ՄԻԼԱՆՈՑէՆ
ԻյԱՐԹՈՒՄ
(ՍՈՒՏԱՆ)
2Ա6ՆԵՐ
ԳԱԻԱքհէՆ
. ԽԱՐԹՈՒՄ
, 8
Մարտ
(Յա ւ ւ այ)—
Երկիրէ
երկիր,
Ե՚րոպայէն
Ափրիկէ,
ցուրտէն
աաքր\
Մի–
լանոյէՆ
խարթոլյք , ^<«,
<ր՚ոշք մր։
Գիչերուան
մը րնթացքին
, խոր մութին՝
կտ֊
րեցինք
լեոներ
, Միչերկրականր
, ամպերու
ուրիշ
ծով
մր, անապատը, ել տհտ մեր մեկնումէն
12
մտմ
եաքր,
7500
մեթր
րարձրութեան
վըայէն րա–
րեւեէքինք ափրէկեան
տոաքփն
կարմիր
"՚րշալոյււը։
Ավ՚րիկէ
, երազներւաւ
աշխտրՀ ,
Իքարթոլմ
մայրաքաղաք
Աուաանի
, խառնուրղ
աղղերու
,
գոյներոլ,
լեղուներու։
իսկական
Բաբելոն
մը։
քցօսինք մեր համրանքի
մասին :
Հիւղ
հարիւր
հոգիէ
կաղմուած
ղաղոլթ
մը :
Մեծ
մասը կր բնակի
իյարթում
, փոքր մաս մբն ալ
Օմտուրման։
Գաղոլթին
ղրեթէ
բոլոր
անգամնե֊
ՐԲ քաք լեգուագէաներ
: Բարեկեց
իկ եւ
ունեւորնե
րէ կազմուած
գաղութ
մը, գոնէ
մեզի
համար ոբ
լիրէթներոլ
երկրէն
կուգանք
:
կազմակե^ճլուած
տիպար
գաղութ
մը որ սեփական
շէնքի
մր մէք
հասաատած է իր հաւաքաաեզին
, րնթերցարանր և
մանկապաբտէղր
: Ամէն աոաւօա
ինքնա շարմ մր
սեփականութիւնբ
ղաղութին
կը հաւաքէ
հայ
փոքրիկները
եւ կը բերէ գպրոց։
Վարմուհի
մը եւ
երկու
օգնական
օրիոբղնեբ,
ամէն
օր
վաթսուն
մանչ - աղքիկ աչակերաներուն
կուտան
այն հոգե
կան
սնունգր որ պիտի ծառայէ
ճրագր վաո պա
Հե լու,
տոկալու :
\յ
րիաասաբղութիւնը
՛ունի
իր
մաբզարանը
:
Գազթային
Ազգ– մարմնի
վարչութիէնը
ծբա֊
գրած է եկեղեցի
մը եւ նոր գպրոց
չինել,
գոլրոցի
վերի
յարկն ալ յատկաղնել
ապագայ
Հոգեւոր
հո– \
վիւին :
\
Տաքողութիւն
կըմաղթենք
մեր Հայբենակիղ–
,
ներուն,
վստաՀ՝ որ այս գագութր
իր նիւթական
յ
միքոցներով
կրնայ
չինել
իր եկեզեցին ալ , իր \
տիպար
գպրոցն ալ, ել եթէ կամենայ \
կրնայ ;
նաեւ օղտակաբ
բլլա
լ ուրիչ
գա գո ւ թն ե ր ո
լ :
Անցոզակի
խօսեցանք
վարչութեան
նախա -
գաՀին Հետ , Վենետիկի
Մ խիթարեան
Հայրերուն
ծրազ
րին
մ ասին
ո բուն իրականացումը կր կարօ
տի
բո լո ր
Հա յրենակիցնե
բու
օմանգակութեան
:
Կ՝ո լզենք
յուսալ որ մեր խօսքե
րը պիաի Լփո–.
