« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
իք էքբ.
ԱՀսււասիկ
"՛յն ճառը
զ"Ր
1լւսչ։–
գաց
բանասաեղծո
ւ.Հի Տիէլին
Հուբի
Իփէկ
եան , Ապրիլ
11-24/
սգաՀանգէսին
առթիւ։
Երբ
մեբ
ցեղյյ
ոթչացնելու.
ճիւաղային
ծբաէէրին
ղոբՆագբ
ութեան
ժամ ը ոբ"Լ
-
ուեցաւ,
գահիճնեբբ
նախ
հնձեցին
կայ
-
աառ
երիաասաբղոլթիւնբ
, ապա
,մնացեալ
անաէբ
՛՛լ. անղէն
ղանգուածին
Համաբ
մեեամասնօրէն
հ՜եբեբէ , կիներէ
ել մա
-
նուկնեբէ
բաղկացահ՜
, –^նէեց աե
ղաՀ
անու
թեան
աՀաղանգր
: Այն
աաեն
Հայոց
քղաամ ո լթեան
գբքին
մէք բացուեցաւ
նոր
գլուիս
մբ
«Բնաքնքում»
վեբնաղբոփ,
ո -
բուն
ներքել
նէանակումյցան
, իբբեւ
են -
թարաժանումներ
,բանա , քարգ | սոփ , բռ—
նաբարում
, աքսոբ : Աիչփոններոլ
ղան -
գուած՜
մր սկսալ
աող
առ
տող,
քայլ
առ
քայլ,
արձանագրել
այգ
էքերուն
փյ՚այ՝
զառանցական
ոճիբի
մբ ւրբուաղնեբր։
Ու
այն աաեն , Հայ կի՚եերբ
, մէկ
կոզմ է
ի ՜
բենց
ղեբղասաանի
էք՜եբեբուն,
միւս
կոզ
մէ՝
մանուկներուն
ձեռքե
բէն
բռնահ՜ , մր–
աան
աւէ այի աա բահութիւննե
րո լ եղեբա
-
կան
բ՚՚՚քյԼ
:
Այսպէս
1 մեբ եբկբի
«Տիկնայքն
փափ
-
կասունք
» , գեռատի
հաբսե
րբ
Հեզ ու
ա–
մօթթահ
, իրենց
մէկ ափին
մէք սեզմ ահ՜
աՀաւոր
մաՀուան
մը կռէուահ
ւլփբենք ^>՜ը՜
նուլնեբու
ղաււամեալ
ձեռքբ,
միւս
ափին
մէք՝
աՀաւո բ կեանքի
մը կո Լուահ՝
իրենց
ձնահներու
կոկոն
թաթիկներբ
,
սկսան
քալել
գա բձահ՜ շաղկապ
մր անցե՛ա լփ հւ
ապագայի
միքեւ
, մ աՀուան
եւ
կեանքի
միքեւ։
Ու անգրագարձան
անոնք
զաբՀու–
բանքոփ
թէ ներկան
, այգ
անմտահելի
յ
անրմբ՚ւնելի
, անգրղուեչփ
ներկան
,
իրենք
էին
ա յլե լս , առանձինն
իրենք , մ՛իա յն ի՛
րենք , ոբ եթէ
սայթաքէին
կամ
րնկբկէին
այղ.
