ՖՐԱւՍԱԿԱն
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
ՄԻՏ^ ԵԻ ԱՐՈԻԵՍՏ
իյՍ՚Բ
—
Վերջերո լոյս տեսաւ Լեւոն Շանթի
.ամբողջական երկերու տորրորդ հատորր : Ստռրեւ
հատւասծ մը գրքին այն մաս էն, ուր վաստ՚սկա–
ւոր գրագէտր կր վերյուծէ գրական երկերու դե
րր :
՚^Այդ
Բ
"Լ"ՐԸ
" ՚ ղ Հ ՚ կ մեր ղրակօւնոլթեաՆ
Հա–
մսւր եւ մեր գրի*
չւս րմու^ե
րո
լն Համար
.
Ր"՚յ3
ի^նչ
պ է ա ք
ունի
լայ՚1ւ
Հա
,1
ա րակո
ւթիւն
ր ձեր գը–
րածին ու մրածին–
թնշ կարեւորութիւն
կր
ներ
կայացնեն
ա յգ գրո ւթիւններր
մողովուրգ
ի
մ
ր
է ք յ ն թաւերուն
Համար;
ԱյսւգՒս
կր գաաէ
որոշ
մաայնութիւն
մ ր ։ Եւ
այգւգէւ։
մաածող
մարգր,
ինքր
դ ի ա ա կցի թէ ոչ,
«ուսումնական»
Ր1լ"՚1 թէ «աշթաաաւոր՝^
, դեռ
մքւշտ կեցած է այն
Հ ի ն
Հասկացողութեան
վրայ ,
թկ գիա ու.թի
ւ ն ն ու ա րուե սար
որոշ
իւում
բի
մ
ր
Համար են միայն,
որոշ աո անձնա
նո րՀեա
րւերու
։
Այո
էերսչ
մաածող
մսւրգր
ղ եււ շէ
Հ աշաու ած
ներքնապէս
նոր ղաբերա
մե1է նոբութեանբ,
թէ
ամէն
ինչի
Հիմքր
ւք ողովու
բղն է եւ ամէն
ինչ ժո–
ղովոլրղի
Համաբ : *)՚ուցէ
նո յնիսկ
լեղուով
ո։ աե–
սականօրէն
ինքն ալ կրկնող
մրն է այգ արղ
իական
սկղրունքին
, քանի որ սարսափեյի
ու <ք ունի
մ ա -
մւսնակի
ողին եւ մեղի
ըոեք կուաայ
յաճախ
բա
ներ
, որոնք գ ե ռ չեն դարձած
մեր ներքին
րմ
րո -
Կալմր եւ մեր իսկական
Համողումր
:
Իք անաւանգ
որ մողովուրգր
, մեր մամ
անակ–
ներռւ այդ «՜Նորին
մեծութիւնր»
, դեռ
իրականին
մէք շատ խեղճ եւ ստորին
ոլա րՏ՛աննե բու մէքկր
ղանուի
թէ աշխատանքի
, թէ " ՚ ւ ւ լ ր ո ւ ո ՚ ո ի , թկ կր՜
թութեան
եւ թէ ՛թ" քելքի
տեսակէտէն
, որով
–եւ
շատերուն
Համար
«մողովրղ
ասլեւոական
սկղբունք–
ներր ղեռ շօշավւելի
չեն Հարկ
եղած
չափով :
Հեղ–
նանքի ու թե
ր ւս Հ ա
լու
տո ւթեան
րնղ արձակ
ասոլա–
ւ՛է՛/.
Կ"՛
յ ՚էե՜ո : Զարմանալու
ւղաւոճաո.
