ՖՐԱՆՍԱԿԱՆ ԲԵՄ
Վ Ո Լ Փ Ո ՆԷ֊
ՍԱԼԵՄԻ ՎՀՈՒԿՆԵՐԸ
ՊարաութԼՆկ
մշ
Հձ/»^
յ>սղթանս,1լ մբ
եղաւ, (ք-ան Լուլ, Պաոոյի
Համար
Հոլփո ֊
նէի
՚նԼրկայացումր
անցեալ
իրի1լուն ։
Երեք
չաբաթ
էսրուեսաաւլէա
մրն է, նուիրուած
բեմին՝
"Ււ՛՛՛՛ւ
ե՛– Հաւատքով, մեծ
պարաոլթիլ\
*^ 11 ^րեյլ երբ ա յնքան
յաշուլ
ղասական
«Պեոենիո^ին
Հետ տուաւ
անւլլիացի բա ֊
նասաեւլծ է մբ ւչործր՝
«Չորս
էլերիներոլ
երաղյբ » :
Անչուչա
Հաղուաղէսլ է որ
«առաջին^ի
մբ Հբաւիբեա
լնե բ բ տարբա1լան
քաղաքա -
վարութիւնբ
չունենան
լռելու, երր
չե
\՚է
Հաւնիբ
ներէլայացումի
մբ, եւ
սուլեն ,
վիրաւորական
խօսքեր
արտասանեն
ներ
կայացման
իսկ բնթացքին
, թատրոնբ վե–
լ-ասծելով ւոօնավաճառի
:
Պաոօ
չյ"՚1՚Լ՚"֊իբ
՚ " / " " / / ՚ " ^
երեւոյթներէ
եւ ո ր ո չած է չարունակել
«սլա յք՚՚՚րր՝^
1
Համողու ած դ ործին
արմկքին
ինչսլէս
%աեւ
Բրիսաոֆբր
Ֆրայի
բանաստեղծի
1լարողու
թեան :
֊Այսօր
, Պ՚ս՚ւօ երկար մամանակի
մբ Հա
մար
յաջող
ներկա յացում
մ բ աւե
լցո
ւց ած
է իր խաղացանկին
՛Լր՛"յ : ճիչ՚է է "ր աւե
լի գէ
՚–ր1
՚ն է երբ ներկայացուի
արղէն ծա
նօթ խաղ մբ , քան բոլորովին
նոր
գո/ւծ
•մբ^
ձեւով
եւ իսորքով ;
^ենք
չենք կրնար
խօսիլ
2Տ
ւոարի ա -
ռաջ ներկա լացուած
Վոլփոնէի
մասին
՛լոր
այնքան
յաջողութեամբ
խաղացած է Տի՛–՜՜
լէն
ինչ,ղէս կբ Հաստատեն
բո
լոր
քննա -
գատներբ, եւ կրնան
այսօր
ղուգաՀե՚ւա
-
կական
մր բանալ
երկու
նե րկա
յա ց ումնե -
յ՛ու
միջեւՀ
Մենք
Հաղիւ կբ յիչենք չաբ -
ժանկաբի
Վոլփոնէ
մր , Հարրի Պ"ր
"Ր
չատ
ասլաւոբիչ եւ բնական
էր ;
Այսօր
Պ՚ս՚՚-Օ
իր բեմ աղբ
ու իմ եան \ամ ՛՛ր
՚վւորձած է Հետեւիլ,
ինչսլէս
ինք կ՝րսէ •
«Մեր մեծ վաբսլեաին՝
Տիւլէնի» : Անգ ֊
լիաց
ի ճօնսբնի
ա յս
թա ա ե ր ա խա
ղբ ,
«Վոլփոնէ կամ աղուէ սբ» որ գրուած
է
ղարք,լն,
ներ^չման
աւլրիւր
եղած է
նաիս Աթեֆան
Ցվ՚"յկի
) ասլա անոր
նոբո–~
գած
ղոբծր
վեր ածուած է
9
)րանո
. թա՝ -
տեբախ,սղի
մբ Ժիւլ
Ռօմէնի
կողմէ,
1927–
ին : Այս
՚էեբջինբ
ինք կր պատմէ թէ երբ
առա
ջին անղամ լսած է Վիէննայի
մէջ ա–
.ւրսարիացի
Հեղինակին
