բայց
Հողեկան
ու մաայէն
աղնէլ
յաա -
կութիլններով
օժաուահ
.
իոկ
Հայ օրիորգը,
թերեւս
ժլաա է իր
թոսաումնԼրուն
մէշ, աւելի
ճիչղ՝
օ ա ա ֊
րուՀիին
ճկոլնոլթիլ^նր
չ,,լնի
Բայց
յայանասլէս
աւելի,
աոկուն
է,
սլաարասա
ղոՀսղոլթիլններոլ.
Աւ ի Հարկին
կր աա
նի
զրկանքներր
լուո,
աոանց
յայաարա
-
րելու ի լուր
աչէսարՀին
. . .
Ուրիչ բան ալ կ՝րոէ Հայ աղան
« Հ ա ^
աղշիկր
սլաղ
Հ ,
ղրաւել
չի ղիաեր» :
Այոպէս
կ՝րսէ
, ոբովՀեաեւ
վաբժուահ
է աեսնե
լ իր չուրշ,
թոչաիլր
իսաաուաիկ
թիթեոնիկներոլ
. . .
ա՛
սակայն
չի նայիր
Հայ աղջկան
սեւ
աչքերուն
թորր,
ուր կրակ կայ եւ սէր...
Ա յ գ
Կր"՚Կ,(լ
սակայն,
թաղուահ
է մա -
կերեսային
անաարբեբոլթեան
մր աակ
:
^Է՚"Ք
է գիանալ
աբհարհել
վայն
...
« Լ ՚ Տ Յ Ա թքօքօու։1& €օս16 1քՁոզս111տ»
րսահ
է ֆրանսական
աոահր : Որքան
գե–
գեցիկ
է այս բացաարութիլեր
, եւ
որքան
լաւ
կր սլաաչաճի
Հա
յ աւլշկան
նկաբա
—
գրին։
կարկաչող,
աղմուկ
Հանող,
սլղպչակ
-
ներ
արձակող
աոուակր
չէ ան, որ
մակե
րեսային
է, ոբ կր ցամքի
արեւի
առաշին
ճառագայթնեբուն
աակ
: Այլիսագագ,
ա–
ռատ
ու շինշ
Հոսող
գ ե ա ն է , որուն
բն ֊
թացքր
չեն կրնար
կասեցնել
ոչ տաքր, ոչ
սլագր
է
Տաւիտենական
է ան • • •
իրրեւ
կին, Հաւատարիմ
, անկեղհ
եւ
բարի է։ Ունի
Հողեկան
թռիչքներ
ու թոր
ասլրումնե
ր ;
իսկ
իբբեւ
մայր,
աննման
է Հայ
մայ
րր : Ոչ ժէկ ղոՀողութեան
առշեւ
կ՝ընկւ՚~
կի , առողշ
կրթուահ
, ղարգացահ
ղաւակ–
ներ
Հասղնելու
Համ աբ
յ
Կր
մոռնայ
իր Հանգիստր
, Հաճոյքներր
,
կր
մոռնայ
ինքղինքր,
գաւակներու
եր -
շանկռւթեան
մէշ միայն
փնտռելով
իբ
երշանկութիւնր
:
Այն
ասաուահային
,՝սրրագան
Հուբր որ
կայ
աչխաբՀի
բոլոբ
մայրերու
սբտեբուն
մէշ,
աւելի
ուժեգ
կերպով
կշ
բոցավառի
Հտյ
մօր սրտին
մէշ • • •
Ազրակացութիւն
.--
Դիւրիմացութիւն
կայ, րսի, մեր երկ -
սեռ
երիտասարգներուն
մէշ–.
