6
Ա Ռ Ա Ջ
ձԱՅՍԳԻՏ Ո ՒԹաՆ
ՄԵԾ ԵՐԱՒ811ԻՈՐԸ
(Ր • հ ւ վ հ ր ջ ի ն մ ա ս )
Աբեղեանի
դիտական
ողք ժա,ւանդւ,լ
-
թեան
մէք բանասիբական
եւ.
ֆոչքչորա
-
յին առանձնակի
աբմէք
ու.
նշանակութիւն
ունի մեր
միքնադարեան
՚/
ոՀարնեբին՝
«Հայբէններ
» եւ «Անաունիներ
»
կոշ -
ուած
երդերէն
նուիրուած
« Հին դուսա–
նական
մողովբդական
երդեր
»
ծանբակր–
շիււ Հետաղօաութիւնբ
(1931
թ՛) • Փաս
-
աերի րանասիրական
թոր եւ մանբակբ
֊
կիտ
Հեաախուզումնեբի
Հիման
վբայ,
Հը–
զօր
ու Համոզիշ
տ բամ աբանոլթ
եամ
բ
Ա–
բեղեանբ
ասքացուղոլմ
է , որ մեր
մ
իքնա
դարեան
եբղերբ՝
Հայրէններն
ու անտու–
նիներբ
մէկ ղարա շրքանի
ել
Հեւլինակի
մաքի
աբղասիք
շեն , ա յլ տարբեր
ժա -
մանակնե
բ ի
ու բանաստե
ղծնե ր
ի
,
ոբ նր–
բանք
Հա
յ
միքնադարեան
ժողով
բզ ական
աշթաբՀիկ
բանաստեղծութեան
ղանձերն
են որ
յօր ինուե
լ են ժողովրդական
ան —
Հատ
երդի շնե րի
դո ւս անն ե
բ ի
կողմիւլ
,
յետադայում
անցել
են ժոզովրղին
, յա —
րատեւե
լ եւ Հասել
են մեր Օրեբբ
;
Ա՛
իք–
նազ աբե
ան աշխար֊աիկ
երդերի
մի
քանի
Հարիլրի
Հասնող
այդ
նմոքշներբ՝
իրենղ
աաբրերակներով
նո յն Աբեղեանի
կուլ –~
մից դիտական
Համ ակա
բղմ
ան
են
են -
թաբկլում
եւ
1940
թուին
Լ"
յս են տես
֊
նում առանձին
դբքով
«Գուսանական
ժո -
ղովբդական
տաղեր»
թոբազբով
%
Աբեղեանի
գիտամ
ան կավա
բմա
կան
դործոէֆէութեան
մէք կարեւոր
տեղ
են
•ղբաւում
Հայոց
Հին եւ նոբ
լեզունեբին
նուիրուած
, նրա յօդուած՜ներն
ու Հեաա–
զօտական
ա շխաաութիւննե
բ ր :
Գեռ
եւս ^(^ական թուականնե
րից
սկբ–
սած
Աբեզեանր
բազմաթիւ
յօդուածներ
ունի
նուիրուած
Հա
յոց
լեղուի
տարբեր
Հաբցերին՝
շե շաա դրութեանբ
,
ուղղա–
դրութեանբ
, տառաղարձոլթեան
բ
,
Հրն ֊
չունաբանութեանր
, Հոլովներէ,
բայի
ե–
ղանակնեբի
, աբելելաՀայ
ու արեւմտա
֊
^"՚յ գրական
լեզունեբի
միութեան
եւ
"՛յլ
խնդիրնեբին
: Աբեղեանի
քեբականա
-
դիտական
մառանդոլթեան
մէք
խոշոր
աբմէք
են ներկայացնում
մամանէոկակից
Հայերէնին
նուիրուած
նրա առանձին
ա ,-
խատոլթիւենեբր
, որոնցմով
Հայ քերա
֊
կանաղիտոլթիւնր
րարձրանում
է մի նոբ
աստ իճան
ի :
Ամէնից առաք
յատկանշական
է
նբա
Հ ԱշխարՀաբարի
շա բաՀ
իլս
ութիւն
ր »
(1912
թ •) որով Ա^բեղեանր
ղառնում
է
մամանակակից
Հայե
րէնի
շարաՀիւսոլ
֊
թեան զիտական
մշակողն
ու կատարելա
-
ղործողր
• Լեղուաբանական
լուրք ու կա ֊
րեւոր
արժէք
է ներկայացնում
Ա՝ . Աբեղ
եանի
եւ •« Հայոց
լեղուի
տեսութիւնբ
»
(1931^.)՛
Աբե
զե անի ղիտա կան
մառանդ
ութ
եան
մէք նշանաւոր
աեղ է ղբաւում
նրա « Հա–