՚լ՚՚բ^/՛
1
՛հասկցած
է թէ ինք պէաք է անկէ
ներչնչուի եւ ոչ
թէ ուղղակի
ճօնսբնի
ղ ոբծէն
որուն
՛իրս՛ յ
արգէն
Ցվ՚ս
յկ ա րգիւնաւո
ր
մ եծ՝ աչխա -
.աանք մբ տա րած է % Այսօրուան
թատե —
րաիսաղր
ղործն է ուրեմն
երկու, ղրողնե -
րու
որոնք կբ յիչեն
սակայն
Տօնսլնի ա -
նունբ :
Հոլփոնէի
նիւթբ
ծանօթ է :
Գրամին
ոլմբ,
մարղսց
սարկութիւնբ
գրամին առ
ջեւ,
ամէնուն
կեղծիքբ,
աՀաւասիկ ամ
բողջ պատկե
ր ր խաղին • կբ յիչենք ան -
շուչտ
Մոլէւէռբ
, անոբ
«ԱղաՀր»
,
Հթ՝աբ–
թիւֆ»Բ,
բայց Հակառակ
բոլոր
նմանոլ -
թեանց
Հոս չենք կբնար
ղտնել
անոր թե -
թեւութիւնբ
եւ կատակերղութեան
սլաց -
քբ։
Ու.բիչ է Մոլիէ"^ այգ ճիւղին
մէջ ։
՝Լ"լփոնէ
՛կծծի
մբ չէ , այլ խելացի, ա–
րեւելքցիի
խորամանկութեամր
օմաուած
,
ան բա
ր ո յս, կան
Հարոլսս,
մբ ; Գիտէ թէ
մաբ,լիկ
որքան
"չ՚Լտիկ
են գրամին
առջեւ
ե։. իր
չ՚՚՚լոք՚՚րթ
ծառա
յին
մ իջոցով
կբ
չաՀաղո բծէ
անոնց
ա յգ
նկաբաղիրր :
Ա ուա
լուրեր
իր ծանր
Հ իլանգո
ւթեան եւ
չուաավւո
յթ
մ աՀուան
մ ասին՝
պատճառ
կ ՐԱ"՚ն որ երեք «Բարեկամներ»
,
՚^՚Է^Ր
նօտար , մէկբ առեւտրական
, միւ"բ
վաչ–
խառոլ
նոլէ րն ե բով ,ոս կի ով,մ է կբ
նոյնիսկ
իր
կինբ տրամ՛ագրելով
ուղեն
Հաճոյք
պատճառե
լ Վ^ոլվւոնէին
: Երեքն ալ առան -
ձին
առանձին եւ չնորՀիւ
չողոքորթ
Մ ոս–
քա յին վստաՀ
են որ Վ^ո լվւ ոն է իրենց պի
տի կտակէ
ամ
Հ""/^
Հար"տութիւնբ
:
Շս՚տ չաՀեկան է այս ղանաղան
տի -
պարներուն
նկաբագրութիւնբ
,
մանաւանգ
երբ մեր ղիմաց
ունինք
Պ"՚""ն
որ վաչ -
խառու
, ն ուէ րնե բով ,ոսկիով
,մէկրեո
յնի"կ
բացաոիկ էրթէ գիմ աղարգա
բում ով ե թէ
խաղարկութեամբ
•, Կբ կարծեմ թէ Պա -
" " յ ի
լ՚՚՚ւաղոյն
ղերերէն է եթէ ււչ լաւա -
ղոյնբ;
Վ^ոլփոնէի
գերբ կատարեց
Ֆէրնան
Լըտոլ որ տկար
էր : Մեծ գերասան
է
է
բայց չատ պաբկեչտ
երեւոյթ
մբ ունէր
եւ
չկրցաւ
Հ1^մ\ւէներով եւ աւելի
մեղկ
ձե -
ւե բով տալ Հա բաղատ
Վսլվանէ
մբ :
Միւս
ղերասաններր՝
Ժան
Տր"այի
(Մոսքա)
,
ժ՚՚՚ն
Աեռվէ
Լառեւտբակ
՝ն
Բսր՚չինօ)
, Աիմօն
Հալեր
(.լնծուՀի
մբ) ,
Պօ չան
( գատալորբ
) եւ Անտռէ
