€6ԱՌԱՋ7՛
կեղեցւո
յ փաած
վարաղոյրին
եաեւ։
Հարուսա
եւ
առաաութեան
աարիներոլ
մէչ րարձրագոյն
Հո -
գեւոր
իչիանոլթիլ՚սներէ
չափէ աւելէ
չփացած
ղէմակաւոր,
գեղեցկագէմ
եկեղեցականներն
են ,
որոնք երիաասարգ
չրքաններու
մէք
յանկարծական
րարձրացումնելոլ
արժս^՛ անալով, այսօր
անմ է -
քական աղէա
մր գաոնալ
սկ
սած
են աղղէն
ու Ա–
կեղեցւոյն
ղլխուն
;
ԱՐՏԱՒԱԶԳ ԱՐ-ԲԵՊ. ԱՒՒՐՄԷԵԱՆ
Ծանօթացէք
.
« Գեղաղէմ
եկեղեցակ անր»
, ա յս «անաղղա
-
սէր վարձկան
Հովիւր»,
որուն լուսանկարր
կր հր՛
րաաարակէ Արաաւազգ
արքեպ . Ա իւրմէեան
, կա.
թողիկոսական
պաաուիրակ
արեւմտեան
Եւ֊ր"պա–
յի,
ուրիչ
մէկր չէ ^ մեր Աբէլ Նազարեա-ն
է–.՛
Հայասաանտսէ՜ր
, էքմիածնասէ՜ր
, Հտյրապետտ
-
"Է՛՛Ր է եկեղեցասէ՛՛ր^
Հայրենասէ՜ր,
կրօնասէ՛՛ր,
Հ պախալ
»ի իր իսանութին րացման
առթիւ
աքլոր
մր մորթելով
մաաաղ
լնե ին էսկ
չմոռցող
աւան -
ղասէ՜ր
մեր Նաղար ա(րե)ղան
է, Ասաուած
չար
նաղարէն
սլաՀԷ ։
Արտալաղղ
արքեպիսկոպոս
իր այս
գրութիւ
նր Հրաաարակած
է Պոլսոյ
Հ ա յ Խօսճսւկ/յ*
՚^էէ.
(1924)
է
յետոյ
Հալ ան ա րա ր ղգ ո լչացքնելո
ւ նպա
-
աակով
Եւրոսլայի
իր Հօտր
վերստին Հրատարա
-
կեց
\947ին,
Փարիղ,
Թշոէ-աււի ղդայՈնթիւ֊ններ
Հատորին
մէշ (էք
105—112) :
Ո՚֊րիչ
չա.(,
աւելի
նաիս չուն յօդուածներ
ալ
ղ րուած
են մեր նա խ չուն
վարդապետին
մասիւ ,
արդ
, քանի որ Արտա -
ւաղգ արքեպ՛
լարմար
կր դաաէ վերսաին Հրաաա.
րակել իր յօղուածր՝
արթէԼցնելով
Հայուն
կսկիծր,
Հարկալ
րան մ՛ր գիաէ , ուստի ես ալ արդար
եւ
պատչաճ
կր Համարիմ
Հրատարակել
այլապէս
Հե.
