« 8 Ա Ռ Ա Ջ »
եանը
ղ՝քլսէ.^ ^ Արկղներէն
ոչ
մէկը
չ՚՚՚-ր
ունէ.. Զեր պատանքները
իմ քովս
են I
Ասոնք
լոսր
չունին
, եո աչ չեմ
ըսեր
» է
Այս խօսքերուն
վրայ
կրլ բռնեն
ՑովՀան–
նէսր ել ոաքերուն
ու. ձեռքեըուն
խունկե–
յ՚Ը
(եղունգները)
կը քաչեն եւ
12
օր սւն–
ընգՀաա
օրական
երեք անգամ
փոսը
ձգե
լով, աաղելով^
սարսափելի
ծ ձ ծ
քաչելով
Կ
.ռ
չա՚րչրկեն։
Ա յս
15
աարեկան
աննման
ու գաղանապահ^
յեղափոփականին
բերնէն
բառ
մը անգամ
չկրցան
առնել :
*•• Ապա մօա
50
անձ,
ղանազան պա -
աըբուակնեբով
կբ աանէին. «Եկուր,
զաւ–
կէգ
նամակ եկած է^. Հ^Եկուբ
այս ինչ
բանտարկեալը
քեզ կ՛ուզէ֊» ;
Գանգաաողը
կը բանաարկոլէբ
Գիչերբ կբ կապէին
,
կր ծեծէին, կբ տանէին ել կացինով
կբ
Սպաննէին
֊. 8աշոբգ
առաու
չէին մոռ -
նար
կացինը
Հայերու
սրել
աալ։
Երբեմն
" ՛ լ մէկ երկու
Հոգի ազաա կբ
ձգէին ,
այսպէս
ամէն սագայե լական
միքոց կը
խոբՀէին
ֆիզիքապէս
ու բարո յապէս
իսա–
բելու,
աանչելոլ • Օր մբն ալ Հայրս տա
րին :
«Եկուր
, ու սսւա 0աբգիս
, աղա -
յէգ նամակ
եկած
ԷՖ : Ալ չգարձալ : կէս
օրին կերակուր
տարի, պաՀակներբ
ձեռ -
քէս
առին
«Մենք կըյանձնենք
ըսելովդ
։
Օւբիչ
օր չփոբձեցի
.. Ջորս
օր վերչ
իմա -՜
ցանք թէ բանաաբկեա^երը
Լճէ
պիտի
տանին : Ելանք , մէկմէկ կաոր
Հագուսա՜
առինք ու գացինք
ճամբան
, ոբ Հագուսա
աալոլ
պատրուակով
վեըշփն
տեսութիւն
մր րնենք :
Երբ Հասանք քրտական
Պրրճի
թաղը ,
թաղի
կիներբ^
մանուկներն
ու
"՚յրերԸ
սկսան
մ եզ քարկոհ՜ե լ , որ
չմ օաենանք
խում բին : Հեռուէն
տեսանք
մ օտ
150
մ աբգ
, ձեռքեբնին
չուանով
կապուած ,
անմիջապէս
իբաբու մօա, անանկ ոբ չէին
կրնար
քալել ;
Երկու մամ անգին Արաէ
գի՚՚գին մօա
անգունգի
մբ եզերքբ կբ կեցնեն ու մէկիկ
մէկիկ
գլխատելով
կը նետեն
անգունգը :
Երբեմն ալ ոզչ ոզչ կբ նետեն
աւելի
չաբ–
չլւկելու
Համար։
Այսքան
գազանութեան
ինչսլէ՛՛ս
դիմացան
քաքերը :
Վերադարձին
չատ մը ՛Բիւրտեր աս ու
^ան Հայուն
թաչկինակբ,
ծխաիսոտի տոլ -
փբ իբբ նչան կբ բերէին
տնեցիներուն
ու
կ՚բսէին
(ձԲարեկամիս
օգնել
1լուզեմ ,
թէեւ
աբղիլուած
է , ասիկա
իբբ նչան
տբ~–
լալ ել խնգբեց որիրեն դրամ
ղրկէք » •
Տնե ց իք իրենք
զիրենք
միամիտ
ձեւացնե -
չով կուտա
յին պաՀանչուաէք
ր ։ Ասկէ գատ
չատեր տան մէչ սլաՀուած
մարգիկ ու -
նէին, կուտա յին ոբ տունբ
չխուզարկեն
եւ պաՀուածնեբը
չբռնեն :
Այս
150
Հոգիէն Ուսաա Տակոբենց Տիգ~
րանբ
չղթան
կտրելով
ւիախաձ՝ է , իսկ ու
բիչ մբ (գմրախտաբար
այս Հերոսին ա -
