^ Ց
Ա ո– Ա
Ջ »
Ճ Ա Ն Ա Պ Ա Ր Հ
ՀԱՅԿ ԱԶԱՆՑ
ԺԱ.
«Զէ՞ է Ք^Գ
է
ծո՛փ
,
գո՞
աոեսեը
նւ. փաէս–
եռրՎ*) :
ԷԼբգարեւ
, այսսւեգ,
Ագրէակսւնէ
քուրե––
րր կր փաէսչէն
յսւղթսւՀարոլած
, շարա -
չ՚ոբ սչարսէուած
, գրեթէ
քյորգ ու փշուր ;
ճէշգ
է՚նշոլէս
մ՚ոգէւլներր
, ոբոնք
էսո յս կու
ւոսւն՝ էրենց յաբաշաբժ
"Լոշյր ձգե լոփ
ոա–
քերուգ
ս։ ւս կ , աեսէ՛ ք , տեսէ՛ ք , ինշսչէ^
ս
կր տասլլակէ
Պոսէգոն
, փիրաւոբ կտմ ան–
ղամ աաեսւ
լ
ւ
Եւ Վենեաի՜կն
է
,
որ կ՝երգէ
,
յաղթա
-
սլանծ
, րնղղէմ
իուճասչաՀա
ր
քուրեբուն
ղարՀռւրանքին
եւ աղերսանքէն
,
քթգգէմ
անոնց
է՚՚ւէրշ
սչաբերուն
շողոմ՚աբար
, (թգ՜
դէմ
անոՆց
լթծայարեբութեան
ոսկի
ե լ
ղմ բուէս ա ։
կայտբանէն
դուրս կր նեաոլինք Արա––
մայիսէն
սչատրասաած
քարտէսն իձեռին
ւ
Այմմ Ա • Աարկոսի
Հրասչաբակին
փրայ ;
թ՚ոթաճեան
եղրայբնե
բուև
թանութին
մէք : Երեք
եւլրա յբնե բ , Տ
ունաստանէն
աեղափոէսուած
Վ^ենե՚աիկ : ք^ախաալոր
ե լ
ձեռներէց
, յ՚ոքողեր
են արդէն
գէՐՔ
դբաւել
Ա՛Մաբկոսի
Հբասչարակէւն
՚էրո՚յ
:
Անոնց
նման՝
Տ ունաստանէն
Վենետիկ փո–
թաղբուած
ենք՚ամսչակեան
եղբայբնեբբ
յ
նոյն գործով
,
ղանոնք կր ճանշնամ՛ նախ
Փարիղէն
, յեաոյ Ա է լան
էն,
այլ մանա -
ւանգ
Գեւլո1–(ւի/
ւլեղա րուեստական
պատ–
կերազարղումին
իբենց
օժանղակու
-
թեամր։
Հրանա
Բամոչակեան
,
աշակեբար
րանաստեղծ
կառվարենցին
, կէնն ու ղա
ւակր կր զրկէ Վիէննա՝
օգանաւով,
սլա–
աեբաղմէւն
վախճանամերձ
օրերու
խու -
ճասլէն
մէք, եւ եբր, ժամանակ
մր եաքր^
աաժանելի
ճամ րո րղո
ւթե ան մր դառնու ֊
թիւննեբր
խժելով, կր Հասնի
Վիէննա ,
կ՝իմանայ թէ . • . այրած
է
օգանաւր ,
ճամբորդներն
ալ միասին., Այս
աՀաւոր
դժ բա էստ ո ւթեն
էն ե՝տքր
, լթկեբ
Հրանտ
Բամ սլա կեան
1լա շէսատի
վե ր ա կանգնե
լ էւր
րոյնր
, էւնշսլէս
ծ էծ ե ոն ա կր է Այժմ
,
իբրեւ
զա
րդանկա
բ ի շ , Ա իլանէ
մէք ունի
ղունա–
ւոբ
ֆէ՚լմէ առաքնակարգ
աշխատանոց
մր,
ու Վենետիկի
մէք՝
լուս ան կար շական վա–
ճառաաուն
մ բ : ՛Բո յբր , Մ իլանէ
մ
էք
, Հ ր–~
սլա րտօրէն
կ՚րոէր
էւնծի թէ կր սլաակա -
նէնք
նոյն
մեծ րնտանիքին
, ափսոսս ՜ոք
ստիպուած
է բացակա
յիլ
Վենետիկէն
^
ու
պիտի
շկա րենա յ Հիւբասիբել
մեզ :
Կէսօրր անց
է
արգէն : Ուրեմն
մէկուկէս
օր ունէէնք , ել 1լ ոլզենք նախ այցելե
լ վան
քր , Ա էսիթաբի
կզղ1՚ն :
ժամր
Յէն
առաք
նաւ
շկայ։
Աիքնեկ
Թոքաճեան
Հեռաձայ
նով
Հաղոբղակցոլթեան
մէք կր էթէէ մեզ
Հ
.