տաքրքրակա^ կարգ մր յօգոլածներ՝
Ք՚՚՚գել՚՚վ
մեր
Հ ին ձ՛ամ ուլէ ն , ցոյց տալու Համար թէ ո՛վ է եկե–
ղեցասէրր
, ո՛էէ է կաթողէւկոսասէրր
, ո՛վ է
Հա
յա ստանասէ րր
—֊
Արէ՚^լր։
Արտաւէէւղդ
արքեոլիսկոսլոս
ի
յօդուած
ր
կր
Հաստատէ
թէ Արէ
լ ւլէւաէ նաեւ խարդախե՛՛լ
,
է՛ր
էէնքնակենսաւլրութեանւ
մէք կր դրէ • «կուսակրօ
-
Ղութիէնր
թուլնելոլցս
Հէէնւլ
էոարի
յետոյ
» :
Ի՚^նչ , ՀՀթողնե՚^լ»
,- կաթողէ կոսակէսն
պատուի
-
րակր կր վկայէ
թէ վչաակիր
Հայրասլետր կարգա
լոյծ Հռչակած
է Արէ լր , (Հայաստանի
եկեդեցի
–|
ներո էն մէք նղովք ալ կարդացուած
է, բայց
այգ
մաս/ն՝
իր կարգին)
: ճիշգ է թէ
«սիրում
եմ մէ՝\
կնոք» յայտարարութիւնր
կր նշանակէ , աւելի կա–՝ւ
նոլխ
, «կոլսակրօնոլթիւնր
թողնել»
, աւելի
կա –\
նոլէս , րայց թէ ետքէն
ի՛նշ էսպոլր կերալ
Հայաս
տանէւ էԲէք, որ Հայրաւղետակւմւ
շանթն
ինկաւ
ղրլ–
էսուն , այւլ մասէն՝
էւր կարւլէւն։
Այստեւլ
ուշա -
դրոլթէւլնս
կր գրաւէ
«կոլսակրօնռւթիէ1ն
ր թոգ
-
նել» էոելօքիկ րացատ րութ իւնր
,
քաՀանանե
րր
կուսակրօն։
չեն, Աբէլ Նաղարեան։
ամ ռ ւսնւա ց եա^ ք
եկեէլեցականալթիւն
էիորձեց • • • Գաէէնւիի Հռչակա
ւոր
քաՀանայէն
Հետ գործակցարար
, թէ
ուրիչ
«եկե էլե ցաս իրա կան» կամ «Հայրենասիրական»
քա–
քադործութիւններ
կաաարեց , մինչեւ
որ
լսուեցաւ
. . . Հերո ս մ ռ ն չ ե ց • • • գնդակ որոաաց ,
(այգ էղաա–
մոլթիւնր
կր թողում
որ իէնք պաամէ,
չանսատակ
քաՀաքևայէն
ո՛ւր թաէէուիըւ
ալ
մ իամամանակ)
Հ
« կուսակրօնութիւնր
թռղնե՜լ»
, այս ասլոլշ րէս -
ցատրոլթիլնր
չէ կարեւորր
, Հայոց
եկեղեցէսկան
իրաւտղիտոլթիւնր
իմ մասնաւլիտո
լթ իւնս չէ
ռր
իսնդալու իրաւունք
ունենամ
, այլ այն որ Աբէլ
տա–
ՋԱեՂ\–Ր
ԳԱՒԱՌԷՆ
ՀԱՅՐԵՆԱԿՑԱԿԱՆ
ՄԱՐԱԷՅԼ
Րարձր
Հայքէ
Հայր.
Միու
-
թեան
մասԼաճիււլր
որ՝ անցեալին
ունեցած
է
բեղնալոր
աչվսատանք
, էէերակաղմուեցաւ
նոր եւ
ձեռներէց
ումերով
ւ
ԱղգապաՀպանման
աչիատանքր
այնչափ
շատ
է եւ րազմակաղմանի
որ, ոեւէ
կաղմակերպուած
ումի վերերւումր
ուրախութիւն
կր սլատճառէ
մե–
ղփ։
Կարնեցի\ներոլ
երեկո յթն է ր որ տեղի
ունեցաւ
Մայիս
2(ձէն , շարաթ դէշեր,
Օսեշ/ւ
չքեղ
սրաՀէն
մ էք , որ մամ անակէն առաք լեցուած
էր
լնտ րեա
լ
րաղմութեամբ
մր։ Հանւլէսր բացաւ
Աիութեան
ատենապեար
, Պ՛ վաՀան
քՏ ա լօ ւլլե ան , շե շտե լավ՛
«Մեր
միութիւնր
որ
\924էն
մինշեւ
1938
տարած
է ա յնքան
Հա յրեն անո լէր աշվսա տանք , դա գրե
ցաւ
ղործելէ
կամքէ աւկաէս պատճառներոէէ
։
Ուրախ
ենք
որ մեր վերակաղմոլթիւնէն
վերք
առաքփն
այււ ւքե ր ձեււնարկր քաքա լե րո ւթ էււն