շուն
ինք ,
/.թէ ա յ դ տեսակի
Հոգիներուն
մ կ ք րաց
արձակ
կերսլով
կամ քիչ մր ծսլտուահ
, բայց
կր
ւոիրէ
մ իշա
Հ ի ն
բէմիմ
ի
մ աա
յնութիւնբ
, թկ
«
ժողո -
վուրղր
» կամ « լալն
Հասարակութիւնբ
»
ուրիշ
էոեսակի
արարած
մրն է, րարձր
մարդուն
եւ ա —
նւսսունի7ւ
մէքտեղ
ը գանուող
միքին
վիճակ
մր , ո–
բուն
Համար
անսլկւո ու աւելորղ
են մարղ կա
/ին
«վերին
շերտերու
» կամ «նեղ
Հասա րակա
թեան»
Հնա
րահ ու մաածած
րանեբր
:
կայ եւ ուրիշ
իւում
բ մր, « ղբական
» մար —
՚1–իԿ1
՚1
որոնք
րնղՀանրաս/էս
ա րՀ
ում ա րՀէսնյէ մբ կբ
ցոլղաւլրե^ւ
ամէն
րանի գէմ, որ իր վրայ
՝«ղրա -
կան » անունր կր կրէ , կ՝ուղկ
լայն
շերտեբկն
րլ
լա
յ , կ
՝ոլ
ղէ նեղ : Գրական
մարւլ բ , գրական
ե րկր
եւ դրական
Հաբցերբ
Հալասարասլէս
արՀւոմար
—
Հ ե լի են աաոնղ
Հ ամար
, իբբեւ
անպէու
ու յի'1՛ ՛՛՛
րական
բաներ
, քանի որ ոսկի
չեն ծնիր : // արգ -
կայի՚էւ է երեւո
ւթր, մեր չճանչղած
ու
չղիացած
բաներբ
րնականարար
ղնաՀատել
չենք
կր11ւար՛
մեր
չղնաՀատած
բանեբն
ալ աւելորղ
կր
Համարենք
ամ էնուն
Հ ամ ար
. եւ մեր աւելորղ.
Համ արած րա–
ներով երբ ուբի^ւերր
կր ղրաւլին ու կ^ող
եւոբուին
մեր
տբղաՀատանքր
կր շաբժեն
կամ մեր բ՛որ —
կութիւնր
:
Մ ութին
մէք վախ կամ անախորժու
-
թիւն
ղղ
՚" լր բնական
է ամ էնուն
• եւ տ
յղ.
ղդացու–
մբ
վւարաաելու
Հտմտր
, ինչսլէս
յայտնի
է , կ^աղ–
մ րկենք
, կր մենախօսենք
, քիչ մ րն ալ
յոխորաւս–
լից
ձեւեր
կ՝աոնենք : Եւ
" ՛ յ ղ յոխորաանքն
ու ար–
ուեսւոտկան
րարձր
իսօսոլածքր
լաճախ
ւլղալի են
« ղրական
» մարղուլ
արՀւսմաբՀւսնքի^ւ
մկք։
Աւելի
րաբեմիտներբ
կ
՝ալ
ելցնեն
, իրբեւ չք -
մեղանք,
թէ
«
Զք՚ր
ղիտութիւննեբր
ու
ղրութիւն–
ներր
ժողո
վուրղր
չ ի Հասկնար
, չ ի կրնար Հաս -
կրնալ» : Ասոնց ալ սլէ տք է րսուի ու բնդղ
ծուի ,
որ գիտական
ու ղեղտրուեստակտն
երկե
բուն
մ էք
,
ինչսլէս
ե
լ.
