HARATCH, du 1er juillet au 31 décembre 1953 - page 458

< Ց Ա Ռ Ա Ջ >
ԴԻՍԱՕՏՈԻԵՐՆԵՐ
•
8. ՕՇԱԿԱՆ
՚ ՚ ՚ ՚ ճ " " ^ 1918 - 22ի վերԸն վերաղսյր -
թումի օրերուն հնա՛հ րաղմաթիւ. ե ր ի ա ա –
ոարղաէչան ղրաոէրներու. միութիւն՛ներ ,
Ա ր ո ւ ե ս ա ա ս է ր , Ասս,ղի1չ , Ա ա ր ո ւ չ ա ն եւ.
այլ անուններու ներքեւ։ Ե" կր պաակա -
նէի Աոաղիկին :
Ց ա ք ո ր ղ ա բ ա ր ս ա ր ք ե ց ինք յ՛" րղանքի
աարաղէն աակ գ ր ա կ ա ն ասուլիսներ նր -
ւիրուահ էհ. Զարղարեանի , Գր • ԶօՀրա–
պի ե լ ոլրիկերու յիչաաակին : Աոաշինր
աեղի ունեցաւ կիրակի ա ռ ա ւ օ ա մր յ ո ւ ­
նական Աիչյողոսի սրահին մէշ–. Բ ա ն ա ֊
խօսներն էին րմիչկներ Աալրի եւ Արմե­
նակ Բարսեղեան :
Աալրին չավաաղանց համակրելի չար -
մուձեւերով, կիրթ անձնաւորութիւն մ ը ն
էր։ Երրեմնի « Ա ղ ա ա ա մ ա ր ա » ի խումրէն։
Հոն սկսահ էր գրիչ չարմել։ Նոր Հասահ
էր Եղիպաոսէն եւ իրեն Հեա բերահ
« Ա ե ր հյաղը » անուն արձակ պաա -
մուահքներոլ Հ ա ա ո ր մը :
Զ ա ր գ ա ր ե ա ն ի նուիրուահ Հաւաքոյթին
ա ռ ա ւ օ տ ը Ա չ ա կ ա ն Հարթահ էր Աալրին :
Ե կ ա ւ բանախօսը , գունտս։ ու այլայ -
լահ։ իսկ ներկաներռլ ձեռքերռւն մէշ
կ՚երեւէր « ձ ա կ ա ա ա մ ա ր ա » ի կիրակնօր -
^ " ՚ յ թ ի ՚ ^ ը ••
Անհանօթ տ ա կ ա ւ ի ն մեր կամ օ տ ա ր ն ե ֊
բու « Հարթուելու » ղբական բարքերուն ,
ղգացի անՀուն կարեկցութիւն մը Աալ -
րիին Հանղէսլ : կ՚ըսէի մտովի , այս
առաւօ՛^աը ղ տ ա ւ 0 չ ա կ ա ն , մեր բանտիսօ -
ոը ճւլմ ելռւ •
Շաա տարիներ ե ա ք , կր կարգա յ ի Օ չ ա –
կանին « Հ ա մ ա պ ա տ կ ե ր » ի առաշին Հ ա տ ո ­
րէն այն բ ն գ ա ր ձ ա կ Հատռւահբ , ուր նըս–
տ ա հ
Փ է ռ Լաչէղ, Գը . Ա ա ե ա ն ի շիրմին
՚ լ լ ո ւ ի ս ր , կր բ ա ր բ ա ռ ի ան լկգՀ ա տ թէ
զինք չեն Հաս1լնաբ , չեն գ ն ա Հ տ ա ե ր , չեն
կ ա ր գ ա ր , արՀամարՀանքի կ՝ենթարկեն :
Ա յ գ առթիւ, ի ՛բբ թէ Օ ա ե ա ն ի կռւլմէ ան–
դենականէն րսուահ , ր այ ց իր բառերովյլ
կր արտնշաբ . « Ա ա ե ն մը մեր գրալնե -
բուն ձեռաղի րնե բ ը ղոնէ նսլա բ ա վ ա ճ ա ռ ի ն
կր հախէին մաբգիկ։ Բու տ ս լ ա գ ի ր ն ե ր ո ւ գ
Համռէր ք1"լի բ ա ր ե կ ա մ թերիՅ– մ ֊ բ սւնղամ^
