ԲԱՌԱՐԱՆ
աՑեՐէնէ ԳեՐԱԱՆեՐէՆ
(ԳՈՐԾ՝
ՏՈք-Թ– ՏԻՐ113Ր
ՖՐՈԻՆՃԵԱՆԻ)
Համակրե
լի ա յս եբիտսւսարգլյ
կոլգա
յ գեր ֊ ֊
մանսւվան
Հսւմալսսւրս՚նւներէն
:
Զի՛նք
ճա՛նչնայ
4դաս
,երաղմի
միշոԱին,
Փ՛արիզի
մէշ–. Պերլինէն
կսւ
.գար։ Ե" շաա լ/նկճուահ էի "՛յգ օրերուն։
Ընգ ~
Հակառակն
, Ֆրո՚-նճեան
կր թուէր
աշիւս յժ– եւ կո
րս
՛Լի
՝• Հեաաքրքրո
ւթենէ
մ ր
մ գուահ՜ , որ ամ էն
ուն
րերանն էր
՚ " յ գ օրերուն
, Հարցուցի
.
֊
Ի՞՚^ւ
Ւ " 1 ՚ ՚ ^ Ի
Պերլինի մէչ: Ե՞րբ
պիաի
Վեր^անա
յ ա յս պատերագմ
բ :
Ի՚նչ՜կ՝ուզեն
թօզ ի՚որՀին ; ՚էստաՀ
եղիր ոբ
անոնց
թոբՀահն
ալ գուշակութիւն
է միայն,
քու
իւորՀահգ
ալ։ Աեգ պէտք է Հետաքբքրէ մէկ բան,
երբ Վերշանայ
պատեբաղմբ,
մեբ ձեոքին մէ^
ունենանք
աւարտահ
գորհ
մբ աւելի
ւ
Հաւատացէք
որ այս պատասթանբ
այնքան
ղօրացուց
զիս, ոբքան
մեհցալ
ք՚նք՝
Ֆր՚՚ւնճեան
ւ
Իյելացի երիտասաբգ
մբ աՀա , որ կբ
տրամաբանէ
փիլիւսոփա
յի
մ բ պէս , ^օրուան
մ տաՀ ոգո
լ թ ի
ւննե֊
բուն եւ վախե րուե անտարբեր
Հ Ոան մբ աւելի տա
լու Համար
Հա յ մո գո վո լր գին
, նո յնիսկ
վտանգի
պաՀուն
:
ԱՀա այգ երիաասարգն
է, որ
պատերագմբ
վերջացահ
կբ ներկայանայ
իր մէկ
աւարտա՛հ
գորհով
,
Հա յեր
էն է
գեբմ անեբէն
բառարանով
մըՈ֊.
.
՜ ^
Եբիտասարգնե՛
ր , գուք ալ մտահեցի՚^ք
Ֆ ր ՚ ՚ ւ ^ –
ճեանի պէս :
Սիրելի
ժիրայր,
չվերշացա
՚՚լ
բ առա
րաւ
•անգլերէնէ
Հայերէն
։ ԱիրելիՎաղգէն
,
մաահեցի՚^ր
պատրա՛ստել
բտռարան
մբ յուն՛արէնէ
Հայերէն։
վեր2երս
«Տ առաչ»
Հրապարակ
նետեց
րւ՛ւ ոա—
ր ան ի Հարց մբ : Հինցա^հ
են մեր բառարանները
,
ճիշգ է թէ ունինք
ֆրանսերէն
բառարաններ
,՝՝՝
անգլերէն
բառարաններ
, ՛իտալերէն
բառարաններ
,
բա յց ան՛պէտ
գարձահ
են ա յլեւս ատոնք : Հ՛աբկ է
տալ
նռբ բառարաններ,
Հայաստանի
մէչ Հրապա–
յ՚ա՚կ
ելահ
են ռուսերէն
րնգաբձակ
բառա բաննեբ
։
Նոր ել լաւ գորհ– է Գարեգին
քՀնյ.
