^ 3
Ա Ռ
Ա Ջ
>
ՄԵԶ ԿԱՆՉՈԻՄ
I
Թ Ե Հ Ր Ա Ն
Հթ,
սրբազան
պաամսւ.
-
I
թիւ-ն,
սեվւական
Հայրենիք
եւ.
Հարուսա
մշակոյթ
ունեցոզ
ազզ
ենք,
ե թ է
ունեցել
ենք
ր ա 1 ս ա ա ւ ս ր
մեհութեան
շրջան
-
ներ,
նոյնքան
ու
շ ա ա
աւելի
աամանքԼ,
ու.
զառնութեան
օրերր
մեփէց
անպակաս
են
եզել։
Ո ր պ է ո
"՛՛ւ՛ւ
^^՚1՚
"րոամութիւնր
մեհ
չ ա փ ո վ
մելանի
վյոխարէն
արիւնով
է
զբր–
ուահ
: Փասա
է , որ
Հայ
ժոզովուրգր
իր
իր
Հա
յրենի
քում
զարեր
չարունակ
Հա
-
լահանքի
եւ
ա ա ռ ա ս ւ ա ն ք ի
մէջ
է
ասլրել
,
ա ո կ ա ց ե լ
ու
սաեզհ
աւլորհ ե լ է
:
՛իմբ ա թ ա ա
բ ա ր , անրնզՀաա
աեզի
ու
-
նեցոզ
սսլանիչ
ու
ա ւ ե
բոզ
սլա
յ մ աննե
րի
Հ ե ա ե ւ ա ն ք ո վ ,
Հ ա կ ա ո ա կ
մեր
կամքին
,
շյւջանէ
շլ՚ջան
ւլ ուրս
ենք
նեա
ուե
լ
մեզփ
չունչ
ու
" գ ի
ներկչող
սիրուն
Հայրենի
֊
ՔԻԱ
I
՚ 1 ր կ " ՚ – ե լ աուն
ուաեւլիզ
, անցել
ենք
աշիսարՀի
մէկ
ա փ է ց
միւսր,
ցրոլել
երկ–
րից
երկիր
ու
այսօր
զարձել
թ ա փ ա ռ ա կ ա ն
ժողովուրդ։
Ա ե ր
սեւ
ճ ա կ ա ա ա ղ ի ր ր
մեղփ
ուր
որ
է լ նեաել
է,
այն
օ ա ա ր ավւերում
,
իբրեւ
սլանղ
ուիսա
օաա
ր ա կ ա ն
ենք
հո
լ ա
րել
ու
շնորՀիւ
մեր
բնահին
կարողու
-
թ ե ա ն ,
նորից
աուն
ու
աեղ
Հիմնել,
նոր
բուն
Հիւսել
ու ճ ա կ ա ի ա ր գ ա ր
քրաինքով
ասլրել
ու յարատեւել
:
Ե թ է
Հեռացել
ու
բաժանուել
ենք
Հայ
-
րենի
Հոգից,
բայց
եւ
այնսլէս
մեր
լկտա–
նեկան
ասլրուսա
ր
Հոգալուն
Հեա
է լ
ջանք
ու
ճիգ
ենք
գորհ
՚Լրել,
ամ կն
Հնարաւոր
միջոցի
դիմել,
մեբ
ազգային
կերսլարն
ա ն ա զ ա ր տ
սլաՀելու
Համար։
Մայրենի
լե—
ղուն
, ա զ գ ա
լ ի ն ե կ ե գ ե ց ի
ու
կրօն
,
ցեզի
մշակո
յ թ ն
ու ա ռ Հ ա ս ա ր ա կ
մ եր
Հա
յրենի
բոլոր
սովո
բութի
ւննե
րն
ու
ա ւ ա ն դ ո ւ
-
թիւննեբր
, ձգտել
ենք
սրրութեամր
սլա
֊
Հել,
եւ
ոբ
է ա կ ա ն ն
է օր
ու
ղիչեր
ասլրել
ու
ոդեւորուել
ենք
քաղցր
վաթաԸ
վերա
դառնալու
սիրովն
ու կ ա բ օ ա ո վ բ
:
Այս
ի ղ ձ ն
ու
ձգաումը
մեզի
Համար
եզել
են
հ ւ սլիաի
մնան
սրբազան