Հասցէ տ ո ւ ա ւ անանոէ^ելի տ ե ղ մը, դոր -
հահուելռլ Համ ա ր նո յնքան անուանուելի
տրարք1ւերու» : Աւ ւէերշասլէս , ամէն տե­
սակի ա ն ս լ ա տ չ ա ճ սլա^^ւերռլ ենթաէլայ իր
Հոգին , կրկին ն ո յ ն էշերուն մէշ կ՛բսէբ
թէ , կը մտահէ այլեւս կրակին տ ա լ ղ ի զ —
ուահ ձեռաւլի րներուն կասլոցնե ր բ • > • ;
Զեմ գ ի տ ե ր ինչու , ղարձեալ չատ տա­
րիներ վերշ, ճիչգ ա յ գ էշերու րնթերց -
ման սլաՀերուս, ն ո յ ն աոգերսւն ւիրտյ ,
Աալբիին գ ո ւ ն ա տ ստուերը ե կ ա ւ աչքիս
առշեւ , ա յնսլէ օ ՛ ինչսլէս կանգնահ Ա ի լ -
լոզոսի բեմին էիբայ, կը գուլա յ ի ն չլ՚թներբ
յուղում էն : Աւ ղարձեալ չեմ գ ի ա ե ր ինչ
կասլ ունէր բանախօսին գ ա տ ումնե րը Ա՛ .
Զ ա ր գ ա ր ե ա ն ի գ ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն Հեա՝ երբ
վեբշաւորռւթեան կ՛րսէր . « Զարմեր
հառայել Հայ գ ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն » :
Այո 1 գրականութիւն բ չար ու քանգիչ
յ ա ա կութիւն մլկ ալ ունի, երբ կբ մ ի -
աինք միայն մաքրակրօնին : Ե բ ե ւ ա կ ա յ ե -
ցէք ս լ ՚ ո Հ մը որ չռւն ենա յ ի ն ք Աալբիներր ,
Թէռղիկներբ , Ալսլոյաճեաննեբը , Նա -
զարեանցներր ու ըլլ՚՚՚յին միայն Օշակ՚ոն–
ներ։ Ն ռ յ ն ւԼարկահաէ ֆ ր ա ն ս ա կ ա ն ւլբա–
կանութենէն ա ն Հ ե տ ա ն ա յ ի ն բոլոր տեսա­
կի Ալֆոնս Տ ո տ է ն ե ր բ , Ֆլռպէռներր ,
Միւսէներբ , ու մնային միայն Ա ա լ ա բ մ է –
ներ եւ Փօլ Վալեբիներ : Ա յ գ պ ա ր ա գ ա յ ի ն
մ ա ա ւ ո ր ա կ ա ն կեանքր պիտի դ ա ռ ն ա բ կ–
Լեկ^ թէ անկչելի : Տ ա ր բ ե ր առիթռւէ քն–
նելի խնդէբ մբն է ա ս ի կ ա :
փ ե ր ա ղառնանք Պոլիս ;
Ա յ զ ֊ օրերուն, Զ ՚ ՚ ՚ բ զ ՚ ո բ ե ա ն է ն ՚իերշ 1
տօնեցէնք կ է ր ա կ է մբ Գր • Զ^հբապին յ ի ­
չաաակբ :
Տե՛ւէ ունեցաւ « ճ ա կ ա տ ա մ ա ր ա ^ ի խմ -
բաղ րութեան «քիռստռմ» սրաՀին մէշ է
Կբ նախաղաՀԷ ր Գեղամ Խ ա ն ա մ է ր ե ա ն :
Բանաէւօսներն էէն Աուրէն Պարթեւեանն
եւ Օ չ ա կան ;
Ա յ գ **Րբ ե լ տյ դ ա ռ թ է ւ Հասկցանք թ է
0 չ ա կ ա ն չունէր խօսելու յատկութէւն :
Ա ր գ է ն Հ ա ղ ռ ւ ա գ է ւ ա երեւո յ թ է որ աա -
