ՀասպոՆէակօւԱի 1Աւ7ոսաՎաէտիԱ
տաէնդաէձը
Փսւէիզի մկ
ԱՆՍՈՎՈՐ
ՐԱԶՄՈԻԹԻՒՆ
ԵԻ
ԽԱՆԳԱՎԱՌՈԻՒԻԻՆ
Վասպուրավանի
Հերոսամարտի
Յերգ տարե ֊
գարձր իէանգավառօրէն
տօնուեցաւ.
Փ՚որիզի
մէ^ ,
կիրակի
կէսօրէ
ՎերԼ,
Ը6ւշ16
1
\1աէ31ւ6^
մէի Բեմր
զարգարոլած
էր Հայոց
Հայրիկի,
Արամի, Վր -
ււամեանի
, Մկրաիչ
Աւետիսեանի
ել իշխանի
նր–
կարներով։
Եռոտանիի
մր վրտյ
դրուահ– էր նաեւ
Վանի
սԼսւ
շա
սլան
աւլ
թեան
մեհադիր
մէկ յ։ւ։աակա -
գիհր,
որուն վրտյ,
1ի Տ՛ Ջիթռւնի
ցոյց
տուաւ
Հայկական եւ թրքական
գիրքերր,
քաղաքի
թա ֊–
՛լային
րտմանումներր
, զօրտնոցներր,
եւն.;
Բացում
ր կատարուեցաւ
վԱ արսէյեէղ»ով
, զոր
Հնչեցուց
ղին. նուագախում
րր , ՆտխագաՀ Պ– 8՛
Տտսլաղեան
յոտնկայս
յարղանքի
Հրաւիրեց
ներ
կաներր,
ի յիշատակ
Հերոսամարտի
ղոՀերուն
։ Ա~
սլա,
նոյնսլէս
յոտնկայս
ո ւնկնղր
ո ւե ց
ալ
ղինուո
րական
նուագախում
րի Շաիէնի
մաՀերգր։
Բեմին
վրտյ,
ուրիշներու
կարղին
նստահ– էր
նաեւ նաՀատակ
Մկրտիչ
Աւետիսեանի
(Թէրլէ ֊
մէղեան)
մեհ եղբայրր,
ոլթսունամետյ
Պ՝ ՑովՀ •
Թէրլէմ
էզեան , որուն պատրաստահ
մ էկ
ուզերձր
կարգաց Պ՛ Տ– Ջիթունի
: « Վասպուրականց
ին ,
Կրսէր
հերունին,
չվախցաւ
բռնակա
լոլթենէն եւ
մ՛էկ մարգու
սլէս հառացաւ
անոր գէմ ,
ինչսլէս
1896^1
եւ յաղթեց» : Այս րնթերցումէն
վեր1
, Պ •
Ջիթունի
բացատրեց թէ ինչսլէս
խմորուեցաւ եւ
պայթեցաւ
ապստամ
րութ
իւն ր եւ խն չ
Հերոսական
ճիգեբով
մղուեցաւ
յաղթական
կռիւր
1915
Ա՚Վրէէ
Յէն
մինչեւ
Մտյիս
3։
3 աի
ր ղա բա ր խօսք առին
օրուան
բանախօս -
ներր
.
Պ* Ա՛ Չօպանեան
թուրքերր
ոչ
մ՛իայն
պատմութեան
մէ^ չտեսնուահ
եղեռն
մր կաղմա -
կ ե ր պե ցին ուղե լով
մ եզ լ^աիիլ
, ա յլեւ ատկէ ա–
ռ
ա
0
"^րէչ
Հ.ար1՚Ք ալ Հասցուց
ին
մեղի
թուլ
—
ցու ցին մ՛եր ինքնապա շտպանութեան
ոգին : Մեր
ռազմիկ
մողովուրգր
, ոբ Հերոսներ
տՈւահ
էր
անցեալին
մէ^,
մոռցահ էր կռուիլ։
Փսխուեցան
սակայն
իրերր եւերր
1914/՛
պաաերաղմր
պայթե
ցաւ , ոչ միա
յն
Հա
յ րեն
իքի
մ է^ , ա յլեւ
արտասաՀ–
մանէն
ել յատկապէս
ֆրանսայէն
կամ աւո րնե
րով.
