ՈՒԱԱՆՈ՚ԼԱԿԱՆ
6ՈՒՇԵՐ
Անցեալ
աարի, այս
օրերուն
էր որ
կորսըն
-
յոէ
-ցինք
երկու
մեհ
դէմքեր՛
(հուրէն
Տէր
Մի
նասեան
եւ Լեւոն
Շանթ։
Առաշինր
Փարիղի
մէք
..^եռալ
յ
\քՈյեմ
րեր
2.1
ին
, անա
կն
կա
լօ ր
էն . եր
/չրոր–
գր
Լեւոն
Շանթ,
Պէյրութի
մէք, երկու
օր եաքր
,
Նո յեմբեր
շ ^ ի ն
ե րկա բաաեւ
Հիլանդութենէ
եաք
:
Առաքինին
կսկիհբ
գ ե ռ մեր սրաեբուձւ
մէք
Լ
•ողբացինք
եբկրորգր
: Երքչու անոմհներ , երկու
սու–
դեր
իրարու
միացան,
իրարու
իսառնուեցան
եւ
գարձան
մէկ յիշաաակ,
մեհ
ու
նեբնւԼող;
կեանքի
մէք,
սմևոնք միասին
եղահ
էին յաճախ
, նոյն
ղա -
ղաւիարնեբուն
երկրսչադու.
միասին
եղան
նաեւ
մաՀուան
մէք,
նոյն դաղափաբներբ
Հբիաակելոփ
մեղի
եւ
ասլաղայ
սերունդներուն
;
Առաքինբ՝
Ռ՚՚ւբէնբ,
Հ ա յ քաղաք
՚ ո
՜ւ
յեղա
-
ւիո խական
մ աքի
է ի ա յլուն
նեբկա
յացուցի
^ ե
րէն
էբ % Մէկբ
որ իր
ե րիաասա
բդութիէնր
սնցուց
Տարօնի
մէք մասնաւոբաբար
, ֆետայիական
կր -
ռիւնեբուն
ել կրակներուն
շբքադհէն
Ա
;եբս ; ք՛բ չա–
վւաՀս^սութեան
աարինեբր
նուիրեց
քադաք • էղե -
աական
գորհունէութեան
, իսկ
իր
կեանքի
՚Լեբ -
քին քառո
րգր
յատկացու
ց
Հա յ Տ ե ղ՚ւ։ փ ո խ ո ւթ
ի ւն
ր
սլա ակե բա ց\ե լո լ , յեղափո խ . ղ
էմ
քերր փեբա կեր -
աելՈլ եւ անոնց դորհր
սլանհացնելոլ
սաեղհադոբհ
•ա շիէաաանքի՝1է
:
իբբեւ
յեղափոխական
յանդուգն
եղաւ
Ռուրէնհ
մողախ։լրդին
Հեսէ
եւ
մողոփուբդին
Համաբ
. ՚ է ր չ ՜
տակից
անո բ ցաւերուն
, առա
քնո
րդ
ու
իմ
ասառւն
խոբՀբդական
, ամէնէն
ղմուարին
սլաՀեբուն
: Իբ -
րել
ւղետ՛ մարդ
մեր
՚ի՚՚քրիկ
հայրենիքբ
դարբ -
նո
ւլն
եր
էն
մ էկր
: Ե
թէ
Արամ
բ
Հ իմնադիրբ
եղաւ
Հա
յկ
. Հանբասլետութեան
, Ա՛ուրէն
եղաւ
ղա յն
Հայացնողրէ
իրբեւ
գրող,
գբագէաներէն
աւե
լի
գրա կան
՛է ւթե
ան
Հ ասալ
, տալոփ
Հո յակասլ
էքեր
է
կենդանի
ու
փառ
ղո յներոփ. Հայ յեղափո
իսութեան
պաամութենէն
: փ^ե
րա
պբ եցն ե
լո
փ խոնաբՀ
գէմ -
քեր,
ոբոնք
իբենց Հոդիաէ
ու
դիւցաւ^ական
ա -
բաբքնեբոփ
Հաւասար
եղա՛ն մեր պատմութեան
Հի
նաւուրց
Հերոսներուն։
իր
«Ա եդա
էիո
խա
կանի
մր
Ցոլչեբր^,
ռբւնք
չքեղ Հատո րնեբու
փեբահուահ
են
այմմ,
սերունդէ
աերու^եդ պիտի
փւռխանցեն
ոչ
միայն
մեր պատմութեան
ամէնէն
արիւնոտ
չր
քանին
Հարաղսւա
սլաակերր,
այլեւ
մեր հանօթ
ռւ
անհանօթ
դոյւհի^երուն
ու Հերոսներուն
գորհեբր
եւ դաղափաբներբ
է
քիո լրէն
պիտի ապրի
մեր
Յեղափո խո
լթեան
պատմութեան
մէք
իբրեւ տիպար
խիղախ
յեղա -
փոխա կանի
,ո
ր իր քաղա
ք
,պայհա ռատ եսո լթեամ
ր.
