս
յ : իսկ մ ա յրս նախապէս
ւլ ոց
սէէրված՜
յար՚լալիր
նախաւէաս
ութիլ1էնե
րււվ
, թրր -
քտկան
բարեւներով
ւիէսշսէ յին կբ մօտենա
յ
ել
ձեռք
կ՝ ե ր կ
՚էէէ
ր կ % Թա լէս՛ թ
ղարմ ացւսծ՜
՚լ՚՚՚յն կ՚էսռաքԿէււբղէ
մինչեւ
իր գրասեղա -
նին մօտ եւ բազկաթոռ
մբ ներկա յացնե -
ւ՛՛վ , միչտ ա^ ձեռքբ
ւլրէւչա՚եբ մտիկ կ՛բ-
նէ : Աւելի քան քէսռորգ ժամ մ ա յրս
կբ
քանա
յ ղա յն Հ՛ամ ողել որպէսղի
բարեՀաճի
Զ էօկիւբեանին
էիեբ ագա
րձբ
Հ բամ ա յել :
Աէսկայն
Թ՚սլէաթ
բոլոր
առաբկութիւննե–
րբ առանց
•լ^ւգմի քելու
մւոիկ
բնելկ եաք,
գեՀենական
Հեւլնսէնքով կբ պէստասխանէ
,
« Մատաւք, Գէօկիւ֊րհանլար, պիզիմ պա -
շրւքրգա պէլա աըր լար » :
Տիգրանին
անմեղութիւն
բ Հաստատող ,
էէօրս
կողմ
կ
ն եր
կէէէ
յացուած՜
բոլոբ փաս -
ւոերր անօգուտ
նկատուած՜
էին :
Թալէաթ
Համոզուած՜ էբ որԶէօկիւբեանները
փ"Ր՜
ձանք
կին -
Եւ յանկարծ՛
աբտաքկւասլէէէ
Հէսնգարէո
ու ժսլտագէմ ա յս
մ էէէրգբ , սարսափելի ու
սպառնական
կբ ղաււնա
յ եւ մօրս
եբե
սին
րաբկաճայթ
սլոռթկլլւմով
մբ կը՚լոռայ ,
թէ
ուբկկ՛^ց
Զէօկիւրեաններբ
կբ ճանբայ
,
թկ
ի՚^նչսլկս
յաքողած՜
է
էէինչեւ
իր մօա
Հասնիլ,
թէ
ինչպէ՛՛ս կըկոչուի ;
Ա ա յբս
սէս
րսավէած՜ Թ՚սլկա
թիլ
ոսլառնա.
կան
գիրքէն
, մ ո լեւլնած՜ գաղան
ի նման ա–
աելավառ ա ր աւս յււէյէոո ւթենէն ու չառւէէ —
էչ ունած՜ ղէէՐ քէն
, ղ՚լքալով
իր
գիմ
ում
Է՛Ս ,
իբ
յուղումբ
ծ՜ած՜կելով
անունն ու Հասցէն
կուտայ եւ կբ շարունակէ
պա ւոա ս իսան ե լ
մ իւս
Հւս
բցո
ւմնե րուն , Հ ան էլա բ ւոօ բ էն
թէ
Ջկօկիւբեան
իբ աղքկտնը
սէվտալրն
է ։
Ա ինչ
՚" յգ Թ՛" լէ՛" թ աետբակ
մբ կբ բւս -
նէսյ եւ բէսբձբաձէէէյն կբ կաբգէսյ։
« Կիւ -
լի՛ւկ Հալէպլեան
եւ Պայծ՜առ
Տայեան
թէ՜
եւ շատ մբ
էք
ի ո ւթ ի ւնն ե բ ո ւ Հիմնէս գիր եւ
վարիչ
անղամներն
ենեւ Հանղէսներ կը
Հովանաւորեն
, սսւկայն
Ակիւտէսրի
Սէլւ
Գւււքիսէբ/5»
(
ոստիկան
ապե
տ ) վստաՀու -
թիւնր կր վայելեն եւ
Տէլի Գանլըները
կը
իսբատեն
