6 Ա
Ռ
Ա Ջ
3
ձԱՅԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ
Ա–
Հայա
ւչի ւոո
լ թեան պաամ
ութ
իւնչւ յաա -
կան չւում է մի չարք
նուիրական
անուն
ներով , ոբոնց
՛քէք իր կաաարահ
ւչորհէ
աբժ էքաԼ ու նչանա կութ եամ
ր
բացաոիկ
աեղ է գրաւում
Ա՝անուկ
Աբեղեանբ : Նչ""
թոգաէէ ւչիաական
՚1իթթ՚"բի
մառանւչոլ -
թ իւնր իր ընգգրկմ
ան ծ՛ա ւ՛ա չով ու թո-
բութեամ բ մի ամբողք
գարաչրքան
է
կաղմ
ում
Հայ մաաւոբ
մչակոյթի
պատ -
մութեան
մէք :
Աանուկ
Աբեղեանբ
ծնուե/ է
1865
թ՚՚ւի
Ա՛արտի
\՚յին
, Հին Նախիքեւանի
Ասաա -
պաա
ղիւղոլմ
, անղրաղէա
, րայղ
ոլսձան
յարգն ու արմէքր
ճանաչող
գիւղացու
րեաանիքում..
1876 - 1885^4»
Աբեղեանբ
աովորում է կքմիաձնի
Գէ ոբղ եան
ճեմա–
բանում
, իսկ
1893
թուին
րնղ ունւում
է
Ենա
յի
( Գեբմ անիա
)
Համ ալսարանր
ե ւ ա–
պա
յա
քո բգա բա
ր
գասա թօոութ
իւննե
բ
լսում
Լա յպ^իկի
1
Պեբչինի եւ
Փարիղի
Համալսարաններում
: 1898
թուին
աւար —
աա կան
քննութիէննեբ
է լանձնոլմ
Ենայի
Համ ալսա բանում եւ սաանում
փէչէ""
—
փայութեան
տոքտորի
աստիճան :
Գիաա կան Հա բուստ
պա չա բով
ղինուաէէ
նա վերաղ աոնում է Հա յրենիք եւ ամ
բ՚՚՚չք
կեանքբ
նուիրարերում
իր
մողովուբղի
Հողեւոբ
Հգւրոլսա
մչակոյթի
վերՀանման
ու Հետաղօաման
բաբդ եւ գմուաբին ,
րայց չափաղանց
երաթտալփ
ու պաաուա—
բեբ
գորէքին :
Աանուկ
Աբեղեանի
անունր
կապւում կ
Հայագիտութեան
եբեք
Հիմնական բնա —
գալառնեբի՝
մողովբգա
կան
բանաՀիլ -
սութեան
, Հա յող
ւեղուի եւ ղրականու -
թեան
Հետ
Ա անուկ
Աբեղեանի
ղիտական
գորՆոլ -
նկութիւնր
սկղբնաւորւում
է անցեալ
ղա—
բի
ութսոլնական
թուականնեբին
եւ ան
միքապէս
առնչլսւմ
Հ՛ոյ
մողովուբղի
աղ—
գային
ւ/՚ձձ–
՚Լէպի « Աասունղի
Գաւթի »
Հ է . – է
1 Տ ^ ( ւ ^ « < * ւ յ ,
ւյւյ^յ–..ճՆ...մ^
ղրի է առնում էպոս^ մի նոր պատում ,
սբր
ե բկրորգն
է բ Հա յկական
աղգա
յին
մեհ– ՚Լէպբ
յայանաբեբուլ
Գ. Աբ ո լանճտ -
եանի գբաոահ
պատումիղ
յետո
յ ե լ իբ
բով
անղ ակութ եամ
ր ու ձեւով՝
չափա -