Պ "՛բ՛՛ա
բի
տէքաւներբ
կ՝ապաՀովեն
Մառին
յիի
չաէւ
Հաճելի
երեկոյ
մբ :
*
Աառա Պերնառ
թատրոնբ
իր կարգին
ե րկար
մամ անակի
Համ ար
լեցուն
սբաՀ -
ներ
ասլաՀոված
է Աբ թ Րր
Մ
1
՚1ԼՐրԻ թա -
տերախա,լով
% «Աալէմի
վՀու1^երր»
, Գ՛՛ր
րեմաղ րած է քհեմօն Ռուլօ
անտաբակռյս
կարեւոբ
ղործ՝ մրն է :
Մտրսել
էմէ , որ կատարած է թարգ -
ման
ութի
ւնբ
ամ երիկաղի
մեծ՝
ղրաղ էա ե
այս
ղործին
, յաջող եւ Հարաւլատ
ներկա
յացում
մբ կուտա
յ , նո յնիսկ եթէ
նիւթէ
իր չավւաղանցութիւններով
որոչ
աաեններ
իւորթ
երեւայ
բոլոբին :
ՄիլլՐԲ , իլ՛
թատերախաղին
Համար
եե բ չ1ւ չուած է
1090/՛^
սլա տա
Հած
՛լ ատա -
վալ՚ուիՏենէ
մր Ամերիկայի
մէկ
ւլիւ՚լ՚՚՚քա–
՚լաքին
մէջ–. Այն ատեն ալ պետութիւնլ,
եւ
կրօնբ
ծույլ կբ նայէին
կա իսա լ՚գո ւթեան :
Միլլրր
օղաա՚լործած
է այս դէ"լրՐ1 Ր" ~
տե՚լծե
լով
անչուչտ
աւելի
սեղմ
չրջանակ
մբ, եւ էլեգրոնէոկան
եբ1լու
—
երեք տի —
պարներ :
Ապիկայէլ, եւ Հետբ
"ւրիչ
ագջիկներլչ
՚էիչե րնե րբ անտառին
մ էջ
կախաբւլ ական.
էո1ւ սա րաննե բ ու եւ պարերու
տուած
են ի—
բենք
ւլիրենք, եւ երբ ղա՚լտնիքբ
մէջտեղ
՛է ելլէ , իկզԲքր
՚իրկել
ւ՛ւ
էաւ
""ԼԱ
՚Կ
՜Ր.
կբ Հաւատացնէ
սլատուէ,լվ՚նեբուն
եւ ղ ա -
տաւորնեբուն
թէ ինք
"՛Հ ,
՚լո՝է է "՛յ՛լ
էլւս–
խա
րլլ ութիւննե
բո
էն եւ իր
թե լ՚ուլրու
—
թեամբ
Պոսթրնէն
եէլած
ղ ատաւորնեբ
էլբ
ձերրաէլալեն եւ էլախել կուտան
բաւլմա —
թիլ
՛ւ
1
"–գ
՚"ց1
՚նէւ ր : Ա յս առ իթէն
օղ տուե -
լով ի Հէորկէ Աւղիկա
յէլ
ձերրաէլւսլել կու
տա
յ իբ նաիսկին
էոիրուՀ
ին "ր գէնքբ ա -
մ ուոնին Հետ ։լ անե
լով վոնտած
է ր : Լ՛ս–
կառաէլ
ամ ուսինին
ան էլէ, ւլծ խոսաովա -
նութեան որ էլուղէ րացատբել թէ
այ՛լ
ՄԻՏՔ ԵՒ ԱՐՈՒԵՍՏ
ԻՆԶ ՏԵԱԱԿ ՎԷՊԵՐ ԿԸ ԿԱՐԳԱՆ
Անցեէսլ
Ցսւնուար
8 - 12
Աեւ
Անս""ռ՚.ն
ԼԳեբմտնիա)
մէկ Հովիտին
Պւստ
Կոիղ -
պախի
մէջ ինբ եբիաէսսարգ
ֆրանսացի
՛ւ
բա
՛ւէ
՛՛՛ն եր
Հանղիւղում
մ բ
ունեցան
գերմանացի
ղրա՚չէտներու
Հեա ,
բոլոբն
ւ՛ղ յեապաւոերա՚լմեան
սեբունգէն
:
Եւ
քն–
նեցին
՚է՚իեւնոյն
Հարցր,
«Վէպին
վիճա
կը եւ իր ընթերցողը»
.
