HARATCH, du 1er janvier au 30 juin 1953 - page 66

« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
ՎՎեր^յ՚ն քանի մլլ սւաքինեքւքլ ձ ււ11լա ւո III-
ղրաէլան եւէան մելւ 1լագմակեքսլութեան ու
ժուլւււԼուլււէիՆ ֊՛ամալւ ;
կորսնցուցի՛նք, ՀետզՀեաէ , բազմաթիւ
ականաւոր զէմքեր , որոնք Հարուստ անց­
եալ ունէին ; 1ւ արգիկ՝ որոնք քազաքա -
/լան, պետական , մշակութային ու Հան -
րային կեանքի նուիրուահ՜ էին, զարմա —
նալէ ոզեւորութեամր ու ՀաւատքուԼւ Տա—
ղանգուԼ ՛ՈԼ րացաոիկ , րայց աւելի րացա—
ռիկ ու Հաւլուազիւտ\ իրենց ա զգա յին ու
գազափարական գորհ՜ունէութեամր Հ ԿԸ.
բաւէ յէշյ՚լ, որ Խաաիսեան մր, ԱՀաբոն—
եան մր, Ա՚էբալեան մր; Լեւոն Շանթ մր,
Թէքէեան մր , Թորգոմ Պատրիարք մր կամ
0շական մր կարելի չէ ունենալ մէկ օրէն
միւսր։ Աերունգնեբու մէ^էն անցահ՜ են ա–
նոնք եւ իրենց գարաչրչ՚ոնի բիւրեզացու—
մր Հանգիսացահ՜ : իւրաքանչիւրր աբմէք
մ լ ^ էր ին^ւ իր մկչ ե՛լ, իրմէ գուբս՝ Հա–
ւաքականութիւն մր, սերունգի մր, սե -
բունզներոլ գազաւիարական ԳՐ**չակիր -
նեբր :
Անոնց մա՝էով անՀետացաւ ոչ միա^
ոեբունգ մր. Հայ կեանքին ու պատմու -
թեան կբտէլ^ւե բուն մ է^ թբհ՜ուահ՝ , ա յլեւ
անՀետացաւ ւլագաւիաբականութեան , նր —
ւիբումի եւ ագգային նպատա1^երու հ՜ա -
ռայելու տրամագլւութիւն մր՛ մթնոլորա
մր։ Ընտրեալներու .քւերունգ մլն էէն ա -
նոնք , որոնք չեն կրնար էրենց յաչո բղնե–
ԲՐ ունենալ , էրենց պաակերով :
Հա յ կեանքէ սլա յմ աննե ր ր փոէսուահ են .
պատմ ութե ոն անէւր գարձահ է եւ այլեւս
նման անձեր չեն կրնար ^ագկէլ ;
Ա՛եհեբու 1Տ1 յգ կորուստէն ետք, ունե -
ցանք այլա՚գկս Հետաքրքրական գէմքերու
անյ՜ամանակ անՀետացումր, նոյն ճամ -
բաներու վբ՚՚՚յ ՚լորհոգ ու աշվսատոգ։ Եւ
նոյն գրօչա 1լներով , եթէ ոչ նոյն լուսա–
պսա1լներով %
Հովր էնկահ է Հայոց աշէ՚աբՀԷ զազա–
փաբական անտառէն մէչ եւ կա՚լնէներուն
Հեա կր տասլալին , կանիւաՀասօրէն , ու -
րէչ հառեբ , որոնք կր գե՚լեցկացնէէն մեր
աչէւարՀ ր , կր մնա յէն սփովւանքր Հա յ
կեանքէն , մԼ ձ երան գ ՚ ՚ ր հ ր չա րունակե -
լով ։
.Հայ կեանքէ ոզրե րգութէւն ^ ա յս կո -
րուստնեբր շեն մէա յն . այլա յն հանր ու \
պարտագբուահ պ՛ո յմ աննե բ ր , որոնց մէչ
