Օ^ԵՐ
Ձե Ր ԱՍՏ11Ւ1
ԺԱ.
Ասէոուահներոս
ււչարաէզ
մըն է
Հրէէց
պաամութէւնը,
այլ խօսքութ
Հին Կաա -
կարանը :
Գժուար է համրել,
բայց
թ ո յ լ
աուէք
ինձ ներկայացնել,
այսաեղ,
ահու
մբ մի–
աոււ ւա օ՜ա Խ
ո
լ
թում բ մը
ա յն
քիշատակելով ա
իրենց
անուննե
րով
Աենի
(Ես– ԿԵ– 11),
Թամոլղ
(Եզ–
Ը–
14),
Մողոք
(Գ - (Յ՛ագ. ԺԱ. 7),
ԲաՀաղ
քԴաա– Ը. 33), - ՚«^«
ԲաՀաղէն
ոատ
յ՚սրայելացիք
ունէին
Բահազ - ճանճիկ
աոա ուահ՜
մ բն ալ ,ո բ Հաւատա
ցեա ^եր
ը
կը սլաԼապանէր
ճանճերուն
խայթուահքին
գէմ
(Գ.
Թագ. Ա. 2),։
Ունէին,
գարձեալ,
Իսհաք ասաուահ
մբ
(Աւքււվս, է • 9) »
Ղ"Ր
Աս աուա
հ՜ա շուն չէւն թաբգմ
անի^եբբ
շփ"~
թահ
են . . . իսաՀակին
հեա , մ էւն իսրայե -
լացւոց
նախահայրերէն
; Վերքապէո ու -
նէին Աչէրահ
ասաուահբ
,
հաղարանուե
(ւքիբիոնիմոս)
եւ չատ ժողովրգական
գի–
ու
աաարա
ցուհին,
որոէնւ աղաւնիի ձագ
լնհայ կբ աանէ էւն տղացկան
կինեբբ եւ
բոբոտներբ,
թարղման-ի^երբ
չփոթահ
են
ղաբձեալ
եւ՛.. պուրակ
թարգմ
անահ
են
(Ր. Օր–ԺԶ - 21)
՚" ,1" աստուահուհի
ին
անունբ
, Լայււ շփոթութիւեբ
անոր հա -
մար,
թերեւս
, որ Աչէրահ կբ
մեհաբուէր
աղօթավ ա յրերու
պուրա1^ե րուե
մ էք , ուր
էւր արձանն
ունէր,
ինչպէս
նոյնիսկ
Արու–
ւտաղէմի տաճարին
մէք) ,իոկ ուրիչ տեղ
Աստարովթ
(Գ.
Թա.գ. իԴ. 15)։
Տանք
քանի
մբ անուններ
եւս,–
Աեղքոմ
, ՝1՚ւ" -
մովս , Ամմոն , Աեմեչ , ՚քյեբաս ,
Աոդոթբե–
նովթ,
Բոսեթ,
Աեղիմ
, ո՛՛բ մէկբ
թուեմ,
տակաւին
կրնամ քսան
անուն
եւս տալ,
բայց
ղանց կ՚առնեմ
: Այսուհանգերձ
ան -
կարելվւ է չյի չատակել Բե լվւե ղովբ բ , ա -
մէնէն անառակ այս աստուահբ,
որու
պաչաամունքին
մաս կբ կաղմէր
չկութիւ–
նբ , (սեււային
բարքերու
պատմութեան
մէք՝
չնութէււն
բառբ
կորսնցուցահ
է իր
սկղբնական
իմաստը,
Աովսէսի
օրով՝
ղեո
բառբ
ունէր
որոշ չավւով
ղայթակղե–
ցուցիչ
նչանակութիւն
մբ, զոր
բնռօրինա–
կէ՛ չ^ե րո
լ բացատ րական
լո ւս ան ց ա գր ո լ • -
թիէնբ, տարտամ կամ սէստլ, կբ քօղարկէ
այն աստիճան՝ ոբ, Տիոոլսի
օբո՚է,
բառբ
հոմանիչ կբ գաոնայ
. • . անհալէսաա
րմ ու -
թեան,
մինչղեռ
բանասիրական
ոլբպբ ֊
ոաւմներ կբ հաստատեն թէ «չուն»
կբ
կոչուէին
, հին աաեն , երիտասարգ եւ ղե–
ղանխ քուրմեր ելքրմուհիներ
, ռրոնք կբ
սսլասաբկէին
մեհեաննեբոլ
կամ նուիրա -
կան պուրակներու
մէք, եւ անոնց
տրուած
բնհան կբ կոչուէր
«չանսէսռւր»՝
եթէ
« չունբ » այր էր , ել« կապէն»՝
եթէ
ա՚լքիկ էբ, ֊ – տես բ.