Եղէա
Փէչիկեանի
Հ ետ :
«Բազմավէպ^ի
էսմրագիրր
ոլրաէսութիւն
կբ յայտնէ
, որ աբՀամարՀելռվ
ցուրտ
—
ձմ I, IIչ։ ՝ ուխտի
կ՚երթանք
վանք : կուտա
յ
անՀ բաժե շտ
ՀրաՀ անդներր ;
Ժամ
մր ունինք :
Շո՛ւա
, ճաշարան
, Ա • Ա արկոսի Հրա -
պարակին
ետեւր : Տեաոյ
վազք
ԳԷ՚ՂԷ
նաւ :
^իէ մնաց , ՓօլատԽանին
գիտցած
իաա–
լեր
էնր
մ եզ պիաէ։
նստեցնէր
նաւու մլԼ
մէք ,որ կուգար Ա. Վաղարէն
,
ե լ
ոշ թէ
ա յ ն
նաւուն
մէք՝
որ կ՝երթար
Ա.
ՎազՍէրւ
ԱԼՔ - կապոլք
էսազցոգ
երախանեբու
նր–
ման՝
վազեցինք
առաքփն
նաւէն
երկրորդ
նաւր եւ
եբկրորգ
նաւէն
առաքին
նաւր :
Եւ
աՀա, առաքին
կղզին
մեր ետեւր
.
ձգելէ եաքր , կր տեսնենք
Աէ՚էթարի
զան–
գակատունր
ււա&չուլք է կրկին, կանչռւլք անդադար,
էն չքնաղ երկրի կարօտը անքուն :
Ու թ ֊ ե ւ ե րն ահա փըո ա ծ տիրաբար՝
ԹււչոնւՐ է հո գ իս , թ ո չ ո ւ մ դ է պի տ ո ւն :
(*) Սսսլմոսներէն քաղուա ծ այս սքան
չելի ւոոզը կը յի շ ե ց ն է մ ե բ նշանաւոր շտ–
րսւկանը– «Գե՛տ, մի՛ զա րհ ո ւ բ իր » : Յիշել
նաեւ ա ւ ա ն դ ո ւթիւնը թ է Պետրոս Գետա–
դ արձ կ ե ցուց եր է գետին հոսանքը՛
ջըր –
օրհնէքի մը պ ահո ւն : Սաղմոսները, աւելի,
վաո. բ ա յ ց հագոււսդէպ երեսակայութեւսմբ
լքը՛ կըվ կ այեն տակաւին թ է կարելի 1ւ–
դած է նաեւ գետը հոսեցնել դ է պի ետ .
