^ 6
Ա ՌԱ Ջ *
ԵՐԲ ՍՈւԼէն ՍԸ ւքԵՌՆԷԻն
Մեռաւ
աԱմակ
(ճ.
Պ^^
ՇՕ–
1 8 5 6 ֊ 1950)
Ա ոսկուա
յի
իւաղա
ղութե
ան Համաղա
ւէ արում
,
ի՚որ^րղաՀայ
ղրաղէա
՝\յաիրի
քարեան
սկսում
էիր
ճառր
յիչեցնելով
թէ այս աարի
լրաԿւում է էՏ •
Հա յասաանի
երեսնամ
եակր :
« Այո երեսուն
աարիների
խաղաղ
աշխա
—
աանքուէ
իմ ժողովուրդր
Հ ասել է ա յնպիսի
մ շա -
կութա
յին
ե լ անաեսական
ղա րդացմ
ան , որի մ
ա–*
սին նա չէր կարող
երաղԼլ
իր պաամութեան
անց֊
եալ
ղարերի
րնթացքում
»:
\ թարգմ • սուսերէ
—
նից)
:
կարող ենք վսաաՀեցնել
^արեանին
, որ երե -
սուն
աարի
առաք
թուրքի
ե ա թ աղ
անի
ց
ճողո -
պրաձ՜
սովալլուկ
ու կիսամերկ
Հույ
ղ աղ
թական–֊
ներր , աարադրոլթեաԿւ
մէք ,
նո յնպէս
աիրացել
են
րարօրոլթեան
, թէեւ
Հեռու
ՀԱ
աալիկւի
Հայ -
րական
֊.ող ահ՜ ութ
իւնից»
, րայց
շնորՀիւ
աղդա
յին
առաքին
ութ իւնն
երին
աշխաաասիրոլ
թեան
եւ
ուշիմ
ութեան
:
« Հայ ժողովուրւլ
ր մէկ^ է այն
ժողո -
վո ւր գն ե ր ի ց
,
ո րոնք ամ է նից աւելի աաո ապե
լ են
յափ շաա կողական
պաաե
րաղմներից
։ Հաղա
րամ -
եակնե
րի
րնթացքում
Հա յասաանր
եղել է ք^Դ ՜
Հարմ
ան
յաճա խակի
փա
յ ր ր
արեւելեան
ե
լարեւ–
մ տեան ա շխա
ր Հ ա կա
լն ե ր ի , աւերուել
է ,
աւարի
տրուել
եւ
անդամատուել
րռնաղ
բաւողների
կողմից : թուրք
րա
ր բա
ր ռ սն ե րն առաք
ի ն
Համ
աշ -
խարՀ ա յին պա տե բաղմ
ի ն
բնա
^
քե
ց ի ն երկու
մ ի -
լիոն
Հայեր
միայն նրա Համար
, որ նրաԿւք
ձղտում
էին
մ իաԿ/ալ
իրենց
ռուսաՀա
յ եղբա
յրնե
րի Հետ ,
ձղտռւմ
է ի ն
ազղա
յին եւ պետական
անկախու
-
թեան » :
Այստեղ
Զարեանր
ղոր1>– է աձ՜ել մեր լեղուն ,
բոլոր
Հայերի
լեղուն,
^
ԷՀԴՐ
՝
երէկուայ
ե լ այ -
ոօրո ւա
յ Համար
;
«
Նո
յնբ
աւե
լի աՀռ ելի չափով
կատարւում
է ա յ ժ ժ ս ՝Բորէա
յուժ :
Ամ ե ր ի կե ան
Հ
իւլէական
ղանղստէ
րներր
( §ՁՈ§տէ6ւ) ,
բաղմ ատեսակ
ռում–
բերի
Հեղեղով
, սրբում
են Հողի
եբեսից
քոբէա
-
կան
քաղաքնե
րն ու ղ իլղե րր , սպանում
են մ ի
լիո
նաւո ր կաԿւանց
, երե խանե
րին եւ
հ՜ե րե ր իԿ՛
մ իա
յն
նրա
Համար
, որ այդ քաքարի
ժողովուրղբ
շ ի ու
ղուժ
Ուօլ - Ատիրաի
(Նիւ Եորքի
սակաբանր)