րնւլՀանրաւղէււ
ամէն
տեսակի
Հարցե -
բու
ուսումնասիրութեսէն
մէք , " չ ի ն չ չկ"> (
Ի՚րթԻ^՛
ու
անՀաս1լնալի
,
մ ատի
՚էրա
յ Համրուող
մ
արգոց
միայն
րմբռնելի
: քէքրթինն ել անՀասկնալին
անոնց
նիւթ իւն
մէքր չէ , այլ արտայայտութեան
ձեւին
մէքբ՝
Միեւնոյն
բանր
կարելի
է
րոե
լ
ղիտական
բաբ րառ ով , որբ Հասկնա
լու
Հ ամ աբ կբ
պաՀան–
քուի
նախնական
որոշ. պա տ ր ա ս տ ո ւթ իւ5ւ
:
Ն"
յն
բանր
կարելի
է րսել չոր ու պարղ
^յդՀ\^\.՝^եբով
ւււ. մաս՚նաղիտական
րտռերով
, որ Հաս1լ)ւալի
է
միա
յն րացաո
իկ րնտրեա
լ1։երու1ւ
:
Նո
յն բանր կա
րե
լի է բսե
լ գանաղան
ոստա
մնե րով , ակնաբ
կնե–
բով , ղ տ լար
ումնե
բո՜ւէ ու ֊էԱւալաբ տեսակ
պաճու
ճանքով
, ոբ անվարժ
մաբգր
ճամրէ կբ Հտնեն ու
կր
խրտնեցնեն։
ի լ
վերքապկս
միեւնոյն
բտնբ կ՛"–
րելի է արտա
րս յաել
պարղ ու առօրեա
յ մարդա
-
վարի
լեղուււվ
ու ձեւով : հքրթինն
ու
անՀասկնա
լին ոճի Հարց է , ոչ
նիւթի։
Անշուշտ
, ամէն
րնթեբցող
մ իեւնո
յն րովան -
դա կ ո ւթ
ի ւն բ չէ , որ կր Հանէ
ո րեւէ
ղ
իտւսկան
եամ
ղ եղա րուե ս տական
դ րուածքէ
մ ր , ինչքան ալ
պարւլ
ու
թեթեւ
լ՚Աայ
յօրինուածքբ։
Ամկն
մարգ
նոյն
խորութեամր
ու նոյն
լայնքով
չէ , որ կ՝րնալ–
՛Հ
րԿԷ
արծարծուած
Հարցե
բր , ներկայացուած
տե
ղեկութիւնն
ու իրականութիւնր
՚ ր՛"յց
ամէն
մարդ
"՛Լ Ր"՛^՛ մր կ՝րմրոնկ
ու րան ։1 ր կբ Հոնէ
ղբուահ–
Ա զ ք ս ւ տ Տ ե ա է
Խ ա տ ո Ն թ ի է Ա ը
8
ՄԵՀՐԱԲԻ
ՏՈԲԵԼԵԱՆԸ
էիամանակին
, չեմ յիչեբ որ երկրին
մէք , կա
յին
երկու աղքատ
, չավւազանց
աղքատ
մարգիկ
,
որ
ոչի՜նչ
, բայց
ոչի՜նչ
ունէին
եբկրի
վրայ :
Ալիւր
չունէին՝ որ դնէին
տաշտին
մէք, եւ
տաշտ
շունէ
ին որ ալիւբբ
մէքբ
դնէին :
Եթէ տեղ ունենային՝
մեծ գդակէ
մր քիշ մր
աւելի
մեծ
, պիտի
կրնային
անոր
վրայ տնակ
մր
է ի ն ե լ ։ Եւ եթէ տուն
ունենային՝
անոր մէք
դնելու
Համար տաշտ մր պիտի
գտնէին • . • :
ԵԼ
եթէ տաչտ
ունենային
, ով գիտէ թէ բա
բ ի Հրեշտակ
մր անոր մէք քիչ մր ալիւր
պիտի
չդ^էր ••
Աակայն, ոչ տեղ, ոչ տուն, ոչ տաշտ եւ ոշ
ալ
Հաց ունէին : Չ՚ով՚աղա՝1ււք
աղքատ
կին անոնք :
ք՚այց - անոնք
չկին ղղար այնքան
կ՚"րիքր
Հա