Օր.
իկ.. 18,
նաեւ
աւելի թափանցիկ՝
Ովւ1 • Գ– 1,
էսկ հա -
մեմ
աաո
լ
թեան
համ էսր տես Փիլ՛՛ն Եբ -
րայեցիի
ճաււեբր ,
Ա. հատոր , հրատ. Վե~֊
նետիկ) :
Բայց պէտք կա՛^յ տակաւին
վկայութիւն,
ներ
բերելու,
ժիստելու
համար
ՀԲԷԷՑ
էքէաստոլւսհութեան
առասպելբ։
Թէ " Ր՜
քան խոր էսրմատ արձակահ էր կռապաչ -
տութիւնբ
«աստուահբնտիր»
այս ժողո ՜
վուրղին
բարքերուն
մէք, թէ ո՛րքան
սի
րելի
էին հեթանոս
էսստռւահները
անոնց,
վւաստ
մը ես այն որԳ՚ուիթի
մէկ տ,լսնկբ
կոչուէր
երբեմն
Բաղիաղա (Ա–
Մնաց–
ԺԳ.
7),
երբեմն
էղիագա
(Ա.
Մնաց. Գ–
8 ) , –
արգ, Բա.լիագա կր նչսնակէ
«Բա–
հաղբ կըճանչնայ»
, իսկ էզի՚ագա՝
«էլոհբ
կը ճանչնայ»,
այս երկուքն ալ
հեթանոս
աստուահներ : Աստռւահներռւ
անուն
կրե–
լը
(թէ^Փո^ւ՚)ւ
սո՚էորութիւն
էքբ ռր չա -
րունակուեցաւ
նաեւ
քբիսւոէնէոլթեան
մէք,
(օրինակ՝
Ասաուահատոլր
ել ՚Բրիս–
տռսաուր
անունները)
, ցռյց
կուաայ թէ
իսրայելացի
ք բաղմ ասառլահեան
ղա րե -
բու
քղամիւլբ
նետահ
չէին
իրենց ռւսերէն
,
երբ կբ կոչուէին
տակաւին
Բաղիագա
կամ
էղիաղա
, Ագոնիսեղեկ
կամ
Աղոնիբեւլեկ՝
տարիներ
ետքբ Աաէսէսի
մահէն
( Յ ե ս ՚ Ժ *
1)^
Վերքապէս
նոյն այս մողուէուբգբ
չէ՛^
ր
էւր
աղօթա՚էտյրերու
կամ
Սրբատեղիներռւ
կը վեբահէր
բլո՚-րներբ
,
ոբոնք
Ասաուա -
հաչռլնչին
մէք կը կոչուին
«ղիտարան
ծ
կամ
«րարձր
տեւլ» , Աասվէա կամ Բա -
մա։
Ի՛՞նչ կընչանակէ
«սեղան
կանգ -
նել»
լեռներուն
գլուիւբ եւ ւլոհ մաաուցա -
նել։ կաղնեստաններն
անգամ
էէերահռւահ
էին
սրբարաններռւ,
յիչեցէք
Աամբրէի
կաղնիներբ
(ԾնՍդ. ԺԳ– 18),
Մօբէի
կաղ.
