է
6
Ա Ռ Ա Ջ >
ՏՊԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆՆԵՐ
Պ Ո Ս
Ո
ն
Յէր՚՚՚նսսւ
ուղեւռ րութե անս վերտէն
օրր <Հսնցու.–
ցի
Պոմոնի մէչ, որ հայկական
գ ի ՚ ֊ ղ մէն է ։ Տ"՛—
նր
, ուրՀրալիրոլաձ՜ էի, շյւջա սլատ ո ւահ՜ էր ամ -
բքղջապէս
փոքրիկ ա յղեսաաննե
րո։է ;
Հք ՚" ռե ր ո ւն
աակ
խաղացուէ
աղսւքն ու
աւէ^իէ
^երր
Հայեր
էին ,
ո րոնք ֆրանսե
րէն
ուի կր կանչէին
ղիր՚"ր : Անուն
ներէն շաաերր
քիոմէ , Պեռնար
, Լիւսէթ կամ Ղ՚էօա
էին : ք՝"՚յղ "՛յգ աղաներուն
խոշոր սեւ աչքերր
"
֊
բոչասլէս կր մատնէին
մեր ցեղին
վճիա ու ցաւա
գին
քաղց րութեամր
թա թա լուն սլատկե
րր : Ա րաի
կհ՜կում մրղղացի
յանկա
րհ՜ :
ՀեաղՀետէ
ղիս
շրջապատող
մթնոլորտին,
վարմուահ՝
աարուեցայ
մտահելու
,թէ
ամրողջՊ"–
մ ոնի
մ էջ սաստկօրէն կր բա բախէ
ր
ա
յն
վիրաւո
ր
եւ անմաՀ
սիրաբ , որուն
յորղաղեղ
արիւնէն Ա -
րեւե
լքի պաբտէղնեբր
ոռողուեցան
գարերով
։Ա
իր
ար ,.որ րիւբաւոր
նետերէ
ղարն՚ուահ
,
պաՀեց
միշտ
իբ Հղօբ
չ՚՚՚-նչր
եւ ջեբմացուց
մաՀասաբ -
•ս
-ոլռ
ձմ եռնեբբ
յաւիաենական
գա ր ո ւնն ե ր ո ւ
չքեգ
•ա
րեւներով;
կ՝րսեն , թէ Պոմ ոնբ
գրեթէ վա յբի տափաս
տան
մբն էր աաենօք,
Հայերուն
Հոն գաղթելէն
ա–
ռտջ։
Հիմա հառազարգ
գիւղ
մլն է : Աւր ՛որ ղա՜
ցահ է մեր մոգովոլրգբ
, Հողին եւ քարին մէջ ան
ջնջելի
ղբոշմն է գրեր
իր էութեան
։ Իր
Հոգիին
Համասփիւռ
ցոլքն է կարհես, որ Հրաճաճանչ կր
շողշողա
յ ամ ենուբեք
՚.
Աշիստաանքի
սրբագան
իսոբՀուբղին
Հպատակ
ոչ վՀատութենէն
եւ ոչ խոնջէնքէն
ումասսլառահ՝
են իր սիրտն ու բազուկներր : թափուահ
քբտին -
քէն
կարհես
աւելի
–ռւմ է ստացեր
, եւ
ՀետղՀետէ
աւելի խորապէս իբ աբմա տնե
րբ
, փառա
չո ւք եւ
մռայլ
սօսիի։ մր պէ՛ս, խրեր է
Օտաբ
Հողին
մէջ%
Պ՚ոմոնր
առանձին չէ անչուշտ
Հ Տեբ՚"նոայի
մէջ
»IIIIII
տե՜ղեր կք պարղեն
նմանօրինակ
սփոփարաբ
պատկեր
մ բ ։
•
Բ՚սյց
ինք>^ի Համաբ
Հողեկան
Հաճոյք
մր, ան
փոխարինե՜լի