գ ա ն գ ա ւ ո ր զրէչ մբ ունենայ նոյնպէս
Հ ռ ե տ ո ր ա կ ա ն ձէրք : Օրինակ , Զապէլ Ե—
Սէսյեան որքան աննման արձակի վարպետ
մը չէր կբնար նռյնէսկ նեղ չբշանակնե–
բու մէշ քանի մբ նախագասութիւն չաբել
կ ա ն ո ն ա ւ ո ր ա պ է ս ; ԱՀարոնեան , Զ ՚ ՚ ՚ բ ե ա ն ,
Վ ա ր ա ն գ ե ա ն , Ա ի ս ա ք ե ա ն րացառութիւն–
ներ են :
Ա ր դ , ԶօՀրապին նուիրուահ Հաւաքոյ­
թին օրբ , ինհի վ ի ճ ա կ ո ւ ե ց ա ւ երթալ
մեհաա՚ալանգ ՚լրոգէն տունը եւ ա ռ ա շ -
նոբդելիր այրին ու աղ1իկը գ է պ ի Հ ա ւ ա ­
քավայր :
կը բնակէին Այտս - Փաչայի պ ո ղ ո տ ա ­
յ ի ն վբ՚սյ. հո՚էաՀայեաց յարկաբամնի մը
մ է շ ։ Տ ա կ ա ւ ի ն Հոն՝ ուրկէ ԶօՀրապր ձեբ–
բակալուահ տ ա ր ա հ էին դ է պ ի խողխո -
ղում :
Տունր տ՚սկաւին կէս մբ սուգի մէշ էբ։
Ուրեմն Հինգ տ ա ր ի առաշ մեկնահ Հոգկէ՝
էսվեւս չէր վ ե ր ա դ ա բ ձ ա հ :
Հիլրանոցին ճակաաբ, ԶօՀրապի մե -
հա՛լ/ր նկարին աո.շեւ ղետեղուահ էբ
՚ Հ ՚ լ տ ի կ հաղկեվ՚ունշ մբ ; Իսկ քովնաի
ղ ուռէն կ՝եբեւաբ իբ ա չ խ ա ա տ ն ո ց բ ;
Տեկին ԶօՀբապ գ ր ա ս ե ղ ա ն բ ցոյց աա -
լ ռ ՚ ի ր ս ա ւ
« Զենք դպչիր թուղթերուն : Ով գ ի ա է ,
թերեւս անա1կկալ օր ՛քբ կբ ՛կ բագառ -
նա յ ամ ուսինս » :
§ոյց տ ո ւ ա ւ ա ն տ ի պ ձեռագիրնեբոլ կա­
պոցը։ թ՚լթիկնեբ՝ որոնց վրայ ա ն ա -
լ ա բ տ , բայց սեղմ գ ա ղ ա փ ա ր ն ե ր ցանուահ
էին։ Այ՛լ թերթիկները կը Հանգչէին խա–
ւ ա ք ա ր տ ե ա յ պ ա Հ ա ր ա ն ի մը մէշ, իսկ վը–
րան կ ա ր գ ա ց ի
« Գռյ(1զգռ31ւ ցիրռ1–ցա1ւ է ջ եր » :
5 իկէն ԶօՀրապ մ երմեց ներկա յ ՐԼԷ"՛ է
Հ ա ւ ա ք ս յ թ ի ն ;
ինհի Համար չէ մ եռահ Գբիգոբբ :
Այմ՜մ էն չեմ ո ւ գ ե բ ս ո ւ գ տօնել :
իսկ իր նրբաաեսիլ աղշիկբ, ա յ գ օբե–
բուն Հաղիւ քսանեւՀինգ տ ա ր ե կ ա ն , փա–
փ ա ք ե ց ա ւ նեբկա յ ր լ լաւ , ռւ մ ե1կեցանք
Հս^լտքափա յ ր ;
Ա՚ւաշին ա ն դ ա մ խ օ ս ե ց ա ւ Ա • Պ ա ր թ ե ւ -
եանր : Բ ա ռ ե րն ու նա խադաս ու թի ւ ն ն երբ
շբփէմային ց ա յ ա ք ե բ ո փ կ՝իշնէին չբթնե -
րէն : Ի ր ճառին ամ ւի ուի ում բ Համ ա կ բս -
քանչացում եւ Հիացում էբ Հ ա ն դ է պ իբա–
սլաչտ գ պ բ ո ց ի Հիմնադբին ; Ա ւ ա ր տ ե ց իր
իսօսքր եղչւակացնելոփ •
