9".
Նաււլոէէոնէ
Հեա ունեցած՛
աեսաէլցոլ
-
թիւննե
րից
քսան աարի
վերշ
(182Տ
թ •) ,
Գէօթէի
եւ իր քարտուզար
էքերմանի
մի
շեւ
եղած
մի դբոյցի
մսւմսւնա
1լ , բանսւս
-
աեղծն
այս /չերսչ է արաայայաուել
մեծ
Չէրանսիացիի
մասին
• -
ս՛
ի իսկա1լան
կտրիճ
էր
\թասչորէոնր
:
Ա՚իշտ յսաա/չաաես
, միշա
սչայծառամիա
եւ վճռական
, ուղած՜ ժամանակ
ԷԼ
րաւա–
կանաչափ
կորովով
օժտուած
անմիչա
-
*ղէս իրաղործեէու
՜ւամար
ամէն
ինչ
որ
նսչաստաւոր
եւ ան
՝է
րաժեշտ
կր ղատէր
:
Իր կեանքր կարծես
մի
կիսաստուածի
քայլռւածք
էինէր ճակատամարտից
ճակա–
աամարտ
եւ յաղթանակից
յաղթանակ
:
\քրա մասին մարգ , կարող
էր սառ
յգ
ասել,
որ գտնւում
էր մշտասլէս
լուսաճաճանչ
վ ի ճակում
: Այգ սլատճաոով
եւ այն աս
-
աիճան
փայլուն
էր իր ճակատգիրր,
որ -
սլիսին աշվսարՀս
չէ տեսել
նրանից
առաջ
ու թերեւս
չի էլ աեսնի
նրանից
յետոյ
:
Այլեւս
Նասլոլէռն
մէկն
էր ամենարեղ
-
նաւոր մարգկանցից,
որ ասլրել
են
երբեւէ
աշթաբՀիս
եբեսին
; Այո ,
ստեղծագործ
լէնե լու
Համ ար անՀրաժեշտ
չէ ^աւ,
որ
մարգ ոտանաւորնեբ
եւ
թ ատ
րե
բգութիւե–
նԼր
միայն արտագրէ
Գոյութիւն
ունի
նաեւ
գործելոլ
ստեղծաղործ
ոյժ, ոբ
չաա
մ
ր սլաբաղանեբում
աւելի
ղօրաւոր
է ։ Եւ֊
ուրիչ
թ ն չ է
հանճարը
յ
եթէ ոչ այն րս -
տեղծաղործ
ուժը որով
ծաղում
են
այն–
սլիսի
ղո բծե ր , որ կարող
են
իրենց
ցոյց
տալ
Աստուծոյ
եւ
բնո ւթեան
առչեւ
•Լւ
այգ սլատճառով
իսկ՝ Հետքեր
են
թող–
նում եւ տեւական
են :
Գարձեալ
: Ինչեր ասես
,
որ
՚էյապռլէոն
չէ սլաՀանչել
ինքն իրմէ եւ ինչեր ասես
որ
ի կատար
չէ ածել՛. Աիւբիական
կի՚Ա՚Լ
ա–
նասլատնե
ր
ից
մինչեւ
ձեան
գաչաերր
Առսկուայի
ո^րքան
մեծ
թուով
ռաղ
-
մաբչաւնեբ
, ճակատամաբտներ
եւ ղիչե
-
րայի^
բացօթեայ
բանակումներ
են
րնկած
գրանց
միչեւ։
էլւ– Նասլոլէոն
ինչ
իւոնչէնք–
ներ, մարմնական
ինչ զրկանքներ
ասես,
ոբ ստիսլուած
չէ եղել
կրել
ու տոկալ
բո–
լորին ; Բունր՝
սլակաս , սնունգր՝
նուաղ
ու այգ
ամէնով
մէկաեղ՝
մտաւոբասլէս
լար
Ուած
ղո րծունէ ութեան
մէչ
:
Րրիւ–
1՞երի(*)
18//
աՀռելփ
ճիղերից,
եւ յու -
զումներից
յետոյ
կէս
գիչեբ
էբ
գարձել
արղէն
, եւ սակայն
բեբանր
մի կտոր
Հաց
անւլամ
ղեռ
չէբ
գրել
ամրռղչ
Օրր :
՚
Եւ.