չիանան ու կորսուին
Խարթումբ
չրքասլաաոզ ա —
նապատին
մէք :
Ա. ԱԱՐԵԱՆ
Անցորդ ւքր
Պզաիկ
, ինչո՞՛ւ
կը սպՕաես :
Աղջնակր •
Մայրիկս
բսաւ որ
ինք՚^քաչաբմը
անցնելէն
ետքր
միայն
փողոցին
միւյք կոզմբ
անց
նիմ։
^ Հ
֊ V » –^՚–.>.ւ֊–. -
Անցորդը
Աւբեմն
ինչո՞ւ կր սպասես :
Աղջնակը––
Գեռ ինքնաէարմ
չանցաւ :
Ա •
Ի՞նչպէս
կրնանք օղտակաբ
սունկր վնա
սակարէն
զանազանել
%
Բ— Երբ ուտենք
եւ թունաւորուինք
, կր նչա
նակէ թէ վնասակար է • • . ;
•
ՈԻԱՈԻՑԻՉԸ
կրնա՛՛ս
ըսել թէ ե՛՛րբ
սկսաւ
30""^
ետք պասւե րաղմ բ :
ԱՇԱԿԵՐՏԸ
Ոչ՛ բայց
կրնամ
ըսել թէ
ո՚՚յ.–
քան
տեւեց
%
^
ԵՐԿՈՒ ԿԱՆհյԱՀԱՍ
ՄԱՀԵՐ
ՄԱՐԹԻԿ
, (Մարսէյլ)
Մարտ
2ին
իրիկ ֊
ուան
ղէմ բնիկ
Ուրֆացի
ԱաՀակ
ձզալեան
իր
տիկնոք եւ գրացի
կնոք մը Հետ սուրճ խմած ա ֊
աեն,
թեթեւ
անՀանգստութիւն
մր կբ զգայ,
սֆտի
սեղմումով։
Հանղսաանալու
Համս/ր սենեակ մբ
կը փոխագրեն
, անՀրամեչտ
խնտմքներբ
տանե -
լով, րայց քանի մը մամ վերքր կր մեռնի :
3 ուգար կաւո բութ իւնր
կատարեց
Մեսրոպ
քահանայ
, ի ներկայութեան
Հոծ բաղմութեան
մը
եւ
բաղմաթիլ
ծաղկեպսակներով։
Հանգուցեալը
54
տարեկան էր եւ Հին լեգէոնական
մը։ Աաս -
նակցած է ղանաղան
կռիւներու
: Կր թողու
չ"Ր"
զաւակներ
, երկուքը
անչափաՀաս : Աեր ցաւակ -
ցութ իւնները
լնտանիքին
եւ բո լո ր պաբագանե -
բուն :
Նո
յն գիչերր
մամ
ր \2ին
Մ աբսէ
յլի Աալփա -
թօր
Հիւանղանոցին
մէք կբ չիքէր
Տիկին
Մառի
Ասլանեան,
23
տարեկան
, ազքիկբ գագաթիս
ան—
գամնեբէն
Պ • Պետրոս Օգգաճեանի : Ամէնքն
ալ
զարմացան թէ ինչպէս մէկ ամսուան
պզտիկ տն -
Հանգսաութենէ
վերք, այս կայտառ
աղքկան կա
նա չ արեւբ
յանկարծ
մարեցաւ է
8 ուզա րկաւո բութ
իւն բ
կատարուեցաւ
մեծ
չուքով
: Ազգակիցներու
եւ տեզա ցիներու
բազմ
ու
թիւն
մ բ կր Հետեւէր
գազաղին
, բաղմ աթիւ ծագ
կե պսակնե բով ;
Ողբացեալ
Մ առին
բոլորին
կոզմէ
սիրուտծ
էր իր չիտակ ել Համ եստ
բնաւորու
թեամր
: Կր
թողու
երկուքուկէս
տաբեկան
սիրուն
մ ան
չուկ
մբ։ Մեր ցաւակցութիւննե
րը իբ ամ ուսնո
յն եւ
հնոզքին :
—Խ • Արթինեան
֊;
ՎԵՐԱԳԱՐՋԻ
ԵՐԵԿՈՅԹ
\
կարանին
մէք։
Տաքուկ
մթնոլորտ
մը սաեղծուե -
լով
, եղան բաժ ակա ճառե բ , արտասանութիւն
-
նեբ եւ Հայկ. երգեբ։
Այցելած
երկիրներուն
կլի֊
մային աակ, Հայ ախոյեանը
հ)ավ>շփկի նման
սեւ
ցած
, սակայն
ֆիզիքապէս
քաքառոզք
էր : Շեչ ֊
աեց թէ այցելած
երկիրներուն
մէք, Հայերր չատ
քերմ
րնղունե
լութ
իւն ըրած
են իրեն %
Այսպէս
քանի
մը մամ ուրախ
երեկոյթ մը
վայելեչէ
վերք վերազարձանք։