ուրախութիւն
մբ եղաւ
ճանչնալ
այս
գ ի ՚ ֊ ղ ր
>
ուբ իր վերջին
աառապալից
տարիներն
•ապրեցաւ
մեր գրականութեան
վարպետներէն
մէ–՛
կր։
Տունր
,ուբ
ճաշեցի
կէսօրին
, սեղանին
վբայ
ջ՚՚՚-րի
սափորր եւ ապակիէ
աղամ անր ԱՀ ա բոնե ա–
նին
պատկան՚ահ
էին ՚ սրտա
յո յղ
,
թանկագին
յի -
շատակնեբ
, որոնք
Հաւլին եւ աղին
կախարգա1լան,
Համ
մր
կուտա
յին կարհ
՜ես ;
Հ՛այուն
սեղանր , ուրոր րլլայ ,
իշխանական
է միշտ, առատութեամ
բ տրուահ
, սրտագին
նուի
րումով
Հ
ճաշէն ետք իմ կատարահ
պտոյտներուս
րն -
թացքին
, գէպի
շոճիներու
անտառբ
հ՜ո վամ
րմ
ունջ,
գբեթէ
ամէն տունէ
Հայ բարբառին
Հնչիւնբ
կբ
Հասնէբ
ականջնեբուս
;
Տղաքբ
, գուռներուն
առջեւ
զբօսն՛ող
, կամ Հե–
հանիւնեբով
սուրացող
քովէս
, Հայեր
էին
մեհա–
մասնաբաբ։
Աեւ, ՚աբտայայտիչ
աչքեբու մէջ կբ
տեսնէի
ուղղակի
սրտիս
խօսող բան մ
բ
, գաբերո՛ւ
,
իսո՛րութենէն
յանկարհ՜
գէ
՚գի
Հոգի
իս
կարօտբ
բարձրացող
ճաճանչ
մբ, որ
ղիս թէ
կբ
Հսլաբտա–
ցնէր եւ թէ
կբ
Համակէ բ
մա
՚Հացու
վիչաով մբ է
ՂԳ՚"յե
1
թէ
անա
՛սելի
ողբերգութիւն
մր
կար
միշտ,
որուն
ենթակայ
էինք ամէնքս ալ
Ափիւռքի
մէջ։
Այս
տղաքբ
որքան
արմանի
են
ապրելու
Հայ–
բենի
եբկնքին
աակ
: Անոնց
կր
սլաականին
մեբ
բռնաղբաւուահ
Հողեբբ,
մեր քաբուքանգ
երբեմնի
շէն
՚ոստաննեբբ։
Անոնցն է Եբեւանբ,
Արաբատ -
եան գաշտբ
ամբողջ , Աեւանբ՝
ոսկեբամակ
անմա–
Հ ո ւթեան
, Հէիբակայ
ձորբ,
Գառնին,
Վաղարշաշ -
պատբ :
/
Ի՞նչ
կ՝բնեն
Հոս, Պոմոնի մէջ, ցիրուցան, ի -
յւենց ճչմարիտ
փեթակէն
տա
բաՀալահ
ա յս
մրա
ջան
մեղունե
րբ
, ոբոնք կարհես
\քաղկաձորի
հ՜ա -
ղիկներբ
կբ
փնտռեն իղուբ :
Իրիկուն
չեղահ՝
քանի
մ բ ղուոնեբ
ղարկի
,
Հեռաւոր
մամանակնեբէ
իվեբ կո բսուահ՜
կեբպա–
բանքնեբու
ի խնգիր։
Վեբաղտայ
անոնցմէ մէկ
քանին : Անցեալին
՛ոգեկոչում
էն
եբիաասարղացա
յ
կաբհես։
Աոլէգի
ջրանցքին՛
ափերուն
վրայ,
սուէ–
տիացինեբոլ
գաղթակայանբ
ղիս
վեբաղարձուց
յս
յնքան վառ երաղնեբոլ.