1լ ապրին ու կ^ գորհեն մեր Հանրայէն ու
մտաւորական գոբհէ^եբր, եւ ատոր Հա­
մար ալ, յաճաիս , շաա կանուէւ կր մեկ -
նէն , գորհր կէս ձգահ եւ առանց յաչոբգ–
ներու;
ճակատազրական է անշուշտ, որ մաՀր
էր աւերքչ, զոբհէ , անոզոքաբաբ : Չու -
^՚էնք մէչոց սլաչտ ՛գան ուե լու; ԱաՀուան
է։ամրեցուցէչ չունչր պէտէ Հասնէ ամէն
տեղ։ Աեհ մ՚քգովոլրգնեբէն սկսահ մէն -
չեւ վւոքրերր ՚ երչանէկ աղզեբէն եթէ կան
մէնչեւ ապեբչանէկնեբր , գմ-բաիստնեբր ;
Մեր ցաւ ^ ա յն է ոբ , մէնչ օտա բնե ր ուն
Համ ար աղէար կր ղարմ անոլէ կերպով
՛քր, նոր սեբունգներու անմէչական ժա -
մանոլմով, Հայ կեանքէն մէչ չթ գարման–
ուէր 1 Կր խզուէ սեբուն՚չնեբուն կապր . կր
լա յննա յ էւրամ ատ ը եւ յաչո ր գա կան սե -
բունգներր կուգան , ղրեթէ անտե՚լեւսկ է՜–
րենցմէ առաչ եկող ու ղացու^եբու կեան­
քէն ու գորհերուն . մ էնչեւ էսկ անոնց
ղորհահ Հրաչքներուն • • .
Երեւոյթր նոյնն է ամենուրեք՛ տեղ մր
աւելէ չեչտռւահ , էնչսլէս Ամերէկա եւ
Եւբոպա , ուրէչ տեղեր քէչ մր նուաղ չե շ–
տուահ, էնչպէս Մ էչ/՛ն Արեւելքէ երկէր -
նեււր՛ բայց մտաՀուլութէւնր րնգՀանուբ
է եւ սպաոնտլիքր վեբաՀաս %
Կք, մտահե՞նք այս մասին։
կամ ո՞՛Լ պէտէ մտահէ , նոբ Աղբալեան–
ներու եւ Շանթերու սլատբասւոութեան
մասէն , Հող չէ թէ ուրէչ տաղանղով եւ
Լո ա ոն ո ւահ քո վ , բտ յց ղաղափա րական
նոյն աւանղոլթէւննեբով ։
Ա՛՜՝՛Լ "լէաէ մտահէ , նոյնէսկ չրչանէ շր–
չան , Տէր Յակորեաննեբ , Փաչալեաննեբ ,
Ա ա ր՛ւէ սբէղ եաններ պատրասաելու մա -
սէն , որոնց մեկնումով կր տժգունէ չր­
չանէ մր Հանրայէն կեանքր։
Ան, չուչտ , էբբեւ ժողովուրղ , պէտէ ու -
նենանք յաչոբղ սերունգնեբ , հնունղով ,
սոսբէքով եւ տաղանղով; ք՛ա յց պէտէ ու­
նենա՞նք յաչոբղներ , ոբոնք Հայ զ-սլրոէյէն
նու էրէ էն էրենց ամրող^ կեանքր , էնչսլկս յ
Տէր Յակոբեան ր , Հայ լեզուն պաչտէէն ,
էնշպէս Փաչալեանր , կամ Հա յաստանէ
ոնկաԼսութեան Համ տր պա յքա րէէն , էնչ­
պէս ԱարգԼ՚սբէղեանր , կամ մոռնա յէն է–,
րենց անձնական կեանքր՝ էնչպէս "Լ՚րելէ^
Աօսռյեանր կամ Արչ՚՚՚կ ՅռվՀաննէսեանր , ՚
անՀուն պաբկեչաութեամբ ու բաբեիսղ -
ճութեամբ :
Հարցումներ կուտանք ,բայց չունէնք
սլսւուասխան : ՋռւնԼւնք , որովՀետեւ անօ -
