... Հան|ւսւՅայտ փաստ է, որսո վ ե տ ա–
կաքւ տարիէւհ|փն
՚>եւ1՚ի(ւ^ետՐւ ս տհղծ ե ց
աաս1ւեակ ւյյւաւ1՚ա1ւեյւ . ս|ատմու ածւ ներ ,
վիպակներ եւ «ՎարդաՕանք» հոյակապ
պատւքտվէս|ր ։՛ Իսկ ի՜Աչ է ստեղծհլ Որ–
յւունին , ս՛ի քանի որր պ ա տմուա ծքներից
բացի–., ո չ ի ն յ . բացարձակապէս ո չ ի ն չ ։
ԵԼ
ա յ դ էլ նրան դ արձնա ւ1՚ է սյիտանի
ո է ա կ ցիռն ցաղափարաբանա ր եան շա կա
յուն՛ ւ(աճաոուելու հ ա մ ա ր ։
1յոյն ո եւ
գ ո ր ծն են կատարաւք ցանաւյան Դարբին–
եաններ . Ահարոնեաններ , ՚եարդու նինեբ ,
Ր ա լո ւ ե աննհր :
Մձք՛
կ՚՚՚/՚Դ
աւելցնենք
, ոլ.Զ–
Ոք՚Ր"՛^–
նին
«Հա րս ստանաս
է ր»
ւլր ալ
Հ ր մ ինշեւ.
վերքե
րս
։ Երեւան
ւլա ցած կր
1 94–է>/՛
^ *֊
վերադարձին
ւլրած կր ներրողալից
՚քիք՚Ք
մր
Հա յաստանի
մ կ 9 իր աեսածնե
րուն
,
/չերած
/չաչէ էլանւլ ակն եր ւււն /՛ւ խմած
քոն–
եակներոլկւ
մասին :
Եւ
Հիմա , աէալաոիէլ
, դարձած կ «աց–՛
քատամիտ
մարգ՛ • . ո կակցիոն
ցագափա–
րախօսսւ
թէէսւն
շու էլա յսւմ
վ աճաո ա ե լու
Հաւէ ար» ;
Ըսա
երեւո քթին՝
Երեւան ա քքեւս
սլկաք
չունի
Որբւււ նիին , ւլա քն ի՛ր շու/լային
ւէ կք
վաճսւռելու
Համար
. . .
Աւգա , խօսելով
սւրտասւոՀւէանի
"ք՚՚՚շ
թերթերու
մասին , Թոփչեան
էլր ցրէ –՜
Արտասահմանում կան թ ե ր թ ե ր ե ւ ամ–
ո ացրեր, որոնք հանդէս են ցալիս ան–
պարտիականութեան
նշանաբանով ե ւ
վարձում ե ն , իբ ր թէ. օբիէ կ տ իւօր էն դ ը–
նսւհատել դաւյութսւ1ւայ կեանքի եւ գրա
կ անութե ան հա րց ե րր : Վ երջերս սկսեց
լ ո յ ս
տեսնել « Ս փիւ ռ ք » շ ա բ ա թ ա թ ե րթր ,
որն
իթ աոաջնորդոդ յ օ դ ո ւ ա ծ ո ւ մ հաղոր–
դ ո ւ մ է. «Մեգի համար աշխարհ երկուքի
չ է բ աժնո ւ ա ծ » , կամ՛՝
«Ափիւռք՝»ը
չի են–
թ ա ր կ ս ւ ւմ ոբ1քլէ կ ուս ա կ ցութե ան, ան -
կախ է Արարատի նման, ամէնուն հետ է
ե ւ ամէնուն դ է մ » : ՛Նման յայտ ա ր ա րո ւ -
