<• 0^
վաբսոՆԱաՎհակը
ԼխւՕի
սկ
ԼԻՈՆ-—
Կամուրքկն
ա՚Խքթ,
քազաքի,,
ղե,չև–
ցիկ սրաՀներէն
՝^\>ձ\\էէ
հ.Ձա6.՜ււ;//
մկք
իսանդավառու.–
թեամր
աօնուեցաւ
Հ–
Տ– Գ– Վաթսունամեակր
,
ՀոկաԼմրեր
29/
ն
֊. Սաուար
բազմութիւն
մրչե -
ցուցահ էր րնգարձակ
սրաՀր : Սիրելի Գաչնակ -
ցութիւն
, Հակառակ
վաթսուն
աեսակ
Հրէչներու,
վաթսուն
գէմքաէ
ղաւաճաններոլ
ել ստրուկնե -
րու, գուն
սչիաի մնաս միչա կանգուն,
մինչեւ
Հայ
մողովուրգի
վերնական
ազաաաղրոլմր ;
Բ/.մր ղս-րղարա
,սհ էր ֆչ անսական
հւ Հայ -
կական
գրօչներով եւ Հ. Ց– Գ–
ղինանչանով :
Հանզէսր
բաղուեցա,
<ձՄ
ա րսէ յե էղֆո վ ու
«Մչակ
րանուոր»ով
,ղորս երգեցին
սանուՀիներր :
Գեգարուեսաական
րամնին կր
մասնակցէին
Օրիորգներ
Գարաքոլգեան
, Սազաթէլե,սն
, գաչ -
նակով։ Օր– Սաեփանեան
(Ս– կթիէնէն)
արաա —
սանութիւն
, րնկեր Գասեան
^Վալանսէն)
մեներգ–
ներոէի^ եւ գե րա,ւան
Հա յկա սար՝
ա րտասանո
լ -
թեաւքբ։
Ամէնէն
վերքր
տրամաիւօսութիւն
մր, Ա–
Հարոնեանի
է
^Աւթաաւորր)^ , րնկեր
էԱրիմեանի եւ
Տիկին վարմապետեանի
կողմէ
ք՛ո լո րն ալ չատ յաքող
է ին ի րենց
ղե րե րուն
մէք։
Օրուան
նաթաղաՀ
ր, րնկեր
Զէք^ան
,
Հրաւի
րեց նե րկաներր
յոտնկա
յս
յարղ ել աղաաաղ րու -
թեան
ճամբուն
վրայ
ղոՀուահ
նաՀատակներու
քիշատտկր : Տետո
յ րաղատ բե ց թէ երբ Հա յ
մողո–
վուրգր
երկունքի
մէք էր , հնան
ւքեր
յեղափոխա
կան
մ չակնե րբ , ո րոնք
ուղղու
թիլն
ցո յց
տուին
մեգի : Գւս չնակղ ութ իւնր
րնտ րեց ու քալես "՛յգ
ճ անա ,,լա ր Հ էն եւ. շնո րՀ իւ իր աննկուն
կամյւին ու
բագրահ
են իրեն եւ կարելի չէ գան աղանե
լ իսկա–
կանն ու
կեղհր։
(կ՛բ Ամերիկա կր դտնսւէ բ ,
գերասանուՀի
Մեբիբն
Տէյփիո իր Հիացումր
յայանելով
կ՝բսէ–
Որքուն պիտի
ուգէի
զաւակ
մր ունենալ
ձեզմէ ,
ձեր ուղեղով եւ իմ գե գեԱկո
ւ թե ամբ» : Շօ կբ պա–
ւ–։ււ։սիոսնէ •
« Տիկին կբ վախնամ որ զաւակր
իմ ղե -
ւլԼ ցկու թ իւնս ել ձե ր ուղեղ ր ունենա ^» :
իր ամ բողք ղոբհով
5օ
կր նե րկա յացնէ
բացա–
"է՛կ
՛ո րամ արանո ւթ իւն մր, սուր եւ խիստ ղտտո—
ւր՜՛ թիւն
մր, եւ փորձառու
իմաստութիւն
մր :
3 աճախ
կ՝ ր՛՛կր. թէ ամ ուսնո ւթի ւնր
մ իակ
,իիճա -
էլախաղն է ոբ չաՀոգ
թիւ չունի։
Ինք սակայն Հա–
րւ՛ւ ստ ամ ուսնո ւթիւն
մ ր կնքեց տիպար
գո յգ
մ բ
էքսւ՚/մելոփ
աւելի քան քառասուն
տարի
(կինր մե–
սա1
\94կն)՛.
