ո
Ռ Ա Ջ ^
Վ ենե ՏԻԿԸ մեՐ
ւԼՍՆքՈՎ
ՊԱՏՆԷՇԻ
ՎՐԱՑ
(«ՅԱՌԱՋԷԻ
25
ԱՄեԱԿԻՆ
ԱՌԻԹՈՎ)
Ե՚-րոպայի
մէք թերեւս ոչ մէկ աեղ
բնոլթէձշ
մարղոց
ձեռքէն
սաացած
է այնքան
1։նքնաաիպօ -
ԱննաՀանք
Վճռականութեամր
, եւ.
աոկուն
րէն
սիրուն
^միանգամայն
միշավայրին
Հես՛
1Իղեւ՚"վ՝
Շաւաբլ
Ա՛իսաքեան
քսանՀինգ
աարի -
այնքան
ներ^չնակ
ղարգ մր ինչպէո Ագրիականշ
^ ՚ ՚ ք է
Ի
Ր
Քա՛ղաքին մէք կր Հրաաա
րակէ
Վենեաիկ
քագաքով :
Անոր
ամրողք
պատմութիւնր,
կառուցում
ր
« Տառաք »ր :
երր
մարգիկ
,
2,0րգ գարու
նիւթապաչս։
Հոգե–
անկայուն
քուրերէ
կաղմուած
աւաղանի
մրմէք
,
Ր"՚նութեամբ,
իրենց
կարելին
ի դործ կր դնեն ա–
որքան
բնութեան
անղուսպ
տարրերուն
քմաՀա -
Պ"՚Հ"վ
եւ Հանգիստ
կեանքի
մբի խնդիր,
անգին
ձոյքին գէմ աննկուն
կամքի ու պայքարի
ղմայլե–
"՚քԻչներ
Հալատաւոբ
մոլեռանդներ
, աիւ ու գի
լի օրինակ
մրն է. Վենետիկն
ալ, իրբեւ
քաղաք
ւ՛ V ԻՍ"՚1՛ խառնած
, մոռցած
մարդկային
ամենա–
նոյնքան
եւ աւելի
մարգկային
ստեղծաղոբծ
ո -
՚՛՝"՛Րրս՚կան
Հաճոյքներն
իսկ, գեբագոյն
ճիգով
դիին
գեղեցկագոյն
յղացումներէն
միԿ, է։
ճամբորդ
մբ որ Վենետիկ
կբ Հասնի,
"ւրիչ
ոեւէ տեղէ չատ աւելի , իսկոյն
կ՚ենթաբկուի
ամ
բողքապէս
անոր բացառիկ
Հմայքին
, կր
մոռնայ
ամէն
ինչ ե լ իր ետին կր թողու
արդէն
ամրողք
մբ,
իրենց
մտքի ու Հողիի
ձէթը կըՀեղուն՝
վառ
պաՀելու
Համար
Լուսաւորչի
կանթեղր :
Այս
վերքիննեբէն
մէկն է Շալարչ Ա իսաքեան
;
՛Բառորգ ղար մբ ամբողք,
Փաբիղի մէք ուր
մէն
քայլձվւոխի
ապասերում
ր իր
երախները
արտաքին
աշխարՀ
մբ իր կենսաոպառ
աղմոլկնե–
Ր"՚3"՛^
Կ " ՚ ֊ լ կուտայ
երիտասարդ
ու անփորձ
Հա–
բով :
Երբ այգ ծփուն
քաղաքը
երկրամասին
Հե
յորդիներբ.