•չանց Հարուստ եւ գեղեցիկ :
Ա
բուանձտ -
եանի եւ քւր գրաո ահ՜ պա տ ո ւմնե
բ ի
Հիման
՚ 1
Բ ՚ " Տ
Աբեղեանբ
1889
թուին
ՀՀԱ
ուրճ»
ամ սաղրի
մ ի չաբք
Համ աբնե րում տպա -
ղրում է իր «Աղղ ային
՛էէ պ» ուսումնա -
սիբութիլնր
, սրր փասաօրէն
ձ՛եր
էպոսին
նուիրուահ
առաքին
Հետաղօտ
ութ իւնն էր
եւ նրա
էք իտական
ւչնաՀաաուձ՜կ, ու արմէ–
քաւոբումբ։
ԱյնուՀետեւ,
իր ողք
կեանքի
րնթացքում
Աբեղեանբ
նորանոր
աչխա -
տւււթիւններով
աւեքի խոր ու
բազմակալ–
մանի
ուս էււմնաս
ի բութ եան է
ենթա
բ -
կում Հայ աղղային
էպոսր
:
1906 - 09
թուականնեբին
«.Ադղաղ բական
Հանդէսի»
մի
քանի
Հէսմաբներէւլմ
լս (Ա է
աեսնում
Մ • Աբեւչեանի
«Հայ
ժոլչովբգական
ւԼԷ -
պբ»
հաւալուն
Հ եաաղօաւէլթիլնբ
, "ԲԲ
կատաբուահ
է ր արղ էն էպոսի
չուրք
մէկ
ու կէս տասնեակի
Հասնուլ
պատումնեբի
Հ իմ ան վրա
յ : էպոսի
նկատմ ամ բ ունե -
ցահ
Աբեէլեանի
չաՀադբղռո
ւթի
ւններր
նոբ
հա ւբ ւււ հաւաք են սաանում Աովե -
տական
ի չխանւււթիւննե
րի
տաբիներին ,
երբ
իբ իսկ րնէչՀանոլր
խմ
բաղ
րութե
ամր
ել Փրօֆ. կ. Աե/իք - Օհանքանեանի աչ
խատա կց ո ւթ ե ա մ ր ու քանքե րո՛Լ
չո
յս է
տեսնում
ՀԱասնա
հոերի
՝1էէչիտտկան երկ—
Հատոր
Հոյակապ
Հ րա աա
բ ա կո լթ
ի ւն
ր
(1936, 1944, 1951
թ– թ–)
1939
թուին Ա–
բեւլեանր
ակաիւ
մասնակցութիւն
է
ց " յ Յ
տա
լիս
Հայ
մ ուչո վր դա կան
Հ ե բոսա
կան
էպոսի
Հաղաբաձ՚եայ
տօնակատարու
—
թեան,
ինչպէս
նաեւ վէպի
Համահաւաք
նԼ՚ւթր
կաղմելոլ
՛ա շխաաանքնե
ր ին կաղ —
մե
լով ել Հ րաաա բակութ
եան պատբաս -
տելով
ՀՀԱ
անասա
բ եւ Պաղաասար^
^Է՚՜ԴԲ
՚՛
Նոյն
թուին
լոյս է տեսնում
Աբեղեանի
«Մատենաղբոլթիլն^
, «Աասունցի
Գա -
ւիթ » Հայ մուլո վրգ ական վէպի
մ ասին
քննա կան
ուս ոււէնաս
ի րութ իւնր , որով ի
մի էր բե րւում եւ ամ ւիոփւոլմ
մեբ էպո ~
սագ իաու թեան
պա տմ ո ւթ
ի ւնն ու ա եււ
ու–
թիւնր՝
սկսէսհ
նրա
սկղբնաւո
բումից
(1874
թ–)
մինչեւ
1939
թիւր։
Վերոթ -
թիլննեբոէէ
Աբեղեանբ
ղառնում է Հայ
ժ
ուչովրգական
վէպի