նինեբբ
(Ծննդ. ԺԲ– 6) :
«Բարձր
լեռնեբու
վրայ կամ բլուրներու
՚էրայ , ամէն
տեբե–
՚–՚"11՚3 ձառերու տտկ՝
էգաչէոամ
ունք
կը
կատարէ
ին իբենց ասաուահնե
բուն»
(Բ •
Օր– ԺԲ–
2) , «զոհ
կը մատուցանէին
լեռ - ;
նեբռւն
՚լլու֊էսբ
, ու բլուրներուն
վրայ՝
՜՛
կաէլնիի , կտղամաէսիի
ռլ բեւեկնիի
տակ
խունկ կբ հիէէին»
(Ովս– Դ– 13) :
Հն էլամաոէե անին «էսսաուահա
չունչ»
խմ–
բաղրութի՛ւնն
իսկ թաթաիսոլէսհ
է բագ .
մասէոուահեէսն
ռղիռ
.լ։
«Ահա
Աւլամ
եղեւ
իբրեւ
ղմի
ի \քէնջ»
կբ իէօսի ԵՀովա
(Ծննդ .
գ. 22) ,
այսինքն Ագամ ,
ղիտութեան
հա
ռին
պտուղն
ռւտելուէ
, մտաւ
աստուած -
նեբռւն
չ՛որքին
մէք։
Զարմանէսլի՜
, «մի ֊
ասաուահետն»
Առվսէս
երղ մբ կր
յօրինէ
ու կբ Հարցնէ թէ
«ո՚^էէ
իցէ
նման քեղ
... յաստուածս.
Տէր»
(Ել– ԺԵ– 11)։
իսկ
իր էսներբ, Տոթոր
(չեմ դիտեր թէ
ինչո՛ւ
յեէոոյ
,Գ\ււ^^
Թուռց,ժ–29,
կբ կոչուի
քիա–
Ղ՚՚՚-էլ)
1 աեսնելոէէ Աովսէսի
յաղթանակբ,
կը բացադանչէ.
«Աեհ֊ է Տէր ք՛՛՛ն
զամե -
նայն ասսաւածս (Ել– ԺԸ– 11)։
Շ.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
(Մնացեալը յաջորգով)
ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ
ԳԷՄ՝ԲԵՐ
^՚ԼԲ՚"յՐԳ
Հի՚֊անգանոցն
էր.
ինչսլէ՛^ս
եղաւ :
Հիմա չատ լաւ է, բայց
չեմ
կարհեր
թէ անմիքասլէս
տուն գայ
յ
ինչո՛՛ւ,
բմի՛՛՛չկբ
տեսար։
Բմիչկբ
չտեսայ
. բայց
ղինք
խնամող
Հ ի ւան դա պաՀ ռ ւՀին տեսայ ...
Իբենց անՀատական
կեանքբ
ամէն
բանէ
վեբ
բռնոդ,
դէսլի
մաբգկային
բաբոյա -
կան
սկ՚լբունքնե
ր բ թեւահոէլ
թ ր ք ՚ ս ^ ո ՚ յ
դերասաններռլ
աււա քին կարդին
՚էբայ
կ՛ս֊
րելի է դասել
կատակեբդակ
-
դերասան
Ա՝Իք՛"յէլ
Զափբասաը
։
Մ իքա
յէլ - Երանոս Զափրասա
կրտսեր
որդէն
ն,ր \^սւնօթ
Հայկաբւսն
մ էականի
Գէորգ պատուելի
Զափբասւոճեանի
, որ
եբկար տա բ ինե ր
Պ՚՚լսո
յ Ազգ - գպրոցնե -
բուն
մ էք սլա չտօնաէէա րելով
Հասցուց ահ է
բաղմաթիլ
աչակերտնե
ր որռնք
յեաոյ
մեր
հէսնրայինկեէսնքին
մէք կատարահ
են չաա
կարեւոր դեր մբ։ Անոնցմէ
կարելի է յ ի չ ե լ
Հոս
Նեբսէս
ս/ատրէւաբք Վարժ ապե տեան
,
Ատեւիան
Փաւէւաղեան
, (անւլամ
Պերլէնէ
վեՀաժողոէէի
սլատուիրակութեան)
, Ա կր
աիչ Աէղպուրեան
ելտակաւին չատ ու —
