8 Ա ո– Ա 5>
Ա–
ԱՆէյԼաչ
ասւրուան
վերտին
սւմիււ՚եերուն ,
Հէ։1լէոեմ րԼ լ։Լան
Տ ե դ ա փ ո խո ւթ
Լ ւսՆ
քւս -
Ո֊էււսնամ Լսւ1լթհ եւ Հա յասաւււՆԷ
խււր՝, րլւ -
դ ա ւՆացման
37/"/
ւոսւ լւ ե դա
րձ ին
առթիլ՝
Երեւանի
թերթերւււն
մէ^ Լ" ձ"
աեսան
րաւլմաթիլ
յօդ ւււած՜ներ ,
սաււրադրւււահ՛՝
մեր
երկրի
<է՚"1՚իչ
դէ՚^քերւ՚ւ
կոդմէ ;
(քարքսիդմ - Լենինիղմի
՚Լ՚՚՚րդ
ասչեաոլ—
թիւնր
ոչանքէաււնոէէ ա ււք.
ւօռուածներուն
.նոն
ա Ո1Ո1Տ1
՚յ՚է
յ՚՚գ՛
կարդ
է ւո ւ։ու թեամ
լ
եւ չաւաաեււութեամր
կր ծ՜անրանան
1Ա •
Հա յաստանի
ի ր ա կան
ո ւթ ե ան
՚ / / " "
ձ
1
ոռհա
ւու^ ւէ նաեէ մե,
ւնսեւ
•Լ "Ր
ւմ ու —
լ՛ք
թիւնր եւ աււչագայի
Հեռանկարները
:
Հալաաա
ր իմ
եւ. Հեաեւուլական
,
Հա -
յասաանի ել Հայկ • ՚^՚աաի
Հանդէպ
1)՝ոս–
կուա
յի "ր՚չ ե գրած՜ քաղաքականութեան
,
ասնոնք
Հա յասաանի
իսորՀրգա
յնացոլմ
ոէէ
Լուծ՜ուած՝ կր նկաաեն
«Այսպէս
կոչուած
Հայկական
կն6իո.ը»
(Աաալին^
1920 ,
Գեկաեմբեբ
4) :
Ոչ մէկ իւօսք
ուրեմն
, մեբ րռնաղասւ -
ուած
իրաւունքներու
, յափչաակոլած
Հո–
գերու^
անՀաշուելի
կոբուսանեբու
, աա —
բադ իբ բագմ ութիւենե
բու ելմէկ խօս-
Ք"՚է,
1՚"Լ"1՛ աոկաիս մնացած
իւնգիր—
ներոլ ուպաՀան^եերոլ
մասին
^ որոնք
ղե–
աեգոլած կբ մնան մեբ ագգային
գաաի
թդթածբարին
մէշ–,
(Լնկաբեւոբ ել Հեշաութեամբ
մոռցուե—
11՚Ք
ի՚նգիրնեբ
չեն ասոնք եւ ոչ ալ անծա
նօթ՝
մեր Բ"էչեւ–իկ
՚էա
բ ի ^ ե ր ո ւձ : Անոնք
,
յ՛
եղմ է ոչ նուաղ
իրաղե կ են ա յդ
թղթա–
ծրարի
մանրամասնութիւններոլն
•
ծանօթ
են մանաւանգ
^ Հայութեան
ձգաումներու
եւ նպաաա1լնեբոլ
Լ1՚է*– եւ յսաակ գադա —
փարին
Հ ա յ հ ա յր ե նիքի ամբոդջաց -
ման, ացատութ-եան ե ւ անկախութ֊եան :
ք^այց խօսիլ այս բոլորի
մաււին , պիաի
նչանակէբ
ղիրք
բռնել
Աոսկուայի
Հակա–
Հայաստանեան
քաղաքականութեան
գէմ •
ժխտել
ադղոլթեան
եւ Հայրենիքի
մաււին
Լենինեան
տեսութիլնբ
,
եւ. ի ՚էեբ^ոյ
,
արգարացէւՌԼ նե, Հ,
աոատուա ենչ
ժողովբգի
ել մասնալոբասլէ
ս Գա չ^ւա կցութեան
յա—
մառ ու Հետեւողական
սլայքաբբ
ի Ի՛՛րն—
դիր
Հ՚՚՚յկ՛
Գաաի
ւէեր^ական
յաղթանա–
կին :
Ըսինք արդէ ն որ տարրեբ
մաաՀոգոլ
-
թիւններ
ունին
անոնք : ԱնՀրաժեշտ
է "՚–
մէն բանէ առա^ Հայութիւ^ւբ
ձերբաւլա —
տել
^աբտաք՜^ին
փ տանգա
ւո բ աղգեցու -
թիւ1։ներէ : )\ք որտակել
^ՀակաՀայասաան–
եան՝^ ճակատ ր ել
ղա
յն
առա^նո
րգոգ
Գա^ւակցոլթիլ^ւբ
: էճ.