բնաւ
չթորՀելով
իր ֆիւլիքական
կազ —
գոլբմ ան
մ ասին
նա
մ էչր
գ ե ո
զգում
էբ
բաւական
կորով
, անգամ
ուչ
գիԼերին
,
ուր ուա գծելու
Համաբ
ֆրանսիական
ժո -
ղովրգին
ուղղած
ծանօթ
Յայաարարու -
թիւնր :
֊
(
էճ.
յետոյ,
երբ մարղ մտածում
է,
թէ
(*)
Բրիէմեր
— երկրորդ ամիսը Ֆը -
րանսայի յեղափոլսական
օրացոյցի
(22
Հոկա. -
22
՚Նոյ .) =
Ե Ր Գ Չ Ո Ւ Հ Ի
Ա ՐՓԻՆԷ ԱՐ՚ԼՈԻԹԵ ԱՆ
•
Նաթքան
մեկնիլը
Աարսէյլ՝
ուր
Տուն–
ուաբ
՝ձ՝^ին սլիտի տեղի
ունենա
յ իր երգա–
Հանղէսր
, բախտ
^ ունեցա յ ներկա յ
րլլա–
լու
եբղչուՀի
Ա.
Արղռլթեանի
՚Լերչին
փոբձերէն
մէկուն
եւ լսելու
զինք իբ պատ–
բաստած
յայտագբին
մէչ։
Այգ
ունկըն
-
գրութեան
առիթով
ստացած
տսլաւորու
-
թիւնս
է
որ կը մղէ գիո գրելու
այս
յօգ–^
ուածը
;
I
Գեղեցիկ
ձայն
մր ունենա
լր,
զայն
մչա–՛^
կած
րլլալր
եւ երաժչտանոցէ
մր
վւա
յլուն
սլսակռւմով
աւարտելր
բաւական
չեն
ոբ–
սլէսզի
մ էկր կարենա
յ իբրեւ
մ
եներղոգ
Լսոլիստ)
մուտք
ղոբծել
Եւ֊րոսլական
Հա–
մ անուագա
յին
խում բեբու
եւ
օփերա
յի
երղեցիկ
կաղմ էն ներս : ՚Բիէեր
կը
Հասնին
ա
յղ բարձոէն^Փ՚եբոլե
, մ անաւանգ
երբ
օ–
տար
են իրենց գտնուած
եբկրին
մէչ
եւ
ղաւակր
Հայբենաղուրկ
, գագթական
ժո —
ղովուրգի
մր։ Այգ
քիչերէն
մէ1լն
է
եղած
եբղչուՀի
Աբվվւնէ
Արղռւթեանր՛.
Այս
յա–
չողութիւնր
ինքնին
կր Հաստատէ
ռր
մեր
ա բ ո ւե ս տաղի տ ո ւՀ ին օժտուած
է սովորա
կանէն տարրեր
յատկռւթիւննեբռվւ
Ալբե—
մլ^
էլաբժէ
որ անգբագառնանք
ատոնց
,
Հող
չէ թէ երգաՀանգէսի
մր
առիթով։
Զայնի տեսակներ
կան
որոնք սովորա
-
կանէն
աւելի,
այսինքն
աւել
իլայն
չա
-
փով
կ՝արտագբուին
բնութեան
կոզմէ
% քքւ
կան տեսակներ
որոնք բնականարար
աւելի
Հաղուաղիւա
են : Այղսլի
ս ինե րէն
մէկն
է
մեցցՕ Աոփրանօ՝
այսինքն
միչին
սովւրանօ
կոչուած
ձայնր։ Աբով, իբբ/ււ
միչին
սովյ~
բանօ , տիկին
Ա՛
Արղոլթեանին
ձայնր
կբ1լ1ւակի
արժէքաւոր
կը գաոնայ
մեզի
Համար • նաիւ
որովՀետեւ
ին^ին
կր
սլատկտնի
նուաղ տարածուած
տեսակի
մր
եւ երկբորգ
որովՀետեւ
այղ սեռին սլատ–
կանող
ձայներր
մասնաւորապէս
բացառիկ
թիլով
կր գտնուին
մեր ազգին
մէչ,
որ
կանացի
ձայներռւ
տեսակէտէն
աւելի
չատ
սոփրանօ լէժէո.՛
այսինքն
բաբձբ
կամ
վե
րին
սոփրանօներ
կ՝արտագրէ
առՀասա
-
րակ։
Միչին
սովւրանօն
բաղմա լար
Հնա
-
բաւորռւթեամբ
օժտուած
ձայն
մ լ ն է :
կրնա
յ Հասնիլ
վերէն
մինչեւ
բարձր
սոփ–
րանոյի
, վարէն
մինչեւ
ալթոյի
, սաՀմա
-
նասկիզբ
խազերր
: Տարածուելով
կանացի
ձայներռւ
այս երկու ծայրագռ
յեներ
ու
մի
չեւ,
ան կ^ընգգրկէ
մօտաւորապէս
եր -.