Հայ
կեանքի
Հանղէպ
իր Ի
՛՛՛Ր
Հմտութեամբ
եւ մբ–
տահման
նոր ճամրանեբոլ
ոբոՆումոփ,
գարձահ
էբ
նաեւ առ աքնակաբդ
ղե
կափաբ
;
Իր էսնունր մեր
ն՛ո րադո յն պաամ ութեան
մէք ,
բ՛անակցութեան
փառքերէն
պիտի
ւքնայ
։ Հաւատ
քի
մաբղն
եղաւ
ան ,որ ոչ
միայն Հաւատաց
,
այլ
եւ
ղո րհեց ,
իր
ել Ոլոի^երոլ.
Հաւատքր
էէե րահե–
լոփ
դռրհի
:
^ Բհ.Ս" ՕԴ Գ^՚^ՔԱ
•
որուն
յի
չատակբ
կ*ոդեկո
-
չենք այսօր.
Շանթն
է՛
ղբագէտ
ու
մանկափարմ
;
Հայ
Ա աքի
անմ ա ր քաՀերէն
մէկբ,
որ
աւելի
քան
փաթսոլն
էոաբի , անրնդՀատ
,
մամ
"՛ցո
յ ^ ի կանո -
նաւ
II րութեամբ
, աշիսաաեցաւ
Հ Ա
տե
դհա
էլո րհե
՛լ ,
սորփեցոլց
ու գա ստի
րա1^Լ
ց :
Ա
տեղհագորհեց
արուեստոփ
, գիլն
ւււ բեմ
ր
ւլա րձնե լոփ
Հոգեկան
ու բաբձրագո
յն կրթութեան
պատոլանղան
՚
իոկ
իբրեւ գաստիաբակ
ռւ
մ անկափա
րմ
, ո ւս ո ւց չո լ -
թիւնբ
գարձուց
ոչ
միայն
դիտութիււն
, այլեւ
աբ–
սւեստ , մաբլրիկ
կերտելու,
սերունդներ
պաաիաս–
տելոլ
Համաբ,
իր
ոլ
իր
մոդոփուրդին
պատկեբոփէ
Իր գորհե
րբ
,
մ ասնաւո րաբա
բ ,
թատեբակսն
երկերբ,
պիաի
մնան Հայ Բեմին
ղարգերէն
, Հա -
յո ց պատմ ռւթենէ
՝Լ
Հղօբ ու Հե տաքրքրական
էքե -
րու սլատկե բացում ոփ
;
Մ ինչ
միւււ
ղ ո
լ
՚հերր
, դրա
կան թէ դիտական,
պիտի
ւէն
ան
իբրել
՛իկա յոլ -
թիւն՝
Հա բուստ
խաոնոլահքի
մ ր ,
էւ ր
անւՀա
շիլ
հաիսսահ
է
, նուիրահ
է
ի՛ր Հա րստո ւթիւն
ր՝
իր
մո–
գոէէուրդին
, անոր Հոգեկան
ու
իմացական
փեբել -
քին
ոլ բարօրութեան
Համաբ։
Ինքն
ալ,
ոեւէ
մէ
կէն
աւելի,
եղաւ Հաւատքի
մարդր,
ոբ
իր
բոփան^
գակ
կեանքոփ
էէնաց Հաւատարիմ
փՆՀ ոլ
Հքեդ
գադափէս բականնե
բու
, որոնք
կեանքր
կբ դեւլեց -
կացնեն
ել մարգիկն
ու
մողոփուրդնեբր
կբ
տանիՆ
արեւափառ
բարձու\քեԽբաէ.