, նուիրական
:
Այ՛է
"՛էին
Կ՛՛՛՜Ղ՛"
յ
՚ է ՚ ՚ ՚ ք ե բ ի
թ ՚ ՚ բ ք ի ց
^այ
-
բենի
Հողի
ընղերքից
: Աեղի
սլէս
Հողա
-
զուրկ
ու
վ տ ա ր ա ն դ ի
ժողովրգի
մբ
Հա
-
մա բ
, տողին
ու հ ն ն գ ա վ ա
յ բ ի ն
սէրր
աստ
ո ւ ա հ ա
յ ի ն է եւ
այսօր
է լ անՀրաժեչտ
է
ու
Հրամայաէլան
սլտՀանջ։
Հայ
ժողովուրղր
" ՛ յ ՛ ՛
Ի"Կ
նսլաաաէլով
էլ,
օ տ ա ր
ավւերում
,
"՜է՛
"է՛
մի
՚իոքրիկ
Համայնք
է
կազմել
,
անմիջասլէս
ու
ա ռ ա ջ ի ն
Հերթին
, էլառռլ
-
ցել
է
ազգային
եկեղեցի
,
նրան
էլից
ու
նրա
Հով
անու
ներքոյ
մշաէլոյթի
տաճար՝
ազւլային
դ ս լ ր ս ՚ յ
:
Եւ
՚ ս յ ս
՛լոյ՛է
տաճարնե–~
րի
թեւարէլութեան
աակ
Հիմնել
ու
էլաւլ
-
մ աէլերսլել
է
հ ն ն դ ա վ ա
յ ր ն
յիչեցնող
ու
նրա
սէրբ
վառ
սլաՀոզ
էլրթաէլան
, մար
-
ղտէլան
ու
բ ա բ ե գ ո ր հ ա կ ա ն
Հ ա ս ա ա տ ո ւ
-
թիւններ
եւ
միութիւններ
յ
Այ"
Բ՚՚Լ՚՚ՐԲ
՚ " յ ն վե
Հ ու
սրբազան
նսլա–
աաէլի
Համար,
որ
միչա
ու
ամենուրեք
է լ
Հայր Հայ ապրի ու Հայ մնայ
ե ւ մեր ե–
դէէւէ տէլսւն
Հ ա յ ա ս տ ա ն
,
՝,այրենի
Հողին
վ ե ր ա գ ա ո ն ա լ ո ւ
գ ա ր ա ւ ո ր
իղձին
ու
աեն
-
ջ
՚ ՚ ՚ ն ք ր ն արժանանալ
էլաբոզանանք
:
Արգ
ա ր
լինելու. Համար
թոս տ ո փ ա ն
ինք
եւ
՛ոյն,
որ
թէեւ
մեր
անցորղներր
Հայ
մնալու
իրենց
ջանք
ու
ճիդին
մէջ
բնաւ
չեն
թերացել
եւ
այւէ
սրբաղան
ա չ խ ա
—
III.
ա՛ե րր
սիրով
էն կ ա տ ա ր ե լ
, ա ն դ ա մ
ան
-
սաՀման
տոէլունոլթեամր
դիմացել
ու
՚ լ ի ~
մ աղ ր ա ւ ե
լ
են
բազմ
ասլիսի
ղժուարու
-
թի՛ններ
ել
շ ա տ
անղամ
կլ յաղթաՀարե
լ ,
՛ո յնուամ
ենա
յ ն ի ւ
Հաէլառակ
՜՛այ
մողովր—
ղ ի իժավւահ
ղառն
քրտինքին
էէլ ա յ դ
ճ ա մ –
բին
քաշահ
տառասլանքին
,
դսււլթաշխար–
Հ ի ախուր
լ գ տ տ մ ութիւնր
ա յլեւս
փ ա ս տ ե լ
էէ
"Ր
Հայր Հայ
սլաՀելու
Համար
մեր
ան–
ցորգնե
րի
ք ր տ ն ա թ ո ր
աշիսատանքբ
ղուր
է
անցել
ու
փ ա ռ ք ո փ
չի
սլսաէլուել։
Ամէն–
գս՚րաշրջանում
եւ
ամենուրեք
է լ Հայ
ժո–
՛լ՛՛՛ի ուրզբ
իր
սլայքաբի
կէս
ճամ
րին
է
մնացել.
