սին մեր երգիհ՜արաններր՛.
Այգքան
դժ-ուա"ր է մեր
մամանակի
ռգիին Համասլաաասխան
մէկ արար -
՛նոց քանի
մը զաւեշտներ
յօրինել։
Տաճախ ան ~
•էրէոչ
խայծ֊
մըն է նորեըուն
Համար
մէկ արար ^
նոց
զաւեշտը.
Հայերէն
սորվելու
տեսակէտէն։
Հ
Եօ թանաս
ոլննոց փեսա ցուլին
րո լո ր գերա
կատարները.
Օր. Ալիս Աւսաուլիկեան
, իր
ճկուն
եւ ազատ
խա
զա րկութեամ
ր , Աւե ա իս փ իւփէ
լեան՝
վարմ ել տիսլար
ծերուկի
բնական
չարմումնե -
բով, Տակոբ
Ուրբաթեան՝
ծառայի
ծիծազաչաբմ
դերին
մ
Է9
ինքզինքր
գերազանցելու
ճիգերով
,
Գրիգոր Տէր *Լտզաբեան
, երիտասարգ
սիրաՀարի
վայելուչ
երեւոյթով,
իսկ Սեգրակ Տէր
քՅաչա ~
տուրեան
չաՀախնդիր
պատուելիի
աննման
ար -
աաքինով եւ առո զանո ւթեամ
բ յաքոզեցան
կուչտ
ու կուռ խնդացնել
մեծէն
մինչեւ
պզտիկբ :
Միքնարարէն
վերք
՚ ՚Լ"՚Ր՚"Դ"յՐ11.
բացուեցաւ
Հ. Անմ աՀ Բոպ ը »ի առաքին
արարին
վբա
յ : ԼէօՄ Բ •
--
Մեր
թզթակիցր
խազին
նիւթն ալ
ամփոփած
էր, րայց
՚յ՚ոնց
կ՚առնենք,
աեզի
անձկութեան
պատճառով)
:
Ղքերկայացման
ամէնէն
ուչագբաւ
պարագան
յ
այն էր որ , Հակառակ
տեդական
ումեբով
սիրող–
ներէ
կազմ ուած
խումբին
, խազա րկո ւնե րր մէկ
ներդա^ակ
ամբոզքութիւն
մր կր կազմէին
,
Տ
ա–
ճա բակութեան
վբայ
թոզլով
իրական
րնտանիքի
մբ արենակցտկան
մտեբմիկ
մթնոլորտի
մը
չուն֊
ւռ–
Ւնչ
սքանչելի
մտյրիկ
մը եղած էր Տիկին
Ցքի–
լօր Ասատուրեան : կաթոգին
մայր
մը , զգա գում
նե բու
ճի չգ եւ
չափ ուած
արտա
յա յտութիան ,
զուսպ
բայց նաեւ
փերին աստիճանի
Հաղորդա -
կտն։
Ալֆոր՚ւփլի
Հայութիւնր
դեռ չէ
մոռցած
պատերազմէն
առաք, դեռ ծաղկատի
Օքփորգ , ^Ա–
նո յչ»ի
իր խագարկութիւնը
եւիր գրաւիչ
ձա
յնր ,
որ , յայտնութիւն
մ ր եղաւ իր մամ տնակին :
Ս իրանո
յչի
դեբր
բացառիկ
յաքոգութեամ
բ
կատարեց Օր՛ Արտեմիս Տէր Նտզարէթեան
: Երէկ
անծանօթ
, այսօր
բոլորին
քերմ
գնաՀատոլթեան
արմանացած
: Պ • Շաւարչ Տէր Պարսամեան
, Ար
սէն
ի երիաասաբգ
երամչտագէտի
դերին
մէք մաբ–
մնա ցուց , Հա լած