Հոն , մարգ
մր , Համակ
եռանգ ու
կորով,
ամբողքական
ճիգերու
լարում
ուի^
կեցած
միացնող
եբկար
կամրքակին
ճամբուն
վրայէն կբ պատնէշի
վրայ, իբ վՏառաք–»ով, իր
Հայկական
ղիտենք Ագրիականի
այդ մասին,
Լակունէի
քինք,
կապո
յտ ու խաղաղ
քուրերր
, ինչպէս
նաեւ քիէ
Հեռուն
քաղաքին
տան իքերուն
վրայէն
դուր։
ճաո ագա
յթո,
մնե բով
մ աքա ոեցաւ ա յդ աորոոե
բ -
ման
վտանղին գէմ :
Այսօր
փարիղաՀայ
դաղութր
եւ
փարիղաՀայ
ցցուող
Աուրր
Ա՛ արկոսի
ղանղակատունր
եւայլ
երիտասարղ
ութ
իւնր շատ բան կբ պարտին
, իրենց
շէնքերու
՚ գմ րէ թներբ
, կարծես կբ ղդանք
արդէն
աղղային
ղիմ աւլծի
պաՀպանման
տ ե ս ա կ է տ
էն
վՅաււաք»ին
ե Լ անո ր ոգիին ու շունչին՝
Շաւարշ
Ա՛ իսաքեանին
:
՛իեռ աւելին՛ այս Հայ մաբղր, որ չի ղար Հա–
ծ
եւ
թ է ա բ տա ս ո վո բ
ե րեւո յթի
մ ր ականատես
պիտի
րլյւսնք
:
Ալ երբ իրասլէս քաղաք
Հասնե
լէ
վերք
մեր
^կոնտոլ»բ կր սկսի
Հանդարտօրէն
սաՀիլ
քրանցքներուն
վրայէն,
անցնելով
երկու
կողմե -
մ ա լսա րաննե րէ , Համալսարանէ
մր աւելի
գոբ
բուն
վրայ բարձրացող
մեծ ու փոքր բնակարան -
արեւմաաՀայ
լեղուի
մաքրագործման
ե
ներու,
ապարանքներու
մէքէն,
անկարելի
կ՝՚րչլայ
,..–յ
,^ աաՀաանման
Համար ։
լ
.
-
-
...11
/• 11%.
Հ.
I
I
I . I . I
ո
ւ
ւ ^
ւ
ւ
ւ
ւ
(.
իս ուս ավւ իլ Հոգեկան ա յն խորունկ
փոփո խութ
ենէն
որուն ակամ ա յ կ՝ ենթա րկո լինք ի տես տարա
շ -
խարՀիկ ա յգ տե սա րաննե րու^ւ որոնք
իրարու
կր
յաքո րգեն մեր աչքերուն
առքեւ
՚.
Ոչ մէկ աղմուկ կըիսանւլարէ
Հանէլարտու
—
Այսօր արեւմտաՀա
յերէնր, իբղտումի,
պրբ–
կում ի ել մ աքբադո
րծմ ան տեսակէտէն
ւ շատ րան
կր պարտի Շաւաբշ
Ա՛իսաքեանին
՚. Ան, ինչսլէս ան
խոնք պաՀակ
մր. Հսկեց եւ գ ե ռ կր Հսկէ մեր չե–
ոչ
ս
^/լ
ա սուղ
ղր
լսաԱգար^
^ասղարտու–
՝
*
^,5,
մաքրութեանր
վբայ ։
թիւնր
Վենետիկի
մէք։
Ջրանցքներուն
վրայ
միայն
,, ւ /
^ ՝ .,ՁԱ.
"՚
, ,
է «. /
\
ՍԼւ–
^
Ա/ս աոթիւ,
մեր պաշտօնակիցներէն
Հ^ԷՏու–
մակուկավարներուն
ձեռքերուն
մէք թիերու
ւ.ար–
" ֊ /
Ո
է
Լ.^րէ ...
ւձ...1
/,»
աս–
*
Լ ՚. լ ւտ
• ո.,մ,ե.նս
եամ սարեր»,
Հ
<3առաք»ի
ՀԵամեակին
առիթով
իր ար–
տար
դարձուածքներէն
գոյացող–
շող,ի
ի ւ ն ր
ղաս
Ր է ՛
ւ ւ
ււ
1 ճ .