« Բոլորս սլիտի գունատինք , Հ ի ն -
նանք եւ թափինք , անմ աՀ պիտի մնա յ
ԶօՀրապբ ու յաշորգական սեբունղներ
բ՚լկտելոփ պիտի լափեն իր գ ր ա կ ա ն ո լ -
թիւնբ » :
Ե ր ո ւ ա ն գ Ա տ ե ա ն գլիսոլ ե լեւէշնեբոփ կը
Հ ա ս տ ա տ է ր Պ ա բ թ ե ւեան ի ն դատումները :
Ո տ ք ի ելաւ Օշական ; իր առաշին նա -
խա՚էասութիւնը նախ ղարմանք մլկ էբէ
թէ ինչու ա յսքան բաղմ ութիւն Հ ա ւ ա ք -
ուեր ենք Հոս, ղան՚լուահը գուարճացնող
՚ լ բ ո ղ մը վւայփւայելոլ Համար : Ու յաշոբ–
գ ա ր ա ր կցկտուր բայց Հատու Հարուահ,—
նեբոփ սկսաւ Հատիկ Հատիկ փշրել Զ՛օհ­
ր ա պ ի նռրափէպերուն գ ր ե լ ա կ ե ր պ բ , կա —
ռուցուահքբ , «Փռսաալ»նեբր : Բանի կը
շարունակէ ր , իբ ամէն մէկ քանգոլդն
նաիսադասոլթեան Պ ա ր թ ե ւ ե ա ն , Օ տ ե ա ն ,
Վ • թ՛աթուլ , ԶօՀրապ կարօն եւ ուրիշ
գրողներ իրենց ձեռքեբբ փեր բարձրացու–
ցահ, կս՚բհէք լռելեայն ըսել կ՛ուղէ ի ն •
Ա ս տ ո ւ ա հ իմ , դուն դարձի բեր ա յ ս մ աբ–
ԳՐ
Անչուչա անՀաճոյ եւ հանր տպաւռբու—
թեան տակ ցրուեցանք բոլորս : Ա ա շ ռ ր դ
օբբ Օ տ ե ա ն , « ճ ա կ ա տ ա մ ա ր տ օ ի ն մէշ «&-
բէկռւան տարօրինակ աւ1ւշՀ7» խ ո ր ա գ ր ե ա լ
տոմսով մբ, կբ Հեգնէր ասռւլիսբ, մաղ -
թելով ռր «Օշականին ղղշռւմբ չուտ կա -
տարուէր՛» :
Երբ այս յիշռղութեանց կհիկբ կր բ ա -
նամ, «Յառաշ^ի ճիշգ այս էշին տակ ալ,
պ ա բ բ ե բ ա ր ա ր ԶօՀրաւղ կ՚արտատսլուի ;
Ն " յ ն երեւոյթբ Ափիւռքի շ ա տ մբ թեբթե–
բուն մ է շ ։ իբ նորավէպերու մ ա բ գ ր ի տ է
մանեակին Հատիկներբ իրարու կբ յաշոբ–
գեն ամէն տ ե գ ;
Ա ե հ ա գ ռ յ ն ա ն ա կն կա լ բ պ ա ա ա Հ ե ց ա ւ
•^Իշգ երկու շ ա բ ա թ առաշ յ Երուսաղէմէն
ս տ ա ց ա յ Օշականի « Հ ա մ ա պ ա տ կ ե ր »ին
Հինէլեբորգ Հատոբբ, իրապաշտները :
Ա յ գ պտակառագգու 484 էշնոց Հատորին
էշ ւՏՕԷն 179բ յ ա ա կ ա ց ռ ւ ց ե բ է ԶօՀրա -
պին։
իբ տ ե ս ո ւ թ ե ա ն առաշին տողբ կբ սկսի
այսպէս •• • « Ի ր ա պ ա շ տ շարմռւմին ամէ -
նէն խռովիչ , պայհառ , ե բ ա խ տ ա ւ ո ր գ է մ –
ՔՐ-՛ էՐ"^Լ"՛– ^ ա մ ա ր ամէնէն կատարեա -
լբ» : իսկ իր ուսումնասիրութիւնն տլ
՚իերէ Կ՝առնէ Հետեւեալ փ ա ռ ա բան անքո փ.