պուտալա
եւ
սէրսէրի
ղոմիթա -
ճիներոլհ
չՀեէոեւիլ
» :
Աէսյրս
թէ՛
սարսափած– եւ
թէ
այլայլած–
ա յս
յա յտնութիւննեբէն
եւ մ իեւնո
յն ա -
տեն քաքալեբուած–
իր եւ Պայծ՜առ
Տայեա–
նի մասին
ղրուած– նպաստաւոր
տեղեկա -
ՕՐՈՒԱՆ
ԾԱՐԺՈԻՄԻՆ
ՀԵՏ
«ՅԱՐԱՃՈՒՆ Վ Տ ԱՆԳԸ
ՍՈԻՐԻՈՅ 1քէՋ»
•
քցյքՐ
Լբ
Մօնտ
]1
արեւ֊հլագէտ թղթ-ա–
կից,|1 էտռւ֊աւՆ
Աապլիէ վելայիշեալ լսորա
գրով յօդոսածաշարք մը հրատարակած է
նոյն թերթին մէջ, նռւ–իրու.ա.ծ
Աուրիոյ
քաղաքակաւն կեանքին։ Այդ
յօդուածէն
թարգլքանաբար կռւտանք կարեւոր ւ1՚ա -
սեր • —
Աաե՝նօք , Պետեւիին
Համար որ կառ —
չած՜ էբ իր մրրկած– անաւզ՚ատին
,
*)՚ամաս–
կոսբ իբ սիլնաղարգ
ուղիներով
, իբ պար–
տէւչներով եւ իր
աւլբիւրներով
միա
յն
Հիացում
կ^աւլւլկբ ;
Այսօր
է ս յցե լուն
՚հոյն
տպաւորութիւնը
Կբ կրէ երբ էսնցնելով
կիւթթա
յի կանա
չ
գօտին
, կբ նչմ "՛բէ
նա րնքեն ինեբով
եւ
նչենիներով
չրքապաաուած՝
Ք՚Ա՚Լ՚՚՚ՔՐ
)
քՐ
սլա չտ պւո հ ուած՛ է Գաւէիէէլմ
լեռււվ,
ուր,
բսա աւանգո
ւթե
ան՛ , Աբէլ
ս պանն
էւ ւեց
է ս ւ
Կայէնէն ;
(էստ
Հին Կտակաբանին,
՚իամասկոսր
աչխաբՀի
Հինաւուրց մէկ քաղաքր
րլլա -
Լ"՚Լ
՚
ԿեԼ ՚զաՀԷ իբ Հէսղս՚րամեէսյ
1ինիքբ •
Երբ
էլւսնցնիք
Ա՚ւլբբ
Պետրոսի
գուռ
կոչ՜
ուած– վայրէն
, Հոտկէ է որ կբ սկսի նոբ
քաղաքր
, Հ՛արուստ եւ չքեղ :
Կառոլցմ
ան գործ՜ը Ա ուբիո
յ
մ էք առա -
քին
գծ՜ի վրայ
կուղէս
յ : ՚Իրէսմին
չաՀա
—
էլո րծ՜մ Ա՛ն՝ մ էք տկար
բլլ՛" է" փ , Ա
"ւբիացին
իր եկամուտր կըյատկացնէ
կառուցման
գոբծ՜ին : Հինգ տարուան
.լնթացքին
, ՛իա -
էլրէն , քրտինքներուն
մէք , օրերը Համ -
րուած՜ մաՀապաբտի
մբ
ւլաբՀուբանքով
,
կր յանգւլնի
փաչա
յէն
ի՚նգրել
որպէսղի
տէլի գանլր
Տի՚լրանը
իրե՛ն յանձնէ եւ ինք
կ՝երաչխէսւէւբէ
անոր ալ ՚^խելքը
գլուխբ
բերել » ;
Երբ կբ մեբժուի
, մայրս,
կարծ՜ես
սւէ -
վորական
անՀաաի
մը Հետ րլ լա ր գւէրծ՜ր ,
՚ւլխարկբ
գլխէն կբ քաչէ
հ ւ կ՚՚Ր"է՛
-
ճերմակ
, ալե-Հեր մաղերով
մո՚յբ