ներկան
ի ր ա գո րհ ե լո լ իբենց
պար
-
աականութեան
մ էք^ աւե րակո լէին
պիաի
թէ անցեալր
, թէ ապաղան
; Անոնք գար
ձեբ
է ին գանձանակ
մր ոբուն
մէք
բոլոր
մեոնողներր
իրենց
ոսկիի , մաքի
եւ
Հա
ւատքի
գոՀաբներր
կր նետէ ին
պաՀ
կու–
տային։
՚իաբձեր
էին քաՀր
յոյսի
որունւ
յառահ՜
կր մնա յին սաբսափւաՀար
աղեր
-
ոանքոփ
մ ր , լա յնցած
բէբերր՝
թէ գիակ–
ներու
եւ թէ
ոզքեբու
:
Ու ոբո՚իՀետել
անոնք , ա յղ
եղերական
մղձալանքին
մէք,
իրենց ցամքած– կուբհ՜ -
քին
սե ղմ ե լո փ իրենց սովաՀար
մ անուկ
-
նեբր , անոնց
լացր
մեղմելու
Համաբ
,րայց
այնպէս
սիրա
ունեցան
Հհհելու
աւան
-
գական
Հա յ օրօբնե
բր,
ու որոփՀետեւ
ի -
րենց
յողնարեկ
Հասա1թե
բոփ
ու
Գ"ԳԳ
"ք
մատներոփ
, այգ
ղողգոթայի
ւ^ամբուն
փյլ՚ա յ բէձւյց եւ ա յնպէս
՝ ղաս ք
ունեցան
հ՜ռե լու անապատներու
կիզած–
ամ այու
-
թեան
փյ^այ , իրենց տենգավաո
ղաւա1թե–
րու
ապշահ
նա յուահքին
առքել
հազկե
-
ցնելու
Համ ար
Հա յերէն
ղի րերու
եր բնե
––
րանգ րուրաստանին
Հրաչքր
• ու
որոփՀե–
աեւ
անոնք,
երր
զղացին
թէ
այլեւս
կր
սպառէր
իրենց
Լունէբ , բա յց եւ ա
յնպէս
յամառեցան
, ոզրակոհ՜
մրմունւքոփ
մր,
մինշեւ
փեբքին
պաՀ
, իրենց , գեռ
նոր լե -
զու
ելահ՜ "բբուկին
ականքն
ի փար
անղա-Պ
գաբ
կբ ւթե լու
«շմ ոռնաս ղաւակս՝
ա -
նոլնգ Արամ է»,
«շմոոնաս՝
անունգ
Հայկ
է>> , « շմ ոռնաս՝
անունգ
Աշխէն
է ՜ » ,
«շմ ոռնաս՝
Հայ հս գուն , Հայ, Հայ
. . .» ,
հէ. որոփՀետեւ
անոնք
երբ
կրցան
Հասնիլ
օտար
փրկութեան
ափերր
,, ուր
ինկան
գոնէ գուռ հառա
յելու
շմուրալոլ
Համար
ու իբենց տաժտնքոփ
ձեռք
րերահ
լումա–
ներր,
բայց
ել այնպէս՝
շփարանեցան
նր–
լիր
ելո լ Հայ գպբոցի
, Հայ
եկեղեց
իի
, ^
Հայ
որբանոցի
, Հայ գրքի
եւ ղրի ղան -.
ձան ա կին , թոբՀիլ
այո
բոլորին
, աՀա
^
այս
օրր. Հայրենակիցներ,
այս օբր ան—է .
յուսա
լփ լռոլթեամր
, ղիակո
յտ
փոսի
մ ր
պաբտութեան
առքեւ
կայնահ՝
ղառնակոհ՜
;
սուգի
օր մ ր չէ միայն՝
այլ ել տօնի
օբ ^
մր է
Աղտաօն
է այս օրր, սոււթ
է անոնց
կո
տորումին
բայց
ել տօնն է անոնց
յաալթա–
նակին
մաՀուան
ւէբայ, յաղթանակ
մր որ
կր Հասաաաէ
մեզ րձէա^քել
ուզողնեբուհ
ձախոզանքր,
կր Հռչակէ
ճշմարտութիւնր
այն
արժէքներուն՝
որոնց
ի էսնղէր
նաՀա–
տակուեցան
բիւրեր
, կբ քանդակէ
մեր
գատին
պատուիրաններր
արղաբո
ւթեան
անթազելի
կոթողին
փյ՚այ
ւ
Եթէ
ապբիլեան
այգ
