ՑՈԻՇԵՐ
ՍԱՆԱՍԱՐԵԱՆԷՆ
ՅԱԿՈԲ ԳՈԻՐԳԷՆ
(՛Ւ– են վերջին մաւս)
Ըսի թէ Գ՚՚՚՚րգէն
չս՚սւ կ՝ոլրսյխսւնար
մօաէն.
ձսւնչնսւլով
Հա յասաա՛նի
սլւբավայրԼ
րչւ ւ Այգմա -
սին
միայն
սչղաիկ
յ"՚–չ
մը։
Աււաքին անգամ,
իր օրուԼ, երր
գսչրռցակա՜Ն
պաոյա
մր կազմ ակերպու֊եցալ.
գէպի
կարնոյ մօ
տակայ Ա՛ Լուսալորչի
վանքր |
\ուկէս
մամ -
սւան Հեռաւորու֊թեամբ
: Աենք կրտսեր
գասարանի
աչա կերտներս
շբքա պատեց
ինք
ղի՚քր ,
իւ՚նգրելով
որ մեր գասարանին
խմ՛րասչետն
/՚//՚"ր
—- ամէն
գասարան
իբրեւ. խմբապետ
ուսուցիչ
Ճ/Հ,
կ ունե -
նար
;
1է/ոստացանք ոբշատ խեչօք
պիաի
բչլանք
եւ
որեւէ
նեղութիւն
պիաի
չպատձաոենք։
Զինքբ
պիաի
առաքնորղէինք
կայծակի
ձորէն,
քարերուն
•Լրա յէն
ցաա
կրտ ելով պիտի
ան ցնէ ինք
*հո շղո շա
Լ
ի
վտակին
վրայէն
, ել յետոյ
վանքէն
էմ"ր–վիրապր
պիաի
իքնէինք
իրեն
Հետ։
(Ըստ
աւա
՛նգութեան
մր Ա՛ *Իր • Լուսաւորիչ
Երիղայէն
Արտաշատի
իյոր
Վիրապր
տարուելու
մամանակ,
կարնոյ այգ վան
քին
մէք
15
օր, բանտարկուած
է, ատկէ
ՎաԼքին
անունր՝ Ա • Լուսաւորիչ)
:
Տ. Գուրգէն
խորՀրգաւոր
կերպով կրմպաէբ
,
վե րքապէս
տեղի աուաւ
մեբ թախանձ
անքին եւ
եբբ վանք Հասանք , Խոբ վիրապր
այցելելէ
վերք ,
ղոՀոլնակութեամբ
րմ բո շխնեց
ւլա լաթ
մ ր
թարմ
կաթ՝
զոր «վանեղրայր»
մբ Հրամցուց
իրեն :
X
Հետաքրքրական
գբոլագ
մ րն ալ Տ •
Գուրղէնի
կեանքէն
•
Հայկական
Հարցէն
է
նսլաստ
Հայերու
կարզ ագբութեան
մ ասէն
մ՛ե ր
ււ ւնե ցած վառ
յո յ —
ս/ լւ՛ն ու վաբգագսյն
եբաղնեբն
յօգս
ցնղեցաԼ
, ե–
կան յուսաիսարութեան
ղաււև եւ տամանե
լի
օրերր։
Համիտեան
շբքանի
Հա յկական
կոաո ր
ածներու
կաղմ ա կե բ սլի շ , րա յց իրրեւ թէ րարե կարգիչ ,
Շաքիր
վ
։աշա1.
