ւ.ն մասին երկար
ղրիօսի
Աա.
Օբպելեան
ԱքձակՈէդԻ պաՏկԿէԱեէ
Վիկաոր
Հի՚-կօ
կր ղրէ իբ
«Թշուաո.Նեբ–»ոմե^
՚քէջ–
«Իշխելու,
համար
հրամարիլ
.
ահա
կար - )
հես թկ այս կ վանականութէ
ան նշանաբանր
»-
\
ք-րիսաոնէոլթեան
մոլաքէն
եաք
« /. հայս»
,
կարհես
թէ այս եղաւ նաեւ
մեր
վս
/Սա
կաններոլն
•նշանաբանր
Հրամա֊բիլ
իշիելսւ. համար
:
Եկեղեցին
երկրորգ
պեաութիւն
մբն էր
մեր
մէշ–. Ապղէն
կ՚առնէր
իր ումբ ել պահակի,
աննա–
հա՛նք ախոյեանի
գեր մբ կբ կաաարէր
աղղին
մէ9։
իշխելով
հառայելր
եւ հառայելով
իչխելբ
նոյն
բանեբր
չեն սակայն–. Այս շփոթանքն
է,
որ
աեղի աուահ
է երկար
վէճերու
եւ
հակամարաոլ–
թեանց,
ինչպէս
աչիսարՀի,
նաեւ մեր մէշ.,
Աակաքն
մենք պաամ ութիւն
չենք
ղրեր
, եւ
աեղբ չէ հոս անգրագաոնալու
այղ վէճեբուն
մե՛
ււի
բերահ
շահ ու ղէնին : կ՝ոլղենք
քանի մբ
թիլեր
ու. վբասաեր
ներկայացնել,
իբրեւ
պարղ
«աեղեկա֊
աուոլթիւն
» ՚,
Մեհն
Նեբսէսի
հիմնահ
վանքերուն
թիւր
,
բսա
մամ անա կա կի ց սլաամիչի
վկայութեան
,
կբ
հասնէբ
2040/։
Այ"
թԻ՚֊Ր
Կ՚"րելի
է չափաղան
-
ցուահ
համարել
, րայց
ա յգ
չափազանցութիւնն
իսկ կր հառա քէ հասաաւոելու
թէ որքան
շաա
վ սն՛,
քեր կալին
այղ շրջանին։
Հայոց
աշխաբհին
մէ^ •
Գարձեալ
Աեհն
Նեբսէսի
օրով,
միայն
եպիս
կոպոսներու
թիւր
կբ հասնէբ
1020/,
րացի
այլ
ասաիճան
.ունեցող եկեղեցականներէն
:
Բաղմա^նելով
վանքեբբ,
Հայոց
Հայրապեաբ
միամամանակ
բաղմացոլց
վանականներու
թիւր
;
Հա յոց ա շխա րհ ին մէջ , ա յգ
շրջանին
,
աւելի
շաա վանա կան կաբ , քան
ղինոլռր
; Այս կբ նշանա
կէ , որ ւաղդբ աւելի
շաա
կր մաահէր
իր
հոգիի
վ՚բկո ւթեան
, քան
ի թ երկրի
պա
շապան՛ութեան
մասին
:
Աակաքն
մեր վանքե րբ , Գ . գարէն
սկսեալ
,
•ոչ
միայն
կո չուահ
էին վառ. պահելռւ
հ աւաաքբ
մո գո վո ւբգի
հոգիին
մէջ , ա յլ ել րլլալու
՚ԷՐԷ -
խաւոր
կեղբոններր
հայ
ղսլր ո ւթեանց
\
Հբանղ Ասաաուր
, բարեխիղճ
ուսումնասի
-
րող, կբ վկայէդ
թէ քբիսաոնէութեան
Ա.
ղաբուն
իսկ
հիմնուահ
են առաջին
հայկ • վանքեբբ
: Աա
կայն
մ իա բան՛ա կան
ս/նղ.րանիկ ուխաբ հասաա
աահ
է՛ Ա
՚Գրիղոբ
Լուսաւորիչ
, Հիմբ
ղնելով
իննակն՛
եան վանքին
, որ վեբջէն
կոչուեցաւ
Գլակա ք
Ա .