՛ է է
ք I յ յ Լ լ ւ ւ
^^^^^^^ գնաՀատանքբ
տալէ
վերք կ եղրակացնէ
:
— « Ե րրոր դ դասարանի իր վ կ այա գիրո վ իսկ՝
Շաւարշ Միսաքհան շատ աւելին ըրաւ, շաա աւե
լին տուաւ, քան կրցան րնել ու տալ քանի մր ե ա ֊
ատեն ատեն
իրենց
վՀօյ»
բսէց
քԱ
կան չո
լ թ
իւնն
է
որ
լսելի
կ՝բլլայ։
Հոն ուրզ.կոնաոլ»ր սլէտք է քիոիսէ
իր^^^թացքր
դառնալով՝անկիւնէ
մը, մտնելու Հա–
ԲԻՀ
էՐ"՚^ՅՔէ
նեբս։
Հ օ յ , որսլէսղի ա -
ղ^սաՀող.երկւքբ
կտուցաձեւ
վերքաւոբոլ
-
մալսարաններ աւարտող շատ ո ւ րիշն ե ր ։ Չենք վա–
այդ
մակոյկ^րբ
չրա խ ի՛կ խբբւ ր ս
լ
: Հէ՛յ,
րաԱիր րսելու, թ է ինք աշյսարհին ա ւ ելի տուաւ.
պմյւ^Վ
այգ է իրենց,^ ագգանշանր : Ա.1\բթ. կոկորգայթհ
թաւ
ձայնոէի
մր , եւ կամ աւելի
ս ո լ , ր , աւելէի ^^^^^
^անակաւռր
պ լղ ^ացականչոՀ.թիքնր
՚.քր ան ց քն ե յա^^^
""–
•լաւն
քք՜ո.
ք,^թքթԽւ՜^է
շէ
•։. Հաճ՛ելու
րԱէ^"՚յ1^ր՝՜՝Ու.նի՜
•
քան աշխարեր տուած է ր ի ր ե ն ։ Պէտք է ՞ , որ յ ի –
տնուեցալ
,
Ս աՍաւաՍգ
ոբ
արեկամիս
Գուրգէն
Ա՝ .
ԱլէմշաՀի
նորակառոյց
գամ րարանր :
Բայց
ինչպէ^ս
լուծել
մամանակի
Հաբցբ %
Ամ եբիկաց
ի
ղրօ սա շբք իկնե րու
խում
բը , ո րուն
ամբողք
Հոգբ իմ վբաս է, այս անգամ րստ ծրա -
մ
նաւ՚ան.
կարծես ՚բա<> մ ր\՝ալե
լցնէ ՛տեղւո
յ^^
՚^՝ ՚–՝^՝, "՚Կ""^՛
՚ ^ Ր > ՜ " ՚ Լ
Յ՚^Յ
բայ^Հ
\^
՚լ՚՚՚Ղ^Ի
"՚յ՚յ^ժւ
^*"՛"–
Բ՛
՜՛ ՚ ՛ է՜ լ՛
• •
ֆ)իա .խիտ,
իրարու քով շարուած
Հնամեայ
շէնքեր
Հինցած
կղմինտրներով։
ԺԳ • գարու գր–
թական
ոճին քով Վերածնոլնգի
նոյնքան
նրբա -
ճաէէսկ ոիւնաոարգ
ճակատ
ւկւ : ՛Բիչ մո աւեքի ան–
/1
/ր
տ / / #»տ
«
՜ ւ ^^ ւ՜
* ՛֊ ՚
է ւ
՜ ,
Ր Ր
՚/րԻ՚՚1
Աուոանոքի
ևէւղիէն
ինքնաշարմ
նաւուք
ուղ–
գին
(անկարծ ժէ՛ գարու ւ^աշակո./ սլաաշդամ
,1 ր " ՚, , , , ,ձլ լ ,
1,
Տ,՛
7
ււ •< ՛ է
է ւ ւ
ւ ւ ւ ւ
ււ
լ–
ղակի պիտի
մեկնի
ղէպի
Լիտօ : կ օղտոլիս
առի–
իր
սիրուն
երկաթեայ
րաւլբիքր կր ցուցադրէ տան ք,,^ յ՛
օ
է //
ո
, ,
ք լ
* 7 . ,
. «
, .
^. , .