•
- ֊ ՚
՚՜"*
կ՝արՀամաբՀէր
մրցանակներր
եւ ւլովասանք–
ներր, երբ արգէն վստաՀ իր Հանճարին եւ ս՛ա -
ղ,,ւ՝։գին վրայ , կր ,իայելէր
բացառիկ
մողոէիրւլա -
1–,,,^
ութիւն
մր։ Համեստ
չէր։
Իր վերքին
խօսքերր
Ի՛՛Կ կբ. Հաստատեն
իր խրոխտ
ինքնավսաաՀո
լ -
թիւնր, երբ կ՝րսէբ
«Եէյքոփիրբ
մեոահ է ,
Մօլիէ–
բ–< •է՚ե՚ւէսհ է, եէւ
Ա
՛լ չատ աղէկ չեմ»:
Ասանց
չափաւլանցութեան
եղաւ
նեբկայ ղա
րուն
ամենամեհ
գէ՛ք ՔԲ՛
Մնալով
Իրլանտացի ,
եղաւ
միքտզղային
, մնալով գրաղէա,
եղաւ ամե -
նագէ,ո,
մնալով
մարգկային
եղաւ
Հանճարեղ :
ԱՐՓԻԿ
ՄԻՍԱԲԵԱՆ
մող,,.լրգականութեան
ստեղհեց
Հայրենիքի
կորիզ
՛քբ, Հայաստանի
անկախութիւնր։
Այսօր ալ,
ինչ
պէս
երէկ Գ
ա նակցութիւնբ
սլատրաստ
է
կատա
րե լու իր պարտականութիւնր
, Հասնե լու
Համ ար
մեր մողովուրգի
իաէալին :
Մեր ֆրանսացի
բարեկամուՀին
, Տիկին
Ատէթ
Միքայէլեան
, որ յատկապէս
Հրաւիրուահ էբՎա
լանսէն
, նախ ֆրանսերէն
պաբղեց
Հա յ
մողովուր
ղին տառապանքր.
Օսմանեան
խաբուսիկ
սաՀմա–
նագբութիլնր
ու Կիլիկիոյ
քարգր ու
եղրակացնե–
լւ՛՛է րսալ թէ Գաչնակցութիւնր
լալթէ գէչ օրե -
բուն
մ ի էտ ւքնացահ
է
Հայ մողովուրգին
Հետ։
8ե տոյ խօսեցաւ
Հա յե բէն • « ՛Գա նա կցու - •
թիւնբ
արթուն
պաՀակն
է
մ աքի եւ խղճի աղա -
տութեան
, տոգո րոլահ
ինքնապա
չտէ,ւանւււթ
եւսն
բնազգով
, այսօր ալ արտասաՀմ
անի
մէք
կեցահ
է
պատնէ չին ՛էրա յ» : ԸնկերուՀին
փերքացնելոփ
յււրղորեց
Հաւատարիմ
մնալ
Մոստոմնեբու
ու
Ժոո է սնե բու գ աղա փարին : Եւ բացաղ ան չեց •
կեցցէ
Հ– Ց– Գաչնակցութիւնր,
կեցցէ
Հայ
մուլո–
• փուրղբ :
Ուղերձ
մր կարղաց
լնկեր Բ . քցբէ՚մեան
, Նոբ
՛՜էյ երունգի
կողմէ :
Օրուան
գլխաւոր
բանախօսն էբ բնկեր
Շաւարչ
Ս էաաքեան
:
Եթէ
60
տարէւ
զէպի
եա ե ր թանք ու վ ե ր–
լուհենք
ղէպքերր,
սարսուռ
մբ ւգիտէւ զղանք տես
նելով աղատա,լ բութ եան
ճամ բուն
,էրայ կատաբ -
ուահ աչխատանքր : ինչ որ յեւլա,իոխական
ղա —