թի ւնն ե րը
ց ո յ ց էն
տալիս մ ի ա յ ն ,
որ
«Ափիւռ.ք»\^
քարոգած գադափարները հ ե
ո ո ւ են գւոգութսւհայութեան առաջաւոր ,
դհմոկրատական դ իրք ե րից :
«Սվւիւռք»\ւ
միակ ա ո ա ւ ե | ո ւթիւնր
ն ի ւ –
թ ե ր ի անտիպ լինելն է. որոնց մ ե ծ ա գ ս յն
մասր գաղափարական եւ
ց եղարուեստ ա
կան տեսակէտից անպէաք են ե ւ վնա -
սակար:
«Սվ՚իւոք»ի
Հրսւտարաէլիչր
, Պ՛
Աիմոն
Ա իմ ոնեան
, նո քնսլկ ս ճանչցու ած կր «Հա–
յսւ սա անաս է ր»
ղ Ր՛՛՛ք ել կր վա յելկր
Երե–
ւանի
֊.ամսւէլրանքր : ք^ա քց Թոփչեան կր
վէքսւյկ
սւՀալասիկ
, սր
«Սփիւոք»^/ Ս ։ ՞ –
պէ տք
եւ
վնասակար
կ ո՛չ միայն
գեցար–
ոլեստական
, ա քլեւ մանաւանգ
գագաւիա–
րական
«աեսւսկկաից»
:
«Անսքկաք
էէւ. ւինասակար»
ւՐԷԷ՚"ք՛"– նա
իսա Սքա յմ անն կ ծաոաքել
կոմոլնիզմիւ կա–
ոուցման
վե*Հ ու վսէ,*մ ց ործին Ա՛վ շի
ծաո այԼր այս
ւլ ործին , կք՛ Դ առնու
լ թկ՛
ւսնւցկ աք
եւ. թկ վնասակար
:
ԱՀա՛ նաեւ
թոփչեանի
կարծիքր
«Ան
դաստան՝^ դրական
Հանգկսի
մասին
.
... իսկ «Անդաստան»ն ա պրում է բ ո ւ բ –
ժուա կ ան
ամենաոէա1ւցիոն
տ ե ս ո ւթիւն -
ներից փոիւ առած մտք երով , ինչպէս՛
« ամէն մի Քշմւս|ւիա արուեստա գ էտ ժա–
ւ1՚սւնա1
|էն ու
1
(՚իջոցէն դ արս կր ստեղծա–
էյործէ, թ ե բ ե ւ ս ուրիշ
Ժսս1
՚անւսկի , ուրիշ
ւփջոցի մը համա ր » : «Ս.ԱդաստաԱ»ր լի է
այսպիսի ա նհ ե թ ե ը
մտքերու| . « ո ւ րիշ »
ժաււ՚անակի համար գրուաՕ սնան՚էջ բա–
նաստեղծութիւններույ
ՈՆ
պա տմուա ծք -
նե րո վ :
«Ա.նդ աստուն»ր
մենք էլր նէլաաէ.նք ։1է.ր
ւք րական
ումէ նկն չա ր9
Հսւնգկ սր ,
րայց
որռվՀեաեւ
չի՛ ծաոտյեր
կոմունիւլմի կա–
ո ուցմ ան
,
0՝ովւ չեւոննե
րան
Հ աւէ ա քւ դ ար–
ձած կ «ւււմենւսոկակցիոն%
,
«անՀեթեթ»
ու
«սնսւմկք» :
Աւրիչ կերպ չկր կրնար
րլքալ
ուրդկն։
Աաէլա
քն , այս Ր՛՛Լ՛՛ՐՐ
"էէ^2
՚
Թռ՛իչ