յ՛՛ց
լեզուի
տաղաշափութիւն
, (1933
թ՛)
լեղուաղ րա կանաւլ իտա կան
բնո
քթի
մ ենա դբա կան ուսումնաս
ի րութիւնբ
; Այս–
ւոէ,։/ սւոա
քին
մեբ
մ շակո քթի
սլատմութեան
մէք մանրամասն
եւ րաղ -
մ ա կո ղմ ան ի Հետազօտութեան
են
ենթար–
կուել
Հայ բանաստե
ղծ ութ ե ան բաղմ ա —
զան
շափերն
ու
Հ անղ երի տեսակներբ
-
սկսած
Հնաղոյն
ւ/ամ անա կնե րից
մինշեւ
մեբ
օրեբբ
;
Աբեղեանի
ղիաական
զոբծունէոլթեան
եբրորդ
եւ կարեւո
րաղ ոյն
բնադալառ
ր
Հաք Հին ու միքնադարեան
ղբականու
—
թիւնն
է, որր սկի՚լրից
խիթ
եղել է նրա
ուշաղ
բ ո ւթ ե ան
կենղ բոնում
ու
յանձին
Աբեղեանի
ղտել
իր խսշոբադ
ո յն արմէ
-
քալոբողին
եւ
֊, եաաղօտողին
:
Գեռեւս
Գէոբղ եան
ճեմ արանում
ղասալանղե
լու
տարինե
բին Աբեղեանքւ
իր
մանկավաբժա—
կան դո բծո ւնէ ութ եան քւ ղուղբնթաց
զրա—
կանադիտական
Հետազօտ
ութ իւննե ր
է
կատարում
Այղ շբքանքւ
նմանօրինակ
աշխատանքների
մէք ակնաոոլ
է շարա —
կաննե րին
նուիրուած
նբա
ուսումնասի
—
րութիւնր
(Հ<.Արարատ
» 1912
թ ՚ ) ՚ ՚ Ր ր
մեր
Հողեւոր
բանաստե ղծ ութեան
աո աքին
լուրք
ու Հ իմ՛նա ւոբ ուած
ղբաբանասիքւա
—
կան Հետազօտութիւնն
է
է
Աբեղեանի
լա —
ւաղո
քն գսբծերից
է նաեւ
Հա յկական
վե–
բ ածն ունդ ր սկղրնաւորոզ
Գրի ՛լոր ՛Նարե -
կաց ուն նուիրուած
ուսումնա
սիր
ութիւնբ
(« Ազդաղրական
Հանդէս
» , 1910
թ–) ,
որբ
մ՛եծ բանաստեղծի
եւ նրա ստեղծա —
ղործ ութեան
տարրե
ր երեւո
յթնեբն
ու
կողմերր
այնոլ՚էետեւ
ղառնում
են Աա —
նուկ
Աբեղեանի
դիտական
ղոբծունէոլ
—
թեան
Հիմնական
նշանա կէտբ
: Պաբբե
-
րական
մամուլում
ել առանձին
լոյս
են
աեսնում
զանազան
յօդուածներ
ու աշխա–
աութ իւններ
նուիրուած
Հայ
Հին
եւ
միքնաղաբեան
գրականութեան
աարրեր
խնդիրնեբին
: իսկ եթէ գրանց
աւե
լացնեն
մեր
Հին դրասլատմական
կուլտոլրական
յոլշա բձաննե
ր ր
Աբեղեանի
կողմից
կա
-
տարուած
քննական
բարձբա
րժէք
Հ րա
-
տա րակութ
էէւննե բ բ
(Մ •
Ի/ որենացի
,
« Պատմութիւն
Հայոց
»,
1913
թ .կորիւն
,
« Վարք Մաշտոցի»
,
1941
թ՛) ապա
մի ֊
անղ ամ ա յն էղաբց կքէ դառնա
ք ա քն
եբկար
նա էսա պատ
րաս տական
ա շէսէս տ անքն ե բ ի
մ եծ ո ւթ ի լն բ , որոնց
Հ իմ ան
Վրա
յ
իր
կեանքի
վերքին
տէէէր ինե
րին
մ ե ծան
ուն
ւլիտնական
քէ իրա կանա ցբեց
«Հա
յոց
Հին
դ բականութեան
պատմ ութիւն
» եր/քՀա -
տոր
աա
ր ակէէէ ղմիկ
էէէ շխա տ ո ւ թ ի լն ր1, \
944 ,
46 ^ • ^ - ) :
Հայոց
•էէւն ու մե1իադարեան
ղրակա —
նութեան
պաամ ութիւն
գրելու
այս
կամ
այն շափոէէ յաքողուած
փորձե ր եէլե լ են
մինչեւ
Արեէլեանբ
\ Ատ.