Հէլմոլթ
Պրաէմ,
գերման
քննագատ
մը՝
էլը ՚լրէ թէ աբեւմէոեան
Գերմանիոյ
•երկու
Հաւլար
Հրատարակիչներու
միջեւ
միջակ
էՈէսղանղի
ւլրաւլէտ
մբ աւելի
՚լ1"––
բութեամ
բ էէէ՚ւիթ
էլունենայ
Հրաս՚աբա -
կելոլ
իր
՚լ՚՚լ՚ծբ,
ՀէոկէսՈէէւէլ անոր
,էր
ձե -
ռաղ իբներէն
Հարիւրին
մէէլբ
՛Լ՛՛՛Բ ^է
ւլբոլի
% Կբ նչանակէ թէ որքան մեծ
է
մ ա–
էո
ուց
ում բ եւ թէ րնթէյ րցւսնութեան
ճա -
չ՚՚՚կբ
ինչ արտղօրէն
էլ՝աճի
ւ
Նկատելի
է
նաեւ
ղ/,րարտաղրութիլն
մր .որով չծախ–
ուած
՚լ1
՚րքեբբ
իրէէւրու վբայ
էլը ղիղուի՝՛– :
Միւս
կողմէ եթէ վէպ մբ միջին
Հա^ -
ուոէԼ
տ՚""ներեք
մարք էլարժէ
, յիսւււն
մի
լիոն
բնա/լիչի
Լարե ւմ տեան
Գե րմ անիա )
Համար •չատ սաՀմտնափակ
է
սպառել
ւ
Համ ար աարեկան
2500
տեսաէլ
գիրք
՝• Աւ"
գինբ չատ ցած է բաղգաաելով
ապրուոտի
ւլինին Հետ ;
ինչո՛՛ւ
ուրեմն վէպբ
չի ծաի"ուիր : Նախ
իբբեւ
Հետելէսնք
Հ րատա
լ՛ա
էլի ^ ե բու քա
գա քա կան ութե
է ս ն
:
Անոնք
ճարտարածէ -
աղջիկը
սուրբ մբ չէ , ան ալ մաՀուան
կը
ղ ատասլարտու
ի։
Վերջին
ան՚լամ
թէեւ
երբ վաբաղոյրբ
կ՝ի^է
է
յայտնսւպէս
ի -
րէոէլան ութ իւնբ երեւան
կ՝ ե
ԱԷ
, բ ՚ ս յ ց
՚^ Ի՛՛ ք ,
այգ քանիներ
ի ղուլ՛ մեռած
են ;
Ա յս նիւթբ
անչուչտ
մ իամիտ եւ անՀ –ս–
լսւաալի
էլողմեր
ունի,
թէեւ
Հեղինակի
եւ
թարւլմ
անի
չր էլբ էլա րծ
են թէ ա յս
մ իա -
մ ա ո ւթ ի ւ1ւն ե լ՛ը ե
ւլի ւր ա Հ ա
ւսէ
տ ո
ւթ
ի ւնն ե–
րր այսօր ալ կան նոյն ձեւով, եթէ ոչ կա–
իէարգաէլան
ոլա տմ ո ւթ
ի ւննե ր
Ո
Լ ղոնէ քա–
ղէոքական եւ "՚֊բԼ՚չ
խնգիրնեբու
առիթովւ
Այս
ներկայացման
չաՀեկան
մասը կ/՛
էլալլմեն
բեմագրու.թիւնբ
էւ
յարղարանքբւ
Աոէսջինբ , բսինք
էոբղէն , ւլործն է Աու -
լ՛՛յի ոբ այս վերջին
տարիներուն
Հանգի -
սսձցալ թատրոնի
լաւէս ։լո
յն
բեմ ագրի
^ե–
րէն
մին Հ Եբէլրորւլբ
գոբծն է Լիէս՛ աը Ն"՜
պէէիի "է՛ ծանօթ է իր
բանաստեղծական
նու՛րբ ճաչաէլոէէ : Նիւթը
, ը"ինք
աբգ^ն
վվ՚չ մր խորթ է եւ նպաէոակր
անյայտ
Տ
Ի/ա՚լին
եւ
Հաէւարակութեան
.