է, ան 9րոա րե րնով էլր խօսի
այս–
պկս կոչուած–
յաո ւո9 դիմ աէլան
թեր թե րու
մասին
X
Եւ կրդրէ "~–
Պայքարը գ աղո ւթահայ առաջադիմա -
կան եւ անկ ո ւմային գրա կ անութե ան մ ի
ջել ց այտ ո ւն կերպով դ ր սհւ ո ր ւ ո ւմ է մա
մ ո ւ լ ի է ջ ե ր ո ւմ : « է ր ա բհր » . « է ո յ ս Փարի
ղի» , «Մե ր նշանաբանն է յա ռ ա ջ » . «Մշօւ–
կ ո յ թ » « Ե ր կ իբ » , «Արարատ գրական» հ ւ
բ աղմ ա թիւ
ա յլ թ հ ր թ ե բ ու հանդ է սներ
ակտիւօրէն օժանդ ա կ ում են հայր ենա սի
րական ճշմարիտ գրա կ անութե ան գար -
գ ա ցմանը :
՛Լե րքապկս
եկանք
Հասանք
«ճչմ արիտ
դ րականութեան՝»
, որ կր մ շակուի
եդեր
քիչ
վերր յիչաաակռւած
թերթուէրւերուէւ
մկի
Երբ այս բաներր
էքբ դ րկ ր կամ կր իսօ–
սէր էա • Թովւչեան
, Հաւանաբաբ
լուր
չունկր , որ Երեւանի
խաչած
Հալերն
էսկ
սկսած
էին լիաթոք
ծիծաալխլ •
Աենք
լսեցինք
միայն
արձադանդբ
լիա–
Հադագ այգ ծիծադին
՚,
ի՝այց , դարմանալթ
բան
,
Թօփչեանի
դե էլոլցոլմին
մ էք
ինչո"
լ
ւս բգեօք
յիշա–
տակռւած
չեն
«Հա յաստանասէ
ր^
միւս
թեբթեբբ
,
«Պայքար»
, «Զարթօնք»
,
«Արեւ»
է.լ մԿւացածր :
Այս
մոոսւցումր
մեդ կրմդէ
ենթադրե
լու,
որ
ա|
կա՛մ Թոփչեան
էլա րեւո բութ
ի ւն չի
աար
այս
լրա
թ է. ր թ ե բու.
«Հու յաս լուսնաս
ի–
բութեսւն»
:
բ )
Ե՛ էլամ այս լր՚սթե
րթե
բր
«Հտյաո–
աանասկր»
չէ.ն , այլ միայն
Հաէլադաչնւսէլ–
ցական
են ել ՚է՛ա շնա կց ութ ե ան դկմ
իբեԿւց
"ք՚յՔ՚՚՚րէն
մկք իբրեւ ռանատախաակ
էլր
դ ործւսհ
է,Կ, Հտյասաանր,
«Հա յասաանաս
ի֊,
րո.թի,ն»բ,
էքմիւոծինր
ել
«էքմիածնասի֊
րութիլկլ»ր
:
Աենք Հակամկտ
եկլք կարծելու
, որ այս
երկու
ենթադրութիւններկն
թէ՛
առաքինբ
^էւԴ է եւ թէ մանաւանգ
երկբոբգր;
Մեդի
Համար գադանիք
չէ , որթ՚ոփ ֊
չեաննեբբ
ո՛չ մկկ արմէք կուտան
Ափիւո^
րի ^Հս՚յ՚սսաանասէր»նեբուն
տ
Իրենց
՚
ԹոփչեաԿւնեբ
ՈՐՊԷՍԶԻ ԱՊՐԻ...
