րա,
Թրայանի կէ^ր, «երկու
Հոկաներու
րաիու–
մէն աոաշ եկած
կռիւն
է֊. Այգ երկու
խմրա^֊–
րո^մււերր կր կռուին
իրարու գէմ, որովՀեաել կլ
զգան, որ խորքին
մէշ իրարու չաա են
նմա% ^
Համայնավար
յեզափռխոլթենէն
եաքր, Գուռաս -
աանը արեւմաեան
«թէքնիք»
քաղաքակրթութեան
մէկ յառաշացեալ
թելր գարձաւ;
Առաւ
արեւ ^
մուաքի
աեսռլթի^Ա^ե^^
լ^^ գործադրեց
, մար =
ղ ո ւ ն
արմէքր
բ1,ր^^^
ղէրոյի։
Ամրողշ
րնկերու =
թիւնր
կազմակերպեց
իրրեւ մէկ Հսկայ
մեքենայ,
ինչպէս
սորված էր՝ Արեւմուտքէն
: ԱՀաթէ ին =
չու այս երրորգ
Համ ա չխարՀա
յ ին
պաաերազմր
ներքին
յեղափոխութիւն
մրն է միայն
, Արեւմա -
եան
Հթէքնիք^^
րնկերոլթեան
մէշ–.
ԵԼ
քանի որ
այս
յեղափոխոլթիլնր
բացարձակապէս
արեւմ՛ա^
եան է, չի կրնար մարգկային
չաՀերուն
ծառայել,
որովՀեաել
Աբեւմաե
ան
լնկերութիւնր
մ արգիկը
չ ի
ճանչնար » • , . :
Աւրեմն բացա յայա է Հեգփնակին
դիրքր
Հան֊
դէպ
քիուսիոյ եւ Ամերիկայի։
Գ ալով
Գերմանիոյ,
միւս
երկուքէն
աւելի
քիչ կըքննադատէ
,
թերեւս
անոր Համաբ ոբ ֆաչական
կարգուսաբքը
անցեա
լին կբ պատկանի
այլեւս
, ապացուցանելով
իր
սնանկոլթիլնր
ել կորսնցուցած
րլլալով
իր
այմ–
մէոլթիւնը : թերեւս
նաեւ անոր Համար որ
Հեղի
նակը
որոշ Հակում
մը
ունի դէպի այգ վարչա
ձեւը :
Ցամենայն
դէպս,
Հեղինակը
կ՝ընգունի թէ
անՀատի
ֆիզիքական եւ Հոգեկան
ազատութիւնը
այնտեզ ալ կաչկանգուտծ
էբ , ուր մէկ
կոգմէ
կարգապաՀութեան
ոգին գրեթէ
ինքնամխտումի
կբ Հասնէր
(ՀիւանգապաՀուՀի
Հիլտայի
պարա -
գան)
, իսկ միւս կոգմէ
մեքենաներու
Հանգէպ
Հիացումը
յառաշ
բերած էրխոր
աբՀամարՀանք
այն մարդոց
Հանգէպ
, որոնք
չեն կրնար
Հաւա -
ոարիլ
մեքենաներու
ճչգրտոլթեան
:
Աւրեմն
, Հակառակ
իր որոչ Համակրութեան
,
Կէօրկիոլ կը ստիպուի
ընդունիլ թէ
Գեբմանիան
տլ չէր կրնար
մարդուն տալ Հոգեկան
ել ֆիզի -
քական
ազատութիւն :
Այս
րոլոբէն կր Հետեւի
միչտ ըստ Հեզինա ֊
կին, թէ մարգկութիւնը
այլեւս
կորսնցուցած է իր
՚լեկը։
ինքր չէ որ կր կառավարէ
ինքզինքր, եւ
իբբեւ
անմ իշական
Հետեւանք ա յս
կացութեան
,
մարգ էակր կբ նախտսաՀմ
անուի
ապրելու ա յն -
պիս ի արկածներ
, ա րկածտ
իսնղրո ւթ իւներ եւ գմ
բա խտո
ւթիւննեբ
, ոբոնց
Համ տր ոչ մասնաւո
ր
փափաք
եէ.
