ՀԱՐԳԵՐ
ԻՐԱՆԻ
ՊԱՐՏԷԶԷՆ
ՊՈԻՏ՝Մ
ԵԻԵԱՀ
Օւբաիացի՚յւ., լ ի ր ո Ն ն 1ւտի)ա\
Երցլւր բախաից գ ոՆ րաՆական
իաց վարդերը ա յ դ անւււշակ
Հմայել են քեզ մայիսու–ան :
ԱյսոՆհետեՆ դտՆ չես տանջոՆի
Չար որսորդի կոպիտ ցանցում,
Խարդախ օձը էլ չի խայթի ,
ԵԼ չես խեզդուի սուր –նանկերույ
ճիշդ է, վարդի փշեբը քեց
Ծակծկել են շաա, շատ անգամ
ԵԼ ԿԸ մեոԶիս դու էլ այդպէււ
Վերջ ի վերջոյ արիւնաքամ :
Աակայն թոչնիկ քո այդ մանին,
Երբեք մ ի մահ չի նըմանի -
ԵԼ ԿԸ մհռնես չք նաղագին
Ագնիւ մաեով դ ո ւ սոխակին :
Տե՛ս, որքան եմ ես նըմանում
ՄթնույՒեան մէջ մարող մոմին •
իսկ դու, փայլուն նաճանչներում
կանուխ ծագող արշալոյսին։
Լոկ դու փայլի՛ր, լոկ դու վաոուիբ ,
Թէկուգ իսկոյն լուսաբացին
•է^ռ վաւ– լոյսից մոմր հանգչի • • -
Րայց ուղում եմ աղերսագին
Քեգ աղաչել — լոկ դու վաոու|ւր
Որ ղիջանհմ քո քայլերին • - •
Հ Ա Ֆ պ
Թարգմ. ԱՐՍԷՆ
ԿՐԱՍԻԼՆԻԿԵԱՆ
\
« ՄԵԵ֊ ԿԱՐԵՒՈՐՈՒԹԻՒՆ
• • *
ների աան գրան
փակցնում
էին ինչ որ թուզթ :
Անոնք
քա չուե լուն ՛գէ" դուրս
ե լա
յ ու
լուցկիի
լուսով
կրցայ կարդալ
Հեաեւեալ
ՀրաՀան–
դը • Հ Ս ամ սոնի րոլո ր Հա յե րուն
կը
Հ րաՀ անգո
ւի
տասր
օրուան
մէք պատրաստ
Ըէէաէ
մեկնելու
երկր ի նե րքին գաւաոներր
, մ ինչեւ
նոր կարդա -
դրութիւն
1
Հա յերուն
կ՝արտօնուի
իրենց Հետ առ
նե լու անՀ րամե շտ իրերը , որուն
Համ ար պէտք ե–
զահ՝ յարմարութիւններր
կր արուին
է
Հայերու
կեանքին
, զոյքին,
կայքին
որեւէ
վտանգ չ ի
սպառնար
, ճամ րան
իչթանութիւնը
պիաի
^րա յ
պաՀակնե
ր : Աոյն կարգադրութեան
դէմ
անսւհււ
տուժեր
կ^ենթաըկո^ն
ամենախիստ
"թւքքի՛^^
րո^՜ք^՝–^՜՜
*^ • - ՚^–՜՜՜
Վ,այ մեզ, ^^աց
ԱլէմչաՀ
Հանումր.
ատ՞՛որ
վյրայ տնանկ
թմրուկ
կ ր չ ա լ է ի ն
զաւակս...
Վ՛
ՄԻՆԱԻյՈՐԵԱՆ
ՀԱ6ՐԻԿԸ
-
Օգնե՛՛մ դտսերուդ :
ՏՂԱՆ–֊
Ոչ, <այրիկ,
շնորՀակալ
եմ ՚.
ՀԱ6ՐԸ - ինչո՛՛ւ
չես ուզեր
։
ՏԻԱՆ
Անցեալ
օր օդնտծ
էիր,
ուսուցիչը
ըսաւ որ՝ մէկ
Հոգի այսքան
սխալ չ ի կրնար
ընել։
կ՝արմէ
Հաւաքել,
օրուան
թերթերու
մէքէն,
նախադասոլթիւններ
, խօսքեր,
միտքեր, որ մա–
մանցի տեղ կ՝անցնին :
Այսպէս
յաճախ, կըՀանգիպինք
թերթերու.