՚Լազաբեանց
, Հ.
Գաթբբճեան
, Աա.
Պալասանեան
,
Գ՛
ԶաբՀանալեան
, Ա. Ջամինեան)
:
՚քյա ,
Հակէսռակ
էւր նախորւչների
, ղբականու
-
թեան պատմութեան
նիւթ է դարձրել
մեր
Հին ու մի^ադարեան
գպբութեէսն
չէուն
՝՛ գեղարուեսաական;
յէք$.չարձաններբ
,
ապա՝
էլեէք արէււ եսաա կան
ւչ
բականութեան
Հետ
որեւէ շափով
ու ձեււււէ առնչուոէլ
,
կամ է լ՝
մ ոէքՈէէրդի
րնգՀանուր
մշակո
յ թ ի
մէք պատմէսկան
արժէք
էււ
նշանակէէլթիւձ
էէւնեցուլ
ս տ ե ւլծ աւչո րծ ո ւ թ ի էնն ե բ ր
Ա -
րեէլեանր
իր պատմութեամր
սաեւլծեց
Հայ
Հին ւււ միքնաւչաբեան
ւք բականու
-
թեան
նոբ պարբեբացումր
(պերիողիղա
֊
ցիա)
, եիելոէէ
ղ րա կանււլթ եան մէք ան -
գբա էէա բձո ւած
քւբական
ութ եան՝ ղարա
-
շրքանի
բնդՀանրէէւթիւնից
, Հակաղրուե
-
լով
իր նախորղների
ւզարբեբացման
ձե -
լական
ս կղբո ւնքն ե ր ին : ՛իրա Հետեւան
-
Ք՛՛՛Լ էլ Աբեղեանր
րացա
յա յտում
է
մեր
Հին եւ
միքնաւչաբեան
ւչ բա
կանութեան
էական
աքին՝
իբբել
օտաբ
նռւաճռղեեբի
գէմ
եղած
՜՛այ ժողովրդի
դարաւոր
պա
յ–
քաբի
ու մաքաոման
եւ, Հակաոակ
կրօ -
նա կանին , ժողովբղական
աշխարՀիկ
ռ -
ւլու էէեբածման
ու Հաստատումով
ւլե -
ւլար ռւե ստա կան մի աաբեդ
րութիւն
•.«Հա
յոց
Հին ւլբա կան ութ եան
էղա ամ ութ
իւնբ»
կաղմում
է
մեծավաստակ
զ իտնա կանի
վաթսունամեայ
դիտական
աքնաքան
աշ
—
րւ ւս IIIւււ՛էւ չւ հ իլրաաեսէսկ
Հսէնրադ ումարր
;
Մ անուէլ Աբե էքեանբ բացի
մեծ էլիտնա
-
կան Iինե
ք ուց նէսեւ նշանաւոր
մանկա
-
վարժ էր :
Լինե լով
խիսա
ս կղբո լնքա
յ ին եւ
մ իա–
ժամ անակ
կեանքի
եւ էլ իտութեան
առա
-
քքիէթացքին
ու
նո լաճ էէ ւմնե ր ին
Հետե —
ւալ
գիտնական
, Արեէլեանբ
սիրով
լւն -
ղոլնեց
նորակազմ
կարդեբր,
դառնալով
Հա քրենի նոբ մշակոյթբ
կերաուլ ամենա
-
ղործուն
ել աոաքատար
շինաբաբներից
մէկր : Նոբ
կաբւլեբում
ստեղծուած
լայն
Հնա բաւէէ ր ութիւննե
ր էւ պա
յմ աննե րում
է
Աբեղեանր
մէկր
միւսից
եաեւից
կեբտում
է։ ր դիտական
ծանրակչիռ
ւէ աստա կի ւքնա—
յ ո ւ ն ու մեծարմէք
նմ ոլչնեբր
Հ