.կուքուկէս
ութեա1քներէ
բաղկացեալ
ձայ–
նաչարք
մը եւ երանգաւոր
ելեւէչներռւ
այս լնղունակռւթեան
^ոբՀիւ
,
կ՝րնդաբ–
ձակուի
, կր ճոխանայ
իբ արտայայտու
-
թեան
կարոգութիւնր
: Աւելի յստակ
ղար–
ձնե
լու
Համ ար
ա յս ձա յնին
րմ բռնում ր ,
թուենք
քանի
մր նմոյշներ։
Օրինակ,
մի
չին
սոփբանոյի
Համաբ
ձայնազրուած
են ,
«՝Բաբմէն»
օփերա
յին մէչ՝
՚Բարմէնի
ղե -
բբ, (ձԱամսոն
եւ Գալիլա»
օփեբային
մէչ
Գալիլայի
ղերր , Վակների
ղիլցաւլներղա–
կա
նշարքին
օփե րանե ր ու մէչ^ Պ րիւնՀ
ի լ —
" " " յ ի
գերր–
ինչ
սեռի
ալ պատկանի
ձայն
մր ,
իբ
ռբակին
Համեմատ
է սակայն
, որ
էլաբժե–
ւռբուի
: Արվւինէ
Աբւլութեանի
ձայնր
չերմ
եւ
լեցուն
Հնչականութեամբ
Լթէմպռ)
,
կռրռվի
եւ լա յնածաւալ
միքին
սովւրանօ
մըն
է։ Մերկ
թուրի
մր պէս
մետաղային
փայլակումով
չփ ճեղքեր
մթնոլորտը
այլ,
չքեղօրկն
Հեչտածոբ
եւ գոՀարացռլ
թա
-
լիչնեբոլ
նման , պարուբռղ
թովչանքռվ
՚ ^ Ռ
>
"՛լիք
""^ "՚ԺՔ
կը. ՛չարածուի՝
Հաղոր–
ղական
յո ւղա կան ութեամր
յորղոլն
: թ՝ա–
վւանցռղ,
խռովիչ
ձայն
մր,
ստեղծուած՝
եբգեբով
Հոգեվիճակներ
պատմելու
,
պատկերաւորելոլ
Համար
•, Գերազանցա
-
պէս բեմական
ձայն
մր քանի
որ ուէւի
բա—
ցառիկ
յատկութիւնր
, առաչին
իսկ ղա
յ -
լայլով,
շրչապատր
վերածելոլ
երզին
Հա
մեմատ
ղոււոբթ
կամ
լ^խուր
ղունաւռբռւ–
մ ով
տեքռռի
մը ;
Այ""1է"
, երբ կ՝երղէ
Վ.
Աարզսետնի
« Հ ո յ Նար
»Հ» ,
Հայռց
լեռնադաշտէն՝
ծազկռւն
կանանչն
ու
սոիսակնեբ
չորս
կողմէն
կլկլալով
կուղան
լեցուիլ
միչոցին
մէչ՝
ու Հալի
ձիւնը սրաերուն
, ձորի
Հէք–
եաթը
չէն օրերուն
, գարման
լվ,նի մեր
խա–
Յ
՚՚ւ՛
ւն :
ինչ անսլատում
բաներ
է կատարել
նա
եւ
մինչեւ
վերչ
տոկացել
ամէնին
, ստիպ
-
ուած
է կարծել,
թէ մի Հատիկ
" ՚ Հ ^
ան
-
գամ
իսկ
այլեւս
մնացած
պիտի
չլինէր
իբ
մարմնի
վրայ
: Փաստն
այն է , սակայն
,
որ այգ
աարիքին
նա ղեռ ամուր կեցած
էբ
կաաարեալ
գիւցաւ^ի
իր անսասան
ոտ —
քերի
վբայ
։
.