մ եգրամ
ոմ ի գո յնոփ , մ չտական
ա րուեստ
ի մ թնոլորտի։
մր մէք ասլրոգ
աբուեստա–
գէտր : ի՚նական ու սաՀուն
խաղարկութիւն
: Պ ՚
ԶօՀրապ
Աոէրաաեան
իր բամբ
ձայնով
,
վարմ
իսաղա րկու թեամ
բ եւմանաւանգ
փարթամ աբտա–
քենով
գիւրութեամ
բ կբ տիբասլետէր
բեմին :
Օր • թագուՀ
ի Համբարձում
եան Լ^ապէ լ) յաքո -
գութեամբ
մարմնացուց
^ւոր՜Հալի
օրիորդ
մր եւ
իբ առոգանութեան
բանաստեղծական
չեշտով
ս/–
ւելփ
Հմ ա քիչ գարձուց
իր ա ի պա
ր ր ;
Պաբոննելք
•Տակոր
Ուրրա–թեան՝՜(–Շաքեր
պէյ),
ժիրայր
Մու
րատեան
( վերասքաաուե
լ քւ) , Գրիդոր
Ղ,աղարեան
(գրագիր) եւԱնգրան եկ Տ ակո բեան (ոստիկան)
ի–
րենց
դերերուն
մ էք յաքո ղապէս
ամ բո գքա ց ո ւց
ին
• խագր :
Վեբքին
տեսարանին,
Աիրանոլչի
մաՀուան
տուտ քտանքքն ատեն
խումբ
մր դեռատի
ազքնակ—
ներ
Հ րե չաակնե
բու պէս ճեբմ ակ Հագուտծ
թե -
թեւօրէն
պաբե լով եկան
Հսկել
անոբ
Հ ո գե վ ա բ
քին
վ րա լ , մ ինչ
բեմ
ին խո րէն
Շօւիէնի
մ աՀուան
քա
յ–
լերգր կր բախէր
մեր Հոգիներուն
դռներբ :
Ներկաներբ
խորապէս
լո լզուած՝
երկար ծա
փաՀաբեցին
բո լոր դերակատարներր,
մ ինչ
երեք
ՏԱ6ՆԵՐ
ԳԱՒԱՌԷՀ
քԱՐԱՓՒ
ՐԱՆՈՒՈՐՆԵՐՈԻՆ
ՎԻՃԱԿԸ
֊
ՄԱՐԱկՏԼ֊
Մարսէյլի
Հսկայական
քարա -
փին արձանագրուած
բանուորներու
թի^ է
7 –
ՏՕՕՕ
յ
առանց
Հաչուելու
պաչտօնեաներր։
կարգ -
կանոն
չկայ։ Երբ աչխատաւոբր
կ՝եբթայ
օբապա–
^ԻԿր
ճարելու,
իր առքեւ կր բացուի
բախտախաղ
մր։ Եթէ Հանդիպեցաւ
Հչէֆ՚^ի
մր բարեՀաճ ակ -
^՚^րկին, այդ օրբ դործր
յաքոզած
է ։
Այլապէս
յուսաՀաա
տուն կրփե րադառնա
յ :
Կը պատաՀ
ի որ Հանրա կաո
քը ոլչանա
յ , ա
յգ
^ՐԸ րախտախազի
սեզանին աչ չես Հասնիր ;
Ամէն ազդէ Հչէֆ»եր կան , այնպէս
որ ազդա–
յին խտ բութ իւնր արդէն
իր գագաթնակէտին
Հա
սած
է ։ Այս գործին
մէք առաքին
տեզր կր գրա -
ւեն Ա պանիացիներր
ել Աբաբներր
: Մ ենք ալ ու
նինք ազա - պա րոննե ր : Եթէ «դեմոկրատիկ
- յա–
ոաքդիմական»
Հոսանքին չես պատկանիր
, օաա -
բազգին
գործի
կ՚առնեն
