8
Ա Ռ Ա Ջ
Տ ՆԱ ՍԻՐ Ա Կ ԱՆ ԳՈՐԾԵՐ
Հնգամ աաե
անին
մէշ՝
օհ՜ու-մ քէ , որ
կչւ
կաաարուէ
ր մարգոց
եւ
աէւարկաՆերու
էէրայ , սկղրէւարար
՛նչան էր միայն
թ ա -
ԱյււԼ^ ;
Այգ իմասար
ւգւ
ա
•֊։ սւ ւս
ն ո ւա է
•"է
մինչեւ
Գաւիթ,
ինչպէս
կր վկայէ
Աագ
-
մոս
մր (ՃԳ՛
15).
^Աի՛ մերձենա
յք
յ օ հ –
եալս իմ» : ,
^ ւ ՚ Կ ք ՚ ՚ Բ Գ իմասար,
դ՛՛ր րառր
Հագաւ
առաջինին
՛իրա յ թագաւոր
ութեան
Հաս
տա տ
ո
ււ
՛Լ ՚ նչան
էր րնտրութեան
•
ք՛ս
րա յե լա ց ինե
ր ր , գմւլո
-է
էր^նց
հ-երու–
նի կրօնապետին
"՚Գ"^ կառավարութե
—
նէն,
կր պաՀանշեն
քագաքական
առաշ —
նորգ մր, որ ^թագաւորեսցէ
նոցա
թա—
գաւոր^ ; Աամուէլ
կր ներկայացնէ
" ՛ յ ն
պարաալորոլթիւններր
,
յա
յանապէս
ծանրացնելով
, որոնց
պիաի
ենթարկուէր
մոգէւվուրգր
թագաւորի
մր
իշթանոլ
–~
թեան
աակ։
Փոյթ
չէ , թագաւոր
կ՝ու ֊
գենք , կր պոռայ
մոգոէիուրգր
,
՚^եգիցուք
եւ մեք իրրեւ
զս՚յլ ագգս» : Աամուէլ
կր
Համակերպի
, կր խորՀրգակցի
,
կ՝լ^ւարէ
Աաւուգր
,
Հա
յր գօրաւո
ր , ոչ
գո
յր
յորգիսն
ք*սրայելի
ս՚յր Լ""– ք՚սն
ւլնա , ու—
սովք չ՚^փ ի վեր
րարձր
էր քան գամե
-
նա յն
ժ ոէլովուրգն–»
( Ա •
Թագ • Թ • 2 ) :
Աամոլէլին
կր մնար իր
րնարոլթիլնր
կատարել
ծէսով
մր
, թասլու
ծէսով
,
արգելք
գնեչոլ
Համ ար րնտրոլթիւնր
բե
կանելու
կամ Հաւանական
իւզիւ1ւփաթէօ–
՛րի մր կոգմ
է իչթան
ութիւնր
յափ չտակե–
լու որեւէ
փորձի
ղէմ ։
«ծ՛–
առ
Աամուէլ
զսրոլակն
իւղս
յ
եւ
եՀեղ
ի
գլուխ
նորտ՝^
(Ա– Թագ.
ծ՛– 1)։
Ը ստ Ա ամոլէ
լի , րա -
լական
չէ սակայն
օծումր,–^
թագալորե–
չու
Համար
կր պաՀանշուի
նաեւ այլ կա
րողութիւն։
ԱՀա թէ ինչո
՛ւ
օծումէն
ետ
քր
օծեալր
կամ ընտրեալր
կր ՚լբկէ Հոն
ա,լր.
« Գիպեսցիս
պարու
մարղարէից
, եւ ա–
ռաշի
նոցա
սրինգ
եւ
թմ բուկ
եւ վաղ
եւ
քնար , ել ինքեանք
մար գ արէ ացե ալք » :
Ա ալոլգ
էլեբթտ
յ կր ղտնէ ա յս
մարդի–
կր : ՜Ս,յղ
պա՝, ուն Արա
յն
ՀՀրւաղսւ
՚ց ի վե–
րայ
նէէրա
Հողի Աստուծոյ»
եւ
Աալոււլ
ինքն ալ չմարգարէացաւ
ի միշի նոցա » :
Ժսղս
՚էսւրգր
կր դիտէ
բոլորովին
ապ—
չաՀար.