ա
Եբկոլ
դէմքեր,
խառնռւահքոփ
տարբեր
իրար–
մ
է
, բա յց դաղա փարներոփ
նմ
ան
իրարու
՚. Մէկբ՝
գոբհի
մաբգ առաւելապէս
, որ դրչոփ
փերքացաց
էր
կեանքր՛
էէէւսր
գր
^ի մաբղ,
որ դորհով
ւք
ե
ր–
քացռլց
ի օրերբ
, Հասաատո
ւմ
ոփր
Հայ ձ^եմաբա
-
^ ի ն , որ
պիտի
մնս/յ Հայ կրթութեան
ու
մշակո
ք թ ի
քաՀերէն՛, Պիտի էէնա յ Հայ ոգիի,
ղոՀա
բե
րութեան
ոլ Հաւատքի
էլո թո
ղնե
րէն
մէկբ
, ո բ պիտ
ի ապբե–
ցրնւէ լնղմիշտ
ոչ
միայն
Շանթի
Անմոռանալի
յի
շատակր
,
ա ւլեւ. յոլշ
ր ր իո աննմ ան
դորհակց
ին ,
Ապբւււքեէս^ի , սերուէւռէ
սերունդ
ւ
Մեռան
երկուքն
ալ , բայց
ինչպէս
բանաս
-
սէեղհր
կ
*բսէ
)
չկսբան
:
Գարձան
նեբչնչաբան
մո–
ղ ՚ ՚ փ ՚ ՚ ^ Ր գ ի
մր
Համսւբ,
որ
Հաւատարիմ
իր
մեհ
գա–
Բարօ6 դաէձա ,Պպքամ
Գպրոցին
յւոխակր
;
Աոխակ՝
որ երգեց փարգ
, աղքիկ
ու սէր
•••
Երգեց փարգր, ՈրոփՀետեւ
սոխակ
էբ,
եբդեց
աղքիկ
ր
փ
՚^ՐԳԸ
անոր տալու
Համաբ
եւ երգահ
ե–
ղալ
սէրր
• • ՚ փարգ աղքկան %
Բաբօ երգեց , յուղո ւեցալ
ել յուղեց
ոլբի^եր
Ա՛լ,
որոնք
իրենք
ղիբենք սոխակ
կաբհեցին
եւ՛..
ի ս ռ պ
ռաոտ
յնեբ
նեց
ին
նլ Տոէնր»
ե ^
ն»
է
^
յուղո
լինք :
աւ ու -
ն
Իր օրոփ՝
մեբ
ճՀա
յ1
սռւմնարանէ
աւելի
Հյու^
Բաբօ, երդ մր երլ
— Նօ , Հիմա
չրլլար
«Հայտէ»
, Բաբօ
, քիչ մր միայ.
Ալ
կբ
սկսէր,
քանի
մր անդամ
ալ «ԷՕՀԷՕ
,
էօՀէօ՝»
լնելէ
ետք,
ղոՀունակ
մպիտր
երեսին
եւ
փողքլապբ
պաչաօնական
շարմումսփ
մր թուլցնե
•-
Լ"Վ–
— € Ս|ւրռւ1ւի՜ս • • • քեզ ճաււքսւբ» -..
Բաբօ
1լ
^երդէր
անուշ - ա՛նուշ
,
քեացու^եբր
1րաբթննա
յին եւ յո լղուողնւե
ր բ կր խո րասո
ւղո
լէ ին ;
\,Որ լնկերնեբ
կբ
Հաւաքուէին
իր
չ"՚–րքը^
Բաբօ կ^եբդէր
ու կբ մսլտէբ , կբ մպտէր
ու կ՝եր -
ղէր
•
« ԵրէւէԱ՚ն; րւա՚՚զ եւք տւսղ > • . .
ՀետղՀետէ
աւելիէ կբ խանդափառո
ւէ ր ,
մենք
ալ
իրեն
Հետրէ
Մեր
պատանեկան
ե րեւակա
յո ւթ իւնն ե ր ր
թեւ
կ^-աոնէին Ոլ
1լերթա
յին թափառիլ
Երեւան
ի «բա–
ղ^երբ, • . մեր տեսահ
ղռւիցեբիակէսն
այգինեբուն
պէս
րլլալու
էին անչուշտ ՚.
Ալ մէկ սիբեբգբ
կբ յաքորգէ
միւսին՛.