ղ տաւ
Հայ
մողովո
ւրղ էն րնգՀանրա
սլէս , իսկ մեր կարնեց ի -
նե րէ ն մ տւ/ն աւո րասլէս : Ա յս Հանգիսաւո
ր
առթիւ
կր
իսո ստանանք
Բ" լոր
մ եղ
նմ ան
մ տածող
քո
յր
Մ իռւթիւննե
բու
Հետ
մ իէսսնաբար
լծուիլ
Հայա
-
պաՀ էղանմ ան գործէն»
: Օր • Մ "՚բի
Ա իմոնեան
(«Արմենէււս»
ե րղշա էսում րէն)
, երղեց Աայաթ
Նո–
վայէՀ.. քանւի մր երղեր,
Օր՛ էլէն
Արէւստադէսեան
գաշԼտկի
էէրայ նուագեց
«էնղէլի»ն
եւ Ուրիշ քանէ
կալին
կր պնդէ
թ է 13 որ էն կաթողէւկոսր
ւլա յթա
-
կ ղութեան
ւղա աճառ
չի՛՛ էլ տնե ր եղե ր էւր սլատմ
ռւ–
էմեան մէք : Տեսէ՜ք
, տեսէ՜ք
, մեռած
կաթոդիկո
-
սին
յիչա տակն
անւղ ամ անարգելու
փորձ
մ լն
է
ասիկա
,
ռւրեմնւ հէորէն։ կաթողիկոս
1^ ե րեւի
թէ
«կնիկ աոէք ֊ էէախէք » կ՝բսէբ
մեր վարդապետ
-
ներուն
:
Ւ՛՛՛նչ , կաթողէէկռ՞սն
ալ Հիացողներէն
էր :
Այսքանլ տէսրէւ յօգուէոծ
կր ղրէր Աբէլ
եւ մէ
կր Հէւացում
չյայէոնեց
, ոչ ալ
Հաղար
ֆրանք
տէէ լալ՝
Համ ակրանքի
նչա՚հ :
ԱՀ ա
վերքապէս
ստացաւ : Յուղէւ՜չ
էր , սակայն
, Հաղար
ֆրանքով
մ էսէ։էմ ա ր ո լ ե լու
յօմ արո ւթիւնր
։ Գալով
Հ ամ ակ
-
րէոնք վն առ ելուն
ել վե րքա սլէ ս մէկ
Հ ամ ակի ր ար–
ձէսնէոէքրելու փու թկոաոլթեանւ
, ատոր նչո^նակռլ
-
թիւնր նախակրթարանի
տղան ալ կր Հասկնա
յ
ա–
ոանւց պարստտէւկիս
աւե րներր չէսւիե լոլ
նախա -
պէս։
ԱյսոլՀանւդերձ
,մեււած կաթողիկոս
մր ե անւ–
ծտնօթ
կուռնելիոս
մբ Համակիր
ցոյց
տալր
կր
Հաւքարիէք աւելորդ,
որՈէէՀեաել
չեմ կարծեր
թէ
լւո լորով Էւէ1։\ ղրկոլւսծ
բլլա յ
Հիացողէ
մ բ,
անո՛ ր
Համար
մէւէսյն որ Պուալօ այգ
մէսսի՜ն ալ մաածած
է , վաղլ/լց .
Սո տօէ՛ է^օսV^ էօսյօսրտ սո բԽտ
տօէ զսւ ^^ճա^^6 •
Հա՛ , ճէւչգ է , տէսմարր կր Հէւանայ տէսմարին՛
վրայ, րայց էքէկ էոխմար չէ եօթանասուն
եւ եօթր
տէսէքար
չե՜ւ, կրնար փբկել
իրենց մէկ րնւկեբր , Ա–
բէլ Նաղարեան
ծայրագոյն
վարղապետ
Հայաս
տանավաճառութեան
, յուխտէն
էքմիածնայ
Աէւա–
րանութեան
, ուսեալ
է Ցէ՚ւրէ՚թ
:
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
մր կտորներ : Առաքնակարգ
նուագախումբի
մր
ղեկավարութեամբ
մէք ընգ մէք տեղի
կ՚ունենային
միքաղղային
պարեր,
Հանէէէսր
միօրինակութիւնէ
փբէելոլ
մտաՀոգութեամր։
Արտասանեց
Օր՛
Թա–
դոյեսմն, Վարումանի
«Հողր»։
Գաչնակի
վբայ
նուադեց
Օր՛ ՇաՀբաղեան
: ՚Րէմանչէւստ
Համ՚օն
նուաղելով
եր
դեց
կարդ մ՛ր
աչՈլղական
երգեր
ո -
լ՛ոնք սաեղհեցին
մեծ էսանգավառութիւն
:
Բանէ
մբ տողեր,
է պէտս ուծացածներու.
« Ով
որ
աղգր ո ւր ա ն այ, երկ ու ա չքո վ կ ո ւ ր ա ն ա յ » ։ «ին1չ.
