« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
ՊԱՏՄԱԿԱՆ ԹՈհԱԿԱՆ ՄԸ
ԼԻՈՆԻ
ՀԱՄԱՐ
ԼԻՈՆ
Այս չաբսւթ
, 26
Տու.նիս , էս -
կս.սւ1ս սչաամակաՆ
թուական
մը
սւիաէ
1ԼԼԼ
"՚յ
Լի՛՛նի
Հ
այ ղաղութիՆ
Համար , օր
մը
աղղային
Հսչաը աութեան ;
Տարինեւվ ի վեր փայփայուաձ–
երազ
մըն է որ կԴրաղորէՒով,
Այգ
՚*ՐՐ
՚^Ի՚^նարկէքր
սլիաի կատար -
ուի
եկեղեղւոյ ելաղգային տան ; Շատ
գրուեցաւ
հրագրին
գորէքագրութեան
մա
սին,
յօգուաձ– , կոչ, ծանուցում
եւն։
Աղ՛է– Մ իութիւնր
Հոգին
գնումէն ի վեր
փնառեղ
րա ր ե րա րնե ր , ո րսլէսզի
յաւեր -
մտցնեն
իրենց կամ սիրելիներու
անուն -
ները , յանձն
աոնելով
չինութիւնը
կամ
օգնելով
անոր;
Գմբաթտարար
մինչեւ
այսօր աչ ասլարգիւն
անցան
գիմումները,
մասնաւոբ թէ լնգՀանուբ :
Ո՚՚զչ
մնայ մեր սչատոլական
մողովուբ -
գր,
անոբ Հետ՝
սակաւաթիւ
ունեւորներ
թաթին աակ ինկան
1939/
աչթաբՀամար–
աէն ետք
I
Կը թուի թէ Մեծեբր
բոլորովին
մոո -
ցած են կովկասեան
ժոգովուրգնեբուն
սլաբագան ել, գոնէ իրենք,
Հաչտուած՜
են
անոնց ճակատագրին
Հետ; Հայուն
, Վր ~
բացիին ու Ր՚աթարին
ւլլիսուն
սլայթած՜
փոթորիկը
օրուան ա յս ժաԺ ուն ,
ուբիչ
րան չէ եթէ ոչ «Հին , Հին գաբուց
յիչա -
աակ
մ ր» անսրբագրելի
եւ անգաբմանելի
է
Անցեալ տարի, նաթագաՀ
ԱյղբնՀաուրբ
եւ իր աբտաքին
նախարաբր
,
զանազան
աոիթներով,
յայաաբաբեցին
թէ այս ւէ ե–
ծազօր
Հայրենիքբեբբեք
սլիաի
չՀանգուր–
ժէ ուբիչ
ազգերու
ստրկութեան
ել սլիտի
սլա յքաբի
անոնց
վւ ր կո լթ ե ան ֊էամ աբ ;
Շաա
նչանակալից
երեւոյթ է ոբ անոնց
ճառերուն
մէ^ ոչ մէկ անգամ յականէ ան
ուանէ
յի չուած են Հա յասատանի
, Վրաս
տանի եւ Ատրսլէյճանի
անունները
,
թէեւ
արաասանուած
են անուններ
ր մնացեալ -
ներուն ;
Մեր
անունը
էլարտասանեն
միայն քա
նի մը Հանրային
գէմքեր, մերբեմերէն ,
մեբ Հաւտքո
յթնե բուն
րնթացքին
կամ
մեղի ուգգուած
չնո ր Հաւո րա կաննե
բուն
կամ ղաւտկցականնեբուն
մէշ֊, Եւ
միայն
՚յգք՛
• ն .
