« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
ԱԲՈՎԵԱՆԻ ՄԱՍԻՆ
(Ամփոփյւլած Աով– Հայաստան
օ ր ա թ ե րթ է ն I
հյ՚սչսւաոլր
ւԼբովեանի
մասին
եղած գը–
րա(չանոլթիւնքէ
Հարստացաւ
Վ. Պաբտի–
ղունիի
մէ1լ նոր գրք"՚էր՚>
«Խաչատուր
Ա.
բովեան»
,
ոբ
լ ՛ ՛ յ " աեսաւ
վերտերս։
Վեբքին
աաբինե բու բնթացքին
աասնբ–
Հէնգ
գիբք Հբաաաբակուած
է
Արովեանի
մ՛ասին , առանց
Հաչուելու
սչաբբերական—
նեբու ելօբաթերթեբու
մէ^ լրձ"
տեսած
յօգոլաննեքբ
: Աբովեանի
չուբ^
աբղէն
ստեղծուած՝ է գրական
ալանղութիւե
մբ,
որուն
Հետեւած է նաեւ
Պաբտիղունի :
Աակայն
Արովե՚անաղիաութեան
մէ9 կան
նաեւ մեծ լոա-սաւոբչի
կեբսլաբն
աղաւա -
ղող տեսակէտներ
եւ բմբռնումներ : Պար՛–
տիղունին կբ Հակագրէ
Աբովեանի
կեան
քի
եւ գոբծունէռւթեան
մ ասնաւոբ Հար -
ցերու
չ՚՚՚-րչր
եղած ռչ - ճիչղ
ւ
սիսալ ,
երբեմն
սլարղասլէս
վնասակար
լուսարա–
նո ւթ իւններ բ :
ՀԼ՚ղինակբ
ուսումնասիրած
է ոչ մ
ի
՛՛ք
յն
Աբովեանի
շուրչ
ստեղծուած
ամ
բող^
գբականութիւնբ
, ա յլեւ
բաւականաչափ
չալ
ծանօթ է գբոէլին
Հին թուղթերուն
ել
Հարկ
եղած չափով օգտագո բծած է ցաբգ
չՀ բատա րակուած
նոր նիւթեր ու տուեալ
ներ
՚. Աչիւատոլթիւնբ
կառուցած է փաս
տական
Հարուստ
նիւթե
բու
վբա
յ :
Հեղի–
ն՚սկր
իր տեսակէանե
րն ու Հա
յես՚ց^ւեբր
փաստարկած է ոչ միայն
աբղէն
յայտնի
,
այլեւ
բոլորովին
նոր,
բնո րոչ ել
Համողիչ
օրինա1լեերով :
Ուսումնասիբելով
^ մասնաւորաբար
Ա -
րովեանի
ղեղա բուե ստա
կան
ստեղծագոբ
ծութ իւնբ , Պարտ իէլունին կբ
լուսաբանէ
անոր գործունէութեան
ա յնսլիս
ի կոգմե -
բբ , որոնք քննագատական
գրականու -
թեան
մէչ ցարգ կամ բնաւ
չեն արծաբ -
ծուած , կամալ Հարեւանցի
չօչափուած
ւ
՛ն:
Հեգինակր
նկատի առած է
Աբոփեանի
աչթ՚ս բՀտ յեա
ցքին
մէչ
ե
^ղած
Հակասոլ -
թիւններբ
ղռբս կբբացաարէ
գրողի աւգ -
րած
գարաչրչանով,
սակայն
իրաւամր
կ՝լնգգծէ
Հա ք
մեծ
լուսաւո
րչի
կեա՚քւքի
ա յն
կ՚՚՚/մերբ
, ո բոնցմ ով ան այսօր