դ է պի լեոները , — Գրի գ որ
՚Աարեկացի,
իբ կարգին, կ՚ւ>գտագործէ այս վ ե բ յ ի ն
ա–
ւ ա ն դ ո ւ թ ի ւ ն ը ։ Մին չ դ ե ռ Հ ո ր ո յ , խօսելով
լքեր Գետսւդարձ կ աթողիկ ո սին մասին, ս բ
ծ անօթ է հայր1հնադաւութեան տխրահըո–
չակ դ է պքո վ մ ը , կը «յրէ. « Այսք ան նշա–
Քա գ ոբծ ա յ ր լ ա ւ ա գ ոյն ե ւ ս աււնէբ ե թ է
դԱնին դ արձուց անէր ւաւՀայս հր ա շիլք ըն դ
դ ա րճ ո ՚ - ց ա նե լ ոյն գզետն» :
Նաւր կր յառաքանա
յ , յամբաբար
կբ
մօտենայ
,
կզ՚ւփն կրնգաբձակուի
, ղան–
գակատունր
կր բարձրանայ
,
ձիթենիներր
ոաքի կր կանգնին
, պատուՀաններր
մեզի
կր նա յին
կենգանի
աշքեբոլ
նման , ել
թրքուած
Հո՛՛գր, սա մոզոշյիկ
Հո՛՛զր, կար
ծես
մերկ
մ արմ ինն րլլար պապերուս
, կ
լէ–
սեմ՝
ձեռքս եբկաբէէ
, շօշափէէ
,
երաղ
շէ^ այս անգամ :
Ա ի երդ կայ մանկոլց
, մի երդ կայ ման -
կուց
՛յ՛եռ իմ ակ ան քո ւմ :
^ ՚ 7 " .
Ի՜^չՔ"՛^
^Իմի, ա՜խ, իԴչքան
Հիմի
ինձ մօա է Հնշում :
^
Կր ցատկեմ
Հոգին
վբայ : կր
գոզամ
ինչպէս
ուռին : Հազիւ կբ ղսպեմ
ինք -
զինքս , ա՛՛խ, ինշո՛ւ
ամ թայի
,լացր
պի
տէ սլար պէր
բո լոր
ղոզեբս ել սարսուռ -
նեբս։
Ո՛՛րքան կր փափաքէի
մէնակ
բԼլալ
այդ
պաՀուն : Փ ՚ ՚ - ո ւ է լ գեաինր
,
շօշավւել
ել
Համբուրել
Հոզր
1
է"ե չքան
ռոմ
ան–
թէք
1լ
րոեմ ես ինծի,
յանղիմանելովէ
կր յառա քանանք
ղէպի
վանքին
դուռր
:
Ջերմ
ունիմ կարծես,
տաքութիւն
մր կր
պարուրէ
մարմինս
, թէեւ
ցուրտ
֊֊ ձմեռ :
Շա՛՛ա է այսքան
յոլզում
, ա յսքան սար -
սուռ
՝ քանէւ մր ժամ ուան
մէք է
Վարդապետ
մր կր ղիմաւոբէ
մեզ : Բիչ
եաքր կր Հասնի
Հ. Եղիա Փէչիկեան : Ծ Ա՛
նօթ
ենք Միլտնէն : Իբ առաքնորգու
-
թեամբ
՝ կր բարձրանանք
առաքին
յարկր,
աբբաՀօբ
սենեակր :
ԱբբաՀայրր
,Ո՚–լուՀոճե՝ան
գերապայ
-
ծառ
, կր ճանչնամ
Փարիղէն
: Ընկերակ -
ցութեամբ
երեք վաբգապետնեբու
պա -
տիէն րրած էբ այցելելու
իմ մատենադա
րանս։ Այգ աււթիւ,
վանքին
մատենադա
րանին
նուիրած էի բուսաբանական
ար -
ժ-էքաւոր
բառարան
մր, ութ ստուար
Հա—
ւսIIր , ի մեծ ուրախութիւն
Հ ՚
Ատեփան
ՖէրաՀեանի
, քերմեռանգ
աշէսատաւոբ
մր
րոյսեբու
կեանքին ու լեղուէն
ուսումնա
սիրութեան
նուիրուած : Ո՛–, « Բաղմա -
վէոլ՝Տ»է՛ Հիմնադրութեան
առաքին
Հարիւ -
րամեակին
առթիւ,
վանք
Հրաւիրուած
,
ս՚վւսո՛՛ս
, պիտի
չյաքոգէի^
երթալ
:
ԱՀաւասիկ
, " ՚ յ ս օ ր , վանքին
մէք, ու
շացած
այցելութիւն
մր,
դժ
րախտաբար
կարճ :
Բացակա
յ է գրչի
եզբա
յբ
մ ր, Հ . Վա -
Հան
ՏովՀաննէ
սեան :
Բացակայ
է Հ.