Աենեակր
լիքն էբ
նոր ստացած
ծագկե պսակնե րով
,
փունքերոփ ,
չքանչաններոփ
եւ նուէրներոփ։
թենիսի
տեզա ֊
կան
փարչոլթիէնն
ու Համալսարանի
ուսանոզներն
ալ, խոչոբ
ծագկեփունքեր
ու
չնո րՀ աւո րա կան
տոգեր
ուղարկած
էին :
Թղթակից
ՀԱՅԿԱԿԱՆ
ՀԱՄԵՐԳ
ԱՆԹԵԼԻ
ՎՐԱՅ
ՄԻՒՆԻԽ
(Յառաք)
Թենիսի
աԼսո յեան
,
Մ աքս Պարոնեան՝ սր երկու ամիսէ Լւ փեր կր բա֊
ցակայէր
, Փետրուարի
փերքերր
փերագաբձաւ
Միւնիխ :
Ան գարձեալ
երկար
թուոնէ՜
մ բ ունեցած
էբ ,
իր սլատկանած
խումբին
մարզիկներուն
Հետ, զա֊
նազան
երկիրներու
մէք , մ ասնակցե
լոփ
մ Լւք ազգա֊
յԼն
մրցումներուն
՚։ իաալիայէն
անցած
են՝
Յու–
նաստան
, է/գիպտոս
, Թունուզ
, Ալժ՜ե ր իա , Ա ա
լթտ
կգգԼն ու Պելմիա : ՄտրտԼն
սկԼւզբնեբը,
մեր Հայ–
՚
րենակ
Լւց ր յաքոզութեամբ
ան ցուց ահ է նաեւ իր
յաճաԼսած
Համալսարանի
Ա՛ ւԼեցամսետյ
քննու -
թիէններր։
Տնօրէնը , զինք <^ո րՀաւո բե լոփ
յ ա յ -
տարարած կ թէ վեց ամԼ։ս վերք Բ՛ տարեկան
քն–
նութեանց կբ ստանա
յ «Ա փօրթի
տօքթէօր»
տիտ
ղոսը է Մ Լնչեւ
Յունիս
Համ ա լասբանի
գասլնթաց–
քին
Հետեւե
լէ ու Հանգչելէ
փերք , իր
Լսում բին |
Հետ
, Փարիզի
վրայով
Ապանիա եւ
Փորթուկալ
՚
պիաիւ անցնի,
մրցումներու
Համար \
Ա քս անգամ իբ վերագարձին
առթիւ* ոբ կր
զոլգաղիպէր
Լւր հննղեան
34^ք
տարեղտրձին՝
Պարոնեան
ուրախութեան
երեկոյթի
մը Հ բաւի -
րած էբ , մարզասէր
Հայրենակիցները,
իը բնա -
Փարիզի
Հա յկական
Արգչախում
բի
՚էաբիչ
մ արմ Լնր կր խնգրէ ծանուցանե
լ թէ Հրաւէր սաա–
ց՚-՚հ է յառաքիկա
յ
գարնան
Րատիօաիւիիւղիօն
1||րանււէց^
կոզմէ
կազմակերպուած
երամչտական
րնղՀ . վւ ա ռա տօն
Լն եւ մ րցմ ան
մ ասնակցե
լու
,
ԼԼՎ
քազաքԼն
մէք, Ֆրանսայի
եւ օտար
երկիրնեբու
Ր"
լո ր ե րղ չախումբե բու Հետ :
Ա յս առթ
իլ կատարուահ
գ իմ ում իմը
պտ -
տասխանե
լով
Ռաաիօ/
վարչութիւնր
Հաւանած է
պարբերական
Համերգներ
տալ հայկական երա -
յ չտութեան
, մեր եբգչախում
բին
միքոցաւ :
Ֆրանստկան
Լիատիօկա
յանր ա յս
ձեռնա
րկին
Համ ար ոեւէ վճարում
չլնե բ Հ ա յկական
խում բին :
ԸնզՀակառակն
բացառիկ
պաաիւ. մ րն է որ կ՝ լն -
հայէ , Լ՛նչ որ Հաճոյք
սլԼւաի պատճառէ
անկաս -
կած
մեր զազութին։
Աեբ ե բաժ չտո
ւթ իւն ը օաար–
ներոլ
ծանօթացնելու
այս միքոցբ
կրնայ նպաստե
լ
մեր
ազզին
մաս Լն զնաՀա տանք ստեզծե
լու :
Անչուչտ
տ յսպիսի
ձեոնա րկԼւ մ ր չա
բոէնակու–
թեան
Համ ար ոչ Լսում բի անղ ամնե ր բ եւ ոչ ալ
ղեկա ւէա րբ
անծ.նասլէւ1
չեն կրնաբ տոկալ
կազմ ա–
կեր պական
ամ ենճրեա