Ունեցա՞ծ կք ձէ բ պարտկղին
մէք
դԼղե–
՚.՝ւ1՚հ խնձորենի
մր, որամկն
տարի կը
ծադկի
դա րնան , սպիաաէլ ու
լուսաւոր
ծաւլի
էք Կւ երով , ն ո րա Հարս ի մբ պ կ ս իս իԿ՛ ՛է
ու մպիտ սվաելաք
ի ր
չուրքր։
Ալէ՚բան
կիդիչ
արեւին,
դացա՛՛ծ կք ա–
նոբ
շուքին
աաէլ Հանդչեցնելու
ձեր
յ ՛ ՛ ՛ ք –
նսւհ , աաոասլած
մա
րմ ինբ :
իսէլ աչնան, դացա"ծ էք քաւլելու
անոր
վոսւլցր եւ Համէւդ պտոլդներբ
,
որոնք
պի
տի
չոլդէիք
վւոիսել
ուրիրէերու
պարաէ -
դին
մկք
ամկնկն
րնաիր
պտու
դԿւե
լւուն
Հեա։
Ոբու/Հետե
ձե՛րն
են
անոնք,
ձե՛ր
աշխատանքին
, ձե՛ր
խնւսմքնեբուն
աքւ–
դիւնքր"
՚
Եւ սաէլա
յն , ախուբ
օ ր մ բ , անաարբե–
րութեան
Հիւանդ
ռւթենէն
վաբաէքու ած ,
մոռցա՛ծ էք այգ կենսաաոլ
ծառբ , թո–
ւլա՛ծ կքդա քկւ ի ր վիճաէքին : «Բանի
որ ա–
ոանց
իմ
խնամքին
ալ էլապրի
ան»
մաա–
ծած
էք։
Ուբիշ
աւելի
է ե ա ա ք բ ք բ ա կ ա ն
ու Հաճե–
քի դբա
գռ ւմնե բ դ բաւած
ե ն ձ ե բ
ամբոգ^
կեանքբ
Հ
Գարունները
իրարու
յաքռրգած
են :
Օր ՚^րն ալ, յանկարծ
, անցեալին
՚^էք
ա
քԿւքա^ն
սիրած
ձեր ծաո իԿւ
մ ասին մտա–
ծ ա ծ
էք ;
Մ օտեցած էք իրեն
, աւե լի՛
մ օաեցած
:
Եւ
ի՞նչ կբ աեսնէք : Աոաքուան
ծիծդուն
,
մեծնալու եւ ուոճանալոլ
ձգաոգ
ծառբ
շէ ա յլեւս
Հ
Տխար,
յուսաՀատ,
փռած է
ի բ ճիւդեբբ
գետին
, դրկուած
ձ ե բ սէրէն
,
դբկուած
ձ ե բ Հոգածռւթենէն
;
Աբիւնած
է ձեբ սիրտը,
այնպէս
չէ՛^ •
Եւ
ինչպէ՛՛ս
Հ
կբ յիշեմ
Աիսքիլի մէկ խօսքր, գոր
ման–
էչութենէս ի ՛էեբ
դրոշմուած
է
Հոդւոյս
մէք.–^
Անցնելու մօտ իրերն ղմեգ կր կ ա րթեն :
Գպրոցասէր
Տ ի կնանց
վ արմա
րանր
նբ–
էէան է այգ գեդեցիկ
ծաոին
, սիրելի՛
^ ա յ
մուլաիուրդ : Անպէտք
ունի
ձ ե ր
սիրոյն
,
ձ ե ր ուշադ րութ
եան
, որպէսղի
ապրի :
Ո
բպէռ՚լր
ուո
ճէւ*
այ եւ իր ծա
ղկա
լ ո ւ ն
ճիլղերք։
տարտծէ
,
արղկն
իսէք
կէս՛՛՛քէձ՛
սւմէս
քսւցած
,
աբւոասՍւՀմաԿւեաԿւ
Հայոց
ւքաւլանիք չէ աԿւչուչտ,
ււբ այս
«՚էայաս—
տանասկ
բ»նեբբ
Հա
յաստաԿւաս
է
ր
Լն
աքն
միաէք ոլատճաո աի , որ Հւսէլագաշնակցւ
—
էլան
Լն
ել Հա
ք ա ս տ ա ն բ
իբրեւ
պ ա ր դ
ոա—
նատաիստակ կբ
ղործածեԿլ
՚իաչնակցոլ -
թեան
դկմ իբենց
պայքարին
իմաստ
մր
տալու
Համար :
Այլեւս
րմբոնելի կբ գառնա
յ , թէ Երե
ւանի իչխանաւոբներն
ու թեբթեբը
ինչո՛՛՛ւ
այսքան
ա բՀ ամ ու ր՛., անք ունին
իրենց
աբ—
րանեաէքնեբուն
Հէոնղէսլ :
Մենք ալ արդ
կ
ն
չատոնց
արՀամարՀած
ենք
ու
էլ աբ՛է ամա
րՀ ենք
ւււյս կեքծ
«Հա -
յասաանասկբ»նեբը
:
«ՅՈԻՍԱԲԵՐ»
պարտէղին
մկք, Կար կեաԿւք
, նոբ
յոյսեր
նեբշնչելով
աղգին :
Որուէ , պկտք կ ամբողք
աղդր միաէսւ -
մ ուո.