«Զի
՚^նչ
է այգ որ եէլեւ
որգւոյ
կիէսեայֆ : Ե
Լ
զարմացած՝
մէկր
կր
Հար–
ցլնէ
մ
իւսին
.
ՀՀԱաւո"ւղ
ի մարգարէս»
:
Եր
կար էէքիտի րլլար նկա
րաէլրե
լ միշա
-
վա
յրր
,
րլուրնե
րու
վրա
յ
զոՀարան–
ներ,
րարձուՅւքներու
վր՚՚՚յ՝
աստուած
—
ներ,
մենաւոր
ծառեբոլ
աակ
ճղնակեաց
աստուածախօսներ
, որոնք
կր
կարղտյին
մարգոց ճակատագիրր
ել
բա խար
:
ք՛մ նպատակս
է ց"
յց
ատ
լ թէ
օծումր
քբիստոնէական
օծում
չէ
տակաւին
,
մասնալորարաբ
փնէօմաթիսլք^Տք
անշաա
է ել
ազաա
;
Արղտրեւ^
օծեալն
Աաւոլղ
թագաւոր
չէ
տակաւին,
ոչ իբ մ ոէլովու
բղին
, ոչ
/՚"^
իր
Հօբր Համար։
Հարկ
է վիճակ
ձղեչ
,
մողո՚է՚ււրղին
եւս կտմքր
սւոանաչ։
Աա —
ւուղ պա՚էուրաած
է կարասիներուն
մէշ։
Ա ամ ուէ
լ յեա
էիիճա կաՀ ա՛ն ութ եան ՝
ւչէււրս
կր Հանէ
ղա
յն թաքստոցէն
, կր նեբկա
-
յացնէ
մ ողովուրղ
ին , ոբ կր
ղմղ
ոՀ ի •
է սա
էւբ
փրկիցէ
ղմեղ»։
Ա^մ՚իս մր եաքր
կր
յարձակի
թչնամին
, կր պաչտրէ
ք*ս
՜՚1
բտյելացւոց
ղոներր
ել կր սսլառնայ
: Այն
ատեն
ղարձեալ
<Տ
.Հէէգի Աստուծոյ
խաւլտց՝
ի վե րտյ
Ա ա Լէւ ււլա յ» , այս անգամ
ոչ թէ ՝
էէրպէսղի
Հ
^մարղ ա րէ անա
ք
ի մէշ մարղա
՜
բէից>^, այլ իշխէ^
Հրամայէ,
պատեբաղ
մի , յաւլթէ
եւ տէր
կտնզնի
իր
մուլո -
՚իուրղ
ին
յ
Այմմ բացատրենք
թէ
ի՛նչ կր
նչանակէ
մարւլաբէանտլ
.
