ՀՑԱՌԱԶ»
Տ Ո Մ Ս ե Ր
Ն Ա ի յ Ա Կ Ր Թ Ա Ր Ա ՆԻ Դ և Ս Ե Ր
Ո՛՛րն է ճիչգր
«^յ՛
գրածս
յօգ -
.ոլա՚՚ծր՝»
թէ «էմ գրած– յօգու֊ահս՝»
;
Ասաշ/՚նր
սխալ է , եր/չրսրգր
^էչգ
է •
•
֊ ֊ ինչս"լ..
-
ՈրսվՀեաեւ,
Հայերէնի
՚ ^ է ^ ւ
երր
րա
յին անցեալ
րնւլսւնե
լսւ֊թ
իւ1՛
ր ած՜ա/լա
-
նաբար
գսրհ՜ածոլի
, սաացականի
գիմորռչ
յօգր
կ՚առնէ
իրեն րնկերացոգ
՛Լ"յ՚"կս՚նր
՚՛
Երբ գոյւսկանաբար
գսրծածոսի
, յօգր
կբ
կցուի
իրեն
. օրինակ
, ^գբած՜գ կարգա
-
ցի
:
Ու-րեմն , բսել
կ՝ուղէք
սր
բային
անցեալ
լ^գուձւելութեան
«աձ՜»
՚էեբ2ացոգ
ձեւր թէ գոյական
է եւ թէ ածակա՞ն
:
Այս՛
« լքուած
ժոգոփուրւլ
մբՖ խօս–
քին
մէք^ «լքուած
»բ ած՛ական
է , «
աե–
սած»ս
«իրեն
սլաամեցի»
խօսքին
մէ^,
«աեսածֆբ
ւլո յական
է ;
Աեր վաբմասլեաբ
կ՝բսէ թէ
«չսւէ՚սի
երթամ
, չ"ւՒ՚"1՛
Ր"եմ»
ձեւերբ
սխալ
են .^
իր
լ
1-նի՛՛ :
—
Այ"
»
՚ՂԷ՚"Ք
Է
բսէք
«պէ՚ոի
չերթամ
,
սլիաի չբսեմ»
;
-
Ինչո՞ւ։
—~ ՈրովՀեաեւ
, «չ»
մխաականբ
բա
-
ցարձակ
ասլառնիի
եւ անկատար
ասլաո
-
նիի
«սլիաի»
յաւելակին
չի կցուիր : Ոա
-
յին կր կցուի;
ինչսլէս
չի կցուիր սաՀմա
-
նա կան
ներկս։
յի եւ ան1լաաա
ր ի մէ^ գոբ–
• ծ-ած՜սւող
«կր»
յաւելակին
;
•
Մեբ վարմասլետբ
չաա
կբ
բա՛րկանայ
երբ «չ» Ժխտականին
վբա
յ
կ՛
աւելցնենք
«ի»
կամ
«բ» տառեբբ. այգ կէաին
մէ՛^^ ալ
յւրաւունք
ունի
•
֊
Այո
. մեր
լեզուին
մէշ
«չ»
տառբ
,
ինքնիրեն
, ժխտական
կր շինէ եւ «ի»
եւ
Ս Ս ՜ Ա Ն Ո Ր հ
ձ Ա Ն Դ Է Ս
Վ - Ի Է Ն Ն Ա Յ Ի Մ Է Ջ
՚ԼԻԷՆՆԱ
(ՅսւՈ-Աւյ).