ու
Հաէլառաէլ
իր
կամքին
օտաբ–
ներին
Հ ե տ
է
Հալուել,
ձուլուել
եւ
մեզի
Համար
ի սպառ
էլոբել
է " ՚ ոչնչացել
:
Այս
տխուր
ճչմաբտութեան
մասին
ղա՚լթա
շխարՀ
ի
մռա
յլ պատմ
ոէ
թիւնն
է
իսօսում
: Շատ
լալ
դիտենք
, որ
մեր
Հայ–
Րենիքից
դուրս
նեաուահ
փ տ ա ր ա ն ղ ի
Հ ա
յոց
թիւր
4 ֊
օրդ
ղարերից
սկսահ
մինչեւ
մեր
օրերբ
միլիոնների
է
Հասել
:
Նոյն
պաամոլթիլնից
ւլիտենք
եւ
այն,
որ
մեր
տարաբէսխտ
անցորդներ
բ
ւլուբս
են
նետ
-
ուել
Հ ա յ ա ս տ ա ն
աչխարՀից
ու
է լ յետ
չեն
վ ե բ ա գ ա ր ձ ե լ
ու
այնտեզեբում
էլ,
ո ր պ է ս
Հայ
չեն
մնացել
ու
չկան։
Ամենուրեք
է լ
տառապել
են
Հայրենիքի
կ ա ր օ տ ո վ
եւ
վել՚ջն
է լ յուսաՀատ
ու պ ա ր տ ա ս ո ւ ն
խառ
նուել
են օ տ ա ր
ց ե գ ե ր ի
Հետ
եւ ա ն Հ ե տ ա
֊
Ց ե լ ••
Ի ՞ ն չ խօսք,
որ
այսօր
նրանք
ո ր պ է ս
սոսէլ
մ ա ր գ
կան
ռւ
ապրում
են
նրանց
մբ–
ն ա ց ռ ր գ
սեբունգբ,
սակայն
մ՛եզ
Համար
ի ՞ ն չ օ գ ո ւ տ
ու
արժէք
, երբ
ո ր պ է ս
Հայ
ի սսլառ
կորտհ
են
ու ա ն Հ ե ա ա ց ա հ
:
Օրի–
նաէլներր
րաղմաթիւ
են , անՀամար
ու
սիրտ
ցաւեցնող,
րայց
լաւ
է
չփորփրենք
գ ա գ թ ա շ խ ա ր Հ ի
սլաամ
ութեան
սեւ
կջերր։
Աաէլայն
, իբրեւ
օրինաէլ
մեր
Հ ե տ ա պ ն
-
գ ա հ
նէյլաաակ
ին
,
թռուց
իկ
աէլնաբկով
միայն
վ ե բ
յ ի շենք
նբանցից
մի քանիսբ
մի
այն։
Այս
է լ իբբեւ
օրինաէլ
ու
մղիչ
ուժ
,
մեղ
ու
ապա
եկելոցի
Համար
,
ոբպէսզի
Հ՝"ՏՐ
Հ ո ՚ յ
պաՀելու
ա բ մ ա ա ա է լ ա ն
րուժու–
մբ
ազղովփն
խոբՀենք
ու
ղտնենք
եւ
էլա–
բենանք
փեբջ
տ ա լ
մեզ
ներկայ
տ ա բ ա դ ի բ
փիճտկին:
•
Ա ե բ
մ ռ ա
յլ
սլատմ
էււթիւնբ
մ եգ
ա
-
սում
է թէ
360
֊
1\)աէլան
թռւերին
էր
,
որ
Շ ապուՀ
Ր .ր Հա յաստանի
Հարռւսա
ու
հ ա յ ա չ ա տ
տասնեէսէլից
շ ա տ
աւելի
չէնչոզ
քտգա,կեբ
ք ա ն դ ե ց , ա ւ ե բ ե ց
ու
Հարիւբ
Հազարտւոր
Հայեր
դ ե բ ե ց
ու փ ա ր ե ց
դէսլի
Պ՚որս1լաստան
, այնաեղի
վ ա ճ ա ռ ա կ ա ն ռ ւ
—
թիւնն
ու
մչակոյթբ
զարգացնելու
ն պ ա
-
կաւ։
ԱյնուՀեաեւ
ա ռ ա ջ ի ն
եւ
երկրռբ՚լ
կրօն ա կ ա ն
պ ա տ ե ր ա զ մ ն ե ր ի
լկթացքին
ու
մ ինչեւ
նրանց
ա ւ ա ր տ ր
, Ջ • ՚լարու
կ է ս ե –
րբ
, Հա յասաանից
աւելի
քան
մ էկ
միլիոն
Հայութիւն
է տ ա ր ռ ւ ե լ
դէսլի
Պարսէլաս
—
տէսնի
խռ րքե
ր բ , Խ ռ ւ ժ ա ս տ ա ն
, 3)արսիս
-
տան,
Ր ա կ տ բ ի ա
եւ
այլ
Հեռաւոր
չբջան
-
նեբ։
Գ ժ բ ա խ ա ա բ ա ր
այսօր
այնքան
մե
-
հաթիւ
Հ ի ն Հայութիլնից
Պարսէլաստանի
նչահս