մլՐւ է ոբ
սչաղատաւլին
ձե՚լւէէ
1լբ իսնգբէ
Հանգաբտ
մնալ, իբ անառակ ու
՜նահիլ
ոբգւոյն
նե–
բել։ Եւ 1լւոռաքարկէ որ փաչան
Հրամայէ
Ջ էօկիւբեանին
Պոչիս փոխագրութիւնը
եւ
Հոն
Պոլսոյ
Տ՚րսմր Աիասիի
մէք բանտաբ -
կուած՜ պէսՀԷ
մինչեւ
պատերազմի
վեբքա–
Լոր ո՛ւթի
ւնբ :
Թալէաթ
կարծ՜ես աղգուած–
մօրս խռո -
փ՛" յո յց խօսքերէն
, պաՀ մբ իսորՀելէ ետք,
ոտքի
կ՝ե լլէ եւ մ օրս
կ՛ բսէ բառ առ բառ
՚լեՀենային
վայբագոլթեամբ
.
« Եթէ էլուղես
մինչեւ
էլեսւնքիգ
վերքր
Հտնգիստ
ասլբիլ,
Զէօկիւրեա՛ններբ
մոռ -
ցիր եւ անոնց ^անունբ
երբեւիցէ
բերանգ
մի՛ էսռներ » :
ՎՐՈՅՐ
ՀԱԼԷՊԼԵԱՆ
(Մնացեալր յաջորդով)
մասէչոսր
եռէս սլատ էչած՜ է իբ տէսբէսծ՜ոլ -
թիւնը : Ոնակելի
բնւլարձա/լ
թէսւլեր կա -
ո.
՛է
լցուա՛՛՛ծ– են
էէէէէ
կն
էլոէլմ : ^ոն կ որ էլ՛ասլ
ր ի սուբիէսէլան
սւ էին ուէս էլան ութիւնը
կեան
քի
լ է Ա Լ է Ո ՚ լ ո յ ն
սլայմէսննեբուի,
եւ ինչ ոբ
Հէոէլուս՚ւլիւտ կ ւսբեւելքի
մկք, էլէսպրի
Ա,–
ոէէէնց ցուցամոլութեէւէ՚ե
Աւլնուաէչան
Հին
բնտանիքներու
չառաւիլլ
Հողատէրներոլ
կո՚լքին
էւէչա1^ "՛եզ ղրաւէսծ^ եննւսեւ
մեծ՜
վա ճառ ա էլ ա ննէւ ր ե՜լ ճա
չւ տ ս՛ բ էէւ բ էւ ւե ս ւո ի
մւ"սնա։լ կտներ , ոբոնք
Հարստութիւն
ղի -
ւլած՜ ե՜ն
էւրւէտե
րաւլմ ին ^ո
րՀ իւ
յ
^՛՛՛յււ՝
Ք
"՚Գ"՚ք1
՚ն
մեծ^աղոյն
մասը էլր
պատէլանի
մէսնր քաղքենիութեան
;
Բովանգակ
Աուբիան
մտած՜ է ճաբւո-ա ֊
բսէրոլեսէոակէսն
գարա չրքանի
մը մէք
տ
Գոչւհ^աւորութիւնր
ՀեազՀետէ
իբ
աեւլը
կուտայ
մեքէնաներուն
: Բէսղէսքային
եւ
գիւղէսկան
պրոլետարիէստ
մբ կր էլաղմ
ուի
գանգաէլօրէն : Րնկերային
յե՚լաչրքոլմը
էլը
յայտնուի
օր ցերեկով
: Ասով
էլբ րւս -
ցաւորոլի
էլարեւոբոլթիլնը
.րնէլե՜բւիարա -
կան
Հէսէլսւմ
ունեցող
մ իութեանց
կաէլմ
ու
թեան : Առանց
Հաչուելոլ
որԱ ուբիո
յ Ե -
ր
էա
ււ
՛ի ոիս անա կան
^ ո
ւլէւ
վին
մ էք
էլայ Հա -
մէս յնավար
ներէլա յացուցիչ
մ բ՝
ի՛նչ որ
Հաղուաղիւտ
երեւոյթ
մբն է
արաբաէլան
եր էլի՛բներու