թան
կագին է մ եղի
Համ աբ ;
Ա՚լղ ա Ա՛ն երկու
մ շակո յթնե
բու
մասին
Լեն ինե ան գր ո ւթ են էն
մե1^ելուի^
Պարտի–
ղուևին տուած է գեմակրատական
եւ
քաղքենի
սլաՀ սլան ողա կան
Հոսանք -
ներու
ոլա յքարբ
Հա յ
գրականութեան
մէչ, վեր է Հանած եւ գնաՀատած
Հայ
մողովուրղի
մչակութային
կեանքբ
վարող
ա յն յառաչղիմ
ական
չա րմումր
,
որու
գլոլիսն էբ կանգնած
անցեալ
ղաբու
30 —
^^ական
թուականներու
ղեմոկրատ - լու—
սաւորիչ
Ա,,րովեան :
Պ՚սրս՚իւլ՚՚ւնի
բաւական
Հանգամանօրէն
1լ անգրագառնայ
անոբ
մանկավաբմական
ղործունէութեան
, կր բացայայտէ այն
սլայքէսրբ ոբ մղած
է
միչնտղաբեան
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
ԿՈՐՆԹՈՍԻ ՊԱՇՍՐՈՒՍ՜Ը
( % ւ լ ս ո յ գրաւման ՏՕՕամեակին աւէթիւ)
Տամին
^որՀաց
՚Րբէստռսի
մարղոց
Հա
մս բ նաՀաաակման
Հաղաբ ութ
Հարիլր
աասնեբոբղ
տարին
, մենք անվեՀեբ
ղօ -
բաղունղ
մրն էինք,
^ի՚ով կբ կտրէինք
եր–
կիրր , "՚– աոաղաստ կր սլա բգէ ինք
ծովե
րուն
վրայ
է ՕՀ
,
ինչքան
ղուաբճալի էբ
մեր
տբչաւանքբ՛
կ՚անցնէինք
գետերու
Հունէն
, կբ մագլցէ
ինք
սեսլ
բլուբնե
րն է
վեր -. Մեր
այրուձին
երբեք
օր մբ գագաբ\
չէ ր աււնե ր քարանձաւի
մ բ կամծառե բու ^
Հովանիին տակ : Ամենակարծր
անկումէն
վբայ,
անուչ
քուն մբկրքաչէինք։
Ա՛եր
ալսլտնական
թանձր
վերարկուին
մ
էչ
փաթթուած
, կամսլառկած
սրլնթաց
նա
ւուն չոր տախտակին
վբայ
,
գետեգրին
վբայ երկարած
եւ կտմ մեբ
գլուխնեբբ
կոնթնցուցած
մեգի բարձ
ծառայող
թամ
բերուն
վրայ,
մենք ասլաՀով
էինք
յաչոբգ
առտուն
արթննալու
թարմ եւ կայտառ :
Ազատ ասսլաբէգ
ունէին
մեբ րոլոր
մը–
տածումնեբբ,
բո լո բ խօսքերրՀ
Ունէինք
առո
ղչութիւն
, ունէինք
յոյս
•• Կբ ճանչ -
նա յինք աստանգական
կեանքի
յողնու -
թիւններբ,
բայց
երբեք
վփչտբ։
Ա՛եր
մէչ
կային
ամէն տեսակ
լեղո լներ եւ Հաւատք
ներ : Ոմանք
իբենց
աղօթարանին
Հատիկ–
ներբ կբ Համրէին
; Ասոնք
եկեղեցւոյ
զա -
ւակ,
անոնք՝
մզկիթի։
Իսկ ոմանք ալ.