, • ԹԿ"
1
օ^ամ րան Աուրր / աոարի
կոռին
սամ առ եէ -
մբ վերնայարկէն։
Հոս թաղարնեբոլ
մէք ծա,լիկ–
լ
՝
^ I I՛ ՚՛ Լ I է
Ղ ԼՂ1
Ձ
Ք Լ
ներ.
Հոն նոր լուացուած
ճե բմ ակե ղէննե ր վար կր ՚ ^
Ո ւբ այղսլէս
, կր գոչեն
ղբօսաչբքիկներր
,
երբ
նաւակբ
անակնկալ
կե րպււվ կբ մօաենայ
կր՛ր–
ղիին : «.Վերքր կր բացատբեմ»
կ՝րլլայ
պատաս -
խանս՝, երր արգէն
նաւակբ
էԼերստին
ճամբայ
կ*ել–
կախռլին
պատուՀաննեբէն
: Ամէն
ինչ լոկ քէքաՀա–
ճոյքէ՝ մբներշնչուած
ել սակայն
դարձեալ նեբ -
դաշնակութեան
, ինքնատիպ
զգ՛"յնութեան
մբ
՚ արդիւնքն ենանոնք :
կոնտոլբ
կ՝աԿւցնի
էիոքր
կամոլրքներոլ
աա - էէբ
1
կէն, ոմանք
մարմարեայ
, ուրիշներ
աղիւսով
շար
ուած , Հին ու մգլոտած
քարերով,
րայց մին
միւ
սէն
սիրուն։
Բանթ Հաա ենանոնք քաղաքին
մէք։
ԻրեքՀարիւբութսունէ
աւելի ,
կ՛՚ըսեն ,
իրարու
մ իացնե
լու
Համ աբ
Հա բ իւբտասնե
ւեօթ ր
մ եծ ու
փոքր
կղղինեբ :
՛Բանի մր վայրկեան
վերքր
աՀա
դլխաւոր
լայն
քրանցքբ,
^Բանալ
կբանաէ»նւ
Հոն մեծ ո^,
փոքբ. շՈ դեմ ակո
յկն եր օրն ի բուն մէկ
եւլե րքէն
միւսր
Հանղիպե
լով կբ փո խաւէրեն
մողովու րդը ՝•
Ապարանքներուն
շքեղութիւնը
ւլ լխաւոր
քրւսնց -
քին
վրա
յ շատ աւե
լի Հա բուստ տեսաբան
մ ր կբ
պարոէ : Ա
^1ււէնք
կր սլատմեն
.քեղի Վենետիկի
.սնւլ–
եալմեծ
փառքբ : Զէ^ որ ամրողք տասր դար ա -
նոնք
տէս
րածած
էին իրենց
ղինուո րական ու տրն–
եսական
աիբապեաութիւնր
Աեբձաւոր
Արեւելքի
#11
ք ,Հ.
I ՚ •
- -
ժամանակբ
ուշ է , եւ մութը
կոխելոլ
վրայ
,
ուստի
կ՝աճաէղաբեմ։
ԱբբաՀա
յրր
Հ.ողիլ թէ երե
կոյեան
ւսէլօթքէն
վերք մատուոր
թոէլած
, կ՝առաք–
նսրղէ
,լիս իր սովորական
Համակրելի
ժպիտով
գ է ՚ ՚ ւ ի Հիւրանոց
:
Ներողութիւն
կբ խնղրեմ
իրմէ այս .սնժաժա–
նակ
այցելոլթեէսնս
Հաժար , կ՝րսեժ թէ ներկայ ա–
մաոուան
վերքին
այցելութիւնս
ղէպի
Վենետիկ
սլիտի
չոէւլէի աւարտել
աււանց
ւլոնէ
քանի մբ
վայբկեէսն
վանքին
մթնոլորտին
մէք անց լնե
լու :
Ա՝ անաւանդ
, էլ րսեմ
,
1լոլէլէի
անւգայման
այցելել
Գռրղէն
ԱլէմչաՀի
գամրար.ոնր
:
ԱբբաՀա
յրր
իսկոյն
ոաքի կր կ.ս1..լնի եւ կ՝ուղէ ՛Ժ"
անձամբ