Ց ափ չատ կութ եան
(էք Սթագ)
կամ
ողե–
•>արութեան
վիճակ
մր, որ
Հյայբ
յ՛"
կր գարձնէ
ենթ ական՝
մ ատնե լով
Հ ոզ
ե -
կան արտակաբղ
այլայլութեան
մր,
եբր
կր
սկսի
այլեւս աստուած
խօս
ութ
իւն ր -
նել,
տեսակ
մր
տ էլՓիսմ :
Այսպէս
, ուրեմն,
կր կրկնեմ
,
-
սկզբնաբար
օծում ր պտբզ
արղելք
մր
միայն
կր ստեղծէր՝
անձ մր, ինչպէս
ա -
ոաբկայ
մր, անշատելու
Համար
Հասա
-
բակաց
չփումէն,
նուիրական
գաբձնելով
զայն։
Տետազային՝
օծումր
անձին
կու
տար
րնտրութեան
մր նչանր
կամ Հաս -
տաաումր(*)
,
Է՛՛Կ
ծիսակատարութեան
ղաբղացումով՝
ղերրնական
կաբողու
-
թիլն , որ կր տրուէր
երրեմն
օծում ով ,
եբբեէէն
մ կբտութեամբ
,
նո յնիսկ
պաբզ
ձեռնազր
ութեամ
բ կամ
աո
անց
նմ ան
մի–
շամտութեանց
, հ^Հեզմամբ»
Աստուծոյ
Հոգիին
։
կարգելու
Համաբ
քրիստոնեա
յ
րառին
բուն
ն չանա կութ իւնր
, յատկապէս
այն
սաուղա րանութեամ
ր յոր քրււպ չունի
մե–
սէայ
բՕէ՜ռէն Հետ՝ Հակաոակ
մեր ել օ -
տար
մեկնիչներուն
կամ Ա - Գրքէ
՚էեր
-
ծանութեան
մասնա
էլէ տնե ր ուն , աոանձ
-
նապէս
պիտի
քննեմ
Հողիին
միշամտոլ
-
թէւնր
, թէ րստ
Հէն կտակարանին
եւ թէ
րստ
՚ԼքՈր կտակարանին,
ինչպէս
եւ պտյ—
Ք՚"ՐՐ. (՚^Գ ՚^էէ հրէական
Օրէնքին
(Մ ով
սէս)
ել քբիստոնէական
Օրէնքին
(Պօ -
էլոս) , վեբշապէս
եւ մեր
\,արեկսէցիին
չեղումնեբր
աստուածաբանութեան
մ
էշ՝
օծման գաղափարին
չ՚՚ւրշ՛
X
ՀթՈւնչ առնենք
սլաՀ մր
Գրագէտի
չասլիկր
, ՛լոր Հաւլած
եմ , կր
տարբերի
ոչ միայն
իր կերպասով
, այլ եւ
( * ) Ապացոյց որ մեր գրաբարը, փո -
խանակ գ որ ծ ա ծ ելու օծել բ ա յր . կը նախ–
ընտրէ կացուցանել բ ա յը • «Կացո՛ ի վե–
րայ մեր թա գ ա ւոր » :
՚էյոր տարին •• ՚ Երաւ^երէււ,
յոյսերու
,
ղ ո ւչա կո
լթ
ի լննե ր ո
լ
, րարեմ
աէլթոլթիլ%^
ներու
եղանակն
է : Հա
չււ ւե կչի
ո ին
աաենն
ալ է : Գբասեւլանիս
մէկ
անկիւ1ւր
ղիզ ֊
ուած
են Վենետիկի
Ախիթարեան
Վար
-
զապետներոլ
քանի մր թանկազին
ղործե-
րր , ււրոնք
լոյս տեսած
են ալս
ւիեր9ին
ա-
միսներուն
րնթացքին
: Վենետիկեան
Ա
ի–
արանութեան
բանաս
ի րա կան
ղո րծ ունէ —
ութեան
1956 ~ 1957
աարինեբուն
Հաչ -
ուեկչիոր
մեծասլէս
ղ ոՀացոլցիչ
է :
Հ . Աւետէք
Վ. Թալաթէնետն
Մե ր
Եր
գաբանը
վերնագիրր
կրող
ղէրքէ
մր մէշ
Հաւաքած
է
Հա
յ կա կան լաւաղո
քն ե րղ ե -
րր իւրաքանչիւր
սեռին՝
«Ագգային , հ ա յ –
րենաւփրական , ժողովրդական , աշուղա -