Նոբ
Տարուան
.մեր
ւլսլրոցական
Հանգէսբ
տեգի
ունեցաւ,
կիրքոկի
^
2
Յունուաբ։
Այո առթիւ սլատ—
յւ աս տուած
էր Կաւլանղի
ծառ
մբ
,
որռւ5ւ՝
մոմեբբ
վառելով
սկսաւ
ՀանգիսութիւՆբ
յ
՚էյախաղաՀր
բացումր
կաաարելով
չն*ւբՀա–
յլոբեց
Նոր Տաբին
ու
կաբգաց
Ե՚լիչէ
1լոտոբածի
եւ աառասլանքի
աբիւնոտ
ու
գժխեմ
ճամրաներէն
յագթա^կան
:
Եւ աՀա
լոյսի յաւիտենական
շաՀբ
ձեռ—
քիգ կ՝աւեաես
Հայկագանց
. յաւերժու
-
թիւնր
, որ կ՚արձագանգէ
ծագէծագ
, օբՀ–
ներգութեան
տաւէււլնեբով
;
՝
ԱՀա
ես երշանիկ
եմ եւ Հեղ խաղաղու
-
թեան
բերկրանքով
; քքւ ամէն առաւօտ
իմ
Հողւոյս
իղձերն
, մաղթանքնեբ
սՈԼրր ու
ոբաագին
, քեղի
կբ նուի
բեմ
: Եւ
աբեւուն
տակ
ինչ որ կայ
իրրեւ
բերք
ու
օրՀնէնք
.քեղի կբ բերեմ : Բու քերթողական
Հ՚1՚>Ր
երղ ե րուղ ,
Հ՛" յ1լաղնե ան
մ եծ՜ ա սլա
յծառ
իմէոէրսկանութետնգ
•
ՏԻԳՐԱՆՈՒՀԻ
«Հւ»
տառեր
ուն
օ՚լնոլթեան
պէտք
չունի %
— Լ՛ԱԼ, ինչո՞ւ
կբ գրէք
«չի խօսիր»
^
« չի սիրեր»
:
« Ջ» ժխտականբ
«ի» կ՚առնէ
միայն
ս՚սՀմ ան՚սկան
նե րկա
յի եր բոբ՛է
գէ՛ս՛քին
մէշ
« Ջեմ սիրեր,
չես սիրեր,
չի սի -
րեբ
» յ
կա բծ՜եմ թակարգր
ինկաք
ա յգ
բա–
ցատբսւթեամբ
, ոբովՀեաեւ
, աՀաւասիկ
,
այս
՚լբքին
մէշ
՛լր ուած
է
«եթէ
չսիբէբ
՚էետբ
չէր ամուսնանար»
;
Ոչ , "իրելի
Հայրենակից
.
Հ
^չի սի -
բեր
»ու «եթէ
չ"իբէբ
»իրարմէ
բոլորս՚էին
տարբեր
բանեբ
ե՜ն. գրքին
Հեղին ակբ
չատ
ճիչգ ղբած՜ է ,ո ր ո վՀ ե տ ե Լ իրարու
Հետ
չէ
չվաթած՛
սաՀմանական
ներկայի
երրոր՚է
ղ էմքին
^եր»բ
ե լ
ս ա ո ր ա գա
ս ա կան
անկա֊
տարի
եբբորղ
ղէմքին
«էր»բ
;
Ժխտականի
մէշ ,
ինչ՚ղէ՚՚ս
կր չինոլի
..
« Մի »
յաւելակին
Հբամ ա
յականբ
օժանգակու
—
թեա՚քբ
• «մի խօսիր , մի բանար , ՛քի
վա
զեր
» :
Երբ բա
յբ ձայնաւորով
սկսի
«մի»ին
«ի»ն
կբ ղեղչուի՛^
:
^1՛ էէ՛ ՚լեղչուիր.
« մի արգուկեր
,
մի
օ՚լներ
» :
-— Ուրեմն
, բսել
կ՚ոււլէք
սբ «մ՛րսեր
,
մ՚երւլեր»
ձեւերբ
ս էսա՛՛ լ են ;
Այո
, ոէւալ են
՚ • •
Ո՚սյց , նել՚ո՚լութէւն
, էնչ՚՚՚^լ
կր ՛լք՛–
րէք
, « աղաս
գ՚ղրոց
չերթար»
,
«մեբ
կս։ռավա
բութ
էւն բ անաբգարութէ՚ւն
չբ —
ներ
»
...
ՈրովՀեաեւ
ժխտականէ
մէշ ,
երբ
բայբ
ձայնաւոլ՚ով
սկսի , «չ»ին
բնկերա
-
ծ՛՛՛՛ե ^Ի^^ Կբ
դե՚Լչո՚-ի
եւ կր
՛իո էսա րէ՛ն ուէ
ապաթարցով
մր • • .