րի Լ՛՛՛՛Ր ••
Միք՛ո յէլ Զաւիրասա
^ թրքաՀայ
բեմի
վեր քէէն
չբ քանէւ ամ էնէն վարպետ կատա -
կեբղակբ,
հն՚սհ է Պուքրէչ՝
1848
/5՛։
Ե -
ղահ է երգի եւ պաբէէ սիրաՀար
երկրի
մբ
քիռւմ անիո
յ
ւլա լակ եւ անմ ահ ու Հէք Ռչ–
տունիին
նմ ան ունեցահ է իր երակներուն
յ
մ էք չէնչող ու ղուարթ
աւիւն բ
երղ ի ու ^
պարի :
•
Գժբաիստ
մանկութիւն
մբ ունեցահ
է՝
Միքայէլ
Չափբասէո
:
1853
/5՛
Պոլիս
դալով
մտահ է Ա . Փբկչի
վարժարանբ,
ուր այգ
մ իքոցին
իր հա յրբ՝ էդատուե
լի Գէորգ կբ
դրւլսալանդէր
Հայերէն
լեղուն։
Հո՚զիւ
ինբ
տարեկան
կբ կորսնցնէ
մայրբ ել այգ
գժբախտ
ղէսլքբ պատճառ
Կ՝ՐԱ՛"յ "Ր
Ջավւրաստ
բոլորովին
Հեռ անա ք ղպրոցէն
,
որոէէՀետել
կրտսեր
եդր՚սյր
մբ
ունենալով
կբ
ստէէպուի
I
ւո ո
լ II ր
մնւ
էղնե
լ
ն ա
—
կան աչիսատութեանց
, Հօրն իսկ յանձնա -
րա րութեամբ :
Տարինրբ
էլ անցնին
X
Զափրասա կբ մբ–
տահէ արՀեստ
մբ սորվիլ եւ աւոամնա
~
բուժ
ութ էււն լնելու
նպաւոաէլռվ
մ է՛քոց
մ բ
էլ^աչաէլերտէ ատամնաբոյժ
Ա.
Շիչմանեա.
նի : ՛Բիչ ատենէն կբ լքէ այդ գռրհբ եւիբ^–
րել օգնական
դեդ՚սգորհ
էլբ
սլաչտօնավա–
րէ Ազգ
՚ Հիւանգանռցին
մէք ։ Հոգ ալ չի
յաքողիր ել էլ՚՚ռրոչէ
կեղհամ
չինելու աբ—
Հեստին
Հետեւիլ։
Աակայն
այս բոլոր աս -
պարէւ^եբը
խիսա
նեդ կոււլան
իր արուես.
աագէտ
Հոգիին եւ էէերքտսլէս
1867/5,
բռ
լռբ ովին
տի բացահ
Բլլալով
եւրոպական
պարերու
ուսուցման
կերպին
,
սլա չտօնէ
կը
էլոչոլի
Աամտթիոյ
ելուրիչ
թաղերու
աղգային
դպրո ցնե բուն
մէք :
1869/5՛,
Զավւբասա
, Գում Գափոլ
մաս–
նաւոր
էւրաՀ մբ կբ վարձէ
ուբ էէլաբի դա–
սաւանգոլթեաւքր
կբ զբաղի։
Իէնգարձաէլ
սբաՀբ վարագոյրով
մբ երկուքի
բաժ -
նուահ
բլլալով
, մէկ կուլմբ տշաէլերտնե -
րուն, իսկ միւս
կողմբ մասնաւոր
վճար —
մամ բ եկող
պա բասէբնե
բուն
էլը յատկա ֊
ցնէ։
Գասաւանդութենէն
ետք
վո՚բո՚գոյրը
կբ վելնս՚ր ու բոլոր
ներկանեբբ
միանա ֊
լ
՛՛՛լ
կր "ւ՚՚՚րէի^
••
Օր մբ, այդ թուականներուն
հանօթ
ել
արդէն
Հաստատուն
Համբաւի
մբ տիբա ֊
ց՚սհ դերասան
Խաչիկ
Փաւիադե՚սն (Պետ
1
րոս Ագամեանի
առաքին
էսա,լլն կերն եր
էն)
այցելելով
Ջափրաստի
պարասրաՀը
կբ
աեսնէ
էէարադոյբի
մբ րացուիլը ել դար.