Հայր
կռուեցաւ
նո յն թ՛նամ
իին ղէմ ։կռուեցալ
եւ
Վասպուրականց
ին , որովՀետեւ
տեսաւ
, ո բ ա
յլա
պէս պիտի
իւ րգո
լին
, ինչպէս
կռուեցանք եւ ու–
բիչ
կէտերոլ
վբայ։
Վ^ասսԼուր ականր
բաէստսէլաւր
եղաւ եւ փրկուեցաւ
կոտորահներէն
: Պէտք է
միչտ
տօնել
այս Հերոսամաբտր,
որ Հայուն քա -
իւթիւնր
կր խորՀրգտնշէ
:
Պ– Ա– Սաֆրաստեան
ԼԼոնտոնէն)
Հիմնա–
պէս
ոթալ է մտահել թէ առանց
օտարի
օգնոլ —
թեան
չենք կրնար
ապրիլ
մեր Հայրենիքին
մէ^։
Փաստր
ա յն է որմեր Հերոսական
լեռնա շփւա րՀ
ին
մէշ^ մեր նախաՀայրերր
ապրեր
են
ամբողշ
70
ղար։
Մենք
ինչո՛՛ւ պիտի
չկրնայինք
ապրիլ։
Աենք
ի վիճակի
ենք մեղի
օգնելու եւ երբ առիթր գայ,
պատռելու
նաեւ
այն գա շնագի
բնե
ր ր , որոնք մեր
իրաւունքներր
ոտնակո խեց ին : Նափոլէոն
, Եգիպ՜
տոսի
մէշ, կր յայտարարէր
իր զինուոբներուն
« Բառասուն
գարեր
այս
բուրգերու
վրայէն մեղ
կր ղիտեն» : Ես կ՝րսեմ
ձեղի , թէ
եօթանասուն
գարեր Վարագայ
, Աիփանայ եւ Արտոսի
կաաաբ–
ներէն
մեզ կր ղիտեն։
ՎստաՀ
եմ որ սլիտի գայ
մամանակր, երբ Ա.Գէորգի
աքաղաքր
անգամ
մրն ալմեղ պիտի կանչէ գէպի
մեր
Հա յրենիքր :
Պ– Մ* ԳույռւԱ՚ճեաէւ
Վասպուրականի
Հե -
բոսամարար
երեւոյթ
մ լ ^ է մեր
պատմութեան
մէշ ել եթէ արձանագրուահ
չրլլար
, մ՛ենք ամօ -
թով պիաի
մնայինք եւ սլիտի
բնաիշուէր
նաեւ
այգ
շրշանի
Հայութիւնր։
իիուսր,
սակայն
, չեկաւ
Հոն
իբրեւ աղաաարար
, այլ իր կարղին
ուղեց չա–
րիք
Հասցնել
մեղի։
Աենք սակայն
,
Վասպռւրակա–
նի յաղթանակին
յաշորգահ
ձալսողանքէն
վել՚շ
ւ
սորվեցանք
ինքնապաշտպանութեան
նոյն եղանա -
կով
գիմ ակա
լել
թ շամ ին եւյետագա
յին , Արա -
րաաեան
գաշտին
մէշ, յաղթանակին
աւելի
չքեղր
արձանագրեց
ինք : Այսօր
աւելի
շատ
թիլով
Վաս–
սլուրտկանցինե
ր եւ Տա րօնց ինե
բ ունինք
Հայրենի
քի մէշ % Ես վստաՀ եմորՎասպուրականր
նորէն
յարութիւն
պիտի աոնէ եւ
400
Հաղար Վասպու -
րական ցիներ
ու Տ արօնցիներ
պիտի
լեցնեն
անղամ
մ լն ալմեր Հայրենիքր ;
Պ՛ 3 ՛ Պօղռսեան
Տարուան
12
ամիսներուն
մէշ
ունինք
նուիրագորհոլահ
ամիս
մր, որ Ապ -
ւ՚ԷՕ՛ է ՝՝ Այգ ամսոյն կր մ ոռնանք
մեր առօրեայ վէ
ճերր։ Կր տօնենք նաՀատակաց
^Րէ1* սբսլէսՂ1՛
գիտնանք թէ ինչպէս
մ եռալ
մ եր
մողովուրգր ;