կաոավարոլթիւնբ
մ իչա
բարձբ
է
ղնաՀատել
պատկաոեքի
ղիտնականի
խո—
չոր ծաոա
յութ իւննե ր ր
Հա յրենի
մ շակո
յ–
թին,
վստաՀելոէէ
նրան ղանաղան
ղիաա
-
կան եւ Հասարակական
պատասխանատու
պաշտօններ
ու աչխէստանքնեբ
, նրան չր—
նորՀելով
ղիաութեան
վաստակաւոր
դոբծչէէ
իէւչում
(1035
թ՝ \ եւ Հասէոատե —
լուէ Հայասաանէէ
նորաստեւլծ
ակադե —
միայի
ղիտութ
իէննե բի նորաստեղծ
իս -
կական
անղամ
(1934
թ • ) : Իսկ երբ
3944
թէււի
Աեոլտեմբերի
՚2.՝էէին բաղմաւէաստակ
ղիտնականբ
կնքեց իբ մաՀ կանացուն
,Հա^
քտսաանի
կաոէսւէարութիւնբ
, ի
թէււս
ա/լ
միքոցառոււքնեբէէ
, նրա
քիշատւսկբ
լա ւե բ մ ա ցնե լո
լ
Համար
. Գ քւ տ ո
լթ
ի ւնն ե րի
ակադ եմիա
քի էլ բ ա կան ո լթ ե ան
ինստիտոլ–
տր կո շե ց Մ՚սնուկ
Աբեղեանի
անունով
I
քչ բախտաւոր
զ իանա կանի
յի շատա կբ
միշտ
վառ
ու յաւե րժ կր
մնա
յ Հա
յ ժո —
7 "
՛ւI՛՛ւ Ւ սբաոլմ
, ա յն
ժողով
րղի ,
"բէ
մտ քէէ ու Հողոլ
րաղմ աղա րեան
ղ
անձեբի
Հետախոււլման
ու սնա֊աատման
ւէիթխա
-
բի
ղոբծին
իր ղիտակցական
ողք
կեանքբ
նոլիբաբեբեց
Մ • Աբեէլեանլ,
։
ՄԱՐԳԻՍ
ՅԱՐՈԻԹԻԻՆԵԱՆ
մ.
(Գ–
ե ւ վ ե ր յ ի Օ մ ա ս )
Մեծ
ուժ կր ներկայացնէ
էււծւսցած
այգ
քտա լորական
ութ իւնբ , եւ
ա յէլ սլի սինե -
բուն
միտքն
ու լեղուն
ւղիտի
կաբենաբ
Հասկնալ
մ աաւո րական
եկե ւլե ցական
ու
-
թիւն
մր , ել փոխաղարձարաբ
•հասկցուիլ
անոր
կէէ
ւլմ է : Հայ Ե կեէլեց էւն , որ
գեմոկ–
բատիկ
ս կզրէէ լն քն ե բ ո լ վ րա ք
•> էէ
մն ուած՜
ազատական
Հաստաէոււլթէււն
մբն է, պէւ -
աէւ կարենար
օւլտոլէէ
լ
մ ւււլ ււ վո լր ւլ էն ա -
մ էնէն կորով
էէ
տա
րրե
րոլն
ուժէն
,
եթէ
Հրապարակ
էւքնէէւն այդ
աււնիլ
ւոաբրեբր
օւլ տաղ
ործ
ելու
կա րուլ եկեւլե ցակէսննե
ր ,
որոնց
միաքր
լուսաւորուած
Բչլաբ
Ր"^
աշխաբՀայեացքով
, սիրտր
քի րլլար
քեբմ
ոիրովր
տոՀմաքին
մչակոքթի,
եւ
՝>ողին
Հրա
յբքո՚է
ր աո աքե
լա կան նա խանձ ա էսն ւք -
րութեան
, մ աքուր
ւէա րքո
ւէ ել Աւե աա
բա
նի ոգէէով պատրաստուած
իր
ս ր բաղան
պա չտօն ին
Հ
II.՝՛ III էէնչ անմա՝.