առսքնորղել
ղէպի
Հ"^՛ ,
Հ ՛ ՛ ՛ Հ ՞ / " " / / * ՛
մ թնե
լէ ա՚-աՕ–,
Կ՝անցնինք
պարտէղնեբու
մէքէն
արաղալ
լով մեր քայլերր եւ պաՀ մր վերքր կանդ կ՝
աո
աք
ցնե -
առ -
լ լ լ - լ
(•
ւ՚^ւ–
լ––՛
՜ – ՛ ՛ ^ ՛ ՛ )
՛ ՛ է կ՜երաուած
գամրաբանի
մր
մէք,
՜մինչեւ
կիպրոս,
մինչեւ
Տարտանէլի
նեգու–
նենք սպի՚ոաղք
1> ^
,
ցբ։
Հոն ենմեծ սլալատներր,
Աքալցի,
Պերսաբօ,
Փալացղօ
Վենտրամին
, ուր
1883/՛*՛
յանկաբծամաՀ
կ՝Ր1լա՝ր
ղերման մեծ երէէէժիչտր
Վակնրր : Հապա
ղժայլելի
փա՛ տ՛ օրօ1, , Րիալթօ/։
Հէսմրաւաւոլլ
կամուրքր
, Աուրր
քք արկոսի
Հ րասլար ա՛՛կր իր Գ"–
• ւր եկեղեցիով,
աննման
Փի՚սցէթԲք^՛՝
Բ՛"՝՛՛^.
տռքեւ,
անսեթեւեթ,
բայց ճաշակաւոբ
:
Գ՛ՈԼ
ր գ էն Մ • Ալէմշահ
լյբաժիշտ
Արգարեւ
ինչ բան կարելի է աւելցնել
այգ
զաբղ արձանագրութեան
վբայ,
քանի որ իր թո -
ղսւծ ղործր
ամ
էնէն
էւլե րճախօս
աապւսնագիրն
է եւ
պալատր,
Փոնթէ Տէի Աօսփիրին։
Բիչ մր աւելի
իր անմոոանալի
յիշատակր
.սմէնէն
գեւլեցիկ
ղար–
քարավլին
վրայէն
կ՝ երե
լի
արղէն
Աուրթ Վազարի
ղր իր
դամբարանին
Ե րեկո յեան ա յդ
ժամ
ուն , մ թնո
լո րտբ
արղ էն
աւելի
քաղցր է ու աւելի
մելամաղձոտ
քան օրուան
որեւէ
պաՀուն
, իսկ ոլա րագա
յին
դառնութիւնր
բոլորովին
արտասովոր
գգացումով
մբ կր վարա—
կէ ղիս :
Խղելով
տիրող
լռութիւնր
1լ րսեմ •
ՀԱրբա–
Այս ամառ այդ անգիժադրելէ
փափաքր
իմ Հայր,
անդարմանելի
այս կորուստին
առքեւ մեծ
մ խիթա
րութիւն
մ լ^ւ է մեղի
Համար
գիանա
լ թէ
^՚ԼՂԻք՚ն
ղանղւսկատունր
:
Ի տես անոր
ինչպէ՛՛ս
կարելի է այլեւս
ղրս -
պել
անգամ
մրն ալ Մխիթարեան
Հայրերուն մօտ
ե րթա
լու
բուռն
ւիափաքր
Տ
Եւրոպայի
մէք ո՛՛ւբ կարելի էր Հայբենի
կա
րօտր
.լոՀացնել եթէ ոք .սյդ Հայաղղի
կղղիին
մէք։
շեցնենք հիմա , թ է փըո ֆ է ո է օրի տիտղոս ո ւ գըլ~
խարկ կրող մարդիկ կան այսօր մեր հրապարակին
վ ր այ • որոնք բ ա ռ երու վ ը այ
կը քրտնին օրն ի
րուն եւ մտքի իրենց աղքատիկ պակաժով կ՚ոլղեԱ
ւսցգը դաստիարակել եւ աղգին երախտագիտ/ւլ ^
շ>իւ;ւը շահիլ» :
Այո,
քառասուն
տարի առաք, դեռ
պատանի
Շաւարչ
Միսաքեան
, Ա՚աղրող ի կարին, ապա էլի–.