ա յս բոլորին Հա -
կագբել
ՀԱ • Հա յասաանի
փայլու^ւ
իր՛" —
կանութիլն՜^ր
ել . . . բոլչեւիկեան
գտղա -
փա բա բանութիւ^ւբ :
Այս առա^ագ բութիւննեբու
իբականա -
ցումբ կբ թելաղբէ
Հոգեբանական
աբ -
մատական
յեղաշրջում
մբ յառաշ^ացնել
յ
առաւելապէս
(^ա չխաաալո
բ՝^ ղանւլուած
—
նեբոլ
մէշ :
(յսէրձակողականբ
սկսած՜ է արդէն
Հ Այս
պայքարին
մէ^ (՛՛՛Է՛՛Ր ՚ոեսակի
ղէնքեբու
գործ՚ոծութիւնբ
բնղունելի
է մեբ Հայ
բո
լչե
լի 1լ1ւե ր ու Համար : Ա անաւանգ
սուտն
ու կեդհիքբ :
« 1920
թ–
Նոյեմբեր
29/.– • •
Հ՚սյ
ժո–
Գ՚՚՚էր՚է ի
րաւլմ ա գա
ր ե ան
սլատմ
ութեան
աւքենապայ ծաււ ու լուսաւոււ ա ա րեթիւն է
այս :
Աք՛է ^րէ^ սկսած
Հա
յ
ժողոէիուբգր
մէկբնդմիշտ
բաժ աՆոլեց իբ տխուր ա —
րիւնուո
անցեալին եւ բռնեց
նոր ,
ԱՈ(յ|ւա–
լիստակա(ւ կեանքի
լուսաւոր
ուղին» :
(«9֊.
Թ-)
20
Նռյեմբեբ։
Ընգգծոլմները
մերն
են. Ա. Տ– Թ-) :
ինչո՞ւ
Նոյեմբեր
29
եւ ոչ՝
Գեկտեմբեր
նի խոբՀբղայնացման
՚^ԷԼԳ
Ղ.
•^•".1էս II ւո ւււ
օրլւ։ Եւ ինչո՞ւ ոչ մէկ
յիշատակոլթիւն
Գե կտեմ րե ր Ղին , Հա յասաանի
Հանրապե–
տոլթեան
կառա ւէա ր ո ւթ եան ել ֆՍոբՀբգա—
յին Ո՛"՛–" "՛՛՛տանի
ներկա
յա ց ուց
ի չնե
բու
կոդմ է ստոբագբուած
Համ աձա յնագրին
:
ք-ոլշեւիկ
քաղաքագէանեբու
Համար
ձեռնտու չէ գէպքերու
եւ
թուականներու
ճի չգ ա բձանադ բ ո ւթ
ի ւնն ե ր բ • ա
յլապէս
անոնք Հարկագրուած
պիաի
Րէէ՚՚՚յէն
ար—
ձանագրել
թէ ՝ ի՛՛նչ
անթոյլատրելի
ել
ստորին
մի9ոցնեբուէ
ք)/ .