Ատեվւան
ՁէէրաՀեան
, այնքան
Համակլւելի
ել Համեստ
րանասէ
րր ; Բացակա
յ է
Հ .
Մ եսրոպ
ճանա
շե ան
,
թգթակց
ութեամր
ծանօթ ու րարեկամ :
ԱրբաՀա
յրր
քե րմ լթգո
ւնե լութ
իւն
մ ր
էլրնէ։
Մեզի կր Հբամցնեն
սուրճ,
վարդի
անուշ եւ րմպելէւ
մ բ
ա՞յս է
«մխիթա–
ր»ր, կր Հարցնեմ :
--
Վիէննայէւ
միաբանութիւնն
է, ռր
Հմէսէթար»
կր պատրաստէ
, բայց գէշ չէ
մ եր
րմ սլելէն ալ , կ՝ րսեն :
Ալքոլին
րարեկամ
չեմ , շուտ կր տաք
նայ
գլուխս
(բնականէն
աւելի տաք աբ -
գէն)
, եւ յետոյ կր կծկուի
կոկորդս :
Բա յց եւ
ա
յնսլէս կր Համ տեսենք : Մ է՛՛ի -
թաբի տանր մէք՝ քազցր է ինձ Համար ա–
մ էն բան :
ՀետզՀետէ
կր մտերմանանք
Հ .
Եղիա
Փէչիկեանի
Հետ : Ի՞նչ
մեղքս
պաՀեմ ,
միշտ կր մտածէ
ի թէ քէն պաՀած է
ինծի
ղէմ՝
վիճաբանութեան
մրՀետեւանքով
,
երբ «Տառաք »եւ «Բազմավէպ»
ղիրք
Րրո–
նեցէւն պաՀ մր ճակատ ճակատի գէմ :
Ժամանակէւն
երկար
վիճաբանութիւն
մր կատարած
ենք Նարդունիի
Հետ , կր
պատմէ
յանկարծ
աբբաՀօր
, եւ անցեալ -
նեբր,
Հ. Ակինեանի Հետ էր ւԱ՚ոյցին
ըն -
թացքին՝
Նարդունի կը յիշեցնէր այգ վէ–
ճաբանութիւնր
: Հիմա
նորէն
էսմբագբա -
սլետ նշանակուեցայ
«Բագմավէպ»է
,
այն
պէո որ նորէն
պիտի
կռուինք ու վիճինք
Նաբգունէի
Հետ :
.–^ ,
ԱբբաՀ
"՚յԲԸ^
էբ Ք՚"ԳՑԲ ժպիտով,
աւել
ցուց անմիքապէս
.