սկո լաստիկի
ղէմ , ուսուցմ ան
ի րասլա շտ
մեթոտբ
ղսլրոցին
մէչ ՛՛Հաստատելու
Հա -
մար : Հոս ալՀեգինակր
չի
սաՀմանա -
փակոլիբ
միայն
յա յտարա ր ութ իւննե
բով,
այլ
իր սլնղումնՍրբ կրՀաստատէ
Աբո՚ի–
եանէ երկերէն
, նամակներէն
ելսլաչտօ —
նա կան վա ւե րա թուղթե
բէն
բերուած չա —
Հեկան
օբէնակներով :
Գրքէն
յաչոբղ
էչերուն մէչ
Աբովեան
կբ
բնո
րո շուի
իբրել
Հայ նոր գրականու -
թեան
Հիմնագիր : Հեզէնակբ
այս
Հարցէն
Հետ
շազկասլած է նաեւ
աչխարՀաբտրի
Համար Արովեանի
մղած պայքարբ, այն
^իչղ
միտքբ զարգացնելով,
թէ
աշխարՀէկ
նէւթէ եւ աշխարՀաբար
լեգոլէ
Հաբցեբր
,
էրտրու Հետ կազմա խօսա կան
Կ^բպսվ
կապուած
րԱալով
, փոխագարձ
լբացման
ել առն չականութեան
մէչ են : Հակագբ -
րելով
մամանակ
է պաշտօնական
գրակա -
նութեան , մերկա
ցնե
լռվ
անո ր գա -
սակարգայէն
էութենէն
բխած
կգերա -
աւատական գագափա
րա խօս ութ էւն բ , Ա–
բովեան
ստեգծեց
Հա /րենի երկեր , մոգո
վուբգին
կեանքբ
Հաբազատօրէն
արտացո—
լոզ եւ մամանակի
յուզոգ
Հարցերբ
բաբձ—
բացնող
Հայբենասէբական
գաղափա
րնե -
բս՛է յաղեցած
ղրականոլթէւն
; Պաշտպա–
նելռփ
մողոփբղայէն
, էրապաշտ
ղրակա
նութեան
ալանգութէւնր
Աբովեան
լու -
սաւոբեց
Հայ գրականութեան
յետաղայ
զաբգացման
մոզուիրղավաբ
ուղիներ բ ;
Պարտիզունին
կ՛րսէ թէ՝ Հայ նոր գրա
կանութեան
Հէմ քե բ բ գնե լով ,
Աբովեան
ղրած է գեղարուեստական
գրականու -
թեան
գրեթէ
րոլոր
սեռերով
: Այս պատ
ճաո ով ան մ ասնաւո ր ուշաղր
ութէ՛ն
կբ
ղարձնէ
բանաստեզծ
ել առակագէբ Ա -
բովեանէ
վրա
յ : Արովեանի
բանաստեգ -
ծութեան
որ շատ քէչ ուսումնաս
է ր ուած
է , Պ ս՛ Ր տ իզո ւն ի նուիրած է ամբողչ գր -
էսւխ
մբ : Առակներուն
նուէբուած
էչերր
նո յնպէս
ուչագրաւ
են , եւ
էնքնուրոյն՝
մ չակումնե
ր են :
Հ-ե՚զէնտկբ
մանրամասն
ու Հանգամ ան -
րէն կբ վեր լուծէ
«Վէրք
Հայաստանի »
վէսլէն գագափա րական
բովանգակու -
թէւնբ ;
« Վէրք »/՛ մասին
ղրոէ^երբ
գլխաւո -
րապէս կանգ առած
են անո ր պատմ ա -
Հա յրենա սէբտ կան բովանղակո
ւթե ան վր–
րայ : Աեր ղբականութեան
մէչ այգ վէ -
պէն
մէչ եղած
բն կերա յէն
յարաբերու -
թէւննեբբ
քիչ լուսաբանուած
, իսկ
յաճախ
բոլորովին
անտեսուած
են :
Պ
արտ
իզո
ւ -
նէն
մասնաւո
բ գլուխ
նուիրած է այս
Հարցէն եւ ցոյց կուաա
յ թէ էնչպէս
նոր
ձեւաւո
բոլո
զ քազքենէ
յաբաբերութեանց
Հետեւանքով կբ իսեղաթէլբուէ
մաբգու
էութէւնբ
, տիրական կբ դառնայ
անաս -
նական
ե սաս
ի րութ էւն բ ,
Հ
^մարգ֊բ
մաբգու
գա
յլի»
սկգբռւնքբ
: Հեզինակր
1լ
լնգգծէ
որ Աբովեան
քննաղ ատելով
դրամն
ու
քազքենի
յա բաբեր
ութ իւննե ր բ , չէ իղէա–
լականացուցած
նաՀապետական
գիւղը •
Ան կրքոտ վէճ կբ մզէ
Աբովեանի
մասէն
այն գրագէտներուն
Հետ
որոնք
աչխատաւո
ր
դ1՚
՛՜Գ՛"
^ Իին
լնկե րաս է րոլ
-
թէւնբ,
պարղոլթէւնբ,
արգարամտոլ -
« Հ1ձ6 - ԲՈՅԺ– »
(ՄԱՅԻՍ 16Ի ԵՐԵԿՈՅԹԻ՛Ն Ա ՌԹԻԻ
Այսօրուան
Հաւաքո
յ թ բ
«Հայ
.