քք՚՚՚՚-՚՚ասաանբ
ւի եր^ տուաւ
^ք*ադմ ա չա բ չա ր Հայ ժոգո -
՚Լրգի% անէլաիսութեան
:
Անպաբտկելի
կեղծիք է Ն " յ •
29/^
՚^եբ
պատմոլթեան^ւգայծառ
եւ լուսաւոր տա—
րեթիւ՚ք^բ
նկատել : Փե՜աբ
. \ւ^ի Համաժո
—
՚Լ"՚ԼՐՂ
՚" կ՛՛՛ն
Հ ոյակապ
լ^դւէղոլմր
Ր"Լչե–
լիկեան
տիրասլետութեան
եւ
ղործած
փա յբաւլութ
իւննե
բու գէմ • անկէ
եաք ,
ժողուի բգական
գժղոՀոլթիլնբ
աբտա —
ն ռուռերււ
եւ մեր ժ
ո ո ո —
յայտուլ
ղասաղա1ւ
^ ՚ ՚ յ ^ " Ր Ր
՚քո՚֊Ր՚ւի
լաւագոյն
ղալակներէՆ
Հաղարա —
լորնեբոլ
ո^չացումր,
որոնց
՚ ^ Հ ՜ ^
կա
—
րեւոբ
թի լուի Համա յնավա
բնե
բ
աւե
լի
ճշղօրէն կր բնորոչեն
Հ^պայծառ եւ լու —
սալոր
տարեթիւֆի
իմաստն ու Հայ ժո —
՚է՚՚՚էրդի
իրական
ւի ե րա րե բմ ունքբ ;
քյ՚եծ
^քե՚լծիք
մ բն է , ղրպարտութիւն
եւ
չաբաշաՀովժիւն՝
յայտարաբԼլ
թէ՝ Հ^,ո–
յեմբեբ
29/'Տ՛
Հայ ժուլուիոլրգբ
բաժանուեց
իր արիւնոտ
անցեալից եւ բռն՚հց
սհցիա—
լիսւոաքլան
կեանքի
լուսաւոր
ուղին
:
Եւ^ կամ է,. Աոուշանեանի
, « Հ .
Գե -
բաւլոյն
^որՀբգի
նախագաՀութեան
նա —
իւաւք աՀ
արաա
յա յտոլթեամբ
/^Անցեա -
լում
բաւլմա չա ր չա ր Հալ ժալուիրգի Հա —
մաբ րացուեցալ
նոբ ե ր^անիկ
գաբաչրր–
շան՝
սոցիալիդլքի եւ կոմունիղմի կա -
ոուցՄաՌ դարաշրջանը » : ( « / / .
Հայաս -
աան–», ամսագիր
, թի՛–
10 - 1 1 ) ։
ճիչգ է թէ Հայ ժոգուիուրգբ
, Հարկա -
գբաբաո
Համ ակերպեցաւ
է՚"Ս՚^Բ1."՚յ1է^
կա
բ գե
ր ո
լ ւն եւ քծուեւ
շինար ւււրար ու ոս —
տեղծաղոբծ
IIIչիւատա^ւքի : Ասուէ
մէկաեղ
ան ոչ նուաղ
ուժգնութեամբ
բնգգիմա
-
ց՛՛"֊
«սոցիալիդմի
եւ կոմունիղմի
կա -
ռուցման » աշիսաաանքներոլ% : Ա՝եր երկ–
բի
ղ իլղացիոլթ
եան , // ո բծա բանա
յին ա
չ–
խատ
աւո բութ ե՜ան եւ մեր
մ աաւոբակա
-
Ս Ե Ծ
ք ^ Ա Ն Ա Ս Տ ե Ղ Ծ Ը
ՍՒ.
Ի Ս Ս ձ Ս Կ Ե Ս Ն
(ՅՈԻՇ Ե Ր )
եՆ վերջին մաս)
1904 - 1905
թուականներն
էին : Արաա–
սաՀմանից
վեբադ
արձել
է ր : Տիշում եմ
իբ
լա
յն եդրով սեւ դչխ՚"Ր^Ր
^
ոլսերին
երկար
ուսնոցբ
(պելերին) ,
արդէն
մեծ
Հռչակի,
յարղանքի
տիրացած
1 Ապացոյց
Հ ետե ւեա
լ
ղ է՚դքբ
՝ ~ յ ^ ղաւիոխական տա
րի–
նեբ
էին , մեր Գիլմրեցիք
թուն՚է
յեղա -
փոիսականներ
էին, կային եւ Գաշեա1լԱեր
եւ
Հնչա1լներ : Ա ի օրմեր փո՚լոցում
ե լւ–
կու
մաբղ
վ էճի
է ին րռնուե
լ • նրանք այն
գասակաբգից
էին, որոնց