րէնակ մէչավա յրե բու մ էչ կ^ա ՛՛լր էնք ;
Ան չուչտ , պէտէ ու1՚ենանք յաչորղներ ,
բա քց բոլորովին տարրեր՝ րարո յական ու
գաղա՜վւա րական էբենց կե րսլա րանքովը :
կ քք թուէ սակայն , որ մեղի Համար ,
աոնուաղն պերճանք են այգ այլսւտեսակ
քաչոբւլնեբր ; Հա յ կեանքր պէտք ունի՛ գեռ
ԱւԱւա լեաննե բու եւ ԱՀարոնեաննե բու
ոլաակերով գոբհէ^ւերոլ, որոնք բարճր
ոլաՀ էէն տարազէր բազմ ութ Լլ ւնն երու
Հաւաաքր ՚ որոնք առաչնորղէէն Հայ
մէաքր , Հայ ղատր, Հանրայէն կեանքն ու
բարոյականր ;
Մեր Հանրա յէն , կուսակցական եւ ազ–
ւլայԼ՚ն բազմատեսա1լ Մ է ՚ ՚ ւ թ է ՚ ^ ^ ՚ ե ր ո ւ եւ
1լաւլւքտկերպութԼււններու ՝ գորհռւնէոլ —
թեան հրագէբնե րուն մէչ լայն տեգ ՛լ բա­
ւելու արժանէ է յաչոբգներռլ պատրաս -
աութէւնր՝ Հայկական կեգրոննե բու մէչ :
Եթէ այսօրռւլ^ւէ Լ՛ոկ չլհուէնք ղորհէ ,
յաչոր՚լներ պատրաստելու Համար , ՚Լ՚ս՚լր,
երբ ՚Լել՚չէն պաՀա1լ1՚երն ալ քա չո՛ւէն Հրա–
պարակէն , ել՚ամայանայ Հայ կեանքր եւ
պատմ ութէւնր կր ւէակուէ էնքն էր վբայ ,
պանղիստութեան մէչ;
Թ՚՚յլ չտանք որ ողբեբղութեան վերչէն
ՄԱՐԳԱՐԻ ՄԱ^Ը
ԱԱՏՈԻԱՄ ՄԸ «ՍՊԻՏԱԿ ԶԻԱՒԱՐ»ԷՆ)
Առմայէ բաց - կապոյտ ՛Աչքերր , անոր \
հէհա՚լր , ձա յնր , բոլորր , բոլորր ողէնե - \
բու կերպարանքով էբ Լ՚՚՚֊բչյր կր գառ - ՜\
նայէն եւ քրքէչ կուտա յէն; Եթէ այգ ա –\
մայութեան մէչ յանկարհ եբեւնար Առմա—
յէ Հասակը • • •
Հեռուէն ու մ օտէն կանչող ոզԼւնեբր
տաճարէ րարձր կ է ս ա պա տէն զէնք ՚Լ"՚Ր
ձգահ էէն; Ե աբմնէն ոսկռբնեբր կ^րսես
խախտուահ էէն էրենց տեղե րէն ; ՝
Մ"՚Բ՚լաբ ճէգ 1լ լ^էր ոսկոբնեբը էրա -
բու մօտ Հաւաքել ոբ նորէն բարձրանար
կէս ձգուահ տաճարէ պատէն վրայ, որ —
պէսզէ Հտբգանէ , Խէչոյէ, Արչ Աաքոյէ,
Աերոբէ եւ մ էւս լնկե րնե բուն Հետ նոբէն
սկսէր տաճարէ չէնութեան ; իր էյնալէն
յեաոյ, տաճարէ վա րսլե տնե բուն եւ բան–
ոլորներուն մէչ էնկահ էր չՀասկցուահ
լեղու մր ; կարօն լեռնէն վար էչահ էր ւ
Առքօն էբ մ Լւ քանէ չ^կերներռվ լեռնէն
վար ղալու սսլառնալէքն րրահ էր ; Խէ­
չօն ու Առքօն էրարու վրա յ զէնք քաչահ
ԷԼ՚ն; Ընկճուահ էր նաեւ ՚Լարգանր ւ էն
տղան՝ Մ աբաԼւկչ, կ^ուչանաբ : Եթէ թչնա–
մէն յանկարհ ուժեղ յաբձակռղականէ մր
սկսէր . . .