կաբսւսլեա
-. Լուսաւորիչ
մ իաբանութեանց
կանան
մբ սաՀմ անահ
է իր «Յաճաիսապաաում
»քն
մ էջ ,
. ուր վանքբ
կբ նկաաէ
եղբայրութիւն
մբ ;
Լուս-ալոբչի
մամանակ.
Հայ կբօնաւոբնեբբ
կը
աանջէին
իբենց
մ արմքն բ , ա քգ աաոապանքին
մէջ
որոնելով
Հոգեկան
գերագո
քն մխիթարութիւնը
;
Խոաակերաց
վանւքի միաբաններուն
սնունղբ
վ ՛ս ք–
բի բանւջաբն
էր։ Աաքենոցի
կրօնաւորներբ
չերա
մբ Հացով
եւ կում
մ ր ջուրով
միայն
կ՚ապրէին
։
« վ^ս/նքերբ,
այգ առաջին
չրջանին,
կբ ղրէ
Հրանգ Ասաաուր
,
իսս աակ
բօնո ւթեան
եւ մ շաա–
պաշաօն
ագօթից
Հանղ իսսւվա լբ րլլալով
ման՛ա -
ւանղ , մողով բգեան
նեբ չնւչե ցին
կր՚^^քի
սէ րն
ու
կրօնաւորին
պաակառանւքբ
» ;
Ե • ղաբէն
սկսե՛ալ
կբ
յիշուին
վանքե ր , ՛որոնց
կից կամ
որոնց մէջ Հիմնուեցան
որբանոցներ
, Հի–
ւանգանոցներ
, Հիւրա՝նոցներ
:
Զքաւորնեբուն
,
կա՚բօաեա
լնե բուն , ս բրեր ուն եւ որ բեւա
յ բինե
բուն
Հանգէպ
ցո յց աբո լահ
Հոգահո
լթի ւնր սերա
կապ
մբ Հասաաաեց
վանքին
եւ մողովուրղին
միջել
;
Բաքց ինչ որ ղլիսաւոր
ու Հիմնական
կոչումը
եղաւ
վանքերուն
, «սպասաւորելն
էր մողովբգա
-
կան
կրթութեան»
, կբ գրէ Կոսաանեանց
իբ «Հա
յոց վանքերբ»
գոբհին
մէջ՛, Ա. Ա՚եսրոսլի
ղիւաէն
եաք
մ անաւանղ
, վանքե ր ր
գ՛ա բձան
կր թական
կեգբոնւնեբէ
Անցողակի
նկա աենք , որ այգ
վանքե
րու՛ն
մ էջ նչանաւո բ Հանւգիսացան
էջմիահին
, ո -
բուն
վեր՚աաեսուչն
էբ ՚Լագար
Փաբպեցի
, ^իրա
-
կա
յ Գպբեվանքբ
, որուն
առաջնոբգն
էբ , է . գա
-
բուն , Բաբսեղ
ճօն , Ա իւնեաց
վաբգապե
աա րան բ
(Տաթեւի
վանք) , որուն
Ա . ԱաՀ՛ակ ել Ա . Աեսրոպ
արաօնւոլթիւն
աուահ
էինւ Ա. Գիրքբ
թաբղմանւել
ոլ
մ եկնել
եւ որուն ղեկավար
կամ
մ իաբան
եղահ
են ,
Զ–
գարէն
սկսեալ,
Աիւնեաց
Պետրոս
եւ
Աաթոլլւաղոս
իմասաասէբ
եպիսկոպոսներ
ր ,
յիտեփաննոս
Աիւնեցի,
Ատեփաննոս
Օբպելեսն
,
իսկ
ԺԵ • գարուն՝
Տովնան
Րրոանեցի
ել
Գրիգոր
Տ աթեւացի
շ
կային
նաեւ
Նաբեկայ
վանքբ,
.որուն վանա
-
Հայրն
էր, <^ . գարուն,
Ապանիա
Նարեկացին
.