Ազատութիւնը
սիրողն եր ուն յո յս ր բա -
լական չէ անազատներբ
անգու1ւգին
եզեր—
քէն ասգին
բերելու
Համար ; Ոչ մէկ ւս -
նաբգարոլթիւն
կրնայ
յոյսերով
ու բագ —
ձանքնե ր ով սրրագբուիլ ;
Ազատ ազգեր ր
կրնան
անազատներ
ր
կարմի րներոլ
ճանկէն
ի՛էե է եբր
անոնց
գաան ալ նկատեն
իբենց սեփական գա -
ար , երբ «Հին»ի եւ «նոբ՝»ի
գասաւորում
չկատա
բեն գործ՜ուած
Զարիքնեբուն
մ է^
ու եբը Ազատութիւնր
նկատեն աստուա
—
ծատոլբ
իրաւունքր
բոլոր
աղգերուն
,
մեծերուն եւ փոքրե բուն ;
Յոյսը
ղաբման չէ : Ոչ ալ զէնք՝
Անղա–
րտյի եւ Կրեմ լինի
Համ ա յնա կուլ
Զարի -
քին գէմ կռուելու
Համ ար :
ԵՒՐՈՊԱՑԻ
ալ, որոնց
ղոՀողութեանց
յտնձնառու -
թիւնր կըյուսագրէ
մեզ՛. Ագգ՛
միութեան
նախաձեռնութեամբ
կազմուած
եկեւլեցա
չէն
յանձնախումբր
Աժանգակ
Տիկ
նանց
ել
եբիտասարգաց
միու -
թիւններր
եւ
ուբիչ
կագմակեբ ֊
սլո լթ իէններ
յաշոբգաբար
կր
սարքեն
ձեռնարկնեբ
ի նսլաստ
շինութեան
ֆոնտին եւ լա յնօբէն
կչ, քաջալերուին
ժո–
գոփուբգին
կոգմէ։
Գագոլթը, դբ մօաա -
ւոբա սլէս տասր տարիէ իփեր Համ երա շխ
է, միչտ լնգ առաշ
կ՚երթայ
Համազգային
ձեռնաբկնեբուն
: Յունիս
\^ին
գագութր
Հբաւիբուած
էր ժոգուիփ մր, լսելու Հա -
մաբ Աղգ՛
Միո՚֊թեան
զեկուցում
ր
ցարգ
կատա րուած՛ եւ ծրագրուած՜
ա չխտտանք–
ներու
մասին։
Ողրացեալ
ճարտաբաւգետ
Արմ ան Յա -
կէւրեան ոբ արկածի
մր ղոՀ գնաց, ոչ մի–
ա յն անձն ո լի բ ա բա ր յանձն առած էբ գբ–
լուխ
Հանել
չինութիէնր,
այլ յաճախ
նիւ
թական
գոՀոզէէ ւթի ւններ ալ կ^լնէ բ ու
գ ե ռ տլ պիտի
րնէր : Անցեալ
կիբակի
,
20
Յունիս
, իբ մաՀուան
քառասունքին
առ -
թիլ
՚քւեւլի ունեցաւ
Հանգիսաւոր պատա -
բագ եւ Հ ոգեՀանէէիստ :
Ոէլբացեալ
Յակոբեան
կարծես
կանխա–
տեսելոփ
գժբախտութիւն
մր,
յանձնա -
րած էրիր աչակեբտնեբէն
Պ ՚
ՇաՀպազո–
փի ոբ Լիոնի
մէշ կր լրացնէ իբ ուսում ր,
աշակցիլ
չինութեան
։Պաբոնր
անձնուի–
րարար
լծուած է Ա՚ացուցի
չ ա չխտտան -
քի , ֆրանսացի
փաբպետին
պատասխա
—
նատոլութեան
տակ որ նոյնսլէս տրամա -
գրրուած է անձնուիրաբար
: ի^նչպէս ե -
բախտապարա
էրլլտլ այս աղնիւ
անձնա —
ւորութեանց
, մանաւանգ Պ ՝• Յակոբեանի
,
որուն
անունը
պիտի
քան գա կուի
եկեգեց
ւո յ ճակատը
:
3 • Պ ՚ Վ *
ՑԱՑՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ,
ԵՐԳԱՀԱՆԳԷԱ
ՍԷՆ ՇԱՄՈՆ
• Այս օտաբ
ափէերուն
փրայ ,մեբ ֆիւլիքական
աչխատան -
քէն ետք , ինչ րախասէւոբւււթիւն
է , ամ-
բողշ
երկու
ժամ , Հա յրենի
անցեալոփ
ապրիլ , Հայ երգի
քազցր ու ասաուածա—
յին տպա ւո բութե
էսն տակ :
Այլեւս չկան, հայ դաշաերռւն անծայրա–
ծիր գեղեցկռւթ-իւնները ,
Այլեւս չկան, հայ հարսներուն անուշիկ
եւ վիրաւոր երգերր,
Այլեւս չկան, հայ աղջիկներուն
սալոր
աչքերն իրենղ սէրերով,
Այլեւս չկան, եայ գեղջուկ
շինականին
եղներր հասաաւքարլքին ;
Այս
բոլորին գէմ, կայուկը մնայ
Հայ
խօսքը,
եբգբ,
իր տխուր ու մեղմիկ
ձայ
նոփ , որ կը յիչեցնէ
ե ր է կո
Լան
Հա յ գա չ–
տեբուն
անծայրածիր
կան ան չո ւթ ի ւյևն ու
ծոփ
ալիքներ ր :
Այսպէս
Յունիս
12^
մեր ւլաղութին Հա
մար
Հայ երգի փտռա բանութեան
օր մբ
պիտի
մնայ,
չնոբՀիլ
իր քաշ փարգասլե -
տին,
Վիէնի
եբէլչախումբի
ղեկափաբին :
Նախկին Աալ Տ՛ան ա՚Աբքը որրոլէւբո -
փին
էիեր ան ոբ ո գո
ւած՜
է ,
ամբոէլ^ուք–
ԳԱՂՈհԹԷ ԳԱՂՈհԹ
ՀԱՅ ԿՐԹԱԿԱՆ
Հիմնաբկութիւնբ
ոբ
Հիմնուեցաւ
1948/5,,
կր չարունակէ գոլ -
մտրնեբ
Հաւաքել ե տնմիշապէս
գրկել
Միշին
Արեւելքի
գպրոցներուն:
Վերշերս
նորէն
սեէլան մը սարքած էբ Լոս
Անճէլէ–
սի մէշ։
Ներկայ
էին
500
Հոզի։Ատենապե–
տր , Պ՚Յ՚ք՛
արեան
(Հ
իմնաղի
բնե րէն) յա յ— ՚
տարարեց թէ երեք տարուան
մէշ
80
Հտ—Լ
ւլար տոլար
ւլրկուած է Ա իշին
Արեւելք
, ՝
իսկ այս տարի ալ պիտի
ղրկուի
երեսուն ՜.
Հազար
տոլար։
Խօսեցաւ
նաեւ
Ալէք Փի - •
լիպպոս
(նաեւ
Հիմնաղիր)
չեչտելոփ թէ՝ •,
անՀրաժչետ
է միշա
օղնել,
Միշին Աբե -
ւելքի
Հ ա յ ղսլրոցնե
բու տնտեսական վի - ,
ճակբ բտբւէւքելու
եւ ուսո ւց իշնե բ ուն ան—
կաթութիւնր
ապաՀոփե
լու
Համար , ոբ -
պէսղի
աւելի եռանգոփ ա շխատին : Ա յս
թեամբ
լեցուն էր, մանաւանգ
•էէւս
ծնած՜
երիտասաբգնեբոփ
յ–
Րեմին
փրայ է,
երգչախումբին
քաշ
վարգասլեար
, 3ովսէվւ
Լեւոնեան
, իր երկ
սեռ , մատաղ
սերունգով
ժպտուն եւ ա–
նռւշիկ
նայուած՜քներով
յ
Առաշին
խմբերգով
«Եւնեմ ման ղամ»
աբգէն
սբաՀր կր թնգայ։
Յաշոբգաբար
«Յիչում ես» (Գր. Աիւնի) , «ԱբաՀօ » (Կ ՚
Վաբգապետ)
, « Հ օ յ նար»
(Ր ՚ Կանաչ -
եան) • Հայ շփնականին
եբգն է որ մեւլի կբ