Կը տօնենք Վասպուրականի
Հերոսամ արտը, ոբ -
պէսղի գիտնանք թէ ինչպէս
կռուեցաւ
ան ։ Վ^աս–
պուրականի
յաղթութեան
թուականր
, Աա
յիս Յը
պէտք է թերեւս
տօնել
իբրեւ
մեր առաշին
անկա
իսութեան
թուականը
յ
Ըն կ ՛ Հ- Ս ամո ւ էլ
նաիս պատկեբացուց
1908
1
4ի վերելքր
Հա
յկ
. բնաղաւառին
մ էշ եւ պար -
ղեց , թէ ինչպէս
թուրքերր
, գ ե ռ
1911/5՛
հրագրահ
եւ որոշահ
էին մեղ բնաիշել։
Այգ
Գրագիրը
իրա
գո րհեց ան
1914^
պատերազմին
եւ ա ռաշփն
Հեր
թին
սկսաւ կոտոբել
գաւառի
մ ե կուստցահ
չր շան
նե րոլ
Հա յութիւնը
: Վռամ եանի
բողոքը
անաբձա–
գանգ
մնաց։
ճէվտէթ
գաւեց եւ
Հյատախի
մէշ
պատաՀահ
մ իշագէ պր պատրուակ
բոնելով, գա -
ւաղրօրէն
սպաննել
տուաւ
իչխանն ու իր
երեք
ը)ւկե րնեբ ը : ԱյնուՀետեւ
ձե ր բա կա լե ց եւ սպաննեց
Վ^ռամեանը։
Ապաննեց
Օսմ • բանակէն
Հտյ
ղի՛ն -
ոլորներ : Վա ս պո ւր ա կան ց ին ցնցուեցալ
եւ ղիմ՛եց
ինքնապաշտպանութեան
, մեր աննման
Աբամի
ղե–
կավա րութեամբ
ել բոլոր
Հոսանքներու
գորհակ -
ցութեամբ։
Յաղթանակին
նպաստեցին
նաեւ
Հայ
կամաւորական
գունգերր
, որոնք
Անգրանիկի ,
Վարգանի
, Համ՛ աղասպի եւ Ղ՛բո յի առաիորգոլ
-
թեամ^՛.
Հաստն
օգնութեան
եւ փաիսցուցին
շար -
ղա բա բնե
ր ր Ա ա յիո
Յին : Յետագա
յ
ձախողանքին
պատճառը
Իիուսն էրիր Լոպանովեան
քազաքսւկա–
նութեամ
բ ։ « Եթէ սակա
յն
Հոն
ձա իսողեցանք
,
1918/5՛,
միեւ՛նոյն
Արամի
ղեկավարութեամ ր ,
Հայ
մողովուրգր
գարշեց
իւր անկա
իսո
լ
թ ի լն ր , իր
սեփական
ձեռքերով,
առանց
օտարի
օղնութեան
:
Ա յղպէս
ալ , մ իչտ
կրնանք
յաղթե
լ երբ գիտնանք
մենք
մեղի
օգնել » :
Պ՛ ՛Ս • ՎաբդանեաւԱ
(Հայ Նախկին
Ռազմիկ -
ներու
Մ իութեան փոխ - նտիսաղաՀ
ը)
կարգաց
ֆրանսերէն
ուղերձ
մ ր ել բացատրեց
, թէ ինչպի
սի անՀաւտսա
ր կռիւ
մ
^5ւ
էր ո բ
մ ՛լեց Վասպու
—
ր
II
ք 1լ
11/
՛էւր եւ առանց
կանռնտւոբ
ումերու եւ պաա—
րաստո ւթե անց , ամ բողշ մէկ ամ իս
գիմ ագր ելով
,
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(33)
Ա. ՊՈԼՍՈՑ 4ՐԱԻՈԻԱԸ
Կրիտոպուլոս
, այգ զաբՀոլբելի
Հրետանիին
վրայ
գբահ
իր մէկ չատ Հեատքրքբական
Հատուա
հին մէշ, երկարօրէն կր պատմէ թէ ինչպէս պա–
շա բումբ
սկսելէն
վերշր,
Աուլթանր այգ
զէնքին
կարեւո
րութիւնր
զգալով.