յ ծա խքե բուն :
Այո պատճառտւ
երզչախումբի
վաբԼ՚Լ մար –\
մԼ՚նր այս կոչբ
կ՚ուղղէ
բոլոր
Հայրենակիցներուն
, \
ո բպէ
ս ւլի բտ րեՀաճ
Լւն մ ասնակց
Լւլ
եբգչախում
բի
բնգՀ . ծախքերու
ֆօնտԼն : Որքան ալ Համեստ
րլ
լայ
աքակցութիւնր՝
չՆորՀակալոլթեամբ
կ^րն —
գունուի
։
ԼիատիոյԼւ
առաքին
Համեբզր
տեղի պիաի ու -
նենայ
կիրակԼւ
լ9
Մ արտ
, մամը
19–30/Տ<, Փարի -
1;նթէթ/
վբայ։
8 • Գ •
Գբամ ական
առաքումնե
րբ կատարե
լ
հետեւեալ
հասցէով
•
—
Քօրալ Արլքէնիէն տրՓա
րի, 14 րիւ Փրթի, Փարից (19)=
Աաացագիր
պի
տԼւ զրկուի
նուիրատուներուն
։
ՍՏԱՑԱՆ՚Բ
ՕՏԱՐ ԵՐԳԻ-ԲՆԵՐՈՒ
ՏԱԿ
(պատմուածք
-
ներ)։
Գրեց՝ 3– Գեզարգ։
Տպ–
Համ ազգա
յ ին ,
՚^է.քՐ"–թ.
1950։
ԳԼն
250
ֆրանք։
Հասցէ -
Տ>աս–
պար իփէքեան, 127 րիլ Վատի ճէմիլ, Պէյրութ
(Լիբան)
X
ՀՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(29)
Բնական արատը,
մի ոտի կարճութիւնը,
որ
հաբկագրռւմ
էր սաստիկ
կաղալ
, կարծես ամա -
չեցնում
է բ նրան • եւ մ արգկանց
Հ ա ս ա բ ա կո ւթ իլ–
նից փա խած՝ նա մ ի առանձին
աչխարՀ էբ
գաել
իր
Համար ; Գա գիրքն էր որի փրայ գասեր
էբ
առնում
կոյս
Հեղինէ
ից : Ուսումն
է լ գմուարոլ
-
թեամ
բ էր նրան մատչե
լի
գաոնում
:
Ամ բոզք
տար
Լներր նա եռանգոփ
, կաաարեալ
ինքնամ ոռա–
ցոլթեամբ
նոէփբուած
էր գրքին : ՀեգԼնէն
, որ
Աւեաարանոցի
եւ նրա չրքակա
յ գիւգե
բ ի
համ
ար
երկար ատրինեբ
վարմուՀու
պաչաօն էր կատա րե լ
իր վանքում, չէբ յի չում մի այլ աչակերտ
, որ
տ յգքան
գմո ւարոլթեամ
բ սովորած
լինէր
կարդա–
լը։ Եւ պէաք էր առանձին
եռանգով
գորհագրել
մ անկավա րժաէլան
բո լո ր իմ ա ս տ ո լթ ի ւնն ե ր ը , որ-
պէսզի
կարելի
լինէր
մտցնել այգ փոքրիկ,
րայց
կարծր
գլխի
մէք գիտութեան
սէբմերր : Մելիք -
Հ իւս է յինբ
լնգո
լնում
է ր , որ գիտութեան
առաք
ամ էնքր Հաւա սար են եւ ո բ իր որ գու
մ իսն
է լ
պ ա տ կան ո ւմ է Հեզինէին
, իսկ իրան
մնում է ոս
կոր բ :
կուսանոցի
փոքբիկ
խուցը,
ուր անցաւ Տով -
սէփի
աչակերէոութեան
առաքին
աաբին , ականա–
աես էր թէ ինչպէս
Հեզինէն
ամենայն
բարեխղ -
ճութեամ
բ , չմ ոռանալով
ո րեւէ
մ անրամ ասնու -
թԼււն, ծեծում եւ տանքում էր եբեխային
, որ չա
րութիւն չէբ անում եւ մեղաւոր էր միայն
նրա -
նով, որ գմուար էր Հասկանում
իր գասերը: Եւ
սակայն
ծեծը
նրան առաք չէր տանում
։
Տարիներ
անցան
, երե Լսան գանղազ
կերպով
յառաքղիմում
էբ,՛որքան
թ ո յ լ էին տալէս
իր սաՀմանափակ
ըն–
գունակութիւնները
ւ
ԵԼ Ո
րովՀետեւ
ծեծը
չաբոէնակլում