պէս
որ հայ ծնար դոււն, հայ ալ մտիր գ երե գման» :
Ժէ՚բա յր Գասպարեան
խռ սա մնա լից
երիտասարգ
մր եբղեց «կռունկ»ր
եւ թ՚ււսքայէն
կտոր էքր ;
Եւրոպական
պարերու
սէրաՀար
ե րէտասար
-
գութէււնն
է՛սկ տեղի տուաւ
այն
էսանդավառու
-
թեան
՛լոր՝
էէ
տեղծեց
էւն Տէ լ՛ եւ Տ
իկէ՚ն
Ա էււղտն
•
Տ է՛ղ բան Շ ամսեան
, առ աք էւն ր ղուտ
աղգային
իր
եր՚էե
բով
եւ ե
րկրո
րգր
իր նոլաւէով
եւ կովկաս
-
եէսԼ
սլարերով։
Ժ՝"՚լո՚էուրդր
որ
անՀամրեր
կբ
սպասէր
կաբնեցիներու
պարերուն
ղորս իր
քոլթա–
կով
կր վարէր
ծանօթ
էրղրռւմցի
Թ՛ո բգ՛՛մր
։ Գմ
րախտարար
չատ
քիէ մամանւակ տրուած
էր վե -
րասլբեցնելռւ
Համար մեղ մեր Հայբենի
յէւչաաակ–
նեբով
;
Աւե
լո բդ է յիշեցնե
լ թէ
մեր
Հ անդէ
լյքնե
բուն
գլխալո ր նսլատակր
սլիտի
րլլա յ նե ր^ չմ ան աղ -
բ ի ՚ - բ
դառնւալ
ամ էն
ւոեղ
«Փոքր Ասիա
ղ բախտն
ունիս ցանւկալի»
, Տէ՚կէ՚^ներ
Զաթէ՚կեանէւ
, Արիս -
տակէսեանէւ
կռվկասեէսն
պարերր
բնգո
ւնո
լեց
ան
քերմ ծափերով։
Ե՛– այսպէս վախն ի փոխ
Հանդէսր
չտր ո ւն ա կո լե ցաւ
մ ինչեւ առաւօտ պարերով
, կե–
րուխում ով եւ մ տերմ իկ
էսօսակց ո լթ իւննե բով
:
Նիւթական
չաՀն
ալ կա ր ե ւո ր է ։ Կր
մ րւդթենք
որ
«Բարձբ
Հայք»
եւ
ուրէւչ
մ
է՛ռւթ
էււննե
ր
գործօն
գեբ կատէսրեն
ամէն ճակատի
վրայ
:
Յովհ– Տէօքմէճեաւն
ԳԱՀՈՒԹԷ
ԳԱղՈԻԹ
ՏԽՐՈՒՆԻ
Մայիս
2ին Ֆրէղնոյի
մէք մե -
ռած
է լնկեր
Ա անուկ ԱբրաՀամեան
։ Ծնած
էր
Խ՚սրբերգ
Վեբիւ
Խոխ ղի՛ ղէն մէք ա1 էն:
\9Գ2ին
մեկնած
է Ամերիկա։
1904/5/
մտած
է Հ՛ Ց– Գաչ
նակցութեան
չարքերր
եւ մինչեւ
վերքն ալ մնա -
ցո՚ծ
է անոր Հաւատաւոբ
անգէսմր : Զ՝ոՀա րե րող
,
պաբտաճանւաչ
եւ Հայրենասէր
րնւկեր
ւքրն
էր։
ՀԱՅ
ԶԻՆՈՒՈՐ
ՄԸ, Պարղեւ
ԱՀարոնեան
որ
ծնւած է Բալէ՚ֆ՚ւրնէւտ
, Բորէա
յէւ մէք
թարգմանի
պտ չտօնէ կր կաէռարէ
ամ ե րիկեան
ոլսւչտօնէ ւււ -
թեանց
ե ւ թուրք
ղինուորնեբու
միքեւ։
Պարղեւ
իր
թուրքե բէնր ս.որված՜ է ծնողքէն
1
ԵՀԱՆԱԿԸ այնքան
ղէչ ՚լնաց Մայիսի
մէք, որ
վիճակագրութեան
մր Հւսմաձայն։
, Հաղիւ
138
մամ
արեւ էոեսանք։
1894
/5.՛
մէւայն
այս
լղէ ս ՛լէ չ եղած
է
օղ ր , թէեւ
ա յս տարուան
Ա ա յիս էն աւելէ
արեւ
եղած
է
(142
մամ) ; Գարձեալ
, ա լս Աա
յէսի^ն
121
միլիմեթր
անձրեւ եկաւ, իսկ
1931
/5,
եկած
էր
123.9
միլիմեթր։
Ջերմութեան
աստիճանր,
միքին
Հաչուով
\2.^ էբ :
\