Հագ րաա ի վանքբ , ուր ժ •գարուն
կ՚ա՛պրէին
չուրջ
Հինգ
հարիւր
կրօնաւոլներ
. Կիլիկիոյ
Աեւ
լեբան «անապատ»բ,
ուր ուսոլմ
առաւ
Ա
էսիթւսբ
՜Գօչ. կարմիր
վանքբ,
ոբուն/ աչակերտեցան
Գրի -
՚քոր
Պահլալունի
, Ներսէս
ՇնորՀալի
ել
Ներսէս
Լամբրոնացի
.. Տիշատակենւք
նաեւ
Հալոլց
Թառի,
Գետկայ
, Նոր Գեաիկ, Հագա րհին
վանւքերր
Հայր
Իիճիճեան
կբ խօսի նաեւ
Հայկ.
կուսաս–
յոաններոլ
կամ
կո ւս անո ցնւե րու մասին;
Բաբթոլ
^
գիմէոս
Հիմնահ
է առաջինէ կուսաստանբ
(Հողլոց
ւիանք) : Հ^աՀ՚անգոլխտ
գեղանի
ՀայոլՀինւ՛
եւս
Հիմ
նեց կոլսասաան
մբ, ուր երես՛ուն
տարի
ճղնեցաւ
եւ որ
պատմ իչբ ".
ԺԱ՛
գաբոմն
միայն
Վասւղուբականի
մէջ գռ -
ւն ունէին
մօւո ինբ Հաբիւբ
մենաստաններ
,
ւթի
որոնցմէ
\\5բ
«մենաստանք
մեհամեհք»։
Եթէ
չափագանցռւահ
իսկ ՛նկատենք
այս թիւր,
սակայն
վստաՀօբէն
կարելի
է Հաստատել,
թէ
Հինգ
Հա -.
րիւբէ
աւելի
վանքեր
ունեցահ
ենք աշխաբՀի
ամէն
կոգմը,
որոնց
անուննեբբ
հանօթ
են եւ ոբոնց
մե -
հաղոյն
մասին
տեղն ու ղիբքր
ճշգուահ
եւ
ստռւղ–
ուած՜ են :
Այղ վանքերու
կարղին
յիչենք
նաեւ
Եղիպաո–
սի
Զ " ՚ Հ ր ի Կ"՚մ ԶաՀիբատի
վանքբ,
ղոր
Հիմնեց
Գրիղոբ
Վկայասէր
կաթողիկոսը
: •
կովկասի
մէջ եւս ունւեցահ
ենք^)50ի
չափ
մե -
նւասաաններ
(ԱանաՀին,
Հագբատ
,
Աաբմաչէն
,
Աեւանայ,
Ա– Թովմա
, Նաիսավկայ,
Ա.
Գայիանէ,
Ա . Հռիփսիմէ
, Խոր Վիրապ
,
ԱյրԻՎ
՚՚՚նիղ
կամ
Գե–
ղաբղայ,
Աաքենեաց,
Հաննավանք,
Բռնավանք
,
Վաբավտնք,
Եգիվաբղ
, Հերմոնավանք,
Կամ րջա -
ձոր, Գայլաձոր,
Երիղու,
եւայլն,
եւայլն)։
Հայր
Գաբեղին
ԶաբբՀանալեան
կբ
ղրէ.