էր , ու -
չաղրութ
իւն
չղարձնելով
նրա
քանասիրութեան
վրայ,
ուստի նրա մէք Հտսաատուեց
մի
խորին
անտարրե
րութիւն
ղէպի
ամէն
մի
բռնութիւն
,
ամէն
մ Լւ տան քանք
I
Նա կա բոզ
է բ տանե
լ աւե լի խիստ պատ իժ -
նեբ,
այնպիսիները,
որոնք
չկային
կոյսի ծբա -
գբին մէք, իսկ ձանձրանալ
նրանց ից Հեռացնել
իր
մ արմնի
ցալոգ
մ ասե րը
Հ արո ւածնե
րի աակից -
գա
անՀնա
ր Լն է ր նրա համ ար , չկար
նրա
բնոլ - -,
թեան
մ էք ։ Ա /ղ գանգտզկոտռւթեան
, ա յգ ան - ,
տարբերութեան
մէք նա Լււրացնում էբ Հաստաա՝,
գիտութիւն
• ինչ որ այնպիսի
գժուա
րութ եամ բ
մատչելԼ։ էր գաոնում
նրան,
այլեւս չէր մոռաց–
լում
։ Տարիներ
չա րո ւնակուե
ցին նրա տան քանք -
ներր,
բայց
տարիներից
յեաոյ նա ամենալաւ գր–
րտգէտն էր զԼււզում : Հեզինէն գէ ն գրեց
ծեծըայն
մամանակ
, երբ
Յո՚Լ՚՚է՚իր
Դրկուեց
Հօրից։
ՄԼ՚ել -
նո յն
րս՛ խտին
ենթարկուեց
ել
կուսանոցը
, որի
Համար
Մելիք
ՀիւսէյԼնր
մի խնամատար
Հայր
էբ՛– Հեզինէն
իբբեւ
կուսանոցի
մայրապետ
, որ -
բացած
անուանեց
իրեն եւ իր գաոն
արտասանէ
նեբր խաոնեց
Աննա - խաթունի
աբտասունքների
Հետ։ Վչտի
այգպիսի
արտայայտութիւն
գեռ եր -
րեք
չէր ցոյց տուել պառաւ
մայրապետը
։
ԵԼ
ա յնուՀետեւ
, երբ արտասունքնե
րը
տեզի
տուին
Հանգուցեալի
Հոգու
փրկութեան
համ ար
կատաբոլոզ
աղօ թքներին
, Յովսէփը
Հեզինէի ա–
ռաք
այլեւս աչակերտ
չէր, այլ հո յակապ
իչիանի
անօգնական
որբ,
որին պէտք էբ խնամել եւ պաՀ–
պանել
, թէեւ վարմապետական
իմաստութիւնը
երբեք չէբ գտգարում
քարոզել, որ չէ
կարելի
խելք ել մարղկութիւն
սովորեցնել
առանց
ծեծի
ու տանքտնքի
է
Այժմ
էլ, հբբ վերքացաւ
ըն թ ե րցանութ
իէնը ,
նա Հաճութեամբ,
առանց
չարանալու,
ուղղեց
իբ
աչակերաին
սխտլներր ել սկսեց
Հարցեր
տալ
է
Յո՚Լսէփր
, իսր աիսո լսուե լոփ նրա գլխի
չարժում -
նե րԼ։ց , որոնք
Հաւանու
թիւն
է ին
յա
յ անում
, պա -
տասխանում
էր անսխալ
։
Գոփեց ելմայրը։
Գրանից
աւելի
փարձատրու -
թիւն չէր կարոգ
լինել
Լսեզճ երեխա
յի
Համար
,
"՛յգ էր վկայում
նրա րնկճուած
, վախկոտ
գէմքր
,
որի ՛Լրա յ յանկա
րծ փա յլեց Հոգեկան
բա ւականո
ւ–
թիէն,
մ Լւ երեւոյթ
, որ չատ քիչ էին
ն չմա րում
նրան չրքտպատո
ւլնե ր ր
է
Գասր չատ լալ վերքացաւ։
ԱյնուՀետեւ
Յով–
էէէփե Համար
մ իեւնո
յն էր թէ ինչ կ՚ասեն
իր մա–
• ՛ն։ Եւ նա իր սովոբս-կան
ա՚էոոա ր բե րո
ւ թեան
՚՚աանուեց
, կուչ եկաւ,
ինքն իր մէք
անփոփոլեց
երբ նրա մայրը
նորողեց
բնգՀաաոլած
խօսակ -
ցութիւնը
I
-
,
1,էՕ
-
Fonds A.R.A.M