նունը չէ դրուած)
մանտաբմի
մը խան-
չերբ
(գաչոյնը)
յավւ չտա
կե լո ւէ չոբս
ման–
տարմ կբ վիրաւորէ ու կբ վ՛ախի ։ Գբմ–
բաիստտբար
ետեւէն
արձակուած
գեղա -
կով մբ ԿԴյնայ »:
Տիկին
Վիքթորիայի
գրուածքէն
կբ քա–
գհնք
«Զէնքերը
յանձնե լէ ետք
մեծեբը
կը բանտարկուին
, չաբչարանքբ
կըսկսի
լ
Այն ատեն
գուբսը
մնացոզնեբը
կը սկսին
ափսոսալ,
առանց
ղէնքի
ինքզին^ին մե
ռած
Համարելով,
րայց անօգուտ :
Երբ
տ՚սեչանքներբ
կբ սկսին
չաաեր
մ իամ տութիւնը
1լ ունենան
բարեկամ
կար
ծուած այս ու այն պէկին
դիմել
Հայր ,
ամ ուսին
,եզբա յբ աղատելոլ
Համ աբ ,
բայց
ամէնքն ալ անգութ
գաղաննեբ
դար
ձած
էին
։ Երէկ
եւլբօր պէս
կապբէին
,
բա յց այսօբ
ղութ չէ մնացած
,
քարացած
են սբաով :
ԿԻՆԵՐՈՒ
ԱՌԱՋԻՆ
ԻյՈՒՄԲԻ
ԱԲԱՕՐԸ
Շաբաթ
առտու
մր միլիսները
լեցուե -
ցան մեբ (մամ ուն)
թա՚չբ կը ՛լր է Իսրա -
յէլեան եւ փողոցներէն
,
աանի^երէն
տունէ տուն պատելով
սկսան
Հաւաքել բո
լոբ
Հայերը
ըսելով
.. «Առէք
ձեր զաւակ
- յ
նեբբ,
դրամ , ղարղ
ոսկեղէն
, ինչ ոբ ու -
նիք , կառավարութիւնբ
Տիղրանակերա
պիաի
զրկէ
^եղ » :
Երկու
մամէն
ամբողչ
թազբ գատար -,
կուեցալ
։ ժո ղո վո ւբ գբ
լեցուցին
մողո -
վարանը
: ճամ բան
քանի
մը կիներ փա -
խան եւ ծանօթներու
տուն մտան : Ես ալ
մեբ գեբգաստնով
մէչն էի ։
Տիկին
Ռաքէլբ կր գբէ .— «կաբգբ
եկաւ
կիներուն : Առաչին
անգամ
ժամ կո չեան -
ներու
տունէն
սկսաւ։
ՊատուՀանէն
գուբս
նայեցանք,
աեսանք որ մամ ուն թաղի
կի
ներն ու մտնոլկներբ
քլանցնին ; Երբ աե
սանք Ժամկոչենց
կատարը ,
տալեբէս
մէկբ պոռաց
. «կատար
, Պայծառ
չեբկ -
մ բտ իք»
։ Անոնք պատասխանեցին
,
–«ին–
չ՛ւ՞
լ
եբկմ տինք , չէ՛՛ որ 8 իսուոի
կ՝ ե ր -
թանք » :
Ժո՚լովաբանին
մէչ տեղ չկար, մաս մը
գուբս
մնացինք
։
230
փոքրեր
,
300
կիներ
ել քսան ծեր ուկոյբ տղամարգ
Հաչուե -
ցին։
Նոյն ատեն
լուր
մր ելաւ թէ Բողո -
քա կաննե բ ո ւն նե րում եղած է : Ա ակա
յն
ո՞վ էր Հաչիւը
փնտռողբ,
առանց
այլեւ -
այլի
մեր թաղին
բողոքականներն
ալ քըչ^
ուեցան
յ
Ծանոլցուեցաւ
որ ոսկեղէն
եւ
արծաթեղէն
զարդերը
յանձնենք որչկո -
ղոպաուինք
, չատեր
չյանձնե ց ին ։
Զանղակ
մբ ալարնոլեցալ
ել
ծանուցուե–
ցաւ
. « Գուբսը
500
էչ բերուած է որ
ձեր պզտ ի ւ^ե ր բ Հեծցնէք
։ կառավարու
-
թիւնը
իր ղրամով
վարձած է ։ Աճապա -
բեցէք » :
Բաց
դաչաին
մէչ ազչփ1լներն ու փոքրե–
բբ նեբսբ , իսկ տարիքոտ
կինե բ բ
գուբսը
չրչանակ մբ կազմեցին : ՚Բիչ
՚Լեբչ
եկաւ
գալու^ ու զուռնան ; ժանաարմ՚նեբը