Աւ֊զեցի
ոէ–
նիբաւուահ
Հայ օբիորգին
գաար
պա չտ -
պանել
Հ
կ՝ամբաստանեն
ղայն
իբրեւ
գյսւար.^^
Հաճ,
աչխաաելու
անրնգունակ,
պաղ ու
անՀ բապոյր :
Ուղեղի
ապացուցանել
թէ Հայ
երիաա–
ո ա ր գ ր չարաչար
կր սխալի
, թէ
բաղձալի
բոլոբ
յատկութֆւննեբր
ունէ Հայ
աղշիկր
կաղմելու
Համար
երշանիկ,
խագաղ
րոյն
մր. Հոգ չէ թէ Համեստ
րլլայ։
Ի
Հարկին
ամ ուսնո
լն օգնելու
ալ պատրաստ
է : Ւա–
ւական
է որ փոիսագարձ
Հասկացոգու
-
թիլն եւ սէր տիրէ :
իսկ
թնչ կ՝րսէ Հայ աղշիկր
:
Ան տխուր
կր բ ա ց ա գ ա ն չ է •
«Հայ
ագան
երբ օտարուՀէի
մր Հետ
կ՚ամուսնանայ
բհախնգիբ
չէ : Ոչ գասա
կաբգ
, ոչ զարգացում
, ոչ տրտաքին
, ոչ
ՆԱՄԱԿ
ա Բ Ա Գ Ր Ո Ի Թ Ե Ա Ն
ք^ՈԻՆ տ ՏՃԱՌԸ ՈՒՐԻՇ ՐԱ՛Ն է
քցԱԲ
— Մայիս 18ին նամակ մը հրա–
տաըակած էինք Դ֊պըոցասէըի ինամակա–
լւււթհան հըաժաըհալ անդամնեըոնն սսա–
բա(յըութ1յամբ :
Այդ աււթ-իւ սաացած
ենք հեաեւյյալ
պատասիանը :
կը հբատաըակհնք յա
նուն անկողմնակալոլթ-հան, իբրեւ նոր
լուսաբանուր֊իՆն , մաղթելով որ թիւրի -
մացութիւններր հարթուին փոխադարձ
բաբեացակամութեամբ, ի սէր վաբժա -
րանին բարդաւաճման
Ատիպեցիք,
որ լռոլթիւնր
իսզեմ : Ջեր
^ինչո լ Հբաժարեցանք»ր
, ձեր իսկ գա -
տապաբաութիւնն
է • Անցահ
եւ
ներկայ
ձեր
բոլոբ
փէճերուն
,
Հա չուե
յա րգա
բ ր
թոզլոփ
ձեղի
, երկու
Հտկառակորգ
թրմ–
բակնեբուգ
, կ՝անցնիմ
1952 - 1953
աար
ուան
գ պ բ ո ց ա կ ա ն
չբշտնին
;
Ապչեցնոգ
յանգգնութեամր
մր կր գ ր -
րէք
^Այն
14
"՚ղէէԿ^՚^ԲԲ
"Բ Տիկին
Այ–
փազեանի
ձեռքին
աակ
յառաշգիմեր
էին ,
անոր
Հեռանալէն
եաք , կանոնաւոր
գա -
սա ւանգո
ւթեն
է եւ Հսկո գութենէ
զրկո
լե
լով
ամէնու
ալ ձախոգեցան
՚Ալրրվէ^
սլե–
տական
քննոլթիւննեբու
ատեն»
: Բ՝է
«Տիկին
Այվազեանին
Հեռացուելէն
ետք
վայրէշք
սկսաւ»
եւն
. եւն • :
Կր
Հարցնեմ
.
1 6
ուսուցիչներբ
ինչո՛՛վ
զբաղահ
էին։
Պբիճ
կր խաղայի՛՛ն,
թէ
մարգարիտ
կր չաբէին
:
Ա.
