«ԼԸՏ Շ/^Ւ11ԸՈՏ ԹՍ ՏՍՕ»
Ասոզիս Գ, ՀսՄՈէժաԱի ՍասիԱ
ՏէրանսակէսՆ
այս սչարրերաթերթլլ
Հիմա
ծսւ -
նօթ է ամէն
Հայու, դէթ այս երկրին
մէշ–,
Զ.այն
անգամ
մրն աչ ներկայացնելու,
փորձ մր չէ այս
յօգոլյսհ՛
ր , որուն խո րագի
ր կր արուի
իր անունր
է
Գիաեմ թէ Լիւք - Անարէ
Մարսէլի
յօ գուա -
ձ՜աշարքէն
եաքր,
Փօլաաեան
ծ՛րագրեց
լաւագոյն
ձեւով օգաագործե
լ
սլա ր բե րաթե
ր թ ին
անօրէնու
թեան խանգավառո
ւթիւնն ու արամ ագր
ութ
իւն -
ներբ
Հանգէսլ
Հ " ՚ յ ո ց մչակո
յթին,
սլաարաստելու
Համար
ֆրանսերէն
Հաաոր
մր, ոբ սլիաի
ներկա
յացնէ
Հայ մոգովուրգին
ծագում
ր , չ^աչխարՀր
,
սլատմ
ութ իւնր
, քագաքակր
թութ
իւնբ
Հ կրօնք ,
արուեստ
, գրականութիւն)
եւ ստուա րա փուն ք
ծագկաքագ
մ ր
Հա
յ
րան ա ս տ ե ղծո ւթ
են էն
,
սկիզբէն
մ ինչեւ
մեր
օրե
րր
, ւզատկե րաղա րգոլած՝
Հայոց
սլատմ ական
ն կա
ր չո
ւ թ եան եւ ճարտարասլետոլ
-
թեան
ամ էնէն յատկան չական
նմ ո յ ^ ե բուն
ցու -
ցագրութեամբ
: Պարբերաթերթին
տնօրէնր,
Պ՛
քիան Պալար, այս Հատորին
խորագիբ
կուտար
ԼւՇՏ
Vօ^X
ւ
՚^աւՇՈւՇ ,
Աայներ որ կուգան
սլաամու
թեան
խոբերէն
, Հաստատելու
Համար
Հայկական
արմէքներուն
յալիտենականոլթիւնբ,
յայտարա -
րելու
Համ ար ^ազաքակէրթ
աչձսաբՀին թէ այ -
սու՚^ա Հանգերձ
... կենգանի է Հայ
Հանճաբբ։
Այս
աչվսատան^երուն
իբրեւ
յենարան՝՛
րնտր
ուեցաւ
նոյնիսկ
յանձնախումբ
մր, որ
նիւթական
մ իքոցնե
ր ւզիտի
Հայթայթէր
նուիրատուութ իւն -
ներով եւ բամանոբգաղրոլթիւններով
:
Գիտեմ
գարձեալ թէ այգ յանձնախումբր
գմուարու -
թիւններու
մատնուած է Հիմա,
թէեւ
ոմանք
կ՛օ -
րօբուին
այն յոյսով թէ Ֆրանսայի կամ արտա -
սաՀմանի
մէք կրնայ
խանղավառութիւն
ստեղծել
այս
հ բաղիրր եւ Հետաքրքրութիւն
, երբ մ՛անա -
ւանգ ձեռնարկր կբ վայելէ
Հովանաւո
րութիւնբ
ԼտՏ Ը<ւհւ6քՏ ճս Տսճ
Հրատաբակչական
Տան,
ինչպէս
նաեւ
Համանուն
պարբերաթերթին
, որ
անցեալ
տարի չաՀեցաւ
ֆրանսական
բոլոր
պարրերաթեր—
թերու
մրցանակբ :
Ս եղ ներկա յացնե
լ օտարին՝
օտա
րնե
բու
մի - \
քոցով,
Հպիտի ապաՀովէին
Ռրնէ
Կրուսէի,
Տիւ–\
մ էղիլի ե այլ ֆրանսաց
ի Հե ղինակո
ւթե անց ա չխա–
1
տակցութիւնր)
, ձեռնարկ
մրն է որ րաիստո
րո
չ |
պատմական
ճակատամարտ
մր չաՀելու չափ կա–^
րեւորոլթիւն
ունի, մանաւանգ
Հիմա՝
երբ
թչնա–՝^
մ ութիւննեբր
սաստկացած
են մեր
մ չակո
յթի
ար–.^
մէքներուն գէմ,մեր գո յութեան
պատմական
վ։ր– ՚
կայութեանց