- « Ո ՚ " յ ց գմուար չէ այս սիրողը (սիրող
Կ ՝ Ը ՚ ՚ Է է քանի ռր Զօհրապի Համար գ բ ա -
կանութիւնը եղաւ ա ղ ա ա պաՀերու ժա -
մանց մը) նստեցնել մօտը մեր իսկական
մեհռլթիլննեբուն : Աչ Զբաքեանբ, ոչ
Գուրեանը, ոչ Վարուժանբ այնքան Հա -
րագատ փ ո խ ա գ ր ո լ մ բ բբին ա յ գ Պոկսին՝ \
ԱՈՎԵՏԱՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
«ԳՈՀԱՐ ԱՐՏՈՎ, ՄԱՐԳԻԿ »
•
Փ ո խ ա գ ր ո ւ ի լ ուբիչ ակսարՀ մբ, բոլո–
բոփին տ ա ր ր ե ր , ռր ք ո ւ կ դ է սակայն , ք ե ­
ղ ի անհանօթ, նոյնիսկ օտար, ու միան -
գամայն Հ ա ր ա ղ ա տ : Ի ՜ ն չ Հակաղրութիւն
եւ ի ՜ ն չ փարյստօքս :
Ահա Հայասաանէն Հասահ ա մ ս ա դ ի ր -
նեբ ( Ա ո փ ե ա ա կ ա ն Գրականռւթ յ ի ւ ն եւ
Արփեստ, թիլ 1 - 9) =
Ա աքուր թուղթր եւ խնամ ուահ տսլա -
գրութիւն բ ռւչադրութիւնգ կբ գ ր ա ւ ե ն :
Բայց... ռլղղադբութիւնբ , քեղփ Համար
անսոփոբ եւ խորթ բ ա ռ ե ր , եւ ս լ ՚ ս Հ մ բ կբ
թրաչիս • Ասլա ճիդ մը կբ փորձես , փար­
՛ք ՛՛ւելու Համար , նոր տշիսարՀ մբ գ տ ա հ
ԲԼլալու ա պ ա ւ ո բութեամ բ ;
Նոբ աշիաբՀ մը... Ա ր դ ա ր ե ւ եթէ ա յ գ
աշխարՀը մեբ Հայրերուն Հ ա յ ա ս ա ա ն ն է,
ան մեղի կբ ներկայանայ բոլորոփին նռր
Հ ա դ ո ւ ս ա ո փ մբ եւ նոր Հոգեբանռւթեամբ :
Գոնէ ա յ գ է տպաւորռւթիւնբ անհանօ -
թին, ռբ ւլիպակի մբ շնորհիւ կբ մտնէ
ա յ ն ՛ ո եղ :
Ահաւասիկ աշխարՀ մը, ու ս ո վ ե տ գ բ —
րողը նստահ իտէալ պաաուանէլանի մ բ
՚ԼՐ՚՚՚յ ՚՛ ՂՂ՛"" թ է այնտեղ մարդը դըր -
ուահ է նոր տ ա ս ն ա բ ե ա յ ի մբ ե ր կ ա թ ե ա յ
կապանքներուն մէշ, մ աղէ մաղ անցահ ,
մասնաւոր Հալոցի մբ մէշ ձոլլուահ , վե–
յնռբռդւ ւ հ ։
Ու այս աշխարՀի մէշ « ա կ ի ւ » կբ նշա­
նակէ բռլշեւիկ :
Վ ի պ ա կ ի մէշ, ղոբ կբ կ ա ր դ ա ն ք , մաբ­
գիկ միշտ բարի են եւ առաքինի , կըր -
թուահ ու ա կ ի ւ % Ունին անսաՀման սէր
զէ"էԻ իրենց բնկեբբ, գէ՛զի մտրղր եւ
պ ա ր տ ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն իսոբ ՛լ ի տ ա կցո ւթիւն :
Աաահոլմնեըը՝ ա յ դ եբկրի մաբդոց կը