միջեւ
էլսէսլ
մ բ չստ1, ղծուիբ
Հ աէլառաէլ
ղ երա -
սւոննել՚ու
յո՚ջող
իւաղալ՚կութէ,ան
:
Յիչենք
մանէսլանգ
Ասլիկա քէէի ՛է երին մէջ
Նի՚ք՚՚է^
Բուբսէ
ԷՐ
, Անրի
Բռեմ
ի էօն՝
պատուելի
հ
գերին
մէջ
, Աիմօն
Աինիոռէն եւԻվ Մոն -
թ ՛սն
որոնց առաջին
ե րեւումն
է լ,
րեմ
ի
վբայ
յ
ԸնգՀանուր
ձեւուէ,
սաէլայն ,
չաՀեէլան
նեբէլայացում
մր որ ց՚՚յց
կուէոայ
նա՛ւ
րեմին
բոէոէ՛
էէաբելիութիլննեբբ
, նէլա սի
առնելով
մանաււ՚ւնգ
խ՚սւլին
թաէոէձբաէլ
՜ոն
ում,
ուեստի վերածած
են ՛լիրքը։
Գիրքեր
ււ.
այս
ողողումը
փճացոլց
ըեթեբցողին
վր"՛
ս՚աՀութիլԿւը;
իսէչ այս երեւոյթը
լալ աբ–
՚ 1 1
" ^ Ք ^էԼ ունեցաւ.
ՀետղՀեաէ
էսումբ մը
բ1էթերցո։լներ
չու՚լեցին
խաբուիլ,
որոմ
Հաւանէսէլան է ոբ ւիոիսուի Հրատարաէլիչ -
ներու
քաղաքականութիւնը
•
Վեբջացալ
այն թուէսկանը
(1918)
երբ
բոլոբ
՚էիբքերբ
էլը ծախոլէին
: Այսօր
17
առ
Հարիւբ է վիէէլական
գրականութեան
Հրատարաէլոլթիլնր
Ժ ո ՛լո
էէա
էլանն ե, ը
չեչտեցէ՚ն թէ ոչ Գերմանիոյ
, ոչ ալ Տէը -
րանսայի
մէջ Հրատա բակի ^ ե բը ծրագր -
եալ քաղաքաէլանութիլն
չունին
:
Կ՝տռնեն
է՛նչ որ կ՚՚աււէսջէսրկուէ,
.
Հանրային
ղրագաբաննեբու
մէջ պատ -
կերը Հետեւեալն
է
1954/»^՛–"
Նիւլ՚րնպէր–
էլէ՛ մէջ ոբ եչւեք Հաբէէւբ
Հաղար
բնակհչ
ունի
չորս
մէէիոն
դԻրք տրուած է կար -
՛լալու;
Գրեթէ
նոյնքան կբ Հաչուեն Փա -
է՛/՛՛է Ք՛՛՛՛է,՛"
Ք
է՛՛՛՛ գ ր ""էա
լ՛
Ա
՛նն ե լ՛ուն
տուած
՚էէ՚րքեբբ
։
ինչ տեսաէլ
վէսլե ր ՛ուե լի
//.-. էլա բգա ց -
ուին , Այ" ՜թարցէ՛ն ոլատասէսա՚է՚եց
ք)ւոլ–
թ
ՐԲ
ՀԷ
^ԷՐԷ
՚Է է՛
)
ՈԷ1
էէբաէլան քննաղատ
է
ե
I.