գէմ :
Ջեմ
գիտեր թէ կբ յաքողի"՛
ծրագիրր
,
գիտ
ցածս
ա յն է թէ յաքողութե
ան ապաՀովութիւն
մ ր
չէ Հայ Հանճարին
մեծու
թիւնր,
պզտ
ի կու
թ իւննե
բ
ալ կան որ մ ե ծու
թիւն կբ տ ապա լեն
Բայց իմ նպատակս
չէ , այսօր,
յօգուած գր -
րել
ա յգ ծրագրի
մ աս ին՝
իբրեւ
գնաՀատական
տուրք,
ղոր կ*արմէբ
բնծայել
Լշտ 03հւ6քՏ ճս Տսճ/
անօրէնութեան
, պարղ իր Հե տաքրքր ութե
ան
Հա
մար
միայն։
ք՛մ նպատակս
չէ , գարձեալ
,
արձանագրել
ա յստեղ
թէ , իբրեւ
բաբձր
ղնա Հատ
ութ եան վկա
յութիւն
,
ֆրանս
. կաոավա բութ իլն
ր
Պատուոյ
Լեզէոնի
օքք 1Շ16ք/
աստիճան
տուաւ
,ան
ց ե ա լ ամ իս
,
ԼՔՏ
^^հ^^^Տ ճս Տսճ/
տնօրէնին
, Պ՝ ժանՊալարի ,
ո բ առաքնակարգ եւ տաղանգաւո
բ
քՏաԱՇԱք ճ ՚ ւ ճ շ 6 Տ
մր կր Հանգիսանայ
ֆրանսական
արղի
մաաւորա–
կան
կեանքին
մէք։
Աբղարեւ
, ֆրանսացի
քնն ա ղա տն ե ր ր
Հիացռւ–
մռվ կր խօսին այն աչխումութեան
մասին,
Ղ՛՛Բ
ցո
յց կուաա
յ Պ • ԺանՊալար
, թարմութիւն
ներ–
չբնչե էով եւ մամ անակին
Համ
բ
ղնե
լով
իբ Հրա .-
տարակռւթեանց
մէք։
«.Շատ աղուոր
գործեր կբ
կատարուին
ներկայիսԼ.շտ 0.3.\\էՇ1Տ
ճս Տսճ/»
մ՛էք», կբ
գրէ ֆրանսացի
քննագատ
մբ , ^օհէճ
(^^աթ (Լշտ
I^0սV
^116Տ
ԼւէէՇք31ք6Տ , 15
Փետր.),
ինչսլէս
Անտրէ
Ռուսօ՝
Լշ Ո§ՋքՕ
ՆէԱտւՅւՍտի մէք
(3
Մարտ) , երր
կբ ներկա յացնէ
ա յն Հաստափոր
Հատո րներբ, ռ -
րոնք յաքորգաբար
լո յս տեսան
յաճախ
իբրեւ
բացառիկ
թիւ, ինչպէս
ոոմանթիղմի,
իսլամու -
թեան
, Հնգկական
մչակո
յթին
,յունական
արուես
տին
, Միքեբկբականի
քաղաքակրթութեան
, իս -
րա յէ լի պատմ ութեան
նուիրուած
Հատո
բնե
բբ ,
այգ
չարքին
մէք էր որ լոյս պիտի
տեսնէր
ԼշՏ
Vօ^X ճտ
ւ՚ձոոշաշն ալ :
Այգ
չարքին
մէք՝
՚Լերքին
Հրատարակութիւնն
է ՆսաւՇէՇ
ճս Շք331
սպիտակ եւստուար
Հատորբ ,
աՀա այգ Հատորին
առթիւ է որ ձեռք
կ՝առնեմ
՚էբիչո՝
ներկայացնելու
Համար
գիտողութիւն
մբ
Ֆրանսացիներուն,
անակնկալ
մ ր՝
Հայերուն :
X
Հա տ ո բ ին
բո վան գա կո ւթ ի ւն ր տալ մ էկ
յոգ -
ուածով
Հերոսութիւն
պիտի
րլլար : Աւելի քան
ւոասր բանասէ րներ եւ գրոզնե
ր կ՝ ո ւս ո ւմնա
ս ի
բեն
Կրաալի
նիւթր։
Ա քան
չելի
գիցավէսլ
մբն է կրաալի
նիւթր է
Շք331 ,
կամ Տտձոէ
Շք331 ,
կր ղ–Ր՚"–ի նաեւ
Տ ՅՈ
Շք631 ,
րսա աւանգական
ստոււլա րանո ւթեան՝
կազմ ռւած
է
&ՅՈ§
ք631
բառե
րէն
(•^=տերուն ական
արիւն) ,
իրր թէ առաքին
բառին
վերքին
սւառբ
րամնուած
ԽՄԲ
Պռլսոյ էսսԱյան Սանւււց Միա֊թիւ-նը