Արեւր մար չմտահ՝ Մարգաբ նոբէն
կ^ուզէր էր Հասակը բարձրացնել էբ րն -
կե բնե բո՛ւն մէչ; ԱԼս , էնչքան կարօտցահ
էր էր ընկեբնեբր։ Այո, այո, անոնց ձայ­
նր արգար է : Անոնք էր ոէրելէ լնկերներն
ԷԼւն, որ Առմայէ ղէակր կր պաՀանչէէն;
Մաբ՚լար Առմայէ գէակր քարերուն վր -
րայ ձղելու տենգով մ չ, բռնուահ էր՝ ա -
զատուելու Համար Հեռուէն ու մօտէն
ձայն տուող ոգէներու քբքէչէն ; Այո, ա–
յո , անոնք էէն , ոբ ՚լԼ՚նքր տաճաբԼւ Հրս —
կայական պատէն վար առէն եւ այգ ամսլ—
գոլ ու խուլ ամայութեան մէչ ձգե ցէն ;
Ո՚-բԼ՚չ աչխարՀ մր գէնքր րաժնահ եւ Հե–
ռացուցահ էբ լնկեբնեբէն , Հայոց աչ -
խարՀէն :
Խաչէն վրայ չարչբկուահ այգ մտա —
հումնեբով Մարգաբ ղլուխր կախ՝ ձեռ -
քերր ետեւ կասլահ՝ կեցահ էր ա յգ խուլ
ամայութեան մէչ ու կր վաԼսնաբ , որ Առ–
մ ան քարէ մ ր տակէն սլէտէ երե լար յան­
կարհ եւ կամ ձայն պէտէ ձգէր; ԳլԼսէն
վերեւէն էր չտբժումնեբոլն պէս գան՚լաղ
ամպէ կտոր մը կ՚անցնէր : Մէ քէ Լ ^ե -
ռուն , րարձրութեան վրայ , Հովէն կր
տարուբերէ էն " ՛ յ ն Երեք Ծ առերր ; Մ ար -
ղարԼէն այնպէս կը թուէր, թէ այղ հա -
ռեբէն կաԼսուահ Առմ ա յէն զէաէ^ էբ ոբ
Առմ ան բանչա ր քաղող կէն եր էն բաժ -
նուահ՝ թերեւս Երեք Ծ՚սււեբուն տակ է -
րեն կր սպասէր • կարհես էբ չս՚-րչր , էր
Հասակէն մօտ անոր տաք չունչը կը զգայ
(Դ– եւ վէրջին մաս)
Նապոլէոնէ նման աբաակարգ մարգէկ,
ասում է Գէօթէն մէ ուրէչ անգամ , գուրս
են ելնում բարոյականէ ստՀմաններէց Տ
Նրանք վերչ է վերչոյ գորհում են էբբեւ
ֆէղէքական տարերք, որպէս Հուր եւ
չուր ։
ԱՀա եւ մէ գէհ այգ մարգու նկաբա -
գրից : Նապռլէոն այցելութէւննեբ է արել,
ասում է Գէօթէն, եւ
ժանտախաաւոբ Հէ–
ւանգնեբէ՝ (Հրէնակ տալու Հաւտար , թէ
մարգ կաբող է քաղթաՀարել մէնչեւ էսկ
այղ Հէւանղութէւնր , եթէ ընղունակ է
առՀասարակ գէմագրաւելռւ եբկէւ՚ԱԼ ; Ե*–
էրաւունք ունէ , չաբունակում է բանաս —
տե՚լհը։ Նման գէպքեբում ամէն բանէ լն–
գունակ է բարոյական կամքր ; Երկէւգր )
րնգՀակաո.ա1^ , կացռւթէւնն է մեզկ ու
անզգայ թուլոլթեան եւ գէւբարե կութեան
երբ ամէն թ^տմէ առանց գժուաբութեան
յաղթաՀաբում է մեզ : Այգ լաւ ղէտեց
Նապռլէոն : Գէտէր նաեւ, որ ոչէնչ էէք
կոբցնում՝ մէ փառաւոր օրէնակ տալով