սկր–
սան
խմել ու պաբե
լ։ Գիչերը
աչէսատեցան
իրենց
անասնական
կբքին
ղոՀացում
աալ , սակա
յն տարեց
կիներբ
աբթուն
Հսկեցին ել պաչտպանեցին
: Առաուն
էչե–
բբ նստելով
անցանք
կապանը :
ճամբան
առիթ
չէին փաիսցնեբ
կոզոոլտելոլ
, եւ ետ
մնացուլնեբբ
սպաննելու : Անկարելի է նը–
կար ագր
ել անտառին
մ էչ սլատաՀածնե
ր ը
յ
Երբ
Բէո՚֊բին
ս՚ոորոտը
Հասանք , Հասկբ -
ցանք թէ մեծ թիւով
անՀետացողնեվւ
կանէ
Բ ԼՈ ւր ին
կո՚լքին
Հարիւրաւոր
՝Բ իւրտե բ
բուերու պէս թառած
մեղի կը սպասէին
յ
Ջաւուչ *Հասապ Ա՝ աՀմ ուա բ ոբ բանտաբկ—
եալ ոճրագործ
մբն էբ եւ աղաա
արձակ
ուած
, Հրամայեց
մեր քո՚է ղտնուած ոս —
• ՚. Զէնքերու
Համաբ
խիստ
խոլզար–
կութիւններ
կատաբելէ
վերչ
, կառավա -
բութիւնբ
յայտարաբեց
թէ Հայերբ
խար–
բերդ պիտի փոիսադբուին
, եւ թէ երբ պա
տե րաղմ ը վեբչանայ
պիտի
վեբագառ -
նանք
;
I
Ոսաիկանութիէնբ
գրաւեց
բոլոբ խա -
նութնեբը։
կարինէն
եկած
էին 50իչափ
Հբոսակնեբ
(չէթէ)
որոնք
մեզ
ճամբայ
Հանեցին
՚Բղիի
Գայլ
դետին
եզերքով ։
Տարմ ան գիւղին
առչեւ
դետեզեբքը
մնա -
ցինք այդ իրիկունը
։ Ընկերոչ
մը Հետ
գացինք այգ դիւզը՝.
իրիկունբ երբ ոբ
Հասանէ ,
դիւղացիներբ
Հաւաքուած
աե -
ղեկութիւննեբ
կ՚ուղէին
մեզմէ :
Անոնք
որ եւ է լուր
չունենալով
պաա բաստ
ուած
էին
դիմագբելու
: Զուտ
Հայկական
ղիւղ
մլն էր : Երբ իրողութիւնը
տեղե կացու -
ցինք , անոնք ալ յուսաՀատեցան
: Ա՛իւս
օր առաւօս^
երկուքս
վեբագարձանք
մեբ
կարաւանը եւ երկու
օրէն Հասանք
Բալոլ
,\
0՝էփէ
գիւ՚ԷԸ • քիչերը
բացօթեայ
պառկե–\
ցանք
։ Առտուն
մեզ ճամբա
յ պիտի Հա –\
նէին,
մինչեւ այդ տեղը ոչմէկ դէպք է՛
ճամբայ
չելած, այգ «չէթէ»նեբը
որ մելլԼ
պիտի փոիսադրէին
, քիչ անգին
մոգով
մը
ունեցան ։Ես ալմիամտարաբ
մօտեցայ
իմանալու
Համաբ թէ ինչ կբ իսօսին,
բայց
երկու ապտակ
կեբայ եւ ղիս Հեռացուցին
:
Այդ պաՀուն
ճամբայ
ելանք։
Աեղմէ ղա -
աեցին
առաչնո՚բղր
, Գեղամ վրգ • /^էվէ -
քէլեան եւմաս մր յայտնի
Գա^ակցական
եւ
Հն չակեան
^կերներ
եւմաս մ լն ալ
Հարուստներ
եւ ճամբա
յ Հանեց ին
՚Բղիի
կողմր։
Աակայն
քիչ անղին
անոնց
աչքե–
բր Հանելով,
լեղուներբ
կտրելով,
չաբա -
չար
սպաննեցին : Ատոնց
մէչէն
Գաշնակ
ցական
ՇաՀան Աիբունեանր
՚Բղի
տարած
էին
որպէսւլի
զէնքերուն
տեղբ
յայտնէ :
Աակայն
ականտտեսնեբ
կը վկա յեն թէ
բնաւ չէ մատնած
զէնքերուն
տեղը եւ թէ
չարաչար
սսլաննած են ։
^ՐԲ. "Ր
^Էփ1ի՛այգ աՀաւոր
գէ
՚ԳՔՐ
տեսանք եւ ճամ բայ ինկանք
, Հայրս
բսաւ.