շարք մը Գրական 1յ.սուլին1ւր սարքա ծ է ր 1913ին ,
հին. ե ւ նոր դ է մ ք երռւ֊ մասին,
դ ասախօսութե ան
հրաւիրելով աարէց թ է երիտ ասարդ մտաւորա -
կաններ:
Երրորդ ասուլիսը ,
նռ լիլ ա ւ ա ծ ՝ ոդբացեալ
Վ արուժանի, աեղի ունեցաւ Աարիլ 16ին: Րաց\քան
խօսքը ղրաւոր ղրկ ա ծ է ր Գր • Զօհրապ (որու մա
սին ալ ասուլիս մը տեղի ունեցաւ) : Յա ՚յո ր դ ա բ ա ր
խօսք աււին
8– ճ– Սիրունի,
Տիգրան
Ջէօկիւբեան
,
Եգ • Գոլանճեան
, Արմենակ
Բարսեղեան
,
քհոլրէն
Զարդարեան
, Գ . քՍամակ ;
Ատորեւ
ամփռվւումբ
Տ՛ ճ– Աիրունիի ճա -
ռին
• • • Այս օրուան
Ասուլիս
ին
նիւթբ
Գանիէլ
վարումանն
է ։ Տայտնատես
մա րղա ր է
մբ, ոբ ցե–
ւլին սիրտբ կր րանա
յ , քնացած
մ ոխ իրներր կր
քրքրէ եւ նոր փիւնիկներ
կ՛՝աւետէ , եւ
թո չ Ո լԸ
մ՛ր,
որ իր թեւեբր
բացած կրթո֊չի ու Կ՝եր՚էէ
Հե րա
ր–
ձակ
իբ Հ եթ անո սա կան ե րգե րր ; Եւ ա յս երկու ա–
նո ւննե րո
ւն քով աւելցնենք
նաեւ իր լքած
մ ակա–
նունն ալ,
Չսլուքքեար,
այսինքն
սւրուեստաղէտ :
Բայց
թողունք որ նախ էնք խօսի իր
կեանքի
մ ասին
.
Ծնած ե մ 1884ին, Սեբաստիոյ մօտ
Րրղնիք
ղիւղը , ո ւ բ աճած է մանկոլթ-իւնս, ո ւ ռ ենինե րո ւ
տ խ ո լբ հովանիներուն աակ երաղկոտ կամ դետե -
ղերքնեյաւն վ րայ բ ա դ երո ւն քար նետելով անսւ–
ոսւկօբէն :
Գեռ հաղիւ ես թիթ ե ռ նի կ ն ե բ որսալու հասա
կիս մ է յ ՝ հայր ս պանդխտած է Պոլիս, իսկ մ ա յր ս
Հւմեռնային երկար իրիկունները թոնրատու նը նս–
տ.ած՝ ե ր ե ւ ա կ ա յո ւթիւնս օրօրած է Ենիչէրիներու
եւ դ այլ ե ր ո ւ պատմոլթ֊ իւննե րով, ե բ բ Մ է յր է ղ ո Ն –
մի հովը կ ո լղա բ բ ո ւխ ե բի կ ին մէջ ոռնալ եւ մ ե ր թ
դ ե ւի ձաղի մը նման լալ :
Գիւղին դպրոցը հաղիւ սկսած եմ Ժամա գիրք ր
կարդալ սորվիլ, ղիս տարած են Պ^^լիս
յ
1896ի կո
տ որա ծի օրերուն, ուր հայր ս արեան
սարսափին
մէջ
փնսւռելէն յուս ահա տ բանտին մէ ջ ղտ ա ծ ե մ
այն տ խոլր օրերուն ստօրէն ամբտստանյււած ;
Երկու տարի յա ճ ախա ծ ե մ
Սաւգըղ Աղաճի
Մխիթա րե ան դ պբոցը, յ ե տ ո յ ՛քաղկեդոնի վար -
^^ արանր, ո ւր երկ աբ ատեն պ ա տ անե կ ութիւնս ե–
րաղած է ընդ մէջ Մո տ այի ծովափին եւ Գոլրեսւ–
նի ոսկորներուն յի ւ ս կ ի ւ տ ա ր ։
Արձակուրդներս ընղհանրապէս անցա ծ են
հօրս քով, Խավեար խանր, հ ա յ պանդուխտներու
հա ռ ա չներուն եւ վ էրքերու տրովւիւնին ո ւ ն կ ն դ ի բ :
Հ ա յ բ Արիստակէս Գասդաւնտիլեան, որ նոյն