սլսւտմ ութեան
մ էք :
Ի րականութեէսն
մէք, աոս՚նց
աղմուէլի ,
առանց
արիւնի
, սուբիաէլան
քաւլքենիոլ -
թիւնբ
իր
յե էլւս
էիո
իսո
ւթի
լնէր
է լ Ա է է ո ա բ ե ց :
Ալատապետութիւնբ
էլւսյ միչտ,
ս ա կ է ս
յն
ամէն տեղ եւ ամէն ատեն
յետո
էլ՝բնկրէլի
էսն : Համայի
մէք, ո ր
աւատասլետական
կեղրոն
մր կբ նէլատուի
, ՚Լեբքին
բնէոբու -
թեանց
լնթէսցքին
աւէստաէէլետէսէլէոն
ցանէլբ
սլէէւրւոուած՜ է եւ Աքրամ
Հօբանիի
բնէլեբվարաէլան
ՀւսէՈուահ բ էոէսրած՜
է
լ էս ղ թանա
էչը ;
Հի՛նգ ւոարէէ՚ւան
լ^ւթացքին
Աուրիան
են -
թարէչուեցէսւ
կինւլ
էւլե էոա 1լէ1էն ֊աէսրուած՛ -
ներու եւ սաէլւէէ լն Աեբձէսւոր
Արէււեչքի
էէէ -
րաբական
եր էլի բնե
բէն
ամէնէն
Հաս ւոա -
տումէն է է ո ն Հ Ամէն
էսնէլաւք էսլ նոբ
ռէժիմբ
յաք ուլե ցաւ
յ ա ռ ա
քգիմ
ութե՜ան
մ ղե
լ
եբէլի–
րբ , բա բ էա վէ ո իէ էէ ւմն ե բ բերաւ եւ իրնա -
խոբղին
սիսէսլԿէէարը յաքոզեցս՚ւ
գէէէ
բմ անէւ լ :
Յատկանչաէլան
կէտով
մբ կարելի է բր~
նորոչել
սՈլրիէսէլան
յեւլաչբքմ՚ա՚ն
"՚րժէքբ
:
Ոչ
մ է կ ը արաբաէլան եւ իսլամաէլան
ել։ -
կիրքն՝ելէէն
բացի
Թ՚՚ւբքիսւյէն
կրցաւ
էլնսք
աւլէստա՚լբման
Հարցբ
լուծ՜ել։
Երբ
Իբաքցի
էլինբ էոա կաւին
Հա րկէՐնէա ր ուն
մէք
էլբ էլտնուի
ոէոքէն
մ ինչեւ
՚լլո
՚-խ ր
թանձր
չէլէսբ^էարու
տաէլ ծած՛կուած՜, երբ Աէսւ -
տաէչան
Արաբիոյ
էլինբ տւէէէչալին աներէա՜ -
ւոյթ
կ՚սէէէլրի, երբ Եէլիպէոուկին
ել Լի —
պանոլՀին
քա էլւսքա էլւսն էլե՜անքկն
Հեււու
են , Ա ուբիրաց ի, էլինբ բնտ բե չու
իր
ա ւ ո
լ՛նք
ունի :
1949/՛
Հիւսնի
Զ " ՚ / ՚ մ ի
էէլե՜տաէլան
Հէսբ -
ուած՜էն
ի փեր Աուրիացի
էլիներր
բնտրելու
իրաւունք
ստացւսծ՜
էւն։
Աիաէչ
սլայմանբ
որ
էլբ պաՀանքուի
իրենւլմէ,
նաի։ակրթէս–
րանի վէլ՛ա յա էլանն է : Հք ի չ՛" Քէի է՛ էլառավ ւս–
րութիւնր
ոււլեց
աւելի
առււէք
երթալ ;
19սՅ/՛
սաՀմանագբութիւնբ
իրաւունք կու
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(124)
3.1ԼԻ
Շ Ե Ր է Ս
է..