Հրեղէն
յոյսերու
առա
ջին
տեսիլքին։
Հիմա
որ
այլեւս
մոխբացահ
են
՛ա
նոնք,
մնացեր է սակայն
քաղցր եւ անայլայլ բան
մբ,
որ եղբայրական
սիրոյ
խորՀուրղն
է ։
Ոչ մէկ վա յրկեան
ինքզինքս
օաար զգացի
Պ՚ո–
մ
ոնի
մ
էջ : ինքնաբուխ
եւ խորունկ
Հագո բգա կա
նութիւն
մբ
զիս
կբ
մզէր
ինքզինքս
անոր մէկՀի
նաւուրց
բնա կիչբ
Համ ա քելու :
^"Ր
էէբ՝ "V կո
՚-ղայի
Հոս։ Աա ղիմացի
հ՜ա -
յւերր
անշուշտ
կբ
ճանչնան
զիս : Անոնք
հ՜իբանի
ծառեբ
են
, կեռաս ենինեբ , խնձորենիներ
,
իմ
հ-նն–
գավա
քրիս պաշտելի
հառերբ :
Պատանի
տարիներս
անոնց
չոլքին
մէջ
եմ ապ
րահ
, անոնց
ոստերն ի ՚էեբ
ելահ
եմ
յանգուգն եւ
ԱռաՆ-փտխաւխ մը աէկածճեդ
իննոկինւիյ
Դմիաբիեւիչ
Աախնոն
ազգականա–
կան կապեր
ոլնի շատ մբ քագաքնեբոլ
Հետ։ Բել -
գորոտի մէջ կբ բնակի
Ալեքոանգբա
Ալեքսիեւնա
Աախնոն,
Աակիէվկոյի
մէջ՝
Գալինա
Պուլռվնա
Աախնոն,
Շչիկինիի
մէջ՝
կասլիաոլինա
Եֆիմով -
նա Աախնոն, Բոգոտուխովի
մէջ՝ Պրասկովիա
Նի֊
կոլայեւնա
Աախնոն - Լուցինկոն
, Տուլայի մէջ
Զինայիտա
Անտբէեւնա Ա ախնօ - Ակե
զին ան , Աոս
կուայի
մէջ՝
կապիաոլինա
իվանովնա
Աախնօ -
Կր՚ուտովան ;
•— Ասոնք են , ուրեմն
, իմ բոլոբ
կինեբբ , Հա -
մեստօրէն
քլ րսէ Աաիսնոն :
-
ինչպէ՛՛ս թէ բոլոբբ։
իսկ Ա՛ախնօ - Աեր -
գիեւվա՞ն
:
Ի՛՞նչ կ՝բսէք,
վիրաւորուահ
կբ բացական–
չէ Գմիտրիեւիչ
Աախնոն,
Աեբգիեվայի
Հեա
լրիւ
կէս տարի ալ ես չկենակցեցայ
։ Ան ի՞նչպէս
կրնայ
իմ կինբ Համար՛ուիլ :
Ապ,ա Ա ախնօ - իւան
ովնա՞ն:
-
իւանովնա՞
։ Լաւ չեմ
յի շե ր • • •
իննոնկինաիյ
Գմիտրիեւիչ
Ատխնոյի
յիչողու–
թիւնբ լալչէ ոչ միայն
իր կիներու
մասին, եւ չի
յիչեր
նոյնի՛սկ իրՀարաղատ
ղաւակնեբբ
։ Երբ
մ ենք
մ ոռացկոտ
Հօր Հետ խօսք
բք ինք
հ՜նո՛ղական
պարտականութեան
մասին, սկսաւ
Հաշուել
մատե–
րոլ
վրայ :
ճիշգ է , • բսաւ : «իմ
էմիր մանչս
հնահ է
Ալեքսանղրա
Ալէ քս իե ւն՛ա՛յէն , Լիւգմի
լա
աղջիկս՝
Պ բասէովա
՚էքիկոլա յեւնա
յէն : Գա
լին ա յ
Պաւլովնա–
լիւ Հետ իմ ունեցահ
ամ ո ւսնութենէն
ես նորէն
ազ––
ջիկ մբ ունիմ
, որու
անոէն՚ն է , բբ • • • • եւ վն–
առելով
յուշատետրին
մ էջ , կ^աւե լցն՛է՝
Ա վեա -
լանա ;
Ծիթէ՛^
միայն
երեք գաւակ
ունիք գուք :
Ոչ, չորս,
կ՝բսէ
Աախնոն։ Եւ նոբէն
կբ
սկսի թգթատե