Գրական
վիճաբանութիլննեբը
շա՛՛ա
օգտակար
են , բայց պէաք է
կաաաբել
միշտ յարգելով
զէ՚րաբ •
Ոչ ոք կրնայ
մեղադրել
զիս, որ նախա–
յարձակ
դտնուած
Խմ՝ նաէսաաական
ձեւ
աալու
Համար վիճա բան ութ եանց : Աւ Հի՛
մակ որ այս խօսքը բացուեցաւ
, Հբապա
րակաւ կը յայտնեմ
թէ Հ .Եղիա
Փէչիկ
եան
գրչի
քաղցր
եզբայր
մրն է ինձ Հա -
մար։
Այն քանի
մր ժամերը,
զորս
անցու–
ցի^ք
միասին՝
խօսելով
զանագան
նիւթե -
բու
մասին,
բաւական
կը Համարիմ
Հա–
ւասաելու
Համար թէ այժմ
ճանչցայ ել կը
գնաՀատեմ
ղինք լաւագոյնս
: Աենք
կրր–
նանք աշխատիլ
ձեռք
ձեռքի՝
Հայ գրակա
նութեան
անգաստանին
մէք :
՚Բէ՚չ ետքր
ներս մտաւ
Հ. Վելոնգ
Տայ–
ՄՈՌՑՈԻԱԾ
ԷՋԵՐ
ԴԷՊԻ ՍԱՍՈԻՆ
Մայիսի
սկիղբն էբ : Գուրանր
ծածկը -
լած էր թարմ կանաշով։
Զ է ՚ ^ ը մնացեր էր
միայն
լերան
խորշերու
մէք։
ԱյսուՀան -
գեբձ,
զգուշանալով
սարի
բուքէն, Աա -
սուն
մեկնոզնեբս
քանի
մր օրէ ի վեր լաւ
օրի կը սպասէ ինք :
*^ՒԺԲ էբ արգէն, երբ սենեակս
մտաւ
իմ
ուգեկէց
կարօն ու յայտնեց
ուրախու–
թեամբ, թէ երկինքր
բոլորովյ՚ն
պարզ է՝
առտուն
կրնանք
մե1թիլ ;
իսկապէս
գեգեցիկէրյաքորդ
առաւօտը
,
երբ մենք
ղուբս
եկանք
Մ շո յ նեղ
՚իոզոց–
ներէն
։Պարզ երկինք, վառ աբեւ,
զով օդ,
թարմ
կանանշ,
առուի
քրքքոց 1
ամէնր
մէասէն
Հրապուրեց
մ ե զ ։
էէ
շ միայն թե -
թել
բեռնաւորուած
կարօն Խւ ես ,
այլեւ
Հինգ լիաբ կորեկի աակ կռացած
Տարօն
ու
Մ խօն կր զգային
ոգեւո րուած ու թեթեւ
:
Բազաքէն
քիչ վեբ , առուին
Հետեւող
ճամբան
փոխոլեցալ
քարոտ
դետափի ,
վերքինս ալ
լե
՛լ
րարձրացող
ոլորապտոյա
շաւիղի
մը, ոբ յաճաէս կը կորսուէբ ու կը
խառնուէր
ո շփւա բնե
բու
բացած
մնայուՖ
Հետքերուն
Հեա։ Հոդ շէ •կանանշ,
ծաղ
կաւէտ
լեոներու
վ րա
յ
ճամբան
ամ
էն
կողմ է , ամ էն տեղ, միայն
բտրձբա
ցիր ;
Եւ մենք կր բարձրանա
յէնք,
անվերք
կր
բարձրանա
յինք
... ;
Ո ւ՛լե կիցնե րս նայուածքով
ու
ձեռքով
կր ցուցնէին
Հեռուն
երեւցող
նշանաւոր
վա յրե
րր • աՀա Տ ափկա
յ աբտեբր
դիմ ա–
ցի լեոներու
կողերէն
, մին
շել
կատար :
Մ ուշ քաւլաքի
արօտներն
էին ատոնք ժա—
մանակին
,բայց
քաղաքի
աղանեբու
Հա -
ւանութե՝ւոմբ
այսօր կր սլատկանէւն
թուրք
րնաանէ՛քէ։
մ ր ։ Տափ կցիք
Ա
ասունցիներն
են , ոբ էլաջխատին
իրրեւ վարձակաթեր
,
բերքի
կ է ոէն
մինշեւ մէկ երրո րղր վ^ա -
րելով
լողային :
ԱՀա
Հսկայ
«Մեղոլաքար»ր
, ուր գարե
րէ ի ՚էեբ մեղունեբր
կր
բազմանան
ու
1լ ա շէսաաէւն ; իմ աստուն ու ժրաքան
մի -
քատները
ամ բարած են Հարիւրաւոր
բեռ
մոմ ու մեզր ,ոբ կըմնայ պատրասա՝ ան–
մ ատշելի
դաղութին
, շբքապատ ուած
կրա–
շաա
աւերուած
սլատով ու փլած
աշ —
աաբա1լներով.