-
Անցնէմ
րսշոբգ
Հարւլումէս
;
Յաշորգն
ալ յաշո
լ՛՛լ. անգամ
: Այս
ս էւ^ւակբ
կենս՚սկան
աարած՜ութենէ
կբ
գէ
...
ԵԻՐՈՊԱՑԻ
սւառոյս։
պատր
. *)՝ուրեանի
«Խրախսյս
Ա՝անկ՚քւլ
-
թեան»բ
: Ապա
ՀեաւլՀետէ
րեմ
Հ բաւի
րեց
՛Տ՝I^լ՛ Գ"1բոցէ՛ աչակե րանե բբ,
որոնք
Րր
է՛ն
ւլանաղան
ա բ տա
ս ան ո ւթ է ւնն ե ր
Հա
յերէն
լեղուո՚է։
Ուչ՚ո՚լրաւ
էր ոբ բոլոբն
ալ
մ ա–
քուբ
"Լ յստակ
կ՛ա րաա սան է էն , առանց
Հւսւաբ չեչաէ
;
Ի մէ՛շէ այլոց
յէշենք
Աար՚..ան
քհուղա^էք
ու
Հա յէլբ
սէրաոուե
թոռ1ւէ1լներր
ւլբա
-
,գէ՚ո
կո՛ւաան Զարեանէ
, Աբսլանեան
Ա^ա–
Հէւտ ու Նէնա
քոյրել՚բ,
Ավւսսթոլե՚սն
Ալէ՛ս
եւ Մէբէ
քոյրեբր
:
Հ՚սն՚լկ՚ւէն
ներկայ
էէն բնգամէնր
11
ա–
չակեբաներ
, է՛սկ
եօթր
քաղաքէն
կբ
բա–
ցակայէէն,
արձակուր՚լէ
սլատճաոով
:
Ա է բուն անակնկա
լ
մ բ եղաւ
Հ՛ողէ ւ ե բ–
կտմեա
ք Վարուժան
Տ էար եան է ե րեւում բ
բե՚քէն
վրայ
ու Հայերէն
աբտասանելբ
,
ստեղՆելով,
լ^գՀանուբ
էսանգավառոլ
—
թէւն
:
Փոքլ ՚է՛ կն ե ր ո լ ա յս
Հ՚սնղէ
՛ւ էն
՛է՛ս յլ^ւ
ա–
լելցուց
ծանօթ
բեմ ավար
՛Բր է։ ս տա
ւէ՛ ո ր
Երուանգ
Մ անա
ր եան սր ՚ոբ՚ոասանեց
Եր
—
ուան՚լ. 0 աե ան է «Համ բա րձում
աղա»ն
,
•ԲՐքՒշ^ե Ր է՛՛էե էով
ու
ծ՜ա՚էէսՀա րուելով
;
Հաոա րա կութ
էւն բ
մ է չտ
կ՛ուղէ
լսել
Պ ՚՛
Բրէւստ. Երու՚սնգր
որ ալնքան
բնտկանօ
—
րէն
ու անսէ,թ/ււեթ
կբ
ս՚ոե՚լծ՜է
տիւղար
-
ՄԻՏ-ք^ ԵՒ ԱՐՈԻԵՍՏ
ԳԻՏԱԿԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆԸ
Աէսաչ Հասկացուլութեամբ
մբ , կբ
՚էրէ
Ժ ՚ ՚ ռ ժ Փիոլ,
ւլրականութիլն
բսելով
մաբ–
՚էոց մեծ՜ մասբ
կբ Հասէ^այ
՚էէպր :
Իբ
ամբողշոլթե՚սն
մէշ , ՚լրականութիւն
կբ
նչանակէ
լ^ղՀանուր
մ չակո
յթ
1 գաղտ
-
փաբներոլ
Հոլովոյթ
ամէն
մէկ տսպա
-
բէ՚լի
մէշ : Օրինակ
, «Ֆրանսայի
Համա
-
լ՚ւարանական
Աամուլբ
»
1921^5>
է՛
՚էեբ
Հրատարակեց
21
Հա՚լաբ
գոբծել՛
,
500
նոր
ՂԻՐՔ
մէշտեղ
Հանելով
ամէն աարի;