ստրուկր
լինե
լ , ուղուժ է սքոեղհ՜ել
իր
մ իացեալ եւ
անկախ
պետութիւնր
» :
Այս
Հատուաձ-ի
վ բայիղ
անցնինք
, նա
մ եղ չ ի
վերարերում
« Ե" չեմ աեոԼլ Աակ
ԱրտիւբիԿւ
, րայց
ինձ
ծ^անօթ է Կւբա ուտելի
ղէմքր։
Մ ի՛ն չե ւ խո բ Հ րղ ա յ ի ն
իշխանութեան
Հաստատում
ր
Հա յաստանում՝
" ՛ յ ն —
տեղ
ղործ՜ու
մ էր այսպէս
կոչուահ՝
Ա եբձաւոբ Ա—
բեՀհլքի
Օղնութեան
ԱմերիկեաԿւ
կոմիտէն
է • Ե"՝՛
յիշում
եմ ա յ դ կոմիտէ
ի տէր ու տիրականներինձ
•-•
՚Լ,լ՚աԿւք
Հայերի
է ե տ վաբւում
էին իբրեւ
ստորա -
գաս
մարղ կանց Հետ , շաՀ աղ ործ՜ում է ին Հայ պա–
տանիների
ու աղքիկնե
րի աշխատանքբ
,
Հա
յաս -
տանում
ոսկի էին դիղում
եւ վերագառնում
տուն
վա
յ ե լ ե լ ո լ
«ամերիկեան
կենցաղր»
: Այժմ ամ
էնքր
Հ աս կանում
են , թէ ինչ
Կւ պատակ
է ր Հեաապբն
-
ղում
0 ՛ւնո
էթեան
կոմ իտէն
( Ամերիկեան
Նպաս
տամ
ատո
յց
) : Բանաստեղծ
Ա ովՀ աննէ ս
Շիրաղ
,
իր նոր սլոէմի մէք « իմ րնկեր
Լաբիկր»
, պաա -
մամ
է, թէ իկւչսլէս
Եանկիներր
Հոգեպէս
եւ ֆի–
ղիքապէ
ս
Հ ա շմ անդամ
ում
է ի ն Հայ ե րե խանե
ր ի ն
,
ո րպէ ւքղի Կւբ անց
դարձնեԿւ
ամերիկեան
աշխարՀա–
կալութեան
Հ լ ո ւ ստրուկներ
: Զայրոյթ
ից
այ -
րում է սիրտդ
, երբ մ տածում
ես , թէ ա յղ
գոռող
եւ. տափակամիտ
մարղիկ
յալա1լնութ
իւ^ւ
ունին
ամբողք
աղատ
մարղկութեան
փբայ
իշխա^եբի
ղերր
ստանձնելու
» :
Զեմ
շարունակում
, ո րոփՀե տեւ իմ սիրտն
է լ
այբԼում
է , տեսնելոփ
թէ իԿւչպէս
Զարեան
ամօ
թալի
ու յիմար
յ ե ր իւրակւքնե
րո վ սեւ ապերախ—
տի
գերկւ է ուղում
յատկացնե
լ Հայ
ժող-ովրդին
Ամ ե րիկեաԿւ
գրաժ աաիրական
կաբգ ու սաբ -
քով
ՀիացալԿւերից
շատ
Հեոու
եժ • բա
յց
Հաղար
Հաղարաւո
բնե
րի Հետ կբ վկայեժ
, որ աոաքին Հա–
մաշփսարՀային
սլատեբաղժին
յաքոբդալ
տարինե
-
րում
ամերիկեան
օղնութիւնր
նա խա խԿ-ամ
ական
ու
փ րկարա
բ նշանակութիւն
ունեցաւ
Հա յաստա—
ն ի Համար։
ՀայասաաԿ/ր
ոշ միայԿւ « Որրերի
Հան
րապետութիւն»
էր , այլ եւ սոփաՀա
րնե
ր ի :
Խաղաղ
պա
յմ աննեբւոմ
իսկ նա իր
Հ ացաՀատիկի
մ ի
մասն ստաԿաւմ
էր ՚ է ր ս ի ց • Պատեբաղղմի
Հետեւտն
քոփ
աւերուած
ու փաբոլղանր
կիսով
չ՛՛՛վ՛