ատեն տեսուչ եղա ծ է ՚ ( ՝ ա ղ կ ե դ ո ն ի վարժարանին,
առաջնորդա ծ է մանկական նախափորձերս, սըր –
բա գ րելո վ սիրահաբական ոաանաւորներս, ե ւ յ ե
տ ոյ , 1902ին, ուղարկ ա ծ է ղիս Վենետիկ, Մո ւ -
րատ Ռափայէլեան, բ ա ր ե ւ ե լո ւ համար իր
աեղր
Ալիշանի նուիրական աճիւնը » :
Լրացնելու
Համար
իր կենոագբական
գիծեբբ,
բսենք թէ մինչել
1905
Մուբատ
քիափայէլեան
մնալէ ետք, մեկնած է Պելմիա,
Հետեւե
լու
կանտի
Համալսարանին
քաւլաքային
գիտութեանց
ճիլ -
գին
, գոր աւարտած է
1909/՚5՛ :
Նոյն
տարին
Թուրքիա
վերագւսրձած
, երեք տաբի
պաչտօնա–
վարած է Թոքատ ել Արվաղ^ իբբեւ,
ուսուցիչ, եւ
Հիմա, մէկ տարիէ ի վեր, կբ վարէ Գբիգոր
Լոլ^
սաւորիչ
Օւսումնարա՚նի
տեսչութիւնր;
(1սՄԲ. —.
Գիտ էք թ է ինչ պա տ ահեցաւ ա յնո ւհե տ ե ւ ,— 1914
- 1 9 1 5 , պատերաղմ ե ւ Հայաջինջ Սարսափներ,
րոնց առաջին ղոհերէն մէ կ ն եղա ւ դժրախտ բա -
նաստեղծը • • • ) ;
վարուման
իր բանաստեղծական
նախավար ^
ձերբ սկսած է \ա2.ին , երբ գեռ աչակերտ էր Գա֊
տբքէօյի
ՀԲաղկեղոն)
Մ իսի թարեան
վարմարանին
մ՛է
ք : Բր առաքին
Հրատա րակուած
բանաս տ ե ղծո
լ –
իմիւնր
«Ալիչանի
չիրմին
առքեւ»
ոտանաւորն է ,
ւաձին
իաղլւ՚ավէս^/.
մէք
տպուած։
վենետիկի
Ս՛ուրատ
քիավւայէլեան
վարմարանին
մէք չարոլ -
նակած է մշակե
լ իր բանաստեղծի
Հակո ւմնե բ բ ,
եւ իր այգ չյ՚լանի
քերթուածներր
ամփոփած
է
քիչ ետք,
1900/5՛ Սարսուռներ
խորագրին
տակ՝
տպագբուած
վենետիկ
, Տաքորգ
տարին
,1907
^գը~
րած է
ւ^արդը ,
Հրատարակուած
նախապէս
«Անա–
Հիա»ի
մէք , յետո
յ առանձին
Հատորով
վարու -
ման
իր նախափռ
րձե րուն
Ի՛՛է,
գնաՀատուած
,
ՀետզՀետէ
սկսած է
ա չփլատակց
իլ
բազմաթիւ
թերթերու
, ինչպէս
«ԱնաՀիտ»,
«Բազմավէսբ
^
« Գեղունի », «Շիրակ»
, Հայրենիք»,
«Ռազմիկ»
,
իսկ
աւելի
վերքր
^Ա՚լղակ»
Հերիտասարգ
չաբա -
թաթերթ)
, «Ազատամարտ»
, Հ^անթ»
,
«ՀայԳբա–
կանութ
իւն»
եւն . : վարուման
թուրքիա
վերա -
գարձէն ետք,
1910/5՛,
Պոլսոյ
մէք
Հրատարակած
է իբ բանաստեղծութեանց
երկրորգ
մռզովածուն
,
«ՑեզինԱիրտբ»
,իսկ այս տարի
Հրատարակեց«Հե–
թանոս
Ե րղե
ր ր»
է
Պատանի
վարումանի
վրա
յ ազգած
են Գաւա–
ոբ
իր վ ի չտե րով եւՀառաչներով,
ո ւ Պոլիսր իր
ղեզեցկութեամբ
ել բնական
Հ րապո յրնե բով։
է՝
այց
ամ էնէն
աւե լի վենետիկբ ել Պե լմրան
յարոլցած
են իր մէք բանաստեղծբ։
«Երկու
միքավայրեր ,
կ րսէ ինք , ազղած
են վրաս
.