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵՒ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
€ՅԱՌԱՋ*Ը
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(71)
Ասով
Հանդերձ
, ռմրակոծութեան
վնասնե -
բբ,
թէեւ
քէչ Համեմատութեամբ
,
չարունակոլե–
ցան նորէն
, եւ ամէն օր էտալական
նաւե րր
կամ
քանէւ մր մարգ կր կորսնցնէէւն
կամ
մեծ ու պբղ -
"՛իկ
՚էնասներ
կր կրէէն : Վերքապէս
, յարատեւ
ու
տամանե լէ Հսկռւլռւթէւն
էքր պէտք էբ : Ա իակ ղոՀ
մր սակ՛ա յն , կին էքր սպանն.ո ւեցաւ
կա լաթայի
մէք։
ճ են ո վա ց էւնեբ ր , ո րոնք ա յնքան քանացե բ է ին
Թուրքերու՛ն
Հետ աղէկ երթալ
չափաղէսնց
ւէչւոէս -
ցան անոնց ռմրաձիգնե
բուն այս անո րակե լփ
՚էո ր–
ծողութենէն,
.որով իրենց նաւերէն
մին
բնկղմեր
ն .
էին։
Գացին
ել
՜Աոլլթտնփն֊
գանգատեց
«Կ^ուղենք չէղոք մնալ, րսին, եւ մեր
երկու
կրակի
մէք գտնուելու
սւսրսափելէւ
կացութեան
՚^էք մէկ փափաք մբ միայն
ունինք,
այն է խաղաղ
՚^՚ՂՐԻԼ
երկու
կռուող
կողմերոլն
Հետ» :
Գոլկաս
կր պաամէ թէ անոնք
րսին
՚Լաեւ
որ
^^է
ի՛րենց րարեկամռւթէ՚էնր
չրԱո՚բ
,
Աուլթանին
նաւերր
քիչ մբ ղմուար
1լ անցնէին
Բերայի
րլու -
բէն
ու Ոսկեղքէ՚լր
կր մտնէին,
եւ թէ
իրենցմէ
՚^իայն։
կէսէսռււք ունէր որ քր իստոնեանե րր
ամե -
՛՛՛Այն
էլէւբութեսւմր
այրէէն
բոլոր "՛յդ նաւերր ։
« Մուլթ անր եւ է՛բ խո րՀ րդականնե րբ ,
կը
չարունակէ
Գուկաս
, պատասխանեցէ։ն
թէ
չէէն
դէտեր
րնաւ թէ որ աղ՚լէն
կր պատկանէր
էւրենց
լ^ւկ՚լմ ած
նաւր եւ թէ
թ չնամ՛ է՛ նաւ
մ բ
կա բծած
էին
ղայն իրենք, ել ճենռվաց էնե րէն
էսնււչրեցին որ
Կոստանղնուսլո
լսո
յ ղէմ իրե՚է ց ղռ րծ ռ ղո ւթ իւննե -
բուն յաքողութե
անէ Համ ար
ա՚լօթք
լնեն
եւ խոս -
տացան
որ երբ ւէերք^ւապէս
յս՛քողին
,
առատօրէն
սլէ՛ տէւ վճարեն։
լնկղւք ած
նաւուն տիրոք ւէնաս՚նե -
բբ»՛.
իսկ
եթէ Ֆրա
՚ւ
ցէսէէ պատմածէն
նայինք
,
որ
յսւե լի
ճչմ ա րտո ւթե տն
մ օտ է , Ա ուլթանր
անՀ ու -
նօրէն
նոլէսղ սիրալիր պատասխան
մր տուաւ
ա -
ն^՚նւց .
« Այ՛լ նաւերր
, բսաւ
ղ էսբՀ ու րած
ճեն՚՚ւէէա–
ցէէներուն, ւէաճառ ական ականէ նաւեր
չեւ.
բնաւ,
այլ ծովաՀէնէ։
նաւեր .անոնք բնաւ առեւտուր
լնե
լու
էլ աղաէիաբով
չեն եկած
Հո ս , ա լլ մ իա լն
է։մ
Հակէոոակէէ բ՚լիս
, կէոյսեր
օ՚լնո ւթ իւն բե րե լու : Ա–
տոր
Համար
թ^։ամէ։է։
աեղ սլիտի ղ\եմ ու.