էր ղօբաբանակէն ;
Աբտակարգ կամքէ տէր եւ տննախլ^ -
թ՚սց ղորհեր է րնղունակ այ՛է մարղր, տե­
սանք, մասնաւոր սէր է ունեցել նաեւ ՛լը–
բականութեան բոլոր ճէւղերէ Հանղէպ ,
էբ նախասէրութէւնր «Վեբթեր՚^Լւ Համաբ,
մէ ցայտուն ապացոյց է թէ էր սէրտր
փակ չէ եղել եւ քնքոյշ զ՛լացումներէ ա -
ո-՚՚՚չ; Մէնչեւ էսկ էր արչաւան^^ւերէն :
Նոյն էսկ աքսորավայր Ա ՚ Հեղէնէէ կլ՛՛լ—
ղաււմ , նա էր գրագաբանէ մէչ անբաժս^
ունեցել է այգ սԼւբայէն - Հուլեբանական
նամակավէսլր ու կարւլացել մէչտ նոբէ
նորոյ , սԼ՚րել է նաեւ ՕսԼւանէ մելամաղձէկ
էչեբր, այլեւ մելանռյչ երաժչտութէւն -
նր ; «Այղ առաչ է ղալէէէ» , ասում է Գէօ––,
թէն , «էբ՝ Նապոլէոնէ Լսառնուահքէ Հա­
կամարտ տարերքէց» :
« ք՝այց եւ այնպէս՝» , ասել է Գէօթէէն
մէ զրոյցէ ժամանակ էբ քարտուզար է -
քէրմ՚ոն, «մարղէկ կչտամբել են ձեզ, ռր
ղոէ֊ք ՚սյն հանր տարիներէն Հկապոլէոնէ
գէմ մւլուահ ազատագրական կռէւներԼւն)
զէնք չէք առել ձեր ձեոքը եւ կամ ՚լոնէ
ոբպէս բանաստեղհ չէք բերել ձեր մաս -
նակցութէւնր» :
•– « Աբ՚ոառոց են այղ մարղէկ» , պա -
ատսխանել է Գէօթէն ,«որ չղէտեն թէ էնչ
է էրենց ուղահր; Աո է՞նչպէս կարող էէ
զէնք առնել ձեռքս առանց երէտասարգ
լէնելու; Եթէ այգ գէպքերր պատաՀահ
վաբաղո յբը նմ ան տեսաբանով մ ը փակ -
՛ լ ի =
կը Հաւատանք Հայ ժողովուբգէ կենսու–
նակութեան . սաեղհաղորհ ոգԼւէն յ ՝Բէչ մը
նա Լսա տես ութէւն եւ ղոՀ աբե բութ եան ո -
ղԼւ չատ բան կը վւբկեն մեր կեանքէն ;
(Խմբագրական ՀԱՅՐԵ՚ՍԻՔի)
այնսլէս , էնչպէս անտառէ մր մէչ սլէտէ
զղար նոճէներու չունչր;
Երեք Ծառերոլն տակ Առմայէ րԱալուն
կասկահր կարհես աւելէ վճ՚ւական գաբ -
ձուց Մ արգարր % Հեռանա՞ բ այգ վայրէն ,
սակայն ո՛՛ւր երթար ;Լեռներր , րնկերներր
՚լէնք չէէն րնգուներ ։ Մարգաբ ֆետայէ
չէբ–, մէնչեւ ռր չքաւէր էր մեղքր ու էր
ձեռքով չսպաննէր էբ սէբահր։ Կր վաէւ -
նար Առմայէ յանկաբհական երեւումէն
էսկ։ Կր ՛Լա խնա բ , ռր սսլաննելէ աւելէ
մեհ ոճէր մր ՚էորհէր՝ անոր ներկս՛ յու -
թեան թուլնար յան1լարհ •••
Ամ պղ ոլ մէչոցէն մ էչ կար մէչատնեբու
չգչգ՚՚ց • Ուղաափուչեբու վբայ թռչուն -
ներ ձա յն կուատ յէն ; Այգ չոգ մ էչոցէն
մէչ էր , որ Մաբղար յանկարհ Լսեց Առ -