ՈՀ
ալ մասնաւոր
Հակում
ունի։ Աւ
մ արդ
անՀա
Սէին
ղմ բա խտո
ւթ իւնր
կրկնապատիկ
տւելի կբդաււնայ
, երբ կր գիաակցի, որ աչխար
Հի ոչ մէկ ա՚։՝ւկիւնը աեղ մր կայ, ուր
ապաստան
գտնէ, երբ զէպքերբ
պայթին,
ապաստան իր
ֆիզիքական գո լութիւնբ
պաՀպանելու
, եւ ապաս
տան
իբ Հոգեկան եւմտային
ազատութիւնբ պա
Հելու ;
Ա՚էկգի
դնենք պատերազմներբ
եւ անոնց րե-
բած
աՀն ու սարսափբ։
Ենթադրենք
մէկ փայր -
կեան թէ մ իլիոնաւոր
մարդիկ
չեն մտածեր
ուրիչ
մ իլիոնաւոր
մարգոց
բնաշնշման
մասին,
արդեօք
աւելի
երքանիկ
կ՝ըլլա
յ մ արգկութիւնը
: Աչ , ո–
րոփՀետեւ
ամ էն պարագա
յի
մ էշ
ոտնակոխուած
էր մարգ էակր, եւանոր
անՀաաականութիւնն
ու. ազատութիւնբ :
( Մ ն ա ց ե ա լ ը յ ա ջ ո ը դ ո վ )
ՇԱ՚ԲԷ
ՕԳՆԵՑԷ՚Բ Հ1տ
ՄԱՐԶԻԿԻՆ
ԼԻՈՆ
Սիրելի
Հայրենակիցնկ,
Հ.
Մ–
Ը–
Մ ը Հայրենիքի
մէշ կամ անկէ դուրս
միչտ
եղած
է Հայ երիտասարդոլթեան
ֆիզիքական
կազմի եւ
բարոյական
վեբելքի
առոգշ ու Հաստատուն
ըն
կերակցութիւնը
։
Գաղոլթներու
մէք Հայը
Հայ պաՀելու եւ Հա
յութեան
արմանիքը
բարձբ
բռնելու
մեր
ամենօր–
եայ
մաածռւմներուն
մէշ, Հ– Մ՛ Ը– Մ բ գործօն
ղեր մը կատարած է եւ պիտի չարունակէ
կա -
տար
ել :
Հ • Մ • Ը ՚ Մ ՛ը ոչ միայն կընպաստէ
նււբ սե
րունդին
փրկութեան
, այլեւ
ընդունակ է Հայ ա–
նունն ու պատիւը
տարածելու
, չնորՀիւ օտար
մի–
ոլթետնց Հետ մչակած
յա րաբե րութեանց
:
Աուրիա - Լիբանանի
մէշ Լ. Ա • Ր. • Մր ազ
գային պարծանք
մբն է : Ուրիչ
տեղերու
մէշ ալ
գնաՀատելի գեր մը կր կատաբէ
, Ֆրանսայի
մէք
Մարսէյլ,
էհոման,
Վիէն , Փարիզ, Փոն տը Շէ–
բիլ,
մեր երիտասարդ
մարզիկները
կը
գործեն
իբրեւ
առոյգ ու կոբոփփ
երիաասարգներ
Հ՛ Մ– Ը. Մի Լիոն - Տէոինի
մասնաճիւղը,
ոբ կազմուած է
1924/Տ՛
եւ վերակազմուած՝
1936–
ին , իր Հաբիւբաւոր
անգամներով
կանգնած պատ–
նէչին
ւիբայ, չորս տարիէ ի վեբ ունի իբ
րնգաբ
ձակ մարզագաչտը
Տէսինի
մէք։
իր մ չտա կան
մր
ցումները , Հայ ել օտար Հանդիսատես
բաղմու -
թեան
Հիացում կր պատճառեն
միչտ :
Այդ
մրցումները
սակայն
, ակնկալուած
նիւ -
թական
Հասոյթը