՚լա՚ի՚սբ կբ կոչենք,
ցանուահ
Հունտն է։ Րոնու
թեան
ղէմ բողոքի
ձայներ կր լսուէ էն ւլեռ
1865-
7()ական թու աէլաննե բուն , Պոչսո
յ
Ա՚լ՚լ • մողուէ ին
մէք։
ի) րիմ եանն էր ոբ կբ արան քաբ թէ իսլամ ին
Գոլրանբ
սուր տուահ է իր մոալոփուբղին
, իսկ մեր
Ալ
ե աարանր՝
աղօթք :
«Գաշնա կցո ւթիւն՝ կբ նչանակէ
Համ ախմ
բում
ույեբու,
մտքի թէ բազուկի : Մենք ոչ
անսխա
լական պապ ունինք , ոչ ալ Հանճարեղ
տււաքնորգ։
Ոչ €չէֆ» , ոչալ կոմիսար։
Մեր
մէք
ամէն
մէկր
իր բեռբ
չալկահ է յանուն
Հայ մոգոփուրգի
փրր–
կո
լ
թ ե ան : Մ ենք պաՀեստի
ում ենք , մ իչտ պատ
րաստ՝
յարատեւ
աչփւաաանքի
, բոլոր ճակատ -
ներուն
փբայ՛» :
Ըն/լեր բանախօսր
չորս
չբքանի
րամնե ց Գաչ
նակցութեան
(յՕամեայ
գորհունէութիւնր
:
Ա -
ռաքին
չրշանր կր կագմէբ պատ րաստութ
իւն միտ—
քերու եւ ղինափարմութիւն
: Երբ
ղինաատբ
խումբեր կրմտնէին
երկիր,
նկուն
չինակ՚սնբ
ՀետւլՀետէ կբ փարմ ուէր
բաբձրացնե
լ գլուխր ,
էւ Հաբէլին
ղարնել - զարնուիլ
, գիմագբել
ել սլա–
ւոուՀասե
լ : Իր մարտական
ւլո րհո ւնէու թ իւն բ աա–
բտհուեցաւ.
մ ինչեւ
մ իքազգա
յին գ րամ ատիբու -
թեան
կեգբոնր ել արիւնարբու
Աու լթ՚սնին
"րքբ , ,
Պոլիս :
րնկերր
մանրամասնօրէն
նկա բաղ բէ՛ ց Ր • , Գ •
եւ. Գ՛ չյւքաններոլ
ա չէսատանքնե
ր բ , բաբենոբո -
գումնե բու
ձեռնարէլնեբր,
(1895
է^ւ
1913),
էլոլ -
ս ա կց ո ւթ ե ան յաբում
ր րնկե բ՛է ա բութե ՛սն
( 1 907) \
Գա նակցութեան
հաւա լուն ա շխատանքր
մ չակո
յ –
թի ճակատէն
՛ է յ " " յ
է՛ւն • :
Գմբաէստաբար
ի փիճակի չեմ ճաո էն Հ աբա -
։լւ,ւտ ամփովւումբ
տալու :
Ընկեր ԱաՀակ Տէ/՛ թովմասեան, ոբ
նեբկայ
էր Հանգէսէն
իր կարւլ ին խօսք առէւէէ լով բսաւ •
Ե թէ մեբ իմ աստտկ
Հակառակո
րղնե.բ բ պղտո
րահ
ԷՐէԼային
միաքերբ,
ամբողք
Հայութիւնր
ւաւանց
սեռի ու աարիքի
խտրութեան
պիտի ղար
խոնար֊
՜էելու իր Հերոսներու
յէչատակէն
աոՏեւ Մեր
թչնամիներր,
ՐԱան
թուրքր թէ րոլչեւիկր,ոչ