կիրակոսեանի
պարսկերէն
բառա րանր , միւս կոգմ է յաւե
րմական
ձեւով
ի
բ աբմէքբ կբ պաՀԷ Գէո բ գ
գ
՚՚ւիբ
ի բառա՛–
բանբԼ**) : Ջունինք
ա՛րաբերէն
լաւ բառարան
,
Աստաբճետն
կբ խորՀի՛" այգ մա՛սին
ք
Հինցահ՜
Ազա րեան վաբգապետի
յունարէն՛ բառա բանբ : Օգ
աագո բհելի կբ մնա
յ տակաւին
ճամ ճեան
վարգա–։.
պեաի
իտալերէն
բա ռա
բան
բ , իսկ անգե
րագան՚ցե–
լխ
՚Ջա՚խչախեանի
րառարանբ
Հայագիաական^տե.^,^
սակէաով :
^
՚. • ՚. :
Վեբչապէս
,
Հին
կամ նոբ բազմաթիւ
րաոյէդ^
բաննեբ
ունին՛ք եւրոպական
գլխաւոր
լեգո
ւնե
րու
Համ ա ր , բա լց երեւակա՛յեցէք
,
մ է՜ կ Հատիկ
բա—
/ք
արուն
ունինք
գերմ ան եր էնէ Հա յեբէն
(Կո յլաւ
) ,
իսկ
եբբեք
չունինք
Հայերէնէ
գերմաներէն
:
Այս փաստն
իսկ,
թերեւս
, վկայութիւն
մբն է
թէ Հալ միտքը կբ խբտչի գիտական կամ
քննական
ո՛գիէն : Գերմաներէն
լեզուն
բանասիրական
բա -
նալի մբն է, փիլիսոփայական
Գ ՚ ՚ Ր
^ ի ք մբ
ուբիչ
բազմ աթիւ
աբմէքներ
ու կա՛րգին ; Ջեմ
ուզեր
խօ
—ձ ^
" ի լ լեզուներսլ
ագգեցոլթեան
մասին,
րայց վբ" -
տաՀօբէն
կը պնգեմ թէ մեղի կբ խնայուէր
ՀոսՀո–
ռ՛ա՛կան կամ աիրա ցոլական
ղր ա՛կանս ւթ ի ւն
մը ,
յռւեէորգ
կը ղտնւեմ
յիչփ^
Ի՛՛Կ
մեր
ցիկանական
քաղաքականութիւն
բ , եթէ քիչ մբ աւելի
" " ֊ Ի
Լ
ստանա
լինք
ղերմ անեբէն
լեզուէն
, ինչպէս
կբ
Հասկցնէ
կարհես
Լինչն
ալ , թէեւ
քիչ մբ չատ
.միակոզմանի ;
ԱՀա այգ ճամբուէ։՛ Համար
մեզի
ուղեցոյց
մբ
կուտայ
Ֆ բ
՚ ՚ ՚ ՚ ն ճ ե ա ն : Գերման
պատմութեան
ամէ–
նէն
սեւ ՛այս օրերուն
, մանաւանղ
երբ գազութ
ալ
չունինք
Գերմ անիո
յ մ էչ
, մեր եբիտասա՛բղո
ւթիւ–
նբ
թերեւս
կտխաբգիչ
ոչինչ
ղտնէ
զերմանեբէնի
մէչ,
բայց կբ կարհեմ թէ մեր
մ տա ւո րականնե
բբ
կ^բնգունին որ ան։Հ բամե չտո
ւթի
ւն է
գերմաներէն
"ոբ՚իիլբ,
՚ " յ գ լեզուն
մեզ գէմ յանգիման
կբ
գնէ
մարգկային
մ չակո
յթի
ամէնէն
թանկագին
գանձերուն
: Պատմ ագիտական
եւ բան՛աս
ի րա՛կան
աշխատանքՍերու
մասին,նոյն։իսկ
յունական ու լա
տինական
Հնագո
յն գո րհե
րոլ
մ ասին
գագափա
ր
կազմ ե լո
լ
Համ ա ր՝