մացահ կըՀարցնէ ՝
-
ի՞նչ է այս, Զափրասա
, Հռս
էմ
՚՚ււււ -
բռ՚^ն ես Հաստատեր
:
Այո
, այո
. . • կբ պատասխանէ
Զափ–
բաստ , ոտքերռւ
• . • թատրոն
:
Եւ երկուքին
միքեւ կբ
չարունակուի
իսօսակցութիւնբ
, որու
լձւթացքին
Խաչիկ
Փափազեան
էլը թելադրէ
Զաւիրաստին
մի
անալ Վարդովեան
թատե րա խո ւմ բին :
Զափրասա այս առաքա րկին
վրայ
քմ .
հիհաղ
մբ
էլ ունենա
յ , սաէլայն
Խս՚չիէլՓա–
էիազեան
այնպիսի
Համոզկեր
ձեւով
մբ ա–
ռաք կբ տանի իբ խօսակցութիւն
բ ո բԶափ–
բաստ
ի վեր
քոյ
Համ ողուահ
, կբ մրմնքէ
֊.
—
է
փորձենք,
տեսնենք
թնչ
կ^բլլո՚յ՛
ԵԼ
յ՚ոքորդ
օրն իսկ , Փափաղեանի
կլն–
քաՀայրութեամբ,
Միքայէլ
Երանոս
Զափ.
րասա կբ նռւիրուի
բեմին :
Առաքին
անդամ
բեմ
կ՚ելլէ Ա կի ւտ ա ր ,
Ազի՚լիէ
թատրոնին
մէք
Ալգ|ւր
(Վոլթէբ)
ողբե րղո ւթեան Ա ետա
ր ամ եր իկաց իին
դե.
բով :
Այդ
միքէէցին
ԹրքաՀայ
բեմին
վրայ
էլը
տիրապետէին
երկու
մեհ կտտաէլերդակ -
ներ՝ Գարեգին
(հչաունի եւ Գաւիթ Թր -
եանց : Այս երկու
արդէն
տիրաէլան
Համ
բաւի մբ արժանացահ
գերասաննե -
բուն քով Զ՚ս՚իբաստի
յայտնութիւնն
ու
մէկէ
աւելի դլէսաւո ր դերերով
քիչ ժամա–
նաէլի մբ մէք
Հ ամ բաւ
չինելբ
արդէն բա -
լական է ապացուցանելու
Համաբ Զափ-
բաստի տաւլանգէն
ճչմարտութիլնն
ու մե–
հռւթիւնբ ;
Հոս
էլաբժէ
աւելցնել
սակայն
,որ Զավւ
բասա բաէստաւոր
դերասան
մլն է եղահ :
ՈբոէէՀեւոել
Ո՝չտռւնի եւ Թրեանց
, երկու,
քբն ալ նկարագրի ու բարոյականի
աէր
մարգիկ
, է,րբեք ատելռւթեամբ
էյլ նաիսան..