— Ես
"իրե
լ եմ • • • մի ղո յդ ա չեբ
ծ • • •
ինչպէ՛՛ս
ձյ՚՚՚֊ղ՚՚՚֊իչ • Իւրաքա՛նչիւրս
^^ԷԻ՞նք
սիրահ
առնուաւ^
ղոյգ մբ աչքեբ։
ԳսլբՈցին
բոլռր
աչքի
ղա րնող
սի բաՀա րներր
յիմ ա բ
գէմ
քեբ
կ՛՚առ
նէին : Բաբօ
իրենւց սրաին
կր խօսէր
ուղղակի
, կր
թրթռացնէր
անոնց
արցունքոփ
թբքռլահ
լարերբ :
Ալ սիրտ չկար որ չմասնակցէր
այս թրթռու
-
մին;
«Հ^ ք »
սիաՀաբ
բլլալբ
նորաձեւութիւն
մրն
էր , տաղանգ
ունենալու
պէս
բան մր ; Վայ
անոր
որ սէրաՀարէ
յիմաբ
նայուահքր
չունէր
աչքերուն
մէք ։
— « կււււ՚՚ւյնւկ . . ո՞ւսաի կո,Նգաս» ...
Տուղումր
կբ փոթորկանար–.
Աենք ալ
չէ ի՛՛՛նւք
«թողեր
ու եէլեբ–» , մեր «միւլքն
ու այդին
՚Տ,
Հ Հա -
յաստանր
կ՝ՐԱար
մեր կարօտի
ակր,
թէեւ
չէինք
տեսահ
ղայն, այլ իր պատկերներբ
միայն՝
«Մայր
Հայաստան
, իր աւեբակներո՚փ^
...
— « Սեւյռրա՚՚կ աչեր» . .
Տուղման
դադաթնակէտբ
: Ալ մարգ
չէր դի -
մանտր, քարէ սիրտ
ունենալու
էր գիէէանալու
Հա
մար, ու ամ էն մարգ կր
ձա յնակցէբ
. • .
— . . . «աչեր սեսւրա՚1յ
Ոմանց
սի բահներր կապո ւտա
չուի կամ
կա -
նաչաչուի
շէկ աղքիկնւեր
էին միայն,
բայց « գ ա ոչ
մի
կարեւորութիւն
ոլնւէր՝^ :
Աեւոբա՚՚կ
աչեր
• ՚ •
իյմրեբգանման
խռպոաութիւնր
էլ^եբկարէր • * *
Շատեր
քանի մբ չաւի
առաք
է^քձէԼ՚՚՚յին
խանդափաոներր
ուրիշներ
ալ քանի մր
Հ^ափ
ետ
մելամաղձոտ
սիրաՀաբներբ
...
Մէկուն
ձայնր
պաբտէղին
մէկ
անքլիւնէն
կոլ
գար,
մէլսէնր
խոՀանոցէն
, երրոբգէնր
տանիքէն
Հ
«Ոչ
մ ի կարեւորութիւն՝^
, ամէնուս
ուղահբ
նո
յնն
էր է եբգահը՛
• • գրեթէ
նոյնբ՛
Երբեմն
տնօրէնին
սենեակէն
ալ կր լսոլէէն.
՚ ՚ «սեւորակ
աչեբ՚^ի
նբ–
մ անս
նե,
Ալ
ամրողք
դպրոցր
մեհոփ
- սլզաիկոփ,
օ–
տար
խոՀաբարոփ
մէկտեղ
կր Հաղորդուէր
միւ -
եւնոյն
եբդոփ
ել միեւնոյն
յուղումոփ
:
Ու յանկեբդբ
կր փսխուէր
յանկարհ
•
— « իմ չիԱարի եա՜ • • –րր » • • •
թախհաղինւ
նա յո ւահքնե
րր
շողշողուն
փայլեր
կբ ստանային
% իւրաքանչիւրիս
եբեւակա
յութիւնր
կ՚երթար
յահիլ
մեբ սիբահին
« չինաբ
սլո յ ՝»ին
չուրք,
թէել
մեր Հայ աղքիկներր
ամէնքն
ալ պրս–
աիկ - պստիկ , կունտլիկ
բաներ էին միտին :
— « կուժն
աււԱ»3
, ելա՜յ սարը ..»
ւակնեբու
Հոգեկան
մառանէգօլթեան
, կբ պալքա .
բի իբ դո յութիւնր
պաՀելու,
իր աղաա
Հայրենիքն
ոլ
մ չակո
յ թ ր ունենալու
ել յաւերմական
գարձնե
-
Լ"՛
Համա,
Այս
օրերուն
, կր նորօդուի
մեր փիշաբ՝
մեր
անդարմանելի
կորուստ՚՚ւերուն
առքեւ։
Բայց
նւսեւ
կ՜՚ունենանք
այն սւիոփանքր՝
թէ կբ մնան ի բենցղ
ո
բ–
հերնւ ու գաղափարներր
։ կան գ ե ռ
գբ»շակիրնեբ,
ոբոնք փեբ կր պաՀեն
մեր ողբացեալ
դոյդ
ոլ մե–
հանաւն
առաքնո բղներոլն
ղաղափարական
գբօչ
-
նեբր,
արցունքոփ
անչուշտ,
բայց նաեւ
Հպաբառլ.