խո չո բաղո
յն գիտական ա րմ էքա -
ւորուչն ու Հետաղօտոգր
:
ԲանաՀիւսական
միւս բնադաւառր
, ո -
բին
մամ
անա կագրա կան աոումով,
անդ—
բագաբձել է Աբեւլեանր
Հայ
ժողովբղի
առասպելաբանութիւնն
է
Հ
1899
թուին
Լա յպցիկում
գեբմ անե
բէն
լեղուով
չո
յս է
տեսնում
Ա՛ անուկ
Աբեղեանի
« Տ է ր Ա ր -
1քէԹիշ
Վ ո լ ք ս կ լ ո պ »
(Հայ
մոդովրգական
Հալաաքբ)
, աոքտորական
աբմէքաւոր
տիսերտաղԼւան
, ուր առաքին
անգամ
մեր
բանագիտութեան
մէք
Հանդամանօրէն
,
պատմաՀամ եմաաական
մեթոտուԼ վեբ են
Հանլոլմ ու վերքուհւոլմ
Հա յ
մոէչովր -
գական
կենգանի ու մեռահ աոասպե/ա
—
^ .՚՛– յ...ա,,ււյ/, ձնե ոս եւ ոոաՆտւեէէ .քէխե Ա —
ւում րանա սիրա կւսն մի շարք
կա
րեւոր
Հետեւոլթիւններ
: Նոյն
թուին
Վաղար -
շապաաում
Հբաաաբակլում
է «Հայ
մո -
՚լովբղական
աոասպելներր
\ք. Խոբենա -
ցու
Հայող
պատմութեան
մ՛էք»
հաւալուն
ուսումնասիբութիլնր,
որն իր
բնոյթով
ղիտական
անա քառ բանավէճ
ի
դասական
օրինակ է Հայագիտութեան
մէք։
Տիշեալ
աշխատութեամր
Ա . Աբեղեանբ
Հակադ -
Բ՚՚՚-ել՚^՚Լ
եւ Հեբքեւով
մեր
բանասիրոլ -
թեան
մէք պատմաՀօբ
անձի ու
գորհի
նկատմամբ
եւլահ
հայրայեւլ
դնաՀատում–
ներն ու ոտնձգոլթիւններր
,
Հիմնաւոր
ձեւով
ապաղոլղում
է է ո րենա
ցու
Հա
յող
պատմ ո լթ եանգիաա
կան
խոշոր
արմանիք–
նեբր , նրա պաամական
Հաւասաիակա
-
նութիւնր,
օղտաղորհուահ
աղբիւրների
Բ^
Ուրիշ մէկ պաաճաոր
, թէ ինշոլ Հայ
վանքեբր
կեղրոն
եդահ են հայ մշակոյ -
թի՝ սա իբողութիւնն
է , թէ
վանքերու
միքոցով
կարելի
եղահ է՝ սերունղ
է սե -
բունդ
անցնո՚չ
շղթաներու
օղակներով՝
փոխանցել
հայ իմացական
ստեղհաղ
որ -
հ ո ւթ ի ւնն եր բ ել
Հ ոդե կան
ձ աո
անղ
ու -
թիւններչա : Անցնող
րոչոր
ղարեբուն
մէք,
Հայ
մշակո
յթ
Լ՛ պաամ
ութ եան
ամէն մէկ
« վե բահն ունղ
էւ՝)^ սկիղբ աոահ
է Հայ
վանքէ
ձ՛բ։
՚Լանքերչւ,
ձէկչւ
միւսին յա-
էորգականոլթ
եամ
ր , կր կաղմ
են
ղաբերու
վբա
յէն
անցնող ա քն մեհ շղթան ,
որուն
միքոցո՚Լ կր փոխանցուի
ցեւչա
քին
կենսոլ-
նակ
մաոանղութիւնր