՚էրաէլանոլթեան
՛լաս աէսօս Ֆբ՚սնֆոր -
թ
էէ
Համալսարանին
մէջ : Ան ւէասաւոբո– մ
մը կատաբելով
բսաւ թէ մեծ տեղ էլը բռեէ
«Ան՚էո^՚սնքէ՛
՛էէ՛քէձ՝» "է՛ կր յարմարէ՛
մ
՚ւ -
՚էովուր՚էի
մ1,ծ– մասին
ճէոչաէլին :
Յեէոոյ
էլուղան
«անՀրաժեչտ»,
իրաէլ -
նութեան Հեա էլա սլո ւած
՚էէոէէ՛ բր :
« Ան՚էոՀանքի
՚էէոլեէ՛բ »
ամէնէն չատ
սպառում
ունէւն , ինչ ոբ ալ է՛էէա
յ նիւթբ
I
Ասլա էլոլգան ա յն անուններ
բ որոնք
ամ է–
նէն
չաէո
ս սլա ռո Լէէ՛ էլ ասլաՀո էէեն ,
էւնչսլէս
Թ՚՚մաս
Մ անի
գոբծերբ
;
Յետոյ
սպառ՚էւմ
էլապաՀյէւէեն
այն
գիբ–
քեբբ
ուր գերման
էնթերցողյբ
կը գտնէ
իբ
մտածումներուն
եւ լ^թեբցու՚է՛ի
վարժու -
թիւնբ :
Վել՚ջէ՚ն պատե բաւլմ էն ի վեբ
ժողովուր–
ղի ճաչաէլնե րբ ՚լւէալապէ
ս վւո խո ւած
են ;
Ատար վէպերու
Հանգէպ մեծ սէրէ ՚ ^ Ր
ետք
,
1948/»՛՛՛
՚էրամ աէլան
բարենորողմ
ան
Հետ , ՚էէ՚րքէ
արտաքինին
ալ սկսան ու -
չա ՛լ րութիւն
գաբձն^^
լ : կարեւոր էր որ
մեծ
բԱ՚որ
՚էէ՚է՚քը եւ է՛"՛–
կաղմուած
I
1953/'Տ՛ է
Հե ս՛ա քբքբ
ութ
իւնբ
ու
՚լղուած
էբ
ղ էպի
կեղծ—՚էէ։տական
եւ
էլենսագրական
՚էէ՚ՐքերՐէ իոկ
1954/՚5ք
յաջորգեց
երղիծա–
էէան եւ ղասաէլան
ճաչաէլ
մ ր :
ժուլուէուրւլբ
էլը խուսավւի ա յն բանե բէն որ ՛էինք
՚էէ՛^
յանգիման
էլը բերեն
իր ներկայ
վէէճաէլէւն
Հետ եւ ՀետղՀեաէ
գէպէւ
իր անցեա ի
սլաամ ուած քնե՝ բուն
էլեբթա
յ • Ա չ մէկ
« չ
՚սէո
սպառող»
՚էիէ՚ք
՛էէ "է է ե՛լած
Վէոլլ՛
Հէ՚ն՚լ եր՚էրգ տե ՛լ էլբ գ բաւէ .
Առաջին
էոէ. ՛լը էլբ ՛լ բաւ են ժամանակա -
էէէ՚ց աԿէձնա ւո բ ութե
էսն
՛յ յուչերբ՛,
Ժողո -
էէ
ուրղբ
կը
մե բժէ
ամ էն տեէէէէւէլ
ղլ՚էսէլա
նութիէն որ էսնանձնաէլան է եւ էլամ
էլեւլծ
սէոոււլութէււն
էլր էլրէ ;
՛ր :
ԱՐՓԻԿ
ՄԻՍԱԲԵԱՆ
ԿԸ ԽՆԳՐՈՒԻ
հատիկ - հատիկ գրել ա–
նոՆէւ, լքականուն , ստորադրռՆթ֊իւ֊քւ, քա -
ղաքի, գիւղի, փողոցի կաւք սրահի աԱուն՛,
նոնիրատոՆներոՆ եւ վարչութեանց ան -
դամներռւ ցանկեր, եւայլն;
իյմ է՛ա ղէ՛ բբ ել ՛լ բա չէսիր Հանե լուէլ լու -
ծելոլ
պէս րտակէսն
ութ
էււն չունին :
.<ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(70)
3 ո ի շ Ե ր է Ս
Այղ
ձեւբ թէ թչնամէւն
էլբ էլատաէլե -
ցնէ ր եւ թէ սարսափ
/լ՝աղ՚լ.է ր
;
Ա յղ.