« Բագմաթիւ
էին վանորայք,
Հտյաստանւի
ամէն
կողմերբ
ցբուահ
–րայց
չաաին
վրայ
որոչ տեգե–
կութիւնք
կբ պակսին։
Աենք
անոնւց գլխալոբնե
-
բուն
սնուանքր
միայն
նշանակելով
ղոՀ բԱԱ՚նք ,
եւ աոանց
մամ անա կագր ականէ կարգի
մբ, մանա -
ւանղ
որ
շաաերն
երկար
ղաբերու
կեանք
եւ ար -
ղիւնւք ունեցահ
են» (« Պատմութիւն
Հայերէնէ
ղպ
բո ւթ ե ան» , ՚ Հատո
ր
բ. էջ
186—187)։
Վաստակաւոր
եւ
բսւղմեբախտ
Վաբգապետբ
կր յիշաւոակէ
գլխաւոր
վանքեր
ունւ
անուննեբբ
,
նչանւա կելով
նաեւ
վայրր : 8 ի չա աա կո ւահ
այս
վանւքերուն
թիւբ
կր Հասնւի երկու
Հաբիւբ
ծյասնբ–,
չորսի։
Զենք կարհեր
սակայն,
որ այս ցանկբ ըլ
լայ ամբողջական,
ինչպէս
Հայր
ԶաբբՀանալեան
կր իսոսաովանի
ինքն իսկ ՜.
*
՛Այս եւ այլ աղբիւինեբու
վրայ
ՀիԾնոլելով
եւ
մի՚ջինւ եղր մբ միայն
նկատի
աոնելով,
էլենթա
-
ղրենւք , ոբ Տ՚Թ • գարու
ւիեբջե բ
ր՝
գո յութիւն
ու1ւե–.
ցահ
են չուրջ ԶՈՐԱ
ՀԱՐԻԻՐ
Հայկական
վանքեր
ի սփիւռս
աշխաբՀի
՝.
Աք սօր ա լգ վանքե բէն մնացահ
են
Հազիւ
8
10
միայն
:
Ո՛՛ւբ են միւսները
• • •
Անւցնինք սակաի^ ;
Վ^անւքերր
,Հին օրերուն
, պարղ
ապաստ-ա
՚րան–
նեբ չէին,՜ ոչ ալ միայն
աղօթավայրեր
։ Վ^աբգա -
պեւոնւերր
իբենւց գո բհո ւնէ ո ւթիւն ր ՚սաՀմանափա
-
կահ
չէին
միայն։
վանքերու
մէջ, կբ զրէ կոսւոան
-
եանց։
կբ մասնւակցէին
եկեզեցականէ
վաբչութեանէ,
կբ Հսկէին
եկեղեցականէ
կանոններէ։
Լ պաՀ պան՛ո
լ -
թեան
վրայ , ուսուցչոլթիւնւ
կ*բնէին
ոչ
միալն
կբօն։աւո րնե բու , ա
յլ ել ւսշխա րՀականնե
րո ւ ,
կբ
քարոզէին
եկեգեցիներոլ
եւ
մոգովրղեան
մէջ,
կբ
մ չակէին
եկեղեցական
զ րական ութ
իւն
, կբ
զրէին
մեկնւութիւննեբ
, խրատներ
, ճառեր ,
չարականնեբ,
տագեբ , կ^ ո ւսւ։ ւմնաս
ի
բէ ին արաբական
, բիւզան
-
գական
, լատինական
գրականութիւնն
ռւ գիաու ™
թիւն։ներբ։
Վանականնեբբ
,ուբեմն
, ոչ միայն
կբօնալոր\
էին,
այլ ել ուսուցիչ,
մատենագիր
, եբամիչս
,՛
սլատմիչ,
առաջնորղ
ել...