Գսլրոցասէրի
վայրէշքր
սկսաւ ոչ
թէ ձեր թեկնահուին
Հեռանալէն
ետք ,
ինչպէս
1լ
ուղէք
Հաւատացնել,
այլ իր Հոն
գտնուահ
ատենր : Այն օրէն
, երր ,
Հակա–
ռակորգ
երկու
խմբաէլեեր
կազմելով^
մր
ցակցութեան
ել քինաիսնգբութեան
կրկէս
մր
գարձուցիք
Գպբոցասէբբ
:
1952
Հոկտեմբերին
արգի
իսն ամակա
-
լուՀինեբու
իսնգբտնքով^
*կ • Թ • Պօյա -
ճեան եւ Տիկին
Գաբմէն
Գպրոցասէրի
տես
չութեան
պաչաօնէն
Հրաւիրուեցան
:
թ՛է նախապէս
միայն
էնհէ
առաշարկուահ
ա յ գ պաչտօնր՝
ինչո՞ւ
կ՝ոլզէի
՝բաժնել
Պ– Թ՛ Պօյաճեանին
Հեա,
պ ա տ ճ ա ռ ն ե բ ր
կրնամ
Հրապարակել,
եթէ Հարկ
բԱայ
:
1952
Հոկտեմբերին
Գպրոցասէրի
վար -
ժաբան
ր բացուեցաւ
70
ա չակե
րտոլՀի
-
ներով : Հինգ
գասարաններոլ
բաժնուահ
:
գ. գասարտն
ր Հպրրվէ՝»ի
քննոլթիւննե
-
րու1յ
ներկտ
յան
ալիք գասա
բանն
էբ ,
15
ազշի1լներէ
բաղկացահ
,
15—17
տարեկան
I
Ուսուցչական
կազմբ՝
վկա
յուահ
պետա
-
կան
վկայականներով.
Հայ թէ ֆրանսա
—
ցի
) 16
ուսուցիչներէ
կր բազկանար
, բա
ցի
երկու
նորեկներէ
: Աւելին
, ամէնքն
ալ
Գպրոցասէրի
նախոբգ
տարիներու
ուսու–
ցիչնեբն
էին։
Վեբրնտրուահ
մեր
ղալէն
առաշ :
Բ .- Արրորգ
գ ա ս ա բ ա ն ի
ա գշի էլնե ր ր
էցրրվէ^
քննութիէննեբուն
չյաշոգեցան
,
ոչ թէ գասա
ւանգո
ւթենէ
եւ
Հսկոզութենէ
զր կո ւահ
Ր լ է " ՚ լ " ՚ Լ
1
՛ ՛ ՛ յ լ ո րովՀետեւ
, նա -
խ ո ր գ երկու
տարիներու
լնթացքին
ետ
մնացահ
էին ուսմ տն
գլփւաւոր
առաբկա
-
ներու մէշ ^թուաբանութիւն
եւ
լեզուներ
ինչպէս
եւ երկրորգական
ճիւղեբունմէշ)
:
Այս
իբոգութիւնր
Հաստատեցինք
գտ -
սա ւանգո
ւթե անց եւ գասարաննեբու
կազ–
մութեան
ատեն։
Այս իբոգութիւնր
Հաս -
տատուեցտլ
մանաւանգ,
երբ
երրորգ
(պրրվէ/՛)
գասարանէն
վեց
աղշիկներ
ՍերթիՓիքա ա՝էթիւտ^
քննութիւններուն
նեբկա
յացան
, տարուան
րնթացքին։
Ա յ գ
վեց
տգշիկնեբէն
երկուքր
միայն
յաշա
-
զեղան : Գպրոցասէրի
Հին ա
չաԼլե
բ տուՀ
ի–
նեբն էին ամէնքն
ալ։ ինչո՞ւ
իրենց
կը
անցեալ
ու ոչ ներկայ
կր մտաՀոգեն
զին–
քբ :
Կր բաւականանա
յ
աժան
սէրերով
:
իոկ
եբբ Հայ օբիոբգի
մր Հետ
ամուս—
նութեան
Հարց կր հագի
, Աստուահ
իմ ,
ինչ
բհախնգբոլթիւն
, ինչ պբպտումնեբ
՚ •
Ամենափոքր
թեբութիւն
Ի՛"
չ" Բ "՚ ց ՚՛ յ ց
"՛է.