լ յո ւ շա տե տ ր ր ։ Բա
յց կբ պարզուի
,
•որ
շոբրռրղ
ղաւկին
անունբ չէ գրուահ՝
։
Հող
մի լներ,
կ^բսէ Աախնոն,
վայրկեան՛
մբ եւ այս թ՚՚է՚՚րր
կր ^չգ^՚Ք •
Եւ
անմիջապէս
Հեռաձա
յնե
լով
Հա շո
լա
պա Հ ա կան
բամինբ , Հոն
աչիսատոգնեբէն
մէկուն կբ Հա՛րցնէ •
իւան
Իւանովիչ,
աղուորս
, մէյ մբ ն՚այե -
ցէք
ղաաարանին
կոգմէ
ձեղի
ուղա րկահ՜
՛ո՛րոշու
մին պատճէնր, ել բսէք թէ ի^նչ է այն
աղջկան
անունբ , որու Հտմար
Ակիչին՚ան
ինձմէ
ասլբուստի
հախք կբ գանձէ
. . . ^որՀակալ
եմ • • •
էմմա՛
, -—
կ^բոէ Աախնոն ել ոբպէսզի
չմոոնայ,
անմիջապէս
ագջկան
անունբ կբ գրէ կտ՛ո ք մր թուղթի
վրա՛յ :
Տիչոզութիւնս
, չեմ գիտեր
ինչու , քիչ մբ
սկսեր է թո լլնա
լ ,
կ՛՛՛արգա րանա
յ
Ինն՚ո կին
ւի յ,
Գմ իտրիեւի
չր : Աւ կ^աւելցնէ՝
կառո
ւց ո ւմնե ր բ :
Աչխատանքնեբոլ
հաւալբ
մեհ՜ է , կարելի՞ է ամէն
Ի ^ ւ
ձհշ^ւ •
Ա ախնոն իղուբ կր գանգատէ
ր
կառո՛ւցումն՛ե
րէն : Խնգիրբ
աշխատանքներոլ
հաւալի մէջ չէր ^
այլ
շինաբարական
վարչութեան
գլխաւոր ճար -
տարաբուեստի
(Ատխնոյի)
կեն՛ցաղի
մէջ։ իսկ այգ
ճաաարասլետբ
կ՚ապրէր
իբբեւ աւատական
իշխան
մ բ ։ Բ՛ացի
պաշտօնական
կիներէն
, ան ունէր
կի–
սապաշաօնական
ել ոչ - պաշտօն՛ական
կիներ :
Պ՚ոշտօնականնեբր
գոնէ Աախն՛ոն կբ յիչէր
ան՛ուն
ներով
, կբ պաՀէբ
անոնց մանրամասն
ցուցակբ
իբ
սեղանի
օբացո
յցին
մէջ. . .
X
Աախնոն
չենք կբնաբ
Հանել
իբ լաւ վաբձաաբ–
ւոգ պաչտօնէն
, ոբովՀետեւ
կբ գտնուի
նիւթական
անձկոլթեսն
մէջ,
կ՚՚րսէ
«Տ ուլբնակչինխ
զ բլ–
խաւոբ
ճա բտա րասլետ բ : ի. ի. Խ ո գեջինո վբ;
Ա–
նոբ աչխատավարձին
յիսուն առ
Հարիւրբ
կոլ
առնք իբ նախկին
կիներէն
ունեցահ
չորս գաւակ
ներուն
։ Ատկէ զատ
25
առ Հաբիւբ կբ
պաՀուի,
զատաբանի
վճռի
Համաձա
յն ,
բազմակնութեան
Համար։
Գմուաբ է բսել ,թէխեղճ մաբգբ
ինչով
կ՝ապրի :
Թրբսաի
գլխաւոր
ճարտարապետբ
ի գուբ
սիրա կբ Հատցնէ
շինա րա րոլթեան
գլխաւոր
ճար
տարապետի
մա՛սին։
«իյեգճ»
Աախնոն
մնացեր
է
Հաւատա՛րիմ
ինքն
իրեն Հ
- Ես կ՚ապրիմ
իմ կնոջ խնա յահ՝
գբամներով։
֊ Ո՞ր մէկուն։
Կապիաոլինա
Եֆիմովնայի՞
:
Հայ էէը սոքվեցուց
ՀԱԱՈՎ - ՀՈՏՈՎ ԿԵՐԱԿՈՒՐ
ԵՓԵԼ
իյՈ՚բ.-
Ի&չպէս գրած է1ւԹք շաբաթ օր, աէՈւ.
բիկեաՏ բտւնակի վեթհբաններա– թերթր, V. ք. V.