Կբ
նչանակէ
թէ Ֆրանսա
յի մէշ չարժույք
մբ
կայ
ժողովրգականէսցնե
լու
ղիա
ու
-
թէւնբ
:
Այո
չարժում
ր սկսաւ
Ֆ ՚ ՚ ն թ լ ^ է լ
ԺԸ ՚
գարուն
: Աւելէ
ետք
չա րս
ւնա
կե ց էն Աբա–
կօ , Ֆլամառէոն
, Փ՚՚ւանքառէ
, եւ
Լուի
աբ Պրոկէէ՛ : Մեր օրերուն
« Գէաական
գբ–
րո։լ1ւե բու
բն
էլե բութէ, ան»
նա է՛ա
՛լա
Հ Ֆբ -
բանսուա
Լբ Լէոնէ , «Ֆրանսա
յէ
Համ
ա -
լսարանաէլան
Մամուլէ
Ընկերութէւ^ւ»բ
եւ
վ՚աբէւլեան
Հ բ ա տ ա լ՛՛ս կչա էլան մեծ՜ տոլ
-
ներբ :
Գէաական
՚էործել՚ոլ
Հբատաբակէչր
,
որեւէ
գէ՚րք տպել տալէ առաշ , մասնա
-
՛լէ՚ոնեբոլ
կբ յանձնէ
: Այ՛՛
՚լ՚՚բծեբր
սլէաք
է էսմէնէն առաշ ճչղրէտ
բլլան , եւ տսլա
-
ղրուելէ առաշ քննութեան
առնուէն
;
Պ՚՚ւռբլէէ
Հ րատա
լ՛ա կչա կանբ
« Լա
Ժու՚ո
աբ
Բ՚ւնէթռբ»
Հաւաքած՜ոն
նուէրահ՜
է արգէ
գէւտերուն
, որ կ՝ուսուցանէ
Հը–
րաբուխնեբու
, ձա յնաս՚է էւռէ
մասէն
եւն;
Ա անէլավարժ՚սկան
էարՀուրղ
՛քբ կր տե՜ս
նէ բնադէրներբ
եւ Հսկէ որ մատչելէ
րլ -
լ՚ոն
ամէնուն
:
«
ի՚^նչ ղէտեմ»
(^Բր սէ ժր) Հաւաքա
-
ծ ոն ուսանո՚լնեբոլ
յատկացուս՚ծ՜
է,
որ
ա յսօր
700
էսո բագէ բ ունէ , ամ էն
տարէ
վաթսունէ
մօտ
նոր ւլոբծ՜ կր Հրաաարա
—
կէ : կարգ մբ գործ՜եբ
մէնչեւ
Հա բ էւր
Հա -
՛լ՛" բ օրէնաէլէ
Հասած՜ են եւ եօթր
լե ՛լուէ՛
թ ա ր ւլմ ան ո ւած՝ :
Այս
գիբքերբ
Համ
ա յնաղիաալ՚անին
աե
ղբ կր րռնեն
որ չեն կրնար
Հասնէլ
մ՚սբգ–
կ՛ոյէն
անօլ՚էնակ
աբագ
յառաշգէմոլ
-
թե՚սն
:
ին
չ որ տեղէ
ունեց՚սւ
ճա բ՛ուս ր ուե սա է
՚ ք է շ , կբ կատարուէ
ներկայէս
՚քտաւորա
-
քչան ա՚ւպարէ՚լէւն
մէշ֊. ԱնՀաաբ
մէակ
բա
նի ւքբ օգուտ
1լուատյ
ղէաութեան
բ1ւա —
չրշման
մէշ. բժէչկ
մր էր
րժչկութե՚սն
մէշ
սաՀմ
՛սն ավ՛ա կուած՜ է մէմէայն
մարգ–
կա լէն մաբմնէ՚ն
մէկ մասէն
ղործունէու
-
թե՚սն
ռւսումնասէ
բու թեամ բ : Ամ էն
ր՚սնի
ներ
ել կ՚ասլրեցնէ
ա յնքան
՛լե
ւլե ցկօ
րէն
րնղՀ անուր
գո