վայրերում
, մի
Հայու
Հետքն
ան
—
գ ա մ
չի
մնացել,
իսկ
երկիր
է լ բնաւ
թէն
էիե րաէլա
րձե
լ ։
Ի՚^ն
չ խօսք,
որ
այն
մեր
անցոբւլեեբի
մեհ
մասբ,
մնացել
է Պ ա ր ս
~
կաստան
, մի
մասն
է լ տարտհուել
են
Հա
րեւան
ա
յլ
երէլիբնե
ր
:
Այս
մեբ
ցեղաէլիցնեբբ
բոլոբ
միջռցների
է լ
դիմել
են
Հայ
մնալու
Համաբ
,
սաէլայն
պա
յքա
ր ի էլէս
ճամրին
են
մնացել
ու
պար–
աուել
եւ
իրերի
ա ն ն պ ա ս տ
գասաւոբոլմի
Հետէււանօք
մոռացել
են
Հայն
ու
Հայու
—
թիւ1ւր
, ձուլուել
օտարների
Հետ
ու
ո ր պ է ս
Հայ
անՀետ
կոբեէ
:
Նշենք
, ոբ
վեբջին
1605
թուի
Շ ա Հ ա ր ա –
սի
Հրւսմանռվ
կ ա տ ա բ ո ւ ա հ
գէւրեվարու
-
իժիւնբ
գ է ւ գ ի Պ ա ր ս կ ա ս տ ա ն
, մեր
օրերի
գ որհն
է ,
350
տարին
ա զ գ ե ր ի
տ ա ր ե գ ր ո ւ
թ ե ա ն
Համար
մի
մեհ
ժամանակամիջոց
է լ
չէ
, սակայն
ռւ գ ժ բ ա խ տ ա բ ա բ
վեբջին
Հա–
բ իւբ
Հ ա գ ա
բ ա
լորն
երն
է լ , Հ ի ն Հայոց
վի՜
ճաէլին
մատնուե
ցան
, ա
յ ն
տտ
բ ա բ ա խ տ
ու
վ տ ա ր ա ն դ ի
Հայութիւնն
էլ,
այլ
ժոզո
-
վուբգների
Հետ
հհռւեցան
, մաչեցան
տե–
՛ լ ի ն
վբայ
ու
այլուր,
մինչ
այն
ա ս ա ի ճ ա ն
նռւէսղեցան
, որ
այսօր
Շ ա Հ ա բ ա ս ի
ձեռքռվ
տ ա ր ա գ ր է ւ ւ ա հ
Հայերի
թիւր,
փռիսանակ
չորս
Հինգ
Հարիւբ
Հազարի
Հասնելու,
Հազիւ
50
- 60
Հ ա գ ա ր
են
Հաչւում
:
Զնա–
յ՚սհ–
ռր
Հայբ
Հայ
պաՀելու
պայքարին
(՚Սսրելեան մրցանակին առթիւ)
•
Հ Ա Յ Տ Ե Լ Բ Ե Ր Գ
(Յառաջ)
Այս
տար
-
ուան
քիմի՛ս
յ ի
Նոբելեան
մ բցանաէլբ
նռ
-
յեմբեր
4։ին
տ բ ո ւ ե ց ա ւ
գ ե ր մ ա ն
ք ի մ ի ա գ է տ
Հեբման
Շթաուգինղերին
:
Շ թ ա ո ւ դ ի ն գ ե ր
Ց>րայբուրդի
ԼԲադբն)
Համ ալսա
բանին
քիմիա
յ ի
ուսուց
չապե
ան
է,
ոբ
եբեսուն
տ ա ր ի է
ի փեր
նուիրուահ
է
մեհ
մ ոլե
քիւ կ ե
րէէւ
ռ ւս ո ւմնա
ս ի ր
ութեան
եւ
ցարւլ
ռւնի
305
զիտտէլան
Հ ր ա տ ա ր ա
-
կո՛.Թիւններ
այս
նիւթին
չուրջ
:
Ա ե հ
Հմոկքիւբներոլ
քիմիան
դռբհա
-
ր ա ն ա քին
քիմիայի
ինքնէււրոյն
^իւղ
մբ
էլբ
Հանգիսանայ
այսօբ,
որսւն
Հիւէնաղիբր
պէաք
է Շթաուէէինգերբ
Հում
աբել
:
Այ"
ղէւտութիէնբ
քիմիայի
այն
՜\իււկ
է,
որ
էլ ուսումնասիրէ
թէ
լւնաէլան
,
թէ
ա բ
-
ուէ՚սաակտն
այն
նիւթեբբ,
որոնք
գասա
-
կան
քիմի
աէլան
ա շ խ ա տ տ է կ
ր պ ո վ
էլաբելի
չէ
ումբողջապէս
լուսաբանել
,
ա յ ս պ է ս
Բ ք Ի է ՚ " ^ Ի ՚ – թ Ի
(սելիւլող)
եւ
ձդախէժի
,՝;
ինչսլէս
եէ.
ֆենօէգլէոսանեբու
,
էսէք
ինօպբ
-.
լաստներու
(նա
յ լ ո ն , փ ե ր
լոն
եւն.)