ցին՝
որքան
տունի
մր :
կարդ
մր գթասիրտ
մարղիկ
, երրեմն
, Հ"՚ց
կուտային,
նոյնիսկ
քիչ մըխողի
ճարպ եւ ատենր
Հեղ
՛քրն ալ գաւաթ
մր գինի :
Ա ակա
քն , անոնք կր նախբնտրէ
ին
մ իշտ
անօթ
ի
րլլալ եւ ունենալ
իրենց տունր,
տուն մբ ուր կա—
րենա
յին վառել
քչիկ
՛քր կրակ եւ նստիլ վառա -
րանին
քովիկն ու տաքնալ :
ԱշիսարՀ
ի
վյւայ , ւսմենտլաւ. րանբ ,
ոլտելիքկն
ալ
աւելի
լալ , չորս պաա
ունենալն է . որովՀե -
տեւ., ա յապէս
, վայրի
գաղանի կր
նմանիս
՚էերքապէս
Հասաւ
\քնունգր : Երկու
խեղճե–
րբ , Հիմա
ղգացին
որ միւս մարգերէն
աւեքի
ղմ–
բախտ
են ։
ծնունգր
, ուրիշներու
ցնծութեան
տօնր :
ի -
րենց Համար
թւսխծոտ ու մռայԼ էր: Ո՚-րիշնեբ
,
այգ
իբիկոլնք։ վառած
էին իրենց վառարանին
մէք
աղոլո
քւ
կրակ
մ ր եւ Հ ոն
ւլ լւուծ իրենց
կօշի կնե
րբ
որպկ սղի Ա • Բարոեղր
ոնւնց
մկք իրենւլ նա կ ք
նե
րր
լեցնէ : Եսկ իրե՚^նվէ , ոչ վաոաքւան
ունէին եւ ոչ
ալ կրակ :
Տ՚՚ւրտ
՚ւիշերին,
թավւառելով
, անո^ւյէ
իրենց
տրւոու^ւքնեբր
էլրսէին
իրարոէ : (\ւ յա7ւ1լուրծ
, Հան—
ւլ իոքե
ւյ։ււ՚1ւ
կւսաուի
մր որ կլւ
մլաւէր։
Գյբախա
կատու
մրն կր, ւէժբսւխտ
ււրքւս^ւ
ի–
րենք • ոոկոր ու կաշի միտ
քն : թել
մ ր ստեւ
ի
"Կ
՝
չկար վբան :
,
Եթկ
ստեւ
ունենւոր
մորթին վր՛" ք
1
տ^ւշա չ՛ո ,
իր
մորիՅր
այղոլէս
պիտի
շրլքուր։
Եւ եթէ
մորի/ր^
աւելի
լալ
վիլ
\ակի
մէք
/ V / ՛ " / ՛ ՛
ա սլա
Հ ո ւխս
րու
ք1
ա յգպէս
ոսկորներուն
պիաի
չկ՚դչէր
ւ
անտուրու • -
կոյս,
մոլ.կ մր պիտի
րոնկբ ու
ու լղքտն
նիՀուլւ \
պիտի
չրլլար
: ՝
^
Բա քց ստեւ
չունկլւ
, մորթլւ
ոսկռլներւււն
. կր
ւիակած
ե լ շատ անբախտ
կաւոու
մրն էք՛՛ • • ՝•
յ
Ագքտտ
մաբգիկ
բարեսիրտ
կ՝ ր Ա՛՛՛ն եւ
իք"" ՜՜ ՝՝
բու
կ^օղնեն :
Երկու աղքատներր
, կտտուն
իրենւլ Հեա առին
եւ
անո
քւ
տուին
քչիկ
մ ր ա քն
իւ
ղ է ն , ղ"
ր
իր1նւլ
տուած
էին ո ւր
ի
նե
ր :
կաւոու1ւ
ուտելէ
^քերք,
սւուո9
ա՚էւղաւ ա ւլա —
ք ի ն մկ քկ ն : Ե> ե թէ
րոէ ո ի աո աքին
Հանած
նե
րր
իւիսա
Հ ամե սա ալ րլլ՚սն
,
յ ՚ " ք "
Ր՛է
ր" >–"ե ր ր
աւելի
Հարոէ սա աւարով
ղու րս կա.ւլան : Ամկն
ոլարաղա–
յի "՛յղ
^ի
՚ւ ե րկն է , որ կ ր
մ աբղուփւ