ձոէէ չեն էէարուահ
իրեն Հետ ելերբեք
ալ
չեն աչիսատահ– արգելք
Հանդիսանա
լ անռր
արադ
վե բե լքին : Զափրասա
բաէստաւռբ
եղահ է այգ ռլղւլութեամբ–,
-
որովՀետեւ
առՀասարակ
դերասանական
լնտանիքին
մէք
աաելոլթիւնն
ունախանձբ
տիբասլե ֊
տահ
են ել մինչեւ
այսօր ալ, աւաղ,
էլա ր–
հես
առՀէսլական
դասաւո րութեամբ մբ,
՚լերասան
մը իր փաււքը կը վնտռէ իր
իսաղլնկեբոք
անկումին
մէք :
1877
/5՛
Զափ րասա արդէն
թրքաՀայ
բե
մ՛ի կարեւո րադո
յն
ուժերէն
մէէլն էր :
ՀետղՀետէ
էլբ իսաղա
յ կարեւոր
դերեր ո -
րոնք
յետոյ կբ դառնան
բոլորաիին
իր
մենաչնորՀը։
իբ ամենայաքռղ
դերը
եղահ
է ^Աէր էսռանց Համարման»ի
մէք
հառայ
Անտրէայի
՚լերբ,
որուն
՚քէք ոչ ոք կրցահ
I–
իրեն չավւ վարպետութիւն
եւ արուեստ
գնել :
Զաւիրասա
ստանձնահ է նաեւ
դերեր
ւ6։^ոււ«ւյ«..ւէ
բայց
ասոնց
աչքեբն
ալ , եբեսն ալ պէտք
եղահէն
աւելի
բացուահ
էին ռլ
Առլրբիկ
Հանրմ էն
հեր
էլ՚է՚էլբ
Վաղէսր աղան
ղլէսէ
Հանելու չափ սատանայ
էին։
Հէսնբմին
/ / ՚ ֊ յ
ղահ բ միամիտ
աւլքէւկ մլն էրել
ասիէլա
Պոլսոյ
մէք
ււիլբին
չեւլալ
գտնել ;
Այն ատեն
Հաճի
Տիւբիէլ
յատուկ ճամ-
բռ բղութիւն
բրաւ.
իզմ իա , •
Պաղչէճիկ,
Աբս լանպէկ
, Ատա բաղա ր : Վերքասլէս պբ–
տբաեցալ
բոլոր
այն դեղ տեզուանքբ ռ ՚
րոնք սւդասուՀինեբու
էսրաէսհռււքը
կ՚ընեն -
եւ աՀա մեհ
յռղնութ
իւննե րէ ՚էերքբ, չո–
բեքշ՚սբթի
օր մբ ց ե ր ե կին ,
յաւլթաէլան
ւքուաքուէ
մր, Աոլրբիկ
հանբւքին
ներկա -
յո՚ցշ՚ւ՚յ
ի՛ր ղեղէն
բերահ
սպասուհին
, հա–
՚լէ՚ւ
տասնըութը
տարեկան
կին մբ , ղՐՐ
նոյն օրն իսկ
մ իաս
ին առեր
բերեր
էր
Պ՚ոզչէճիկէն
:
Աուրրիկ
Հանիմ
դլիւէն
մինչել
ոտքը
փ։–
նեց
նորեէլբ,
Որ
գբան մօտ րաոել
թռնահ
կեցահ էր ՚ի,ր Հադահ
«էէլասմա լէ»
աձեւ
չբքաղդեստին
Հաէլառակ
, իրօք խիստ
չբ.
նորՀալի
զաաւ
ղայն , քանի որ
չուաով
ամ սաէլանին
՛իբա յ /արմ արեցաւ
միքնոր -
գին
Հեէո • եօթբ մէճիտ
ամիսբ ել տարին
երէլոլ
ձեռք նոր լաթ,
բացէւ է՛բ մէկդի
նե.
ա ահն ե բէն , ղո րս իո յօժարութեան
Հա -
մեմատ
պիւոի նուիրէբ
, եթէ զոՀ մնա ր ա–
նոր
«իւղմէթ»էն
:
գ. ԶՕՀՐԱՊ
Հ
^Շաբ
.)
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
Փ Ո Ս Տ Ա լ
Հաճի
Տէ՚ւբէ՚/լբ
, սսլասոլՀիներու
մ՛իք -
^ " Ր ՚ լ ը
, աասնրՀինղ
օբ էսչիսաաելէ
՛թ՛րէ.