Զաւակս
կոբսուած
ենք... Աեբ ճամ -
բան չարոլնակե լով Հասան ք Բալու : Այդ
իրիկունը
ոստիկաննեբբ
յայտարարեցին
կիներբ
իբեն
յանձնե
լ : Ոմանք
յանձնե -
ցին , ոմանք
կուլ
տուին : Ապա սկսալ ա–
նուննեբր
կարդալ
խումբ
խում բ առաչ -
նո րգե
լ մ օտակայ
փոսեբր եւ Հրացանով ,
դանակով
, սուբուէ ու ղանաղան
ղոբծիք
—
ներով
սպաննել : Հազիւ
50
Հողի
՛քնացած
էինք : Ջաւուչը
Հ րամ ա յեց
ո բ մանտա բ -
մաները
մեզ աեղւոյն
վրայ
սպաննեն
, իւ—
բաքան
չիլրին
Հինդական
գնդակ
սլա րպե -
լ՚՝վ : Ծ ունկի եկանք եւ ագօթեցինք
: Կը -
բակը գադրեցալ
: Ես " ղ չ էի՝ թէեւ վփ -
բաւոր։
Ւնծի պէս ինը Հոգի ալ կային :
Երբ
Ջալոլշը
Հանեց
իր սուրբ սկսաւ
Հար—
ուածներ տալ ողչ ու մեռածի
։ Ջորս
Հո -
դի ողչ էքնացինք
։ Զինուռրներբ
գործեբբ
լրացուցին ումեկնեցան ; Ասլա
՚Բիւբտեբր
եկան եւ յօչոտեցին
գիակնեբ
ը ։
ԳՐՈԻԱԳՆԵՐ
ԱԱՐԱԱՓԻ
ՕՐԵՐԷՆ)
Մ Կ Ր Ջ Ը
Մկրչ,
աչուին
մխրճած
իրիկուան գռ -
վոլթեանբ
մէչ, անկչտում կբ ղիաէբ ա -
մէն դի, չաբթուան
մբ կաբօտովբ $
^ԻչԳ
գիմացն էբ Հայկական
«Բերդին -
է^աղբ, որ ամբոզ^ութեամբ
աւերակի վե
րածուած
էբ։ կանգուն
էին միայն
երկու
եկեզեցիներբ
. • . ։
ճիչգ
առչին կբ գտնուէր
Հայոց երկ
.–3
րորդ
թազբ
ճիկիչէն , « չիք ի չէն»ի՝
վէոիսուած էր։ ՝Բիչ անգին՝
եբբորգ թա -
ւլբ , նոյնպէս
Հայկական
Խորէվէնկբ
,
գարձեալ
աւերակ՝
բացի
քանի մրնոր
Հէնքերէ :
Ու այսպէս.