չեն բերեր,
պարզ այն պատճա
ռաւ որ խա ղա ղա չտ ը չունի
իր ցանկա սլատր եւ
Հանգիսատես
բազմութեան
ստուար
մասը,
ներ -
կա
յ կ՝ րլլա
յ առանց
վճարումի : Այգ ցանկապա -
աին չինութեան
Համար
խնայուած
գումարը ան-
բաւարար
ըլլալով,
ՄիութԼււնս
ներկայ
Կ"էԸ
կ՝ ո ւգղէ
ֆրանսաՀայ
դաղութին
, մ ասնաւո
րապէս
Լիոնի ել Տէսինի
Հայութեան
Մասնաւոր
յանձնախումբ
մբ գիմում^էեբ
պի—
տի կատարէ : Փափաքոզնեբը
կրնան
ուզղակի ալ
՚/րկել
իրենց
նուէրր։
Ով որ օգնութեան կրՀասնԼւ , ֆիզիքապէս
եւ |
Հ ոգեպէս
առոգշ
մ արգիկ
մ ր պատրասաե լու Հա -
մար , ապտՀոված
կ՝ ըլլա
յ ապագա
յ լնտանիքԼւ
մը
բարօրութիւնը
:
կ ե դ ր • Յ ա ն ծ ն ա յ ս ո Նմ ր
1Ոք–^Ո.
•.Ոք
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆք֊
ՄԱՐԱԷՑԼ
Կիրակի,
12
Մարտ,
կէսօրէ
՛Ս՛ է՛
լ
V^111^^/^
գաչաին
վրայ,
տեղի
ունեցաւ
«Ար–
ծԼււ»ին
ամ ենա կարե ւոր
մբցումնե բէն
մ էկը
Հր ՜
եաներուն գէմ
է
Մեր առաշին
մ րցումը
անոնց գէմ ,
բաւական
աւլմ ուկ
Հանեց
մ տ բգական
չրշանակներու
մ էք ,
մ անաւանգ որ տասր
Հազար
ֆրանք
տուգանքի
մ բ գատապա րտուած
էին :
Մեր խնդրանքին
վբտյ,
ՕւՏէՈ€է ^6 ք*ա76Ո«ք1
զրկեց ոչ մԼւայն իրալտրար
մբ, այլեւ
ուրիչ եր -
կոլ
յատուկ
իրաւարարներ
: ՛Րիչ վերշ ասոնց կր
Հեաեւէին
ՕւտէՈՇէ
Ր^ՕV^Ո^^/
ախոյենական
բամ
նի նախագաՀ
ԲշքՕէե ^ստէ&V^
եւ
իբալաբաբնե–
բու
ընգՀ . քաբտուղաբ
1\օւՈ
^&^5'Տ« :
Պաաիւ
մը
ոբ յատուկ է աւմտլփ բյսրձբ
խումբերու :
Մեբ կբասեբնեբռւ
փայլուն
յաղթանակէն
վերշ
1\1օոէք6<1օս/
վրայ,
երկու
խումբերը
Հաւաք -
ուեցան
գաչտին
կեդրոնը
, ուր Պ • ^եէՕէճն
քանի
մը խօսքերով
պարզեց
մբցումին
կարեւորութիւնը
եւ Հրաւիրեց
երկու
կոզմերն ալոբ ցոյց տան ի–
րենց գեգեցիկ
խաղարկութիւնը
եւ
կարգապաՀու–
թիւնը :
Բերդերու
ընտրութեանց
մէշ բախտը մպաե -
ցաւ
մեր ազոց։
Հովին
ուղղութիւնը
նպասաաւոր
էր մեբիններուն
: Տասր
վայրկեանի
մէք
նչանակե
ցին մէկ կէա միայն. Հակառակ մէկ ֊ երկու
լաւ
առիթներու։
Հրեաները
այլեւս կասկած
չունէին
իրենց պարտութեան
մասին :
կիսախազէն
վերք