էքիայկէ յաքռւլեցալ
ձեռք
ձւլել
Կեսարացի
՚Լալլաբ
էֆէնէոիի
կնոք, Աուրբիկ
Հանր -
մ էէն , Գատբւլիւ
ղ ի ամ էնէն
Հա բուստ
ւռ ի .
1լէնն1էրէն
մէէլոէնւ , ուղ ա հ սսլ՚սսռւՀէն :
Հաճին,
Պարտիզակցի
մբ,
ինքն ալ
ս՚գաէէուՀի
, սէոնտու , լուսէցա՜րար
, իսւէհա–
Ր՛՛՛Բ կին եղահ էբ աւոենոէէ,
սլարաւլայէն
Համ 1,մատ ; Հքսւռա յութեան
ամ էն ասէոի -
ճաններէն
անցեր էբ մէկիկ
մէէլիկ,
Պոլսոյ
^այ
ւոունեբունէ , անոնց 1լարհեցեալ
ւղա ր -
էլեչտռւթիւննեբուն
մէքէն
Հանելոէէ
իր Հի–
մաէլււլան
ւսնէլաիւ
զիէ՚քբ •
Այղ
աուներուն
բռ լռ ր էւն
մ էք ,
Հաճի
Տէ՚ւլւէւէլ , որ այն ատեն ղեռ
Եբուսաղէմ
ւլացէսհ
չբլլալուն
Համար
Հաճի չէբ, ի՛բ–՜
բել
ճչմարիտ ոլ էլաաո՚րէէալ
աղաէսէն
, ա.
գանէ, րէն
մէ՛նչեւ սպասաւռ
լ՛ներ բ ճան չւյէ։ բ
էին
մօտէն։ Երբ որ
մեհ " ւ
պղտիկ ,
ւլբեթէ
առանց
բացառութեան
, քէ՛չ չատ
զէ՛նքբ
սղմեր
սղմրտկեր
էէ՛ն, Հոս Հոն,
սենեէսէլներուն
մէք, հանբմներբ
աունբ
չե–
ղահ
միքոցին
, սէսնդռւխին
ւլլոլէսբ^
դուռ,
նէ^բուն
ետին , երբեմն
էսռհանոցնեբուն
ան էլիւններբ : Շ՛՛՛ա
մբ աուներուն
մէք իր
էոէւրուՀէէնեբռւն
նախանձր
չաբժե
լու
չաէի
բյէւդո ւնե լութիւն
դտահ էր առանց
գանգա–
տելոլ է
Շաւո բան տեսահ էրիր անձին
վրա
յ եւ
Ա
՛ւելփ չաա իրեն չուրքբ,
իր բարակի
հե -
՚ոաքբքիբ
քիթո՚էր
Հոտոլբտալռւէ
ամ
էն
ա սլա էլան ութ իւններբ ել սոլր ական
քո
ւէբ
դոներոէն
ետեւէն
ոլնէ^դրելով
կամացուկ
մբ
բսուահ
էսօսքե րռւն :
Ե՚է՚ուն
էլ1ւէւէլ
ւքլն էր արդէն
, երբռրա -
ռ՚սհ
«պա էս չի չ»նե ր էն եւ ամ սա էլան էն ա -
լե լցուցահ
ստաէլուԼբ Ե րուսաւլէմ
գնաց ,
ով դիտէ ուխտէի թէ մեղքերուն
թողու
—
թիւն
ուղե լու Համար : Վէւրաղարձին՝
Հա
ճէ՛ Տիւլ՚իէլ
, սսլասաւռ
րութիւնբ
թուլոլց ,
էէնք իր դլէսռւն
գորհի սկսալ,
հանօթ
տու.