կւսպոլի
անոր , սրտով ուՀոդիով
է
իւբաքանչիլբր
իր
կարելին
ընկ
անոր
տ Լ ւ ա կ ա ն ա ց մ ա ն
Համար :
*Լաբմաբան
մբ ,
օմ տուած
ղ
եղեցիկ
չկնքով
,
բԿւտիբ
ռւսռւցշական
կաւլմով^
սլԼւոական
ծ րաղբով
, աո ողք աէղաՀ ւս էլան
լաւադ
ո յն պա
յմ աննե բռէի Ու մա յրա
կան
էոաքոլ կ խնսւմքոէի ՝.
Ուր
ձեր աէլքիկնեբբ
ոչ
միայԿւ
էդիաի
էլրթուին եւ ուսանին
, այլ
մանաւանգ
սլիաի
մեհԿււսն
աղգային ոգիով :
Պիտի
սորվին
Հայերկն
:
Առալելագոյ–
նր
՛քր
Կ՚"րելի կ ""Ր՛ւէւ
օտար
աւիեբու
՛էք՛այ : Եւ վերքապկս
, պիտի
պատրաստ–
ուին
րլլալու ապագա
յ տիպար
Հայ մա
յ –
բեր
՚
Այս
բարիքնեբր
աղղին
տուող
դ պբոց
մր արմանի կ նաեւ անոր Հետաքրքբու -
թԼան
ել լա քն օղնութեան
:
Մասնաւոբաբաբ
Հայ կինը ՚գէաք է նա–
էսանձա խնղի
բ
բրա
յ
արտասաՀմանեան
մ
իէսկ
Հայ ադքկանց
վա
րմա
բանին վերե
լ –
քին
Համար:
Պարտանաճանաչ
է Հայ կինր
, անկաս–
էլած : Իր բնտանիքին
, իր տան , իր խոՀա–
նոցին
Համ աբ : Բա յց անոր գռբծունէոլ
-
թիւնր
պէաք է դուրս գայ
խոՀանոցէն։
Աւելի
լայն
Հորիղոննեբ
պէտք է փնտռէ :
Ագգա
յին պարտա կանո ւթիւննեբ կաաա
բելու
պաՀանք պէաք է
զգայ։
Ա յսօր , բաբե րախտաբաբ
, չատ է
թի*՚Ը
այն
աիկիննեբոլն
, որոնք լծուած
են աղգ–
օգուա
աշվսատանքնեբու
;
Մ ՚ " ՚ ւ թ ե լ ի պիտի
բլլար , ոբ անոնց
օբէ–
նակը
վ ա բ ա կ է ր
աւելխ
լա
յն խաւերր
մեբ
էգական
սեռին :
Պիաի
ուղէ ինք
նաեւ
որ Հայ կինը
մօ֊
տենաբ ;
աւելի
մօտենա
բ
Գպբոցասէբ
վարմարանէն
;
Եթէ
նոյնիսկ
արդարանալի
պատճառ —
ներով
պիաի չկարենար
գոբծօն գեր Ր"՜
տանձնել
, գմուար
պիտի
քրք քար իրեն
Հա
մար՝
Ր լ Լ ՚ " լ
՚ղաբզ
անդամուՀի
:
Տարին
մէկ կամ երկու
անգամ
նեբկայ
Ր1Լ՚"Լ.