տնսլա
յմ սն
Հարկ կը գառն՛ա
յ
դիմել
գերմաներէն
լեղուի
օգնութեան :
Այս
նեբահութենէն
ետքբ,
անցնինք
Ֆբան -
ճհանի
գոբհին
բովանգակութեան
:
Ֆր"՚^ճեան
,
էըըեւ
Համ ալս արան։ ական մտաւո րական
մ բ , ան -
շուշտ
ինձմէ գովեստ չէ որ կբ սպասէ, այլ
ուշա–
(*) ՀթաաայւաւՅիչ 1^. ՕՍշոեօսքտ V^^1^^տ, «սոէհտււ
2, (Գերլքտւնիա) :
(**) Գէորգ դպիրի բաււարանր (պ՛արսկերէն։),,
իՈւչպէս %ւգս;։քւեաքփ բաււարանր
(թտՆբքեբէԹ) ,
բառեբւււյն հնչսււմներն ալ աալօվ եայերէն, ւքեծաս
•ս|էււ ւՐւպաստ՚աւծ Ե՛ն բա|ն1ասիբոո.թ֊էա;6,՝ ւարաբակտն
Ղոառեբռւն ււյՈ<յոս)ք5օթ– մեր բա նասէբներէււն ծեււքիԹ
ւքէջ դաււնալււվ ւա1նփււ՚իարինւելի գարծիք
մ ը :
—-
Հ 6
Ա
Ռ
Ա
Զ
9
գիր
քննութիւն
մբ իր աչիատանքին
մասին։ Հա -
մալսարանականբ
այն մտաւորականն
է, "Ը
գի՛""՛՜
կան
լե,լու կբ պաՀանչէ
, ֊
շո
զՈ
քո
բ թո
ւթ
ի^նը
կամ
զովաբանութիւնը
գիտական
լեղու չէ :
Ես գերմաներէն
չեմ գիաեբ,
իմ
աշիատանքս
բանասիրական
վաստակ է, օգտակաբ
ԸԱ"՚Լ՛"–
Համաբ
ուբեմն
Ֆբունճեանի
, աՀա կը
գասաւոբեմ
ոլզգումնեըս
եւ գ իտ ո ղո ւթ իւննե
բ ս , արագ
բն -
թեր
ցում է մբ ետքբ
յ
1.— իմայտ աբա |նա կ ա« վրէպներ—
իմաստա–
րանական
(տՇաՅՈէւգՍշ)
վրէպներէ
չեն կրնար
խու
սափիլ
բառարանները,
ցանկալի է,
սակայն,
նե բկա յանալ
նման
վրէպներու
փոքր
թիւով
մբ ՚.
Ֆբունճեանի
մօա չատ չեն այգ վրէ"(ներբ :
Որոմ
բառին գէմ էչ
366,
Ֆբունճեան
կբ գնէ
աօ\ւշ։ Արգ, գերմաներէն
այսբառբ կբ նչանակէ
վիգն կամ վիկ, ֆրանսերէն
V^Տ^6 ,
(Համեմատել
Հայերէն
, ֆրանսերէն
եւ ղերմանեբէն
բառերուն
Հանղիտոլթիւնբ
իբբեւ
վկայութիւն
այս
ուզգա—
մին)։
կոյլաւ
չունի
այս ՝^\օ^Շ բառբ
իբ բառա -
կարգին
մէչ, բայց ես գտայ
քսէէՇքՅՈՈ
(էչ
674)
եւ
^ Օ ա Յ շ ե շ ւ
(էչ
961)
բառեբոլ տակ, միշտ
վի՛էն
նբ–
շանակութեամբ
։
Որոմ բառին գէմ պէտք է գնել
Լօ1շհ
(Հմմտ–
լատիներէն
1օ1աա է6ա616ՈէԱա) ,
որուն
Հոմանիշ կբ
արուին
նաեւ
Տ^հV^'^Ո^^^Iհ^ք^^, ՚քքՇՏթՇ,
նոյնիսկ
I^Օ^Ո-
^3(^^
բառբ։
կոյլաւ
չունի
վեբչին
բառբ, ու լալ
ոբ չունւի։