սերունգր
իր մար–
մինն
ու Հոգին մաաաղ
րրահ– չըլլար,
իր
մէ հնաձ՜ սհրռւձգին
ֆիղիքական
բայց
I I -
մանաւանգ
Հոգեղէն
փրկութեանը
Համար
^
այսօբ պէտի
ւլո յութիւն
չունենայինք
մենք,
այսօր
Հայերէն
խօսիլ
ու
եբ՚էել
պիտէ չգիտնա
յինք
մենք,
ա յոօբ տնաբ
-
ձագանգ
կո րսուահ
պիտի
մնային
կոմի
-
աասեան
րեկո ւահ՜ տաւիղին
գութ անի
|
սիրո յ ու աղօթքի
ե րգե
րը , ա յսօր
ան
-
թչօրէն
լռահ պէտի
րյլար
այն անգո ւգա–
կան
չքնաղ
լեղուն. որուն
բարրառումին
ի
էսնղիբ՝
քա խքա էս ո ւե ց ան գանգերը
Ռո՚֊բէն
Ջարգարեաննեբու
, Ղ՚րիգ՚՚լ՛
ԶօՀրապնե
-
բու,
Վարուժաններու
, Ա իամանթօնեբոլ
:
Տարիներն
անցեր
են ; Երէկուան
ապբիլ
եան սարսափին
մանուկներր
այժմ
իրենց
կարգին
դարձեր
են զաւկի
ու թոռան
տէր
:
Անապատնե
ր ր ւէե բահ ուեր
են շէն ու
լու
սաշող քաղաքէե
բու
ուր
ապաստան
ու -
նինք՛
զաւակներր
չեն խլոէ-իր էրենց
մայ–
բերէն
եւ չեն
Նաէսուիբ
Հացի
գինոփ։
Աա
կայն՝ . աարաղիր
ենք գեռ
եւս , օտար
ենք
օտար
Հողերու
փրայ
եւ ապբոլստ
տպա
-
Հոփելոլ
Համաբ,
մենք,
մեր ազատ
կամ
-
Ք՛՛՛էր,
կր ՛լնենք
մեր զաւաէթերուն
ցեզա–
յին
էն
ո ւթ
է
ւն
ր
մոռցնել
տուող
օտար
քաղա քակրթ ութե ան փկա յագիրներր
: Այէ՜
եւս դաշոյն
չեն մխեր
մ՛եր կոկոբղէւն
որ -
պէս՚լի
ուրանանք
մեր
գալանանքներր
;
Աակայն
մեբ Համեստ
էսրճիթին
գիմաց
կը
բացուին
լայնօրէն
Հիւրլթկալ
օաաբ
գր՚ր–
եա1թերու
սեղանները
որոնց
փայելքը
կը
քայքայէ
մեր աղգային.
պարտականու
-
թեան
ու կոչում՛ ին գի ա ա կց ո ւթ ի ւն ը ; Այո
,
փոխուահ՜
են
շԲքանակը,
միքափայրը,
փարմունքները,
սակայն
անոնց պարու
-
նտկահ– Հետապնդում
ը .
սպառնալիքը
միթէ"
տարբեր
է իրօք՝
իր էսորքոփն
ու
իմաստոփյչ
, էւր փտանգոփր
: Ալաբտահ–
չէ
գեռ
Հայոց
մեր պատմութեան
այն գլու
-
խր,
որուն
փերնագիր
նշանակուեցաւ
« Բնա
քն քում» , հ-բաղրին
ել ենթարաժա
-
նումնե բուն
գիմ ագիհն
ու
ն կա ր ա դէ րն հն
ւէա
էս
ուահ
մ
էա
յն : Բա
յց եզե րական
Ոճիրը
պատմ՛ող տողե բուն
ւէե րքա կէտ
ր
դրո ւահ՜
չէ տակաւին
, քանի
մենք,
մենք
որ անոբ
արգիւնքն
ենք եւ փաստը, Հետեւան,^
ենք
եւ շարունակութիւնր
, մենք
բոլորս
մեր^
ցիրուցան
գո յութեամ
^1/
ու կենց աղոփյը
Հ
Պէ՛աի
՛լայ
օբր երբ մեզմէ
հնահ
սերունդ–
նեբր գաաասաանէ՛
սլէաի
նստին
այդ
նոյն
« Բնա քնքում»
փերնաղիրր
կրող
գլո
ւէո
է
՛ն
ներքել
, .մեր կեանքոփր
մեբ
աբձանագրահ