Հայկական
երեք
թաղերն
ալ,
որոնց
ընգՀանուր
դումարն էր
150
բնակարան - քագքին մէկ եբրորգէն
աւե
լին թերեւս
աւերակ
դարձած
էին ու չկա–
յին
անոնց աէաերբ,
աւելի քան
3000
Հո–
ղի ...:
Բորենինեբր
քանդած
, տարած ուվա -
յւած
էին սիւն ու Հեծան,
դարձիկ ու մաբ–
տակ , գուռ ու պատոլՀանի
չրչանակ
;
իրենք ալ անտէր
որբուկներր
,
օդտոլտծ
էին անոնց փայտերէն
, ձմեռբ առատ վա–
ոելիք
ունենալով
. . . ։
Ա կրչ
I
պաՀ մբ սբաի
ճմլում ով
գիտելէ
ետք այս աւերակները
, աչուին
փերցուց
ոլ՜՜նետեց
գէսլի
Հիւսիս,
Հեռուն
երեւցոգ
անտառապաա
լեռներբ,
որոնց
գագաթնե
րուն
վրայ
վե րչալո
յոր
կ՛ ապրէ ր տակա -
լին։
Արեւմ ուա քէն ետք. Հիւսիսի այգ բար-
ձրիկ ուՀեռաւոր
լեռներէն
թեթեւ
Հովիկ
մ
Ր
կա
՚՜Ղ "՛Ր
"՚– Իր գրվութի՚^ր
կր ՚ոարա–
ծէբ
քագքին ու ղաչտերուն
՛իրա յ ։
Մկբչ, ճակատր
տուած
քնքչոլկ
Հովին)
ու փոսացած
աչուլներբ
նետած էր Հեռա
—Հ
լոր լեռներուն, կբ նայէր
^ կր դիտէր ան–\
կշտում • • • ;
՚
Յանկարծ
, ա յ դ լռութեան
բ մ էչ , Հովե–
բ ր իրենց
թեւերուն
վրա
յ ու
լա րե
բուն
սլլլած
քաղցրիկ
, Հաբազատ
ձայն
մը ռե -
բին ունեաեցին
անոր
տ կանչնե բ ո ւն մ էչ •
Խռովեցալ
իր մանկական
Հոգին. .. ալե -
կոծուեցաւ
մ աչած
, տառասլակոծ
սրտի -
կը...։
Անոլչիկ
, Հարազատ
ձա յնը կը չարու -
նակոլէբ : Հովեբբ
իրենց Հետ կր
բերէին
Հեռաւոր
, բարձրաբերձ
լեռներէն
,
որոնք
իրենց
Հա յբենի
լեոնեբն
էին եզած
գեռ^
մինչեւ
եբէկ ...։
Զա յնէւն իսօսքեբ ր ճիշդ
իրենց
Հայրենի
գեղին
բառեբովբ
կագմ ուած
անգադրում
ու յստակօբէն
կբ Հնչէին
ականչնեբուն
մէչ :
Եկօ , եկօ , Մ կրչ . • . Զեր
օպաներբ
Հոս լն . • . ելիր , եկօ.՛. Հ^Եայլաճի» Պա -
գօ նէնէն
Հոս է • . . Օխչարբ
կթեց , կաթբ
աաքցուց
, սեր դրաւ
... խնոցին
Հարեց ,
գունտ - գունտ
կարադեղ
Հանեց
. . . եկօ ,
եկօ , Մ կրչ • • • Մեղի եկօ , Պազօ Նէնէդ կու
կանչէ . . • ՝Բեղի կաթ , մ ածուն պիտ տա յ . .
՚Բեղի կարադեղ
,սեր պի՚ո տա յ . • • էղով
բաղաբչ
. . ՚ եկօ , եկօ Մ կրչ • • •
Զարմանալի
բան..– ինքն
իրեն խօ —1
սեցալ
Մ Կրչ ՚ Գաբձեա՚^լ
եբաղ արդեօք
• • է:
Աակայն
չէ՛՛ որ դեռ քիչ առաչ
ցերեկ
էլ^–
երբ ես Հոս՝
աղբրին
վրայ
եկայ։
Վեբչա–^
լոյսն ալնոր անՀետացաւ : Աստղերբ
նոբ–
նոր սկսած են եբեւալ
, տակաւին
Լրի՛–
զիչեր չէ , բնկեբնեբս
չենեկած ...
Այդ
պաՀուն
, աՀա ուբիչ
ձայն մբ ոբ
աւելի
մօաիկէն
կուգար.
֊ – Մէնկուչ,
Մէնկուչ
...