՛ք աղա–
րեց
րած
ե րկրում
, լի Հարիւր
Հաղարաւո
բ րնչա -
ղուրկ
ղաղթականա
թեամ
ր՝
պաբղ է , որ Հաց չէր
կարող
լ ի ն ե լ ամէնքին
կ։ասւցԿւելոլ
չափ։
փ մեղ Հաց կբտար : Ռ" ւսաս տա՞նր - բո րն–
կուած՜
քաղաքացիակաԿւ
կոոլոփ
ու սոփաՀար
:
Մինչեւ
1924
ութ միլիոն
էին Հաշւո,
մ սոփփց
մեռնող
ՌռւսԿւերի
թիւր : Շունի
, կատուի
ու աԿւ -
դամ
մաբղու
միս ուտե
լ ր մ ի ժտժ անակ
րնղ Հան -
բացած
ե րեւո ւթ է բ ա քկւտեղ : Մեր
անժ
իք
ական
Հ արեւակն
երն
ուրիշ
բաԿւ չէ ի ն
ցանկանոլ
ժ
մ եղ
,
քան մաՀ: Աւելի
Հեռու
աղղերից
ո՞րմէկն
աւելոբգ
պատառ
ունէր մեղ տալու։
Որի" Հողն էր , թէ
Ատենէ մբ ի վեբ, մասնաւոբաբաբ
իր
՛նեբքին
ղործողութենէն
եաք,
մենք
ալ սկսած
էինք
<ս/–յ
լատալ
իրեն պէս, թէ աԿ՚մաՀ
գարձած
է
Հանճա–՝^
րեղ
ծերունին
:
՝
Շօ , ինքն ալ եղած էր իր գրականութեան
սլէս
Հակասական
եւ տարօրինակ
տիսլաբ
մ ր : \ք
անօթ
է աչխարՀին
, սակայն
քիչ են անոնք որ
կրնան
խօսիլ իր գրածնեբուն
մասին
կամ վերլուծել
իբ
գործեբբ։
Անլուծելի
խնգիր
մր, ոբոփՀետեւ.
լու -
ծելոփ
ղայն
կրնայինք
բացատրել
ղրաղէտր
եւ
ան կր մնա
յ
սն բաց աաբ ելի մէկբ :
Անրացատբելի
մնացած
է ան, իր իսկ ուղե —
լոփր : կարծես
Հաճոյք
մրեղած է իրեԿւ
Համար ,
ն" յնիսկ
նպատակ
մ ր
ղարմ ացնել
միշա
ամրոխր
,
ՇթՅէՇք
րնել
, ինք որ կ՝աբՀամարՀԷ
, եւ
աբՀամար–
Հած
է ամէն
ինչ :
^նած
Տր՚ցլին՝
1856/'Տ՛ ,
Շօ սկսաւ
՚ ի բ ե լ չատ
ուչ։
Իր առա
քին
ղործր
, որ լո յս տեսաւ
1886/՛I՛ ,
փ՛իլիսոփայական
փորձ
մբն է
(Լշ Լւ6Ո 1քքԶէ10ՈՈ61) :
Եղած է եբաժչտական
քնԿւագաա
, մացնելոփ
^38՜
Ոէէի
ճաշակր
Անգլիո
յ մէք, ապա
նետուած
է բ ա ն
գրական
ասպարէղին
ժէք :
Ա
ովէ7Հւոլթիլկլ
դարձած
է իրեն եւ իր ղործե -
բուն ժէք ղտնել
ժիշտ
բ^^^^^0X6Հ^ ,
սակայն
իԿւք Հտ–
կասութենէն
աւելի
սիրած
է արտայայտել
֊,ակա—
ճառութեան
ողի
ժ բ ։
Եղաւ սակա
յն
սլա րկե շտ
ժ տաւորական
ժ ր ,
Հաւատացող
Ժբ իր րսած ի ն , անկեղծ
ե լ Համ
ողիք
իր
թելաղբանքԿւեբուն
Ժէք։
Իբ
թատրերդութիւԿւ–
ներբ
կրնան
ապրիլ
Հակառ ակ իրենց
ժաժ անակա
-
կից եէ րնկերային
երեւո
յ թ ի ն , որէէվՀեաեւ
Շօ
ունի
Կւե րկա
յացնե
լու