մայէ ձայնր, որ այնպէս զնգտց էբ մէչ ,
էնչսլէս Լսոչոր սլարասլէն մէչ էնկահ զանգ
մր ; Գլուէւը վեր չառաւ • սսլասեց , որ էր
թո յլ մ տահումներ ր Հեռանա յէն 1՚բմէ
այնսլէս , էնչպէս ամսլ մը գանգաղ չար -
ժում ով պէտէ Հեռանար բաբձբ լերան մը
կատ՚սբէն : Գէմքր նոբէն առահ էբ 3)ետա–
յու հանբութէւ7ւը , եւ ՛լոմէչէ մր գան -
գաղութեամբ ձայն Լէն եկահ կողմր նայե-
ցաւ :
Առման երեք Ծտռեբու ճամ բուն վբայ
կեցահ՝ նոբէն ձա յն տուաւ ;Մ արղաբ նո յն
գանղագութեամբ գէպէ կէնը քալեց :
ՀԱՄԱՈ^,;;
(6)
Թ Ա Տ Ր.Ո Ն
*
Յունուար Գէն «Աալ տ՝Իէնա»է մէչ նա–
Լսաձեռնութեամբ փարէզաՀայ՝ հանօթ
թատեբագէր՝ Պ՛ Գրէգ"է՛ Վ՚"<"՚նէ , աեղէ
ունեցաւ էր «Աղ՚լս՚յէն բարեբար (I՛
գռրհ) եւ «ԲաԼստէն Անէւր» ՚լաւեչտնեբէ
բեմա՚էրութէւնր յ
թատերաԼսա՚լերէ րո վան ղա կութեանց
սլէաէ չանգբագաոնամ , ոբովՀեաեւ քա -
նէցս ներկայացուահ լէնելով, արգէն հա–
նօթ են բոլոբէս :
Հեչտ Հարստացահ «Աղղայէն րարերա -
բէ» եւ գրամէ ուժով նոյնքան Հեչտոլ -
թեամբ օտար սէրուՀէներ պաՀող, նրանց
վէլլաներ չռայլոգ, բայց աղղայէն ու մր–
չակռւթայէն մեր Հողէէն .մէտնգամայն
խու֊լ Աղգէն Աուչեմտարեանէ կերպարր,
ճչղբէտ Հաբաղատութեամբ ու կենղանէ
խազով, գհեց գեբասան Գմբէթեանր, մէ
անգամ Լւս ապացուցանելով բեմէն ե էր
ստանձնահ ՚էեբեբէն տէբելու կաբողու -
թէւնր : Պաչտեմ Հայրենքսեանէ կերսլաբը
կատարում ով Պ • Տէ՚էբան Պողպատէ , եթէ
չասենք թ ո յ լ էբ, բայց գոնէ էբ կեցուահ–
քր բեմական չէր , եւ ապրում էբ բռնաղ -
բօսէկ վփճակ : թէեւ այղ է լ կտրելէ է
Հաչտեցնել, երբ մտահենք , որ ձախաւեր ,
չարժուձեւէ ու նէստուկացէ նման տէ -
պարներ , չատ կան կեանքում :
ԸնղՀանրապէս լաւ կր լէնէ, որ սէրող -
ներր փոքրէկ Լսնգէբնեբ երբեք չմոռնան,
որովՀետեւ ամէն փոքբ սԼսալ, սրաՀում
շաա Լս ո չո ր ա ց ահ է երեւում եւ յատկա -
պէս ոԼս՚ոԱԼ •
թատերաղէր եւ գեբասան Աբեւ Գա -
րունեանէ կոգմէ, Գ՛ ՛ՎաՀան կատարռլ -
մր պատչաճ չէր , մանաւանղ նեբկա յաց —
մ ան տոմ սակ առաչաբկելու էբ գէրքով ՚՛
Աւելէ նման էբ տեսչանոց մտահ պատ -
ժուելփք աշակերտէ , քան մ շակո յթէ ու
թատրոնէ ներկա յացուց չէ ար՚ժանապատ ~
Լութեան ղէտակցող , բա յց մ է չտ մ եր -
ժռւելու, անձնասէր վաԼսր ունեցող, Հալ