տանի
Հա յ գաշտեբուն
ծողր :
Երկրոր՛է
մասը , նուիբուած
էր կրօնա
կան եգանա1լներուն
: Նեբկաները
կը ներ -
փչուէին,
մեբսքանչելի
չաբականներով
;
Կ ր թուի թէ Հէսզաբում
էկ աւերակ տա -
ճաբներու
ճաբճատումն
էբ ոբ կը լսէինք ;
ԵԼ
տՀա «Աւււբբ , սուրբ» %
Եբբորգ
մասով
ոգեւորութիւնր
գա -
գա թնա կէ տ ին Հասաւ
. «Ով մ
եծասքանչ»
(3՛ Իւվէգեան)
, « Հ ո յ նաւլանրմ»
(կաբա
Մուբզա)
, «Շուչօն»
(Բ . կանաչեան)
; ,
Հայբենի
երգի
փոթորիկին
մէշ , Հին
օրերու
կեանքր
ապրեցանք
սլաՀ
՚^ր
խազաւլ ու սաեւլծաղո
րծ՜ մողովուրգի
մ ր
աշխւստանքր
: «Հօռօլօ
, ԱրւսՀօ» : կոմի -
էոասն ու կանա շեան ր, անւլամ մլն ալ մե
ւլփ
կր տանին գէպի
Հսւ
յբենի
լեոներն ու
գաշտերը ; Տ պաւո բութ իւնր շատ խոր էր։
Յիսուն
Հոէլինոց
ե րգչաիսէէւմբր
սարսուռ
կր ցանէր
սրաՀին
մէշ%
Համակրելի
երգչուՀին՝
Տի՛կին Թա -
գէոսեէէէն, նոբ
իս
ան գւս
էիա
ռո ւթ ի էն մը կը
պատճառէ
«Իգձր»
մենեբէէով
(ԱլէմչաՀ)։
Զորրորէէ մասով,
այլեւէւ
մենք մեզ գր -
տանք,
Հայբենի
Հոգին
վբայ,
«Եալալի »
(Ա՛
Պ՚ոտմաղբեան)
, «Անւէւշիկ եար ճան»
(Գ ՚ ԱլէմշաՀ)
, խօսք՝
է.
Րիւղանղի
Վարզ ա պետին
ձեռնարկը
արժանի
է
ամէն
քէս
շալերո ւթեան
:
Հ՛՛՛յ
երւլր.
Հայ
տոլնեբէէլ
թանկագին
էէէսնձն է , տաբազփր
մ աբգուն
մխ ի թ ա բ անքր ;
Ե ր
էլա
Հ անգէ
ս
էն փեբշ նուէ րներ
եզան ,
գժբախտւսբաբ
ոչ ա յնքան
գոՀացուցիչ
:
Ամբոէլշ երկու ժամբացառիկ
փայելք
մբ
ունեցանք :
Իմ հեոաւոր հայրենիք ,
իմ փաոաւոր հայրենիք ,
իմ անուշիկ Հայաստան :
Ա.
ԸՆՏՐԻԿԵԱՆ
տարուան
ճաչին առատտձեռնօրէն
մաս-
նակցած են սեղանակիցնե
ր ր ,
նոլիրելով
Հազարական
, Դաական
,
ՏՕՕա^աՏ, , 400ա–
կան ,
300"՛^"՛^^
շՀէ^ական
,
200"՚^ս,Տ,
տո
լար : Հրասլարակ
էին Հանուած
Հինգ Հա
րիւր
տոմ սէլներ
յիսոլնական
տոլար աբ–
ժողոլթեամբ
եւ փիճակաՀանութեան
գբ -
ուած էր «Բրայսլեբ»
ինքնաչաբժ
մը ,
վեց
Հազար տոլար արժէքոփ : Շատեբ Հա–
բիւր եւ յիսուն
տոլարնոց
տոմսակնեբ ա–
ռած՜ են :
ՀԻՆԳ
ՀԱՐԻՒՐ
ՓԷԱՕ նուիրած են Պու
էնոս
Այրէսի
Հայ Օղն՛ Միութեան
Շրշա–
նա յին եւ մ ասնաճիւգե՜բու
փա բ չո ւթ ի ւն -
նեբր
էշմիածնի
բարե էլա րգութեան
Հա -
մաբ,
Գէորգ Զ՛ կաթոգիկոսի
փախճան -
ման առթիւ :
Հ՛ 3՛ ԳԱՇՆԱԿՑՈՒԹԵԱՆ
Ուո արի (Մ.