թեամբ
–ու փառքոփ ։
(Խմթագրակա« ՀԱ8ՐԵ\Ի՝քւի)
Աս ալ կբ Հասկնայինք
անչուշա։
կում աեսնե.
լու առիթ
չէինք
ունեցահ
յաճախ,
սակայն
սարը
ելլելբ
գիտէինք,
մեր Ալսլեան
արչաւներուն
պէ^
բան
մր բչլալու
էր , ՛ղա յուսակր
մեր կռնակբ
, Ա
Պլանբ
մեր բիբերուն
մէք՛
իբրեւ Արարատ
:
է–
Սարէ ելաւ երկա– մուխ , պ՛ոյիդ մեո«յեմ»...
Բաբօն
կեցնելբ
գմուար
կ՝ըԱաբ ֊՛
^ –
ճաճիքեան
վեբքացուցահ
էր հէ^Ոա&ի
«Հայ
գպրոց»ը
: ժրնեւ գալոփ յաճախեց
աբՀեսաից
փար.
մարանր։
Բայց աբՀեստներու
հոփուն
մէք մէկ
ա–
լիքէն
միւսին
անցաւ,
չգիտնա
լոփ
թէ որ մէկոժ.,
քա նձնէ
ինքղինքր
%
Գերձաքլութիւր
հալլապատիկ
է՛
կաՀագոր
-
հոլթի*ւն
, խարտոց
չէր սիրեր : ժամադռ
բհո
ւթիլ.
նր աչք կր յռղնեցնէ
: կօչկակա
բ ո ւթ ի՞ ւն . շատ
ցահ
էր , ինք կօշիկէն
փեր եԱել
կ՚ուզէր
։
Ու
ելաւ
կօչիէլէն
փեր, ու մտաւ
քո
լէմ : Ներս
մտնելը
դիւրին
է, դուրս
եԱելն
ալ.՛,
չփերքացրլ^
ցահ
:
Ու Բաբօ աչխաէոեցաւ
, աճեցաւ
ու մանա -
ւանգ երգեց
:
— Սիրե՜ցի եարս աարաՀ^Թ • • •
Ու
քնէնութիւննե
բուն պատրաստուեցաւ,
եր -
րեմնէ քննութեանէ
մէէլ կողմէն
անցաւ,
եքբեէէնւ
միւս
կողմէն,
բ ՚ " յ ց
բուն
քննութենէն
անցնիլբ
քիչ մը
գմուար
եղաւ :
Ո՚֊րիչներ
եբգելոփ
1լուղէին
մեռեիլ
, ան երդե–
լսփ
էլուղէբ
,^նութիւն
անցլ^ել
:
Բաբօ, ինչպէ ս եգաւ,
քննութիւնդ
անցւէլ–
Յի՛ր ••
Հա , ախպար
, շաէո լաւ սնցուցի
, ինհի
ա–
նանկ
կուգայ
որ տասբ խաչ
•ունիմ :
Ու կ՝եբգէր
.
* Վեց
եար
ունէմ
, փեցն ալ սիրուն,
փե^
ալ
դեղեցիկ^....
Արդիւնքին
նայեցանք
: Ուոու֊ցի^եբր
խաչ մը
գրահ
էին Բաբո յին.՛ ֊ան ուն
ին քոփբ
, բայց
ւուսսբ
թի՚֊Ր
կր սլա կսէր : Մէքւ խօսքոփ՝
իսաչ
մ ր
քաչահ
էին
փրա քէն ;
Ուսուցիչնւերր
յիմար
են, կ^րսէր
Բաբօ,
տխմար
բանւեր
քլր Հարցնեն՛
:
Բախտ
չունիս ,
կ^բսէ ինք,
պարզապէս
բախտ
չունիս : իյաչ քաշեր
են՛ րաիւտիգ
՚իր՛" I •
Հայու
բախտ : ԱնւՀսդ
եղիր
, յաքորգ
քն/նութենէն
անպատճառ
էլ^անցնիս
;
Ու
մինչեւ
յաքորգ
^էոլթիւնր,
Բաբօ
էլ՚եբդէր .