յին . հայաստանեան . կոմիտասեան
ե ւ
արդիական» :
թ՛էեւ
այսպիսի
ճոխ
Հաւա
քածոյի
մր Համար
եւ ոչ իսկ
խնղ
իր
կր
նայ
րչչտլ
եղանակներուն
ձայնաղրութիւ
նր աւելցնելու
, սակ֊այն
Հեղինտկր
իլրա—
քանչիւբ
Համբաւաւոր
եբամչտաղէտ
նեբ
կա լացուցած
է պատչաճ
կենսաղ բու —
թեամբ
մր եւ կարելի
եղածին
չափ
գի
—
մանկտրով
: Գործր
արմանի
բնւլունելու
-
թիւն գտաւ
Հաոա րակութեան
կուլմէ ,
քանի
որ ե րկու
աւսրի չանցած
արգէն
սպառած
է :
Հ . \էե րսէ ս Տէր Ներսէսետն
Հ րաաա րա—
կած
է Առաքել
Աիւնեցիի
Դրայստագիր -
ք Ը :
ԱնՀրամեչտ
գործ
մրն էր
ասիկա
է
Ա - ^էրքէ
ալս լարասութեամր՝
/^խրա —
աական»
աաէլերու
սեռին
մէշ
կր
փայլի
Աիլնեցին։
քԼմէն գարաշրշան
ունի իր յա—
տուկ
Հոգերր
, գաղսւփաբնե
րր
, ճա չա կ ֊-
ներր,
ել ալսպէս
մարգկութեան
մաաւոր
արաադրութիւնր
գարէ ղար կր փռխուի
:
Աոա քել^Ա իւնեց
ի նեբկա
յացոլցիչն
է Հայ
մի^՚ագարեան
խրատական
բսէնասաեզ
—
ծ՚՚՚-թեան
եւ փափաքելի
էր ոբ իր
երկերր
ամրէէ ւլ^ռ ւթեամ
բ
Հ րաաա րակո լէին
որսլէս
ղի կտրելի
րլլ՚սր
քով Ք՛՛՛Ա՛
՚չնել
միւս
մ ո–
ւլովուրւլ
ներուն
մամ անակա կից բանաս —
տեզծտկան
արտագրութեէււ՚նց
Հետ :
՚Բր^ւ—
Քւական խնամուած
Հրատարակութիւն
մրն
է ղոր մեղի կ՝րնծայէ
Հ՛ Ներսէս
Տէր
Նեբսէ սեան : Յառաշաբտնին
մէշ կր զա —
նռւին
, բացի
ձեռաղ իբնե բուն
սոէիորական
լուս արան
ութ իւննե բէն , Հեւլինակին
, րո~
վանղտկութեան
, զործին
ւլ րական
ւսրմէ–
քին
եւ տլլ մասեբոլն,
ուս
ո ւմնաս
ի ր ո
լ —
թիքն մր Հեղինակին
ղործ՚սծած
միշին
Հա յերէնին
եւ վերլուծութիւն
մ ր
անոր
ղ ա լան
ան քին
: Ա յսպէս
ա յս անՀ րամ ե չա
ձեռնարկր
ւիարպետօրէն
եւ
՚է՚՚վ ե լի խր —
նամ
քո
էի
կատարուե
ցաւ
\
Նոյն մամանակ
, Հ ՚ Աերոբէ
Վ • Ագրլ
-
եան կր Հրատարակէ
• Ամբաա
Ապաբապե–՛
տի
Տ արե գիրք ր :
Ա յս աարեղիրքր
արղ էն
տպուած
էր քանի մր անղ ամ
(առաշին
տպէսղրռւթիլնր
, Ա՛ոսկուա
18.56) •
Բ՛"ձՅ
բոլոր
Հ րաաա րակութ
իւններր
Հ
իմնւււած
էին բաւական
ուչ լ^ղօբինակռւած
ձե -
ո աղ իբնե բու
վբայ,
որոնց
լեղուն
գոՀա —
^ " ՚ - ^ է չ Հարազտտութիւն
մր չէր ներկա —
յացնե
ր : Ա . Ղ^աղարի
մատենագաբանէն
մէշ կր գտնուէր
, րնգՀակառա1^
, պակա—
սաւէւբ բա յց Հնաղ
ո յն օրէնակ
մ ր ոբ
կր
թուի
« յ ե լ ս ԺԳ՛ •
դ ա ր Ս Լ »
ւէրչագրռւած^
Այս
ձեռագիրն
է որ Հ. Աերոբէ
Վ.