Այ՛է Յարէէւթիւն
Թ"՚Լմասեանբ
Վս/նի
մե՜ր լաւ ընէլերնեբից կր։ է՛ր էլե՜ղծ
ան։ււնը
<; Ե՚իչ՚աա » էբ : Աեէլ Համար չատ տան -
քուել էբ ։
Վե րքապէս
, անվաան՚լ.
էլաբեցինք ան -
ցանք Ապագայի
անձայրած՜իբ
գաչտբ
յ
^Րչ՛"Լ՛՛ձ՛՛է՝ե
Հասանք Ա , Թագէի
վէսնքբ
ՀՄենաւոբ) :
Ղ՚ի՚-՚լի ^երըմիաՀամուռ
եւ
միաձայն
կը Հաքէին,
թէեւ
Հաւար
ձ։չո։լ
չնե՜ր
չէին;
կարծ՜ես
նրանք
կը Հալչորգէին
վանքի Գէ -
որ ՛լ ՛Լա չւգտ պե
ւո
Նա լբան ւոե անի ն , թէ
« Աար
երի
Արծ՜ իլ՛» բ իր լինէչեբնեբով
ՀԼ՚՚-բ
էբ եկած՜ նրան
;
յ
Վէէւնքի
՚լի՚-՚Լ/՛
Հ " ՛ յ պ՚սՀասլսլննեբբ
էլը
Հասէչանային
իրե՜նց
չների, ձայնից
, թէ
« եկոէլներ»բ
որոնք
են ֊ Անմիքէէէպէս վա -
ղե՜ցին
, լռեցին
չնե՚բբ եւ աււա քնո բգե ց ին
մէւղ վէս՚նքր :
Վարգասլեաբ
մի աչիսոյժ եւ
եռանգուն
Հողե
ւււ րաէլ ան էր : V էբ՛"
լԼ՛ բ կերպով
բն -
գունեց
մեղ եւ ամէն
միքոց
ձեռք
էսռալ
մեբ
Հէսնղսէոութե
ան Համար : Կբաէլ պ ատ–
րէս էէ
տեցին ելին^Փ՚աեռբ
Լսււէմ "վաբր
) էլ^ե–
ռար
գուրՍը ;
Վաբէչէսսլետն
ասաց
թէ՝
ե՜րաւլ
էր
աե -
ոէ՛ւ , ոչ։ իր աչքի
առքեւէն չատ յե
՜էլափէէ -
ի։ ակա՛նն եր էչ էսնցնէին ;
Նա իսաճաչից
յետո
յ , Անգրէւէնիկ եւ մի
քանի
լնէլեբնեբ
միասին
առանձնացանք
վա ր ։լա սլէա տ ին Հէա ;
Ան գր ան ի կը
Հարցուց •
-
Արգեօ՞՛ք
, գուք
էլամ Աամսոնը
կամ
Խոյի
նէյրէլ։։։յացուցիչբ
ղիակիւք
մելւ գա -
լու
մասին։
Վա.լէգապետբ
պ ա ա
էս ւ։
խ էսն եց •
.յ
Այո, լսած֊