մէկ
կերպով
կրնան
խլել մեր ղաղափարբ։
Գաչնակ -
ցութիւնր
ե րբեք պիտի
չչեզի է՛բ նպատակէն
;
Սնգբագաոնալոփ
միքաղգային
կացութեան
,
լն՛կերր
յի չե ցուց թէ պա րտաւո ր ենք զղ ասսաւ -
թեան
Հրաւիրել
մեբ մոզոփուբգր,
որոփՀետեւ ոչ
ոք կրնայ նախաաեսել
թէ ինչ կր պատաՀի մէկ
օրէն
միւսր : Րոլորս մէկ Գաչնակցութեան
Հետ,
Գաչնակցութեան
կողքին :
^
Հանգէսէն
փերք Վարանգեան
էւոմիաէն
սարքահ էր խնքոյք
մր որ անցաւ չատ
յաքող
Հիողուէուրղր
լեցուցահ
էր սբաՀր,
ոաքի փբայ կե–
նտլիք տեղ անղամ
չձղելոփ։
Օրուան
սեղանապ/ւ —
աբ , բնկեր կ. քւ)րէւմե,ոն էսօսք կուտար
բոլորին
,
երւլողներր
կ՝ ե րդէ էն յե ղաւիո խական
երղեր , խօ -
սողնեբ բ էւրենց խօսքր
էէ ե բքացնե լոփ
ւլ աւա թնե բր
կբ էւլարպէին Հայմ ո ղո փո ւրղի , Գա չնա էլց ո ւթե ան
յէաղափո խաէլաննե րո լ եւա յլն ուկենաց ր
Ընկեր Շ– Միսաքեանէ,
Տիկէ՛ն Օաէթ
Մ իքա -
յէլեէսնէ, Ա. Տէր Թոփմասեանէ
, Միսաք
Միբղէէն,
Զէքեանէ
եւն . վերք էսՕսք արուեցաւ
ղերասան
Հա յկասարի
, որ պաամե ց թէ ինչպիսի
Հնարքներ
կր ւլո րհ է էւն Հա յաս տանէւ
թատ
րոննե բուն
մ էք ,
Գ,ս չնաէլցու թ իւնր
մողովւէւ բ՛էէ՛
թչնամէ։
ց։՝ լցնե լու
՝^ամար : Տէ՚չեց
քանի
մ բ թատերախտղեբ
, որոնց
մէք Գանակցաէլէէէնբ
եւյահ է րնտանիքին
զաւակ–
նեբր
սպաննող
, կեղեքէււլ
պեխաւոր
մտւղեբիստ
,
եւայ^,։
«Մենք
այսպէս
Համողուահ
էինք, իսկ
է՛ րբ երկա թէ էէէս բէէւ էլո յր էէն
՛Այս
էլողմ բ
էսնցնէա լով
Գա նակցականներէււ
Հեւո հէսնօթացանք
,
տեսանք
անոնց
մ ամ ու^ ու ւլո բհ ր
,
Հ
ամ ոզուեցանք թէ
Գաչնակց աէլ անն երբ ո* «,մէսւղե րիստ՛» են եւ ոչ ալ
Հա յ մ ո գ ո վ ո լբ գ ին թչնամ
էւ , այլ ճիչգ
Հակա - \
ոակր։
Այսօր
աւելէւ քան երբեք
Համողուահ
եմ ոբ՜\
Գաչնակցութիւնբ
Հալմուլովոլրղ
ին էսրթուն պա–
1
Հակն է^:
Իյնքո յքր չատ ուրախ
տրամագրէէւթիւնով
վ ե ր–
քտցաւ կէս
գիչերին
Մ– ՏԷՐ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ ^