ձեւը
ցոյց կբ տար նաեւ որ թչնամ
էւն
անէլւյբ
եւ անէէէէէբժ էր
է
Թուրք
Մէ^մէտճիէլը
էլա֊
նոնս՚ւոլ՛
ղինուոբաէլան
մաբղանք
չէր ՛ո —
էւէէէծ
;
Եթէ ոչ՝
նբանց
Համաէլա
ր էլե ր
էւց
պէտք
է ր որ ֆետայիներբ
թաղնուէ
է՛նեւ
էւրենց
ւլլս լէէէնե ր բ ղուրս
չՀանէին
, մ է՛ն չ -
ւյեո ՛է՛ 1,1։ ք Հէսէլաոակն
էիկւք տեսնում ;
Թ^ամին
կ՝ուզէբ
՚էԻ՚-՚ԼՐ
խուժեք :
Կ՚էսղտ՚ւ՚է՛ ճանասլարՀներսէէ
էէ՚օտենում
է բ
ա յն
էլէ տերին
, ուբ Ամբաաբ
մ ի
քանի
« չաէսէէ՚աէսլբ»
Հ բացանաէլի
րնե
ր էբ
գրել
գիւղին
մ ուտքբ
գոցելու
նպատակով
ԱՀէո
ւք ի սոսէլէոլի
Հ բաց անա
ձղ ութիւն
•
ծուխի եւ մուէսի
մէջ
1լյ, էլէէբսուին մեր
տղաքր : Մերոնք,
իրենց
թիւը
քիչ էէնե -
քուն ոլատճառով
, եր էլա բ չեն կրնա
ր գէ՛–
մ ագրեէ է իրենց
գի րքերր
թողնում են եւ
ւոլ՚էսգ - էէէրա՚լ նաՀանջում
ղէսլէ՛
՚էէ՚-՚ե ՝
Տ՚լո՚ներէն
մէ/լը
թեւէ՚ց
էլը
էէէ
՚բաւորուի
:
Ըկւէչերներբ
կը վերցնեն
Հլ՚ացանբ եւ
թեւը
էքէոնելոէէ՝
էլբ բերեն
՚չէ"–՚լ
• Թչնամէւն
նբ -
րանց եաեւէն
էլրնկակոէս
էլբ Հասնէւ
յ
3
ա՛է՜
թանա
էլբ տարած
.«պա չիսլօղուք»
ւլինո ւոբ–
ներբ անէսնայ
էլբ կրակեն :
Երեք տղանե
րբ
էւրենց ճանապար՛հէն
էլը
չեղէէն եւ մօտակայ
ժայռին
ետեւ
էլը թագ
նուին ; ԱՀա ա յգ ատեն
Ամբատի
էսբոէստ
ձ՚՚ւլնբ
էլբ բարձլ՚անէո
լ՝ «Կբաէլ» : Եւ երե"
սէոած
ղաէլաննեբէ,
ո ււլէլութ ե ալք բ
Հրա —
ցաններբ
էլ ոլէէէէՈէսն , էլէ։ ղա էլե ե ր բ էլր սու -
ր ա ն եւ էլբ ծա էլէւն ել՚էլ ււ ւքի
էլւ՚ւր ծքհ ու ի–
րանբ , կբ տապալեն
՚լետին
, իոէլ
միւսնե–
Րբ անէք է՛ջասլէս յետ կ^րնկր/լէ՚ն ու էլբ մ
է/է—
նեն
մ օտէէէէլա յ թուէէւե լ՛ է՛ եւ մացառնե
րէ՛
տակ եւ այնտեւլից
էլբ սէլսին էլրաէլեէ,
էու–
ծ1ւլու Հա՚քար
էէրենց ւէսլաննէււած
էէնէլեբնե–
րի վբէժր.. Բայց
՚սյ՚է
է՚ոլոբբ ի ղուր
կ՝անցնի
յ.