էինք։
Միայն
ճիչգ
թուա.՛
կանբ
չէինք
ւլիտեր
;
1
Լէսւ , ուրեէքն , մի նամաէլ
ւչրենք Արտա
չէս
Յո
՚Լ՚՚էէիեանին
, որ անմիքապէս կար -
Գ՛"
գրո ւթիւնէն եր անէ է.ւ ղ՛սյ
այս։ոե։լ,
ո ր–
էւլ է
ս էլի
մի ա ս ին
էլ1նւ։^
ք -
Նամէոէչչ։
ղբուեց ելյանձնուեց
սուբ -
Հանդաէլին
, ո՛ր թռաւ
իր սեւ ձիու վրայ
եւ
սլացաւ
գէպի
Խոյ •
ԱուրՀ։ոնգաէչի
մեէլնումէն
յետոյ
, էչան -
չեցինք
մեւլ մօտ վաչէստ
Նուռօն
, եւ նրան
յէսնձնեցինք
մի ՚նամէէէէչ , որ էչը պարունա -
էլկ ր մե՜ւչ
էէէսչէսՀոէԼ
կերպով
Հասնելու
լու -
րր : Պ""ո"ւիրեցինք
, որ նէսմակբ
յանձնէ
Բժիչէլիէն :
Աէյտօն
քիւրտերէն
աէէսւց •
Որո՞՛ւ պիաի
տէսս
յ
Ա9 ՛՛լաէ քեագվ
, տեստկ
Ոժիչկ
Եթէ
Հայերէն
թէսրգմանենք
« Ոչիէլ »
մառը
Հձէլորաւ^
կը Ա՛նի :
Բիւբտին
ււբքէւ/ն
էսսինք
Հ^Բժիչէլ՝^
,
նէււ
ասաց
<Տբչիկ։» :
5^
գնա ;
Ա է յսւօն
իր ժամ ացէէ յցը
նուէր
տուաւ
Բիւր տի՛ն ,եւ Բիւրտը
մ ե էլնե՜ցաւ •
Մ՛նացինք
էէանքին
մէք ել կբ սպասէ
ինք
Աբէո
. Յ՚՚վոէ՚Լ՚եանի
էլա բգաղր ութե անց •
Վ՚սնքի՚ն
աէԼնիլ վարգասչետբ
էչւսչխէէւ -
տէր
ամէն կերսչով
մ ե ղ գոՀ Հանգիստ
ը -
նելւ Նա յաճէսխ կբ էչբկնէբ ,
Որքան
երքանիէչ
եմ , սր Հայ ժողո -
վուբգի
ՀերէէՍը
իր
ք ա ք ա ր ի
չւԿէ
էլե ր՛ն ե ր ո ւԼ
էչ՚ընգունիմ
վքնքի
մէք։
Ոոլոր
տեղա -
սչէսՀնեբ
ից եւ եէլոզ
ւչն
ա ց ո ղ Գաչնակցսւ -
էլէս՚՚ն բնէչերնեբից
ամեն
էս եր քանի
էլբ ես եմ : ՚
Ասա,
Հէսյր Աուբբ,
ասէսց Անգբա
-՝՝.