Վենետիկբ՝
իբ
Թիցիանօով եւ Ֆլանտրր
իր Վանտիքնեբով
: Ա -
ռաք ինին գո յներր ել վեր քնռ
յն բարբարոս իբա-
պաչաոլթիւնբ
յօրինած
են վրձինս , զոր սնափա -
ռոլթիւնն
ունիմ թաթխած
ԲԱալռլ
մ իմ իայն
Հայ
բենի
Հողին
ռրգան
կարմ իրին
մ՛էք եւ իբ
ծովա
ծուփ արեանր։
/՚սկ բաղձանքս է ապագային
մար
գերուն
նուիրել
Հզօր երղ մբ որՀայրենիքր
ինծի
պէս արարած
մբ ծնած
րլլալուն
գոնէ
չղ՚լքայ»
։
• . . Վարուման
մեր չատ մը
բանաստեղծներէն
կր տարբերի
անով որ լուրք պատրաստութիւն
ո լ յ –
նի եւրազմակռւլմանի
Հմտութիւնէ
Վարուման
նաեւ տիրացած է Հայերէն
լեզուին
եւ իբ Բ"Լ"Բ
նբբոլթիւններոէն
, աւելի
քան ոեւէ բանաստեւլծ
։
Իր քնարբ
միակողմանի չէ ռւրիչներռւն
պէս^^
եւ Վարուման
ամ էն լար կր թրթռացնէ
մ իենռ
յն
յաքողոլթեամբ
: Եւ ղարմանալու
չէ , երբ պատա–
նե կան
ներ չնչռւմնե
բու
Սարսուռներէն
ետք , ան
ձեղի տուաւ
«Տեղին Ա իրտբ» , ու Հ իմ ակ ալ «.Հե
թանոս
Եբգեբ»
թրթռացնելէ
ետք, ՚Լաղբ
ձեզփ
Կ՝երզէ
((.Հացին Եր՚էր» :
Վարումանի
քնարբ
, Հաղուագէպ
բացառու -
թիւն է մեր ղրականութեան
մէք, տիեզերական է,
արուեստէն եւ գեղեցկոլթենէն
զատ
չունենալով
ուրիչ
մտաՀոգութիւն
;
Վարումանի
երգերբ
, նո յն իսկ իրենց ամ
էնէն
առարկայական
էքերուն
մէք, երբեք
կեղծ չեն
Հնչեր
, րանաստեղծի
Հոգին
ցոլացած
րւ/աւով ա–
մ էնուն
վրայ ալ :
Վա^ւուման
, առաքին
գասականօրէն
իրապաչտ
ինկած է երկրորգ
բառին
գլուխր : Իսկ բոտ ղա -
սական
ստուգաբանութեան՝
§1331
ղը ծագի
կեղ -
տական րառէ
մբ,
§քՏ2Զ1 ,
Լոր յետոյ
լատինացած
է
^Հ^ձՁ.\ւտ
կամ
Ը1
&է&1ւՏ
ձեւով
, յունարէնին
Հետ
իսնամ ութեամ՛
ր՝
^^^X^x^)
, եւ կբ նշանակէ
սկու -
տեղ, մատուցարան կամ նաւաձեւ
անօթ :
Ա իակտոլր
կանանչ
քարէ , թանկարմէք
զբմ–
րա խտէ աաչուած է այս մատոլգարանր,
կամ
բի՚րե՚ւէ՝
Համ աձա
յն տարբեր
փոփոիսակի
մ բ ։
Տովսէփ
Արիմաթացի
, երբ պատանքի
մէք կբ ղբ–
նէր
Տիսուսի
մարմինր,
կողերէն
կաթկթող
արիւ
նր Հաւաքեց
այն մատուցարանին
վ ր
՚ " յ 1
" / ՛ ՞ Հ
զատկական
գառնուկ
Հրամցռւցած
էր Տի"ուս
իր
տասներկու
ա չա կե րտնե բուն
% Տետոյ
Տովսէփ մա–
տուցարանր
փոխաղրեց
Անղլիա
, յետռյ՝
Հիւսի -
սային Ֆրանսա,