սբէսժիտ
եւ թեթեւ
եղանակ
Ժր։
Աժէնէն
կարեւոր
ի՛նղ իրնե բուն
կրցած
է տալ
ժպտուն
եւ նոյնիսկ
խեղկատակ
ձեւմր,
որուԿւ
շնորՀիւ
անոնք կր մնան
անմաՀ։
Հեռու
մնացած
է սէսկայն
բաԿէասաեղծութեԿէէԿւ
եւ երբ իր .խաղե–
րոլկւ մէք Հասած
է Հերոսական
բաբձբ
վայրկեան–
ներու
, փորձտծ
է միչէո
ւլանոնք
ծածկել
ծիծա -
՚ԺւՒ Կ""^ Ւ^Ղ "՚ւէ-Բ
տեսաբէսնոէի
մ ր : կր
կարծէր
թէ
լրքութիւնր
«՚իոքր
մարղոց
ժեծ ծարաւն
է»
/,,, քէսնար
Ժիշտ
խուսափիլ
անկէ , թէեւ իր
րոլոր
ստեղծաղործութեանց
մէք սրամիտ
եւ թեթեւ
ե–
րեւո
յթնե րու
աակ
երեւան
կուղան
միշտ
փիլիսո
փայական
տեսակէտներ
եւ պատկերներ
:
Հիացող
մր եղած է Հիթլէբ
՚սկ
՚սն
կ՚սրղուսաբ֊,
քին
, ապա
սթալինեանին
։ Իբրեւ
իրլանտացի
միշտ
կր
ծաղրէ
ր
Անղլիացիներր։
1940/1՛
կ՝րսէր.
^
«Պաաեբաւլմբ
շաՀուած է Հիմտ,
քանի որ Անգլիա
պարտուած
է»։ Ն՛ յն
ղղղաց
ո
ւմնե րէն
մղուած
պանծացուցած
է ֆրանսացի
էիանն
տ
՝Առքի
յ ի ^
է ատա
կբ, գրե լոփ \923ին
ՏՅւՈէՇ յՔՁՈՈՇ
մր, որ Հե–
րոսուՀիին
նուիրուած
լէսէաղոյն
ղորձ^ր կբ Հա
մ արուի
:
\88\էն ի ՛լեր
մնացած
է բուսակեր
.Այդ
շլ,լ,^
քաԿէին է որ մօ՚ոէն
կր Հեաաքրքբուի
քաղաքակ,,,^
Կւսւթեամր
, Հէնրի
ճորճի
աղղեցութեան
տակ
ե լ
կր միաԿւտյ
3)աէղի"էներուԿէ
(Անղլիոյ
առաքին
բկ,^
կե բփա րականնե
րբ) :
իբ թաէոեբախաղերէԿէ
աւելի
կէսրեւոր
եւլսէծ
եԿ։
էսնոնց
յաոաքտբէսններր
: Զո՛ր րերաԿւԿւեր
կ՝րսեն
թէ
յաո
է1է
քաբան
ւլրելու
Համար
յաճախ
դրած
է
թէԱէորեբէլոլթիւԿւԿէեր
: Ան՚՚նց
միքոցէսլ
է որ կ՚ար^
տայա յտէ բ իր քաւլաքէսկէէէկէ
, լնկե րային
տեսա -
կէէոԿւերր :
Շաէո
աբտւսղրէսծ
է եւ Հակւսէ
։ակ
ատոր
ժամանակ
էսչ ղտէսծ է ժիշտ
ղրաւքելու
այժմէա
-
կան
նիւթերով
, մաբղտկաԿւ
կեանքով,
շարժա -
Կւկաբով
, սլատեբաւլժով։
Ակւցեալ
էէւմէէէո
Փ՚սբիէլի
ժէք
ներկայէսցուցին
իբ մէկ թ
էս
աե բէո խէւււլր ,
Ւ1շաՏ 6է 16
Տօ1ճՅէ,
որուն մէք կր ծաղյէէ
ղքնուոր
-
ներբ եւ
առ
Հասարակ
երղիծաԿւք
մրն է պաւոե -
րաւլմին
՚քրտյ : Շարժանկաբր
յ>աԿէի էէբ տարի
աոաք
Օէլ էուսդործեց
իր «կեսար
եւ Կ ւլէ ո էղատ րւսԼ-ն : իր
ծէսԿէօթ
ղործերուԿէ
ժ
աս
կր
կէսէւմ եԿւ՝
(ԼտւՈ
^ճձտն
(1894).