• > Ո ^ ^ ~ ՜ ^ Ո < ~ ֊ – 1 ՚ "
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆԲ
ՌՈՄԱՆ
Մարգականին
գնգախաղի
Ա–
էսումբր ա յււ էոարէէ նո յնէւլէ
,ւ
սկսալ
իր
աէսււ
յենա -
էլէսն մբցումնե
րբ ե րկրո րւէ գ ասակարգ
էւ
խոււէ րե -
բու
կւէ էլքին : Մեր էսում րր
ւլ ասաւո րմ ան
մ էք ա -
ոաքէէնր կբ ներկայանայ
չնորՀէււ
իր վերքին
երկու
յէսղթանակներուն
: Ա-ր
Տէ. Բ շ ւ Յ յ ՛ /
դէ՚ք ^ Ի"Կ ^բԿ~
բորղբ մեր գ ա չտին
վրա
յ Վալանսի
Հայ
Մարղա–
էլէսնին սլաՀեսէոի
էւււււյք
բէւն էէէէք
, 3
կէսէէէվ
Հայկա–
էլան քերմ
մթնո լո բւոէէ մ ր մ էք , ուր ՛լ" ՛էե լէ՛ էր ե բ–
էլւււ
1լուլմի
խաղացէէղնե
րւէւ լբքութիէնր :
Ասոնցմ է ղաա ունեցաւ
«րւս րեկամ ական խաղ՛»
մբՂՅձՈ
է օ ս ա Օ ո /
Ա– խումբին
էլէմ : Հակաոակ
այս
էսէււմբէ՛ն
ք քՕաՕէւՕո/՛
զ ասէսկա բէլ էւն ^խլտէոկանե րէ ւ ն ,
մեբիններուն
էէաբէզեա
էէւաէլարկոլթի^^ւր
էսլեց
Հաւասարութեան
պաւո իւր :
ինչպէս
ամ էն տեղ , Հէւս ալ Աա րւլա կանր է։բ
ւլ ո լու թիւնր
էլր պարտէէ մոզովուբղ
ին քաքալե բւէւ.–
թեան։
Հոկէոեմբեբ
22է՛
Հանղէսին
մոէլովւէլրզր
լայն բացաւ
իր քսակբ, մօտաւ ո րապէ ւղս
33
Հաղա–
րէւ գումար
մր ապաՀովելով։
Սու֊րէՐւ
աԼՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(218)
՛ն՛այ։ Նա Հասաւ
քարայրի
կողքին եւ կանգ ա -
ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱՍ
է
ԺԳ–
Ին. Հրաչալի
սէլբա կար այգ մ ա չահ
Կբ^քԻ
տաէլ նա կարողանում
էր մ ււււանա լ նո յնէւսկ Հա -
րաղաա
մօրր... Ասլանր
նախանձում էբ այն ան–
հանօթ , ֊էիլւսնւլ
եբեխային,
որ նստահ էր "՛յ՛ք
որաի
մէք։
Այգ նաէսանձն էբ, որ նբ,սն
աոաք
մւլԼց
էէււելէւ
ոսւստիէլ
թալէէով
: Գաել
է էւն կարաւէսնի
Հետքբ
*Իիչեր էր • լեոնա
յէ՛ն գ ետ ակի
ափին , քարա
յրի
՚ ^ է ^ Հաւաքոււսհ
էին գեբիներր
:
Մ ուաքի
մօէո
փառուահ էր մէւ մեհ էսաբււյկ
, "րիշ ՚ ՚ ւ բ ^ Ր
նսէոո -