«մո
-
կքիւկներու
ներքին
կապա
կցո
ւթիւնբ
կարելի
ե գ ա հ
է
Շ թ ա ո լ գ ի ն գ ե ր ի
ա չ խ տ
—
տ ա ն ք ն ե ր ս փ
քնն
է։ լ
եւ
անոնցմ
կ
ւլռրհնա
—
էլան
Հ ե տ ե
լութ
իւն1ւե
ր
Հանել
:
Ա ինչեւ
ա յ ս
ւլա
բու
ա ռ
աջին
ք ա ռ ո
ր գ բ
գ ե ռ
, քիմիաբաններր
կբ
զբազէին
առա
-
ւե լասլէս
լռւհո
յթնե
բ ո վ
էււ
կբ
ձգ տկ
ին
նիւթէիր
բ բի ւր ե գ ա
ցն ե լ , ռրռփՀ1,աել
ա
յ ս
կ ե ր պ ո փ
ի
վիճաէլի
էլ րլլա
յ ի ն
ւիերջնաէլան
եզրակացութեան
մր
յանգելու
է,
լ
իրենց
բացատ
րէէ
ւթի
ւննե
բ ր
ւէւ
ւ գ ա ցուց
ա ն ե
լու
;
Ասիէլա
սաէլայն
ամէն
նիւթի
Համար
էլա
-
Ր ^ Ժ
է է ր ՝
Օրինաէլ
մը տ ա լ ո ւ
Համար
յ ի -
չենք
բջի՚ջ՚սնիւթի
պարաւլան։
Ծ՚սնօթ
էր
արդէն
անոր
քիմիաէլան
ըէսգագրութիլնը
,
բայց
էլաբելի
չէր
ե գ ա հ
բ ա ց ա տ ր ե լ
անոր
ֆիգիք՚ս
-
քիմիա/լան
յտէո
էլութիւննե
ր ր
։
ԿՂնթաէլրռւէր
թ է
բէԻ1"՚նիւթր
էլագմ..ղ
քիմիաէլան
մի՚սւո
րներբ
(մոլեքիւլ)
իրա
րու
փրայ
շաբուահ
խ ի ա
իսմբաէկեր
Լմ
ի–
ց ե կ ե ր )
կր
էլագմէին
, որուն
Հ ե տ ե ւ ա ն ք ո փ
ալ,
ե թ է
նո
յ ն ի ս է լ
էլաբելի
ըԱ՚սր
ք ՚ ^ ^ ե լ
էլամ
տլգեցնել,
այս
իսմբաէկեբր
իբբեւ
այղ
կբ
մնային
եւ
էլբ կաւլմէ
ին
մահուցիկ
ղանղուահ
մ բ ։
Շ թ ա ո ւդինգեր
յաջողեցաւ
ա
յ ս
ե ր ե
ւո
յթներր
ր ա ց ա ա ր ե լ ֆիւլիքաէլան
պ ա ր զ
ւի ռ բձէէ
ւթի
ւննե
ր ուի եւ
իր
տեսաէլկ
տներ
բ
ա պ ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
քիմիաէլան
փւոփւոխաէկե
-
լափ։
Ուսումնասիրելիք
նիւթին
Համար
էլը
գ ա ն է ր
յաբմար
լուհիչ
մը
եւ
էլամ
տլղե
—
ցնոզ
Հեզոլէլ
մբ
եւ
էլբ չ տ փ է ր
լռւհո
լ թ ի ն
յաբա
բեր
աէլան
մ ահ
ուց
իէլ
թանձբու
թիւ
-
ն բ ։
Համ բ ե բ ա տ ա բ
Հազաբէսւռր
փռրձերոփ
էլր ցահ
էր
մ աթեմ
ա տ ի
էլտ էլան
տ ա ր ա զ
մը
իր
փորձեր
էէւն
թ ո ւ ա կ ա ն
արժէքնեբկ
ն
(ֆոբմիլլ)
զ.տնել,
ռրուն
շնորՀիւ
էլբնաբ
Հաչուել
փորձաբկուահ
նիւթին
«մոլե
-
քիւլ»նեբոլ
չզթային
երէլարութիւնր
;
ի
վ ե լ ՚ ջ ՚ ՚ յ
ան
ե կ ա ւ
ս ա
ե զ լ ։ ա էլա ց ութեան
ռբ
թէ
րջիջանիլթի
, թէ
բնա
էլան
ձղաիսէժի,
թ է է ս բ ռ ւ ե ս ա ա կ ա ն
ձւլախէժի
եւ
թէ
այն
Հաւլար
աւոր
նոբադիւտ
ա բ ուես
տւս
էլան
նիւթերուն
թանձր
լռւհոյթնեբուն
մէջ
«մոլեքիլլ%ներռլ
խ ի տ
խմբաէլնեբ
կաւէ
սո
վ ո ր ա էլան
իմ աստով
«քոլլո
յիդ»
մ ասն
իէլ
նեբ
չկ՚սյին,
այլ
«մոլեքիլթներբ
իրենք
էին
որ
իրենց
մեհ
սւթեամբ
•
.
չզթալի.