տողերուն
աււքեւ։
ՈրոփՀետեւ
ցոբշափ
մեր պապենական
ալերակուահ
օճաէսնեբր
շեն փերաշէնուահ
, ցոբշափ
Հա
յութեան
հաւալուն
զանդուահ
մը
ղատապարտուահ՜
է շարունակել
ապրելու
տարագիբ
, ցոր–
շափ
գլացուահ
է մեղի
ու մեր ղալաէթե
-
բուն՛ մեր Հայրենիքր
դառնալու
ել Հոն
ա–
զաա
ապրելու
ու մեռնելու
իրաւունքր
Ապրէլ
՚—^Ր
չկ աւարտած։
Միթէ^
մենք
,
որ կր քալենք
այժմ
լոյոի
ել կեանքէ
ու–^
զիներոփ
, անկա րող
պիաի
րէլանք
պաՀ
-
ՏՈՍ՚ՍԵՐ
ՈԻՐ
Ե Ն
ինչպէս
ռիաել կուտա
յինք անցեալ
օր ^
Հազարս^^^^^օտար
բառեր
ու. բացատբոլ
-
թէւննե^^Օ^բոնք
օրուան
բոլոր
ժամերուձ
,ւին
մամուլին
մէք,
չունին
ի–
^էն
Համարժէքներր
։
հ)մբագի–
^ոլահ , կաբկտաան
գիւտեր
կ՝ր^
կը
յաքոզի
, երրեմն
կր սլար–^
•ւրովՀետել
վարձանք
է,
կրնայ
ամ էնուն
գլխուն պատաՀ
իլ
ին^ւ
ալ
ճիշդ Հասկցած
շէ էսնգբոյ
առարկայ
անդ–
լերէն
կամ
ֆրանսերէն
րառին
ու յատկա–
րանութեան
իմ աստ
ր :
Մեր ներկայ պաշարով,
դրեթէ անկա
-
րելի
է Հայացնել,
օրինակ,
մե՚լի
ամէնէն
աւելի
ծանօթ
Ա եւռի
դա թաղի րր
առանց
էոա թար
ելու անոր
յօգո լածն ե բ ո ւն
իմ
աս–
աին
Հա րա գատ
ութ
իւնր : Ամ էնէն
ձեռնՀաս
խմբագէրն
ալ կէս
ճտմբան
պէւտէ մնար
*
եթէ
փորձէր
Հայերէնէ/
վերածել
Մ է՛աց -
եալ
Ազգերու
Ուէոտրւ
Հայ
գ բ ՚ ՚ զ ի ն բա
-
ռամթերքր
-—- երբեմն
շաա աղքատ
, եբ
-
բեմն
շատ
ճոխ
իր դանկին
մէք տեղա–
ւորուածն
է : հէեգճր , բառարան
չունի
իր
մատենագարանէւն
մէք : Եզածներր
«վրաս
ղրէ» բաներ
եւ քառասուն
, յէւսուն տարե– .
կան՝
ամէնէն
երիտասարգր
: Այո , գի
-
աեմ,
ատեն , ատեն
Հբաոլաբակ
Կ^^լլէ ՜՜
«նոբ»
մր, որ ուրէշ
բան
շէ եթէ
ոչ քա
-
ռասուննոցին
նոր լուսանկարր,
նոբ
թուզ–
թէ ՚1յ""յ ե^ ՀԷ գարմաներ
մեր
լեղուին
չքաւոր
ութ իւնր
:
Եթէ
անգլե
բէն
կամ
ֆրանսերէն
րազ–
մաթիւ
բառեբոլ
Համարժէքներր
չունէնք
,
գոնէ
ունի՛՛նք բառարան
մր, որ պիտի
աար
Հա յերէնի
Հոմ անիթերուն
տարրերու
-
թէւններր
, նրբութիւններր
: ՚էժրաէսաա
-
բաբ
չունինք։
Ունին՛էք «մարդավայել»
ու
արգիական
քե բականութ էււն մր, ոբ Հա
-
յերէնի
Հէմնական
կանոնները
պիտի
սոր–
վեցնէր
մեր « շաա
դիացող»նեբուն
: Ջու–
նինք ։
Մեր
ն ՚ ՚ բ ե լ ո ւ կ
գրողներէն
շատեբը
չեն
Հաւնիր
իրենց
Հին եղբայրակիցներուն
է
Ոմանք,
արՀամարՀանքով
կը
նային,
օրինակ,
Հրանղ
- Զապէլ
Ասաաոլրներոլ
եւ Գ֊ազանճեաննե
բու
ա շէոատութեանց
վ բ–
բայ