, քեզ կբ ճամ րեն :
Ս րր
գործ փնտոե լու
կ՚երթաս
, առքեւդ
կր պարզուի
ք՚աբելոն
մ ր , լեզուն երու խառնակս
յա
մ բ :
0
րա -
փարձքը
լալ է ,
990
ֆրանք : Անոնք որ
չարունակ
կ՝աչխատին
, կրնան բաւարար
ապրուստ
ճարել ,
իսկ
անոնք որ չեն կրնար չաբաթր
լման
աչխատիլ
օրական
330
ֆրանք կր ստանան
րնկե բութ իւննե -^
բու
կոզմէ։
Այս նպաստր
օրբ օրին չեն աար,
այլ՜
ամիսր անդամ
մր։ Աւրեմն
բագգյ1էտելով
այլ աչ– •
խատալորներոլ
Հետ, քարափի
բանուորբ բախ -
տաւոր է , թէ օրտվտրձքր
լա^ կբ –վճարուի
^ ւ թէ
նպաստր։
Անգործներուն
կր տրուի
լ10
ֆրանք
, ,
ա յն ալ մեծ գմուա
բութ եամ բ : Եթէ
փարիՀնեբր
լալ կանոնագիր
մր սլատբասաեն
եւ*գորձերբ
դա–
սաւո րեն , բոլորն ալ Հաւասարաւվէս
կրնան գոբ -
ծել,
բայց կարդ - կանոն
չկայ,
ցեղային
խտրու -
թիւնր եւ խնամ իական
Հաշիւները
տեզի
կուտան
բազմաթիւ
ան ի րալոլթեանց
:
Գալոփ գործագուլին
, մեծ մասով
Հակաոակ
են , բայց կբ վախնան : Շատեր
թշոլառութեաե
մատնուած
են երկու - երեք շաբաթ
դոբծադուլի
Հետեւե
լով : Նաւե բու
պարպում
բ աեզի կ*ունենա
յ
կամ աւո բնե բով եւ զինուո
բնե բով :
Վւոարանդի
*՛ 52
ք-ԱՎԱԲԱԿԱՆ
փախստականներ
, մեծմա -
սով Պալթեան
երկիրներէ
եք– Ուկրա յնայկ
ն , ո րոնք
արգելաւիակոլած
են Ւաալիոյ
մէք , ծոմ կր պաՀեն
Մարտ
18^5՛
իփեր, իմացած
ԸԱալոփ թէ • Մի
ութեան
պիտի
յանձնոլիկ
: (Վերքերս
յանձնուած
էին՚–^2ւ փտխստտկտննե՜ր
, ապաՀովյելու
՜^ամար ի–
տա լաց ի
ղ երիներու
վեբագաբձը)
:
ղերա կատա բուՀ իներր կր ստանա
յին մէկ մէկ
ղե
ղեցիկ
ծազկեվաւնքեբ
: Ներկաներէն
շատեր սպա
սե ցին
անձամ բ
չնո րՀաւո րելու
Համ ար դեր ակա -
տարներր,
մանաւանգ
վաքրիկն
(իան—քիադ Ասա —
տուրեանը որ Լեւոն
իկի
դերին
մ էք կարծես
կը
զգար
իրմէ սպասուածը է
Ապրին
Նոր Ա երունդի
տզաքը
, որոնք
մեզի
պարգեւեցին
ղեզարուեստական
վայելք
մր, ի գին
անՀաչիւ
զոՀողո
ւթ իւննե բու %
ԹՎԹԱԿԻՑ
ՓԱՐԻԶԻ Հ՛ Մ– ՄՓ
ՄՐՑՈՒՄՆԵՐԸ
^ԻՐ
՚^ԿԻ
26
Մարտին
Հ,
0՝.