բնգՀսւնոլբ
մոգոէթւեբոլ
յ
խորՀիլ
ու ար––
տա յայտուիլ
գպրոցին
բաբօբռւթեակւ
մա–
սին։
Անկասէքած
գիտակից
Հա
յ
կէնր
պիաէ
դդայ
լբքութիւնբ
կացութեան
, եւ Հրա–
մա յական
պաՀանքը
րոպէին :
ծ–
ՊՕՀՈԱԵԱՆ
— Չ ամռւոնացա ծ ՛ միշտ կ ՚ ր ս է ի ր թ է
քու իտ է ալդ ե մ , երա գ դ ե մ : Հիմ ա ի ՞ ն չ
եղա ւ քեղի :
— Հիմ ա ցուրտ իր ա կ անռւթիւնն էս ,
ոիր ե լի տիկին ... :
X
Հի ւ ա ն դ ը ՛ բժիշ կ ին •
—
Իժ ի շ կ , քալա ծ աաենս ոտքհրս սաթ–
սավւելի կը ցաւին : Ի՞նչ ըն ե մ :
— ինքնաշարժով գնա :
«ՅԱՌԱՋԷԻ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(387)
բ.
ՀԱՏՈՐ
ԼԲ՛
« Հ Ա Մ Ր Ը »
// քԿւ ա դ
ր ի ւ ր է։ , ոբ մ արգիկ
խմ
ւււ էէ եԿւ
ու
էէէէ,լօքաԿէում
են :
• Նս՛ ծիծագեց : Շատաէսցույ
աւո
քէս
բէ՛ն
էո
էլ
դմ
ու
թիւննեբր
էիերաբերում
էին
ի բ ՚ ՚ ՚ ն ց
Լ բէք
բու
մ
ղ
տնէ։
լած
մ ի յա
յւոԿւի
աւլ
րէււ
քէի
քր
ԷէԿէ
Աենք
արղ
կԿէ
մտերմացանք :
ւ՚՚^Կւշււլկս
ե։լս։լ,
։։ բ ե էլա բ ւսյսւոէււլ
է
իւէ՝
ս։։լէսԿ։
։սո աք Շ "՛ատ
խռւմԿէ կր
էլե–
նում
,
երբ ինքբ
Լէլաւ
, իԿւձ
կլ
բերեց իՈ
Հետ
։
Ե" յէէշեցէ։
նրան , որ կբակքէ
պաէոբասա
է , մամանակ է սրճաէէանր
դնել
կրակէ։
՛քրայ։ Նա ադիւսէէ
եբէքու կտորներ
՛ք
րեց
էքբակի
՛ոյս
ե լ այԿէ
կողմերր
ել,
սբճա -
մ անքւ
քրուէ
լ ^ ն ե լո ՛է , ՛լ րե ց նբանց
վրա
յ ,
եւ
՛քա
րձէ, ալ էէօտեցալ
ինձ %
- Բո աղան լա^ւ մարգ է
Հաբցրի
նբանից
—. Եթէ վատ
լինէբ,
մօտր կր էլենայթ
,
պատասխանեց
նա , իմ
Հաբցմունքի
՛իր՛" յ զարմ անա
լով ;–- Եթէ Հ ա յբս կլ
։ի։։։տ
լի՛նէբ,
մօտր չէի կենալ :
՚Բեգ չի՛^ նեգացնում :
-
Ի՚^նչոլ պէաք է նեգացնէ : Մի այն -
պսի
լալ մարդ կ , եթէ տամ, էքուաէ , ե–
թկ չտամ,