Հ ո ւն ա կո ւթ է ւն պատճառե
-
լով
:
Ի վերշոյ
կաղանգ Պապան
մէբւլո՚է
լե -
ց՚ււն
էր տոպբակբ
պարպեց
,
կաւլ1ււլելով
ներէլայ
փ ոքէ՛ է՛ էէնե բ բ : Ն՛՛ր Տարուան
ա —
ռս՚շին
Հանղէսութէւնն
էր ոլ՛ տեգէ
ուն՛ե
ցաւ
, ո՚լեւորութէւն
սաե՚լծ՜ե
լով
: Յու
-
սանք թէ ո ւլ՛ է՛ ^ւե
ր էլբ յաշոբգեն
յ
12
Հո՛լ էնոց
էձրէլսեռ
երգչա էսում
բբ
պա ա րա Ատուած՜ է
Ծննգեան
տօներ՚՚ւն
Եէլմալեան
քառ՚սձայն
պատաբագբ
երգե —
լ՛՜ւ, քեկավաբութեամբ
Պ՛ ՎաՀԷ Պալբք —
ճե՚սնէ;
Յաշուլութէւն
կր մաւլթենք
-
ԹՀԹԱԿԻՑ
Հո՚Ս, տուներսւՕ վերեւ, անդիև այգի -
ներէն ,
փարայր ւ1՚ը կար" ուր կ՚երթ-այի գիրք
լքը
ձեււքիս ,
Հէքիաթներու գիրք մը՝ որուն
մէջ
գսւղտնօրէն
Աղջիկ մ՚աղուոր ոսկի ձայնով կը կանչէր
ղիս :
Անու-նը չեմ գիտեր հիմա, րայց ան կ ՚ ե ր–
գէր
Անրջային մրմունջներով ու սօսափով ,
Այն տարիքին , երբ սիրաբ իօլ չունի վէր
քեր ,
Տ՚ռգցես աշլսարհն անհուն տեսիլք մ ՚ է ր
լուսաթով :
Այժըմ, երբոր կբ բանամ գիրքն այդ հէ–
ք իաթի,
Ադջըկան ձայնր չեմ լըսեր, ո՛չ ալ ինծի
կու գան, դեղնած , պատառատուն իր է–
ջերէն ,
Այն 1օորհուրդներբ՛ որոնցմով մանուկ
հոգհս
Կը փոթոբկէը , ո՜ւր , արդեօք ո՜ւր կոր -
սբւեր են
Երաղահեւ մեծ վիշապներն իմ ցընորք
իս:
ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
մասնագէտբ
կայ ներկայէս
•
Գէտութենէ
Հեռանալով
,
կր
ձղտէն
Սլ՚որղաբանել
ղայն;
Մէշէ՛ն
ղալ՚ուն
տա
-
րէնէւրոլ
էլբ կարօտէէն
, մէ՛նչեւ
որ յաշ՛՛
-
ղէ է՛ն ա՚լիւսաէլր
էլամ թուարանաէլան
բա
-
ժան
ումբ
սո լ՚վեցնե
լ
ա չա կե լ, տնե բ ս ւն •
Ներկայէս
քանէ մբ ժամ ուան էսնգէբ
է :
Թէեւ
ղէ՚տութէւնբ
վերացական
մնացած՜
է էբ սկ՚լբսւնքնեբու^ւ
մէշ, բայց
եւ այն —
պէ"
մեքէէնացած՜
ալ է
:
Շ"ւէլան
լեցուած՜
է
էւբ գործ՜է՚քներաէբ
որ էլբ րարեվախէ
բաբ—
ք ե լ ՚ բ
:
Մս՚աւսրաէլան
ոչ մէէլ ւլոլ՚ծունէու
-
թէ՛ւն
ժ՚սմ անա
էլէն ա յնքան
մ տած
ել
էլու.