կր տեսնեն
: Հայ
.ագշԼչան
քիչ մր
բաբձ
-
րաձայն
խնգալն
իսկ խնգր
"յ
առտր
/լայ
կարնեն
, կր քննագատեն
: Ա էնչ
Համա
-.
կբանքով
կ^րնգունին
օտարուՀիին
ոէրոյ
խօսքերբ
;
Ներող
են , բարեացակամ
,
օտարուՀիին
Հ ա ն գ է պ :
Ա7ւնեբոգ
ու խստապաՀանշ
Հտյ
աղշկան
Հ ա ն գ է պ ;
Թ՛է
ոբքա՞ն
իրաւացի
է
Հալ
^րԻ՚՚ԲՂԲ
այս
Հարցին
մէշ, կր թողում
որ երիտա
—
սաբգներր
իրենք
արատ
յա յտուին
;
Ա եր սիրտերր
գաոնութեամ
ր կր լեղ -
ուին, երբ կր տեսնենք
գ ե գ ե ց ի կ առոյգ
ե–
բիտաասբգութիւն
մր , ոբ չի մտահեր
օ–
րինա
Լլե
չի Հայ
լնտանիքնե
ր
կազմ
ելո
լ
մասին
;
«8ԱՌԱՋ»
ԻԹԱՐԹՕՆԸ
(92)
Կ Ա Ն Ա Զ Ե Ն 8
ՀԱՐՍԸ
*
՚ ՜
Ջ Ո Ր Ր Ո Ր Գ
ԳԼՈՒԽ
Երբ
ՇուչիԼլր
ՊառեԼլ
Արտի
ղոբենէն
լօչ
^ " ՚ ց կբ ^խէբ՝
՛լի՛՜՛ւր կր ր՛՛նէր
սնոբ Հո–
ար,
փողոցէն
անցնողին
քիթր
^ի՛յնար
,
կուչտ
մարղե
ա ն գ ա մ կր փորձուէր
Ալէ–
քին
տունր
մտնել ու այգ.
բուրմնալից
Հացէն
կտոր մր ոլւլել ;
-
Շուչիկ
, Հաց տուր
ամէնուն
, ոփ որ
ալ
րլլալ,
տուր թէ Հարուստին
, թէ ազ–
քատին.
Պառեկ
Արտի
Հացն է, տուր որ
ու.տեն ու գիտնան
թէ՝
ի՛՞նչ
կ՝աբժէ
ար -
տբււ , ես՝ անսբ
֊էՈղե ու հիչլ՛
Համբուրեմ
,^
նտիէ՝
գժէլամ/ւցաւ
, րա
յ ց փե բշր
ամ
Հ նէն |
լաւ
ր տուաւ
;
Կլոր Արտի
ոլւսրաղան
ալ քիչ մր տար -
բեր էր : Վերշերս
ԱբտաչԼսր
վախահ
էր
անոր
անունր,
կոչեր
էր «Ազզին
Աբա»ր։
Արաաչէսր
Հ՚՚՚յբ
էր , "՚– արտերր
իր
զաւաԼլներր,
Հայր
մ չ, իր բոչոբ
զաւտ/լնք,–
Րր Հաւասար
չավւո՞վ
/լր սիրէ
, թէ
" ձ " ՚ ~
նոնղմէ
մէկր
, այսինքն
իւտրա/լան
" ՚ / է
կբ
՛լնէ իր սէրին
մէշ, մէԼլր
աւելի
կբ
սիրէ
միւսներէն
, Արաաչէսր
,
արգար
Լլամ անիրաւ՝
աւելի չաա
սիրեց
Ա՚լ՚լի՚ն
Ար
՚ " ր :
Եւ
սիրեց իր աչքի
լոյսին