մ իտքր ա կր
իա ր ա ՚ 1 ւ ո ն դատո ւլոլթիւննե
ր ր : Աստուած
անւլամ
՚էեց "րկ ն ստեղծեց
աշիսաբՀքքւ
քաոսէն
• ել ամ
էն
րմբոնում
աշխարՀք
մրն է, որ կր ծնի մեբ
Հոդիի–
քաոսկն : կամ
աց - կաւք աց սլկ տք է ղատ
ուին
լո
յ–
սերր
մութերէն
, ցամ
աքր
քուրե
րէն
, որ վեքւքա -
ոլկս
II
տեղծւսդո
րծ
ութ
իլ
՚1ւր ձեւ
առնէ։
Ա եծ յանցանք՝ է , երբ
«
լ՛ոյն
Հաստրակոլ
-
թեան » ներարկե
լ կ^ուղենք , թէ ա յս ու ա քն
ղ
ի–
աութիւնր
իրեն
Համար չէ , իրեն անպէտ է ոլ
անՀասկնալի
, թէ ՛լեղ ա րուե ստնե ր բ « նեղ Հասա —
րակո
լ
թեան»
Համ ար են եւ գրական
ե րկե
ր ն ալ
ղրաղկսնեբու
: Այս տեսակի
քարողներր
մեղ դէպի
Հին
րկժիմի
դասակարղերր
կր տանին , դկպի
դւս–
սակտբղ ա յին
չինական
ւղտտե րր : Մ ինչդ ե ո
մ աբգ–
կութիւ
նն ու յառաքղ
իմ
ութ
իւ նր արեան
ու. քրր -
տինքի
Հեղեղներով
քանղ
ե լ ո ւ կր ւոքնին
ա յ դ
Հ բ–
նւսղարեան
սլատնէներքւ
եւ կր ձդտին
ամկնուն
Համ ար
մ ատ
չելի
դարձնել
եւ. ՝ դե գար
ո
ւ
ե ս տնե
բը
,
եւ
ղիտոլթիւննեբր
, եւ անոնց ւոուտծ
՚/՚՚՚յելքր,
եւ անոնց տուած
Հողեկան
բաբձրացումր։
Եւ մենք
բոլորս պարտական
ենք ամէն
Հնարաւո
քւ
՚քիքոց -
ներով
դրդելու,
արթնցնելու,
ղործի
գնելու ժո -
ղովուրղ
ի
եւ
«
նեղ » ե լ
«
լ՚՚՚յն » խաւերուն
միտ
քր
, վառելու ու բողավառելու
անիւտիր
ամկնուն
Հոդեկան
ու քաղաքակր
իմա
կտն
ւղաՀանքներր
, եւ
ոչ թէ «անւղէ տութեան»
ու «աւե
լ ո բ ղո
լ
թ ե ան »
ստոքէ քարողներով
օրօլւ
կ՚՚՚րղ
անք
աշխատանքի
րեոին տակ
ււղմոլած
քն1լոտ
Հոգիներուն : Մտքե-
քաւ ա քգ սթափոլ
մ էն , քաղա քա կրթական
պա -
Հան քաւերու տ յգ ծարաւէն կբ ծնի նաեւ
աշխա -
տանքի
բեռին
թե
թե
լաց
ւււ
մ լւ , ոբոփՀետեւ
արթն–
ցնե
լ քեւլափոխել
րսել կ :
ԼԵԻՈՆ
ՈԱՆՒ
Երաժշտագէտ
Աաբութիւն
Ա՚եՀբաբի
երաժշ -
տական
գոբծ ունէ ութեան
յոբելեանր
տօնուած
է
Մարտ
–,ին
Լոս
Անճէլբսի
Ժէք ԼԲալիֆորնիա)
:
ՄեՀբաբ
ծնած է Թիֆլիզ–
Իր ուսուցիչէ,
եղած
է յայտնի
երւսժշտաղէտ
Մակար
Եկմալեան։
Յա
ճախած է նաեւ քիոսաովի
կտ
յսե րական
Երաժշ -
տւսնոցր
1904/՚յ՛
եւ աւարտած
1 9 0 7 / * ՛ ։
Աշակեր -
տած կ Մոսկուայի
երաժշտանոցին
1910
Ռոստովի