տալ՛ որքան
Հ է լլէ աէլան
ւլէ անա էլան բ
այ
սօբ
: « Գէւտուէժէւնբ
ագուցուած
է պ՚ոա
-
մսւթեան»
, էլբսէ Անառէ
ժօռժ :
Ալ՛ -
ղէւնքբ
ա յն կ՝ Րէէա յ "բ գէտութէաւմ
բ
պա
րա
՛ղո
ղբ
է՛լ՛ ղէտաէլան
աչէս՚ստանոցէն
՛է էշ
չս՚րոլնաէլ
վա՚սնգէ
է,նթաէլայ
է,
ժս՚լս —
վուր՚լբ
էլէւնթարէլոլէ
յառաշգէմ
ութեան
եէ. էլբ Վ՛Ա խ՜նա յ , վաէսանաէլ
ծավ՚աՀաբե
-
լու։
Գէտութէէնր
ժողո՚էբգաէլանացնսղ
՛լէր՜
քե բ յաճախ
ղրա կան արժէք
կբ նե՜րկա
յա–
ցնեն
ինչ՚էլէս
Լուի աբ
Պրոէլլիի
•լէ՚րքերբ
՚
Ժօռժ
Փիռոլ
էլ՚րոէ թէ ֆրանսացի
՛լրա–
ղէտներբ
որոնք կբ
ժողսւէրղաէլանացնեն
ւլ.ի ՛ո ո ւթ էէ ւն բ աղնուաէզե
ա՛ս էլան էէերարե
-
րում
մր ցոյց կսւտէէէն
Հան՚լէպ
իբևւց
լ ^ –
թեբցսղներուն
, մէնչղեռ
Անւլլեւսաքսոն
ղրաւլէէոնե
ր ր ւլէէէոեն բարեէսառնէէլ
ղէ՚տա
-֊
էլ՚սն
չոլ՚ութէ՚ւնր
բացա՚ոբութէււններուէ
եւ
ւլոլաբթ
ոճով
;
Որոչ
՚ստենէ
մր է վեր
անոնք
բնթերցսղ
չեն
վէնէոոեր : ժո՚լ՚՚՚էսւր՚ԷՐ
սէլսաՆ է Հե -
տէոքրքրուէլ
կէ.նսաբ՚սնութեամր
, բնա
-
ւլէտութեաէքբ
, էսստ՚լ՚սգէ
ա ՛՛ւթե ամ ր եւն • է
Ֆբ՚սնսայէ
՚քէշ այս
աեսաէլի
ղէրքեր^ւ
սսլառումր
էլբ Հասնէ, մէնչեւ
\^էն
20
Հա -
ղ՚սրէ,
մէնչղե՚ւ
Անղլէոյ
մէշ
այ՚լսլէսէ
գէ՚րքեր
ութսուն՛
Հ՛ս՛լար
օրէնաէլ
կբ տբ
-
սլեն :
«ՅԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(46)
0
3 ք| Ի Շ Ե
է
ս
Աաէւպ՚՚ւած
վեբագարձսւնք
Պ՚՚՚յ
՛լա լ՛՛ո ,
Ալլ՚ոՀ
է ք ՚ ՚ է է ր լեո^է վ բ ՚ " յ ո ՚ է
:
Ծ "՚էէնաբ
բ ասաց Մէչէաէէն
.
Հայրէ՚էլ,
եթէ էնձ ձե՛ւ Հետ
տանէէ՚ք.
Ա՛յս անյաշուլսլթեան
չէէ՚ք մատնուէ
:
Ա ո էլ՛ո ց էւն
յա յտնե ց «Հայլ՚է՚կ»է
՛լա՛լու
-
նէ՚քբ
Ծո՚էէ՚նարէւն
, որ ասաց •
Ես
՚լէ՚՚՚՚էէ՛
եւ էբան աէէսէցէ , որ Որ -
սորղէ
ԼԳէ"րղէ՛)
Հէ.տ ՚լրէլէ
ղէնքերբ^դ
այնւ"եղ
կբ ստանայ
: Բայց
էնձ չլսեց , ել
ասաց
թէ՝
«՛լու֊
ճէժ (եբեխայ)
ես
»:
կ,
կոմէ՚՚ոէէ՚ց
ՀրաՀանէլ. եէլաւ որ « մաս
. մբ աւլան եր առժամ ՚սնաէլեա
յ կերպով
Հ ե–
ոանալու
են կարսի
չբշանէց
. երբ
պէտք
լէ՛նէ , նորէց
ետ
էլր կանչոլէն
» :
Հեռացսւլ^՚երէւ
մէշ էբ նաեւ
Մէչէտէն
Հ
Ն՛ո գէմեց
Կոմէտէէն
, գէմեց
Մուբատէն
,
բ՚սյց
"Ր"չ՚"–՚^Ր.