1հ6
աո
օք
Օշտէա^ (18951,
Ր^էտ,
\ ^ Յ ™ ՚ Տ
Րաքտտտւօո, IVI^ո
ՅՈՃ
ՏսբշւաՅււ
(Մէսրղր
եւ
Գերժար֊
ԴՐ)
(1901), Րյ՚§ա311օո
(19121,
6
ՁՕԱ
էօ 1
^1էէէստն13հ
(1919
—20) , 1օօ
էատ
էօ հշ
§00^
(1931
) , ւհշ տ1\
օք
€Ձ
1
Յ
1
Տ
(1934)
եւն.։
\925ին
"էոացաէ
Նոէղէլի
գրական
մրցանակր
:
Նչանաւոր
եւլած է եւ պիտի
մնա
յ
մասնաւո
րարար
իր սրամիտ
խօսքեբււվ
այնքան
կծու
եւ
«.խածնող»
էր է։բ , յաճախ
չտէո մր խօսքեր
ալ վե–
Հա լբ կ՝էսպրի կամ կ՝անՀետանայ
:
Ըստ
Զարեանի,
Ամերիկացինեբ
սրրեցին
տաբան
Հա յաստանի
անգո
յ ոսկու
Հ ան քերր : Ի -
րապէս
նրանք
սրրեցին
ՀայաստաԿւի
արցունք
-
ներր :
Ո՞ւր էր Զարեան
1918—19
թուերին,
երր օ -
րեր
էին
լինում,
որ
20—30
սովամէսՀների
գիւսկ–
ներ
էիԿւ
ժուլոէխււ
ժ Եբեւէսնի
վւողոցնեբում
եւ այ
րուած
շէէւկայի
աւ երակների
մէք :
Առանց
անՀուն
յուղումի
շեմ կարռւլ
յ ի չ ե լ
կմէսխացէոծ
կէսնէսնց
սւ
եբեխաԿւե
ր ի ն , ոբոնք
օբԿւ ի
բուն
ճշոլմ
, լացում
էին մեբ ղրան
աււքեւ,
որ -
պէսղի
ստիպուիԿէք
էչուռր
բաԿէալ եւ մեր
նիՀար
պա դէոր ից
ձեոքի
աւիի
չաւի
մ ի կէոոր
լաւաշ
էոանք
իրեԿէց : Բաղաքկւերր
չէին
միայն
սոփած
այլեւ
շ՛ոտ
ւլիւղեր : Աերէքացուի
եւ աԿէասունների
խոչոր
մասբ
կեբած
էին։
Ֆի՚լիքապէս
թուլացած
Հողա -
ղործներր
չէին
կարողանում
աչխատիլ
:
1919/
ձմեէն ու ղտրոլնր
ղարՀուրելի
էին :
Բացէք
Ա . Վրացեանի
«Հայաստանի
Հանրապե
-
տու թեան»
215/"/
եբեսր •
« Երկրի
րոլոր
կողժերից
աղեկտուր
կոչ ու
Հեծկլտանք
է լսւում
Հաց, Հաց Հասցրէք,
մեւէ–
Կւում ենք . . •
« Բէօլաղուան
գիււյում
սէէփամ
աՀւէլթեան
դէպքերր
տասնեակների
են Հասնում
:
Հեռաղբում
եԿ՛
խնդրում
եկէք Հաց, ի սէր Աստուծոյ
, մ ի
թողնէք
մեռնինք
:
«Նե
րքին
Ախ ատ
յի փախստական
եւ տեղաղ
ի
Ժողոփոլրղբ
ծայր
աստիճան
սոէիած է. սոփամ՚ա—
Հութեան
գէպքեբր
րաղմ
աթիլ
են , եթէ
անմ
իքա
պէս նպասա
եւ սե րլք ացու
շ՝,ասնի
, ուշ կր լ ի ն ի :
« կողբր
սէէէիի
ճարակ
է դաբձել,
սոփից
մեո–
նէէլմ են օրակաԿէ
20
մարդ»
:
Հանղուցեալ
թւսէլէոս
թա ղէ ո ս ե ան , թ .