. . ամէն մէ վայրի,
ամէն
մի քարի
մասին
նոբ նիւթ
մը, նոբ սլաա
մութիւն
միշտ ծագկեցուցոլած
,
մէ՚շտ
չափազանցուած..՛
Բանի կը բաբձրա -
նանք,
այնքան տեսա բանր կբ
լայննայ ,
գագաթներէն
զատ կե բեւին եւ ձոբեբր ,
Գուրանի
նշանաւոր
վայրերր
:
Տոգնած՝
Հանգստանալու–
կր նոա էւնք ա–
ռաքէն
ձիւնադաշաէ
կողքէն
, Լորքարե -
բու
վրայ :
Ուսերր
ծանրաբեռն
ոգ է՛րերր վար կ՝ի -
քեցուին
. ամէն ոք կր փնտռէ
քիշ—շատ
Հարթ
՛վայր
մը նստելու
Համար։
քամիէն
պատսսլաբուելու
նպատակաւ
տեղ կր բռ–
նեմ
երկու
ցցուած
երկարաձիգ
քարերոլ
միքեւ:
Կր բանանք
մեր «կապոցներ»ր,
կր
Հիւ–
րտսիրենք
մէկզմէկ
, կր
նաէսաճաշենք։
Նա էս րնթաց
գիշեր խորոված
միսր
մասնա–
ւոբապէս
ախորժելփ է ամէնուս :
Հացի
վրայ
տգրիլրի
քոլբն է ,որ կր պակսէ,
յ
«Կորեկ»ի ել այլ
ազբիլրներուանոէններ
կր
յէշեն էմ րաբեկամներր,
սակայն ա -
պարգիւն։
Աեբ չրքակայքր
ագբիւր
շկայ՛,
Մխօն
Հարցր կր լու^^է , լեցուն
ափով
ձիւն
վերցնելով
եւ կԱելով։
կարօն
ձիւնի
տակէն
դուրս
Հոսող բարակ
առուակի
աո^
քեւր
«գեօլ Վը կապէ
ել ֊
սպասելով
պաՀ
մը, որպէսղէ
քուրր
մաքբուէ - կը
սլառկի
չորս
թաթերու
վբայ ու կը յա .
գեցնէ
ծարաւը։
Եո կըզէմանամ
,
սակայն
կէ՚լիչ
արեւը կր Հարկագրէ
զէս եւս Հե
տեւիլ
կարոյի
օրինակին։
Ջիւնր
«կայ֊
բէ» բեբանս,
բնազգօբէն
կը փչեմ
վրան
եւ ասլա կուտեմ :
Նորէն կր դառնամ
արեւէն տաքցած քա֊
րերուն
մէք։ Տարմար
գիրք կր բ՚ւնեմ գի
տելու
Համար : Գլխիս աակր
յարմարցնե–
լու Համար
կարօն կ՝առաքարկէ
«կակոլղ^
քար
մր :
իսկտպէս « կակուգ » էր իմ
րնտրած
անկողինս։
Աոքեւս
բ՚սցուող
լայն տեսա
րանր
կը փոխարինէր
շատ այլ
յաբմաբոլ–
թիւննեբ :
Մեզրադետն
ու Մուրաաը
իրենց օձա -
սլտոյտ
լթթացքով
կը փայլին
րնգարձակ
գաշտին
մէք։
Իրենց
ավւերուն
զեաեղռւած
գիւղերու
տնակնեբր
կերեւան
բարձբէն ,
իրրեւ
աննշան սեւ կոյտեր : Ասգին
, կա -
նաշազարդ
Աո֊ինքր , Առնքվանքը
,
Նոբշէ–
նր,
անգին՝
Գոմսը,
Տոմր,
Աւբանր
իրենց
բլուրներով,
Աուլուխր,
Մուրատի
՛էրայ
ձգուած
եբկար
կամուրքով
Ցրօնքր
, Բբ–
դագոմը եւ տասնեակ
այլ գէւղեբ
...