ւք
առանէլութէււններով
Հ ա բստացած
ե
լ
աբղ ի պաՀ
ան քնե բով ա
ր–
դաբացած
կազմակերպուած
է ւււ կան–
դուն
կր պաՀ ուի , ուրիշ
սակալաթիւ
՜՛այ
դպրեվանքներոլ
կաբւլին
, նաեւ
Կիլիկէ՚՚՚յ
կաթողիկոսութեան
Գպբեվանքբ
Անթի —
լիասի
մէք :
Այս
ղիաակցոլթեամբ
զօրացած
,
ամէն
Հայ բարեբար
ու մտալոբսէկան
պէտք
է
ազգային
իր էէլարտա կան ութ ի ւն բ
նկատէ
էչօրացնել
Գպբեվանքբ
, որպէսզի
էսն մեր
աւբլէէն աայ
լուսամիտ
ե կե ւլե ցա կաննե բ ;
Իր բոլոբ
սա~,մ ան ափա
կումն
եր
էէվ
՝>
ան–
դերձ , Կիլի կեան Գպբե վանքր
Ա ւիիւո
քի
Հա
քութեան
կր մատուցանէ
ծաււայոլ
-
թիւն
մր, որ առանց
անոր՝
բոլորովին
անկատար
պիտի
մնար ; Հաշուենք
պա՝է
մ բ , թէ
/է
՞նշ կ՝րլլա
քին մեբ
Հ ամ ա լնքնե
-
բբ,
եթէ եբեսնամեաէլի
մօտեցող
իր ղո -
յութեան
բնթացքին՝
Գպբեվանքբ
տուած՛
չրլլար
–^ԷՀ
թէ՚՜"՚1. թէեւ
եկեւլեցա
-
կաննեբոլ
իր նոր սե րունդր
. • •
Թափուր
պիտի
էէնա յին
թեմերն
ու Առաքնորդա
-
բէսննեբր
, ամ ա քոլթիւն
սլքւաի տիրէ ր
կա–
թ ո
էքի
կո սա բանին
մէք , ու նոլաղտծ՜
պիաի
Հաք մքԱէկնեբու
թիւբ.
ել ա ք
՛ք
նոլաղռլմբ
ւէնտս պիտի
բերէր
ոչ միտքն
Հաք
Եկեղե
ցիին,
ա յ/ել
աւլղ էն
ք՚նղ ՜ծանրապէս
:
ճիշդ
է , թէ մեծ
զո–>ոզոլթիլննեբով
կբ
պա՝էՈլի
Գպրեվւսնքքէ.
րա քց
մ իա քն ղբա —
մական
սլէտք շէ Հաշւււեք
էս
քէլ գո-ւէւղռլ
-
թ իւնբ
•• Ն ի ւթ ա կան
զոՀ ուլո ւթե անց դի -
մաց
րաւլմապաաիկ
աւելի
կ^ կշռեն
մ
ր–
տալոբական
ու բարոյական
ւլոՀոզոլ
-
թէււննեբբ
, ոբոնցմոէի
կանղուն
կբ
մնայ
աւլւլ ին մշակոյթի
ու ^ողեւոր
առաքնոբ
-
ղ էէւթեան
կեդրոնբ
:
Այս
բոլոբր
կբ ձղտին
մէկ արդիւնքի
,
ստեւլծե ք ինշ որ
եր անե լի կորիւն
եւ
իրմէ առաք
Աւլ աթանզ եղոս
կոչած՜
են .
ՅԻՇԱՏԱԿՆԵՐՈՎ.