մեր տղաքբ
աւելի պաչտ -
պանոզականի
գիմեցին : 1ւյաղը չատ Հետաքրքրա -
կան էբ : Հակառակորդ
խումբր
ամէն շանք թա -
փեց նչանակէա
մր չաՀելու,
բայց ի զուր
Ժողովուբգբ
իր ուրախութիւնը
կը
յայտնէր
սլաՀանշելոփ կէտ մր եւս։
ՏառաշապաՀներոլ
գե
գեցիկ
խազաբկութեամբ
նչանակոլեցաւ
երկբորգ
եւ վերշին
կէտը, եւ ապաՀովեց
մեր
յաղթանակը
2 —
0։
Մբցումէն
վերշ փոքր
գինեձօն
մբ աեղի
ունե
ցաւ
Հալաքատեզի
ին մէշ : Ներկանե
բու
կողմէ ե–
գան խրախուսական
եւ գովասանական
խօսքեր
Աեդանը
ծածկուած
էբ չամփանեայի
չիչերով,
կարկանդակներով
եւ «փիցա՚ֆներոփ
, նուէբ մեբ
երկու պատուո
յ անգամնե բէն
Հ - ՚Բաշեանի
, Ա ՚՝
թէճիրեանի
եւ սբճա րանա պետ
Շշ\^տճռի
կողմէ : ՝
Նուէրներ
եղան
նաեւ Պ • Պ •
Աակարեանի
եւ
Պօյաճեանի
կոգմ է ^կկական
ֆրանք
,
«Աբծիւ » .
միութեան :
Վարչութիւնս
իբ ^ոբՀակալութիւնբ
կր յայտ
նէ բոլոր
ներկաներուն
որ օտարներու
առշեւ
ցոյց
տուին մտրգասէբ ոդի մբ եւ մինչեւ
փերշպաՀեցին
իրենց կարգապաՀ
ութիւնր
Ա • Արծիւ
ՓԱՐԻԶԵԱՆ
ՆՈՐՈՅԹՆԵՐ
Ուրբաթ
օր աչ֊
խատակից
մը առիթ
ունեցաւ
ներկայ
ըլլալու Տի
կԼն
Հեբմինի
նոր գլխարկներու
ցուցադրութեան
:
Տիկնոշ
սաեղծագո՚րծոլթեանց
ճաչակբ ել Լնքնա–
մը եւս կը Հ աստատեն
թէ *
տպութիւնբ ան
փարիղեան
նո
գաս
րաձեւու
թե։ ւնռ եէ փա յե լչութե
ան
ասպարէզին
մէք ալ Հայերր
կրնան
լաւագոյն
ձե -
ւոփ
մրցիլ
աեղացինեբոլ
Հետ։
Տիկնոշ
ցուցա -
դրած
գլխաբկներր,
ինչպէս
բոլորբ այս տարի,
պզտիկ
, պարզ , անուշ
գոյներոփ
ստեգծագոբծոււ–
թիւններ
են կարճ
մազեբոլ
Համար։
(ե16քաւՈ6, 12
(^6 1» ք*&^x):
ԼԵՀԱՍՏԱՆԻ
կաթոլիկ
եկեղեցւոյ
բոլոր մեծ
կալուածները
պետական
սեփականութիւն
դար-
ձան անմ իքապէս
, առանց
ոեւէ փոխարինութեան
:
ԶԵհյՈՍԼՈՎԱ-ԲԻՈՅ
բոլոր
ոչ-կաթոլիկ
Հոգե–
ւոր պետերր
Հաւատարմութեան
երդում
ԸքԻ՚ե
վաբչապեաին
առքեւ։
Միւո
կոզմէ
Հազար
կաթո
լիկ քաՀանաներ
մոզոփ
գում աբե լով,բոզոքի
բա
նաձեւ մբ քուէարկեցին
Վատիկանի
անօրինութեանց
դէմ ;
Կ^
՛ՐԴ
ՀՅԱԼէ՚ԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(35)
Զ–
Մայրս