գերաւլանցեն իրաբ իրենց ն ե ր դ ա կ ա կ ո ւ -
թ ե ա մ բ : Տ իպաբներր իրենց առաքինու -
թեամբ եւ վեՀանձնութեամբ կբ մրցին
գ ա ս ա կ ա ն շբշանի վ ա ր պ ե տ ն ե բ է ն Կէօթէի
Լեսինկի եւ Շիլլէրի ա ս ս լ ե ա ա կ տ ն տի -
պարնեբուն Հետ , ամրող^ա1լւսն ու կա -
տ ա բ ե ա լ իրենք իրենց մ է շ ։ Ա ւ ՛ ՛ ՛ Օբինա–
կ ե կ : Անոնք կբ ձ՚լտին խաղաղութեան ,
կարգ կանոնի : Յոտակոլթիւնբ եւ պ ա ր -
ղութիւնբ կբ գ ր ա ւ ե ն իրենց մ տահումնե–
ՐՐ ՚ ^էԻ^՚է. մութ , իրենց իսսլ՚Հրդահու -
թիւններու մէշ, ոչինչ անչաւիելի եւ կր -
ք ռ տ , բացի անՀուն սէրէն , ւլէպի պար–
տիան ( կ ո ւ ս ա կ ց ո ւ թ ի ւ ն ) որ ամ էն բա­
նէ վ ե ր է : Եւ ոչ մէկ անկանոն բան որ
խ ա ն գ ա ր է ս ո վ ե տ ա Հ այ վէպի՛ մա ր գ ո ց բր–
նութիւնն ու տիպարներբ :
Ամէն դագավւար տ ա ս ն անւլամ ԿրԼ —
ռուահ , ամ էն գ ա ղ ա փ ա ր ի ճշմ ա ր տ ո ւթ ի ւ–
նբ ճանչցուահ ու լկդունուահ է այնտեղ
ղոբհահուելէ առաշ. յաբմարցռւահ օր—
ուան պաՀանշքին , օրուան ճշմ՚սբտու —
թեան ։
Ա յնքան յ ա ա կ ա ն չ ա կ ա ն են րնտրուահ
տիպարներբ ,որ բան չ ի պ ա կ ս ի ր ղանոնք
օրինակ դարձնելու Համար XՅուղելոլ աս­
աիճան րա՛րի են անոնք ու առաքինի :
ԱՀտ ղոբհա րանի մբ <ձդիբե կ տ ո ր » բ :
(«ւքւնօբէն»բ սեւ ցանկբ անցահ է) : Ի ր
Գ ի բ ե կ ա ո ր ա կ ա ն լայնեղր ղլիսարկոփ, իր
ա կ Հ ե ր մաղերոփ , հանբաբաբոյ տ ի պ ա ր
մբ, դ ա ս տ կ ա ն Հայեացքներով, որուն։
տ բ ա մ ա դ բ ո ւ թ ե ա ն տակ ղրուահ է ին ^կա–
շսւրժ մը, ռ ո ւ ս ա կ ա ն լ ա ւ ա գ ո լն վաճառա—
նիչով։ (Զեն մոռցահ եւ յ ի շ ե լ նաեւ վա -
ճառանիշր) ;
Ու գիրեկասրին կինր, Անն՚ս Եղերով -
նա , որ ՚լիտէ «խնամով սանարուիլ ,
Հագնիլ բկւաիր կ ր ե պ ս ա գ խ ն ի , մուգ—շա -
որքան ինքբ » :
Ա է շբե րոլ՚քնեբ մրրինք ա յ ս երկու հա յ –
րերուն միշոլկէն։ Տո՚-եալ արղիւնքին
դիմ՚սց , ԶօՀրասլէն աւելի Հրճուռւկերը
եղան կ՚երեւի , վերբ , շա՚ո սսլիտակ ամ —
պերուն մէշ Պարթեւեանի եւ Օ՚ռեանի
ա մ պ ր ո պ ոգիները , որոնք անշուշտ կը
փ ուի սան իրարու .