Պետական
երաժշաանոցին
մ՛էք
իբրեւ
գասլնկեր
ունեցած է ե բաժ շաագէանե
բ
Ոոմանոս
Մելիքեանր,
Գաւիթ
Աողոմոնեանբ
եւ Խոբոզետնբ
:
(Ռ •
Մ ե լիքեան
եղած է
Հ իմնագի
րր
Հտ
յաստանի
պետական
երաժշտանոցին)
1908 • 1910/'Տ՛
ՄեՀրաբ
եղած է երամ շտո, -
թեան
ուսուցիչ
՚ Բագուի
ղ սլրոցին
մէք :
Տետոյ
շրքած ՛է Հիւսիսա
յին
կութք ւսսի կտրղ. մ բ քաղա^ր–
ները
,
Համ երդնեբ
կաղմ տ կե բ պե լ ո էէ :
1913^5՛
"
՚
" ՚ "
ՅԻԷ
Եկ՚ստէրէւնուոտբէէ
վարմ
ու -
րան
էէն ; Նո
յն ատեն
կաղմ ած է եկեղեցական
եւ
տղգ– երզչախա
մրեր եւ էոոլած
րւսղմտթիլ
Հա —
մերղներ
ամբողք
Գուպանի
նաՀանղփն
մէք :
1919^5՛
Պոլիս
երաժշտութեան
ուսուցիշ
կ
կեգր • ել Պէրպէբեան
ւէ ա րժա
րաննե բուն , Գպրո -
ց՚ոոկր
Տիկնանց
եւայլ
Հայ գպբուլներու
մէք :
Պոլսւ,յ
մէք տուած
Համերգ
մբ ւքեծ
յաքողութիւն
գտած է :
1923^*՛
կ՝երթսւյ
Ամերիկա : Հ,ն ալ նոյն նպա–
"""Կք՚՚Կր.
Հետասլնդէ,
սորւյեցնել, սիրցնել եւ տա
րածել
Հայ երղր,
մաէւնտլ.ո րասլկս
Հ,սյ նոր սե —
րունգէէն
մէք։
Յետոյ
Հայ երգբ,
աւլդային
երղ–
չաիւուէքրերու
շնորՀիւ
դարձնել
ացդակ հայկ •
մշակոյթի եւ միջոց հայութեան ծաՕօթացման :
Նոր
ոերոլնգբ
եք,ղ,ւվ կապել
Հայ
իրոէկանոլթեաԿ,
Հեա , եւ Հայ ցեւլի
էսրժանիքներր
ց՚՚յց տալ օտա–
րէն
Հայ եբւլոէէ։
Մ– Ն՛՛՛Հ "՚նւլնե
րո
լ
ւքէք Հալ ե բա–
ժշտու
թիւն
սե բմնւսցաննե
ր են Ա իւնի , Տ ի՛լ ր"՚ն -
եոն
, Ալաւո՚նձաեանց
,
ք^ումտճեան
Մ եՀ ր՚էէսլէւ
շնէւրՀէւէ
էս
՛ք ե ր էւ կե ան ււաւոիօ
–կսւ–
յա՚ններա
՚էբտյ
, եբկրին մկկ ծայրէն
միւսր
լրս–
ուեցաւ
մոռցուած
Հայ երղր,
որուն
Հսոքտր
ղնա–^
նոնք սէոաքնոբէլեց
էոեղճուկ ու թավւուր
էսրճիթ
մր :
՚ ՝
Հոն
կաքին
երկու աթոոաէ^եր
եւ օճախ
՛քբ։
Զանոնք նկատեց
էն
լուէէնտյէն
շառտյլի մբյան -
1քաբծակուն
շողիւնով
, որ րնղՀուպ
մարեցւսէ :
Աակա
քն , քսւոնէէ
շ՚՚ղին Հետ կորսուեցւսւ
կա–
էսուն ալ :
Եւ այսսլէս,
անոնք նստան
մութէւն
մէք, օէւա -
էսէն առքեւ , որ առանց կրտկի
աւելի
մ ութ
կր
էմո՚էր :
Շատ
ցուրտ
կ՝լնէ , կ՝րսէէն
անոնք։
Եթէ
վվ՚չ ՛քր վւէէւյտ ունենայինք,
լէսւ
մլւ պէւտէէ տաքնա–
յինք
կր՚ոկէն ու Հէքեաթ ալ ւղիտէւ պատմէէնք
...