ինձ աղատելու
Համար
չէբ վազել ,
օղնո լթեան
կանչել
, այլ զինուո րնե րին
սպաննե
լ
աալու
Համար
. . . Եւ մեղաւորը
մենք
ենք • • •
0՛ >
էւի
լաց լինել եմ ուզում • • • :
Հեկեկանքները
խեզդեցին
նբան ; Փերին չտա–
ոլով փաթաթեց
եբեխային
ինչ որ
փալասնեբի
։է էք , որ պաՀում էբ Լւբ ան յա յտնի
անկիւնում
, ե
լ
նստեց : Լաց էր խնդրում
ազքիկբ
ել նա այս ան
գամ էլ չմերմեց
, նտ մերմել
չը գիտեր : Թանձր
խաւարի
մէք նրանք
չէԼ՚ն
տեսնում
միմիանց,
Նազլուն
չօչափելով
գտաւ
նրան , տաբածուեց
Հո
գի վրա
յ եւ ա յս անգամ
գլուխը
գրեց նրա ծնկա–
նր : Այսպէս
Հեչտ էր արտասուք
թափել՛ • •
Աստղեբը
ծանբ
յառաքանում
էին իբանց գի -
չերային
ՃանապարՀին
,
գոփութիւնբ
գնալով
սաստկանում
էր ՝• Փերին
լռեց,
բայց
ազքիկբ
րն–
կած էր անչարմ
: Նա քնել էը . . .
« 1ւ/եզճ» • • • մի քանի անգամ
չչնչաց պառա
ւը, բայց
սիրտ
չաբալ
չարժե
լ իբ ծունկը,
խան
գարել այդ խոր
քունը
իսկ երբքոէձը սկսեց
իրան
է լ
յազթաՀարել,
այն Ժամանակ նա ամէնայն
զգոլչութեամբ
վեբ -
3քեց այգ գլռխր,
գրեց
իր կոգքին չոր Հոդփ վբ–
րայ , իսկ ինքը
կուչ եկաւ երեխա
յի
մօտ
Բա
յց ա յս երեկոն
սկիզբն էբ
Նազլուն
սովոբեց
• ոչինչ էբ կարող
Հեռացնել
նրան այն մխիթարութիւնից
, ոբ տալիս էբ այգ
քա յքա յուած
տնակը : Եւ
աղբանոց
ի
մ ենալոր
բնակչո
ւՀ ին Հակառակ
չէր ա յ դ ա յցե լութի
ւննե -
րին ; Նրանք
սովորում
էին
միմեանց ,
երկու
սիրտ
ձորի
գլխին
միացնում
էին ոզբի
երեկոները,
որոնք դառն ա րտասուքնե
ր ից յետո
յ բերում
է ին
անվբդով
քուն։
Նազլուն
կամաց կամաց
խելքի էր
գալիս : ի՞նչն էը այդ Հ րա չքի պատճառը
, արդ -
եօք զովացնոգ
աբաասոլքնեբը
, պառալի
մ տեր -
մութիւնր
, խաղաղ
քունը , թէ՞ գետակի
ձոբը
իբ
դիչերային
սքանչելի
Համեբգնեբով :
Ցեբեկնեբը
ազ2փկբ
չարունակում
էր թափա
ռե լ կալե բի
մ օտ , ծմ ա1^ե րում , ուր պտուգնե ր է բ
Հաւաքում
պառաւի եւ նրա երեխա
յի Համար :
Բա
յց կարողութեան
րոպէական
բոնկումները
ա յմմ
Համ եմ աաաբար
քիչ էին երեւում եւ ա յմմ
նրան
աւելի
յաճախ
կարելի էր տեսնել