ձայն չի Հանի։
Հիմա եթէ ա–
ղԼնսւմ
, "ուբճր
չեմ տանի : Նա չէւ բաբ -
կ"։\այ :
Բայց դու էլ պէտք է այնպկս
անեււ,
։։ր նա չբէսրկէսնայ
: Այգ լալ չկ :
-- Գէէտէէմ ,սր այդ լաւ չկ : Ե" էք
միչտ
I"յԿէէղկ է։ եմ անում
, որ նա
չրւսքւէքս։Կ։այ :
Ամ կ Կւ բան էէմ ձեռքումն կ : Փոդբ
ոեդաԿւի
՛քրայ
ղբած կ • ինչքան
որ կամէւԿէում , էլը\
ւէ է։ բ առնեմ
՚ Կւա չի Հարցրէէ, թկ է՛՞նչ սւ –\
րեցիր :
/• էաբէլկ , գոլ նբա
՚իոգբ
էսօ
քե՜Ղ
՛էամար չե ս ՛էեբ
աոԿւէէ :
7»
Հարէլկ շեմ վեր առնի։ Եթէ նա
չէ^ Հարցնում
, Աստուած
խօ մի օր կը
Հէէւբցնկ
:
^ՐՐ "Ր ^
ւա
էառու
մ է, իմ
սիրտր
կրակ է լցււէւմ
• շաւռ է
Հաղում
•
չեմ
իմ անում
, ինչո՛" ւ է
ա
լն
քաԿւ
Հաղում
նա
• • •
Վերքին
խօսքերի
միքոցին
ն բա
ումեգ
ձայնր դոդաց
ել մատներով
սբրեց աչ -,
քերր : Երեւում
էր , որ այգ քսենթր
սի
րում էր իր պաբոնին
: Ե" նբան
յիչեցր^՛ »
"Բ
ք ՛՛՛՜Բր եվւ է ղալիս
: Նա
մ օ տ ե ց ա ս
վառարանին
, սրճամանի
խուփը
վ ե բ ա -
Ս-եց եւ, մ ի ձեռքով
բռնելով
նրա
կսթի^^
միւս
ձեռքով
սկսեց
ծ ե ծ ա ծ
դաՀուէն
ածել
ե ռ ա ց ո ղ քրի մկք, ոբ իսկոյն
փրփւբեց
:
Յետոյ
գ ր ե ց սրճամանր
փոքբ
ինչ
Հ եռու
,
ոբ
Հ ա ն գ ս տ ա ն ա
յ , եւ սկսեց
ֆինքանները
մաքբել
։
Ես
գաբմանում
էի, թէ ինչպէս
չէր
Հ ետաքրքբլում
Հարցնել
ինձանից
, թէ
ես ո՞վ եմ , ո՞ր տ ե դ ի ց եմ եկել
, կամ
ի՞նչպկ
է։
յայւոնուեցայ
նբա ոենեա/լռլմ
է
Նա ա քԿւպէս էր վարւում
ի ն ձ
՛էետ , ւէբ–
.
պ է ս թէ ես նբա վաղեմի
ծանօթբ
լինէի
։ •
Ե" տյսաեղ
պ է ա ք է մնամ
, քո պա - \
րոնի մօտ, -— ա ս ա ց ի
նբան ։
Նա
ուբա
քսա
ց ա ւ ;
Ի՞նչ
պէաք է
չինես
,
Հաբցրեց
,
թուլԿ։էւ
լոէի
ֆին
քաններ
բ եւ
մօտենալուէ
ի ն ձ
՚.