րստ
այնմ պէւաէ։ ւէէսրուէւմ անոնց Հետ։
իսկ ՛չուք,
որ
րա ր ե կամնէ ե բ ս էք , խաղաղո
լթ եամ ր ղ ացէք
ձեր
ղործին»
։
Այսքանէ աղէտներ
, թուրք
նաւերր
այրելու
Հա։քար այնքան
մանրամասնօրէն
սլատբասաոլած
վէոբձէէն ան յաքո ղռւթ իէւԼ ր, քաւլաքին
սլաչտպանէոլ–
թեան
Համ ար վ^ենւետիկցի
օ՚լնա կաններ է պա Հսւ՛ն՝ -
քուած
աչխ ատ
ութ եան
օր րստ
օրէ աւե լնա լբ , եւ
ման/էսլանդ
ճենովաց էւնեբո
ւ րռնած
գէւրքին
այս
աէէէոիճան ե բկդիէք ու թիէնբ
տ յնւքա՜Լ– վաո
եցին
ա յս \
երկու
թչնամի
քաղաքացիներուն
մէւքեւ
էոիրող\
ղ աբալ-ո բ ատե
լութէււն։ր
որ ամ ենածանր
խռո վու - |
թիւՍնէեր սկսան ու բուռն
ասլստամրութիւէւ
մր ա
– ՜յ
րէւնոտեց
կոստանգն
ո ւպո լսո
յ փռղոցնեբր
է
Երկու աղգե բն ալ էրաբ
կ^ամ րաստէսնէէ՚ն
թէ
պէաք եղած
պա տո ւա էսնդր ո լթ ե ա մ ր չեն սլա չտպա–
ներ քաղաքր,
այլ միայն աոաքին պատեՀ
առիթով
իրենց նաւերր
էիախցնելր
կր էսորՀին : Այս ամբաս–
աա՚եոլթէէւնւերր
քրելոլ
Հաւքար
Վենետիկցիներբ
կբ յէշեցնէին
թէ իրենց նաւերուն
թէակներբ
Հա
նած են ել առաւլասաներոէէ
ու կէսւլմ՚ածներով
մէ՛ա
սէն քաղաքին
մէք պաՀած
:
ճենովացէներԼ
ալ կբ պատասխանէինւ
որ
թէեւ
այէէ տեսակ
բան մր չեն բրած
իրենց , բայց ատոր
փոիսաբէն
իրենք ալ իրենց կէւներն ռւ
ղալակնեբբ
ունին կալաթայի
մէք եւ թէ աշփւտրՀի մէք ոչ մէկ
րան։ի Համ աբ կր լքեն Արեւ ելքէէ մէք իրենց չաՀե–
րու՜ւ. Համաբ այսքան
կարեւոր
տեղ մր։ Ու կ՝աւել–
ցնէին
թէ եթէ էսաղաղոլթեէսն
մէք են
Աուլթանին
Հեա,
(որուն
Հետ լալ վար՚էւիլր
արղէն
ամէնէն
աւելի
գէչ կ՝եբեւաբ
Վենետ է՚կց էւներուն
աչքին) •
կա յ՛՛եր
Հետ
Համ աձա յնութեամ բ ՛ու անո ր
որոշ •
փաէիաքի՚հ ՛էրա յ էբ որ ա յդպէս
կ՛րնէին :
Բոլոր (
ա յս րաց ատ բութ իւններր սակա յն ոչ
մ էկր ՛Համ
ո֊
ւլեցին . եւ երկու
աղղե բն ալ Համ ողուած
էէն
թէ
իրենց Հակառակորդ
կողմր իր ան
լք
ի քակա՛ն
չաՀուն
վրայ
միայն
կր մտածէ բ եւ ուրիչ
ոչինչ
:
Գալով
այս ամ բաստանո
ւթ իւննե բո
լ ամենա
-
ծւմ1րին,
էսյսէւնքն թէ ճենուէէսց
ինե րր լուր
տուած
րլլան Աոլլթանէւն , իր նաւերր
այրելու
Համար
Բր~
րիստոնե անե րոլ
կաղմ ած
ծրադրի
մ ասէւն , ճենո -
վացիներր
ցասումով
կր րողոքեն աէոոր գէմ
:
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