մէք,
«քաղաքական շըջանակնեբու մէջ մեծ կա -
րեւորութիւն կը տրուի այս տեսակցութեան
պարբերութեան
:
Եթէ
նոյնիսկ
, ղաղտնի
եւ գռնփակ
տեղի
ու
նեցաք–
րլլայ այդ աե սա կց
Ո
ւթ իւն ը
ԿրԿԻ^՛
Կէ1
փակցնեն
փե բի պարբե րութիւնը
է
Որքան
Հետաքրքիր
եմ , Հասկնալու,
գիտնա
լու սա
«քաղաքական շրջանակներ»
կոչուահ-ը :
Մ ա՛՛րդ է , կի՛՛ն է , վա՞՛յր է , գաչտ կամ ա՚֊ւտա՛՛ ռ
է ա յգ բանը :
Պոլիս ալ ունէինք
«Րերայի
չբքանաեներու.
մէի
մը, ուրկէ կբ բխէին
ազգային
լուրերը :
Սզեբդի
առաքնոբդր
տեսակցութիւն
մը ունե
ցահ֊ է Ա. Պատրիարքին
Հետ։
Գեր. Առաքնէ.բգր ,
նոյն երեկոյ,
միասին
ճաչահ է Արբազան
Հօլ
Հետ։
€ Իերայի Ագգ– շրջանակներուն մէջ,
մեհ կարե -
ւյք
րութիւն կր տրուի
այս տեսակցութեան
եւ մա
նաւանգ
ճաչին
. . :
Եթէ
Հեաաքրքրուէիք
այս վերի
«մեհ՜ կարե -
ւո բութ
իւն արուոդ»
խնգրով՝
տակէն
խիստ
սովո
րական
նիւթ
մր գուբս
կուգար
։
Առա
քնո րգբ
, սլատ ր ի&ւրքին
ա յցե լահ՜ կ ըլլար
պարզ տեսակցութեան
մր Համար , օրինակ
գպրոցի
մը աանիքր խարխլահ՜
ըլլալով,
նորոգութեան
Հա
մար գումարի
մր սլէաքր
ել այդ գումարր
ճարելու,
միքոցի
մասին
կրնային
տեսակցահ՜
ԸԱալ։
իսկ
ճաչելոլ
խնգիրն
ալ, պարղ
Հիւրասիրու–
թեան
մը արդիւնք կամ կրօնական
եղրա
յբական
պարտականութիւն
մը
է
ԵԼ
աՀա թերթերու
լրաբերները,
խնդիրը
փր~
չելով - ուռեցնելով,
կր վեբահէին
մեհ՝
կաբեւո–
րհւթիւն
ունեցող
լուբի
մը ։
կային
խմբազ րա պետն եր ալ , որա
յ դ
«մեհ՝
կարեւորութիւն
տրուող»
լուբին
վբայ,
երկու
սիւնակ
խմ րա դրական
յաբմարցնե
լու
տամանքին
կը մտանուէին՝
նիւթի
սովէն
Հալահ-ուահ՜
• • •
Հոս,
այս
մենհ՜ երկիրներու
մէք ալ տարբեր
չէ լբագրոլթիլնբ
:
ինտոնեէլիոյ
արտաքին
նախաբաբր
, Աալեգիա–
յի նախագաՀին
Հեա,
գլուխ - զլուխի
տեսակցու
թիւն
մր կ՝ոլնենան՝
դուռ ուեբդիք վարագուր -
ուահ : Ա՛ աբդիկբ
Հազիւ
մողովատեգիին
ղուռր
կը
բանան,
արգէն
գուրսր
Ամեբիկայէն
Հասահ՜
թեր–
թեբր տպահ
են լուրր եւ ցրոլիչները
կր պոոան •
« ՛Րա ղաքական
կտ րեւո ր լուր
մ բ : ինտոնեղիո
յ
նախարարբ
խիստ
կարեւոր
տեսակցութիւն
մ ը
ունեցաւ
ա յսօր
Ա ա լեղիս
յ նախագաՀին
Հետ : Տե–
սակցսլթիւնը
գազտնի կր սլաՀուի
։
՚Րաղաքական
չրք՚սնակնե
բու
մկք, մեհ կարեւորութիւն
կը աըր–
ուի
այս տեսակցութեան
•••՚»
։
Որքան
կ՝ուզէք
, այս տեսակի
Հիմքէ, տրա -
մ արանք
լ
թենէ
մ ե րկացահ–
պա
ր բե բութ իւննե ր
թերթերու
մէք ,
Շ
՛Ա՛Ո
Հետա քրքբական
կ*Ր1լայ , եթէ օր
մ ը ,
տոմ սաււին ին ել մամ ան ակին
մ եզքնա
լով
Հանդէս
երթալէ եա կենամ եւ խնայահ
մամանակս յատ -
կացնեմ
Հաւաքահ՜ոյ
մր կազմելու
այս
շիրին
պար–
րեբու թ քււննե րէն՝ անուանակոչելով
զայն,
«ի պէ–
տըս ծամոց հաւաքողաց».