—՜ ինչ լաւ բրինք Պոլսոյ մէշ ա յ գ օբր,
մեր ձեռքերր վ ե բ րարձրացռւցահ Աստու—
հո յ միշամ տութիւնբ խնղ րելով :
իսկ ինչքան վե Հանձն կեւյ ռւահք 0 շա -
կանին կոգմէ, որ աեսնելո՚է մեբ Հալեկան
աղճաառւմներ ը տ ա բ ա գ բ ռ ւ թ ե ա ն մ էշ ,
վերշերս սկսահ էբ վ ե բ ա գ ն ա Հ ա տ մ ա ն են–
թարկել իր Հ ի ն քանդռլմ^ւեբբ : Զ օ պ ա ն ե ա ­
ն ի մ ասին գբահբ ատոր ապացո յցներէն
մին : V
Յ ա շ ո ր գ ո վ 0 չ ա կ ա ն ՝ Փ՚սբէզի մէշ :
ՀՐ. ԲԱԼՈՒԵԱՆ
ղանակագռյն շ բ շ ա ղ գ ե ս տ , ռր իր երկայն
փ ե շ ե ր ո փ , պաբղ, անպաճոյճ ա ա բ ա ղ ո վ
ա կ նյայա վեՀութիւն է տակս նրա սլա -
ցիկ Հասակին » :
Այս վեՀ կեր՚գ՚սրռ՚նքի եւ Հ ա գ ո ւ ս տ կ՚ս–
պ ո ւ ս ա ի նկ՚սրադբութենէն վերշ կբ Հան -
՚լիպինք ուրիշ տ ի պ ա ր ի մբ, որ նեբգաղ -
թող մլկ է , Վաբաղդատ : Վ ի պ ա կ ի Հեգի -
նակր Վ ա ր ա ղ դ ա տ ի ն տուահ է Հ ա մ ե ս տ
գ ե ր մբ, դիրեկտոր Աէբգէյ Արամիչ Գ ա ւ –
լաթեանի չ ա ր ժ ա վ ա ր ն է ան : Կր կ ա ր դ ա յ
վէպ մբ, որու Հերոսր իրեն նման որբ մլկ
է , թ ր ք ա կ ա ն կոտորահներէն փրկոլահ ՚,
Անցնինք փիպակին .
կարելի՛^ է երեւակայել դբուահք մր, ռր
<ռւնենայ իր թ֊եւքան , իր Հիմնական միտ­
ք ը ։
Հա յրենական պ ա տ ե բ ա ղ մ ի մամ ա ն ա կ
.Երեւանի կայարանին մէշ կր գտնուի ա ն ­
տ է ր մանչռւկ մբ, ոբ կորսնցուցեր է իր
հնողքը (ռուս) ; Գորհաբանի մբ Հայ անօ–
րէնբ, Աէբգէյ Արամիչ իր խնամքին տակ
կ՚առնէ զայն, ու կբ մեհցնէ։ Աէր՚էէյԻ
երկու ղաւակնեբբ ճ ա կ ա տ ի ն փրայ կբ մա–
Հանան ցաւալի պ ա ր ա գ ա ն ե ր ո ւ տակ ;
Տնօրէնբ եւ կինբ կբ սիրեն ռուս եբաիսան
եւ զտ յ ն կ՚որգեգրեն ;
Կ՚անցնին աաբիներ ;
Վ ի պ ա կ ի ն Հեղինակբ մ եղ կը փւ ոխա գ բ է
գորհաբանի կեանքին մէշ ; Խանգափառ
ա շ վ ս ա տ ա ն ք եւ անՀուն սէր կայ բանուոբ–
նեբու միշեւ։ Եւ ա Հ ա նոր տ ի պ ա ր մբ ,
«գիրեկտոր»ին քաբտուզարբ , Բ"Լէե՚-իկ
եւ կռւսակց ութեան աչքբ՝ գ ո բ հ ա րան էն
նեբս, ի Հարկէ ա կ ռ ւ ո ւ թ ե ա ն մարմնա -
ցում :
Ժ՚ամանակ մբ տնօրէնն ու իբ ք տ ր տ ռ ւ -
ղարբ^ իբար չեն Հասկնար , ու անօրէնր կր
մ տահէ •
« Զեզաւ , ր ա բ ե կ ա մ , ֆրոնդռւմ
չդիտեմ ինչպիսի կոմիսար ես եզել, ինչ­
պիսի Հ րամ անատա ր ես ունեցե լ , բայց
այստեզ թ ո յ լ չեմ տ ա յ , ռբ գլխի" ք ^ Կ ՚ ՚ յ Ղ
շար գ ե ս » :
Այսպէս կր մտահէ գ ի ր ե կ տ ո ր բ , բայց
չուտոփ կբ ճան կ ա յ իր սխալբ : Նախկին
կռմիսարբ նաեւ ինժենէբ է, եւ ե թ է տնօ­
րէնին ՛լռ րհեր ո ւ ն կբ խառնուի , « գ ա իր
մ ասնաղի տ ո ւ թ ե ա ն բերմամբ է » :
Երբ անոնք կոփին կր Հասկնան իրար ,
տնօրէն Ա ե բ գ է յ Արամիչր այնքան փսաա -
Հութիւն ւկււնենայ քարտռււլաբին փրայ ,
որ ամէն րան կր փստաՀի անոր, ա յ գ փս—
ս։աՀռւթիւնէը անուն չունի . . .