ձեւով
կամ
էլալարուահ
լ ո ւ հ ո
յ թ ի ն
մ ա ս ն ա յատէլռլթիւննե
ր ր
կր
ստեղհէին
է ՚
Այս
«մեհ
մռկքիլթնեբբ
կրնային
Համե
-
մ ա տ ա կ ա ն
հանրութիւն
ունենալ
2—3
-
5000
մինչգեռ
փ ո ք ր
«մ ռ լեքիւբնե ր
ը
չաա
չաա
500/
Հասնին։
Եբկրոբ՚լ
կա
րեւոր
Հետեւութիւնը
այն
էր
որ
մեհ
«մո–
կքիւթներէ
կաէլմ
ուահ
նիւթերու
չոր
փի–
ճաէլի
մէջ
ունեցահ
յատկութիւննե
ր ր
ինչ
պ է ս ՝
առաձղականութիւն
, կարհբութիլն
,
կաէլռլզնալու
եւ
Հալելու
ջերմութեան
մէջ
սլաբսկաՀայութիւնր,
կոբՀիւ
Նոր
Ջու՚լայի
էւկեղեց
ինէւրի
եւ
դ պ ր ո ց ն ե
րի
քրտնտթռր
ճիդին
, առա
ջփն
տ ե կ
են
բռ
—
նում
: Ե թ է
այսօր
պ ա ր ս կ ա Հ ա յ ո ւ թ ե ա ն
բնւլՀանուր
թիւր
մօտ
120
Հազարի
է
Հ ա ս
նում
, պիտի
րնդռւնել,
որ
այս
թուի
յա–
ւելումը
եղահ
է
կռբՀիւ
փեբջին
մի
քանի
տասնէէԱւէլ
տաբինեբի
լնթացքին
Հայաս
—
տանից
եւ
այլ
ւլաւլ թ ա փ ա
յ ր ե բ ի ց
Իրան
աԼւլւռփոխուահ
Հայ
տարաղիբնել1ի
\
Ն՛՛քն
ախուր
պ ա տ է կ ր ն
է,
սլտտմութիւ—
նր
էէեր
աէւաջ
պարզում
միջին
գաբէւ
բում
դ կ պ ի
Արս՚րիա
, Ե զ ի ՚ ՚ լ ՚ ռ ո ս
,
Աիջեբէլրաէլա–
նի
էոփւերն
III
իբ
Հէսրեւան
շրջաններն
տ ն –
ցահ
Հ ի ն Հայութետ^ւ
փիճաէլբ։
Այղսլէս
եւ ^
ախուր
է ե գ ա հ
Հնւլ էլաստան
, Ա իքին
Ա
—
ս ի ա ,
Հիւսիսային
կոփէլաս
, քՕրիմ
,
Ր՛՛՛ւ՜^
/լաններն
ռւ ե ւ ր ո պ ա կ ա ն
այլ
երէլիրներ
զտւլթահ
Հաբիւբ
Հտզարտւոբ
Հայութէէան
սեւ
է– ա է լ ա տ ա գ ի ր բ : վ ե բ ջ ա ւ գ է ս
էկնդտնի
եւ
աՀաւոր
փաստ
է ԼեՀաստանի
Հարիւր
Հազաբէսւոր
Հա
ք ութեան
ո ւլբա
լ ի պատմ
ու–
^
թիւնբ,
որի
փկրյիշուէէն
ա ն գ ա մ
հաէլհր
-
էլռւմ
է մեր
Արտերն
ու
մաչում
,
ա ռ ա ն ց
ա քն է լ
մ եր փ չ տ ա Հ ա բ
Հոգիներ
բ ;
Այնւղկս
որ
դ ա ռ ն
է
ո ւ
ոգբալի
,
կրկին
ն շե լ ,
ոբ
բուն
եբէլրից
տ ա ր ա դ բ ռ ւ ա հ
բագ–
մամիլիոն
Հ ի ն Հայութիւնբ,
Օ տ ա ր
ու
ա ն Հ ա զ ո բ գ
եբէլբներում
Հ՛ռ
յ մ1ւա
լւէ ւՀամա
բ
տ ա բ ա հ
իրենց
ք ր տ ն ա թ ո ր
պ ա յ ք ա ր ի
կէ"
1
\աւքբկն
բնկել
են պ ա բ ա ռ ւ ա հ
, Հա
յրենիքի
էլա ր օ տ ր ռրւոերին
, ձուլուել
են
այլոց
Հետ
եւ
էւրսլէս
Հայ
մեգի
Համար
ի սպառ
ան
-
Հհաացել
են :
Ա Հ տ
՚ ռ յ ս տխուր
, սաէլայն
Հ ա ս տ ա տ ո ւ ն
տ ռ լ ե ա կ ե բ բ
, բ ա ր ձ ր ա ձ ա
յ ն
Հ ա ս տ ա տ ո ւ մ
են
, ռբ
ա ռ ա ն ց
Հտյրենի
Հոգին
ու
ջրին
,
անՀնա
բ է պաՀելու
յարատեւել
իբրե
ա մ –
բողջութիւն
: Հայրենի
Հոէկ
է , որի
փրայ
ա զ գ բ , ռ ր պ է ս
յասէուկ
ա զ գ
եւ
Հա
յ
պ ի տ ի
քսճի
III
բաղմ
ա ն ա
յ . Հ ա կ ա ռ ա կ պաբագա
-
ւին
տ ղ գ ի
անՀետացոԼէէբ
,
ա ն կ ա խ
ԻՐ–
կամքից
, անիսուսափելի
է