մեծ՜
իսնամ քով
Հրաաա րակած
է , բնաղ րին սա—
կա ւա թ ի
լ
պակասներ
ր լրացնե
լով
Շ՛աՀ —
նաղարեանի
տպաղբոլթետն
ւիրա յէն :
/•ււ/—
ցի յառաշաբանէն
, որուն
մէշ կր
զանենք
Հեղինակին
կենսաղ րութիւնր
,
Հ րաաա —
բւէւկոլթիլննեբւէւն
պատմ ութիւնր
ել ձե —
ոաղի
րնե րուն
ճիւէլագբութիւնբ
, կան
նա
եւ
ք
ատուկ
անուններու
ցանկ մր ել
Իիոլ–
րինեան
ու Հեթոլմեան
Հաբսաութեան^
մանրակրկիա
աղղա բան
ութիւն
մր ;
Այս
քննական
Հրաաա րակութ
իւնւ ր մեղի
Հնա—
բաւոբոլթիէնր
կուաայ
Ամ բատի
ղոբծիՆ
ամ էն էն Հարազատ
օրինակր
ղործածելու
նոր
լուսաբանռւթիւննեբով
։
Գերսլ
. Հ .
կարապեա
\ք . Վ
.
Ամատունի
կաբոլձելով
,
աՀա
թէ
ին չո՛
լ
սլա
յ ք՛ո–
բի մէշ անւլամ
յանկարծ
կր կենամ
, աշ
ձախ կր տնտնամ
, հանօթութիւն
մր ա —
՚֊ելի
ցանելու
Համաբ
ճամրուս ՛իրա ք , իբ՜
րեւ
էււզենիչ
կամ ի սլէաս ՀասկաՀալաք
-
ներուն։
Աս Համաձայն
եմ առակին
Հեա,
որ նապասաակին
եւ
կրիա
քին
վէճին
մ էշ՝
յար ատե
լութեան
վա
ր ձա ա ր ո
լթ
ենէն
աւելի
ոստումներուն
ծա՛ղրն
է
միտքն,
կամ ունա քնութիւնր
, ոբ կքւ կաաաբէ
:
Ուստի
թ՛՛՛է
՚րսրմանալի
չթուի՝
եթէ ,
պտ յքարի
ա յս յօգոլածտ
չտրքիս
մ էշ ,
ձեո քէ ս կր ձւլեմ
բբի
չր
, պաՀ
մ ր կր
ւէ ե ր–
ցրնեմ
՚էրիչր
, Հմ աւււթ իւն ծա իւե լու , ( ին
չո՛
Լ
չէ , ինծի
Համար
չէ ինչ ոբ
սորվեր
եմ եւ ինչ ոբ կր սռրվիմ)
, ի չաՀ մուլո -
՚էուբղին
որու զաւակն
եմ ,
վււէ
յթ հէ թէ
րոպիկ
տղոց
ււտքե րն արիւնեմ
նա
խւսնձի
փոլչե բուն
ւիրսւ
յ :
Երբ աեսակէտ
մր կր սլարղեմ
,
երբեք
չեմ
է՚ոբ՝՚էբ
Համոզել
լ^գզիմագիրր
,
քննաղատութեան
կամ
քանղումի
մամա —
նակ՝ իմ ղերս է մ իա յն
Հոր ի՝ղո1է^ բ՜ս^ռս ը՜ք*
Ատոր Համար
է որ կր խոբշիմ
գրելէ
բա—
ներ , ւլսրս Աարկոսն
ալ ղիտէ ,