: Բայց , այդ ոգբացեաթեբն
էին -
ել
իրենց
պէս
ուբիթեր
ոբոնք կարգի
ղը–
րին
մեբ քերականութիւնր
ել
գասաւորե–
ցէն
մեր
լեզռւին
դիտական
կանոնները
•
Օրուան
մեծամեծ
գրագէաները
մոռցեր
են
անոնց գասեբը։
Հետեւա
նքր
կատար
-
եալ
Ար շակա
ւան
: Ամէն մարգ,
իրեն
յա -
տուկ բառարան
ու քերականութիւն
ունի :
Հագար անգամ
Հասկցուր
Հայ գրոց - բրո–
ցին թէ «բացի»ն
բացառական
Հոլով կառ
նէ կամ՛ ճդուցէ»
եւ «թերեւս»
բառերը
ի–
րարմ է աարբեբ
իմաստ
ունին՛. Ականք շի
կախեր
ու նորէն
կր գրէ
«բացի
այդ»
, նո
րէն
կ՝րոէ «գուցէ
ե՜րթամ»։
Ատոր
Համար
է որ յամի
Տեառն
1953
յ
ունինք
այնքան
«Հայերէն»
որքան
Հայ գրող։
Մէկուն
դը–
րածր
միւսին
գրածին
շի նմանէր
: Աւ
երբ
դիտողութիւն
լթհս , պատասխանր
լե -
զուին
ծայրն
է •
Եո , իմ ոճս , իմ ին^ատիսլ
լեզուս
ունիմ , ես տոանկ
կը գրեմ
:
Գեանին
աա1թ
անցնին
ա յգ
ոճն ու
այգ
ինքնատպութիւնը
: Եգածը
, շեգածբ
սո -
վոբական
յօդուած
մր կամ
Հարսնիքի
մը
ու պատարագի
մր նկաբադրութիւնր
ու
կր Համարձակին
ոճի եւ
ին^թատպութեան
մասին
ճառելու
, ոբուէՀետեւ
թն
դիտեր
թէ ոճը ի՛նշ է :
^
Ո՚^Վ պիտի
Հեաաքրքբոլէր
այս Հարցե
-
րով
:
Ո՛՛ւր են մեր Հայկարաննեբր
, մեր գրա–
դէտնեբր
։ Այս որքա՛՛ն տեւեց
իրենց
անՀո–
գութիւնը
ի տես
Հայերէնի
Հոգեվարքին
:
ԵԻՐՈՊԱՑԻ
պանելոլ
եւ վաէսանցելոլ
այն ղանձր
ղոր
արեան
ու մաՀուան
բովին
մէքէն
փբկեցին
մեր
նաՀատա1թերր
ու յանձնեցին
մեղի։
Ով
"Ր կուզէ
մուտք
գործել
մեբ
ցեղա
յին պատմ ութեան
անմ աՀութեան
դրախ–
աէն
նեբս՝
թոզ իր սրտին,
մ աքէ՛ն ու
Հա–
լատքէւն
կանթեղը
լեցնէ
Հայ մշակոյթի
ել
աղգա
յէւն իաէալէ
էմաստուն
ու
արդար
ձէթով ր , որովՀետեւ
անոր
սնուցած
բոցն
է
մ իա յն գոր
" շ մ էկ խո ր շակ
կրնա
յ մ ա–
րել
եւ այսպէս
վարուելու
պարագային
է
մ իայն
որ ինք ալ կրնայ
յուսալ
թէ
երբ
գայ
իր կարգր,
ասլագայէւն
կողմէն
ոգե
-
կոչուելու
, սլիտի արժանանայ
պաշաա —
մունքի
նոյն
Հոլաբտ
արցունքին
եւ ցլթ -
ծագէն
օրՀնութեան
որով
մենք այսօր
կր
էււնկենք ապր
էլե
՛սն
ան գաս ալէք
ու
Հաւա–
տավառ
նաՀ աաա
էթեբուն
սուրբ
ել ան
-
վախճան
յիշատակր
:
ՀՈԻՐԻ
ԻՓԷԿԵԱՆ
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈՒԵԱՏԻ^
Հաճո յքով
կ*իմ անանք
թէ
տաղանդաւոր
արուեստագէտ
Րաֆֆի
Պետրոսեան
մեծ
յաքողութեամ՛բ
նուագաՀանգէս
մը տուած
է Միլանոյէ
մէք. Ապրիլ
22ին : Այս առ .