(Բուսաբան
Շօմէթոն
ո՚֊բիչ
Հոմանիշներ
ալ կուաայ,
բայց ես վսաաՀ
չեմ) ։
Որոմ
բառին
Համարմէք
, ֆրանսերէն
լեգուն
ռւնի
^V^^^^
եւ
21–
23Ո1Շ
բառեբբ
։ Աալխաս
ունի
«զեւանայ»
բառը
,
«ինչ
որ ղառն
Հոլնգ՝
ցորենի Հետ խառնուահ»
, ՛ու
կր Համարի
անստոյգ
բառ։ Արգ, պէտք է
գիտնալ
թէ բառբ փոխ առնուահ է արտբեբէնէ
,
^դԻ՛– ՜~
վան» , Համազօր
մեր որոմ
բառիւն։ , որ գո րհահ -
ուահ է առա չին՛ անգամ Աստո ւահա շունչի
Հա յե
բէն
թաբգմ
ան ութեանւ
մէչ :
Երանք/,5,
գէմ
(138) ,
Ֆբունճեան
կբ դնէ
Օհշէ–
ՏշհշոԱշւ :
Մեգքբ
կոյլաւին
վիղբ,
ոբովՀետեւ Ֆբ–
րունճեանէն
առաչ
դորհտհահ
(էչ
1238)։
Նա ^
խբնտրելի
է գնել
1–1սքէ6 :
Արդէն
Ֆրունճե-ան
այս,
վեբչին
բառբ կբ դոբհահէ էչ
296
,
Ւ1սքէ«^6հ =
ճռացալ
։
Բլթակին
գէմ
(87) ,
Ֆբունճեան կբ դնէ
Օհ -
1Ըո1&Բք>6Ո, 0հք6ո1Ձբք>շհ6Ո, \՚6Ոէւ1,
կարհեմ
ուզփգն
է
մ իայն
ՕհքւՅթթշհտՈ/՛ :
Ջամբ/–^/
գէմ
(396) ,
պէաք է աւելցնել
Բ Յ թ թ ,
իբբեւ գ լխաւոր
նշանակութիւն
։
Թ՝արթիչ^ե
գէմ
(166) ,
Ֆրո՚^՚ճեան։
կբ գնէ եր–,
կու
բառեր,
հ\ւ%^՝Օւ\\ձ եւ
\(^1աթ6ք,
առաչինբ
ուգ– .
զելի
ո րովՀետեւ կբ նշանակէ կոպ;
<
Ուսւաւկրք7
(էչ
370 Տշհս1է6քե13էէ
չէ,— այս սբ–^
խալբ կբ կբկնւեն
բսլոր
մեր բառա բաննեբ
բ ։ Ուսբ
կ ըկագ՚ք
ուի
երկու
սսկոբներով
,
ուբեւՐն ու - ^
սոսկր
(Տշհս1է6քե61ո)
Հասարակ՚սց
ան՛ուն է : Այգ
ոԼԱՈսկբերէն
մին կր կո չու
ի թիակ
, կամ թիկն ոս–
կբր, կամ տափողն,
(Տշհս1է6քե13էէ) ,
իսկ
միւսբ
սնրակ,
կա։ք զելոսկբ, կամ լհոսկբ
(ՏԸհ1սՏ61եշ1ո) :,
Խլիրդ
ել
ք ա ղ ց կ ե ղ
մէկբ
միւսին
Հոմանիշ
^
տարբեր
ն շանակութեամ բ բառեր
են , բա լց
երկու–
քին
դէմ
ղրուահ է
^^^^ետ1^^3ո1էհ^^է
(էչ
200
եւ
486) :
Մամաց^^
դէմ
(299) ,
Ֆբունճեան
կբ դնէ
ա–
2;6Ո1ոհ31է
եւ
ՏՅէէ :
Նախ
Տտքէ
բառբ
, որ կբ նշանակէ
Հոյգ (էչ"2.12.), եբբկբ Համապատասխանէ
յստ
ֆբ–
բանւսերէն
բառին
(բուսական
Հոյգ) , կբ գրուի ե -
գակիլ , իսկ եբբ կ րՀամա պա տա ս խ անէ
ՏԱՇ
ֆբան
–՛
սերէն
բառին
(բէւախօսական
Հոյգ), կբ
Գ Ր
" ՚ – ի
յոգնակի