գիւղում :
Փերին
այնքան
մտերմացել
էր, որ
կարոզանում
էր խօսեցնել
նբան : Նոյնիսկ
տկլոր
Մարթան –
փոքրիկ
աղքիկը – չէբ վախենում
նրանից , մեկ
նում էր նբան
իբ վտիտ
ձեռքերբ, իսկ մի անդամ
մտաւ
նրա գոգը եւ այնքան
լալ ղգաց
իրեն այդ -
տեղ, որնտյեց նրա դէմքին,
մաաով
միքանԼւ
ան
գամ
Հրեց նրա ծնօտր , միանգամից
արտասանեց
իր րոլոբ իմացած
բառերը եւ վեբքր,
Հրճուանքի
ծայրագոյն
աստիճանին
Հասնելով, բացարաւ
իր
աՀագին
րերանն ու
ծիծաղեց
Առաւօտները,
նախքան
միմեանցից
բաժան -
ուելբ , Փերին ու Նազչոէն
նստոլմ
էին անակի ա–
ռաք,
այնտեղ,
ուր առաքին
երեկոն
Նազլուն պատ
մեց իր ցաւը
է
կազնիների
թանձբ
չուքը եբկաբա -
ցնում էր Հանգստեան
ժամերը
ւ
Բայց մի օր Փերին սովորական
ժամից
է լ եր–
կար նսաեց
I
Շուքը
վերքանում
էբ , իսկ նա տեգից
չէբ
չարժւում; Այգ օրը Մ արթան
մի Հազոլա ֊
դէպ
երեւոյթ էը ներկայտցնում
: Նա
բարձրացել
էբ ագրանոցի
լանքի
վբայ
եւ , երեւի,
զգալով որ
երբեք ա յգքան
բարձբ չէր գնացել
, մ ի չարք
ոլ–
րախութիլննեբ
էր կատարում
՚ կանչում էբ իր
բարակ ու սուր ձայնով,
խօսում ու վիճում՛ էր
մէկի Հետ, որին եբեւակայում
էր օգի մէք կանգ
նած,
թալալում էր փափուկ
աղբի
վրայ եւ ան -
դադար
ծիծաղում
էբ։ Տխուր ու անձայն
ծիծա
ղով
Հեռուից նբա ուրախութեան
մասնակցում էր
պ ա ռ ա ւ բ ,
որին վաղուց
Հմայել էր այդ տեսարա
նբ
Մտրթան ա յ գ ք ա ն ուրախ ել կայտառ • • •
Մ ինչեւ ա յմմ դիտէր տատը , որ Լւր
արՀեստր
թ ո յ ն է թափել
խեզճ երեխա
յի
մէք։ Երբ
ինքր
նստում էր սուգ
կանչելռլ
, Մտրթան
Հեռանում
էբ , կարծես
դիտէր, որ չէ կարելի
խանգարել
տատին : Նա չէբ մօաենում
ուրիչ
երեխաներին ,
իսկ եթէ
Արանք
գնում
էին նրա մօտ , րոպէ
չան
ցած նա այնքան էբ նեղւռւմ , որ սկսում էր լաց
լինել։ Նա սիրում էր մենակութիւն
, խաղոլմ էր
Հանգարտ
,
ա ո ա ն ց
ազմ ուկի : Բա յց ա յոօր նա րո
լո բովին
փոխուել է :
Միթէ՛՝ պատճառբ
Նազլուն էր : Փերին
մի–^Լւ
նայում էր իր առքեւբ նստած
ազքկան
, բայց
չէր
Համաբձակւաւմ
այգ Հաբցը աալ նբան :
...
ԼԷՕ
Fonds A.R.A.M