թէ՛ւ իտալացի
^թն ագատն եր ել ե բաժ էշտ–
ներ
ալ մեծապէս
դնաՀատած
են Հայ գա
շ–
նակաՀարը
:
կարեւոբ
թերթ
մր, «Բոռիէռէ
Տէլլա
Աէռա»
կր գրէ
՚
« • • ՛Առաքէն
անգամ Րք՛–
լալով
լսեցէնք
Միլանոյի
մէք դաթակա
-
Հար
Ր . Պետրոսեան
, ծագում
ով Հա յ , Պո
լիս ծնած
եւ ուսած
Փարիղ։
Ֆրանսայի
ել
Անզլիոյ
մէք արդէն
լալ Համբաւի
մը աէէ–
բացած
է Պետբոսեան
, որ Հակառակ
27
տարեկան
Հասակին
, նուագեց
մեծ
աբ
-
ռւեստագէաի
մր Հասոլնութեամբ
հւ
աի–
բականութեամբ
: Րաֆֆէւ
նուրբ
թուշէ՜
մր
ունէւ, ղոր լաւագոյն
կերպով
օգտագործեց
Աքառլաթթէւի
երկու
«սոնատ»ներուն
մէք։
ՍհՐՈՂ. ՇՍՐԺՍՆԿՍՐԻՅՆԵՐՈՒ
կարելի
չէ այլեւս
ժէստհլ շարժանկար
-
ներու
յե՚լաշբքող
գերր
ներկայ
իրակա
-
նութեան
մէք :
ինշո՞ւ
շղոբծածհլ
այդ
ուժր
մեր գտ
-
ղութնեբու
մէք աղղայէն
ղեանի
վբայ
:
^էձԳ
է "€ շաՀաէսնղբական
նսլատակով
մեծ
շարժանկարներ
արտադրելու
մասին
չենք կրնար
էսկ մտածել
:
Բայց
կան փոքր ծաւալով
ժապաւէններ
:
կան
նո յնպէս
շատեր , որոնք
ունին
շար -
ժան կա բ ե լո լ գոբծէւքներ
զոր կը ղործա
-
ծեն
իրենց
անձնական
Հաճոյքին
Համար
:
Եթէ
ասոնց
մէք գանուին
քիշ մը երեւա
-•
կա յութիւն
եւ խորատեսութիւն
ունւհցոզ
-
ներ , դիւրութեամբ
կրնան
ղտնել
նիւթեր
առնուած
առօրեայ
կեանքէն
եւ
յառաք
բերել
ներկայանալի
ել Հեաաքրքրա
շարժ
«ֆիլմ եր՛» , մ անաւանգ
եթէ
այգ
նիւթերը
վերարերին
Հայ գազոլթներու
կեանքին
եւ
^ ֆէլմ՜^եբբ
ՐԱան խօսուն
Հայերէն
լեգու–
ով,
ինչ որ
ներկայիս
կարելիութեան
սաՀմանին
մէք կը մտնէ
:
կրնան
շինել փաստանկարնեբ
ԼՏօքիւ
-
մանթէր)
Հայկական
նիւթեբու
ւէբայ։
0 -
բինակ
Փարիզի
Հայկ. թ՛անգարանը
, զա
նազան
երկիրներու
Հայ գպրոցնե
րր,
եկե–
ղեցիներլլ,
վանքերը
, ինչպէ՛* նաեւ
^ " ՚ է ^
գագութներու
յատկանշական
երեւս
յթ
-
ներր
•
Հայկական
պարերու
շուրք
կարելի
. է
տասնեակներով
«ֆիլմ»եբ
սլատրաստել
,
Հայկական
աւանգութիւնները
ներկայա
-
ցնել պատկերներով
քանի
ղեռ
անոնք
,
կամ
գէթ
անոնց
մ՛էկ մասը,
էւ սպառ
շեն
կոբոռւած
I
*
Պատկերաէսաղփ
վերածել
Հայ
ծանօթ
Հհղէթա1թերոլ
պատմուածքներր