Բայց
ճիչդ
է եւ այն,
չաբունակում
է.
Գէօթէն
, որ ՚էքապոլէռնի
ւլործերի ամենա–^.
փայլուն
շբչանր
սլատկանում
է իր երի —
տասա րգութեան
տարիքին
:
՚քյշանակալից
է ինքնին
, որ ան յա
յտ
ծագում
ով
ա
յդ
մուբդր,
այն ալ մի այնպիսի
ժամա —
նակ , որ շարժման
մէչ էր
զնռւմ
Բ՚՚Է՚՚Բ
մ եծ
Ո
ւթ ի ւնն ե ր ր եւ անուանի
դէմ քե ր ր
կարողաանում
է այնքան
յառաչանալ
, ոբ
քսան
եւ եօթ
տարեկանին
ղաոնում
է
կուռքբ
երեսուն
միլիոնի
Հասնոգ
ազդի
:
Այո,
եր իտասա ր գ պէտք
է
լինի
մարգ՝
գլուխ
բե րե լու
Համաբ
մեծամեծ
գործեր
: ^.
Այս
ամէնխ
մէչ բնականաբար
անտես
անե
լու
չէ նաեւ
ժառանգական
Կ"գմբ
)
՚Օաոլոլէոնի
ծ ն ո ղ ն ե ր ի
պ ա բ ա գ ա ն :
Մայրը,
ասում
է բանաստեղծը
, տասեւո՚լթ
տարե—
կան
էր , երբ աչիսաբՀ
բերաւ
իր այդ
երկ–
բոբգ
որդին,
իսկ
^ ՚ ո յ Ր ր քսաներեք
տա
-
րեկան
էր։
Այնսլէս
որ ծնոդնեբի
ֆիղիքա–
կան
ամ ենա թաբմ
կա
բ ո զո ւթ
ի լն ր
բաժին
լ^կաւ
իրենց
այգ
ռբդու^ւ։
Աայբր
ծնում
է դարձեալ
երեք
արու
գաւակ
,
Բ"լ"ՐՐ,
նմանապէս
օժտուած,
ընղունակ
եւ
կորո
վի
աշիււորՀային
բաներում
, այլեւ
մ ի ռ–
րոշ չավավ
բանաստեդծական
տաղանդի
աէբ
: Այգ
չորս
որղիներին
Հետեւում
են
երեք
ադչիկ
ղաւակնեբ
, իսկ
վե՜րչր՝
Ժե–
րոմր
, որ թւում
է թէ
ամէնից
նուաղ
է
օժտուած
եղել
:
Ա. ԱԲԵ%ԵԱՆ
(Մնացեալը յաջորդով)
Աակայն
երդը
որ ամէնէն աւեԱ, ի
յայա
կը բերէ Տիկ– Արզու-թեանի
չնոբՀքը,
Հա
կասական
եւ փոփոխական
Հռղեվիճակներ
արտա յայտելու
տեսակէտէն
,
Մռւսոբս
-
քիին «Հոպակ»
ռուսերէն
երդն
է՛
< Հո–
պակ՝
այն բա ց ա կան
չո վժ է ւնն է որով
թեւ
կր տրուի
կռվկասեան
պարերուն՝
հոպ ,
եոպ, հոսլակ) :
\իւթր
Հետեւեալն
է։
Գիւղացի
ռուս
կին
մը՝ գեռ երիտասարդ
ու գեւլանի
, կը
•լանգաաի
իր ամուոնէն
որ, շփկաՀեր
Խա
ղախ
մլն է՝ ծեր
ու խռֆած,
անճոռնի
եւ
անճարակ։
Մոռնալու
Համար
վ1՝չ"՚Ր
)
՚լեղԲլուՀին
կԳրթայ
կապելա
, կը խմէ
,
կ՝արբենայ
ու կը մասնակցի
երգ
ու պա
-
րին։
Ամուսինր
ետ
կր կանչէ
զ/՚նք ,
կինը
տուն
կուդայ
ու կռուազան
պոռթկումով