Աթափեցաւ
ու րոպէապէս
ճանչցաւ
ձա,նբ։
ՇաՀիրի
ձայնն էր ։ Եկած
էին րն
կե րներբ , ան պայմ ան
ձմերուկ
բերած՝
զինքբ կըփնտռէին
, կը կանչէին • ՚ .
(Վերչ)
ՇԻՆԱԿԱՆ,
թէ ամէն
լնտանիքէ– մէկ անձ թող գայ.
որ կա ռա վա բ ո ւթ ի ւն ը ուտելի ք տայ ել
ձեր րնտանիքներուն
բամնէք։
Բիչ անգին
խումբ
մը ՜Բիւրտեր
զինուած կը սպասէ -
ին : Գմբաիստաբաբ
մերիննեբուն
քով
փոքբիկ
զմելի
մբ անգամ
չկար։
Արդէն
խուզարկելէ
վերքն էր որ մեզ
ճամբայ
Հանեցին : Ժողովուբղբ
այլեւս
Հասկցաւ
թէ ինչ ոճիրներ
կ՚ռրոճային : Նոյն դիչեբ
ը
աքսորականներուն
գլուխնեբբ
կոաո
րելով
Եփրատ դետբ
լեցուցին : Մ ինչել
Լոյս լա–
ցուկոծ
:
Առտուն
ճամբայ
ելանք դէպի
կամուբչ։
Գարձեալ
ողբերգութիւն
, կամուբչբ չՀա -
սած,
դիմացէն
թոլրքել
Բիւրտեր
ղին -
ուած կբ կրակէին
մեղէ, , մէկ կողմէն կր
գնգակաՀարէին
, մ իւս
կողմ է
կոգոպուա
գետին
րերանբ : Այս տկար
գրիչով չեմ
կրնար նկաբագրել
այդ ղարՀուբելի
տե -
սա բանը։
կամուբչին
եզերքը ութ
թուրք
ոստիկաններ
թելերը բտց^ մէկ մէկ կա -
ցին բոնած, այգ նեզ ճամբէն
անցած
այ–
բերը կը գլխատէին
եւ կամուբչէն
գետը
կը նետէին : Միւս
կողմէն,
մաբեբ
իրենց
երեք
չորս
զաւակները
բոն ելով
չուրբ կը
նետոլէին
, տեսնելով
իրենց
ամոլսիննե -
բուն չարդը ;
Այս արՀաւիբքբ
տեւեց
քանի
մը մամ ,
յետոյ
մնացե ա^երբ
նստեցուցին
չոլրին
եղեբքբ,
աւաղնեբոէն
մէչ ուր մնացինք ե–
բեք
օր : էքաբալէն
խմեցինք մեր սիրելի
ծնողներուն
արիւնբ
, քանի որ ղետը
լեց
ուած էր արիւնով եւ դիա1ղեբով
։
Գետին
ափր
մեզ մօտ ազատուած էբ յայտնի
յե—
ղափոխական
Պ՛ Աարղիս
Ժամկոչեան
:
ՅոլսաՀատ
թոյն
խմեց
որպէսզի
թ՛ուրքե
րուն
ձեռքբ
չանցնի : Երկու մամ ՚ թ ր ^
փոքրիկներով
չուրբ
նետեցինք
ղիակբ
որ
պէսզի
ոսա իկանո
ւթի ւնբ չկաս կած ի ել
մնացեալներն
ալ չկոտորէ
. . .