երկտ,ր գրա-թիւ-ն մը երաւտաբակաւծ է բ Օգռսասււսի
թիւին։ մէջ, բաւցատելով թ է Պ • ճաբճ ՄաբտիկեաԸ
ինչպէս կրցաւ յեղաշրջել ամերիկեան թա՚նւաւկի կե–
րակռւրւնեբաւն պաարաստււՆթ իւ֊նը: Ահաւաւսիկ
հաայո֊ած՜ մը եւ.ս
ճափոնի
պարտութենէն
վեբջ,
Մ՚ա՚րտիկեան
կաբհեց թէ իր բանակային
պա րաա կանո
ւթի
ւձնբ
վերջ զտահ
է՜բ : Յոգնահ՝
վերագաբձաւ
իր
տունն
ու ճաշաբանբ
։ Աակա
յն , \94եի
աշունբ , նոր կոչ
մբ եկաւ
Ուոշինկթլնէն
։ Զօր–
ԱյզբնՀաոլբր
՛ո՛ր
այն ատեն պետն էր Ամերիկեան
բանակի
սպայա
կոյտին, վեց շաբթուան
Համաբ
՚լին՚քբ
Հք՚սււի ^
բեց
Ուոշինկթրն
իբրեւ
խոբՀբգական;
Բանակի
կերակուբնե
բու պատ րա
ս տ ո ւթե
Ա
՜ն
Հ բաՀանզնե -
րու
վերածնութեան
օգնելէ վերջ, ան
ղրկուեցաւ
Եւրոպա
անձնապէ՛ս
քննելու
(Ֆրանսայի,
Գերմա՛–
նիո
լ , իտալիոյ, եւ Աւստրիո
յ ամերիկեան
բոլոբ
բանա1լ1ւերուն
ամէն մէկ խոՀանոցբ
։
Ամենացոլրա
ձմ եռն
է ր ։ Ամ ե րիկեան
զին ո ւո լնե բ ո
լ
բա րո
յա՛կան
կորովր
ինկահ էբ ։ Ամէն
զինուոր
ակռայ
կբ
կճրտէր
մա՚հաւանգ
կերակո՛ւրներուն
պատճտռով
•
Ա աբաի կեանի
պար աս՛ կա՜ն ութի
ւնն էր բարե
լաւել՜
ճաշերբ
Օր առաջ տ Անմ իջապէս որ կբ Հասնէբ
նոբ
զին՚ուորտկան
կա՛յան
մբ , կբ ջանար
Համ
ողե
լ պա
տասխանատու
Հ րամ անատա
րր որ հահ՜կէ
ր իր
զին
ուորական
՚ա՚ստիճանբ
լատկանշո՚ղ
իր ասազերբ եւ
բհկեբանաբ
իրե՚էւ անաղմռւկ
քննութիւն
մր կա -
տտ բե լու , որու
բնթացքին՛
անոնք
իբբեւ
Հասաբակ
զինուորներ
կարգի կբ մանէին
միւս
գինռ՚լոբնե -
բուն Հետ իբենց
բամին
կեր՛ա՛կուրն
՛ա՛ռնելու ել ա–
նոնց Հետ ճաշելու
նո յն սեզաններուն
վրա
յ ։ Այս -
պէս
ական՛ջալուր
կ՝ րլլա յին
զ ինո
լո րնե
րոլ
գմգո -
Հոլթեանց ու մ ռ լտ ո ւ^^՚ե բ ո ւն : Յետո
յ անոնք ք^եբ––
թա
յին
քննելու
խոՀանոց
բ :
Ե ր բեմն պէտք
կ՝ ՐԱա՚ր րա ւա կան ճաբտասա–,
յ*;–
՚ն՚ոլթեան ու ճարտարութեան՝
շաՀելու
Համաք
Հրամ անատա
ր ի
մ բ խանգավառ
գո բհա կցո ւթի
ւնբ է
Երբ
ղօբ • Պ ր՛ս
յբն
0՝ •
Մ ոլրի Հետ
(՛ս պանն ո ւահ–
Բորէայի
մէջ) Հասաւ
կոբիցիա
, որ Պ լո ւ
Տեվբլ
(կապո քտ Ա ատան՛ա՛) գօրա բամնի
բանա կավա
յբն
էբ Եոլկոսլաւիո
յ սաՀմանին՛
վրա
յ , Ա
աբտիկետնի
գիմ ացր
կան՚գնեցաւ
Հրամ անատա՚ր
զնգապետբ ,
որ շեշւոակի
Հաբցուց
«ի՞նչ
կրնաս
ք^՚ել
րրին –՛
ձով
,
ի
՚^նչ կրնաս
լլ1ւել պաՀահո
յ «տա՚կ»եբով (ճա
կն ղեղ)
,
ի
՞նչ կրնաս
բնել պաՀահո
յ
եգիսլաացռ
^յք
բէմնով , եւ կամ ի՛՞նչ պիտի
կրնաս
լնել պաՀահո
յ
տանձեր
Ոէի» ;
Մաւրտիկեան–
գնգապեա
, պէաք է գիսնաք^
VI
—՝
Ոչ ,անոր Հետ մենք արգէն
բամնուեբ
ենք է
Այմմ ես .ամուսնացահ եմթամարա
յի Հետ, կ՝ բսէ
Աաինոն եւ կբ սկսի աբագ - արագ թղթատել
յու–
չւստետբբ
։ Բայց
նոր կնոջ մականունբ,
ինչպէս կբ
աաբզոլի
, չէ գրո՛ւահ
Հոն :
Այ"
՛է"՛ձԲԿ–^"՚^Ի"
՚ ^ "
^շգեմ
, կ՝րսէ ին
նս կենտ
ի յ Գմիտբիեւիչր
:
Այս
անզամ կր Հեռաձայնէ ոչ թէ Հաշուապա–
Հին , այլ պետական
պա չաօն եանե բո
ւ գրասենեա -
կբ
:
ԵԼ ԿԲ Հարցնէ.