Բաքց, օճաէւէէն մկք կրակ
չկ"՚ր •••
Այնքան
աւլքատ
էէ՛ն անոնք,
այնքան
խեղճ
՚ • :
Յանկարծ
, ՚էաոաբ՚ոնին
էսորբ , շողացէ՚ն եր -
կու
րռսոբ ածու էսներ , կաո-կարմիր
ոսկիի
նմէսն։
\ք եբուն
ին
ո լր՛ս էոո ւթե ա՛ք բ ձեռքե
բր
չ՚իեց եւ
սկս
՛՛է՛–
ղո՚աբթօրէն
ր՛՛ել
ււլառալէէն •
կր ւոե ոնե՛՛ ս , է՚՚^նչ սւաք է՛ • •
- Աքո ,
վէ
՚սոք Աոտուձոք,
պաւոա՚էխսէնեց
պա–
ոոււբ եէ. ձեոքերր
ղէպի վաոարանբ
երկարեց :
Ա՛՛ք՛"
*Ի շէ "Ր ՚ռծուէսներբ
բռնկին
, րսաւ
ծեր
ու–
նէ՛ին :
Ոչ , ք՚բեց
ծերունէւն : Այդպէս
թող որ շուտ
չՀա
լէ՛ն :
Աքն
ա՚ոեն , սկսան
խօսէւլ անցեալ
տարէ՚ներու
մասին , աոանց
էքոբմոքի
, ոքւովՀետել
երկու բո -
ցա՚էաո
ածուէոներր
ոլբաէսացուցած
էին ղէւբենք ;
Աքլքաաներր
քիչով կր էքոՀանան,
քիչոէէ
եբքա–
նէ
՚Կ
Կ
՝Ր11"՛^ •
երկու
ծերէււնիներբ
, մեծ պար -
ղեւ
մր կր նկտակ ին \յ՚նոլնղէ, ա յլ/ քիչ մլւ կրակբ
ե, ւ՚ւտոբ կամար,
քե լւմ գ ոՀո ւնակո
ւթիւն կր քա քտ–
նկ է՛ն Աստուծէւ
ք :
Գիշերն
տմրողք,
անդաէրոր կր էսօսակցէին
ու
կր էոէսքնային : Այլեւս վստաՀ
էին Երկնային
Աա՜
նուկին
իրենց
Հանգէպ
ունեցած
սիրոյն
վրտք^
քանի որ երկու
ածռւխներբ
կր վտոէին,
միշտ կր
վսէոէին
, աոանց Հատնե
լու , երկու
ոսկի
ւլ բամնե–
րու
՛ւ՛մ ՛ոն :
Վերքա՚՚լէո
լուսցաւ ել երկոլ
ա,լքւստներր
,
որ
այնքան
տաքուկ
գիշեր
մբ անցուցած
էէ՛ն, օ–
ճաէսի էսոբքին
մէք տեսան
էսեւլճակ
կատուն՝
որ
իրենց կր ն՛ս
յկր
իր լուսէսվւայլ
երկու
աչքերով :
Եւ
է
"քն ատեն
Հասկցան։
Հասկցան որ ամբողք
ղի–
շերր
՛Այնքան ւաւ տաքցած
էին այս կտւոուի տչ -
քերու
շողիւն՛էն :
Եւ
յւսնկ՚ոբծ
, կատուն
խօսեցաւ ո, րսաւ ա -
Աղքա՚ոներա
Հտրոտոլթիլնր՝
երեւակա -
յութէ՚էնն
է •
• • I
՛ՒԱՆ
ՌԻՇՓկՆ
Fonds A.R.A.M