չփոէսուեցտւ
:
Մէչէտէ՛ն
ղրկեցէն
մէնչեւ
Պաթում;
Այնաե՚լէ
կ.
կոմ էտէն
ալ ու՚լարկեց
Մէչէաէն
Ու՚էուր
-
էլ է թէէ
չր շ՛՛՛ն բ
է
մ էէ Հայ
էլ ալս ւ՛ս ծ՜ա ՛սէրէ
ա յ՚լէ՚է՛
պ՛ո
Հէս սլան ութե ան :
Առանց
ղժգոՀութե՜ան
նա
էլն՚սց
եւ ա —
1էանց տբտունշէ
ստանձնեց
էր նոր
" լ ՛ " չ ~
՚^՚օնր
: Ա՛է՛բողշ
**րբ պաՀապանութ
է՛ւն
է ր
անում
մ է՛ քհուսէէ Հետ,
որ ոարսաւէւելէւ
ա
լ –
քււլա՚քոլ
էր,
մէնչեւ
լոյս
էլբ էսմէր ու կբ
սլոռէս ր՝
թո
յլ չտալով
ոբ
Մ է չէաէն
քեէ
ու Հանղսէոէոնայ
:
Ա էչէաէւն
կ՚աղաչէ
, էլր սլաղաէոէ ,
"ր
Ռ՚էԼսբ
է,ր բնթացքբ
փոէսէ, բայց
անռ
-
՛լ՛է լ՛ո - կբ մտածէ
րռնել
եւ մէւ լ՛ու
ծեծել,
բայց Հետե Լանքէց
կր վաէււնայ՝
էսորՀե
-
լ ո էէ ո ր
/.
թէ ա ւլ ՛ս բակա
՛ո է է՛բ է՛բ
՚" յ՛է
յան–
ցս՚նքէէն
ՀէսէՐաբ ւլորՆէն
Հ՛ոնէ, այն ժաէէ՚էո–
նակ
է՚՚նչ պաաասխան
պէաէ
տա
յ Կոմէէ ~
տէէն : \,բան
Հ րաՀ՚սնղւում
է ր՝
էքնալ ,
՚քէնչեւ
որ նբան
էլանչէէն
կարսէ՚յ
%
Մէ՛նչեւ
՚սյղ
օրր Մէչէաէ՛ն
եղել
էբ
էլ՚՚ւր՚լապաՀ
ղէնսւոր
,եւ այժմ
էլ չէր վար–
ւլ՚ւււք ասլօրէնէ
ւլոբծ՜
էլա՚ո՚ոբել
ու վար
-
էլաբեկուել
: Ուսաէ, երկար
մտած՜ում
է Հ
Բէսլց յէմաբ
մուժէկբ
մէկ օր չէէ
մէէլ
չա–
րսւթ չէ , այլ ամիսէն
աւելի
է, ամէն
գի -
չէ՛ր աղմուէլ
կբ բարձրացնէ
, եւ
Մէչէաին
քնատ
կբ
մնա
յ ;
Մի
օր, այգիից
վեբա՚էաբձին
,
աեսնում՚Հ
է երկու
մեծ
էլարմիր
"Լ՚է՚՚Լե՚լ
աւլաբակի
մէշ
: Ա օտենում
է եւ գանակով
կտրում
:
Ա է՛ պւլտիկ կտոր գնում
է բերանբ
եւ տես—
նու՛ք է , որ ոլգղակի
թ ո յ ն է եւ ուտել
ան–
կաբելխ
է : Անմէ՚շապէս
կտրում
է
ամբո՚Լ–
շբ
^ել ղնում
է իր
կ՚՚՚էքի
պայուսաէլին
՚քէշ եւ պաՀուձ
մի ւլէսղտնի
տեղ
:
Ամ բո՚էշ
երկու
օր էլաբմ է՛բ
պղսլե՚լներբ
էքնում են
շ՚՚ւբի
մէշ : Նա գբանով
չէ, բա
-
ւաէլանանոլմ
; Ջեռքում