Նագադարին՝
խմբագիր
Պոլսոյ
Հ
^ճակատամար ^
տ»ին եւ վերքին
քսանՀինւլ
տարիներուն՝
նուիր -
ուած առաքեալբ
ՀՑառաք»ին
, տուաւ
աւելին քան
աշիարՀ
բ տուած էր իբեն :
Երիտասարդի
Հաւատքով
ու
խանգավաոոլ
թեամր իր շու րք Հաւաքե ց ե բ իտտսարղութ
իէնր ,
բացաւ ք/Տաոաք»ի
էքերր անոնց առքեւ,
դաստիա֊
րակեց , սրբաղրեց
, մ շակե ց եւ սաեգծեց
<է.Ժ"՛ ~
ոաք»ի
սաներբ :
Շատեր <ձՏաոաք»ի
մէք սորվեցան
մեր )եղուն
ւ
Ա որվեցան
լե ղուն՝
լեղո. ի ա լ։ ո ւե ս տ .ս ղէ աէ
ժ ր ել
ոչ թէ չոր ու տաւիակ ւիարժապետէ
ժ ր ։
Այ
"Օր
^
քսանՀ
ինղ. աարինե բէ ի ւիե բ <չՏաո աք»ի
գլխ՚"գիր
Շ՛ին
օրր օրին ստորաղրած
^Աեր Խօսքր»
, ոճի ել
պրկուժի
1լատա բե լութե ա^ւ ղլուխ
ղործոց
ներ
են։
Այգ
ոճին ժէք կր աիրասլետէ ժեր
աբ1/ւժտւս–
Հայ
ք^գուի աոնականո
ւթ իւնն ու ճկունութիւնբ
: ^
Գեռ
աւելին
, Շաւաբշ
Մ իսաքեան
, իր Հրա -
5
ոլա րակաղ
րող
ի աաժ անակի
ր
ղո րծունէ ո ւթե ան լն– Հ
թացքին
, աժենուրէք
իր անձովր
ցորսցոլց
մեր ,
մեծադոյն
կուոակց ութե ան՝ Գա նակցութեան
ղա– ^
գափարա բանո ւթիւնբ :
Գա նակցութեան
քո ւբա յին մէք
թ բծուե
լով
անոր ամուբ ու տոկուն
նկաբաղ
ի ր ր , ան
դարձաւ
•այգ
նոյն կուսակցութեան
Հաւատալոր
.քուրմե -
րէն
մին :
իր անձով ու կեանքաի ան ցուցաբերեց
ղոՀա–
բերութեան
այն մեծ ոգին, որ կր բխի կաղմա -
կերւղութեան
էոլթենէն
որուն մէկ
Հաւատալոր
ու աննկուն
ղինուոբն է , ալեՀեր , բայց
կ ո ր " ՚ 1 է
Շաւարշ
Մ իսաքեանր :
Պատիւս
արժանաւո
րաց :
Պատիւ
րոլոր
անոնց , որոնք կեցան եւ դեռ կր
կենան
պատնէշին
վրա
յ՝ Հասաատ վճո ականու -
թեամր եւ բոցավառ
Հաւատքով
:
(Խմբագրական ԳՈՅԱՄԱՐՏԻ, 19Հոկտ.) •
ԿԱՐԳԱՑԷԲ ԵՒ
ՏԱՐԱԵԵՑԷԲ
« 3
Ա Ռ ԱՋ » Ը
ան գսնէ կր Հանգչի
այլեւս
ձեբ մօտ, վանքին
վանիին
տ.սկ , ուր ամէն
վայրկեան
իր
շիրիմին
շուրք պիաի
լսելի
րլլան
մայրենի
լեղուն ել Հաք
երգր \ որով պիտի չթառամի
նաեւ իր յիչատակր»
:
Ա ինչ այգ արդէն
ւէերադարձած
ենք՚էանք եւ
Հրաժե շա կ՝առնեժ
, յայ.ոնե
լով
իրեն
իւէ՛ ե բախտա–
գիտութիւնս
ել կր շտւսպեժ
ղէպի
կ՚լ՚լիին
կամր–
քակբ ուրկէ
Հեոուէն կր նշմարեմ
ինքնաշարժ նա–
լուն
լոյսեբր։
Մինչ այգ յանկարծ
ականք^ւեբուս
երղեցողութեան
ձայներ կբ Հասնին
վանքէն։
Վե–
րի
յ"՚րԿԻ
"րաՀներէն
ւէ՛է կէն
կոււլ.սն
ձայներր։
Վանքին
աչ,ոկե րաութ
իւնն է կաժ աբեղաներն
են
որ շա ր ա կան
.է՛բ կ՝ ե րղեն
Երբ
նորէն
մակոյկ կր մտնեմ
՚1իօ"աշրքկնե–.