:
3–
Վ Ա Ն Ա Ն Գ Ե Ա Ն
ԱՈՌՑՈՒԱԾ
Է՛ՋԵՐ
ԳԵՐԱԳՈՅՆ Նե ՐՈԻՄԸ
1
— Թիւթիւննի՜ , սիկարա
ք էհաաը՜ , \
ք ա՜վ
ք իպրի՜թ :
՚
Հիմակ
Հազիւ
տ ա ս ն ե ր կ ո ւ
տ ա ր ո ւ
կայ
Ռս՚՚իիէլ
, երէլու
ա ա ր ի առաջ
մեհ
^ " ՚ յ Ր Ր
թեւէն
բռնե
ր ու
էէսլրոցէն
գուրս
Հաներ
էբ՝
ս ա
տ բ ա մ ա բ ա ն ա է լ ա ն
շարժառիթը
նե–
էոելով
թոոանր
երեսին
• «Ծօ
,
ուսմւէւնքբ
փուլ
մբ
չլկեր,
Հացեբնուս
փ ա բ ա ն
Հանե
լու
նայինք
, Հայաէ
նայիմ
, Հիշտ,
ա ռ
ս ա
խութին»
:
Ու Ռտփիէլ
էլէս
մեդր
ե ր կ ա յնութեամբ
,
ք ա ռ ո բ գ
մ ե գ բ
լայնութեամբ
ել
Հինդ
մ ա տ
բարձրութեամբ
տուվւ
մբ
կ ա խ ե ր
կբ
ճի
տէն
վ ա ր
, ռրուն
մկջ
էլա
յ ի ն
հխախոտի
զանազան
մեհռւթեամբ
տ ո ւ փ ե ր ,
սիկարի
թուգթի
թերթիէկեր
ու
լուցէլիի
տ ո ւ փ ե ր ,
գորս
պ ա ր տ ա ւ ս ր
էբ
ւիռզոցէ
փողռց
սլբ
-
աբտցնել,
իր
մանէլային
սուր,
կեր1լերա–
Հունչ
ձայնոփբ
դոլել"վ
՚
— Թիւթիւնճի՜, սիկարա
ք էհատը՜ ,
քա՜վ ք իպրի՜թ։
Ա
եհ
Հա
յ ր ը
նախ
իր խ ռ պ ո տ
ձա
կ ո վ ը
էլբէկեր
էը
այս
բ ա ց ա կ ա ն
չութիւնբ
,
մէկ
քանի
ա ն գ ա մ
. եւ
մէէլ
քանի
ապտաէկեր
ալ
զոբհնականապէս
աղղելռվ
Ռ ա փ ի կ ի
մտային
ու
ձայնա
յ ի ն
լարերուն
վրայ
,
Հիմաէլ
կազմահ
էին
" ո յ ն
եւլանակաւռբ
ելեւէջով
երբեմն
մելանռլչ,
երբեմն
ս
րա
գ ո չ բացագ.անչռւթիւնբ
, որուն
ա ր ձ ա
-
գ ա ն գ բ
էլբ թ ն դ ա ր
փռղոցներուն
մէջ
ա ռ
-
տռւլկէ
մինչեւ
իբիէլուն
, տմ
ա ռ
ձմ ե ռ
,
ձիւնին
ռւ
անձրեւին
, մեբթ
սոխակի
մբ
ւլայլայկն
ապաւորութիւնբ
թ"ղլոփ
1
մեբթ
ախրաՀոլնչ
Վ . ՚ " յ ՚ ՚ ց Ր
յԻլեցնելով
ս գ ա տ ե ս ի լ
բուին
:
քՕաբխուլ,
ռզորմելի
սենեաէլբ
, ուր
մեհ
Հայր
էէ լ
թոռ
կ* ասլրէ
ին՝
փ լփ
լահ
տ ա ն
մ բ
գ ե տ ն ա յ ա ր կ ի ն
էլրհուլ
խոնաւոլթեանր
մէջ,
ո ւ չ ա գ բ ա լ
էր
իր
ներքին
կ ա ր դ
ու
սարքոփր։
Ց ՚ ՚ ՚ հ կ ե է լ
վէողռցի
մր
անէլիւնւբ
,
կ ո ր ա ք ա մ ա կ
ու
հերուէլ
մ ա ր դ
մր
նստտհ
էլ՛,
երկայն
սեւ
վերարկուի
մբ
մէջ
պա
-
Հահ
իր
ոսէլրոա
էէ՛ա
բմ
իէւ
ը , որուն
մէկ
մասբ
անչաբժռւթեան
գատապարտռւահ
էբ
; վչտա
լից
տ սէր իներ
քանդա1լագռ
րհէ
մբ
Հերիւնին
նբբանքռվբ՝
աէլօսնեբ
՛իոր
-
փրահ
էին
անոր
երեսին
կրէլ
մաշէլին
փր
-
րայ,
ա ն ո գ ո ք
ոլռրքներռփ,
ճ ա կ ա է ն
մին
-
չեւ
վ ի ՚ լ բ ։
Ռ ա փ ի կ ի ն
մ եհ
Հա
յ ր ն
էր
ա լս մ ա ր գ բ
:
Գէմքին
դ ա ժ ա ն
ու
խ ե ռ
ա ր տ ա յ ա յ տ ո ւ
-
թիւնբ,
մորթին
ւիռթեբէն
կ չ տ ո ւ ե լ ո փ
,
աՀարկու
տպաւորէււթիւն
մր
էլբ թ ո գ ռ ւ ր
:
Պղ՚ոոբ
ապաէլինեբոփ
ու ժ տ ն գ ո ա ա հ
չ ր ջ ա –
նակնեբով
ո գ ո ր մ ե կ
ակնոց
մբ
ոսէլբացից
քիթին
փբայ
կբ
Հանգչէր
միշտ.