: Վանքէ վանք կր
բռնկի
Հայ ւուս ալո բութ եան քա
Հ չւ , ու -
սուղ չական
սրրագան
աւանդի
մ ր վւոԼսան–
ւէսւ ւե բական
ութ
իւնր
եւա
յ ^ :
Լք
. Արե ղետնի՝
բանա Հիւս
ութ
եան նր -
կատմ աձ ր ունե ցահ
շաՀ աղբ
ղռ
ութ
իւննե–
րր աոանձնապէ
ս ցա յտուն
ձեւով են է՛
յա քտ դա/իս
մողով
բղ ական
եբդերի Հա -
ւաքման
, Հրաաաբակման
եւ ուրուձնա
—
սիրման
ռւղղութեամբ
: Գեռելս
1903
թր—
լին Աբեդեանր
եբամշտագէտ
կոմէւտասի
Հեա
ձ իասին
կաղմում է , խմբաղրում եւ
լսյս
ընհայոլմ
Հաք մողովրդական
էււա —
ղիւ
^երի
առաքին
քիսնեակբ,
որին
յաքոր—
գում է երկրորդր
(1905
թ •) :
Գրանիղ
մէ կ տարի աոաք « Արարատ » ամ
սաղրի
մի շարք
Համաբնեբում
տպաղրլում
է Ա—
րեղեանի
մեր մոդով րդա կան փ"ՔԲ եր -
գերին՝
էսաղիկնեբին
նուիրուահ
առաքին
Հ եաաղօտութիւնր՝
« ժո՚չո՚էրդտ
կան էսա–
դեր»
վեբնաղբով : Ա ի քանի
տասնեակ
տարի
յետոյ
Երեւանում
Աբեղեանբ
է՛՛յ"
է րնհա քում «(իռդովբդական
խաղիկներ
ֆ
(1940
թ՛՝) ստուար
մողռվահուն
, որն իր
մէք էր րնղղրկում
ւոաբբ՜եբ
վաքբեբում
բանաՀ աւա
քնե
րէւ
կոդմիղ
ղ րառուահ
Հայ
մողովբգական
խաղե
ր ի ողք
Հարսաու
—
թիւնբ
շ՚՚՚֊բք
3500
նմ
ուշ
իրենց
տաբբե–
րակներով : Տ՚ողովահուին
-կցոլահ
չն —
դարձակ
նե րահա կան
Լւ ձ՛էք սպառի
շ վե բ–
չուհման են ենթարկուահ
էսաղեբէ։
ման —
րային,
բովանդակութեան
եւ ձեւէւ ա -
ռանձնա
քաա կութիւննե
բր , կապուահ
նր^– |
րանց
հաղման ու ղորհահման
պատմա
— *
կեն ղաղա
յին միքավա
քրի եւ Հանդամ անք— |
նեբի Հետ : ժողովահոլն
փասաօրէն
ամ— ^
փոփոլձ էր մողովրդական
էսաղիկներէւ ^
ուղւլութեամբ
կաաարուահ
Հեղինակի
մ՛օ
աաւոբապէս
կէսդարեա
ք մեդոլաքան
աշ—
խատանքէւ
մ եհա
բմ է ք ա բգիւնքր :
ԱԱՐԳԻԱ
6ԱՐՈԻԹ1ՓՆԵԱՆ
(Ս՚Աաց1յալը յ ա ջ ո ր դ ո վ )
^
ցումով։
Մէկ վանքէ, աշակերտներ
ղա -
ցահ
են ու Հիմնահ
"ւրիչ
վանք
մքւ , եւ
ասոր աշակերտնեբբ
յաքոբդ
սե րունդնե -
բուն աուահ
են նոր աշակերտներ
ու ղա—
ցահ
Հիձնահ եննոր վանքեր,
սերունղէ
սերունդ ու ղաւաոէ
լլաւառ