Երեք օբ մնալէ վերչ
մեզ նորէն
ճամ բայ
Հանեցին
դէպի Տիդբանակեբտ
։ Այդ կա -
մուրչէն
սլիտի անցնէինք : ժոզովոլրդբ
ա—
ռաչ չէբ կրնար
երթալ
տեսնելով
աՀու -
սարսափբ։
Երկու
քայլ առաչ
կ՚երթա -
յինք
,երեք
քայլ եա
։ Վերչապէս
անցանք
կամուբչէն
֊առանց
վտանգի , բարձբա -
նալդվ
գէպի
լեոբ ել ա դ իրիկուն Հոտ
անցոլցինք։
Ուրախացանք
որ այլեւս
չա բ–
ԴԲ վերչացալ,
սակայն
առտուն
ճամ
րայ
չելած
դարձեալ
սկսան
այրե բէն
մ աս մբ
Հաւաքե
լ եւ մեզ Հեռացնե
լէ վերչ
աեզն ու
տեղր
կացինաՀաբել։
Այգպէս
Հասանք
քաղաքբ : ՝Բիչ
մ բ Հեռու
ճամբուն
՚ է ր " * յ
մեղ նստեցուցին
։ Գիմացբ
բլուրի
մբ
վբայ
Հայկական
վանք մբ կար։ Հոտ ալ
նոյն
տեսարանբ
դարձեալ։
Աաս մբ այրեր Հոտ
սպանեցին : Այդ անտառին
մէչ երիտա -
սարդ
Հարս մբ կար ,
յ զ ^
1
որ
մերժեց
անձնատուր
ԸԼԼալ ո ստ ի կան ին
։ Գաչո
նով
սպաննեցին
^երախան ալ
միասին։
Նորէն
ճամբայ
ելանք
ղէսլի
Տ
իղրանա
կե րա : Մէկ օր մնացած էր ոբ Հասնէինք
յ
Բլուրի
մ բ վրա
յ փուչերուն
մ էչ
մնացինք
ա՛յգ
ԻրԻկո՚-նը եւ երբ առաուն
ճամբայ
պիտի
ելլէինք՝
արգէն
՚Բղիի
15
աաբե -
կաննե րէն
՛իե ր ամ էնբ
մ աքրած
է ին , նո
յն
իսկ մէկ Հատ չձգելով, իսկ առտուն
սկր—
սան փոքրերբ
Հաւաքել : Ես ալիմ
մօբա–
քոյրներուս
եւ մայրիկիս
ք՛՛վ
պաՀուբտած
էի : Ոստիկանին
մէկր տեսնելով՝
զէնքին
կոթով
կռնակիս
զարկաւ։
Զիս բոնեցին եւ
երկու ոստիկանով
պիտի աանէ ին քիչ
Հե
ռուն ուր լնկերներս
կա պո լած
քարերուն
վրա
յ նստեցուցած
է խն-սովոբա
կան ձե -
ւով կոտոբելոլ
Համաբ : Լացուկոծ։
՚հպ—
բոցական
՛լնկերներս
, դիտէ ին թէ
Հինգ
վայբկեան
վերչր
գոյութիւն
չունէին : Ես
ալ սկսայ
լալ։
Աեղի Հետ երկու
միւտիլբ–
ներ կա
յին , լացի , խնգրե ցի որ
աղաա
ձգեն։
Եբիաասարդէն
ապտակ մբ կեբայ,
իոկ ծեր միւտ իւբբ
գթ՚ս էով ագատ
ձդեց
ղիս։
«Վեբբ Աստուած կայ ,բսաւ , մեծե–
բր լալ մբ մաքրեցինք։
Ասոնք
յանցանք
չունին»
: Այսսլէս
բնկերներուս
Հետ ագատ–
^ած՜
ուեցանք
: Բոլորն ալ
14
տարեկանէն վա^^^
էին
յ
Մ եզ փոիււագրեցին
Տ իգրանակեբէռ •
ճամբան
մ իւտիւբներբ
պատո ւէ րե ց ին որ
•^ֆիսթան»
Հագնինք
, որպէսզի
կուսակալը
չգիտնա
յ թէ ազաքբ
ողչ ձգած
են :
Հասանք Տիգբանակերտ
: Երեք օբ կար
ծեմ վաւռի
մբ առչեւ
նստեցուցին
: Գիչեբ
մը սկսան
մեղ ճամբայ
Հանել,
թէել ծեր
կիներբ գիտնալով
որ պէ՛աի տանին մեռ-
ցնելու,
«թոզ
Հոս սպաննեն,
մի
չարժիք–^
բսին
։Ա ակա
յն ոստիկաննեբբ
ան խնա
յ կը
Հարուածէ
ին կին թէ մանուկ ։ ճարաՀատ
ճամ բայ
ելանք գէպի
Մ արտին : Այն ծեր
կինր կամ տղան որ չէր կրնար
քալել աե–
ղլն ու տեղր կր սպաննէ ին Հ ՛Բանի
մբ օ–
րէն Հասանք
Մարտին որ մեծ բլուրի
մր
վբայ էբ , ելմեզ փոխադրեցին
եկեղեցի
Fonds A.R.A.M