, բայց եւ այնպէս
Համազօր չէ մամա -
ցին։
Երկբորդ,
մամացբ կապ
չունի
ստամոքսին
Հետ , Հետեւաբար
սխալ է Համարմէք տալ
^V1^8^Ո-
բառբ, ոբ ինհի կբ թոլի թէ շինհու
է ։ Հա..,
յեբէն
ունինք
երկու բառ
մ ամ աց ել մ ախաց •
Երբ
սննւգական
պատաոներբ,
ստամոքսին
մէչ,
բնա խօս ական ու քիմիական ա չխտտանքի
մբ են –^
թակայ
, կբ դառնան
խիւս, այգ խիւսբ կբ
կոչուի
մախսւց , ֆրանսերէն
շհյ՚ատ,
արաբերէն՛
քիմոՈ^Ա
(հաղումով
յունարէն)
, գերմաներէն
Տբշւտշեքշւ,
կոյլաւ
ունի այս բառբ (էչ
1320),
«խիւ ս՝ զան -
գուահ
կերակրո
յ» : Հա յեր
էն այս
մ ախաց բառբ ,
շփո թոլթեամբ
մ բ ,
ոմ անք փոխաբինահ
են խա ™՛
խաց բառով, որ ուրիշ բառ է ել կբ
նշանակէ
բք6ՏԱք6 ,
(միւս
նշանակութիւններբ
զանց
կ՝առ -
նեմ)։ ԱՀա այսմախացբ,
իչնելով
ազիքնյեբուն
մէչ, կ ենթարկուի
վեբչին
մարսոգոլթեան
ել կբ
կոչուի
մամաց,
ֆրանսերէն
օհյ՚Խ,
արաբերէն
ք ի –
լ ո ւ ս
(հաղումով
յոլնւաբէն)
, գերմաներէն
Տթ€1Տ6 -
ՏՅքէ,
կ՛ամ
1\1ւ1շհտՅքէ ,
Ւ՝13հքԱՈ§ՏՏՅքէ
,
(կոյլաւ
ունի
այս
եբեք
Հոմանիշնեբն
ալ, տես էչ
1320,
1058, 1094),
բո
լո բն ալ մամաց
ն շանակո ւթեամ բ Հ
Ուրեմն
մամացբ
այն սննգատարրն
է, գոբ
մարմինր կբ քաղէ ագիքային
մախացէն,
սւոամո^
՛սէն
զուրս
։
Եթէ
ներելի է ինձ. Հարկ կբ Համաբիմ
գիտել
աալ թէ իմ այս բա ցատ
բութ իէնս Հին է
այլեւս,-
բստ
մէսրսոզական
րն։ ա խօսո լթեանր ՛արդի տեսոլ ^
թեանց՝
մամաց
(օ\\^\շ) կբ կոչուի
ագփքային,
ալի..
<Ր.՝ " ՚ Տ ^
կաթնանման
Հեգուկբ,
որ կբ լեցնէ
՚ագիք^
ներու
աւշային
խողովակներր
եւ կբ
հառայէ՛
սնլնզաաարրը
ւիոխագբելու
աբեան
մէ9 ։
Հին ել նոր տեսոլթեանց
միչեւ,
բնախօսներ
Պտոթ մը Միշթ Ա^եէե^քի Վկ
իյյյ-բ.–^
Տեդակտւն թե րթի մը աշխատակիցը
Տհ1յին Լ 1 » –հ Վ ^ յ " ՛ պաաերատքէն այւաջ րեբթ.
ա նր հրատարակէր, վերջեբս պտււյտ մը կս^տտս
րեց դէպի Միջին Արյ^^ելք :
Ահաւ՚սէսիկ պւաակեր մը —
Բբիստոսէ
ա՛ւաչ
Գ– գարուն
յներբ ել Հռո.
մայեցիներբ,
Բ– գարո՛ն
Փիւնիկեցինեըը
կ՝ակօ ^
"էին
ՊէյԲ"՚^թԻ ՚""Ր^ փոուահ կապուտակ
հովը.