պէս , որով -
Հք,տձ լ
ւս յգ արար քիչ ժամ անակ
խլահ
չէբ
իրմէ
, /լամ՝
միւս
արտերէն
պակաս
աչխաաանք
եւ յոգնութիւն
սլա բ տ ա գ ր ա հ
չէբ
իրեն
, անտառի
մ ր յատաԼլե
էր , արտ
րԼլա
լ " ւ
Համ տր՝
Արաա
չէս
ի ճակտէն
ու
լւտղսւԼլնեբէն
լիճ մ ր քրտինք
Հոսե
ցնել
տուահ
էր ) Բ՛"յց
սքանչելի
ւոբա մր ե —
գահ էր, ամառր,
երբ արտին
մէշէն
քլր
քալէր
Արաաչէսր
, անոր
լեցունքլեկ
ու
իսչրտուն
Հւսսկեբբ
կարհես
սիրոյ
խռով
քէն
կր բոն ո ւէ ին ,՝* օգէն մէշ կր թռոլր
-
՚ " " յ է ն , Կր
յ > " " ՚ ֊ է ի ն իր մէշքին,
ուսե -
բուն
, աքլանշներոլն
եւ զլխու^ւ
:
Արաա
չէս ր իր տ
յ ս արտի
անցեալր
քլր
նմանցնէր
Հայկա
քլան
յեղափոխութեան
,
էիչուա
էր տն ել տաղնապալիղ
,
արիւն
ւււ ղոՀ ոլաՀանշոգ
, իսԼլ արտին
ներկան
քլր
նմանցնէր
յեզափոխութենէն
վերշ ե -
քլող
ազւոտոլթեան
, ՛ի՛" յե
լքի
"Լ
եբշան
֊ -
կութեան
երանութիւնն
էր այգ՝
Հայրե
-
նիքի ու սլե ւոութեան
Հետքին
վրայ
, "՚ ՜
սոր
Հսւմար էր որ Արաաչէսր
իր " ՛ յ "
արար
նուիրեց
աղղին.
այսինքն՝
«/Հ/Հա -
տա զրո ւթեան
ֆոնտ՜դին
եւ ղա
յն անո ււո -
նեց
«Ազգին
Արտ»ր։
Հալր
ինքր մչա էլկ
ղ ,
Հերկեց
ու ցանեց
, ք ա գ ե ղ ու կամնեց
սւ -
մէն տարէ
, բ ա լց անոր
Հասոյթբ
փոիսա -
՛ւէ՛եց Վ ա ն ու յանձնեց
կեգբոնաքլան
Կո -
միտէին :
Ա՚՚տաչէսր
իր արտերէն
քլր Հանէր
ա -
մէն
տեսաքլ
բերք ու րսւբիք,
էսւելցահր
Պէտք
է մեր եբիտասարգ
ու երիտա
-
սարգոլՀինեբր
մի ա ն գ ա մ րնգ մէչտ րմ -
բռնեն
թէ անՀրաժեչտ
է փ ո խ ա գ ա ր ձ
ղէ—
շում : Պէտք չէ անսլա
յման
կատարեալին
ձգտիլ
, եւ խա
բուս
իկ
երափւե
բու
ետեւէ
էէաղելոփ
սլէտք չէ մոռնան
որ
տարինեբբ
իրենց
ե բ իտ ա
էէ
ա ր գ ճ ա քլա տնե
բուն
փբայ
կնճիռներ
կր գոյացնեն
: .