կր յարձակի
վրան
« Գնա
ղրամ
բեր
,
զաւա1լնելաւ,է
Հագուստ
պէտք
է , ապա
թէ
ոչ ես գիտեմ
ի՞նչ
ձեւով
կրնամ ճարել»
1
Բայց
գայրռյթր
յանկարծ
կ՝իյնայ՝
իր
քնացող
մանկան
ի աես
եւ
գորովաղին
մ եղմ ութեամ
բ կր ճօճէ անոր
օրրանը,
ո–
՚լեկոչելով
իր աղչք,կնութեան
քաղցր
օրե–
ԲՐ
երբ
կր
նստէր
սլատուՀա
-
նին,
ձեռաղործ
մր դողին
մէչ,
րնգունե
լով
անցնող
գաբձուէ
գե՚լեցի
կ աղոց
ող -
չոյնրւ
Ողոբմելի
ներկան
կր
սթափեցնէ
՛էինք , բա յց էիոխանակ
ողբա
լու , յուսա
-
Հատ
կիրքով
դարձեալ
րմսլելիին
,
երդին
ու պարին,
ալւբեցո,.ցիչ
մո,ւացումին
դիր–
կը կր նեաուի»
:
ինչսլէս
կր տեսնէք
, եղերա
-
ղաւեչաա֊
կան
րաղաղրութեամր՝
արաբուած
մըն է
՚ " յ " եբ՚լը
, թատերական
սեւլմ
կառուցու
մով
որ կր պաՀանչէ
երդուած
խաղարկու
թիւն
, մեծ
իժափ
եւ ճկունէ,լթիւն
; Այդ
,
նոյնիսկ
ռուս
քննադատներու
կարծիքով
,
Տիկին
Ա
. Աբ,լոլթեան
դեբաղանցօբէն
յա–
ն՛՛ւ
Կււ կաաարէ
այս ինքնատիպ
եւ
գրժ–
՚ււտրին
կտորր
;
ճաչտկով
կազմուած՛է
տասնրինր
եր -
ղերէ բաղկացած
յայտագիբր
: կոմիտաս
,
Աայեաթ
՚քյովտ
, Խ ա չատուլւեան
, Աարդս
-
եան , Մելիքեան
, Ղ^աղաբեան
, ԱլէմչաՀ
ել
Տուրեան
Կւերկայ
են իրենց
ւլուարթ
կամ
մելտմաղձոտ
Հ եւլփնա կութ
իւննե բով։
Շր–
նռրՀիլ
իր կիբթ
եւ գՎայուձ
արռւեւատի՚ե ,
Տիկին
Ա. Ար,լութեաՆիՆ
նր.լելու
եղանա
կր
ձ եր մեղեդիներուն
կուտա
յ իրենց
ե -
բաժ չտո՛կան
յօրինուածքին
զտուած
գե
-
ղեցկութիւնը
եւ ապրումին
անկե՚լծ
, ան
-
սեթեւեթ
աւ^ւ,,ւ,ոկանութիւնր
; Ա յս
Հա
-
յաչունչ
երգերու
երւիներանւլ
եւ
լնտիր
փունչին
մէչ կուգան
զետեղուիլ,
սիրա
-
Հեծ
կամ
Հա յրենաբազձ
թբթռում
ով
քանի
մր օտարածին
վսւրղեբ
, յւրոնք
ի -
րենց ապրումովն
ու մեզեղիական
մելա
-
մազձոտռւթեամբ
, կբ ներգաշնակուին
մեր
Հալեկան
կլիմային
:
Այսպէս
օրինակ,
քհախմանինովէն
երգ
մր ներ շնչուած
Հայ–
բենակարօտ
Պռւչկինի
մէկ
քերթուածէն
՚
«Աղւոբս
, մի երւլեր,
մի երղեր
Վրաս–
աանի
մեզեդինեբն
այնքան
տխուբ
իմ սր–
4 ^
ՄԱՐԳԱՐԻ ՄԱ2Ը
(ՀԱՏՈՒԱԵ
ՄԸ ՀՍՊԻՏԱԿ
ՏԻԱՒՈՐՏԷՆ.