քագաքագէա
;
Պատմական
, գրեթէ
անփոխարինելի
գեբ
մբ
կատաբահ
ենւ վանւքերր
մեր մէջ։
Ոչ ոք կրնայ
ու
րանալ
եւ
ոչ ոք իրաւունք
ունի ուրանալու
այս
գերբ։
Ներելի
է բսել
մինչեւ
իսկ, թէ
Հ ա յ մոգո
-
վուբդին
Համաբ անառիկ
բեբգեբ
եգահ
են ա^։ոնք,
թէ Հոգեկան,
թէ
մտաւորական
, թէ
ֆիգիւքական
տեսակէտէ
;
Բայց անմխտելի
է
նաեւ,
ոբ անոնց վրալ
ազ
գբ
ուզզակի
Հակակշիռ
չէ ունեցահ։
ՎսնաՀայ
^
բերն, ու միա բաննեբ
ր
իրենք
զիրենք աղատ
զղա -
ցահ
են իրենց
բմբռնւահ
ձեւով
մատակարարելու
մեր վանքերբ,
առտնց
ոեւէ մէկուն
Հաշիւ
տալու,
իրենցմէ
վեր
չբնգոլնելով
որեւէ
Հեզինակոլթիլն
Հ
կարհես
աւելի
Աստոլհոյ
պատկանելոլ
եբեւո
յթը
՚ուն։եցահ
ենւ, քան
ազգին
Հ
Ասկէ տումահ
է ազգր , ասկէ տումահ
են
նաեւ
վանքեբբ
իրենք :
Վանօրէից
խորՀուրգներբ,
Թուրքիոյ
մէջ ,
կր գրէր
Հրանգ Ասատուբ,
չեն կրցահ
Որեւէ
ազզու
միջոց
ձեռք
առնել
վանքերու
բարեկարգու
թեան
Համար։
Զեն յաջոգահ
անոնց
մատակաբա–
բութիւնր
բարւոքել,
Հաչիլները
քննել,
վիճակա–
գրութիւննեբ
սլատրասաել
տալ
եւն. ։ իսկ
Պոլսոյ
պատբիաբքարանբ
Հայ վանքերու
ոչ
ամբողջական
ոչ ալ կատարեալ
վիճ ա կագրո
լթ իլն բ ունէր :
Պէաք չէ մոռնալ,
ոբ վանքեբբ
ազգին
կբ ,ղաԱ–
կս.նւին եւ ոչ թէ Աստուհո
յ :
Վանա կ անւնւերբ իրենւց
ազօթքբ
էլուգղեն
«առ,
Տէր^ , իսկ Իրենց
Հաչիւներբ
«առ
ազգն» •
Այս պէաք է րլլայ
ղիբենք
վարող
սկզբունքր
յ
Համա րա տուն
Համարառու
չի կրնար
ՐԱալ
եբբեք -.
իրենց
շաՀն ալ այս կբ պաՀանջէ
աբգէն
•
Մեր պսւբտք1։
է շէնցնել
մեբ ւիանքերբ
•
կր
խօս ինք գեռ
այս մասին
ալ
։
(ՆմբագրակսւՏ ՅՈԻՍԱԻԵՐի)
Աբձակուրգի
մեկնումի
առաւօտն
է, Հոզիգ
կբ
լեցուի
խոր եբան,ութեամր
մբ
այնւ մաահումով
որ
կՂլթաս
խաղա՛լ
կեանքի
մբ կազգոյբին
,
գէթ
մամանակաւորապէս
Հեոու՝
առօրեայ
ճնշիչ
Հո -
ղերէն
:
... Փոխագրակառքր
, ճամրորգներով
լեցուն^
ճթւմբայ կ՝եԱէ,
կբ ճեղքէ քագաքբ,
ճչալով
կբ
սհւրայ
, կբ մսնէ
մայրիներու
ան։աս,ռն
ու Հեւա –՛
լով կբ րա րձբանա
յ օձս։ սլտո յտ ճամ բաներ է
որոնց
եգե րքր , աեւլ - աեգ
կառուցուահ
են Հան՚լստա
-
բան - օթեւաննեբ
: Գագաթն
ենք Հասահ,
աչքե՜ -
րսււլկբ պարգո
լի գեզաեսիլ