Հոն, տեղին
վրայ
իսկ–\
նոբ
թնգանօթնե ր թավ,ել տուաւ
, մաֆ բամ
ասնօրէն
կը նկարտղրէ
երկու արտաքին եւ ներքին կաղա -
պա րնե բուն
չինոլթիւնր,
որոնց մէք ղտուահ պա
րապ
մասին
մէշ կր թափէին
Հալահ
պղիւնձր։ Այգ
կաղապարները
ամ ենամ աքուր կաւա յին
Հողէ կր
չինուէին,
որու մէշ կր խառնէին
նաեւ վուչ, կա
նեփ, եւ ուրիչ
թելաւոր
բոյսեր,
որպէս
ղի
կալր
չկոտբի եւ կտոր կտոր
չբամնուի
։իսկ
արոյրի այգ
Հսկայական
զանղուահին
Հալումր
3
օր կըտե -
ւէբ։
Գրեթէ
չորս
կենղինար
պղինձ կր
Հալեցնէին
երկու
ամրակուռ
փուռերու
մէշ, որոնց մօտ գբր—
ուահ
էին կաղապարներր
:
Գմոխա
յին կրակ
մր կբ վառէր
երեք օր
երեք
գիչեր
շարունակ
, մ ինչեւ որ պղինձ
ր կատարե
լա
պէս
Հալէր :
Յետոյ
զայն
Հողէ խողովակներու
միշոցաւ կր
թափէին
երկու կաղապա
րնե բուն
մէշտեղր։
Թրն -
գանօթը ալ թափոլահ
էր։ Երբ ԱքլքնձԱ
պաղէր.
կազապարներր
կր կոտրտէ
ին եւ կը Հանէ ին , ապա
ղորհիքին
երեսր
կը քերթէին ու կը
վւայլեցնէին։
Այգ
թնգանօթնե
րր անիւ կամ ուրիչ
ոեւէ յե
նարան
չունէին,
այլ պարղապէս
արգի
թնղանօթ—
ներուն
փսղր
միայն
կը ներկայացնէին
։ Այգ գլա—
նաձել
գորհիքը
կ^ամրացնէին
խոչոր
քարերու եւ
Հողի
մ իշոցալ
: Զտ
յն լեցնե
լու
Համ ար
վւա
յտէ ա–
Հագին
խիցի՛ մր ետին մեհաքանակ
վառօղ կր ղնէ–
ին , իսկ առշեւ
ի՛ կողմր կր տեղաւորէին
քա ր ի
Հըս–
կա յական
զան՚լուահը
։ Երբ Կրակ տա յին վառօ -
գին,
ղարՀոլրելի
պայթում
մը տեղի
կ՚ունենար
եւ
՛լ ե տ ին ը կը ղ ՛լր գա
բ ։
Նոյն
պաՀուն
կուրացուցիչ
փայլակով
մը ո—
րու կրյաշորգէր
սաստիկ
կրակ մը ել
թանձրմոլխ
մը,
վառօգին
պաքթումը
գէոլի
Հեռուն կը նետէր
Հսկայ
ռումբր որ կայհակի
արաղոլթեամբ
օղը
ճեղքելով,
կ՚՜երթար
պարիսպին
զարնոլիէ
ճշմաբ—
տապէս
քանգիչ
ումգնութիւնով
մը ։
ՄէՀմէտ Բ .ի թնգանօթնեբուն
ամէնէն
ն շանա—
լորին
վրտ
յ իսօսեցանք ,
ա
յսինքն՝
Արսլանի։ ձու -
լահր , որ րաւխ
աթիլ
եզերու
լհուելով
, Ագրիա -
նոլպոլսէն
բերուեցաւ
յ
ժ՛ո ՛լո վո
լ
րգ ին երեւ ակա -
յութեան
վրաք ամէնէն
մեհ աղգեցութիւն
րրահ է
այս
Հրանօթր
եւ իր յիշատակը
ամէնէն
աւելի
սեր
տիւ
կա
՛զո ւահ է ՛լա րե րու
լ^թացքին
մէշ Պո լսո
յ
այս
վեբշի
Համբաւաւոր
պաշարման
պատմու -
թեան։ Այգ թնգանօթր
միակր
չէր եւ չատեր կա -
յին
իրեն պէս ։
փրկեց
ինքզինքր
, զարմանք պատճառե
լով
նաեւ
ռուսական
բանակի
Հ րամ անատա
բնե
բուն
ճառերլլ,
մ՛էշ ընգ մէշ Համեմուեցան
գեզար–
ուեստակւսն
յայտաղբի
մր թիլերով։
Պ՛
ՕՀան
Տուրեան
գաշնակի
վրայ
զարկաւ
իբ մէկ Հեղի՛նա
կութիւնը
(Հայկ. պարեր)
։ Օր՛ Իրիս
Պիւլպի՚-լ -
Լան
եր՚լեց
երեք
մեներգներ
Արոլանձտետնցէն
,
Գ
ԱլէմշաՀէն եւ 0՛ Տուրեանկն։
Նմանապէս,
Հայկանո
յշ թոբոսեան
երգեց
Ա պենղ իա ր ե
անի
« Հայբիկ,
՚>այրիկ»ը եւ Ա. Պարթեւեանէն
երկու
կտոր : Օր • Ժանին Աաքելեան
ղաչնակի
վրայ
Հրն–
չեց՛" ց կոմիտաս
՚Լրգ՚ի՛
երկու պարերր եւ իյաչա–
աու
բե ան էն ուօտար
Հեղինակէ
մ ր ուրիչ
երկու
կտորներ : ՋութակաՀար
Պ՛ Ֆիլիփ
Ազազարեան
նասւգեց
երեք կաոբներ , մէկը
«Հայկ.