Բոյմ»էն
ել անոր խմբագիր՝
՝\,արղունէէն ի պա -
աէւ է ••
(քվ չփ ճանչնար
Շաւարչ
Նաբդոէնէն :
Անէկա
գրող է , գրագէտ է , բանաս -
աեղծ է , նոբավէպագէր
է , ղրական
քբն–
նադատ է, պատմագէտ է, բանասէր է,
լեզուաբան է , եւ • • . բմէչկ է :
Րացէ ա յս վե բչփնէն՝
բոլոր այգ ստո–
րոգելէներբ
ել կա բո զո ւթ է ւննե բ ը Նար –\
գունէ
ձեռք բերած է էբրեւ
ամաթէօււ, |
սէրոզութենէն
մեէլնելոփ,
ինք ուզած է րլ~\
լալ եւ եղած է : Ւնք մէանղամայն էբ ու–\
ոուցիչբ եւ ուսանոզր
եզած է :
՝\
Բաւական է ոբ ան
ոււլէ ռրեւ (
մասնաղիտութեան
ձեռք
զարնել էր յա–^
ղենալ
չղէ՚ոցող
Հետաքրքր
ութ իւնբ
^ ՚ ՜ Յ
յողնիլ
չզէացող
խուզարկու
մ՛էաքը
՚լէնք
կբ
Հասցնեն ա յնպէսէ
կատ ա ր ե լո
ւթեան
ել տէրանալ
կուտան ա յնպէսէ
Հմ տոլ -
թեան պաչարէ
մբ, զոր ղմոլաբ է գե -
րաղանցել
պատրաստուած
մասնագէտնե
—
բուն Համար
-.
Հեչտ բանչէ Նարդունէէն
Հետ գրական
կամ պատմական
նիւթէ
մր մասէն փէճա -
բանութեան
մտնել;
Անուն
ունեցող
ել Հե–
ղէնակոլթէւն
նկատուած
չատեր
կորսլ^ -
ցուցած
են էրենց
փետուրնեբր
երբ Լ^ա -
կատած
են \,արդունէէն
գէմ :
կբ կարծեմ որ եթէ Նտրգունէն
մէտքբ
դնէ օբ մր բաբձբ
մաթեմաթէք
րնՔլ եւ
ասաեգագէտութեան
Հետեւէլ, քար պէտի
Հանէ ր Այնշթայնին
եւ
երկ^ակամ
արին
մէչ
անծ՚սնօթ
մոլորակ
մ բ կամ գիսաւոր
մբ պիտի
որսար՝ էր անունով
մկրտել
տալու
Համար
ղանոնք;
Աէկ
բանէ
մէչ
մէայն
Նարգունէ
պէտք
տեսած է ուսուցէշի
անՀրամե չտութեան
^
Բժշկութեան
մէչ «ամաթէօբ» չէ անէկա,
փրօֆէսէոնէլ
է : Խղճմտօրէն
էւրացոլ
.
ցած է այն բոլորր, որ բժչկական
Համա֊
լսարանր
կը չամ բէ թեկնածուներուն
;
Մ արղկա յէն
մարմնոյն
նբբակբկէտ
քբն–
նութէւնը
, անոր բնականոն եւ ախտաւոր
ղործունէութէւններուն
խորունկ
ուսում–
նասէրութէւնբ,
ֆէզէքական
եւ Հոգեբա
նական
երեւո յթներբ
Հասկնալու եւ րա ֊
ցատրելու
գրական , ոչ -
բնազանցական
մարզանքներբ
լնդունակ
բբած
են Նար -
ղունէն գէտական
մ եթոտով
մ օտենա լու.