Մ՛ը
եղանակի
փսէկման
մրցումբ
կատարեց
ի
ներկայութեան
խուռն
բազմութեան
մր։
Ժամը
13-45
մեր պաՀեստին
գաչտ եկաւ, աչ
խոյմ ուխանգավառ
, իր վարպետ ու նուրբ խա–
ղարկութեամբ։
Հակառակ
թափուած
ճիգին պար–
տո
ւե ցաւ
2 - լ ;
Ժամր
15–45/3ծ
Հ՛ Մ–Մ՛ի Ա բ
ճակատեցալ
Տ. 0. \^6քՏՁա6տ/
դէմ : Մեր տղոց խազա րկո
ւթիւնր
չատ
թոյլ
էր : իրենց
փստաՀութիւնր
չաա
սուղի
պիտի
նսաէր, եթէ իրաւախոՀ
Հակառակորդի
մբ
դէմ չճակատէ
ր , խաղբ
փե բքացալ
1 4
Վեբքապէս
մէկ տարուան
աչխատս^նքր
պսակ–
ուեցաւ
յաքողութեամբ։
Այս ձեւով
Փարիզի Հ՛
Մ • Մ "Ր իր «փուլ»
ին մէք կբ Հանդիսանա
յ երկ -
բորգ ել կ՛՛ուն ենա
յ աստիճանի
բարձրացում
: Հայ
Մ ա րգական
լանձնախում
բը
կրնաք
Հպարտու -
թեամբ
ներկա յանալ
Հասարակութեան՝
արդաբա–
ցու^էէքծ
րլլալոփ
իր փբա
յ դ րուած
քո յսը :
Հանդիսականներու
եւ մարզիկներու
վերա -
դարձբ եգաւ խանգավառ եւ գոՀունակ : իսիի Կա–
սլո քա հքաքե մասնաճ իւգր պատրաստած
էր չ ն -
գունելութիւն
մր։ իյրքւմեան
սրաՀր
բեբնէ
բերան,
լեցուած
էր , եւ Հա յկական
շունչով
օծուն , մեր
անմեՀեր
Հե րոսնե բու
Հովանիին տտկ , սրաՀր
կը
թնդար
ազգա
յին ու յեզափո խական
երգե րոփ
:
Ե—
զան
շնո րՀաւո րտ1լան ու քաք ա լե րական
խօսքեր
յ
երոեի
ու ա րտասանութ
իւննե ր : Պ՛ Աաեոբ Մե -
նենտեան
500
ֆրանք կապոյտ
Իքաչի եւ
500
ֆրանք
Հ– Մ՛ Մ-ի նոլիրեպ : Ուրիք
նուէ-րներ ալ
եզան։
Աւս Լսանգտվառ
մթնոլորար
տեւեց
մինչեւ
ուչ ա–
աեն ,
Մեր
մարզական
տարին գեռ չէ վեբքացած :
Գնղ աէլաԼսազ ի մ եր խում բե րր պիտի
ունենան բա
րեկամ ական
մ րղումնե
ր : Ամէնէն
կարեւոբր մեր
Ո՚ւԻմսլիականքն
նաիսապատրաստոէ
թիւնն է : Ա—
մէն
կիբակի
աոաւօտ
աթլէթիցւքի
փորձեբբ
կը
էա
րունտկուին
: Մ Ինչ ա քդ
չնոբՀ աւո րե լոփ մեր
մրա քան
մ
ա
րղ եկնե րոլ
կո րոէԼն ու քա^ոզութ
քււնը ,
կ ր
մ աղ թեն ք նո ր եռանղ եւ քառա քգիմ ու թ ի լ ն , ի–
լւականացնե
լու
Համ ար «ՐարձրացԼւր
, բա րձրա -
ցուրտը
է
Տ • ԳԻՏՈՎ
՜
-
—•>ո<–։
<1–– •ո՛ •Ոէ
.Ոք՜–
ԶԻՆԱՍՏԱՆԻ
ազգայնականնեբր
կր Հաւաս -
աեն թէ
110
Հ ամ ա քնա փարա կան
մ ակո յկներ
րն -
կղմ ած
են Շ ան էլա
յի մօտ , Լւրենց
մ արտանաւ
երուն
մ ք–^ուԼԱււ : Նո լն ազրԼււբ
Լն
Համ աձա
քն , Ջ ինաստա֊–
նքէ էլարմիրներր մեծ քանաքլութեամր
ղինուոբա -
կան պիտո քքներ ստացած
են Մոսէլու ա ւէն : Աղ -
զա քնական
Հ րոսախում բեր կր դո րծեն կեգբոնա -