, իրրեւ
գործակից
ունենալով ալ
պանացի
Տանիշ
պէյբ,
կարին եկած էբ իրենց շա–
րաշուք
պաշտօնր ի գործ
ղնելու
Համար։
Աւ աՀա
կոտորածն
սկսաւ
\
895
Ա եպտեմրե ր \ ք^ին ,
չորեք~
շաբթէ
օրր, ճիշգ կէո օրէն; Աենք՝
աշակերտներս
ճաշարանն
էէնք։ Գեռ չէէնք
վերքացուցած
մեր
ճաշր , երբ
Հ
րաւլէ՚ննե
ր ո լ
ճա յթ ի՛ն ր լսեց ինք : Ան
մի քապէս
ղուրս
խումեցինք
ճաշասրաՀէն
, ու երբ
Հբամ անի
մ ր վրա
յ Հաւաքուեցանք
,
վարմարանին
«Հին
շէնք
»է
՚հ
մէք, անկէ առա
քնո
րղո ւե լու
Համաբ
յարակից
մ իակ
եկեղեցին
, Ա • Աստուածածին ,
տեսայ
մեր սիրելի
ուսուցիչ Ա •Գոլրղէնր՝
որ բա–
րերախտաբար
գեււ տուն մեկնած չէ եղեր,
բոլորո–
^
վին
չփո թած ու չլմ ո րած
, վարմարանէն
նե րքէ^՝
I
միքանցքինւ
մէք, կրքալէր
մ
՛եծաքայլ։
իր քով բե
րել տուած էր փա
յ տանռց
էն
կացինր, ու աչքերր
կր սեւեոէր
վարմարանին
արաաքին
ղրան , ուրկէ
^
ներս սլիտի
մտնէին
անչուչտ
, կրխորՀէր
, կատա–\
ղի
քարգարա
րնե բ ր :
քցեւքճ
ու միամիտ
3•
ւ
Գուրղ էն , պիտի
կրնա՞ ր ա յգ կացինով
ինքղինք՚ւ
պաչտպանել, երբ կատաղի
ամրոխր
ներս
խոլմէբ–
ես1ր–աղա՚ն՚/,ճ–^«^
եւ
ամէն աեսակ
Հրաղէնւներով
սպառաղէ՚ե
• - • :
ինք՜ւ ալ մեզի Հետ ւս ոլտ ս տանե ց
ալ
եկեղեցէն,
ուր եկած
էին աբղէն
յարակից աղգա—
յին Արծնեան
վարմ՜արանին
աչակերտներր,
ինչ -
սլէս նաեւ բաւական
թիւով
Հայեր
եկեզեցւոյ
չբբ–
քականե
բէն :
Անվիճելի
ճչմարտութիւհ–
մրն է թէ , յաճախ,
ուսս/եողնե
բ բ իբենց
ո ւսո
ւց
ի ^ ե ր ո ւն Հետ, պարա—
պո
յ մամերուն
եւ
անպաչաօն
կերսլով
չփոլմ՛
ունե
նալու
մ
իքո
ց ինւ , իրենց
ոլսոլց չին մէկ արտայայ -
տութենէն
աւե
լի 1լ՝օղտոլին ու կ՝աղղ ուին– , քան
թէ սլաչտօնական
գասամամ
երուն
անո\ևց
տուած
գասախօսութենէն։
Ատոր
իրրեւ
փայլուն
օրինակ
մբ պիտէ
յիչեմ՛ Հետեւեալ
միքաղէպբ ;
Օր
մ բ, ղարձեալ 3 • Գուրղ էն
չրքապատուած
էր
իր աչակե րտնւե րէն : Անոնցմէ
մէկուն/
Հար -
ցումէն
պատասխանելու
Համ
՛ար,
Գուրգէն պաա -
ուիբեց ոբ իրեն
«Եղնիկ»
մր րերեն։
Աչակերտնե^
րէն
մ ին վազեց գասա րան՝ պատու է րր
կատարելու
Համար։ Եբր վերաղարձալ՝
Ե՚^իկի
«Եղծ
աղան -
գոցր» իձեռին, 3՛ Գուրգէն
ղրպանէն
Հանեց
թաշկինակր
ել նախ խնամով
մաքրեց
ղրքին վբա–
յէ
քէլ
բ
փ՛– շին որպէռ թէ ս ր րաղան։
մ
՛ասունք
մր
կամ սրբատուվւ
մր րլլար , եւ
Հանգիսաւորապէս
ել յատկասլէս
շեշաելով
բսալ,
Կր տեսնէ՞ք
այս ծաւալով
փոքր, բա քց աբ–
է Ք՛՛վ մեծ դէբքբ
՝• Հայր
Արսէն
Րաւլ բատ
ունին
^ " ՚ յ ր է ^այբ
ղոց գիաէբ
ւլայն , եւ միշա կր պաՀէր
իր ղրպան։ին
մէք ել երր վենեաիկէՆ