-
ի՛՛նչպէս է մերցուց՚ակավար
կնոջ մակա–.–
նունբ.
. • Ոչ, ան միւսինբ , եբիաասարգ
ազջնա -
կին՛.. նոբՀակալ
եմ... կրասովա
,
կ՝ր"է Աախ
նոն եւ ոբպէսզի
չմոռնայ , կբ գրէ մականունբ կբ–
տոբ
մբ թղթի
վ ր " ՚ յ •
Գաբչելի
ստաՀակ : Ես կբ նայիմ Աախնո
յին ել
կբ գաբմսնամ
իր էականութեան
ել
լրբութեան
վբայ :
իսկ
գուք գիաէք թէ Ջչեկինի մէջ ինչպէս
կ՚անուանեն
ձ ե զ ։ Կապո^՜տ.
մօրւուք :
Բացարձակ
չափազանցութիւն
մբն է, կ՝ը–
սէ Աախնոն
։ կապոյտ
Աօրուքբ
բարբարոս
մբն էբ ;
Ան կբ սպաննէր
կինեբբ , իսկ ես անոնցմէ կբ Հե
ռանամ
պարզապէս
անոր Համ՛ար որ մերբնաւո
~
բութիւններբ
չենյարմարիր ;
ԽԱԲ՛
— Թ ա բ գ մ ա ն տ Ն ա ծ Մ ւ ա կ ո ւ յ ա յ ի կււՆՈքակ–
ց ա կ ա ՚ն պ ա շ ա օնէ ա ւթե րթէն
(Փբաւտա,
թ ի լ 173):
ջլապինգ
։ Աա գիմաց
ի խոնարՀ
տանին
ճրագը
աեսահ^ է զիս անշուշտ
իր քագցրաշոզ
լոյսին
մէջ,
երբ գլուխս
բարձին
վ յ ՚ ա յ Հանգչեցուցահ՜
, կէս
քուն, կէս ՚արթոէն
, կբ սպասէի որ կա՚իսաբգ
նին–
ջբ
աչքերուս
կոպերն
իրարու
կաբէր
լուսնկային
արհաթէն
մանուահ
թելով
ինչ
անմոռանալի
անոյշ օրմբ անցուցի Պո
մոնի
մէջ։
Անիկա պսակումն
եգաւ Ֆրանսա՝ կա -
րօտաՀար
եգբօրս
տունբ ապրահ՜ օրերուս :
Գիչեբբ
Հազիւ թէ իրանսաՀմ ան
մռայլ թե
ւերն էր րացահ
, երբ ես մեկնեցսւյ
գիլզէն
Հ
•՜ V,.՛
Զիս Հիւրլնկա
լոզ
տունէն
կ՝ ե ւ լէ ի , երբ գրան
ասռ^եւ , մօաբ գտնուող
•այգեստանէն
, ձայն մբ կը
կանչէբ
•
—
Ժաքբլին
։
Գրաւ կբ գնեմ
, բսի առաջնոբգուՀիիս
, ոբ
այս
Ժաքբլի՚նբ
Հայ ագջիւկ
մ լ ն է ;
Այո
, պատասխս՚նեց
, բուն
անունբ
Հ^ոլչան է է
յ^ուչանն
^՚աւարչանայ,
բսի մտովի
, թոգ քու
բուր՚ք ունքէգ
արբենա
յ սւսլաղ ային
Հայ եբիտա -
սարղ
մ բ սեւաչուի
, կտրիճ , առաքինի
Հա լո
րգի
մբ, եւ թոգ երբեք
օաարի
մը չրթներբ
չՀպին
քու
Հրեղէն
չբթունքիգ
Հ
ուչան
. մնաս
միչտ, եւ յաւիտեան
մոռցուի
Ժաքբլինբ
:
Գահիրէ
ԱՐԱԷՆ
ԵՐԿԱԹ
Fonds A.R.A.M