վւ ո էսան ց ե լո
ւ
Համաբ
Հայրենի
Հին մ առանղութ
էււն չւ :
Ա քսպէս , մե ր
Հ ին Ա իւնեաղ
վ
անքեբոլ
Ա՛րղ իւնքն
է/ւն ԺԳ • եւ
ԺԳ •
ղարերոլ
Գլաձոբն սւ կե շառ իքր : ք1ւ
յաքորղաբար
Գչաձոբի
սերունդ էն
՚սր՚չ
է՚ւն^ր
եղաւ
Հիմ^
նաղ
չաւթ էււն քւ
«
էք եհ Անապաա»էւ վան —
քեբուն,
մանաւանդ
Ամ՚չւտո/ի
–.ամաչսա -
րանին : ք*սկ իր կաբւք էւն Ամրտոլի
տուահ
սերունդին
արղէււնքն էր ԺԼԼ՛ ղարու
Պ՚՚չ—
սո ք կււ/ոտի
ւքչւական
վեչւահնունղր
ել Ե—
բուււաղէմէւ
Շ ՛էթ
՚" յ՛՛՛կէ՛ ր ի
վ"՚նքք՛ , եէ. ա–
սոնցձ՚է
Հեոու՝
Մ խ էէթ էս ր ե ան ց
էէանքր X
կոլոտէէ ու Շ ՛չթ ա յա
կէւ
ր ի ա շա կէ. րտնե ր ռ ւն
արղասիքբ
էղիաի Ր չէ՛ս յ Լ՛ն ,ա ւ ե չի մօտ մ ա–
մանակներոլ
, Արմաշի եւ Երուէէէսղմի
՛է՛ս–
նակտն
ղ պրողներր : Եւ նոյն
շ՚չթ՚՚՚յի
շա–
րունաէչութեան
կ՛ո ր՛չ ով , Արձ՛ա
շի մա -
ուսնւլութեան
շա բ ււ ւնա էչո
ւթ
ի լն ր
լղիէոի
Բէլաբ Անթիլիասր •
Ուրեմն
, Հին դա քէե բէն
էւ ՛էեր Հայ
մ շա
կո
քթ
Լ՛ սե րունղ է սէ,բունդ
աւանղ
ում
խն
շւլթան
շէ կոտրահ
երբեք : Մենք
ձ ւււ ռան–
էչորղներն
ենք Հին մեբ Հայբենի
Հարրս -
տութեանց :
Անցեր
են
մամ
անա էչնե ր չ։ , եւ
իբենղ
թ ալա
լուն
Հոսանքէն
էսառնե
ր շաա աէւ
ւլմ
ւււ աւչ ամանդ : Ալե չաւե
բ են շատ
ւէանքեր
էէլ շսէա
ղ ւղ րան
ողնե բ , էւրենց փ լաա
աէլնե–
բուն տակ թաէլելով
ղեռ
շիրաղորհուահ–
յաւլթանակներ
: Անց՛եր են մեբ
իշխաննե–
րրն ու տանուտէբնեբր
, տառապանքի
մէ
քէն
էւրենց տեսիլքներր
կտակելով
յա-
քորղ ներուն
: Անպաամ
ելի
Հերոսութիւն
-
ներ
էլան այսօր՝
ՀրղեՀոլահ
տաճարներու
ղ եո կանդուն
սիւնեբուն
վբայ աբձանա -
գբուահ
ինչ գիւղաղնավէպեբ՝
մարդու
կամ
քաւչաքի
մր փոքր մէկ անէէւան
յի -
շատակուձ՚ին
աակ, ել էէնչ խ"ր
դարեր
փոբաղ րուահ սա փոքրէկ
թուաէչաննե
-
բուն
եաին • • • : Այսօր
ամէն մէկ Հայ
մ բ–
նաղռբգն է էքերղաստանի
ձ՛ո, եւ
ամէն
մէկ
հուէնբ
ք իշա տաէչ ի՝ վէպ մչւ ամ ք՚ողք
,
ամէն
ձ՛էկ էչիրք ու ղորհ
աբուեստԼւ
ւէբ—
՚*՚"/՚"/0/՚–5՛
^–՚ղալ.ամեակի
..