Ա . Հ աղար
,
կամ
վանքէն
վ^ենետիկ
կԳրթար
նաւակով
, ղ րբ -
պանէն կր Հանէր ու կր կարղար,
ել կ՝րսէր– «Ա՜
մէն
անղամ
որ կր կ աբղամ
ղայնէ, նոր բան մր կր
սորվիմ
Հայերէնի ու Հայկաբանէոլթեա)
մասին»։
Այս
բացատրութ
իւնր
պատճառ
եղաւ որ եր-
կիւղած
ակնածանք
մբ ունենանք
Ե՚թ՚իկի
Հանղէպ
եւ պաշտե
լու աստիճան
սիրենք
՛լ՛ոյն :
3՛ Գուրղէն
Ասէնասարեանւի
րարձ րագո
յն կար
գերուն
մէք մանաւանղ
րն թե րցաս ի րո ւթեան եւ
ՍՍՊէՏ ՎԱ^ԱՆ Ի՚ՕՐԱՍԱՆ^եւԼՆ
(Մա ր ս էյլի Մ ա յր Եկեզեցլյւյ օ ծման 20րդ ^
տարեւլարձին
աո.ր–իՆ)
Հայուն
Հանճարր
փայլած է ամէն
մարզի
մէք։
Տաղան
ղնե բ կանոր արուե ստագէտ կբ ծնին : իսկ\
ուրիշներ
որսլէս մեծ առեւտրական
: 1ւքօսքս
ա
յն
Հարուստներուն
Համ
՛ար չէ որոնք մ ասնաւո բ ճաբ~
պիկութեամբ
մ՛ր օմտոլած
,գիտեն
օղտուիլ պատե
րազմներու կամ ուրիչ րացառիկ
առիթւ
.երոլ
բն -
ծա
յած
պատեՀ ութիւններ
է ն , ու մէկ օրէն
մ իւսր
գիրք կր չինեն
առաԼց
իբական
արմանիքի :
վաՀան
քԱօբասանճեան
մին է եղած
այ1ւ
քիչե
րէն
ոբոնց
Համ՛ար կարե
լի
է
րոել
կբ պատ
կաՖ
ին
անգլիական
ղպրոց
էն
եւ որոնք
Հայ
առեւտրակա
նին
աԼունր
կրցած
են բարձբացն/ել
օաար
չբքա -
նակներու
մէք։
Օրի՛նակելի
տիսլար
մր
ինէքնօգնու–
թեան,
յարատեւութեան
,
ուղղամտութեան
եւ
անսպառ
կորովի : Յիսուն
տարուան
ճակտի
քրր–
տինքուի
ու
արգար
վա
ս տա
կռ
վ ,
քա
յլ առ.
ք ա յ լ
րարձրացած
ու Հասած էր իր ՛նիւթական
այլ մա
նաւանղ
րարոյական
մեծութեան
:
Րնիկ Ա ամաթ իաց
ի , Համ
՛եստ
այլ
աոաքինէ
ծնողքէ
ւլալակ
, փոքր Հասակէն
ճաչակած է զբր -
կանքի
ղառնոլթէլնր
ու
ղեռ պատան է
ստիպուած
է նեաուիլ
կե անքի
պա յքարին
մ էք : Ասիկա պաա
ճառ
մ ր չէ եղած սակա
յն որ խամ
րի
ուսումնա -
տենչ
ուլին : Հքնո բՀ իլ իր բնւատռւր
ու չիմ
ու թեան ,
պրպաող ու փւ\՝ող
մ աքին
ո
րովՀետեւ
Հետա -
մուտ
էր միչտ
նոր բան մր սորփելու իր
ինքն աղա
րղ ացմ ան
ձզտում ր
կ^
(նգգբկէ
բ
Հաւասա–
րապէս ելմտական,
ճարտարարուեսաական,
իրա -
ւագիտական։ ու բ
՚Լաղիտական
ուսմ անց
սւսՀմ ս»ն -
ներր, առանց
Հաչռւելու
այն բազմաթիւ
օտար
լեզունեբր
որոնց քաքաՀմուտ
էր, էնչպէս
եւ
իր
մ
ա
յրենի
լեղուն
որուն
Հանղէպ կր տածէ
ր
գուբ–
ղուրանք
եւ
նախանձաի/եղրռւթիւն
: Աասնւաւոբա -
ոլէս ծովա
յի՛լ իբաւաղ իտական
Հաբցեբու
մ էք կր
ներկայանար
Հեղինակութիւն
մր որ ղուցէ
իբ
Հա–
ւասարբ
չունի գեռ Հայերուս
մէք :
Հաղիւ
18
տարեկան կրՀեռ անա
յ Պ՚՚լ՚՚էն՛
,
խու
սափելու
Հ
ամ աբ
Համ իտեանւ խստութիւ
ննե բէն , ո–
րո՛նք կասկածի
տակ
կր ղնւէին իր