կան եւ Հարաւա
քքն
Զ ինաս տանի
մէք։ Վեց նա -
Հանզներու
Համայնավար
Հրամանատարը
տեղե -
կագիբ
մր ներ/լա քացոլցած է, որուն
Համաձայն
150 ՛ՕՕՕ
ագգա քնական տրձակտգէններ
կր
գործեն
կարմիր
բանաէքին
կռնակր :
ԱՐԱՐԱԿԱՆ
ԵՐԿԻՐՆԵՐԸ կր զինուին
Անդ -
չիոյ
մ իքոցաւ
։ Մ - ՆաՀանգներու
խոբՀրդարանին
անգամներէն
27
Հոգի պա Հ ան քե ց Լն կառա վար
ու
թենէն
բոզոքել
ա յս վե րաղինմ ան դէմ :
Արտաքին
նախաբաբր
պտտասխանեց
թէ «.իրաբ
անցնելու
պատճառ
չկայ՝^
է
ւՏԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(42)
Գիւզացիներուց
ոչ ոք չէր ուրանում
, ոբ վեբ
քին տարիները
Մելիքի
տունը
րոլորվին
մոռաց -
ուածի պէս է, որ նա զրկուել է իր Հասոյթներից
է
Ո՞վ չէ Հասկանում
, որ Մելիքի
՛Հարստութիւնը
գիւգացինեբԼւ
տուած
տտսանորգն
է ։ Մարգ
չկայ,
որ մոռացած
լինի թէ Մելիքն է երկրի տէրը,
Հա–
սարակաց
Հւ-յյրր։
Բայց ել երբեք չէ եզել, որ
գիւգաց
Լն քսւզցած
մնայ,
երբ Մելիքի
Հորերը
լիքն
էին։
Գիտէ Աուբբ
Գրիգորիսը,
վկայ է
Աուբբ
Վեւոնդիկր,
որ մեգքր
մերր
չէ , ասում էբ մի
յազթանգամ
ծերունի : Մեզանում
չունչ չէ մնա -
ցել : Լսել ենք ստրկութիւն
, գերութիւն
, լսել
ենք
Հին
Հին պատմութիւններ
սովի,
մանտախտի
,
մարախի
մասին,
րայց այսպիսի
դրութԼււն
երբեք,
երբեք չէ եղել մեր աստղերի տակ : ԵրկԼնքր
չէ
վնասել
մեբ աբաերն ու անգաստաննե
ր ր ,
բայց
մենք
աէլլոր ենք, մեր չապիէլն անգամ
մեզչէ
պատկանում
: Օր ու գիչեր,
չարունակ
, անրնդ -
Հատ , մեց պլոկում
են , սա չափազանցութիւն
չէ ;
Գոլ պէաք է տեսնես թէ Լնչ անմեՀի
գազաններ
են լո քՍ րնկնում
մեր գիւգե րում
, կչտացնել
նրանց
անկարելի է գարձել,
որովՀետեւ
մեր տների
մէք
այլեւս
չկայ
մի նուիրական
պու՚նալԱ ,
ուր
կարելի
լինի մի բան թադցնել։
Եւ մենք տուն է լ
չունենք,
տները պատկանում
ենզինուո
բնե
ր ին , իսկ մենք
նրանց ծառաներն
ենք , ի՞նչ ծառաներ
,
անասունն
էլ լալ է մեղանից
, որովՀետեւ չէ
Հասկանում
,
իսկ
երբ չատ է տանքւում
, րնկնում է ու, սատ -
կում
։ Գոնէ
ղինուորներին
Հանէին
մեբ տնեբից ,
պաՀէին
մի առանձին աեղ եւ մեզ
Հարկագրէին
կերակբել
նրանց։
ՈԼ
, ամէն
մի տան նստացրել
են
ել նրանք կարում
են մեբ կոկոբգը
բութ գանա -
կով,
չեն սպանում
, այլ պաՀում
են
կիսամեռ,
որ լաւ խորովեն
մեբ աան մէք, մեբ կրակի
վրայ։
Վեբքապէս
, մեբ ցաւերը
մեր ստրեբից
էլբաբձ -
րտցան , է լ ո ւր գնաք
. • .