Խ
• եւ
էոողերիս
դբոէքր,
պաշաօԿւակաԿէ
առ աքե լութեամ
բ ,
շրք աղա
յ ո ւ մ
էինք Նոբ Բայաղէէոի
ղիււլերբ։
Ամէն
տեղ
մեԿւք
լսում
էինք
ն ո յ ն ճ ի շր սոփի :
Մի
արեւառ
իրիկԿւադէմի
, շեւլելոփ
Բասարւլեշարի
Ճանապար
Հից
մտանք
փոքրիկ
Վարաքիլիսա
գիւղր։
Փողոց
ներր
ղատաբկ
, ղ արէղաէէնեբր
ղոց :
Մօտեցանք
խրճիթանման
եկեւլեցուԿէ
,
ւիա
րոեայ
խաչր
ւո"ւԿւի–
ք ի ն ։ Մուտքի
առքեւի
աէէտիճակէկ/երի
փրւոք
Կւստած
է ր ծե րունաղա
րղ. քաՀաԿւան : Բարեւե
ց իԿէք , յա քտ–֊
նեցինք մեր ոփ լինելր եւ ցանկոլ
թիւնբ
տեսնե ք
Համ
ախմ րուած
ղ ի ւ ղ էսց իներին
Հարղ ու
էիորձի
Համար
Ժողոփուրղս
"ոփից
ւիչւսցալ
, .լաւէոկկէե -
րրս : կենդանի
մԿէացողԿւե
բր դա չտ են ւյնացել
ա ...
բածելու։
Օբր փերքանալոլ
փբայ է. Հիմի
որտեղ
որ է կբ փե րադառնան
գիւղ :
Ապասեցինք։
Բիչ յետոյ
անտարբեր
,
գակէղո,.֊
ղ ա ք ՚ ս յ լ մեր չուրքր
ՀէսւաքուեցիԿէ
ղեղնւսծ
տղո, -
մար
էէ , կին , երեխա
յ , թեւեբի
տակին
ուտուելիք
խոտերի
խրձիկներոփ
, «/նթրիքի՝»
Համ ար :
ԽօսեցիԿէք
,
Հաւսէտ
եւ. յւէ յս
ն ե ր չԿւ չ ե ց ինք ար -
ց՚էւԿւքԿէեբից
թբքէէէէոծ
ւլ էմքերէւվ
: քւ)ոսէոտցտնք
^
երղ
էէլեցիԿւք կամ Հաց Հասցնե
լ իրենց կամ
չքանալ
ւսպրոէլնե
րից
մ իքից
3
ո ւղո ւմ ր Հասած
էր գա -
ղտթԿւակէտիԿէ
: Երր մենք
ձիերր
ՀեծէսԿւք
ՀեոաԿէէս–
լ՛"
1
Հէին
թռւլնէււմ
, Համբէէւ
բէէէմ
էին
մեր
ձեռքե
բբ , ոտքերր
, ւլրկում
ձիերի
էլլուխԿէերր
ու Հայ-
եացքԿէեբբ
մեւլ
յաո ած
ղէւչում
^ ՚ ս ց , Աստուծու
սիրուն
, Հայւէլթեան
սի -
րուԿէ , երեխաների
սիրուն
, Հ ա ՚ ՚ ց , Հտ"ց ;
^այասաանց
ինե
րի
ք՚"խքտխիչ
մեծամասնու
-
թիւԿւր
մայր
Հոէ
/ից չէր սւղասում
իր ւղէորէնր
, այլ
նւ։
րոէԱւո
եէէծ
III
է։ էո էէ լ
. ա ււրասւ
թիւնից :
կան կառավա
ր ո լ թ ի ւն
ր
ճնէուած