Ու տխուր
օր մրն ալ թափուր
պիտի
գտնեն
իրենց
չուբշր
,
երբ
հնուլնեբր
կեանքի
բնական
րն թաց
քով
մեէ^ահ
են
արգէն
այս աչխարՀէն
, երբ իբենց
սրաի
մ օտիկ
կեանքի
րն1լեր
կամ բնկերուՀի
մ ր
չունին
, իրենց
վիչ^երր
եւ
ուրախու
-
թիւններր
բաժնելու
Համ աբ :
Ու վեբշապէս
երբ իբենց
տտն մէ^
լ"ելի
չէ մանէէ լքլնե ր ո լ զուարթ
աղմուքլբ
• • •
Ա լն ատեն
յետագա
րձ աէ^աբկով
մ ր
պիաի
տեսնեն
թէ
Այրուած կամուրջներով վերադարձ չկայ :
Փորձեցի
Հնչեցնել
աՀազանգր
,
ոբքա՞ն
յէսշոգեցտյ
, չեմ գիտեր
:
ԵՒԳԻՆկ
ՊՕՎՈԱԵԱՆ
կր հաիսէբ
, քլր էլնէր
լհքլաններ
, բեռնա
-
քլիր
քլքւն գ ա ն
ին ե բ , կաթնատու
անասուն
-
ն1ւբ
,ղորհիքնքւբ
՝ արօր ու գութան
, ՛շւսբ—
շառ ու կամ , չինեց
էքաբւէւգ մր եւ յար —
ւլանոց
մ բ , Արտա
չէս ր կր Հարստանար
,
իր
՚լիբքբ
քլ ամրանար
գիւղին
մէշ :
Աւէոզ
սակայն,
քլարճ տեւեց
Աբտաչէսի
ե բ շան
Լլո
ւյթ ե ան
ղ ե բ ե էլր , Հաւչիւ իր ւլո
յու–
թիւնր
զգա չէ գա րձնոգ
Գարուն
մր , տնկէ
վել՚շ^
տբտուէք
ու թխսչոէո
Աչուն
,
անձրեւ
ու
վաթորիկ
, ցեխ ու իսալթող
ցուրտ
,
ձմեէւ,
ողբերղ
ութեան
մր նախքանր
՝ այս
աւք էնր,
Հք ուչիէլբ
1914/՛՛/,
առաշին
Հա -
մ աչիսա
բՀէս
յ է ն սլատե
բաէլմ
ի
նախօրեաէլին
էլր
մ եոնէ ր տգա
րե րքէ •
\յ ան ր էր
ճաէլտտագրին
Հաբուահր,
Արտաչէս
ր խռովեցաւ
, լացաւ
ու ոզբաց
,
քէնոտեցալ
Աստհոլ
Հետ,
գժէէոՀեցէսւ
եւ
րուլոքեց
, թէ
ին չո՞
է,
ա յսքան
իսստօբէն
պէաք էր պաաժոլէր
, իր մեղքր
թն
չ էր։
Արտաչէս
չկրցաւ
գիմանալ
տ
յ ս
Հարուսւ–
հին
,
"Բ"չեղ
՛է՛՛՛է՛էէ
՚ոոէնէն
ո՛. լոյն
ր ո լ ՚ ՚ ր .
բաներէն
, որոնք
իրեն
յիչեցնել
էլուաայիե
իբ
Շ"ւչիէլր
: ի^ագոււքէն
ութ օր ՚իել՚շ ,
նտմաէլ
մբ էլչ, ՚ լ բ է լ ՛ ու ղղիրին
միշոցո՚ի
Ա՛է սին
յանձնել
ւււ էլբ
Հ եուսնէս
բ
ւլի ւ
ւլէն
եւ
Ալէքի
էոոէնէն
, սւՀա ա լ գ նամակր
,
« Աիրելի
Հայր»,
Նուչիէլբ
մեռաւ
,
պէ"՚Ք
է մեռնի
նւսեւ
Արտտչէսր։
Գիւղէն
կր Հեռանամ
, որովՀետեւ
չեմ էլրնար
ապ–
բիլ
Հոն՝ ուր թւսգուահ
է Շուչիէլէւ
: Ա -
րեւս
խտւարեցտւ
: Ա ի Հարցնէք
թէ
ո՞ւր