Սուրբ կարապետի
, Աշտիշատի
,
Թէէէ ,
,Վաբղենիսի
միացած
բաբձուն^եբբ
կբ
կազմեն
բնական պաաոլտր
մր, որ կ^լթգ–
զրկէ Տարօնր
Հիւսիսէն։
Անոնց
զիմացր ,
մեր աք ու ձախ կողմերն են Աուրր ԱՀա -
նի, Առաքելոց
վանքերու
անտառապատ
բարձունքները,
Ասս՚զան
րերգի,
ն՚իբնկա–
տաբէւ ժայռեր
ր ։ Բոլորն ալ սլատմական ,
բանաստեգծական
անուններ
,ոբ առան -
ձէւն Հետաք,րքրութիւն
ու արժէք կը սաա–
նւսն իրենց Հետ կասլուած
յիշոզութիէնւ
-
նեբու
շնորՀիւ ; Իսկ անղին ,
Հեռուն ,
ճերմակ անարատ
ձիւնէ
մէք կր
փ՚"յէէ^
Բարկէն ու Բինգեօլր,
Նեմ բութն ու Ա ի–
վւանր :
Առքեւս
փռուած
քարտէսէն
կր
դառնամ
բնութեան
՛կր փնտռեմ
այլ
՚ Լ " * յ բ ե ր :
Գենքի,
Տէրոիմի
Հեռաւոր
սրածայր գա -
գաթներէն
աշքս կը դարձնեմ
դէպի
Հիւ -.
սիս
֊արեւելք՝
Աիփանի
ոլզղոլթեամբ
Ա–
լաշկերտի
ծաղկոց
լեռներն
են , որ կԳրե–
լին թափանցիկ
ամոլի
նման։ Այգ
ամ՚ղե–
բուն
մէք կըխորասուզուիմ
,աչքով ու Հո–
գէ
՛՛՛լ
և1Լ (Թափանցեմ
գէպի
աւեչփ
Հեռուն՝
կարօտ
սբտով
կուզեմ
Մ ասիսը
տեսնել
Հայաստանի
այգ սլաՀապան
Հրեշտակի
գէթ
ճեբմակ
դաղաթր
նշմարել։
Աակայն
ապաբգիւն : Օգր տաքցած է , քին
քութիւ
նը կորած, ամպերր ծածկած
են
Հորիղոնը
եւ ամէն րոպէ կըփոէսեն
իրենց
ձեւերոլ
թանձրռւթիւնր։
Ա իփանն իսկ աղօտ
կեբ–
ոլո՚է կը սկսի
երեւալ
. . .
Տզաքր
ուշադրութիւնս
կը
Հրաւիրեն
գէոլի
մեր կեցած
լեոր :
10 - 15
րոպէ
մեզմէ վեբ կերեւի
ձիա -
ւոր
մր որ դանգազօրէն
կիքնէ վար՝ լե -
րան
միւս կատարով,
ուգեկիցներս
քանի
մբ բոպէ ուշադրութեամբ
ճամբորդը
դի ֊
ս՚ելէ
յեաոյ,
քանի
մը էսօսք միմիանց Հետ
վաէսանակելռվ՝
կեղրակացնեն
, թէ մր -
շեցի
Թուրքն է, որ էսաբռւելով
երկինքի
սչաբզո ւթենէն
, ուզեր է անցնիլ Շատախ՛.