,
որուն
առաւե լութ իւենե րէն
մին ալ
կ՝րլլայ
ան
-
ուղղակի
Հայ գրական
դէմ քերը
ճանշցնել
մեբ
նոր սեբունգին
ւ
Եւ վերքապէս
Հնալքել
նռր սլատկերա
-
խտղեր
:
Ասպարէզր
անսաՀման
է ել
դործունէու–
թեան
լաթ
ճամբայ
կր բանայ
զանազան
տարրերու
Համաբ , ինչսլէս
՚էրոզի
, երա–
ժիշաի , շաբժանկարիչի
եւ սիրող
ղերա
-1
սաններու։
(ք՛բ սիրող ղերասանր
պիաի
շփափաքէր
երկտր ատենուան
Համար
ար–^
ձանաղբոլած
տեսնել
իր խաղացուածքր
, ՚
փո խանակ
անՀեա
կորսուելու
, ինշպէս
կը՛
պատաՀի
թատրոնի
սլարազայէթ։
Երէաասաբդական
, մշակութային
մի -
ութիւեեբու
Համաբ
Հաւաքական
աշխա
-
աանքի
անզուգական
առիթ
մը կր ստեղ
-
ծուի
: իսկ
Ակումբներր
ի՞նչ
Հրապուրիչ
նեբկա յացումներ
կրնա՛ն սարքել
իրենց
սբ–
բաՀներու
մէք
Հայախօս
չարժանկարներ
տալով
՚ - . որոնք նեբկաներոլ
սրտին
պի
տի
խօսին։
Յայաագիրներր
կարելիէ
ճո
խացնել
<ձֆիլմ»երոլ
փոխանակութեան
դրութիւն
մր կազմ ակե րպե լով
րոլոր
Հայ
դաղութնեբոլ
միքեւ
:
Անշուշտ
ասոնք
լուրք աշխաաանքի
կը
կարօտին
: Պէտք
է լաւ
ուսումնասիրել
շարժանկարելու
, ինշպէս
նաեւ
ձայնի
աբ–
ձանագրութեան
«թեքնիք»ը
; Պէաք է
նաեւ
քանէւ
մր փորձեր կատարե
լ փորձառու
-
թէււն
ձեռք
րերելու
Համար :
Բայց
երբ
նկաաի
առնուի
արդիւնքը
որ մնա յուն
է ,
այդ
աշխաաութիւննեբր
սիրով
կը տար
-
ուէւն
:
Ով
որ առիթր
ունեցած
է տեսնելու
սի
րող
շարժանկարի
թերու
գործերէն
,
կբնայ
վկա յել թէ ինշ անձուկ
միքոցներով
յա
-
ճախ
որքան
ղեղեցիկ
գործեր
յառաք
բհ -
րած
են , երեւակա
յոլթիւնր,
դեզարուԽո
-
տական ճաշակր
եւ Հնարամտութիւնը
շատ
անգամներ
Հրաշքներ
գործած
են -
ինչո՚^ւ
մեր մէք ալ երեւան
շբերհնք
այս
տեսակ
շաբժանկաբիթեր
ւ Փառք տիրոք
,
Ա՚իիւոքր
մեծ
է եւ Հայ ցեղն
ալ զուրկ
չէ\
տաղանգաւոբ
տարրերէ
:
Պէաք է միայն
առիթ
տալ
անոնց՝
իրենք
զիլ^ենք
ի յայա
բերելու
։
Փւաւ.էԱ.տօ0 Հ ա յ սիրւպ շա5ւժա1ւկար|ւ
1953 ՚ՆոյեւՐբեր , Պրիւսէղ
կազմակերպիչ
մարմին։
Հասցէ.
ս ւ
^V
^<է օ ՚ օ ւ ւ - ւաքւ/^ւււա
87 ե.
^76. ժ6 1Յ է օ ւ տ օ ո
ճ
՝0^
6
^ՍX«II^տ
(6
^I8^^Ս6)
Fonds A.R.A.M