Բանի
այսպիսի
մբմունքներ
էին լսւում
Մելի
քի սրտՀում : Աննա - խաթունր չէր է լ
փորձում
սփոփել
գտնղատո
ւո ղնե ր ին ,
սփոփել
նոյնիսկ
մ ութ
բառերով
, նո յնԼւսկ ա յն յաւիաենական
խօս
քերով՝ թէ Աստուած
ոզորմած է; ի՞նչ
Հարկաւո
րութիւն
կաբ։
Այլեւս
գոյութիւն
չունէր
մի սփո–
փւանք , որ ազգէր
, ինչպէս
այլեւս
արտասունքբ
չէբ
քամում
կատազութեան
ծայրին
Հասած
թըչ ~
ուառոլթիւնր։
Ոչ մի պերճախօսութիւն
, ոչ մի
ոզբ չէր կարող
Հասկացնել տալ այնպիսի
մի բան.
Որ
յայտնի
չլինէբ
այրուած
, մոխիր
դարձած
ս բ–
աերին։ Եւ Մելիքի
այրին աչխտտում էր չարծար
ծել
ա յ դ
մ ո խ ի րնե
բ ի տակ
թագուած
կա յծերբ
,
լնգՀսւա1լռակն
, քանք էր գործ
գնում
, որ խօսակ–
ցութեան
նիւթր
մնայ
նոյն տնտեսական
գո րծե
րր։
Տաքոզութիւն
նա , իՀարկէ , չունեցաւ
; Աեբկ
մոզոփուբգր
մերկ
մայռ է, ի՞՛նչ կարելի է ստա »
նալ։
Մնում էր մխիթարուել
մ իտ լն նբանափ , որ
«
գոնէ
անւթւաս է Մելիք
Հիւսէ
յինի թոգած
մեծ
անտե սութ
իէն ր , որմինչեւ
տյմմ բաւա րա
րութիւն
էր աալիս տան բազմ ա թ
իլ
սլաՀան քնեբԼն : Զար -
մանալի
էբ , որ աբՀաւԼէբքների
,
կողոպուտների
տ յ դ տարԼւներում
մ ի առանձին բախտ
Հովանաւո–
րում էր ա յ դ տնտեսոլթիւնր
, նո յնիսկ
զաղաննեբը
չէին պատռում
մի Հատ ոչխար կամ կով :
Բայց Վաբանգտ
յում տեւական
ոչինչ
չկաբ
Աննա - խաթունի
առաք կանզնած էբ
օրՀասաէլան
այն
Հարցը թէ մինչեւ
ե՞րբ կր չարունակուի
այգ
րաբօբութիւնը
եւ արդեօք
մամանակ
չէ՞ , որ նբա
տանն
էլ Հասնէ կոգոպտելու
Հերթը • • •
Գա յիանէն
Համ արեա
ո չինչ
ուչադրոլթիւն
չէր
դա րձնում
ա յ դ խօսակցո
լ թ իլննե
ր ի
փրա
յ ,
թէեւ գրանք
երբեմն
լնգունում
էին աղմուկի
ձեւ։
Նրա
մ Լ՛ աքբ
նոր
Լւց գրաւել
էին լեռնե
րի կո յտե րր ,
որոնք էսնկարգ
ցրուած
էին Աւեաարանոցի
Հարա
ւային
կոգմում
է
կա
յին ել Հարթավա
յրե րի աեսաբաններ
, ո -
րոնք աարածուած
էին դէպի
Հիւսիս
ել արեւելք
,
բայց գրանք
այրել
ու դեզնացբել
էր արեւբ : Այգ–
տեզ էին արտերը,
որոնց տէրերբ
արիւն—աբտա -
սուք է ին թափում
Աննա - խաթունի
մ օտ , ար ֊
տեր,
որոնք
այմմ արեգակի տակ վՀատոլթիւն
ու
մեռելութիւն
էին քտրոզում ;
Ուրիչ բան էին Հարաւային
լեոնեբը,
միայն
նրանց
Հսկէսյ
լան քեր
ի վբա
յ փռուած
կուսական
անտառներն
էին , որ անտես
էին անում
երէ^քի
կրակր եւ չարունակում
է ին փա յլեցնե
լ նրա աակ
ի բ Լ ^ յ Հրաշալի
կանա^երըէ
ԼԷՕ
Fonds A.R.A.M