.աել էէէն Մ
ուբաէՈ
Ա՛լս՛ յէ։ հաո
աներր
Ասլէսնր գ էՍ բանամուա
եէլաւ իր
մ՛արղ կանց
Հետ • պէտք էբ յանկարհակի
բռնել
պաՀապաննե–
րէ՛ն , որ ւղէ ս ղի կ՛՛ի՛ր
մ ի՛" յն նրանց
Հէ,
էո
լինի եւ
՛լե րինե րից ոչ ոք չլէնասուի : Երկար նա ս,ղա,ւում
էր՛
ղեբեփարներլւ
քնեցէէն, կրակի
էքօա
մնաց
այն
փիթէսարէն
, որին
մենք տեսանք
Ա՚էւխտարի
լոա–
նր։
Երեւի այս ՚լէ՚չեբ
^երթր
նբանն էբ– նւս չուտ
չուտ վեբ էր կենում,
նւս յում էր այս ու այն
կող
մր եւ երբ էոեսնում էր որ ոչ մի
ւիո վա խութ
իէն
չկայ,
նստում էբ կրաէլի մօտ : Ասլանբ
կորցրեց
Համ բե բոլթիէնբ
եւ մի անձայն
կա
բղէսգբութ
իլն
անելով
, սկսեց
էսոաք
սողալ
հնկեբի
եէ
ձեււքերի
Նտզլուն եւ
մէէւյլ
նայւէէլներբ
շնչասպառ գի —
տում էին այղ վճոական
վայբկեանր։
Ե՛–
յանկարհ
Ասլանր
էէաւլրի պէս քիէ բարձբացաւ
է։ւ էք
էւ թ՛՛իէ—
քով
Հա
ււնե լով
վիթ խարիին
, իր տասն
մ ատնե ր ր
փաթաթեց
նրա կոկորգին : Սկսուեց
կաէոալլի
մբ–
ցութիւն : Մէ՚ւս
տւլաներն էլ Հաստն եւ , մեբէլա -
ցնելով
իբանց
սրե րբ , չր
քա
պա
էո
ե ց էւն
ւլ երե վար -
ներին : Մ ի կարճ
մ իքոցում
ո
^չացան
բէւլոր
բնղ–
ղիմ ացուլնեբր :
Աոաքին
րոպէին
, ՚էեււ լնգտ արում ր բո լո լւէէ -
վին չգագբահ
, խարոյկի
առաք տեւ/ի ունեցաւ
մէւ
տեսարէսն
, ոբՀիացրեց
ամէնքէէն : Ն՚սխ
ք ՚ ս ն էւր
մօրր տեսնե լր՝ Նաւլլուն
ւլւոաւ Ասլ,սնէւն, ւլովեց նր—
բան
ւէիրուն, սրտաբուխ
խօսքերով,
լ ՚ " դ եղէսւ եւ
ասլա հիհաղեց :
Ե րիտասա
րղ բ , ւէեռ կռուի
կբակււվ
րոր րոք -
ուահ , շշկլուե ց ՛
Ա
յ՛լ անաէլ^,կա
լ բտխէոից , չՀա -
մարձէս կուեց
հպէէւէո
Հանե
լ : Իսէլ երբ
Նա՛ւ
լուն
վաւլեց
ղէլլլէէ քար
էէէ
յրբ
,
ոէ
ր զ երիներն
արղ էն լաց
ու ճիչ էին րաբձրացրե
լ , այւլ
մ աւէ անակ
Աս
լանր
սթափուեց
, երկու
քայլ առաք ղնաց,
կարհես ու
զում էր
էլ
լ՛կել
աղքկան
, կանղնեցնե
լ էսօսե լու եւ
լսելու
Համար,
բայց
յանկարհ
ամաչեց
չբքապա—
տոէ
^ւէ, ր
իէք
է,
է.