կ. ՊԵՏՈՒՇ
քտ՛ ՀԱՑԱԱՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
ԼՐԱՏՈՒ
ԱՐՈՒԵՍՏԻ
ԳՒՇԵՐԱՑԻՆ
ՀՈՒՆԶ
Հնձում ենք հասկերը ոսկեվառ ,
Մեր սրտին նոր հոանդ է իջել ,
Զեփիւոն է համբուրում մեղմաբոյր
Մեր դէմքն՛ արտերում այս գիշեր ;
՛Նայում է լուսինը մեգ վերից ,
ԵԼ ամտղերր ժպտում են պայծառ .
^ամին էլ իջնում է սարերից ,
Հասկերր օբորում յսնդադաբ :
Մեր օղակն է աշխատում հիմա.
ԵԼ ջահեւ մեր սբտեբն են ցնծում , ՚
Քորենի^րտերում անւ^ահմաճ ^
^ ՜ ՜ ՜ ^ 4
հասկերէւ եէւք՚ հ՚ն՚ձոս
— Առաջին իսկ կալից ցորենը
Տալիս ենք հիմա քեգ , հայրենիք, -
Ասում է բրիգատիր Սուրէնը
Իր ժպտուն դէմ՛քով սիրալիր • • •
Խոստում ենք աւել մենք մեր հօրը ,
ԵԼ պարտք ենք հայրենի երկրին մեր ,
Այս կեանքր, երջանիկ այս օրը
Առաջնորդն է տւեւ մեգ նուէր :
Հնձում ենք հասկերը ոսկեվաո. ,
Մեր սրտին նոր եռանդ է իջել,
Զեփիւռն է համբուրում մեղմաբոյր
Մեր դէմքն՛ արտերում այս գիշեր :
ՀՐԱԶԳԱՆ
Օբեճ -
0օաւգԱ6
իր չաբաթական
հ31\շ1տներու
չ՛որքին կր ներկա լացնէ , մ էկ ամ իսէ ի վեր, նոբ
ստեզծագորհոլթիւն
մ ր , հանօթ
ք Օ ո ե կ ր ա փ
էքե՜
վեռի
էն Ձտ յքովսքիի
«՛Ր օն չէ ր թօ»
ին ե րամ չտոլ -
թեան
վրա
յ
յ
Այս պաբա խագին
( պա
լէ ) բեմ ական
զա րգա րանքր
ել ղգեստնե
րր
գհ՚ահ է
երիտասարդ
Հայ արուես աազ էտ
մ ր , Ո՚ուբէն Տէր Ց արո
ւթիւն–
եան : Գմբախաաբար
պետական
թաա
րոննե
բու
գորհագուլր
թո լլ չտուաւ
անձամ
բ
գնաՀաաելու
ւ1 եի Հայրենակցին
աագտնգր։
Ուստի
պիաի գո -
Հանանք
միայն
ֆրանսական
մամուլին
աբձա -
^ՏՏ^գով–։. .:. .