ԱԻՄՈՆ
ԶԱՒԱՐԵԱՆ
(ՄնացԽալը
յաքորգով)
եան , երաժշտագէտ
վարդապետը
, Պար -
տիղակցի : Բաբբառա
յին
ե բաժ
շաութիւեր
ղոր կր պաՀէր՝ կը վկայէր
արգէն :
Ըսի թէ ծագումով,
մօբ կողմէ , ես ալ
Պարտիզակցի
կը Համարուիմ
քիչ մը ; Աւ
ոգեկո շեցինք
Պաբտիղակցի
՚էաբգասլետ
-
ները,
Վազիկեանը,
Հացունին
, Թոր -
գոմ ր :
Բիչ
ետքը գուբս
ելանք
աբբաՀօր
սեն -
եակէն
, ուր ճգներ է, ժամանակէն
, Մ
եծն
Մէսիթարր։
Աեբաստիոյ
այս
Հանճարեղ
զաւակբ
պիտի
կբնա՛^բ արդեօք
երեւակա
յել թէ այն սենեակին
մէք, ուր ինք
ճգներ–
է, տքներ ել աչքի
լոյս մաշեցուցեր
, բ գ է գ \
մր պիաի գար Աբմաշէն
, օր մր,
Հիանա–\
լու , եբկբպագելու
, իր փոշիներբ խառ -
նելու :
ժամանակ
չկայ,
էլրսէ Հ՛ Փէչիկ -
եան , երթանք
ձեռագիրներր
տեսնենք ,
\,աբգունի
ատոնց
Համաբ եկած է այս -
աեղ :
կւ արագ պտոյտ
Ժր վանքին դարպաս -
ներուն
մէք։
Տետոյ կր բարձրանանք
ձե -
ռագրատունր
Ափսո՜ս , ի ՜ ն չ կարելի է տեսնել
քանի
մ ը ժամ ուան մէ ք ։
Վագր, առտուն
կտն ո լէս , անցէք
Լի–
տօ : Վանքէւն
նաւակը
պիտէւ
զրկենք , որ
ձեղ բերէ
այսաեղ։
Մինչեւ
կէսօր կաշ -
էսատինք ձեռաղրատան
մէք։ Կէս օրէ՛ն կը
ճաշէք
մեզի
Հետ։
Տետոյ
մինշեւ
ժամր
5
գա րձեա
լ ձեռագրատան
մէք։
Ժամը
Ձին
նաւ
կ՚առնէք,
կ երթաք
Վենետիկ։
Վար
գապետ
մր նաւէն
կ՝աէւնէ ձեզ ու կը տա
նի մեր վարժարանը
,
կը տեսնէք
աշա–
կերտութիւնր
, աղուոր
ճաււ մլթ ալ կը
խօսիք,
այնտեղ կը ճաշէք,
յետոյ կեր -
թաք
ձե բ սլանգոկը
:
\
Առաւօտուն
, կը յարեմ
, պտոյտ մր\^
քաղաքէն
մէք, ու կը մեկն էնք
Մէլան,՝
էնչպէս է Հրամանր
Տոքթ՛
Արզուման -
եանի :
Ամառր կուգաք
Վենետիկ
, լայն օ -
րէն
ուսումնասիրելու
Համար
մեր ձեռա -
գիրներն ու պաամութիւնր
:
Ուրեմն
պատրաստ
է ժամանակացոյցը
Տ
Այժմ սկսած են եկեղեցական
տբարո -
ղութիլննեբը
:
Եւ մտանք
վանքին
մատուռը ։
Շ–
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