Բրիսաոսէ
վերչ է– գարուն
իսլամնեըը
մեկնեցտն
այս
Ասիայէ՚ե
գէպի
Ե՚-ր"
"1"՛
•
՚ ղ " ՚ Բ " ^ ն Խաչա -
կիբներբ
եկան Ասիա։
ժողսվո
ւրղնե բու
տեւական
մակբնթացութէ՚^ն
մր եւ աե գա տուո
ւթ իւն
մբ Ա ^
սիայէն
Եւրոպա, , Ե՚^րոպայէն
Ասիա կբ հանօ -
թացնէր
իրարու
երկու տարբեր
քաղաքակրթոլ
.
թեան
մոգովուրգներբ
:
ՆաՀր է լ Բէլպ
(Շան Գետը)
կարճուկ
ղետբ
որ
2 մայռեբու
մէչէն
ղոռալով
կ՚անցնի , իբ
անոլնը
առահ է աւանգութենէ
մր որու
Համաձայն
կը
Հա֊
չէբ գետը ամէն անղամ
որ թչնամին
կը
մօտենար,,
եւ այնքան
ումղին
որ •աղմուկբ կբ Հտսնէր
մինչեւ
կիպրոս
կղգին
։ Զինո՛ւորական
բոլոբ
սլեաեբր ,
բեւելքէն կամ Արեւմուտքէն
, կ՚անցնէին
այս պա^
բանոցէն, եւ բոլռբնւ ալ իրենց
անւուննեբով
քան ^
դակեցին
զարեբբ,
որոնցմէ
ւոասնւբեօթբ կբ Հ.ս,մ -
բեն
սւյսօր ։
Ն՚ոբ՚՚ւ՚լոդոնոսոր
, բաբելոնականւ
լեղուով
քան–
գակահ է իր անուն՛բ սեպաձեւ
՚ւիրերուի եւ սլտտ–
մահ
իր արչաւանքբ
գէպի
Լիբանան
։ Մ՛իւս
կոզմէ
Եգիպտոսի
փարաւոններ
ու ա բձան ա գր ո ւ թ իւննե ր բ
կբ տեսնուին
,
Աս՛որեստանի
թագալորնէերուն
^
Հռովմայեցի
կայսբերունւ
, Աբւււբիռյ
թազւսլորնե^
յ՛ռւն , Նափոլէոնի
, կուռո
յի որ
1 91 8/՛՛^–
յ
"՛գթեց
Օսմ անեան
կա յսրութեան
, Բ ՚ աշիսաբՀամ
արտին
զաշնակից
բանակներու
արձանաււլ բութիւննւեբբ եւ
վեբչինր
(3
Յունուար
1947)
Պէչ՚ոբա
է լ
քՍոլրիին^
Լիբանանի
նախագաՀբ
, որ ապ՛աՀ ով եց իր
երկրին
ան կ ա խո
լ
թիւնբ ;
Եռ՛ի ու
երկայնքին։
, Պէյբութէն
քիչ Հեռու
կբ.
գտնիոլի
Բիբլոս , ճէպէլբ Աստո ւահա
չո ւն չին , ճէ -
կան ոբ կկնգռւնին
եւայգ է ճիչդբ
թէ մա
մացը
աւիշ է է լ սննդատարբ
, այսինքն
խառնոլրգ
ագիքային
աւչավէոզեբու
աբաագբահ
Հոյգին ե ա–
՚լիքայինւ
մաբսոգութեան
աւարտահ
սննդատարբե–
րուն՝ բստ ոմանց
շո 6աս1տ10Ո ,
ըստ ոմանւց տաբբա–
ղագրքէւահ
:
2.
—
Օտաբ բառեր—
Ջիթ (էչ
375) ,
սա
յա
(404) ,
շի՚րա
(353) ,
չեխ քաշել
(375) ,
սապոՆ
(405) ,
չի՚լ
375) ,
որուն
արմ աաական
իմաստն է
պիսակ՝
ղոր պէտք էր տալ առաչ
քան
եբկբոբդա–
կան իմաստբ,–
կաքալ
(սլիսակտւոբ
կաքաւ)
է
Զեւայ
եւս
(151)
Հայերէն
չէ , (կոյլալ կբ գրէ
...