Ռուբէն Տէր Ցարութիւնեան
ուսած է
Պեբլին
եւ իր առաքին գեգարուեստական
մասնակցոլթիլ–
նր բերած է Վիէննայի
Օփերա
յին : Փարիզ
գալէ
՚էերք,
առաքին
անդամ
ըլլալով աշխատած է տե -
ղական
թատրոններուն
Համար
։ Արդէն մեծ ար ~
մանիք մրն է րնգունուիլ
Օփերա—՛Րոմ
իքի
արուես–
տագէտնեբու
կոգքին
։
էքեփեռիի
Ն^\\շէտներբ
րնգՀանբապէս
լալ
լ ն
գո
ւն ե լո ւթի
ւն չեն գտած
ֆրանսաց
ի
մ ասնագէտ
քննադատնեբու
կոգմէ
։ Ալս պատճառոփ
ուչա–
գրութիւն
չէ գրաւած
նաեւ Տէր Ց արո
ւթի
ւնե
անի
արուեստր
։
Առաքին
առթիւ,
« ք ՚ 1 § 3 ա »
կբ գրէ
«. • . ճՊալէ^ի
գերակատարները
կը
չարմին
«6ԱՌԱՋՒ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(26)
օ ՚ Ե ւ ի ք ի
ս լ տ Ի ՚ ւ Ը
Այղքան
անչուք
ու խեղճ
Հանդէս
չէը տեսել
՚
նոյնիսկ
վեէէքին աղքատի
խրճիթը
Աւետաբանո
-1
ցում
է
Գրսից
եկել
էին միայն
փեսացուն, նբա
՚ ^ " * յ ր ր , եւ Մելիք - Աւանը։
՚ՐաՀանան
օրՀնեց
մատանին
, Աննա—խաթունր
արաասունք
թափելով
րնգունեց
չ1ո բՀաւո
րո լթիւննե
ր ը եւ Համ բուրեց
իր
փեսայի ճակատո
։
Մելիք
Աւանի
կա րգագրութեամ բ էբ նչանա–
Դրութիւնը
այսքան
լուռ ու
մունք,
Համարեա
՚ոխոլր։ Նա չէր
թոյլ
տուել,
որ հաչէինի
Մելիքը
գայ
իր որղու
ուրախութեան
որպէսզի
աղմուկ
սինի ել Սիլլէյման
Բէկը
ոչինչ
չիմանա
յ ։Ան չուք ,
ազքատիկ
նչանադրութիւնր
մի նոբ ցաւ դարձաւ
Աննա—խաթունի
Համար։
Բայց
ի՛՞նչ կարող էբա–
նել
յ
Հարսնախօսութեան
պայմ անների
վբա
յ վէճ
չեղաւ՛. Աննա - խաթունը
չէր
զրկի
Գայիանէին
,
^օբ սիրած
ու պաչաած
ազքկան,
ինչպէս
վայել
էր Վարանդայի
Մ ելիքին, նա առատ,
նոյնիսկ
չափազանց առատ
բամ ինք
ն չանակե ց : Ւր
կոզմից
Ջալալի
մաքրր պաաասխանեց
նո յնպիսի տռաաա–
ձեռն ու թեամ
բ ։ կարդ
էր , որփեստն
իր անե րոք ր
մի յայտնի
տուրք պիաի տար եւ ապա
պսակ -
"՛՛էր
։ Այդ տուրքը
միեւնոյն
մամանակ
ցոյց էբ
՚ո՚ոլիս թէ փեսան
ինչպէս է գնաՀաաաւմ
իր
նչՈէ–
նտծին։
հյաչէնի
Մելիքի
կինը
այնպիսի
մի՜ գոլ -
մար առաքաբկեց
, որ Աննա - խաթունը
մ իանգա -
մայն
գոՀ
մնաց։
Գայիանէն չաա րարձր
էին գնա–
Հաաում
, այգպիսի
զին չկաբ
Մելիքնեբի
ընտանե
կան տւտնգոլթ
իէննե բի մէք
յ
Բայց
Հարսէսնիքը
յետաձդուեց
,
որովՀետեւ
Հարսնախօսութեան
մի այլ պայմանը
Հեչտ չէր
կատարել։
իյաչենոլմ այդ մամանակ
խռովու -
թիէններ
էին սկսուել
Մելիք
՚հրիգոբի եւ նրա
կրտսեր
եղբօր
մէք։
Վե րքինս պաՀան քում էր էՕա–