Մի
թուրք
"՛՛էա
յ , որնրանց
էլբ Հ րամ ա–;
յէր, կր սպառնայ
ՀայՀոյալից
կոչա
ձայ–,
նով իր
էլէէն ոլորն եր էւն , ոբ
անմէէջէսսլէ ս
յսէոաջանան
: ԱՀա այգ պաՀուն
Հէսսրաթի
ղնղակբ կբ ծակէ
"՛յէլ բարբարոս եւ ա -
նամօթ
սպայի
էլոկոբ՚էը եւ ՚էե լ՚ջ էլբ """
յ
նբ,ս
սսլէսռնա լէէ քնե րէ՛ն " ւ ՀայՀոյէսնքնե
-
րին :
Մ
էէ
էլէէնսւոր վաղեէով
Հաղոբ էէե ց բանա–
էլի՚ւ՛
""է՚՚՚յէ՛
"՛՛լ՛՛՛ն
էէ
ւթեէոն
բօթբ :
Զէէաւոր
սպայ
մբ մէ՛ յէւսնեաէչէ։ Հետ յա–
ռ՚սջանում է գէ՚ղէ՛
տ՛էա յ՛՛ց
՚ ւ 1
՚ 1 ՚ ք ե ր ր •
Աէքբատէւ էողւէա րա ր ութե ան վէ""
յ ՛ւ լո՛ւ նբ—
չանառսլ
էոգանէ, ր ր ո լւլւլո ւմ են իրենց
Հ բ–
րս՝ ցաններբ
ղէպի այգ կողմ ը ; Գնգա կնե–
րբ՝
կրկէ՛ն
ոռնա
լով
գնում
են , ել աՀա
սոլան սաբռաէէէած. ձէէէէւ գլուխբ
գարձնում
է յեա,
թոէէն/ււմ
ւլէէնուո բնէ, բ ր եւ անցնւէլմ
է՝ մէ՛ ժայռի
ետեւ :
Ե րեւում է , որ ւլնէէաէ^եբբ
չւա^տ մ օտէն՝,
է,ն անցել , չեն
ղ է՚՚՚էէ՛ է եւ ա յժմ
սլաՀոլած
ւ
տ ե ւէէ ց Հրամաններ է ա րձաէլում \
Ն"ր Հրացանտէլիբ
էէաչտեբ
էին
գալիս
իրար ետեւից
մեր
՛լ է՛ րքե րէւ ղէմ եւ ^ողի
էէէոլ՚տուբորտ
ութիւննե
րի մէջ ան յ՛ս յտէս -
էաւմ :
^նոբՀէէԼ
մեբ
Հեռաձի՚է
Հլւացաննեբին ,
այ՛լ աՀաւոր
բաղմ ութիւնբ ոչմի սարսափ
չէր
աղղում
մեբ
փր՚՚՚յ :
Թուրք
ղինուո է՛նե րբ ա յնպէ ս պաՀ ու ած
է է՛ն , որ չաա անղամ
չէէ՚նք
կա
լ՛ ո ղան ո ւմ
ճչղեէ թէ՝ ղնղաէլր
ո^ւբտեղէւց է՝ ղալէէս
I
Եթէ
նբանք
էլ մեղ նման
յանգգնութեամբ
մէջաեւլ
՛լային եւ իրենց
՚ ո ե
՚ է ր
ցոյց ՛ոա -
յէ՛ն,
մեր էո՚լէոքր
էլր լեցնէին այգ
ձոբեբը
թրքական
«պաչբպօղուք»
ղինուոբնե
րի եւ
քրտ աէլան էսաժամ՛ ուժէ՛ գէէ ակնե բով ;
Այստեղ
ասեէք ,
Որ
ղինուոբաէլան
տեսա–
էլէտով
նրանց այգ էղատսէւլաբուե
Է1էլ
կեէւ—
պե րը
աւելի
ճիչգ
է ին : ՛իա անպատճառ
վէոէէւէլւէէոութէ.ան
նչէէւն չէր
% Գա կ"–է"–ի իս–
էլաէլան
մ՛ե թոտն
էր : Լաւ
ղէ՛ն ուո
րնե
լ՛բ
այնպէս
էէնքղէ՚նքնին
էլը ծածէլէէէն
, որ ա–
մենէսլալ
ռաւլմաղէտ
ղինուորականն
ի"Կ
պէէէսէւ չոլարէբ
նրանց
տէււլեբը
երեւան
բերելու
: Ա երիններր
յաճախ
իլ՚ենց
յ՚ոն–
էէղնութե ամբ
ղինուոբական
օրէ
նքնեէ՚ի
՛էէմ՛ էէ՛ն
մ ե ղան
չո Լէք , բա յց չէ է՛նք
կարող
տէէւբբեր
էլերսլուէ
՚էաբուիլ։
Փ "՚ է՛թ ի ՚էս՚նա—
կէսն
էլո է՛ւնե րէէ մէ ջ ն՛ք ան շեղս ւմն ե լ՛բ ե բ–
էեմն
է՚է՚ենց
օ՛ւտակալ՛ութէ՚ւնն
ունին : ^
կոէէւբ կէսբծես,
էլամսէց կամաց էր^
էէաէէէճանէէն էր Հասնսւմ : Թչնամէւն
իր ա —
Հէսղին ուժով
սէլսում էբ էլաբծես
Է^՚ԿԷ՚ԿԻԼ՛՛
(Շար.)
ԱԵՊՈՒՀ
Fonds A.R.A.M