էբ ուսեբիկէ
ղրուած
բեռան
ծանբութիւնից
էգաչտպանել
երկիրր
սաՀմանԿւերի
վրայ
ծառա -
ցած
աՀաւոբ
թշնամիկւերի
ղէմ եւ ամոքել
ներքին
մա՚^ւսէյու
ցէսւր
սոէլր :
Նրա
նեբկայէոցուցիչկւերր
բախում
էին աշ -
խաբՀի
այկէ
բոլոր
ղոներր,
որոԿւցից
կարելի
էր
Հ ի ն ղ պարկ
ցորեն
ղուրս կո րէփ, , սկսած
Ա՚ակուի
սարտարից
մինչեւ
Մի՚ոցեէոլ
ՆաՀ սէԿ,ղնե ր ի Ծերա
կո յտբ
։
Երբ ամերիկեաԿւ
ալիւրով
ո լ խտացրած
կաթով
րեոնաւորուէոծ
կաո
ա
խո
ւմ բե
ր ր ,
Հակէոոակ
Վր՛" ՜
ցինեբի
վ՚"շխսս.ոէ
իժեան
30 ՚"(.
Հարիւրր
վար
էիԿւ ւլնում
Բաթումից
ԱաԿւաՀիկ,
ձ
էսԿ,
ա էղս. ր
Հ
տա
լու
Համէոր
Հասան
Հա
յւսսէոէէն
, սեւ
Ղսմպերր
չքացան
ե րկնակամա
ր ից , արեւն
սկսեց
փայլել
ժսլէոալո
,լ
ու աւելի
քեբմօրէն,
մարղ կանց
աչքե -
րում
գոՀունակութիւն
, կեսնք եւ
փստաՀութիւն
երեւ աց ;
// ՚ք.Ք^Ր է ին ւաոէէԿւեակ
Հաղարալւէր
որրերի
խնամող
«
Մերձաւոր
Աբեւե,բի
կոմիտէի»
փս՚րիք
ներԿւ ու մէկ էէ
՚իլիէէկէ
քաղցած
կամ կիսէսքաղց
Հայ
՚ւիԿաւո
բութեան
, սլէս շէոօԿէէո
ւ
թե ան ,
մտաւորակա–
Կէութեան,
քէՍէլաքի
եւ էլիււ
/ի
աշխատէԱէ
ւ–րութեաԿ՛
Հտց
տուողկւերբ,
ԱրաիւրԿէե՞ր
թէ Մ՚ոկ
Արաիւր ՜
Կ՛ե՞ր, էԱշխաբՀակալԿէե՞
ր ,Ո՚–"1 Ա՚որիտի
ղ
բւսմատէ–
րե՞լ՛
1 թէ բանւորկւեր
ու ե րկ րէուլ
ո
րծԿւե ր ,
մենք
չղի՚ոէիԿւք
ե, չէիԿւք
ուղոէմ
իմսնալ։
Եթէ ծար՛" -
լիւլ
ւէքաէէլէսկալբ
սաաակւէէէկէ
չէ , ՚սյլ
մար
՚լ
կո
չու՛"–
ծր, նա սլարքան
չ ի ղնե
է.
0Է քրով / ՚՛
գաւաթլ
ձեռքեցդ
կ՝տռնեմ
, եթէ աԿէոլԿէղ կարապետ
է եւ
ոչ թէ
է^էսլրապետ
Ամերիկեան
ժողաէուրէլն
էբ, որ
ահէէու
նգի
բերէսնին
ժեղ փրկարար
օգնութեան
Հասաւ։ Հա -
կաոակ
Մոսկուայի
Հրաժտնով
եր՚լող
Զարեան
թութակների՝
Ժենք Ժի,տ երախտապարտ
ենք ա–
ժերիկացի
ժողռվար.լին
:
^^^^^^
լլլլրգԱաՆ
Fonds A.R.A.M