չարմումներր
աղգային
կեանքի
մէք։
կ՝անցնի Եգիպտոս եւ
կբ
գործակցի
մօրեղբօրր,
Գալֆաեան
խանի՝
պարս
կական
Հիւպատոս եւ ներկայացուցիչ
եւրոպական
երկաթի
ղ ործարաններուն
: Այնտեւյ
իյայտ
կու
ղան։
ղ ո րհ
ի
մարգու
իր անվիճելի
ա
րմտկ։ իքն։ե ր ր ,
իր Հեռատես,
փհռակաք՛.։
՛ու նախաձեռնող
ոգին՝, ո–
ր՛նք կր),ախասաՀմանեն
ղինքր
իբրեւ
տպաղայ
ղեկավար ու կաղմակերպիչ
րնգարձակ
գռբծտռ -
նութեանց
:
վայելած
անսաՀման
վստաՀութեան
չնորՀիլ^
եւրոպացի
ղռրծաաէբեբու
եւ .լրամ ատէ րե րոլ
մօտ
կր ղտնէ պէաք եղած վարկը եւ կր Հիմնէ Աւտ ֊
նուն
բսկէրութիւն
մր որուն նախագաՀբ
ել
վարիչ
պատուիրակր
մնաց
մինչեւ
իր
մաՀը։
Իր
ղյւրծոլնէութիւնր
կ՝բնղգրկէ
րաղմաթիլ
ճիւղեր։
Աեծաղսյն
մղումր
կուտար
Եղի՚ղառսէ
ել,կր.ողոբծռւթեան
Լոր 1-րկրին ղլխաւոր
Հարրս -
տութեան
աղրիւրբ Կբ Կ՚"ղ՚^է)–>
Է^ՔԲ
նեբմուծելով
.աոաքին անղամ
քիմ՛իականէ
աղբերու
գոբծածու -
թիւնբ,
"րուն
Համար կրչրքի
ամրողք
երկէրր ,
ղասախօաութիւններռէ
եւ ղէտական ու փորձա -
ռական
կէրարկումներով,
անվՀատ,
մ՛էնչեւ որ կր
յաքռւլի
ծանօթացնել
անուս ու
նա խասլա չա րեա լ
Ղի՚-ղ՚սցլոյւ
քիմիական
աղբի
բարիքներր
։Այս
մեծ
՚սշխսէաւսնւքր
ղնաՀատուած
ու վարձատբուած
է
րարձրւսւլոյն
շքանշանով
եգիպտական
կառավա
բութեան
կողմէ։
Գարձեալ
ինքն էբ որ ապաՀովեց
պելմիական
գ՚րօշի
մուտքր եգիպտական
քուբերուն
մէք, առա
քի՛ն ծովային
սէղասարկռւթիւնր
Հաստատելով
Ան–
՚իէրսէ եւ Աղեքսանգրիոյ
միքեւ ու
միանգամայն
կարեւոր
շուկայ
մը ստեւլծելով
պելմիական
ճար~
տարարուեստին
Համար։
Այս ծառայութիւնն
ալ
իր կարգին
վարձատրոլեցաւ
սլելմիական
պետռլ -
թեան՝ կողւՏ՚է «Լէոփոլտ»
պատուանշանէն
ասպե -
տութեան
աստէճանով
որ Համ արմէք է ֆրանսա
կան Պատուոյ
Լեղէոնին։
ԱաՀոլրնէն
առաք
Հիմ
նած
էր նաեւ անքատ
չոզենալային
քնէլերութիւն
մր ռ րոլն
երկու
անղ րա տ լանտ եաննե ր ր
մ կրաեց
« վան » եւ« Անի » անուններով :
Առեւտրական
ղործր «սւիօռ » մ լ ն էր
իրաւ
Համ ար : կր սէրէ ր ղա յն պա յքարելու եւ գմուա -
րութեանց
յաւլթե
լռ ւ Հաճո յքէն
Համար
։ Ըսա իրեն
գրամր
միքոց
մլ^է էրմիայն
գեղեցիկ
նսլատակնե–
բու
իրաւլործման
, եւչավւանէիչ
մր չէր կրնար
Հա
մարուիլ
մարղիկր
աբմեւորելու,
առանց մտքէ
ու
սրտի
ձէրքերու
: Գրասէր ու երամչտասէր
, կբ
յաբղէր
գոբծնապէս
մտաւորականութիւնր
: Գէ -
՚ոէբ
աղղայի՚հ
Հաբցեբու
մէք բարձրօրէն գատաս -
տան
րնել անէկողմ՚նակա
լութեամ
ր :
Աոաքին
մեծ
ւղատերաղմին
, Պելմիոյ
մէք Հե ^
տապնգուած
է զերմ . ղինուորական
իչփւանոլթե
.