Մեր
Ժ էէէչովուրղ ին թանկագին
մնա —
ցորղնեբչւ
կիսուահ են երկու
խոշոբ ա
շ–
էսար֊էներոլ
միքել.
Հա քասէոան եւ բԱ -
փիւռք։
Հայրենիքէւն
մէք Հայ
մշաէչէէյթի
դարաւոր
Հ ոսանքլ,
ւէե րստին
ւչ տէււհ է էէբ
ոււլի՚ն էէւ էլբ շաբունւս/լէ
Հէւսէւ/ Հայ կեան–
քէէ տարահ
ոլթեւսձ՚ր : Ա քնտեէլ՝
Հաք
մ շա -
կոյթչ՛
ղ ուրս
բեբ
էէ ւահ է դաբերուէ
դինք
Հովանաւոբահ
Եէչեւլեղիի
պաշւոպանոլ -
թենէն, եւ այ/եւս կր ւէայելէ
պետական
Հ ո էէանա
ւո բութ իէն
:
Հա
ք ւէանքեչալ մէք
աճահ
•> ին հաղիկր տա չւա տն/չուահ է Հայ
Համաչսաբանի
մէք, Հայ թատրոնի
մէք ,
Հայ
երամ շաանողի
ւււ
Հ՛"
յ
՛ք բո էչնե
բու
տան
մ էք , Հայ արուե ստաէչէանե
բու
ինս–
տիտուաին
մէք։
Այնւոեւչ
Հայ
մշւսկոյթր
ՅԻՇԱՏՍԿՆեՐՈՎ.
...ՖՐԱՆՍԱԿԱն ԴՍևԿՒ մԸ ՍԷՋ
իքանք մեբ ձիերէն,
ե բ էչիւէլահ
ութ եամ բ
մտանք
մաաուռր
կատաբեչու
֊էամար
մեր
ուէստր : Հօրս փափաքին րնգ առաք եր -
թալոէէ՝
հեբունի
վանաՀայր
ՏովՀաննէս
էէաբղապետ եւ ամբոէլք
Մ իա
բանութիւնր
մեղ
առաքնոբդեղին
էէանքին
ետեւի
փոք
բիկ
ւլեբեղմանատունր
, Մամիկոնի
թարմ
Հուլակո
յար
օրՀնելէ եաք թափօբբ
ոլւչ -
ղուեցալ
դեր
եղմ անաաան
խոբր
գտնուող
տասնեակ
մբ մամռապատ
Հին շիբմաքա -
րերու մօտ, էէբոնց սրրաաաշ
խաչքաբե -
րուն աակ, դարերէ իվեր էչր
Հանղչէին
Հայոց
պատմութեան
Հսկաներր
Շբքապաաեցինք
խաչքարերր
,
հեբունի
էէանաՀայբբ
բաբձրացէււց
խաչր եւ գոէլ -
դոքուն
ձայնով
մր օբՀնեց
շիրիմնեբր ,
իսկ
որ բերն ու
նոբ բնհա
յ
աբեէլանեբր
սրտառուչ
եբդեցին
«Տէր
Ոէչ՚էբմեա^) :
Հպարաութեամբ
ել Հոգեկան
անսաՀման
դոՀ
ունա կութ եամ
ր
բամնուե ցանք մեհ
պատմէչնե
րուն
շիբէէէքնե րէ ն եւ դուրս ե–
կանք գերեղմանատունէն
Ապա,
կանաչ
^արւքագեանի
մբ ւէյւայ , հաոեբու
Հովա -
նիին տւսկ, լայնատարահ
Հոբիղոնի
մբ եւ
Հա յրենի
Հրաշալի
տեսարանի
մբ առքեւ
,
ՅովՀաննէս
վաբգապեա
մեղ
Հրաւիրեց
ճոխ
սեւլանի
մր չուրքր,
էւբէւլն կր մաս