նեբու
Համար
էլին հառանեբ
գտնելու
ձեռք
ղարկաւ,
«թէլլ՚ոթ
կնիկ
եղաւ։
իսկոյն
յէսքալեցալ
այս էէէւրհին
մէք՛ սլատբաս
—
տաբան ու զուարճաիսօս
էլին էբ , էֆէնտէւ–
ներուն՝
վրան բա՜ց կաաա
էլն եր
քլ՛լնէր
.Հ»ս–
նբմներու
օրուան
դայ թակւլո
ւ թ իւննե
րբ
էլբ բերէր : Ամէնքբ
դոՀ էին իրմէ — ամէն
բանի
յարմ ա ր սպասուՀին
ինքը
մ էւա
յն
ճարել գիտէր
X
Իբ տեգաւորահ
հաււաներբ
տարիներով
կը էլենտյին
դտնուահ
տեղեր–
նին
է
Աեհ տուներբ.
Հարուստի
տուները,
իրեն
էլը դիմէին,
անոնք որիր
յաճա -
խռրդներն
էին , իր անունովը
կը պարհե
֊֊
նա լէ՛ն :
-
Մեր
թելլալը
Հաճի
Տիւբիկն
է :
Մ երն ալ :
Հաճին՝
Շբիկբլին կամ Պիւռկիլին պէս
բան
մը կ ՛ր լ լա ր Հայ Հանբմներուն
Հա -
մ ար :
Ասոր Հաւքար է անչուչէո
ո ր Ա ուրբիկ
Հանրմ
իրեն
լուլէ զրկեց
երբոր իբ տանբ
մէք.
Հին օրռւ՚ոն
Մարիաւքին
ք՛՛՛է
•>
նէւբ
սէէլասուՀի
մբ աւելցնելու
էւրոչոււք
տուաւ
ու անոբ ճչդեց
այն յատ էլէէւթ էււննե րր որ
նէւբ ղալիք
աղաիսինէն
էլբ պաՀանքուէին
:
Ըռնաիէլ
մ է էլբ
բլլ՚սլ՚՚ւ
է ՚ոմէն
րանէ
առաք. Հոդ չէ թէ սկի՚լբբ
ձեռքէն
գռրհ
չ՛լայ.
Հէէս չռւաոէէ
«էսւլմէթ»բ
էլբ սորվի
.
արգէն
էքէէհ բ ՚ ս ն մբն ալ չունի
է^ելիք
՚
էոդուս
Օննէկին
սէնեակբ
պիտի
չ՚ոկէ
է
ղդեստներ
բ մաքրէ • սա ալ բսէձմ որ ադքի1լ
ղէսւակ
չեմ էււղեբ տանս մէք :
ԵԼ
վաէսնալով
ռր դա՚լվւք սպասուՀին
Օն–
նէ՚էլէն
ս1նւ1աակր
չակելէ։ւ ,
լլղ եստնեբբ
մ ՚ ՚ ւ ք ր ե լ ո լ սաՀմանելովբ
սլէտք
եղահէն
\
աւէւլէւ րէսցայայտ
էլերսլէէւէ էւր
դէւաաւորոլ–\
թիէնբ
Հէսսէլցուցահ
^ բլլա
յ , իսկո
յն ա - ^
ւելցուց
.
\
ԱձՔէԼ եբեսբ բաց մէկբ չեմ ուղեր Հա
,
Հաճի , ւլէէւն իմ ռւզահս
Հասկցար
, թէ ոբ
՛լի"
Գ"^
լ՛նես,
ուգահ
«թէլլալչէքդ»
էվե–
լոքբ կուտամ
յ
Հասկցայ
, «օղուլ» :
Միքնորդբ
քիչէն չատ Հասկցող
կին էբ •
անմիքապէս
չորս
դին
լնէլալ
,
Հարցուց
փն տռե ց ,բա յց էլտնուսէհնե
լ՛ բ
Ա ուր
բիէլ
Հանբմին
ուգահ
ոլայմաննէւրբ
լիաէին
չէին
միացներ
իրենց
լիրայ։
Գեէլեցիէլ
աղա -
խիններ
չէին պակսեր
իր ձեռքին
տակ ,^
Fonds A.R.A.M