– Պկաք կ /քէՈքէէքալ
ոոէքոքէԼմ
:
-
Հս՛, Կ՛ա էքսւրղալ չ ա տ կ իմաԿաւմ
:
Միշա
դրում
կ ,
միչտ
կարդռւմ կ :
Նբ՛"
մ էք դ արձեալ
խ ա ղ ա ց
խենթ
ու -
թեաԿէ
քէսմին : Ջնայելաք,
որ իմ եւ
Կ։րա
պարապմոլնքնեբբ
բոլոբոէք
ի ն
տ ա ր բ ե ր
պէտք է
լինէին
Կւրա
պ ա ր
ոնի մօա, բ ա քց
Կւա , իԿւչպէս
երեւում
էբ , ւլտաւ
իմ մէք
իր
ա"լ։։։ղ։սյ
աիւոյե։։։նին
եւ ,
մօտենալով
ի ն ձ , բոնեց
իմ
թեւքից
, ա ս ե լ ա է .
Եկ , ռւմԿէերս
փոբձեԿւք
:
Նա
մբ^ոլթիլԿւը
միայն
ռւմի^մէք
էր
ճանաչում
Առանց իմ
Համաձա
յնութիւ–
նբ
առնելու
, մի
պատրասաուած
րմբիշէ
նման,
երկու
ձեռքով
բռնեց
իմ մէքքից
,
կամենոլմ
էր բարձրացնել
եւ
ղ
ետնին
քսւիել
: Յակամ ա
յ ի ց ս տ ի պ ո լ ե ց ա
յ
ր ն գ գ ի –
մ
անալ
:
Ումե բի
Հաւասաբակշււոլթեան
,
պատճառով,
ե ր կ ա ր
մենք
միմեանց
Հ բ Հ ը ~ ֊
րում
էինք
, մ ինշեւ
ե րէլո
ւսս
է
լ
րնկանք
Կէրա
մաՀ ճաէլա
լ ի ՛քրա
յ :
Տախտակնեբբ
ճռճռացին
, եւ մաՀճւո
-
էլալր փ շքուեցաւ
մ եբ
Հարոլածքի
ծան -
բոլթէյւսն
ներքոյ
ւ Նա էլէստաղւսծ
վեբէլս։
-
ց ա ւ
, ա ռ ա ք ա բքլեց
նորից
սկսել
էլօտե -
մաբտււլթիւնբ
: Ես Հբամաբռլեցայ
, մ ա–
նալաԿւգ
երբ նէլատեցի
, ւ։ր էէեր
բնէլԿւԼլու
^ք՛ք"
էէ է՛՛
դփ"1"՚նք
էղատքէ
մօւո
ղրած
մա -
՝ ՝ " ՚ կ ք ՚ ն , սրր իբ աեղից
էէէսստկութեամբ
գուբս
թ ռ ա ւ , եւ զարէլուելով
կրաէքի մօա
դբէոծ
էէքաւաքսլԿէիԿէ
, քուրբ
՚իիթուեցալ
կր–
րաէքի
էքրայ,
քլ մւէխրւսքսառն
Ղ՚՚քԲէէ՛՛
էՏԸ^եց
վ՚"քբէկ
սեԿէԼակբ
:
կարող
էք ե րէ. է աէլէէէ քե լ էէէ ամօթր
եւ էւք
ՔՐ՚սինքր
: Այէլ էմ առւսքիԿէ
^էոբՀքէւ
էբ ,
որ
ցոյց
տուի։ : ի Հարէլէ
, էլէ։ց
սենէաւէլոլմ
թկ
Ասրսնր
ե. թկ Համրր
կր լոկին
մեբ
"՛ղ՛ք
՚՚ւէլէ՛
ձայԿւր :
ք*՚՚նչ
էլբ մ տ ա ծ է ր Աս
լանր
,
է՛՛նչ
է/ր
մտէսծէր
Համրր։
Գեռ
ո՛՛բ–
քաԿւ
անկիրթ
կի ես , ո՜րքաԿ։
տՀս՚ս
կէ ։
Մ
էէ Հասարւոէլ
, էլէսէԱէիէԱ
յբենէւ
սպասէո։
ոբէւ
էքօա՝
էնձ
սլաՀել
չկարողացայ
:
ՐԱՖՖԻ
(Շաթ.)
Fonds A.R.A.M