սլա
էլս
կ ր
ան՛^ րաժե
չտ պատ
բաս տու թիւնբ
է
Որո՞
Լ
օրով
անոնք բան չէին
սորվահ
: Ո՞վ
էր պատասխանատուն
: Պետական
օրէն
-
քով
13 - 14
տաբե
կաննեբր
էլր ներէլայա
-
նան
այս նտիսն աէլան
^բնութիւններուն
;
Այս
ցաւալի
ձախոէլանքէն
ետք , Գ , ել
Ե՛ գաստբաններու
ա չակե րտուՀինե
ր ր
( ւՅ
14
տաբեկան)
ա չէսատց
ուց
ինք
էոտրբեր
հրաւլբով
մր։ Տարուան
վերշր
Աերթիֆի–
ք ա տ՝է թիւտի
քնն
ութ
իւննեբ ւււն
նե բէլա -
յացող
13
աւլ^իէլեե
ր ր աաս ր
յաշո
ղու -
թեամբ
ստացան
մ արզանքի
ե ւ
էէ
ւսմ
ան
վկա յականնե
բ ր :
Գ • - - Երրոբգ
գ ա ս ա ր ա ն ի
աէլշիկներր
^"1Բ Ր
՚իէ՜^ի
ք1ւն ո լթ
ի էննե բ ո
է ն
մէշ ձախո
-
ղեցան
, բացի
վեբր
յիչահ
սլաաճառնե
-
բէն,
ոբովՀեաեւ
, ա յ գ անփէւրձ
եւ
անմեգ
ազշփ՚է^՚երր
՚էորհիք
գարձեր
էին , գուր
-
սէն
եւ նեբսէն
ստեղհուահ
սագրանքնե
-
րուն
, րնգգէմ
տեսչութեան
եւ
ուսուց
չա–
կւսն
կաղմին
;
Աչխաաելու
, յառաշգիմ
ե լու փաէիաքբ
,
Հնազանգութեան
ե լ
կաբգա
պաՀ
ութե
ան
"՛էին
"՛յգ թարմ
աէոի
տ ւլշի
էլ1ւ ե ր ո ւն
մէշէն
""՛՛Լ
շլաաեր
էբ : Ո՛՛փ սրսէլեբ էբ
ասլերախ–
աութեան
թոյնր
անոնց
մէշ։
Այղ
ա՚լշիկ–
ներէն
չատերբ բ ա բերա
ր ե տ լներ էին :
Շաէոեբուն
Համար
Գպբոցասէբբ
փրր՜
էլութեան
խէսրիսխ
մբն էբ : կոգմնաէլցու
—
թեան
տենգէն
տաբուահ
,
անխոբՀուրգ
չռա
յլութեամբ
մր , անոնք փա տնե
ցին ի -
րենց
թէէնկէսգին
ժամեբր։
Հակառակ
ու -
սուց չէսէլան
էլաղմին
բոէոբ
շանքե
բ ո ւն եւ
էէՈրոփանքին
: Ո՛՛փ տուժեց
:
Անձնա/լտն
փրէժխնղրոլթեան
կոգմնա–
քլիղ եւ ՚էոբհիք
գարձնե
է նոբաՀաս
ագ -
շիկներ
• • • .: ինչ բ ա ռ ո փ կարելի
է որա -
էչել ա յ ս
սբբապգհութիւնր
: ինչո՞ւ
չէք
Հրապարակեր
նաեւ
ձեբ թեէ^ահուին
օ–
բոփ՝
երկու
տարիներու
լնթաղքին
,
« պրրփէ^ի
քննութիւննե
րու
ձախողանք
-
նեբր ։
ԻԱԿ ՈՒ ՀԻ
ԳԱՐՄԷՆ
(Մնացեալր յաջորդով)
ՏԽՐՈՒՆԻ
ՎԱՀՐԱՄ
ԿԻՒՐՃԵԱՆ
ինչսլէս
Հաւլորգահ
էինք.
Մայիս
\7
ին
Պէյբութի
մէշ սրտի
կսւթ ուահ
ի
Հետե - ,
ւանքոփ
յանէլարհաւքաՀ
եղաւ
Հ ՛ Մ ֊ Ը՛^
Մ
՛ ի
գեէլափտրներէն
ՎաՀրամ
Կէւբճեան
ք–.