ձեո քով
հ էսհկելոէէ . գէէքքբ
չւոէււէւլեց
թագնուե
լ խալարի
մէք։
Ամ աչկոտութիւնբ
նչան
էր, որ Նաղլուն
խլել է երիաաււէսբղի
սիրտր :
Վերագ աբձբ , Աէւլանէւ
էլա րէէաէէբոէ.թեամ ր ,
սէլսուեց
առաւօտեան
՚ կանայք
ձիով,
տզէսմար
—
՛էէ՛Կ
ոտոէէ
: Րայց երբ է, կան Վա րան
էլա
յի
լե ոնե–
բբ , ձէւտւորներր
ց ՚ ս հ իքան,
Հանեցին
է՚րաԿւց
ււէո՛՛
նամաններր եւ բորիկ
ոտնեբւէվ
աււաք էլնաէլին Հա/–
րենի
Հոէլի վբտյ
. այւլ
ւլե ր ինե ր է։ ուխտն
է ր , էէլէբ–
բաղո րհուահ
վաղեմի մամ անակնեբից :
Նաէլլւէւն
է լ միացաւ ա յղ ուխաին
• Ասլանր
մենակ
է ր
ւլ լւ -
նում առքեւից :
Գեբ իներ էէն
Ալ
եաա րանո ցն
լնգունե
ց
ղ րէլա -
րաց։
Ուրախութիւնր
վայնասուն
, կատաղի
ւլ րկա—
էսաոնութիէն՚էէեր
, կբէսկոէո
Հւսմբոյր՚էւեր
աււէէէքււէ -
ՑԲ^Յ
•
Տանից
գուբս
վաղեց
ալեղարղ Տէր - Ս ՛՛ւ -
րսէտբ , գրկեց
է՛բ մար,լ արի,ոին ել օրՀնեց
ամ բո
՛ւք
աչխտրՀ ր : Նբան բէսնտից
ւլու րս էբ Հ անե
լ
Մ՚սնէս–
սր Բարե կեն ւլ անի
էլ էւչե բ ին . բա յց ե թէ
ինքբ եւ էւր
պէս
Հարիւրնէւրբ
փէոէ
էւն րւսնէոում
, ի՛՛կ
էլերիներբ
անՀեա
կո ր չէ էն , գարձեալ
ւղէ ւոք չէր տրէոէքել ,
քանի ոբ էէնացահներն
ազատուել
էին։ Ն՛" կքկնեց
եւ մանրամասն
բացատրեց
այգ. մէւէոքբ
մէւ քանէւ
անէլւաք , երբ յա յտնէւ
ղ արձաւ
, "ր ՛ւ երէւնե լ՛է՛ց ՛քէ՛
քւսնիսր
մաՀտցել
էէւն ՚էշ՚ոից
ե ւ սարսա,իից : Այմմ
նրանց որոնոէ մ էին րոց լփնելոփ եւ Տէր Մուբէստբ
մխիթարում
էր որոնւէղ՚էէերէն :
Հթատ էին էււ ա յ՚էէսլ էւս էէնե ր բ , ոբւէնք
էէսլաէէող
չունէին։
Գրանք
օէոաբներ
էէէն, մեհ մա,էսէմբ
այն
երեք
թչուաո
էլ.է։ւէլերից, որոնք
՚^էսլ աււա րե ւլ րէ"հ
էին
Հողի Հետ : ճիչղ է , Աւե ատրանէէցի
կանէս քք
նրանց
է լ էին զրկում
, բա յց չր կա
յին
հնո ղնե ր ,
աղւլ էսկաններ , չկար
էլլուէււ
էլնելոլ
ւոեւլ
Տէր Մուրատբ
Հէէւսկացաւ թէ է՛նչ են ււրոնէււմ
այգ
խեզճերբ
ա ր տէսււ ո ւնքւէ ,է լէւ ւսչքեբոփ եւ ա—
ոաք
րնկաւ
, ղնսւց զէպէւ
ղ է. էոէ։ ձորր : Ամ էնքր
Հե–
ւոէ,է էւցին
նրէոն
ԼԷՕ
Fonds A.R.A.M