նէն,
Գաչնէսէկ իցնե բու ի նպաստ
գաղսլ՚ւ օրէն էր
մատուցած
ծառա
յութ ես^,ց Համար
։
Հոլանտա
յէ
մէք կր տեսնենք
ղինք
իրրեւ
Հայասէրներռլ
մի -
ք՛ո՛ւղային
Ընկերութեան
մր
Հ իմնաղի
րնե
բէն
մին՛։
Ապա
իբրեւ
ելմտական
խոբՀրգական
Հ.
Հանբ.
գրական
նաիւա։էո
րձե
բու
րոլոն
սէր մբ
արծարծած
էբ՛՛ Իբ ա չա կե րտնե բէն լաւագո
յնն էր
անչուչտ
ՅովՀ
՚ Շաւարչ
, ԼՅովՀ
. Աիլզէնէճեան
, Թււքատ -
ցի)
որ րանաստեղծի
տաւլանղով եւ ղրելու
աչքտ–
է։.ու կա
րո ւլո ւթեամ բ օմտուած
երիտասարգ
մ լն
էբ : 3 • Գուրգէն
Աանասարեանի
մէք
իբպաշտօնա–
վարութեան՛
շբքանին կր պատ բաս տէր
իր ՛էե րքին
գռբծը՛
«Համառօտ
Աբուեստ
Տաւլաշաւիութեան՛»
:
Այս
ղբքէ՚ն
մ՛էք, թուական
ոտանաւոբներէէւ
բոլոր
տեսակներուն
Համար
օրէնակներբ
գրել տուած էր
ՅովՀ
. Շալարշի
։
Այս
աոթիւ
յիշեմ թէ Աանասաբեանի մէք,
կարգերր
իբենց գաղտնի
, էսմոբատիպ կամ ձեռա—
ղիր
թեբթուկնեբբ
ունէին
։ Ատոնցմ՛է մէկ
քա՚էէէն
անուններր կրյէչեմ,
ԾիածաԱ, Արսւքս , Ընկ երա
կան Սիրա,
եւն. : Այս վեբքինին
էսմրաղիրներն
էին
Յ՚՚վՀ • Շաւարչ եւ Ա ա լխաս
։ Անոնք ե ր բեմն կ^րմ —
բոստանային
կարգապաՀական՛
եւ վարմաբանա
—
կան
կանոններուն
գէմ , ել մէնչեւ էսկ քննաղա -
տական
յօղուածներ
կր գրէ
էն
ուսուցիչներէն՝ ռ -
մանց
մասին , «Աեթոտ»
կեղծան՛ունով
։
ՅովՀ
.
Շաւարչ
տաղաչափութեան
մասին
յօղուած
մր ու—
նէր
իր թերթին
մէք : Այսպա բաէլան
ւլա յրո
յթ կր
պատճաււէ 3՛ Գուրգէնի ել այգ պատճառով էւր
Հեղէինակած
« Արուեստ
Տաղաչափութեան
»էն
էէոլրս կբչպբտէ
ՅովՀ • Շաւաբչի
ղրել
տո լած
բո–
լոր ոտանալոբներր
զա-ևոնք
փո խա բ էւնե լով
3 •
Աեթեանի,
Եւտերպէի
(Տիկէ՛ն
ԶարուՀի
Գալէմ -
քեարեան) : Աճէմ՛եանի
, Ա՛ Փանոսեանի
, վ • Աա–
լէզեանի
, Ա՛ Զօպա1 եանի եւոլրէւչներոլ
բանաս -
տեղծական
յօրէնուածքնեբովԼ*)
;
Ա ալէսաս
ան չոլշտ
ճշղօրէն
ղիտէ այս խնղ -
(*) Յովէ– Շաւարշ, Աանասարեանէն հես ա -
նալէ վերջ Փարիզ զնաց զր ա կ անութե ան հեսւեսե–
լռւ համա ր ։ Հռ ն Երզ1նկացի րժիշ կ Պաղաասարհա–
նի ընկհրակցւււթեամր հրատարակեց « Համա
լսարան » անույււ զրական - գիտական ամս աթե րթ
մը՝ սր շատ կարն կեանք մը օււնեցաւ, խմրա գ րին
վայլաեաս մահոլան պատնաս.աւ: Յռ վ հ • օաւարշ
գրա ծ է ր «Սփսփանք» անու֊նււվ րանաստեզծոլ թ ի ւ ն
մ ը , եւ «Մ ա մո ւ լի տակ» ո ւն է ր « ՚ և ո ւ աղ քնար, Աո–