եղե -
րեր՚լ»
, իր Հեղինակութիւնր։
Զգա
յուն արտասա–
նու թ եւն մր բրալ
Տիկին Ա՛ Ա արգիսեան
,
Հյ
՚
Ն՚սր–
գունիի
«Երազիս
մէշ տեսայ
Վասպուրականր»։
ԵԼ վեբշապէս,
ղինուորական
նուագախումրր
փայլ
աս,ալ
Հանգիսո
ւ թ ե ան , մէշ ընգ մէշ
Հնչեցուցահ
իր
բազմաթիւ
կտորներով
։
Հանգէսին
խօսնակն էր Պ • Արամ Պետրոսեան
:
Տօնակատարութեան
առթիլ
շնո րՀ աւո բական
Հե -
ռաէլիբներ
ուղղահ
էին Մաբսէյլի,
Տէսինի
ե։. Լիո
նի Վասպու բականցիները
։
Խանգավ առ
մթնոլորտի
մէշ Հանգէս
ը
վերշա–
ցաւ երեկոյեան
^ամր
7/5՛։
ՇՐՋՈՒՆ
ԹՂԹԱԿԻՑ
ԳԱԱԱԽՕԱՈՒԹԻՒՆ
Գ՛ ՍՈՒՆԳՈՒԿԵԱՆԻ
ՄԱԱԻՆ
Ա՛գր Իլ
13/՛
իրիկունը
տեղփ ունեցաւ
Համաղ -
գ՛ոյին
Լսարանի
Հեբթական
ղասախօս
ութ իւնը ,
ա՚էւսովոբ
րա,լմ ութեամ
բ : Գասախօսն
էբ
լ^կեբ
Գաւիթ
Գաւիթխանեան
, որ չատ խնամուահ
սլատ–
բաստութեամ ր մը ներկայացուց
իր նիւթր
Գս. րրիէլ
Աունգոլկեանի
կեանքն ու ղորհը , անոր
հննգեան
\2^ամեակին
առթիլ
։
Նախ անգր աղա
րձա
լ
8 0 0
՚ ^ ւ
^ ՚ " 5 ՛
թուականներու
Թիֆլիզ՛ի
Հա յկական
կեանքին
, որ բոլորովին
ու–
հացահ՜ պատկեր
մր կր ներկայացնէր։
Այղ չրր -
շանին
Հայերէն
գի՛տցող
իսկ չկա
ր Թիֆլիսի
մէշ :
Ս իակ
ղիտցո,^ էբ եկեղեցիի
. . • մամկոչը , ոբ
երկու ոաքերով
անգամաՀատ
մէկն
էր ։ Ան էբ որ
ւ1
ասնաւոր
գասեր կուտար
քաՀ անա յացոլնե
րոլ
պատրաստութեան
Համար ։
1820 —• 30
թուական–
նե բուն սկ
,,ալ
ղաբթօնքր եւ ՀետզՀետէ
Հ ի՚էնուե -
ցաս տպարան
, թերթ եւ վերշապէս
Նե
բսիսեան
Գ՚գրո ց ր ։ Թատե րական
կեանքը
սկսաւ
\
858^1 ,
>Տ
Հաճր Աիւլէ յմ ան»
փիէսի՛
բեմ աղ րութեամ
բ ։
Շ՚սրմումին
ում տուաւ
Աստրաիսանցի
Հայր ՛Լա -
լ՚ս՚նթաբեան
: Իր ա չա կե լ՛ տնե բ ր եղան
Աբովեան
,
Ատեվ՚աննոս
Նաղարեան
, Նեբսիսեան
վամրաբանի
վերատեսուչ
ղերասան
Շերմաղանեան,
որ յետա
գա
յին
լձւտ բուե ցաւ
նաեւ
Թիֆլիսի
քաղաքապետ
:
Ան էր որ Հիմնեց
թատրոնի
առաշին
չէնքր։
1Տ59—
ին բեմաղրոլեցան
«Մ
եհն
Ներսէս» ել «ՄաՀ
Մ ի–
Հրգաաայ » թատերաիսաղերը
:
Գաբրիէլ
Աունգուկեան
, ոբ հնահ էր
25
Աու-