բռնում
է եւ
մէ՛
է՛սլ
ճմլում
, սպիտաէլ
չգաէ՚չ՚՚վ
^"՚֊ԲԲ
քա–
մում
ե՜լ ՚ւլաՀսւմ
յ
Հէսրբած՜
մոլժիկբ
ւլալիս
է եբեէլոյեան
,
աղմէլում
է եւ
լո ւս ա ՛լէ
մ էւն
մ եռե
լի վիճա
կի
է մաանւու,մ
:
Այժմ
էլարւլր Աէչէաիինն
էր։ Բաց
է ա -
նում նրա մարմնի
որոչ մասբ
եւ
թոյնբ
լե ցնում
է նրա վրա
յ : Կէս
ժամ չանցած՜
,
քիուսր
սկսում
է մռլաալ,կանչել,
ղոռալ
ցաւի
ուժգնութիլնից
- Մաբմնէ
այգ
փա–
փուկ
մասր
ուռել
էր–, էբ Հօր Գէխէց
մեծ՜
էր
եղել
:
-
Օձն է էսայթել
, բժէչկ
կանչեցէք
,
գոռում
է Ռուսբ
յ
Մէչէաէն՛
Հասնում
է, պաղ
շուբ
սբս
-
կում
ու մաքրոլմ
, բայց
ղառնսւթէլնն
ու
կոկէՆբ
չէ անցնում
: Բ՚^՜իչկ
են
բերում
,
^նոլմ
, բայց
չեն Հասկանում
թէ՝
Ի՚^չԻ^Յ
է էէէռտշ եէլել
ու՚ւոյցբ
;
Մէչէէոէւն
սլնգում
է որ օձն է էս՚սյթել
:
Ո՚ուսբ
մի քանի
օր Հիլան՚լ
է
պառկում
եւ
այլեւս
չի
էսմ
ում
;
Ա էչէաէւն
ա՚ւում
է .
իվ՚սն
, եթէ
չէսմես , աղմուէլ
չանես ,
այլեւս
օձբ քեղ չի խայթի
:
1003
թիւ-ն
էր։
«
Մ րրէ՚էլ էսում բբ»
՚գատրաստութէ՚ւններ
էր
աէճսնում
Աասուն
ւլնալսւ :
Պ՚սթումէց
էլոմէէոէն
Հեռէո՚լրել
էր Մէչէաէէն,
որ նբ–
բան կան չում են Կարսէ՚ց
;
Այգ
օրբ տօն էր Մէշէաէէ
Համար
:
Անմէ՚շապէս
^մնա՚ւ
- բաբով»
է
ասում
է՛է՛ րնէլերներին
եւ մեէլնում
Պաթում;
Այն–
՚ոե՚լ
կ. կոմ՛իտէն
նրան նուէբ
է աալիս
մի \
Ամէթ
- Վիսօն ատրճանակ
: Նա ասում
էբ\
էժէ՝
«Պ՚ոթումի
Կե՛լ լ՛, կսմի՚ոէն,
ղնաՀ
ա–
՚ոելով
իմ ծ՜առա յութ էււնր , այս ատրճա
-
նաէլով էէարձատրել
է էւնձ» :
Երբ
Մ էչէաէն
եւ
Մ ոէլացէ՚ն կարս
Հա -
սան,
անմէ՚շէսսլյէս
նրանց
տրուեցէոն
եբ -
կու
ձէեբ , եւ նրանք
ղնացին
մի
ղիլղ
վարժոլթիլննեբ
անելու,
։,րովՀե՚ոեւ
է,ր -
կար ատենէ
ի վեր
ձի չէ էն նստած՜ :
(Շար.)
ԱԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