ՆաՀանգներ)
կոմիտէն իբ
կազմութեան
ք)Տամեակր տօնած– է։ Գլխաւոր
գործունէ–
ութիւնր
եգած է իր չունչփն տակ աոնե -
լով Հոն ծնած ու մեծցած
սեբունգր
անոր
ներշնչել
Հայրենիքի
սէրն ու ագգային ա–
գատաղրոլթեան
տենչր •
ՀԱՅ ՄԸ, Պ՛ Տիգրան
Յովսէփեան քա -
գաքապետ
լնաբուած
է Րաքփէլ
(Մ ՚ Նա -
Հէսնգներ)
քաղաքին
մէշ ;
ԱՄԵՆ՛
ՀԱՅՈՑ
կաթողիկոսի
մաՀուան
առթիւ
Մեսեչոլսեցի
(Ա .
ՆաՀանգներ)
փոխ - կառափարիշր
Հետեւեալ
ցաւակցա–
կէսն գիրր
ուղղած է զօր՛ Աարգիս Զար -
գէսրեանի.
Խոբ ցաւոփ
իմացայ Ն՛ ԱՐր–
բութեան
Ամեն - Հա յոց
կաթողիկոսին
մաՀբ։ Կբ յա յտնեմ
շեբմ
ցաւակցութիւն–
ներս : Իբ մ տՀոփ բաց մ բ կր մնա յ Հայկ է
կեանքին
մէշ, բայց փստաՀ եմթէ իբ զա
ւակներ ր պիտի
շարունակեն
Հետեւիլ
իր
սուրբ
օբ ինա կին :
ԽՈՒՄՐ
ՄԸ ականաւոր
գերման
նեբկա–
յացոլցի^ւեր
, ւոասր անգտմ
աբեււք տեան
Գեբմանիոյ
եբեսփ,
ժողովին
, իսէլ
եբկու^
քր քագաքապետներ
Հիւրասիբուած
են
Պ • ճորճ
Մ ա րտի քլեան ի կոգմ է իր
«Ամ աբ
Խայեամ»
ճաշարանին
մէշ՛, Հիւրեբէն շա
աեր մօտէն
ծանօթ
են Լա յաստանի եւՀայ
ժ-ոգովուբգի
սլատմութեան
, եկեղեցիին եւ
մշակոյթին : Պ ՚ Հօրսթ
Հաուղլեբ
մօտէն
ծանօթ էբ Գեբմանիոյ
տաբագիբ
Հայե -
րուն
ոբոնք
ԱՆՋԱՅի
միշոցով
Ամերիէլա
գյեցին :
ՀԻՒԼԷԱԿԱՆ
ռումբի
պատրաստութեան
էլււՀ ւլացած էր Հայ գիտնա քլան մր,
Հէրրի
Տազլեան,
1945/5/,
Լոս Ալամոսի
մէշ։ Ա–
մեբիկեան
թերթ մր , «Աաթրբտէյ
Իվ -
նինկ Փոսթ» կր գրէ թէ առաշփն
գիտունն
էբ որ կր մեռնէր
Հիւլէական
ղէնքի
զար -
գացման ա շյխատանքեե
ր ուն մէշ , ճառա -
գա յթներու
սւզգեցութեամ
ր : Նո^ ճտ —
էլա տագր իւն ենթարկուած
է իր քան տատ–
ցի լնէլեբր։
Ուրիշ
թերթ
մր
«Նիւ Լրն -
տբն
իվինինէլ Տէյ» կր ^չգէ թէ երէլու ե–
րիտէսսարգ
գի ան ա կանն ե ր ր ամ էնէն վր -
տանգաւոր
փորձեբր կր էլատաբէին, ու —
բանիոմի
մասելԼր իրարու
մօտեցնելոփ :
Հիւլէաէլան
շոզա րձա կումր կր
սպաննէ
աբեսւն
ս սլի տակ
ր^ի^ե բ ր ճիշգ Հակա -
ռակր
ք՚սղցկեղի
աւերին : Տաւլլեան
ծնած՜
էր
1921/5/։
Եգբօրոբգին
էր Տոքթ՛
Կ՛
Տագլեանի եւնաեւ
չնկեր
Տոքթ՛
Լեւոն
Տազլեանին :
^ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(106)
ԿԱՆԱՉԵՆՑ ՀԱՐՍԸ
ՀԻՆԳԵՐՈՐԳ
ԳԼՈՒԽ
Տխուբ էր պատէլեբր ; Արտաշէս
կէււլար
իբ բերած