րբ Հետաորոիբ
են եւ կ՝ուղեն
.լիանալ թկ ի^է ^
այղ
կ.լ.լքն եւ թէ ինչու
կ՝ուղէի
.–մէն գնով այ
ցելել
Հոն։
ճս՚ժրան
աոիթր
կ՚ունենամ
բացատրել
իբենց
ամէն ինշ, իսկ որս՚եղսկ
Հասնելէ եւ է^աշելէ
վեբք, երբ ղիո աոանձին նստած կը.ոեսնեն ծովա՛
Հայեաց
.ղատշգամին
՛լրայ,
շուրքս կր Հաւաք -
ուին,
՝շ.սրու.ն.սկելու Համ.սր
նոյն խօսակցո,
թիւ
նբ : Այղպէ"
կ՝"նցնի
այղ իրիկուն
։
Ա."
* ՚ "
ր՛ւ առաւօտ
^ււսխաճաշի պտ Հ ո ւն
անոնց
մէ մին, յայանի
բժիշկ
ժր իր բնակած
նաՀանգին
ժէք, իր .լոՀոլնակու
թիւ1ւր կբ յայանէբ
նախորդ
օրուան
լս ածն ե ր ո ւն Հաժ ար , ցաւե լով
մ իանգա -
.քա յն որ .սռիթ չունեցան
ա յցե
լե լու. նաեւ ՚ " յ գ
Հառոատութիւնբ
, ուր Լորտ
Պայրրն եւս
թողած
է այնքան
Հետաքրքրական
յիշատակներ։
«
Հայե–
բուն
մասին
լսած էի, սակայն ոչ այնքան
որքան
երէկ
^ եւ այժժ վստաՀ
եղէք,
այսուՀետեւ
բոլորս
ալ շատ աւելի պիտի
Հետաքրքբուինք
Հայերով »:
Այս
ա,,իժիւ, գաղաւիար
ժր կր ծաղէր
՚ " Տ Գ
ւղաՀուն
ժտքիս
ժէք ,
ինչո՞ւ
ֆրանսաՀա
լ դա -
ղութին
Հաժար, որ աժէնէն
բաղմաթիւն
է Եւրո -
պայի մէք, Աուբբ Վաւլարոլ
վանքր տեսակ
մր ուխ–
տաաեղի. չէ եդած
մինչեւ
այժժ : Երր աքլեւս
ճամ–
բո րւլո
լ թիւններր
այնքան
էլիւոացած
են Եւրոպա–
յի մէք եւ Վենետիկ
քա,լաքն ալ օթեւանելու
բոլոր
դիւրու
թիէննեբր
1լ րնծա
յէ , ինչո՞ւ
ամէն
ամառ
արձակոլրղի
առթիլ
Հայերբ
խմբովին չեն այցե
լեր այդ չքնաէլ
կղղին , ու ր է1ստաՀ եմ որ ւլբկա–
րաց
սլիէոի
րնդունոլին
Ա խիթարեան
Հայրերուն
կողմէ։
Մանաւանգ,
կր կրենեմ,
Եւրոպայի
մէք՝
ո լր կւսրելի է Հայբենի
կէորօտր մասաւէր
ղոՀա–
ցնել եթէ ոչ Հոն, Աուրր
Ղաղաբու
կղղիին
.քէք :
գ.
–ԲԷՐԷԱԹԷՃԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