Զայն
- ձուն չկար
:
-
Աղչիկ
) ո՚՚ւր
կռբսուեցաւ
էս
Կինը •
" Քր երթանք
, Ե ՛լո յին
թնչ ճուղապ
պիտի
տանք ,
րսաւ կին մը , որ կարծես
բան
մը
կռաՀած
էր եւ ուղեց նուրբ կատակ
մր ը–
նել
:
-
էքղռյին
չատ
ալ Հոգր
չէ , Մարիամ
։
Առման
որ կո րսուի
, Եղօն
"էէէքի
մ ուժաա
տայ։
է՛է մաբղուն
քաչածներր
մինակ
Աստուած
դիտէ։
Առման
չերան
՚Լբայ
կ^ը–
Խես
լեզու
մ՝րլ վախ
է առեր : Լսեցի՛նք
էս
պռաւօտ
• չի րլ ամչնար
, ամուսինին
՚Լրայ
էնպէս
կր պոռայ,
որ ղեղ մր գեղով
ի ֊
ման ան
:
՝Բա , տղչի , մէկր դիտես՝
երկուքր
չես դիաեբ
։ Ես
րլ րլլամ՝
էդ
Աղօն
էրիկ
տէյի
խս՚պուլ
չեմ
րնել, ; Առման
նոբէն
^ղամորղու
,լաւակ
է,
որ էդ
քացախի
քիւ^՚իբ
էրիկ
ըրեր՝
Ք"վր
կր պառկի։
Առ
ման
Եղոյի
Իւայբի՛
ԿԻ^ն էր : էն
ատեններր
Ս1ղուն
մալին
Հաւաս
րրին
եւ լուսոլ
պէս
Ա
"մ֊ԻԿ1Լ
չոռին
տուին
: էրիկ
րսածգ
չուստ
թող
բլլի
՚իոլչտ
թոզ
րլլի ,
րսաւ
Տեփռյենց
Աուլթ անր
•
Աուլթան
, մենք
ալ գլիւաւոբի
աէբ
ենք։
Օր մր օրանց
ձայներնիս
մարգ
լսած–
չէ : Անցեալ տարի
մեր մաբղը
կալին
մէչ
երկումատնին
դլխիս
նետեց , քէչ
մնաց
՚"չՔ^Ր"
՚Լ"՚Բ
Ղ՚"Ր • Հէլպէթ
^ գլխաւոր
է •
որո՛՛՛ւ ինչ րսենք՝
կր սիրէ ալ,կր ծեծէ
ալ։
-
էրիկ ըսածէ– էգպէս
ր//"՛/"՛– է \
Ա"՚՜
րան ,
ըսաւ
Աուլթան
.
Առմայի
ձէնը
ո՛՛^վ լսած
էր։ ճիչդ
է, պոռպռան
է՝ ամ ա
նամուսով
Հարս
է : Զիաւոբր
ձիէն
Վ՚"Ր
առնող
աղուոր
Հարս
է Առման։
Մինչեւ
էսօրս
օր մր օրանց բան
մը լսած
չենք։
Այսպէս
խօսելով
կիներր
Պզկան
՛Բարե–
րէն
վեր
կԴլչէին։
Առման
փնտռող
կինր գէպի
կիներուն
կողմր չտկուեցաւ
:
Առման
չկար։
Կիներր ատեն ատեն
ձայն
կը
ձգէին
.
֊
Ա՚ւ1Ի
.
Սս^մա ...
Զա յներր
ապառաժներուն
մէչ
արձա
-
դանղ կուտա
յին ; Առման
1լ^րսես
Կ՛՛Բ ՜
սուած
էր աբձաղանղի
մր պէս
:
Կիները՛,
երբ աւելի
վեբ
եէան , տեսան
Հսկայ
Հա
-
սակ
մր, որ ւլլուխր
կախ
ծանր
կր թա
-
ւիառէր բաւական
Հ եռուն
:
-
Մաբդաբն
է , Մարգաբբ
,
ձայն
ար–
լին երկու
կիներ
եւ իրարու
երես
նայե
-
ցան , կա բծես Հասկցան
զիրար
:
կիներր
առաչին
անգամն
էր , ոբ Մ ար
-
դտրր
՚սյգ կերպարանքին
մէչ կր տեսնա
-
յին , առանց
Հրացանի
•
Աուլթանր
երր Առման
կր պաշտպանէբ
,
"՛յ՛է երկու
կինեբր
նորէն
իրարու
երես
նայած
էին,
բ՛ո
յց չէին Համարձակած
խօ
ոիլ։
էՀ , ո՞վ
կր Համարձակէր
ֆետա
յ ո ւ
մասին
խօսիլ։
Երբ Մարզարի
Հասակն
այն
կռզմերր
տեսան,
կիներէն
մէկր
Հազիւ
Համարձակեցաւ
րսել՛
-
Բա , Մարգարն
ի՚^նչ
կ՚րնէ
էգ
տեգ
-
ուանքր
:
-
Հա , Մաքօ , քեղի՛" է մնացել ֆետա
-
յ ո ւ
ւլործն
Հասկնալ
,
մէչ ինկաւ
ուբիչ
մր
;
-
Հէլոէէթ
1
չիտակ
խօսողին
թէփէն
ծակ
կ՝ րլլի
) -~ րսաւ
Մ աքօն ;
Լեղուգ
քեղ քաչէ , Մ աքօ ,
ձայն
տուաւ տարեց
կին մր,
ֆետա
յ ո ւ մտ
-
սին
էդ աեսակ
բաներ
շեն խօսիր
:
Տարեց
էլնոչ այգ
զղոլշաւոբ
արտայայ–
ս։ ութ
իւնր բաց
ի Ա ուլթանէն
կա բծես
բո
-
լորին
ծ՚ոնօթ
էբ , մանաւանդ
Մ"՚րդս՚բբ
այգ
կոգմերր
տեսնուելէն
յետոյ
Առմա
յին
ինքզինք
կորսնցնելը
կարծես
գաղտնիք
մր
չէբ
ւսյլեւս
-.