ամէն բանէ, եւ ուրէչ
մարզերու
մէչ աք
ա բժէ քալո ր ա րգէւնքնե՚բու
Հասնելու ;
Պարագաներու
բերումով
ել էր
կամքէն
անկաիս պատճաոնեբով^
, բմէչկ
Նտբղոլ -
նէն էբուզած չափով չէ մօտեցած տառա–
պոզ
մ արղկութեան
անոր
ցաւերուն
դարման
տանելու
Համար ; Անձդտած է էր
Հէւանդ ել աոռղչ
Հայբենակ
էցնե
րոլն
րաչիսել
սլա րբե բա բա ր
աո ոզչա պաՀ ական
եւ կանխա
զգո
լ
չական օգտակար
ղէտե
լէք–
ներ :
Շատե^րուն
ծանօթ է անչուչտ
ֆբանսա–
կան առածր որ բմէշկին
կոչումը կբ բա
ցատրէ
Բմէչէ^եբբ
՝ կբ բուժեն
ե՜րբեմն ,
Կր
ս՚իոփեն չաա անգամ,
Կը մխէթարեն
միչ տ
Եթէ սովորական
բմիչկներս շատ աոէթ
կ՚ունենանք
Հէւանգնեբ
տեսնելու ել եբ -
բեմն
բմչկելու,
մեզմէ ոչ մէկբ
սփոփելու
ել Հողեպնգելու
մեր գեբը
կրնայ կատա.
րած
բլլալ
այն չափով՝ որ բբած է
«Հայ–
Բոյմ»է
է՛մ րագէրբ ;
« Հայ -
Բոյմ»ը
նագէտական
թերթ չէ անչուչտ • Անէկա
իժիւնբ գէտած
են էրրեւ յետամնաց
նաՀա–
պետականութեան
պաչտ պան
ութ
էւն ;
Վէոլէն
ՀայվէԼնասիրակ՚սն
բովանղա -
կութեան
անղբագառնալով
,
Հեզինակր
վեր կբ Հանէ Հայ ժոզովուբ՚էէ
Հերոսական
պա յքար
ը Հէն սլարսկական
՛էա յբագ
բըռ~–
նութեան
դէմ , ռո ւս ա կան
ղօբքերու
յաղ
թական
մ ուտքբ
Ե
րեւան
, Հտ յ
մողովուր
գէ ցնծագէն
ուէեւո բութ
էւն բ :
Գրքին
Հեղէն ակբ չատ զբաղած է Ա–
րեւելեան
Հայաստանբ
Ո՚ուսասաանէ
մ էա—
ցնելու
Հարցով
: Բաղմաթէւ
էչե՛բու մէչ
ան
ցո յց կուտա
յ թէ ինչպիսի պատմ ական
Հեռտտեսութեամբ
Աբովեան
կրցած է րմ–
բոնել
իհուսաստանի
յառաչդիմ
ական դե
րը Հայ ժուլովուրգի
կեանքին
մէչ
ւԱբով–
եան
մ իշ՛ո
Հ իացում ով է աբտա
յա
յտուած
«Ռուսաց քաչ սրաէ մեծագործութեան
» ,
անոբ ազատասէբական
ողէէն,
ռուսական
լեղուէ , ղրականութեան
ել
մշակոյթէ
մասէն :
Պ
տ բտ էղո
ւն է ցո յց կուտա
յ թէ Աբովեան
Հեռոլ էբ աղղայէն
սաՀմ անաւէտ կո ւթենէ
,
թէ Հակա ՛լակ
քազքենէ
պատմ աղէ
րնե
րո։.