բլուր՜Ներոլ
Հիւսկէնւ
մբ որ չես գիտեր
թէ ՛ուրկէ կբ սկսի եւ ուր
կը
վեբջանայ։
Վարբ,
Հոլիիար
զաբգարուահ
է ղսւ ր–
նսնային
.գեգեցկութեամբ
։ Հեռուն
, հովի
կա -
պոյտ պատառիկբ
մչոլշ
Հագահ
երկարահ
է\
Հոէիիտին
գիբկբ
։ Ամէն
իբ եւս կբ մպաի առաւօտ–^
եան խագագութեան
մէջ :
ԱՀա
Լա Ա իոթայի
ւիա յրէջքբ
• • • : ԱՀա
նաեւ
քազայ/ն
իր կապուտիկ
հովով
որ զեռ կլւ
ն՚իբՀէւ
Լա Սիո թան
չուն՛ի
դեզեցիկ
քագաքի
՛Րբ
Համբա
ւբ : Իր Հասո յ թ ի երեք
գլիսալոբ
ա՚լբիւրներէն
ա–
ռտջինն
է նաւս,շինարանն՛
ուր Հաղարաւոբ
բան
-
ոլոբնւեբ
կ՝աշի։սււոին
տարին
ի բուն ,
երկրոբգբ
Հունաւոբ
, լ/նգտրձակ
հովափր՝
ոււ։
կբ
զիմեն
,
ամբանւ,
բաղմս՚Հազաբ
չբջիկներ
եւ այցելուներ
,
իսկ երրոբգբ՝
ձկնորսու
թիւնբ
: Աք բոզջ
աս աո
I
կ^օգաագոհուին
զլխաւոր
աւազուտքը
ուր
մաբղիկ
իբենց
մե րձազամա/լան՛
մարմիններր
էլենթա
րկեն–
•արեւի
տ քբոզ շո ՛լե ր ո ւն՛ , րաց
օղին եւ
զովարաբ
ջուբերուն,
։ քք ո՛ք էնւ մինչեւ
տան
սեմին առջեւ,
ան–
աաբբեբ
Աղամ
ու Եւա
:
Մօտեցիր
հռվափի
ա ւա զուտ քին , ուր
ջուբե–
րբ էիբփուբ
կբ նւետեն , գիտէ
սա անՀամար
բաղ
-
մութիւնր
,
Գնգաիսաւլ,
լող ու ջբտմաբա
իրարու
կր լաջորւլենւ։
ԱՀա
կենգան՚իւ պատկեր
մբ
ուր
մարդն
ու բնութիւնր
իրարմով
կբ խայտան
,
կբ
կայտռեն
, կբ ՚իրւիբին՛
ու կբ Հեւսն
: ԱՀա
նաեւ
ան՛ոն՛ք որ աաբահահ
են իրենց
աբեւաււ
մարմին
-
նեբր
այրոզ
աւաղնեբՈլն՛
վրայ՝
ա՛նյարիր
ու\
մեղկ
... :
Մանուկ
մբ,
ղոյլբ
մէկ կոգմ նետահ, ՛աւագ
ներուն
վրայ
կ՝ուբուաղհէ
կենգանիի
մբ պտտկե
-
ՐԸ • - • Ա՚֊րիչ
մբ որ կեցահ
կբ գիտէր
լ " եկ , յան
կարհ , ոտքի արագ Հւսբուահով
մր քանզեց պատ
կեբր։
Գհտգրոզ
մանուկբ
բաբկաց։ււյտ
ւսկն։.արկ մբ
նե^եց
վրան
ել, երկու ափերր
աւազով
լեցուն
,
՜Ո^քի
ելաւ՝
լաւ գաս
մր աալու
Համաբ
զեռ
ատի
քւանգիչ1ն
որ անւե րեւ"
յ թ եգահ
էր արղէն։։
Ա՛՛՛ն–
կական
աչխարՀԷ
այս պատկերբ
չէ նաեւ
պաա
՜^
կերբ մեր առօրեայ
կեանքին։ , ամենաւբեք
շինո՚լ
ու
քանղոգ.
շինել
ու քանղել.
. .
Զս֊բմե՞բ
կարկա
ռ՛՛էն՛ յիշատակութիւն
մբ.
Հայբ
հնահ
է
շինելու
ի՛՛կ Թուբքբ՝
քանղելոլ
Համաբ
\
կբ մանեմ
հութ ետեւս
թողլով
Հ՛ունաւոբ
աա–.