չենի
մ ի նչանաւոր
մ ասը եւ սպառնում էր վէճը
կռուի
Հասցնել, եթէ իր եղբայրը
յօմար
կամքով
չտէսյ
իր ուզածբ։
Այդ նպատակով
է լ նա յարա -
բերութիւն
էր սկսել Վրաց մի յայտնի
աւլնոլակտ–
նի Հեա,
որ մեծ նշանակութիւն
ունէր Վրաց աբ -
քէէւնիքում
: Վարա բագի
մնացած
մ ե լիքնե ր ը ս աս
աիկ Հակառակ
է ին
Մ ե Ա՛քի
եղբօրր
, որ բացար -
ձակ
անիրաւութիւն
է ր գո րծում եւ ձգաում
էբ
Իլել
Մ ելիք—Գրիգորից
Խաչենի
իչխտնութ
իՇւը
I
Նրանք կարոգ
կըլինէին
զսպել այգ բմբք,ստին,
եթէ
Մ ելիք - Աւանը չեախատեսէր
թէ ինչ վտանգ
կայ այդ
կողմից
է
Նա նկաաել էր,որ Մելիքի
եգբայրը
ուզում
է բարեկամանալ
Օսմանցիների
Հետ. իսկ դա մի
նոբ ագէա կբ դառնար
Վարաբաղի
Համար ։
Թէեւ
Օսմ անեան
տիրապետութիւնը
տ։սրած–
ուած էր ամէն
տեզ,
րայց
Հայերից ոչ ոք դեռ
չէր
փորձել
անցնել
նրանց
կոզմր
եւ Աարը Աուս -
տէսֆա
փաչան
ի զուր էր աչխաաում
աքաէքցոլ -
թ ի լ ն
որոնել
զանազան
կոգմերի
Հայերի
մ^ք :
ԽոՀեմ ութի
էնը պաՀան քում էր չգրգռել
ան
բաւական
տաբբերբ : Այդ պատճառոփ
գերակչիռ
Հանդիսացաւ
երկու եգբա յրնե բին
Հաչտեցնելու
միտքր։
Մ ելիքները այգ գործր
յանձնեցին
Եբից
Մանկանց
վանքի
Ներսէս
կաթողիկոսին
:
իրեբի
այգ
դրութեան
մէք Աննա– խաթունր
չէբ
կարող
անտես
աոնել
այն Հանգամանքը
, որՄելիք
–Գրի–
գոբը գուցէ Հարկադրուտծ
կբ լինի կամ կատարել
իր եղբօր պաՀան
քը կամ , պա չա պանե լով
իր իրա–
ւունքր
, նե րքին
ե րկպտռակութիւննեբ
ի
մ աանել
Խաչէնը
է
Երկու
գէպքում
է լ անկատար էբ մնում
Մե -
լիք
Հի՚–"էձինի
կտակբ,
երկու
գէպքում
է լ Գա ,փա–
նէին
Հարսանիքր
չէր կարող
պա չապանո
ղական
կապ
Հաստատել
Վարանդայի
եւ
Խաչենի
մէք։
Ուստի Աննա - խաթունր
պայման
գրեց,
որ Հար–
սանիքբ
կատարուի
միայն
այն մամանակ,
երբ
վեբ քնական
Հաչտութիւն
կը կա յանա
յ երկու
եղ -
բայրների
մէք ։
–
Շո՚^ւտ կր լինի այգ Հաչտութիւնը,
Հար -
ցրեց
Հեղինէն։
-
Ցայտնի
չէ , գոնէ
Ջալալբ չէ
Հասկանում
թէ
Ի^չեր
են կատարւում
: Ներսէս
կաթողիկոսը
,
ինչպէս
երեւում է , չատ չէ չաապում
։ ինչպէս ա–
սում են , նա իր Հաչիւները
ունի :
Ալ
դա չատ
Հա–
ւանական է ։
-
Հաչիլնե"ր
:
Այո։
ինձ ասացին
որ նա աչխաաում է իր
քբոք ազքկան
դարձնել
Խաչենի
Մելիքի
Հարս։
Ա յսինքն
Գա յիանէի
տե՞գը :
՚՜
ի Հարկէ : Այդ բանր գիտեն չաաերը,
որոնց
թւում
եւ Մելիքբ
յ
Ջալալն
է"չ գիտէ
Fonds A.R.A.M