կ ա յ ծ ք նար» ,բանաստեզծական հասւորները, որոնք
երրե ք լ ո յ ս չ տ ե ս ան։ Ի՞ ն չ եզան ա յ դ գ ո ր ծ ե րը կամ
անոնց ձեոագիրները • • • :
րոյն
մտնբամասնոլթէլններբ,
մինչ ես
միայն
մացած
եմ՛։ Եթէ ուղէր,
կբ՛նաբ լուսաբանել
այՍ
պարագան,
մռլթ կէտ չոգելով 3՛ Գուրգէնի
Ս ա–
նասարեանի
մէք ունեցած
գոբծռւնէութեան
մա -
սին :
3՛ Գուրգէն
1896/
գպրոցական
չրքանր
աւար–
տելով
մեկնեցաւ
Աանասարեան՛էն : Նորէն
փրօֆ՛
Ա՛ իյաչատո
ւրե ա՛նն էր որ վերագարձաւ
Եւրոպա -
յէն եւ ստանձնեց
Հայերէնի
գասերր։
Հայերէնէ
գասալանգութեան
պատմակս^
այս
Համառօտ
պատկերր
ամբոզքացնե
լո
լ Համար,
յէ -
չենք նաեւ Աանասարեանի
այն< սան
ուսուցիչներր,
օգնական կամ գլխաւոր
որոնք պաչտօնա -
վարած
են զա՛նաղան
մամ անւակներո
ւն
մ էք , կարճ
կամ երկար
տեւողռլթեամբ
։
Այգ
ռւսուցի^երբ
եզած
են , Ասմ
՚
ԱաՀմանա–
ղրութենէ
Աոլքիաս
Աողոմոնեան
, Լեւոն Գարագաչեան
, Հ՛
Գույումճեան
եւն.։ իսկ Օսմ. Ա աՀման ագբութե -
նէն վեբք,
Մանոլէլ
Տէտէեան, որԲաբղէն
վրգ՛
Կի՚^լէսէրետնի
«Լոյս»
Հանգէսին
մէք աշիարՀա -
բարի կր թարգմանէր
Եղ՚էկի
«Եղծ
աղանգոց»բ
՚.
Սակայն
չգիտեմ թէ լբացո՚՚ւց թէ կիսատ
մ՛նաց
I
Մ . Տէտէեան
ղոՀ գնաց
1915/
Հայաքի՛նք Աարսափ–
ներոլն։
Օւրիչ
մր, Ատբլլիս Ա անուկեան
, Բղեցի ,
ճեմարանալարտ
ել Գերմ՚ա^նիա
փիլիսոփայու
թեան
Հետեւած։
Աարգիս
Աէսնսւկեան
իթթիՀատ–
եան կոտորածէն
կ՝աղատի
քիւրտ
պէյի
մր
մէքա–
մտոլթեամր,
իր քրտերէն
գիտնալուն
չնորՀիւ է
\92Գական
թուականներուն
Հայաստան
ներգաղ -
թեց,
ուր
Համալսաբս^ին
մէք կբ
պաչաօնավարէբ
իբբեւ
գասախօս։
Թերթերէն
տեղեկացած
էի թէ
կր պաարաստէբ
թրքաՀայ
թատրոնին
պատմու -
թիւնր։
Զգիտեմ թէ վերքացո՛՛ւց այգ աչխատու -
թէ՛ւնր։
Հեր քերս էր
ձայնր
ձունր վի լսռւիր
,
է՞՛նչ
եղալ
արղեօք
յ
1908
1911 ,
տարեչբքաններուն
այս տողերր
ստորՍ
՚ղբողր
գարձեալ
սլտՀաօնաէէա րե ց Հոն
իբրեւ
Հայերէնի
ուսուցիչ
.
Աանասարեանի
Աեբաստիա
փոէսաղրուելէն
վերք , կարնոյ
մէք Հիմբ կր գրուի
«Նոր»
Ս անա -
ոարես՚ն
վարմարանի
. Աակայն
ոչ
այգ
նոր
Աանա–
սարես՚նին,
ոչ
ալ Աեբաստիռյ
Աանասարեանէն
մէք
սլ՛ո չտօնա,էա
րող
ուսուցի
^ ե բուն մասին
ստոյգ
տեղեկութիւն
չունիմ -
Մարսէյլ
վԱՀԱՆ
ԳՈԻՅՈԻՄՃԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