...ՖՐԱՆՍԱԿԱւ, Դ Ս Ս Կ Ւ 1քԸ ՍԷՋ
Անկիւն
մբ դիղուած
է յաբգբ
: կարօ
-
աով
կբ շնշեմ ել անՀուն
փափա ք
մր
կ՚ունենամ
յանկարծ
, յաբգր
խառնելու
թրիքին
եւ ձեռքերովս
շինելու
ցան ու ա–
թաբ,
ինշպէս
մանկրլթեանս
օրերուն
,
անգամ
մբ,
Մ շո յ ՚Ծափնա
յ ղիււլին
մէք ,
Հօբաքբոքս
աղքի կնե բուն՝
Հե զինէին
եւ
Աբուսեակին
Հեա
շին ած , նախշած
ու
փակցուցած
ենք տան
ախոռին
պատե —
րուն։
Րայց
ինչի^ մէք վառել
ցանն ու ա–
թաբբ , ո՞ւր
են մեբ
թ ոնի րնե
ր բ ,
որոնց
բարկ
կողեբուն
կպած՝
(լ եփէին
Հայբենի
լօի
ու դոնիկբ , ղաթան
ու փուոնիկբ
:
Աիբաս կոտրած
, դուրս
կ՛՚ելլեմ մաբա
-
ղէն եւ կբ շաբունակեմ
ճամբաս
:
Ամէն
քայլափոխիս
մարախներ
կր
ցատկռտին
ոաքեբուս
տակէն
: Գաբձեա/
կր
յիշեմ
^Հ."յ
դաշտր
եւ իր մարախներբ,
զորս
աեզացիներբ
կ՚անուանէին
«կիտոլռ»
:
Մանաւանդ
Ի/ոբեբ
զիլդին
մէք,
ռբ
Հայրենիքն
էբ կիտուռներուն
: Տաբօնցի
-
նեբբ առակ
մբ եւ երդ մր շինած
ու նր -
ւիրած
էին հքոբեբ
գիւղին
ել կիտուռնե
-
բուն,
որմէ կր յիչեմ
միայն
Ե ա մ ա ՚ ՚ ն կ ի ա ւ ւ ւ ո , կ ո տ ր ի ք ո ւ 6 ո ս ւ ,
կ ի տ ո ւ ո ի ջ ա ւ ա ւ ե բ Խ ո թ ե ր ,
կ ե ր ա ւ ղ կ ո ո ւ թ , թ ո ղ ե ց ց չ ո փ ե ր :
Վայրէ։
անանուխնեբռւ
ել
ծաղիկնեբու
մէքէն
կբ րաբձրանամ
յուշիկ
;
Սարերու
Հովիկբ
կբ փչէ
անուշ , եւ
կր
փարաաի
թախիծր
Հոէլւոյս
: Ուրաէս
ւլոլարթ
ԿՐ
բարձրանամ
եւ 1լերւլեմ
Անուշ
Գրէզ՚՚Ր—
եանի « Ելնեմ սարեր»բ
.
Ել(ւեմ ս ա ր ե ր , ծ ո պ ի կ ք ա ղ ե մ ,
փ ս պ ե մ ծ ս պ ի կ ՝ ե ա ր ի ս տ ա ն ե մ .
Ծ ա ղ կ ա ն ց մ է ջ ը ս իր տ ս դ ն ե մ.
Ա է ր ո ւ ծ ա ղ ի կ ե ա ր ի ս տ ա ն ե մ .
Վ ա ՜ յ. լ է . լ է . լ է . լ է . լ է .լէ
Վ ա ՜ յ , լօ , լ օ , լ օ , լօ , լօ , լ օ • - - :
Երղ
ին աբձադանղբ
բոնած
է սար
ու
ձոր ; Վերէն
կբ լսոլէէ
բարեկամներռւս
կոէէե րուն
նե րդա
չնա կ բառա
շր :
Րարի
ւլալուստ
կր մաէլթեն
ինծի։
Կ՚աբագացբ
-
նեմ
քա յլեբս
եւ վեբքապէս
կբ
՚,ասնիմ
բարձունքին
: Հոն , սաբալանքի
մր վրայ
,
էսնձորի
ծաոերոլ
շուքին
տակ
պառկած՜
1լ՝էւրոճան սեւ ու սպիտակ
կովեր
եւ,Հոր–
թէէկներ , ոբոնք անգաղաբ
կբ շարժեն
ի -
րենց
պոշերն
ու ական քներբ , քչելու
Հա
մար աներես
ճանճեբբ
Այդ
օրէն ի վեր , դրեթէ
ամէն
օր , սո–
էէո րութիւն
րրի ՚^աղլցիլ
այղ բարձոէնքբ
,
մինչեւ
այզ խնձորի
ծառեբուն
աակ
,՚>այ–
կական պարէէ եւ երղի
խնքոյք
մբ սաբքե —
լու եւ զուարճացնելու
արժանաւոր
բա —