պ^գումնեիուն
, պաչտպանած է
Հայե -
բու,
Վրացէներոլ
եւ Ագբպէճանց
իներու
եզբա
յր ռւթիւն
բ ;
Այս
գրքին
կարեւոր
արման իքնե
րէն
մէկն ալ լեզուն է , պաբզ ել անպաճո
յճ ,
մատչելի , ստո/գ եւ յստակ ;
Պ ա ր տ իղո ւնի ի գրքէն
թեկւ ութէւնբ
ա լն
է ռր կանգ չէ առած
Արո փե ան է թատե -
րական գործե րուն վրայ,
որոնք
բաւական
մեծ
իժիւ մբ կբ կաղմեն
: Արգէն ցարգ ո -
չինչ
գրռ ւած է անո ր թատե րական ժա -
ռանգռլթետն
մասին :
Վեցեբորգ
գլուխը
թէեւ
կբ
կոչուի
«Վէրք
Հայաստանի
վէ՚ղի
կերպաբնեբբ»
,
եակայն
ամբոգչովին
նուիրուած է Աղա -
սիին -. Աբովեանի
իրասլաչտ
արուեստը
բնո
բո շե լու Համար
կրնար
նռր ել
տարբեր
ղէծճբ
գտնել :
Յուչերոլ
գրականութեան
տուեալներու
Համ աձա
յն Ա ռւնդռւկեան
ռւսռւմ
ը
առած
է Աբովե՚սնէ
մօ՚ռ : Աունդուկեան
այդ
մ ասէն չէ թողած
զրաւոր
՛իկա յո ւթէւն ,
էնչպէս կըներկայացնէ
Պարտէզունէ :
ՌՈՒԲԷՆ
ՋԱՐԵԱՆ
թերեւս կը սխալիմ
, ոչ մին եւ ոչ ալ
մ իւսը ; Աակա
յն , ամբողչ
աչթարՀի
մ
էչ
եթէ
փնտռելու
րլլայ
էնք , պէտէ չկաբե -
նայինք
ղտնել
աւելի
այլազան ու աւելի
զուարթ
ղօբագունդ
մբ ;
Ոմանք
մեռած
են , ուրի^եբ
Հեռու
են ,
ցրուած եւ մեկուսացած
; Ա իւսներբ այս
օբ ասլստամբ
, մ ան կուղան
Ե՚ղիբոսի
Հո–
վ էտներբ
պսակող
լեռնեբու
մէչ : Երկէբ
,
ուր դեռ եբբեմն
ազատութեան
վերակոչի
թմբուկը կը Հնչեցնէ
, ու
բռնակալութեան
չաբ էքնե բը կբ Հատուցանէ
արեան Հե -
ղեղնե րով : Ուբէշներ
չեն կրցած
իսաղա
-1
ղլ ւթէւն
ղտնել
էբենց
բուխե բէկէն
մ օտ
է
յ
Ո"՚յ9
)
երբեք , օՀ , ոչ, երբեք
, ալ պէտէ,
չՀաւաքոլէնք
, մէասէն
ուրախանալու
եւ՜\
թափառե
լու
Համ ա ր :
հյոնչենքէ
օրերբ
արագօրէն
խոյս
կուտայէն; Ւսկ այմմ
^ էնչքան
ծանբ
են
՛մեր մնացեալ
օբերբ՛
բայց մտածումս ծէ–
ծեռնակէ մբ պէս կբ քերէ
ծոփյ։ ,
մէնչ
՚յոգէս
, փայրէ եւ աստանգական
թռչուն,
դաբձեա
լ կբ շբչէ
երկիրբ ու կը
սուրայ
օգին մէչ; ԱՀա ինչ ոբ անլ^գՀատ ար -
թուն կբ պաՀԷ քնարս , ու զիս կր ստիպէ
յաճախ
, խէսա
յաճախ
, որ ազա
չեմ
էմ
երգե բս տանող
փոքրաթէւ
մ աբգոց
, որ -
պէս
զի էնձ Հետեւէն
Հեռուէն ; Օաաբա -
կան , ոուն ալ էլ ուգե՞ ս էնձ Հետեւէլ
Հէ -
մա, ու էնծէ Հետ նստէլ
Ակբռկորնթոսէ
գագաթբ
;
Տարիներ ու գաբեր,
մբբէկներու
չուն^
ու գուպարներու
մոլուցքը
անցան
կոբնթո–
սէ վբայէն
՚ գեռ կանգուն է ան,
ազա
տութեան
Համաբ
բարձրացած
ամրոց :
Ուրուականնեբու
գրոՀնեբբ
,
երկբաչարժ–
նեբր,
չկրցան
սաբսել էբ Հնամ եա
յ քա -
րամայռը–
կեգրոնէ