կիրակռսն
ալ
ւլիաէ : իսկ թէ Աաբկոսբ
կամ
կիրւո—
կոսբ պանիր
կբ վւաթթէ
ամէն
թեբթով
որ իր չզիացած
ւււ չՀէէւսկցած
րանին
մա—
սէն
կր խօսի,
փոյթս
չէ, — ՚ւբողր
ԿԸ։
խորՀի
բոլոբ
ա
քէէ
նո բութ իւ՝1ւն1ա բբ ի ՛ի ե բ—
շս յ նե րկա յացնե
լ
ւլ է ր քուի , աոէսնձին
Հւս—
- աէւ
բուի :
Խօ՜,
դբս՚լր
է յ լ է ն ն է - ֆըստը|ս
ծաիսոգ
0աշորղով
, ուրեմն
, Հողիին
տեսութիւ—
նբ եբրայական
մ սււոենաղ
րու թեան
մէշ ^
լարարե
բ ուրար
օծմ
ան
լլա ւլա վւա րին
եւ
պարղելոլ
֊էամար
քրիստէւնեայ
րառին ի—
մ ա ս տ ր :
Շ.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ
ՀԻՆ ԳկՄԲԵՐ
Ա Ր Ո Ւ Ս
Օ Ս Կ Ա Ն Ե Ա Ն
Արուս Ոսկանեսէնէ
մեծազււյն
առաւելոլ
-
թիլններէն
մէկն
ալ այն է ր՝ որ ոէլբաց
—
եալ
ւլ ե րասանուՀ
ին
Հա յերէն
լեղու
ին րս–
քան
չե լի ու անաւլա րտ
արտասանութեան
վարսլետ
մ լն էր :
Ա յւլ առթիւ
ալելռրղ. չեմ նկաաե
ր Հոս
մէշ
բերել
ղէէէ
րձեա
լ Ա տեվւան
Զար եանի
Հ
^Թս՚աե րական
Գիմ անկարներ՛^
Հատորէն
Հետեւեալ
Հատուտծր
, որ Լրի՛֊ կր Հաս -
աատէ
մ եր վարկած
ր .-
« • • • Ա,րուս
Ոսկանեանր
բեմական
խօսքի
ւիա յլուն
վա րսլե տնե րից
մ է 1լ^ւ է բ :
Գեռ չատ
աւէէ
րինե ր աււաշ
Շի ր՛է ս՛ն ղ աղէն
եւ ուրիչ1ւեբ
ն չե
լ են նրա
•էսւ
լեբէնի
ս
քա
՚ն~
չելէ արաասանէէւ
թիւնր , ւլեւլեցիկ
ւււռո -
զանութիւնր
, ա յնէէքիսի
մտքսլր
Հա քկ՚ս -
կան սւրտասէսնութիւն
, ռր
Հանգիսակէէէնր
զիւթւում
է այգ
ղեղեցիկ
Հայերէնից
:
յ՚սկաւղէս
, նրա
իւօսքն
ւէէնսլաճո քճ սլար —
ղութեամ
բ էր
սլա րուրտծ
, չե չա ի կող՛ք
ից
ճչւլբէտ
ու յսաակ
, միէոքր
, իմասար
ա -
ռաշ
քաչուլ , միամամանակ
բնաւ
չծանրա–
բեււնուած
, միշտ
թեթեւ
, սաՀոլն
եւ
Հաս–
կրնա
լի » :
Ա յս րոլոր տուեա^ե րով եւ իր յաբա