լիս
1825^5՛
(մեռահ՝
1911^5՛) ,
թատերաղբոլթեան
ասպարէզ
իշաւ
ւլււաւլ|ւլօ^
մը «Գիչեբուայ
սաբբը
իսէր է»։ ԱյնուՀետեւ,
1866/5՛
Հեղինակեց «Խա -
թաբալա»ն
եւ վեբշը
, յաշորգաբար
«Բանգոլահ
օճախ»ր
, «Բաղնիսի
պոզչա»
, «Աէր եւ աղատու -
թիւն»
, «Ամ
ուսիններ»
(այս վերշինը
գրական
լե -
ղուով) , եւն ՚ : իսկ իր գլուխ - գոբհոցր
«Պէ -
պօ»ն արտագրեց
\ Տ70ին եւ տարի
մր վերշր բե -
մ ագրոլեցալ
դե րասանապետ
Գէորդ
Ջմ
շկեանի
մ ասնակցութեամ
բ :
Գասախօսր
Հանգամանօրէն
պարղեց
Աուն -
դուկեանի
աշխատանքը
մեր թատերական
դբակա–
նութեան
՛ք էշ ել վերլուհեց
նո ր թաաե րախադե -
բու
դէմ
քերուն
նկարադիրն
ու
յա ակութ
իւննե -
րր։Ապա
կարդաց
անմաՀ թտտերադրի
վերշին
կը~
տակր, որ այնքան
յ ո ւ զ ի չ է ։ Իր կտակով , Աուն -
դոլկեան
կ՝ոլզէր
անշուք
թաղուիլ
, առանց
մեհ՝
ցո յցե
բու , առանց
աղմուկի : կ՛՛ուզէր որ
արձան
չկանղնեն
իր դեբեղմ
անին վրա
յ , այլ
բարձրացնեն
արձանը
իբ Պէպոյին
, մուրՀակր
ձեռքին։
Ու կը
մաղթէր ի վերշոյ
^այ մողովոլրգին
ազատ
կեանք,
իր ազատ
Հայրենիքին
մէշ ։
Ընկեր Գաւիթխանեան
տիրաբար կատարեց
իբ
էէասաիսօսութիւնը,
որ տեւեց մօտ մէկ
մամ
եւ
արմանացաւ
րնգՀանուր
դնաՀատանքի
։
Գասախօսոլթենէն
վերշ
դորհադրուեցալ
յայ–
տագրի գեղարուեստական
բամինր։
Տիկին
Հռիփ -
սիմէ Խոնդկարեան
եւ րնկերներ Գ՛
Գաւիթխան
եան եւ Ա • թո րոսեան
կարդացին եւ արտասանե -
ցին Հատուահներ
«Խ ա թա բտ լա»
յէն ել «Պէպո»յէն
։
Տիկին
Աշխէն
Զրուանտեան
- Աողոմոնեան
երգեց
Պ է պոյի երգր
(Թամբր
ձեռքիս)
։ Թառիստ Պ՛ Գա–
րեւլին
ել լ^կեբ
Բենօ նուագով
ղարկին
«Պէպո»յէն
ղանաղան
ե ղանա կնե ր , իսկ տիկին
ՊաբգեւուՀ
ի
Պետրոսեան
երղեց
Ամ ար Խա յեամ
ի քառեակները
ւ
Փոքր
իկն
Վիգէն
Թո րոսեան
, թառի եւ տավւի
րն
կե բակցութեամ
բ պաբեց
կովկասեան
ղո յգ մը
պարեր , շերմ հափերոլ
մէշ
I
Յտշորդ
դասախօսութիւնր
այս ուրբաթ ե–
բեկո
յ : Գասախօսն է լ^կեր
՚Լեւոնդ
Մ ելո յեան
յ
նիւթր՝
«Նոբ Աեբնգական
լտբմումԱ
անցեալին
մէ%>^
Fonds A.R.A.M