աչքն
անքթիթ
յէսռահ
լուցէլիի
տ ո ւ փ ե ր ո ւ
խառ
նիխուռն
զանդուահի
մբ փրայ,
որոնց
մէջ
շարռւնաէլ
էլբ պ ա տ է ի ն
իր
չոր
ու
հռմը–
ռահ
մատներբ
, լեցուն
տ ո ւ փ ե ր բ
ւլոզնա
-
լով
ու
սլարապնեբր
լեցնելով
: Իբ
^ԻւԳ
քովբ,
գ ե տ ն ի ն
վբայ
կբ
պ ա ռ կ է ր
երկայն
սեւ
զաւազան
մր,
որ
իքէ
անթացուպն
էլ՛,
եւ
ի
Հէսրկին
, իր
աՀարէլու
ղկնքբ
,
որուն
յաաէլոլթիւնները
խղ^ի
մտօք
ս ե բ տ ա հ
էր
վ՚ոքրիկ
Ռաւիիկբ
:
Ուրիշ
մ անբ
մու նր
ա ււա ր էլան եր
էլբ
դտ–
նուէին
ա յ դ գ ա ր չ ա Հ ո տ
խուցին
մէջ,
եբ
-
էլու
ե ր ե ք մրոտահ
փոքր
սաներ
,
կբակա–
բան
մբ.
որմնազսւ
բէսնի
մէջ
էլանթեւլ
մ քւ ,
՚քկկ
երէլու
պ ն ա է կ ե բ , Հ ի ն դեզ^ւահ
Ա աւլ
-
էք ոէւ
մը , ե ւ ա յ կ
:
•
Տ
"՛իս
՛ոա
կամ
"՛հր
հահ
էլուահ
էր
է յ ղ ի
ու
կեր
աէլ ռւրի
թ ա
՛ի
թփ՛
ո լ
քնե
բ
ո
ւ
աՀա՚լ
ին
ռւր
՚սէռ
՚իէւրոփ
յ
Ե բ կ ՚ ՚ ւ
սլատոլՀաններռւն
տ—
սլս՚էյիէնէւբբ
էքեբեւային՝
փ ա ա հ
ճէսթռտ՚սհ
՚խէւբտէք"
յրնե
լ՛ու
՛ք
է ջէն
, աղտոա
ու
էիո՛՛–
չի՚սթաթաւ
: Այդ
՚լաբչեկ
խուցին
մկջ
թւ
՚է
՚իանցռղ
նուազէլռտ
լո
յ ս բ
թախհէլոտ
՚ ո ի
՚ ր ո ւ թ ի ւ ն
ւէբ
էլբ ցանէր
Հոն,
առաբէլէս–
նեբու
՚լիհեբր
տաբտղնելոփ,
ու
սբտա
-
մորմոք
ամբողջութիւն
ւէբ
տրաազբելո
՚ի
:
Ու
այս
ամէնուն
մէջ,
շարժուն
միաէլ
բա
նը,
բազմոցի
մթազգահ
հեբուէլին
եբէլար
ո ս կ ր ո տ
մատներն
էին,
որոնք
դուլգո9ուն
ղիհեբ
ու
չրջաններ
կր
ձէէւացնէին
օ ՚ լ ի ն
մէջ,
լուցկիի
ա ա
վւերուն
մէկէն
միւսին
է. բ թ՛ո
լոփ
չարունակ
;
ԵՐՈԻԽԱՆ
(1)
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