-
աեւ ու յամառ
ա չխատանքի
՛ն
չնորՀիւ
ՀետէլՀետէ
կ՝աճէ Արուս Ոսկանեանի
Համ–,
բւսւր :
Յէսշորղարար
կր իսաւլայ կարեւոր
ղե -
բեր
, որոնցմէ
յիչենք
Հետեւեալներր
Աարղարիտ
(Պատուի
համար),
Ցի՚Լտ
(Ովկիանոսից դ է նը) ,
Գեղաեմոնա
(Օթէ լ–
լօ) ,
Մոնա - ՎաննաՀ\յ՚ռճսւ
-
Վաննա) ,
Նաստիա
(Յա տ ա կ ում),
Ռռւքա լա
(Դ՛ա -
ւ ա ն ա նո ւթիւն) , է ՚ ՚ / ՚ ա ( Տ ի կ նի կ ային Տ ո ւն) ,
Անուչ
(Պաղտասար Աղբար)
եւն.։
X
Հէէէ
յաստանի
իսո բՀ բղա
յնա ցում էն ետք ,
Արուս Ոսկանետն
շարունսէկած
է իբ ՝>// —
կէէէ
լաքայլ
՚իե րե լքր եւ բտղմա
թիլ
նոբա
-
նոր
ղերերու
ստեղծաղոբծումււվ
ւլարձած
է
Աունէլւււկեան
պեատկան
թատ
-
բոնի
սիրելի
ղ ե րասանուՀ
ին , արմանա
- ՚
նսէլուի
ւիսէ սաւէէ կոէւււ
ր ւլերասանի
կոշու —
մին
:
Այս
նոր շրշանին
Ար ուս
Ոսկ՚սնեան
իր
մաբմնաւ սրած
ւլերեբուն
մէշ
անմրցելէ
է եւլած,
՚քանաւանղ
ոուս
մեձսէնուն
թ՛"—
տերաղիբ
Օոաբովսկիի
•^Անմեղ
մեղաւոր՜
ներ»ռւ
կրսւչինինայիի
ե «Ամպրռպ
»ի
Կ՛"՜
ա1,րինայի
դերեբբ
Արուս Ոսկանեան
, ւիերշասլէս , եղած
է
Հտ
ք բեմի
աքն Հաղոււսւլիւտ
ղերասանու–
•
Հ ինե
բէն
սբոն ք մեծտաղանզ
ովսլատկեբա–
ցուցած
են մարղ կային
մեծ
կէրՔ^՜Ր ՚,
ատւլնաէղալի
աշխարՀնեբ
, խորունկ
Հողե–
բանութ էւննե
ր եւ խանղ ա վառած
են դ է ՜
աոզ
Հ ասա բա կութ իւննե բ :
Ա տաւռրական
շբշանա
կնե
ր ր , նլւ լնպէս
,
միշտ
Հիացում
ունեցած
են Արուս
Ո՚՚կ՚՚՚ն—
եանի
էէէ
րուեստ
էն
Հան
էլէ սլ : Այս տեսակէ–
տուի շաա
ճիչգ ու նուրբ կերպով
գիտած
է գե րասանուՀ
իին
բեմ ակւսն
բաբձր
ա
ր–
ուեստր՝
անմաՀ Ե՛ Զաբենցր,
Արուս
Ո"–
կանե անին
նռւիբ՚սծ
իր մէկ բանա ստե
ւլ -
հ ութեան
մէշ ղեաեւլե լոէի Հետեւեալ
առ -
՛ս՛՝
Արուեստդ քեգնով է հարուստ ...