բեկամնեբս:
Ժամանակբ
սոււլ է , աւաղ , պէտք է ա—
ճապարել։
Ստիպուած
եմ ճիշղ
կէսօրին
ներկայ
զտնոլիլ
~,անզստեան
տան
ճա —
շասեւլանին
: Ուստի , խանդա էէառո
լ թ ե ամ՛ ր
ել սիրո էէ կր բանամ
եր դա Հանդէսր
մ եր
անմ աՀ կոմիտաս
Վարդապետի
«Իմ Զի -
նարի եաբ»ուէ , ապա
«Զարր
ղրնղբ , ղաբր
զրնւլր թող զբնգա»
։
կոէէեբր
կր դադ րին արածելէ
:
թաբմ ;
էսէէտե բն ու չոդինքլ։
էրե նց
շրթնե
բէն
|
կաէս, սիբաւլեդ
կբ նային
ինծի։
Յետոյ
կր սկսիմ
եբղել
ծանօթ
եբա
-
միշտ
Մ ե֊, րասլի
«իյնձորի
ծառի
աա
-
կին» : Րաբեկամ
կուէերս կր շարմին
իրենց
ղ անդազ
կողե րբ ել էսօսք մէկ
բրածի
պէս
ոտքի
կ ելլեն
բոլոբր
եւ կր շբքա —
պատեն
զի" • Ոմանք
կր շարմեն
էւրենց
ղլոլէսներբ
; Անոնց
ւէէէզեբէն
կախ
ղան —
ւլ ակներոլ
ււբնւլոցր
եւ աչնան
Հովէն
անձ
րեւի պէ" թափուող
խնձորէ ծառեբու
տե-
րելնեբուն
խշբբաոցր
ընկերա
կցութէւն
մբ
կբ կաղմեն
երւլին
ե լե լէ քնե բուն
ետ
: կբ
յուզուիմ
ել կր ծիծաւչիմ
զ էէ տ ելով ինք -
նատիպ
անդ իսա կաննե րս ,
մանաւանդ
երբ
կբ Հասնիմ
եբղին
ամէնէն
սիրուն ռ լ
թրվոուն
էսա ղեր
ուն
•
Հ է ՜ յ . յ ս ո ր ո տ ի կ ի մ ե ա ր ը ,
Հ է ՜ յ ա ն ո ւ շ ի կ ի մ ե ա ր ր ,
1սուն6իկ մ ա ն ՜ ն ի կ մ ի ա ն ի :
Երկու
Հորթիկներ,
կարծես
հասկնալով
ե ր՛լին բառե ր ուն
իմ աս ա բ , պաէ
ո լրտած՝
խնձորի
ծառի
մ՛ր ետէւն,
էլաէլտաւլուլի
կբ
նա յէ՛ն
ինծի , կր կատակեն
ու կր ցատ
-
կքէոտեն
խելառ
: Ուրիշներ
մեէքմօբէն
կբ
բառաշեն։
Աւանղւէւթեան
մբ
՛համաձաքն,
երամ շտութ իւնբ
կբ նպաստէ
անոնց
ա -
ոատ
կաթի
արտադրութեան,
ականքր
խօսի
Նարդունիին
Սակայն
ողե
ւո ր ո
լթ
ի լն ր կբ ՝,ասնի
իր
դ աւլա թնա
կէտին՝
երբ կբ բանամ Տաբօ —
նական
մատեանբ
ե լ ինքզինքէս
ե,ած
,
ա չէսար՝։ բ մոռցած
^ կբ սկսիմ
ւղարել
ու
եբղել
«Եաբիմօ»ն,
^^Գբլօյլօյ»ն
ու
« ^ ո լ –
չօ»ն
.
1
օ ո ւ շ օ ն ե լ ա ւ կ ՚ ե ր ր է ր մ ա ր տ դ ,
Ուր
ո ւ տ ե լ ի ք մ ե ղ | ւ ո ւ կ ա ր ա գ ,
Ա չ ք ե ր դ ե ղ ա ծ , յ ո ւ ն ք ե ր ր ա ր ա կ ,
Ա ա ր ա լ օ ո ւ շ օ - ջ է յ ր ա ն օ ո ւ շ օ • • • :
Այսպէս
, մ ինշ
Հանւք ստեան
Տան
ֆբ -
րանսացի
րնկեբու՝։ինեբս
զաշտերբ
ելած՜
ծաղիկ
կր ^աւաքեն
, ես , ամէն
օր
այս
Ժամուն
կուգամ
է՛՛ն քո յք սա րքե
լու
Լուլան
լէ Ֆսբժ
ի արուե ստաւլ է տնեբուն
Հետ
:
կովերուն
բարեկամութեան
մէ9
ան —
էլամ
Հայրենիքի
կարօտս
առնելու
:
^
ԱՐՄԵՆՈՒՀԻ
ԳԵՒՈՆԵԱՆ
(7 ե ւ վ ե ր ջ )
Fonds A.R.A.M