վէմ բ եբկբէ
մր, որ
թէեւ
անկեալ, պաՀած է էր ամ՛բոզչ^ Հբ -
պա ր ա ան քբ Հակադէբ
սաՀմ աննե ր ո ւն
՚իյը^
բայ
կրք^ակ
ծովերուն
, ոբոնց
ալի^եբր
կարծես պատրաստ
են մ աբտնչելու
, բա
յց
սողալով
կուգան
իրենց
ցասում բ գնել էր
ոտքեբուն։
Եթէ այս ափւերուն
ւիբայ
Հո
սած
արէւնը,
սկսեալ
այն օրէն ոբ Ր՛է–
մոլէռն թափած էր էբ եղբօրբ
արէւնբ
,—
մ էնչեւ
Պաբսէց
բանակէն
ամ օթալէ
պա
բ–
տութէւնբ
,եթէ այս եբկբէն
ծծած ամ —
բոգչ
արէւնբ
կարենար
մէկէն
վերամայթ—
քել,
նոր ովկէանբ
պիտի
ողողէր
ծովուն
Հեռունեբբ
եբկաբոզ
թեբակզղին; կամ
թէ եթէ կարելի
բլլար
Հաւաքել եւ իրա
րու
՛իբա յ դիզել պատերազմ
էն
Հնձած
րո
լոր
ռաղմէկնեբուն
սպէտակ
ոսկեբոտէքբ,
եբկնքէ
լ ն ղ մ էչէն պէտէ տեսնէ էնք
կանգ
նում ը բուրգէ
մը, աւելէ
բաբձր քան Ակ—
բոպո լիսէ
լեռը ,
որուն ա շաա րաէ^ե
րոփ
պսա կուած
կատարը
կա բծես
կ^անՀետ է
ամ պերուն
մ էչ :
X
՚Բսան
Հազար
նէզակներ կը
չողշոզան
Կէթերոն
լերան
վբայ։ Եւ
բարձունքներէն
մէնչեւ
կրկնակ
ծովափներբ կբ
կաեդնէն
մա րտ Է1^ե
բու
վբաններբ : Ա աՀէկը կբ
փայլի
պատերազմէկ
Ա իւսէլմ ան
չաբքե–
րոլ
երկայնքէն
; իւրաքանչիւր
ԱփաՀի
գունդ
ե րկա յնամ Օրուս
փա շա յէ մը
Հ բա–
մանէն տակ կբ գտնուէ ; Ու էնչքան
Հե -
էւու ոբ կբնայ
կտրել աչքդ,
փաթթոցաւոր
ղումաբտա1լներ
կր նչմտբուին։
Արաբին
.•.րլղտբ
ծունկի
կուղայ
, Ր՚աթաբը
կը խազ–
ցնէ եբիվաբբ
, Ր՚էւբքմէնր
բաժնուած է
էր
Հօտէն՝
թուբբ
կապելու
Համաբ
մէչ
քէն , ուՀ բետանէէ
որոաբ կարծես
լռու
թիւն կբ սլա բ տ ա գբ է կո Հ ա 1^ե բ ո լ մ
ոնչիլ–
նին : Խրամը
բացուած է
:
Մ աՀուան
սուր–
՚ Հքսնղակ
ռումբը
սուլելով կբ խուսավւի
ս.––
բոյբէ
փոգէն ու կ՚երթայ
սաբսել
քազա–֊
քին պաբիսս^եբբ
, ոբոնք
ՀետզՀետէ
փուլ
կուգան
:
Րայց
պաչտբեալներբ
գիտեն
պաաասխանե
լ անՀ աւատներու
յարձա -
կումնե բուն, ու ղանոնք
նմանապէս
մաՀ —
ուան
դիբկր
՚լբկել
է ծ՜ուխի եւ փո չէէ ամ–
Ալերուն
մէչէն;
Ո՞փ է այղ ռաղմ է կը որ մէչա
յարձա–՛
կողնեբուն
առաչէնն է : Աւելէ
վարպետ
կո
իլի
չարաղէտ
արուեստէն
քան
ԱլլաՀը
պաշտողներէն
ոեւէ
մ էկը , սէդ ու վա
յ–
բագ
: ինչպէս
գէ՛զէ
յաղթանակ
առաչ -
նորգելու
վարժուած պետ մը, ան կը
չբչի
բոլոբ
գիրքեբբ
1
միչտ պատրաստ նոբ
քաչագոբծո՚ք^թեանց
: Յառաչ կբ մղէ էբ
երէվարբ
ամ էն ուր ոբ զ ո րծողո
ւթիւնը
ամենաբիւնալի
Հանղամանք
սաացած էւ
ԷՈՐՏ Պ ԱՅՐԸՆ
Թարգմ. ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱ՛Ն
(1)
Fonds A.R.A.M