Հ ոգին
էէլէէսյ ; Ծ էէփեւլերքբ
է։ղաւ
մեռէ.լէՈէէւն , մենք՝
յուղարկաւորներ
, եւ
Շուշիկի
Հուլր մեռել • . • ;
Հո՛ւր
է
Հ՚՚ղր
I
^ " ՚ ՜ չ ի ^ ւ ի ՛էե րեզմ անին
Հո–
ղր ...:
Ու ւլէէ"–՝ նաՀէոաէսէլ
ժոգոփոլբգի
նաՀա–
ւոակ Հա յրե նիքին
էլէէէբմիբ ու նուիր է" էլան
X
իրիէլուն։
Մութբ կը կաթէր
եբէլինքէն
,\
կփէյնէսր
քէՈէլաքին
եւ մեր փբայ, կը լեց–\
ուէբ
էի
ււ
էլո ցնե բու եւ ծոփոլն
մէշ ;
ԲտէԼէսքին
մէշ շէս Հաէլն է"
ցէէ
ւթիւն
էլաբ :
Զինուոբ ու բաղմութիւն
: ժիսոր ու ծափ :
Լո
յււ
ելանկախութեէսն
աօն ; Նոբէն
շէլ -
թտ
յէէէ
ղե րծ՜ո
Լէսծ
էին իբ աէլաւոէէլթէ, ան ւոի–
բացած– ժողոփուբղին
քրքիչն ու ազէսզա -
/լր բաղմէսՀաղաբ
ելեէլտբաէլտն
լոյսեբոլ
Հեզեգր
էլր շլացնէբ
քա
՚լաքր։
Ամէնքր
, , լ ^
րախ
էին, իսկ մե՛՛նք,
մեղմէ
ամէն մէ -
էլուն մ էշ անսաՀման
ղիշեբ
մ ր կար ,
մենք՝
Հայրենիք ու
տւէ
^՚ա խմ բո լթ ի ւն
չու—
նէինք , աշխարՀի
Հղօբներբ
բզէլաեր
էի՛ն
մեր եռագոյնբ եւ անոր Հետ մեր գատր։
Ույստեր ենք ծաոայել երկար ժամանակ ,
Պարսկաստանի |օռրքից եկել է նամակ • • •
Մեր եբգին
ցուրտր
զարնուեցաւ
գի -
չերուան
պատին : Աութր
սբսփաց եւ մու–
թր լացաւ
՚ ՚ .
Տ՚նում ենք րարով, կ՚ուշանանք տարով.
Արիւն , սուր ու հոււր կր սպասեն մեղի :
Մեր եբգին
տխրոլթիւնր
ինկաւ
Մի -
շերկրաէլանին
մէշ, խռոփեցաւ
ծոփբ, շի -
նեւլ
՚սլիք
" Լ
Հառա շանք , գաբնու
եցաւ
ժա յռերուն :
Դսւշմանը մեղ տուեց ՜նան ֆիւ՚^ույի անուն,
Այդ անուան համաձայն տեսաւ Զօրու -
թիւն,
Մ եր ե բէլէն
կսկի^ր
՚էպաւ
մարգկա
յին
անա րգա բութե ան սեմին
ել
Հայկական
ւլատի
խւլճուկ
էէազսէղին :
Մենք չենք ուղեր, աղաա կամքի բըռ -
նութիւն ,
Ուիյտեբ ենք կոուիլ, այս սիրով մեռնիլ,
Համողուած ենք որ միայն ղէնքով կայ
Հայոց փրկութիւն։
Հա յաստանց ինե բ էինք , Հտ յււց աշխար
Հի օղէն ու շուրէն սնած, այգ իրիկունբ ,
մենք Հայաստանր
իր ա շխա րՀագրական
՚էիրքոէին ու կենցագոփր ,
յաէլթութեամբն
ու պաբտութիւննեբոփը,
մեր գատոփն ու
արիւնոտ պատմ ութեամ բր էիոթագբեր է -
ինք օտաբ երկրի մէշ, մենք
փրէժխնէլիր ,
մեբ Հոէլինեբու
կրակր
արծարծեցինք
բարէլ օղիի բաժէսէ^ւերոփբ
յ
ԶաՀաղնացոԼ–
թեան
լո յսերէն պատառիէլ մր ինկաւ Աբ -
տտշէսի
թիւին
՚իբտյ • Աբաաշէս
խօսե -
ցաւ .