ուր, բնական է, Հրաչքներ
գոր
ծուեցան
։ Ժամանակ
մր ետք՝
բազմաթիւ
քա -
ղտքներ,
ինչպէս
Հռոմ եւ ճենովա,
սկսան
պնգել
թէ
մատոլցարանր
կբ գտնուի
իրենց
եկեղեցինե -
բուն
մէք, որովՀետեւ
... կորսուած էր,
Բ՚"յՅ
րսա աւանգութեան՝
Հրեչտակներր
երկինք վւո -
խաղրած
էին զայն,
յայտնելով թէ երկիր
պիտի
իքեցնեն
այն ատեն, երբ քաքեր
ծնին՝
մատուցա
րանը պաՀպանելու
չափ զօրաւոր :
Եւ աւանգութիւնր
կր վկ՚՚՚յէ թէ ծնաւ այգ
Ք՛՛՛քր, Ասիացի
իշիան
մր, որՀիւսիսային
Ֆրան
սա եկաւ,
Հիմնեց տաճար
մբ, ուր գրաւ
կրաալբ։
Տաճարր
Հրաչալի
չէնք մբն էր, գոր
կրնային
տեսնել
միայն
մկրտեաինեբր,
անտեսանելփ՝
Հե -
թանոսներուն
ել անՀաւատներռլն
։ Տեսնողր, սա–
Վ՚"յ՚^> չէր կրնար նկարագրել, - ոչ մէկ լեղու,
ոք
մէ կ ՚լրիչ
կրնար տա
լ տաճարին
ա ս տո ւածա կե րտ
գեղեցկութեան
պատկերր։
ԱյսուՀանգերձ
, բա -
լական էր տեսնել,
Հասնելու
Համար
նիւթական
եւ
Հողե կան անճառե
լի ե րանո
ւթե
ան/ւ ,
մանաւանղ
յ ա ւ ի ա ե
՚ 1 ւ ա կ ա ն
եր իտասա րգութեան
: Ա ասնաւոր
պաՀակաիսումբ
մբ ունէր , որ Տաճարական
կբ
կոչուէր
,
Տաճարականներու
չարքը
մտնելու
Հ ամ ար
սլա
յմ ան էբ Հոգիով
եւ մ արմ
ինով
ապրիլ
մումկալ
, Հրամարիլ
ամ ո ւսնո լթ ենէ եւ սեռա
յին
Հաճոյք՚եերէ : Անոնք վարձատբուած
էին արքա -
յութիւն
մտնելու
իրաւունքով,
իսկ երկրի
՛Լրա յ
կբ վայելէին
գերբնական
ում։
Արինակ,
երբեք
վէրք
չէին ստանար պատերաղմի
մէք՝ այն օրր երբ
կբաալր տեսած
էին , իսկ Կրաալբ
տեսնելէն ետ
քր
ութ օր կրնային
վիրալորուի/
, րայց
չմեռնիլ
երրեք:
ս իքնագարեան
այս գիցավէպը,
որ քրիստո -
նէական
իր Հէնքին տակ կր ծածկէ
Հեթանոսական
արուեստի
մր փառքբ
, կուգայ
Արեւելքէն : Ամ -
բողք Եւրոպան
մամանակ
մբ կր Հրճուէր ալս
՚լ֊ի–
ցավէպին
Հրաչապատում
գրոլագներուն
ուն -
կնգրութեամր,
ստեղծուած
էին գերմանական
,
ֆրանսական
, իսլանտական
«ճիւղեր» :
Վակնէրի
Լոհէնկրի՚ձ//
եւ
Փաբցիֆալ/,
կուգան այս ղիցա -
վէպէ՚ւ :
Մվ էր, սակայն, որ, Մի՛քին Գարուն, Ե՛ րո
պա
բերաւ
այս
գիցավէպբ
Ատիկա
ցոյց պիտի տամ՝ Հետե, ելով
գերմա–
նակսէն բանասիրութեան
, որ րնգՀոլպ :
Շ
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