նակցէր
ամրւււլք
Մ էւա բանութ
իլնր :
Ի պատիլ
Հօրս
«Մչոյ
Տատրաէչին^ եւ
երեսփոէսանին
, ոչէսար
մր մատաւլ
րքահ
էին։
Վանքին
ղինին,
Հուլէ
փ ար չե
բու
մէք, կր Հոսէր առատ։
Վանքին
սերն ու
մահ
ունբ , մեղրն ու կարագբ
, հովա
սա
րի
խաւբրհիլն
ու գաղպան
( Մ ա ն ա ն ա յ )
կր
զարդարէին
Տաբօն
աչխարՀի ա քՍ Հնա -
դաբեան
սրբավայրին
ճոխ
սեղանբ
Նսաահ
Հօրս ելհե րունի
վանաՀօբ
կ"էէ -
քին, ոբ անգադար
«ււառնուկ-ձ եւ
«Հրեշ
տակ»
կոչելով կր շոյէբ
մաղեբս, ապրե -
ցա
յ մանկութեանս
ամ էնէն
եբքանիկ օ - ,
բերէն
մէկբ,
Հա յբենի
սրբաղան
Հողին\
՚ ե " ՚ ձ •
X
Տեսիչքր
անՀետացահ
է , ալա"ղ : Կր
բանամ
աչքերս
ե ւ
ինքզինքս կր գտնեմ
ֆրանսական
մատուոին
աոքեւ , հաոի
մր
կոթնահ
Մ ինչ
ֆրանսացի
՝.ա լատա ղեա
չնե
ր ր ,
ուրախ,
Հադահ
իրենղ
կիբակնօբեայ
Հա–
գուսաներր,
չաբան
չարան
նեբս կր մա
նեն
եկեղեցիէն
, Պաաաբաւչն
ունկնդրե -
լու, ես, թախհոտ, կր յառաքանէոմ
գէպի
մատուռին
արտաքին
դուռր, կր խաչա -
կնքեմ երեսս, կբ մրմնքեմ
աղօթք
մբ, եւ
եբաղր
Հողիիօ
մէք՝
էլբ Հեռանամ : Պիաի
էէե բա դառնամ
ֆրանսական
նո
յն եկե
ւլե -
ղին,
երբ թափուր
ր//այ եւ
չրքապաար
ամայի
, վեբսաին
չա
ր ո լնա՚կե
լո
լ
տեսիչքր
Լհ՚աքե
լող
վանքին(*
) :
X
Այսօր , Ե բ կո ւչա չւ թ ի
առաւօա
, երբ
սովորականին
նման կր բանամ պատոլ
—
Հանիս փեէչկեբբ,
մեբ պարտէզին
արօ ~
տաէէայրին
մէք, զարմանքով
կր
տեսնեմ
ւլո յւլ
մ ր կովեր եւ ե բկու
սիրուն
Հ որթ է՛կ–
նեբ,
որոնք կախոլահ
իրենղ
մ՛օր սաէէնք–
ներէն՝
անյագօբէն
կր հհեն :
Զանոնք
տեսնելուէ
դբեթէ
պատչզամիս աակ ,ի —
րենղ
Հարղական ու պիշ պիչ նայուահ
—
քով, կր յոլդոլիմ եւ կչւ
էսոբՀիմ թէ
«արդեօք
մանկութեանս
րաբեկաձներր
էլէ՛ս փնտռելու
ելա՞հ են • • •» : ՈբովՀե -
աեւ , ճչմարիտ
կ՝բսեմ
ձեղի , թէ
Լոլլսւն–
լէ — 3)ոբմի արուեստաէչէտ
կովերուն
Հետ
Հաստատահ
եմ մտերմութիւն
ելաբմա —
նացահ