57
տարեէլան
:
Ծնահ
1897ին
Պոլսոյ
մէշ, ղաւակր
հա
նօթ
գրտղ.էտ
Մ ելքոն
կիլչւճեանի
ԼՀր -
բանտ) , ՎաՀրամ
Կէւբճեան
էլբ
պատկանի
Շ՚ու՚ոբչ
՛Րբ իսե անի
սերունգին
, "բ
մ եր
մէշ
ղէււբկ տուաւ
մաբէքնամարղաէլան
չաբ–
Ժումին։
Նախկին
Պէ բպէ բե անՆւ կան
Հանգուղեալբ
,
քեմաչաէլան
շարժումէն
ետք,
էլւսնղնի
Լիբանան
, ուր
էաստատ
-
ուելէ ետք , էէորհօն
մ ասնա
էլց ո ւթ
իւն
կր
բերէ
Հ. Մ –Ը • Մ՛ին,
րաւլմաթիւ
անգամ
ներ
փէսրելոփ
Պէ էրութէ
է։ւ Շրշ•
փաբչու–
թեանց
ատ ենա սլե տութ
իւնբ
,
քարաու
-
զարութիւնր
կամ գանձասլա
֊էՈւթիւնր
:
ՎտՀրամ
Կիւբճեան,
Հ. Մ– Ը– Մ էն
նեբս թէ զուրս,
կբ փայելէր
՚ լ ի ն ք ր
բոլոր
ճանչցուլնեբուն
յարգանքր
^իբրեւ
օրի —
նաււլաէ , ուզէլէււմիտ
եւ բհաի՚նւլիր
անձ —
նտւո
բութիէն
:• Ի
ր
ձայնր
միշտ
լսելի
՛էար—
ձահ
է Հ • Մ • Ը• Մ ••
պատւէէսմաւորական
ժողոփնէ։բոէ–
լ^էթացքին
, իբբեւ
կարհիքբ
էէտբգու
մբ, ոբ էոմէն
բանէ վեր կր գասէ
Միութեան
շւսՀէւրր
1947
^^1
էոաէլ՚ուին
երիտէոստբգ,
ՎաՀ
—
րամ
Կիւրճեէսն
էււնեցաւ
սրտի
առաշին
տազնապ
մր , ու վեց
ամիս
չտրոէնակ
էլատա ր ե ա
լ Հանղ իստ րնելով
մ իա
լն
էլր -
ցաւ
վւ րէլ
էէ լ ի լ
: Վերշին
եօթ
չ,
տարիներու
բնթէսցքին
,
է
՚սէլառակ
իւր
ֆիղիքական
տկարութեան
, թէեւ
չստանձնէւղ
պաւոէսս—
խ ա ն ա ա ո ւ
սլաչ՚ոօ^էնե
ր
Միութենէն
ներս ,
բայց
միչտ ալ իր խ ո
ր
՝• ո ւբ էլնե
ր էւ
վ
եւ
փորձառութեամ
բ օ՚լտակար
եւլաւ
անոբ
ղոբհունէ
ութեան
:
Իր
յիչէէւտտքլր
անմոռանալի
սլիէոէ
մնայ
Հ • Մ • Ը• Մ ՛ական
շարքերէն
ներս :
էլ՚երթսւ՚ք
,
ոէ
.ր էէրթալս
ես
էո
լ չեմ
ւլէէոեր,
մոռցէք
ղէս, կարհեցէք
որ ղէս չէք
ճանչ
ցահ,
մի մոոնաք
Շո լչէ էլս ,
/. ր րեմն—ե
ր -
բեէքն
տնոր
ւլէ, ր է. ւլմ ան
էն
" ՛ յ ց ի
՚1"՚ցէք՝
մոմ
փ տ ռ ե ց է ք եւ խունկ
հխեցէք
, երբ իսօ–
սիք
անոր
էլէւրեղմանի
Հոզին
Հետ՝
մի
բսէք թկ Ա.("ո՚ոչէսր
չկայ,
ոբ
շխռոփէք
անոր
յաւիէոենաէլան
Հանզիսւոր
» :
(Շար.)
ԱՕԱ-ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