նիկը
, այս էիանքի գծ^ով ,է՞ւիքեր անցել
են
յ
էՀ , ո՞րն ասեմ
, այնքան չատ են այս
ճանապա բՀէէվ
ւսն ցն ւէ
ւլն
ե բ բ : ինձ
Համար
գժ՜ուաբ է յ ի չ ե լ մէկիէլ
մկէլիքլ նբանց բո-
լորի
անոլննեբբ։
Այստեւլից
անցան Աաս -
նոյ ՎաՀէէէնր , Վարգէլէսբ
, Պետ&՚ն ,
Հ
^ալ -
րժն , Վանի
իչխանբ
, ե ւ չաէո
ուրիշներ :
Մի
քանի
օր
մնացին ա յստեղ եւ
՚""Կից
էլնսւցին
ղէպի
ւլուլումի
ս^շխարՀբ : Այս -
Ա՛եղ մնացին
բսււաէլան
ժէսմանակ
Ալաքը
(Արմենակ
Աիսիկեանր)
, որ նոյնսլկս փա -
ոաւոր
՚լործ՜ կր տեսած՜։
Նբ՛"
օրոէի
էլանո–
նաւոբուեց
եր թեւե
էլո ւ թ ե
ւււն
՚լիծ^ր եւ Հա
զարաւոր
փամփուչաներ
եւ ղէնքեր
մբա–
ցուեցէոն
Երկիր,
Կոմսի
լեզուով
,
(ձօնուե
լու
սիսթեմով^ : Ալաքբ
սուսիկ
ւիուսիկ
էլբ զ"րծ՜կր : Նա Հաստատուած– կր որպէս
^բմ՜իչէլ՝» եւ այգ պատճաււով
իսէլ
էլասլեր
էր պաՀում
քիւր։ո
բ՚եիշկնեբի
Հեա, միւն–
չեւ
էԱնւչւոմ
նա ծ-անօթացել էր
Աաէլուի
իսա
՛ն
ի եւ ուրի
շ նշանաւոր
Պ ա ր ս ի էլնե բ ի
Հետ։ Նա էլ, վերք ի վերքոյ,
թուրք
էլա -
էւէսվա
բ ո լթէա ան
կո՚է՚^ից
ձե բ բա էլա լո ւե ց ,
բւււյց
^ոբՀիւ
իբ
հ.րէս
ր ե էլամ քիւրտ
աւլա —
՚ներ
՝^իէ
ազատուե
ց որ էէլէս ^պաբսկաՀպա
-
էոաէլ բմիչէլ » :
^Բ
Ճ՚Ժ՛^
՝ Բ"՛"՛– Անգրանիկբ : կբ
ճէսնչնոէմ
՚նրէսն : 189օին
Աէէէսոլնի
մկք երբ
էլինուոբ
կի , նա ՚ոչքի
լ^Կ՚եո՚լ
ւլո
րքՒ
էլբ
էլատաբէբ
իրր « նպաստ
րաժանող » :
Գրէաթէ մի չէէէբաթ մնացած՝
էինք
վս
/ն -
քին
մկք։
Ազատ
էինք։ Ոչ թուրքի
Հ՚ոլ։ո -
ծ՜անք էլար , ոչ էէ քիւրտ
Հովիւների
Հա -
Լէւ։
ր
;
Ո
էսչ։
ե՛ էչէս մ։։։ ց ա՛ն ք լԼանքի
։չիլղացինե––
լ՛ի Հեէո : Պ՚ոբ՚ո՚՚լ
մնսւլր
էլբ նեէլէսցնէր
չւո–
՚ոեբիս։
Գբլււ
Հաւքար
՚լոբծ՜ էլբ
վէնտոէինք՝
ժ ։։։մ անէսէլ
էէլս։
բ
էէէ է
։լ չէսնց րն էա՜լւււ Համար :
Մ ի օր Մ ուբաէո բ եւ Աէլան
։իս։ բղէսպե
տի
Հետ
վանքի
սչաՀեստնեբը
ւս չքէ
կ՚անցբնկ–
ին
:
՚Լէւ
։բէլաոլե
էոբ
էլււ
իլի
բո րմ
ու րութիւն -
՛՛երի մասին
էւբէչու ռւսղմիէչնէ։ բ ի
էլարծ^իքին
հէւ
ԳԻ^Է։
Նրանք
ամկն
էչո՚լմր
զննելէ
յե -
" ՛ ՛ ՛ յ կ՝
էէւն .
(Շար.)
ԱԵՊՈԻԼ
ԿԱՐՈ֊Ա8է"ք* ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՛–»*
ՅԱՌԱՋԼ
Fonds A.R.A.M