անոնղ
Համակրանքին։
Մեր խօ—
սակցութիւնր
աեէչի
կ՚ունենայ
դրեթէ ա —
մէն
օր սաբա
լան
քին
էէրա յ , կովե
բոլ ,
(*) Ա ո ա ք ե լ ս ց կ ա մ թ ա ր ց մ ա ն չ ա ց
վ ա ն ք ի ն ց ե ց ա կ ե ր տ ե կ ե ն ռ ո հ ա յ բ ֊ ա ն կ ա -
գին
դ ո Ն ո ը ռ ր 1915հն Տ ա ր օ ն ի կ ո տ ո ր ա ծ է ն
հրա;)քով ա ց ա տ ա ծ են հ ն կ ա ծ է ր ց ե ր ւ ք ա -
ն ա ց հ ս պ ա ն ե ր ո ւ ձ ե ո ք ը ե ւ տ ա ր ո ւ ա ծ Պ ե ր –
լ ի ն ,
հ ա յ ա ս տ ա ն ի կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն դ ի -
ւքումոՕ՛ ա ւ ժ մ կ ր ց ա ն ո ւ ի Ե ր ե ւ ա ն ի թ ա ն –
ց ա ո ա ն ի ն մ է ջ • • • ւ
կար
շնե
ւլ ձիերու
, անՀամար
մարա էսնե բու
ել
անւչ աղար
ձ եր
ւլ ւէսուն ՛էրա յ
քլռնշուլ
նախանձոտ
աղռաւնեբու
•էեա ;
Երեք
օրէ ի վեբ շեմ կրցահ
յաբդել
մամաղ
բոլթիւնս :
Ուստի
նաէսաճաշէն
ետք աճապարանքով
ճամ րա
լ էլեչլեմ :
Առուն եւ ւ/այն
եւլերոդ բաբտ
իէւ հառե—
րր
ձէլելով ետիս , կր բարձրանամ
սարն ի
վեբ : ճամբուս
էէրայ խարխ/ահ
զւէձ՚ի մր
մէք կր աեսնեմ
իրարու
վբայ
հէէւա —
բահ
,
աղտի
մէք
թաթախ -
ուահ ,
շունի
կե րպա բանքով , ան–
էչրմակ
քանի
մր
ոշխարներ : Կբ քիշեմ
ձ՛եր ա.էէսարՀի սպէւտակ ու սերսուվ։
ւքէսո —
ներն ու մաքէէներր, ելնախոբգր
,
պէյն
ու պէրոլորբ,
եւ միտքս
կ՛՚իյնաք ֊.արսա—
նեկան երգ մ ր
ղո
ր ե րդե
լով կր շա
րունա–
կեմ վերելքր •
Պ ա պիկ , մ ա մ ի կ կ ա ր ց է ց ի ս ,
ւ ւ ա խ ր ո ր դ մ ա ր դ ո ւ տ ո ւ է ք ց ի ս ,
Մ ա ք ո ւ կ ա թ ո վ ս ն ց ո ւ ց ի ս ,
կ ո ւ լ Փ ի ա ա կ ք ն ա ց ո ւ ց ի ս :
Աք կո՚չմր , ձորի
մ բ բե րանր կր տեսնեմ
աղարաէչ
մր , որուն
ետին , էլերեւա
յ մա -
Հ
բագ
մր եւ ախոռ
մր : Հա յբենի ա խոռնե– \
բու
կարօտր
սրաիս , որոնց
բուբմ
ունքր \
չեմ
էի ոխեր ա չէսա րՀ էէ ամ ենա թանգ
անու— ՜|
շւսՀոտոլթեան
՛էետ, կր մտնեմ
մարադէն\
ներս :
ԱՐՄԵՆՈԻՀԻ
ԳԵԻՈՆԵԱՆ
(0 Շար.)
յ
Fonds A.R.A.M