« Աոխակն
երգեց
սէրր փաբդին՛^ ;
Տւսբինւերր
կ՝անցն։էինէ
, Բաբօ Հաոակ
կբ
նւետէր,
ու երդ կր «նետէր՛^
։ Բոլէմն
ալ ղինքր գ՛ուրս նե -
տեց
:
Զ ՚ ^ ՚ - ի ց ե ր ի ո յ դպրոցներբ
, իւք ձիրքերուս
Հա
մար
շաա պղտիկ
են , բսալ Բաբօ,
ինհի
աւելի
մեհ
եբէլիբ մր պէտք է •
Ո՛– ինքղինքր
նետեց
Փարիզ.
յ
Բաբօ ելէքԼայնաՀասաէլ,
սիրուն– տզայ
մ^
էր՛
Աաս՛ր Համար
ալ ուզեց «արաիսա՛^
րլլալ
յ
Բաւական
ատեն
Փարիղի
պողոտաներր
չափ
-
չփեց
, շաբմանկարի
սրաՀներոլ
Հետ
մօտէն
յա -
բսքրեբութեան
մէք մտաւ։
«Աստղեր.ոէն%
կենսա ՚
էլբաէլսՅ՚ևնւերր
գոց րբաւ,
անոնւց հանրութեան
քիլօ՛
նւեբուԼ֊ չտփէր ել
Հասակին
երէլարութիւնբ
քուրի
պէս սորփեցալ,
ու մանաւանգ
անոնց
սիրային
եւ
տմ ո ւսն ա լուհո լթեան
պա ամ ո լթ իլննե
բ բ
ուսում
-
նասիրեց,
բայց
չար բախտբ,
Հայու
բախտր
^
չօգնեց
իրեն
Ո լ Բաբօ «անտես
մնաց՝»։
^^՝է յիմաբ
են սա շարմանկաբի
կաղմակեր–
սլի^երր.
կ՚բսէր
յաճախ
, իմ ձայնիս
չՀաւնեցան
^
կ՛՛ե րեւակա
յե՞՛ս , . .
Մեր
պատանեկոլթեանէ
այդ օբեբուե՝
ազքր -
կան մբ նայիլբ
առնոլազն
քաքոլթիլն
մլն էբ , ու
աղքկան
մբ Հետ խօսելու
Համար
քանի մր
դոյհերէ
Կ՚անցնէինք,
կարմիր,
ճերմակ,
գեղին,
ռւ
քանի
ւմ ո նո–
սա
րսուռ
ս ա
ր ս ա
փ
ել
մւ
մր
գոգերէ
րին
:
իսկ
Բաբօ իբ ղազտնւիքբ
ունէր մեհ առաւե -
լութիւն
մ ր՝ իբ աչքերբ
։
կաիսաբդիչ
զօրութիւն
մբ ունէին
անւ՚րնք : Գո՛
նէ այդպէս
կր կարհէ
ինք
մենք այգ
օբերունէ
իսկ
ինք
Համ
ո ղ ո լահ
էր :
\՚31«Ոէ1ոօ/5՛
աչքերբ
ունէր.՛,
դրեթէ,
ու անրբ
ձհւերբ.
. . գրեթէ , անոր րերանր
եւ դէմքին
գրա -
՛՛Ւէ ^Ր՚աայայաութիւնր
... գբեթէ։
Մէկ
ի""՛ ՜
քոփ՝ նոր Վալանթէնօ
մբն էր... գրեթէ
: Ո՛– իբ
«յաքողո
ւթիւնն երբ՛» բնական
կբ թուէին
մեզի։
Բաբօ , աս աղքիկր
ազոլոր
է , կարղյսդրէ
՚
^^ցԻր
մէյ մր նւա յիմ
, կ՝րսէր,
ու «ղօռ> կու
տար
աչքերուն
, անոնց
մէքի մագնիսր
արմեքինե -
լու Համար
*
Բաբօ էր նայուահքոփ
շատ մբ ազքիկներ
իրեն
քաշահ
էր , շսւտէւր ալ իո փբաք խնւգացուցահ
•
Ա^ցան աաբիներ
;
Միքին
տարիքի
մաբգիք
եդահ
էինք
, մենք «
«Հայկական
Տան՝»
նւսխկինւ
ււանեււո :
Տաբիներսփ
այգի
ել Հայրենիքի
մասին ճառէր
խօսահ
կամ մբ–
՚"Ւհ
ՇԲ՛^^
^թ^-ք*
Միութիէններ
կաղմահ
եւ լու ՜
Fonds A.R.A.M