X
Վ^աղամ ամ է եւլած Արուս
Ոսկանեանի
,
մ
ւէք
>բ :
ւ՛ր կեանքին
թե
լր կտրուած
է ա լ՛ն բո–
պէ ին , երբ աաւլանղալոր
ղե րասանուՀ
ին
կ ք։ ։; տնէէւէբ իր ՛լ ս բծե լու ել ա չխատե
լ՛ււ
րւէ՛է սէն էլ ակ
կա բե
լ ի ո ւիմ ի ւն՛ն ե ր ռ
է
ն մէշ :
1;»4։5
Ցո՚ւիս
2 2 / 5 ՛
Երեւանր
կր
թաղէ
Արուս
Ոս կ՛՛՛նե անր :
Րաղմ աՀա
ղար
մոէէոէէուրզ
ր
կր
Հետեւէ
անէւր
լլ աւլււււլէւն
ծան բա րեռնո
ւ ած
բուռ
-
բուռ
ձ ա՛լէ՛ 1լնեբէւ։է
Րանա ստե
ւլծ Գէոբ
ւլ
էմ էւն
Հետեւ ե տլ
րանաս՚ոեւլձ
ութ է՛ւնր կր կարղ ա յ
Արուսի
էչաղաւլ
է՛ն ւէրայ
•
կարծես թ է ժպ տ ում ես դ ե ո ուրախ
կամ բ ե մ ո ւ մ գեղիրան նագում ես ,
Ամէն դեր քեղ համա՜ր էր ցրու ա ծ ,
Սմէն դ ե ր ՝ քեղ այնպէ՛ս ս ա գ ո՜ւմ է ր :
ԵԼ
այնպէս լ ա ՜ ւ էիր դ ու խ աղո ւմ ,
Այնպ է ս ջ ե ՜ րմ , անզուսպ ո ւ կանացի՜ ,
Ո՞վ տըւեց քեղ այս դ ե րր մահոլ ,
ԵԼ
ինչո՛՛ւ, դ ու ին չ ո ՞ ւ խաղացիր :
Դ ո ւ ՝ կեանքի՜ց էլ ղո ւ ա բթ ո ւ թ ե թ ե ւ ,
Մե ռ ե ալի դ ե ր ո ՞ ւմ ու դ ա գ աղո ՞ ւմ •
Թո՛ղ Արո՛ւս, դերն այս չի՜ սաղում քեգ*
Առաջի՜ն անգ ամ վա՛տ ես խ աղո ւմ • • • :
X
Արեւ ելաՀայ
Թաարոնր
կանացի
ումե
-
բու
քսէոսէնէ՚ւ
շքե՚լ
կւսռք մր ունէր
.
0չ՛ւ ւս Մ՚"յսուրեան
, Տասմէ՚կ
,
Արուս
Ոսկ՚սնեան
եւ 0 լ՛լ ա Գուլաւլեան
:
Ալս
շքեւլ կառքին
երեք անիլնեբր
շտխ—
շաիէուեց՚սն
:
0 լ՛լ ՚" Մ ՛ս յս ուլ՛ եսւն , անմ իշապէ ս
ետքր
Յասմիէլ,
եւ յեւոո
լ Ալ՚ուս
Ո՚՚կտնեէսն
մի—
նակ
թո՚լուցէ՛ն
է՛րենց
"է՚չ՚ելէ
չ^քլերուՀէւն*
Օչ՚չտ
Գուլաւլեանր
, ոբ այսօր,
Հայաստանի
մ Է9 կլ՛ ղ ործէ ու կլ՛
շ՚սնտ
յ
լ չ
՛էէէ
ց չ՛նե լ
պակ՚սսչ՛
էրմէ յալէա
Հեռացէսծ
իլ՛ լ՚նկե
-
բ ս ւՀ ին ե բուն
:
՝ ք յ
" լ " " ՝ ՝ " ՚ ո
սեբւււնզ
, քու
՚էչ՚՚ո՚չ
՚"չ սա —
կա
քն ււլսէբտք մր կր ծտնրանայ
:
Յէ՛չէ՛
՚քէ՚չտ
Աբոլսներր,
պաՀԷ
անոնց
Iէ՛շ՛՛՛՛ո՛"կր
յ՛"բ՛չ
"՛նքռւէ , ՛էաս1ւ՚չէւ
վսւոաՀ
ե՚չէ՚ր
ռբ ք՛"
էէ
՚ոքբ
մ "ւլուիուրղ
ի՚չ
ծոցէն
ծնած
այս
մ եծ
ութ իւնէնե ր չ՛ , "էէ՚նչուէ
"ք՛" —
կաս
էէ՛ն
՛ս շէ՛ւա
չւ
~է
ա
՝էՈ
չա կ
Աաոանեչւէն
ք
Տո՛ ղէներէն
, քիէմաԿւնեբէն
, բոլորէ՛՛ն
, բո–
լորէ՜ն...:
(4 եւ վերջ)
ԱՐՏԱՇԷԱ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