Կիներուն
մէչ
միայն
Առւլթանն
էր,
որ
անցած
գաբձածին
ծանօթ
չէր
: Անոնք
ի–
րենց
ա յդ անՀամ արձակ
լռութեան
մ
էչ
կարծես
Հասկցած
էին իրար : էՀ ,
ինչեր
լսած
չէին։
Նոյնիսկ
լսած
էին, որ էն
թէք
աչք դայեակին՝
ՆուրԼսանին
ձեռքովն
է
ե՛լեր , Առման
Մաբւլարին
ելկեկ
է կտրեր
եւ
՛լի չե րներր
ուչ աաեն
կր մտնէ եզեր
վբ–
ւննե
րր
:
Աուլթան
ինքն
ալ Հասկցաւ
, որ կինե
-
բուն
մ էչ
բան
մր կար
Աււմ այի
մ ասին
եւ
կր սլաՀէին
իրմէ։
-
ԱղէԻ
1
Ի՚՚՚՚՚չ է ^՚
ՂՒՍ
. • • ^ " ՚ Ս Յ " ՚ – 3
^ " ^ ճ "
թանը
, եբբ
կիներ ր քէէպի
վրաններուն
կողմր
կր չակուէին
, մինչ
ե՚ոեւ
մնացած
կին
մր տակաւին
ձայն
կր
ձւլ^ր
՚
-
Ազջի Առմա ...
Մս՚րգաբր
, չես ղիտեր
ո՞ ր տեղէն
ին -
կած
,ինքւլինքր
այգ
ամայութեան
մէչ
գբ–
տած
էր՛
Ո՛–
Ա՛յգ ամայութեան
մէչ, կար
ծես
թռչունի
մր կտուցէն
փրթող
ձայնն
էր , ոբ ատեն ատեն կուդար
՚
-
ԱղչԼ, Առմա
. . .
կինեբր
Առման
կր փնտռէին
: Այո,
այո ,՛
ինքն
ալ այգ
ամայութեան
մէչ Առման
կ/Լ .
վւնտռէ ր :
Ա՝ արդար
Հեռուէն
Հե տեւած
էբ
բանչար
քաղող
կիներուն
: Առման
անոնց
մէչ էր •
Ցե աոյ
կորսնցուցած՜
էր ինքղինքը
• • •
Արեւր
բաւական
բարձբացած
էբ ու մի
չոցին
մէչ ամ պդոլ
մ ր կար
, եւ ուգտա
-
փռւչեբէն
վ՚ոքրիկ
զ"բշ թռչուններ
թեթեւ
թեւերով,
ճռվռան
ձայնեբով
վեր
կԸ
բարձրանային
ու վար
քէ էսային
:
Մաբգարր
կ՝րսես
ուժեղ վարպետի
մը
պէս
Հսկայական
տաճարի
պատէն
վ"՚Ր
ինկած
ու ինքզինք
այգ
ամայութեան
մէչ
գտած
էբ եւ այգ
ամայոլթեւսն
մէչ կր լր–
սէր անծանօթ
ոդիներոլ
քբքԼ՚չր
:
ՀԱՄւԾք^.–.)։
(5)
Fonds A.R.A.M