րահ" ւթի ւնն իր ան Հ՛՛՛մ ա
յ։
բազմ ութեամ
բ : կւււպ -
տալուն
եւ ագի։ ջուբերուն
չո յ անքին, մէջ
ապրիլ
ուն՛ա քնութեան
ւքոոացումբ
. - . Զ ղ " * լ
Կ
՚՚՚ԳԴ"
յրԻ
մբ ջեբմութիւ1ւբ
երակներուղ,
ջիզերուգ,
միսե -
բուղ
մէջ, թիկոէնքգ
երգո՚լ
ջուբերուն
ել ակնւար–
կբւլ եբկնքի՛ կապս յտին՝
բմսլել
երագանքինւ
եբա
-
նութիւնը,
Հոզեբով,
չէ՛՛։
ինչ փոյթ
թէ
մարմինգ
տար ահս ւահ
է անւտեսանելի
անգո ւնգնե րոլ
վերեւ
որ կր պարփակեն։
կենգանական,
զարմանազան
աչ
խարՀ մ բ ։
Թող Հոգիի եբանգգ
ու
զովարաբ
ջուրե բու
ճոգվէիւնին
մ էէն
ւիեբագա
րձիր
աւա
-
զուտքին
,
կեանքի
բանեբուն
: Զուրէն
գուբս
,
արեւբ կրակէ
չոզեբ
կբ մագէ
մարգիկն
ենթար
-,
ճկելով
իր Հրաչագանղօբութեան
քն՛աբեր
թմբի՛րին;
Մեհագանգուահ
այր մր
անւկասկահ
երեք
Հ՛արիւր
քիլ՛*
եկաւ
բաղմ իլ աթոռի
մբ վրայ
որ
ճզզալ
սկս՚սւ
՚իիթի՚արի
հանւբութեան
տակ
: Բո
լոբ ակնարկներն
իրեն
գաբձ՛ահ
էին ու Հէք մաբ
գբ թոգուց
, Հեռացաւ
• • . ;
Զեմ
ուզեր
թմրիլ,
քայլերս
կր բանամ • պբ
-
աոյտ
մ բ՝ աւաղուաքին՛
ւԼրա յ : Ամէն
քայլափո
-
խիգ , ականջիգ
կր Հասնի
մ ա յրենի րա ր բառին
լն–
տանի
ձաքնբ։–«Հայբիկ,
ուրեմն
գրեթէ
ամէնքն
ալ
Հայ
են այս աւազուտքին
վբայ։
=:= Այո, ազջիկս ^
"՚– կր
թ՜՚՚՚-ի
ի^է Տիեղերքբ տակաւ
պիտի։
լեցուի.
՚
Հոգիացահ
Ա. Աեսբոսլին
տեսլակերտ
՛ւլ անն։ ման
տառերուն
անուչ
Հնչիւնովբ
...Հայ. ագատա
-
աինչ , Հանճաբեզ
ու տամանօրէն
խոցուահ
էակ
մր
Գ՚"րէ
Ի ղ ՚ " ր
ղիր՚՚՚-ցան՛
, որ յիսուսեան
խա
-
չելոլթիւն՚բ
գերազանցող
կեանքի
մր կսկիհն
է
՚ասլբահ՛՛–։
Թող պուտ
մբ տաքուկ
արեւ
հհէ Հի–
մա
:
՜Շաբաթ
օր մբն է .կբ Հասնին՛ք
հովեղերեայ
գիւղ
մբ ռբ «Լէք»
կր կոչուի,
Լէ Լէր։
Հայեբբ
կլ»
կոչէին
«Լէյլէք»
• - • ։
Նու""լ
տաբահուն։
աւազուտին՛
վրալ
քանի
մբ
մամուան՛
Հան՚լիստէ
՚իերջ,
կ՝ոլգգոլինք
գէսլի
\քո–
վափնւեայ
Աէն Աիռ, անտառապահ
բլ րակնե րո լչա րք
մբ որ կբ նայի գաշաագետնին
եւ հովու
լայնւաբ -.
ձակ աաբահոլթեան
։ Աչքիգ
կր պարզոլին^
անՀատ
նում վրաններ
որ վբանաքաղաքի
մբ
կեբւգւսրան՚քբ
աուտհ
են այս կանաչագարգ
անտառին
: Վեր-վաբ,
աջ
ու ձախ պտոյտ
մբ ել կը համոզուիս
որ այս
Fonds A.R.A.M