« Գ ա անշուչ՚ո այն Հ ա ւ ա տ բ չէ , ինչ
մ ա ր գ ունենում է մերձտւռբ Հարեւանի
նկտամամբ , երբ որեւէ տ ե ղ գնալիս փա­
կում է տ ա ն գ ո ւ ռ բ եւ բանալին ա՛ս լիս
Հարեւանին , ունեցահքն ու կայքր վստա–
՚>ռւմ նրան ; Գ ա մ ի ուբիչ, ա ւ ե լի բ ա րձր ,
ա ւ ելի ււրբացան ցգացլքունք է, անսահ -
մանօրէն խոր հաւաա դ է պի ւքարդր՝ մ է կ
ա ն գ ա մ լկղմիչտ ճ ա ն ա ց ա հ մարգբ։ Գ ա
նոբ ղւլացմունք էր , մա ր դ կ ային փոխ -
յարաբեբսւթ-եան նոբ որակ, աո ա յ ժ մ ա–
նանուն » :
Այս սլատկե րէն վերշ աւելորդ է ներկա­
յացնել բոլչեւիկեան կոմիստրի այս «՛լո—
Հար» տ ի պ ա ր ը , ղոր տարիներու գաս -
տիարակութիւնր եւ նոր բարոլախօսու -
թ ի ՚ ^ Ը ՚ ս բ տ ա գ ր ե ր է մեր եբկրի մէշ :
Անցնինք ւլո բհա րան ի կեանքին :
Ան ալ ու^ի իր խնգիրներն ու Հոգեբբ :
ՊաՀ մբ վ ի պ ա կին Հ ե գ ի ն ա կր մ եղ կբ
տ ա ն ի անկէ նեբս :
ինչպիսի նե բ գ ա կ ա կութի ւ ն կբ աիրէ
այնաեղ ու գռբհեբբ 1լ լկթանան , մարդիկ
1լ՝ա չխատին ձեռք ձեռքի , կատարեա լ փ ո ­
խ ա դ ա ր ձ Հասկացողութեամբ %
Գորհարան ր պէտք ունէ մեքենական
մասնիկի մը (ռեգռւկտոր) , այս մաս -
նիկը կը ս տ ա ն ա յ պետական գ ռ բ հ ա բ ա ն է
մ բ «կբասնէ յ մ ե տ ա լ ի ս տ » , Գրա Համ ար
«Հարկաւոր է խնգբել ռեսպուպլի կա յ ի
մինիստբների սոփետին , ո ր պ է ս գ ի Լենին–
կրաաէն ստանա յ « ռ ե դ ռ ւ կ տ ո րներբ» : Ու՜՜
րիչ ՃանապարՀ չկաբ :
Եւ Երեւանի դոբհարանր կ՚ռբոշէ ինքբ
շինել իբ ռեդոլկտորները , անկախ բլ/ա -
լու Համար Լենինկբատի գորհարանէն ւ
Այգ մի՛շոցին է որ կբ հագի տաւկապ
մ ր : Տնօրէնին կինն է ռբ գանգ, կ ո ւ տ ա յ :
Ի ՛ ՛ ն չ է պաատՀեբ , թերթին մէշ հանու -
ցում մը կուգայ խռոփել տնօրէնին Հան -
գ ի ս ա ը :
Տ՚սբինեբ ա ռ ա շ կոբսուահ՝ ա գ ե կ ի ն հբ–
նոկեբր ա Հ ա կբ փնտռեն իրենց ղաւակբ Հ
Կբ սկսի Հ ո գ ե կ ա ն տագնապբ Ա ե բ գ է յ Ա -
րամիչի տան մ է շ ։
Բ ՚ ս բ ե բ ա խ տ ա բ ա ր այնաեղ է գ ո Հ ա ՜ ր
քաբառլզտբբ, որ իր վ ր ^ ^ կ՚առնէ կաբ -
գ ա դ ր ե լ խնգիրբ .
Ան պիտի մեկնէ Լենինկրատ ոեդ ա կ -
Fonds A.R.A.M