զեւայ, էչ
1604)։
Բերոն
(86),
ուգգել
փերոն որ
յունարէն է ։
Օաաբ բառեբբ
, եթէ պէտք է առնել , լաւ
կ՝բլ–
լար
դնել
յաւե
լո ւահ ի մբ մէչ։ Օաար բառեբբ
Հայ
լեղուի
մեբ բառամթերքին
մէչ խառնել
մեղք մբն
է , ղոր ղոբհահ
են նաեւ Գազբաշեան եւ Ա . Աալ
խաս
,
անաբգսւրանալի
•
3. ֊ Տպագրական վբիպակներ
կազմար
(էչ
222՝
֊գզել
կ
աոտմա
յյ
աա-մ
Աք աս ո բսա
ւո .րյգ
(417)
ուղղել
ստտմոքսաՀոլգ։
թ-ն/չոլկ
(171),
ուղղեէ
թնճուկ
։ ՋարՀակ
(397) ,
ուգգել
չաՀրակ : ԱրՀա -
մարել
(վեց բառ, տակէ տակ, էչ
64) ,
ուղղել
ար–
ՀամարՀել
.Ուղղեւեուհբ
(369) ,
մեղքբ
կոյլաւին
վիզը
(1043),
ուղղել րստ մոգովբգական
բարբա
ռին
ոլղն ու հուհբ
։
Ներելի չէ ապագրական
վրիպակով
նւերկայա–
նալ
ուսանողներուն
, որոնց
ձեռքբ
պիտի
արուի
այս
րառաբանւբ
իբրեւ անսխալական
՚լորհիք :
Վեբչին եւ փոքբիկ
գիտոգութիւն
մբ
եւս՛
Ֆրունճեսւնի
րառտրանին
մէչ, եբբեմն.
Հայերէն
բառերուն դէմ կբ տեսնուի
գերմանեբէն
Հոմա -
նիշնե բոլ
խճողում
մր, ոբկբ պաՀանւչէ •
1.
Զտում։
Օրինակ՝
ՏՅքէ
եւ Աօտէ կարելի չէ
Հոմանիշ տալ շիբային
(353)
իրբեւ
քիմիա -
դէտ,
Տոքթ. Ֆբունճեան
ղիաէ թէ խտ քւ
աՕՍէ
^՚՚յ^
նշանակոլթիլնբ
չոլնին
գիտականօրէն
:
2.–Ժումկալոլթիլն։
Օրինակ՝
ի՚"նչ
Հ՚սրկ
կ՚"յ
ՕշՏՃՏտին տալ այգքան
Հոմանիշ։ Եթէ
Հոմանիշնե–
բբ սպառելու
խնգիր է^ կ\
առ ա չաբկեմ
աւելցնել
ն՛աեւ
իձՀ^՚ք,
Լ ^ յ ^ առթիւ՝
Աաէք^քէ Հոմանիշն
ալ
ապագրական
վրիպակով
մբ ղարձեր է
^ տ է է ա ) ՚.
Հ"մանիշնեբը
կրճատելով^ տեղ
ճոխացնելոլ
Համա;
տեղ
չաՀ
իլ
Համմլր
՜ ր
բառտմթեբքբ,
աւելցնելս՛
"Ր կր պակսին
"՜
՚ ^ ՚ " ք ^ ՚ " 1 ՛
Դ՚՚Ր^՚"ք^ակւսն
բառեր
Այս
զանոն^^ւ
^^^"՚""""ՐԴ,
"Ր՚՚քէ՚՚ղի
նկատի
ունենայ
Ք ՛եբկբոբգ
ապազրռլթեսլն
մամանակ
։
օ գ ,
&•
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
կւււթիւն ՛՛՜Շ,
^ ^ " ^ ՚ ՝ ՛ ՞ ^ ՛ * ^ ՛ ^ յօդւ«ւ.ս։քծէս շարա.ն1ա1–
Fonds A.R.A.M