գերասանէ Հողեվէճակր լնղղհող ղերա -
կատարէ ;
« ԲաԼստէն Անէլր»էն մէչ, Պ՛ Լաթէֆ -
եանր կրցաւ սլա ակե բացն ել սնանկացող
ու ^^4՚անեկան դժրաէւտութեանց մատ -
նուահ Ա • ԱբրաՀամեանԼւ տէպաբր, ներ֊
կայացնելով Համապատասխան խաղար -
էէնէէն քսան տարեկան Հասակէս , ապա —
Հովաբար յետէն մարգոց չաբքր պէտէ
չւլասոլէէ ես զէնք բոնելու գորհում :
Բայց արգէն էսկ վաթսունր անց էր այն
ժամանակ։ Ու է՛՛նչսլէս կարող էէ ղէնք
ւսոնել ձեռքս՝ առանց ատելութեան զղա–
ցումէ : Եւ յետոյ՝ մարգէկ չեն կարող մ է–
ե՛նո յն ձեւով հառա յել Հա յրենէքէն , ա յլ
էւրաքանչէւրբ՝ լաւաղոյնս է սպաս ղնե -
լով սեվւական ուժերր, որոնցմով Աստ -
ուահ օժտել է նրան» •
Այգ Բ"լ"Ր Հաբցերում էբ բռնահ մաս -
նակէ գԼ՚բքէ Համար Գէօթէն ունեցել է
նաեւ ուրէչ պատճառներ ու քաղաքական
տարբեր րմբոնումներ, որոնց ՛Լյ՛այ սա -
կայն կանդ առնել չենք կարող այստեղ :
Ասենք՝ վերչասլէս , որ բանաստեղհն
անձամբ հանօթ է եղել Նապոլէոնէ երկու
եղբայրներէն եւս Լուէ եւ ^եբոմ : Ա -
ռաչէնր նոբ էբ Հրաժա րուե լ (1809 ամ ա–
ռր) Հոլանտայէ թաղաւորական դաՀէց
ել Թեվյլէց րռւժավայրում ( ԲոՀեմէա )
էբ գտնւում : Գէօթէն այգ ամառ նմանա­
պէս այնտեղ էբ : Պատկէց դբացէներ էէն
նրանք ; Շուտով մօտեցան , բաբեկամա–
ցան էրար Հետ։ Ամէն օբ մէասէն էէն լէ -
նում : Բանաստեւլհր վեր է Հանում նրա
վերէն աստէճանէ նրրէն, դրեթէ կանացէ
էութէւնր , բաբէ սէրտր եւ եբկէւղահու–
Լժէւնւր; Հակասլաակերն էբ երկաթեայ եղ­
բօր՝ Նապոլէոնէ ;
Կլ տսեր եդբայրր, քէեբոմ , թագաւոր էբ
նոյն ժամանակներր (1812) գերման գրաւ^
ուահ մէ երկրամասէ : Բասել քագաքն էր
էր աթոռանէստր (Հեռէն նաՀանգ, Ֆր -
րանքֆուրտէց ոչ չատ Հեռու) : թէեւ վա–
րում էր անկանոն կեանք , բայց չատ մեզմ
էր Հանդէպ գրաւուահ ժողովբդէ , յար -
գում էր նբա ադդայէն զգացումներր եւ
մչակութայէն էնքնավարոլթէլնր : Նոյն
այդ էմաստով ՀրաՀանգ էբ ստացել նաեւ
էր կայսր եղբօրմէն : Յատկանչական է
այդ տեսակէաէց նաեւ այն, որ ժերռմ էր
՚լրադարանապետն էր նչանակել Հռչակա–
՚ ռ ր Եակոր Գրէմը գերման լեղուա՚լէ -
առւթեան ել աղգտդրռլթեան Հէմնագէ -
ԲԲ, որէն նմանապէս ճանաչում եւ բաբձբ
էբ ՚լնաՀատում Գէօթէն ;
Ա՛ ԱԲԵՎԵԱՆ
Fonds A.R.A.M