«ւաին .-»:
Րայց մենք ինշո՞լ սրսփացինք ; Աառ -
նաչունչ ու խա յթող պագ մր անցէսւ մեբ
եբտ էլնե բէն՝ երբ. Արտաչէս
յիչեց
1915
թ ուա քլանբ , փասնղի
մենք
բոլորս
ալ
ղիտէ ինք թէ ինչ էբ թբ -
ւաէլ անբ
մեղքէ
Հաւքար , ալգ թր—
լա էլանր
թբքա էլան
բարբարոսութեան
փա յր՛ս էլութիւն չ, ունի իր ուսերուն
փբայ,
1915
Յոէնուէսբէն
մինշեւ Մարտ
վերշ՝
Վասպուբա էչանի /^ւ միւս
նաՀանղնե բու
էիերշամ աս սչէէւտմութեան
մէշ , ծանօթ է
« Մ եծ գէպքե րու նաիսօրե էոէչ» անունով ,
երբ Թուրքր
էււ
բիլն չաէլէ,ղ
բռն աւլ չւաւ.եց
ամէն ինշ , կողոպտեց
էլիէ.զերն ու քաղտք—
ներր, էոարաէլբեց ու շարզեց :
« 1015/5/
էնչեբ
չեէչտն
չարունակեց
Արտէսշէս
ԱպրԻէի "հԻ՚է Բ^^ՐԸ. > սկսան
ճերմակ
Վանքէ , Աթանանցէ եւ Րլթեն -
ցի կռէւնե բր , Անզղ կեմ , Ի շխանէէլոմ եւ
Հիւրգոմ
գէւղե ր ր յարձակումի
ենթաբ -
էչո ւե ց ան , օբ մ բն ալ , Հէբճէ
քէւրա պէ -
էլերէն մէկր , ՝Բա լաշր , իր խո լամնե
բոփ
էլր պաշարէ
Կրղբլղաշ
գիւգր, եւ էլր պա–
Հանշէ կանաշեց
Հաբսր , Արեէլնաղ
, Հա -
կառակ
սլաբագա
յին կը սպաոնաբ
այրել
գիւղը եւ շաբգե
լ ժոգովուրգր
:
Գիւզին
երիտասարգութիւնր
իրար անցաւ ,
Հա յ
ք^ոշ էգատիւր եւ գիւգացի
ի կեանքր վբ -
տանգի
մէշ էբ , զայրացաւ
, աբգաբ վբէ -
մով լեցուեցաւ
, աննման է ,տգաք , Հայ ե–
բիտասա
րգին
յանգէչնութիւն
բ եւ ռաղմ ա–
կւսն էչոբովր
վէոէսնէլէ պաՀուն,
երկու
աասնեակ
Հա ք
տղանե՜բ
Հաւաքուեցէոն
շուրշս , մենք՝
յա րձաէլեցտնք
Բա լա շէ եւ
էր աւա ւլա էլա
իէէ
ում բի վլ՚ա
յ , Տ ի՚լրանր
մ ո–
սինի
էլնղաէլէէվ մբ էլետին
էլր փռէր Բա —
լաշր,
իսէլ Աբեէլնաղր՝
«շնորՀի
Հարուածբ
էլուտտր՝ պա յթեցնելոփ
անոր
գանկը
է
Բիւրտեբր
փախան՝
ձգելոփ
տասնրմէկ
սսէտաէլներ » :
«Այս
գէպքէն
քանի մր օր վերշ
ղի՚^ղր
պաբպուեցտլ
, ժողովուրգր
իր
գոյքերով
եւ ուտելիքներով
էի ոխա գբուե ցաւ
Բերծ :
(Շար.)
ԱՕԱ-ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