մենք ասում
է—
ինք
լօթի
(ուտող - իսմոդ , բանից
^ Հ ՛ " ~
խեցոդ
) : կռիւբ
քանի
ղնում
աաքանում
էր։
Երեւի
մէկբ Գաչնակ էր, միւսբ
Հբն–
չակ : Մէկ է լ նրանցից
մ է կը
Ք՚՚՚Լ^ց
մաու -
ղէրբ • Ցանկարծ
որաեղից ոբտեգ Ալ • Ի -
սաՀակեանը
: Գեռ մի բառ չէր
ասել,
^մաուզեբիսաբ%
չշմեց ու՝ ^ւիա՛՛յ , Աւօ
շան
, գո՛լ ես , ես քո՛ւ
Հ ոդ ուգ դուրբան
,
ներողութիււն»
՝ ասել^ւ ու ծլկելը մէկ ե—
դաւ։
Այսպիսի
Համակրանք
, էն էլ մի
լօթիից
երեւի
քչերն
էին վայելում
%
Վ՛ Տէրեանբ
ասում
է ր՝ ՚ապօէտը
ամէն
մի բանա
ս ա եղծ
ո ւթ
ի ւն
ղ բելիս
մի
՚" յԼ
կնոշ վ բա
յ պիտի սիբաՀարուած
էինի » ՝•
Արդեօք
իսաՀակեանի
կաբծիքբ
նո՛^ յնն
էբ՛
չգիտեմ : Գիտեմ , որ պատանի
տա–
րիքում
սիբաՀաբոլել
է իբ մօբաքբոշ
աղ–
շկայ , սեւաչեայ
^ ղեղեցիկ
^ուչիկ
Մ ա ֊
տակեանի
՛քրայ : Գիւմրին եւ այգ տեսակ
բան ; ^ուչէկի
ծնողները
ափալ - թափալ
ամուսնացնում
՝ են Նբան
ՏովՀաննէս
Տէր
Աիբաքեանի
Հետ (մայբիկիս
Հօրեղբօբ՝)
Գեբմանիայից
նոբ վեբագարձած
, ման —
կավաբժ
, վերին
աստիճանի
կիբթ
ռւ– գե–
՚լեցիկ
մարգ,
րայց
^ուչիկից
աաբիքով
բաւական մեծ
: /•
՚^ի^վ՛
"՚յէ՚՚Յ
նրանց
Հար—
ս ան ի քո
ւմ
նե րկա
յ է լին ում
Լինչը ,
կաբում է իբ %Հու յասաան՜^ի Ա՛ Հաաո —
բում
եբես
Օէ) յ
ւլետեւլում է
խմբանկարր։
իսկ
Հարսի
մասին
ասում
է՝
Հ^Որքա^ն
քա՚լւյր ու սիրուն
գէմ ք մը ունէբ
"՛յ՛՛
Հաբսը՝»
:
քՍոբն է աղգոլմ
Աւո յին կռրցրած
սէրը
ու
ւլրում է նա ւիիրաւոր
սրաուէ
Սեւ աչերէն շա՛ա վ ա | ս եցի՚ր ,—
էն մ ո ւ թ , անծ եր ^իշեր է •
նութեան
շա խշ՚ս
իս ի չ
մ եծամ ասնութիւն
-
նեբր
երբեք
չուլեւո
բո
ւե ց ան
1լոմ ոէ՚1ւիդմ
ուի
ել իբ ւււռա^աբւլած
նոլաաա1լ\ւեբուի : Այ՛՛
ոււլւլութեամբ
փ՚սսաեբր
աւելի չատ
ծա—
նօթ
են իրենց , ր"Լչեւիկ
ւիա ր ի չնե
ր ո ւն
Անոնք կրնան
թիւեբուի
Հասաաաել
թէ՜
աքդ
յ ալ աի II լրդ ին ո՞ր տոկսն է, որ ի—
րաւասլէ ս կբ Հաւատա
յ
կոմ
ունիղմին եւ
իր վարդ ապետութեան
:
Ա– ՏԼ-Ր
ԹՈՎՄԱԱԵԱՆ
Ս՚ռւթՈ ա՛հ է, չարքեր շա՜տ կան , —
Սեւ աչերր մի՛ սիրէ* :
Տե՛ս է մ սիրաս — արան
ծով է,
է դ չսւրք երը դարկեցին •
էն օրուանից դադար չունի\1՛ , —
Սեւ աչերը մի՛ սիրէ • • •
Մ ի այլ աեղ
Ու սրտով սիրած էյուշանս լինի
Օջախիս կողքին զուր (մուրանք իրար ,
Արաէքի ափին րոսաանս լինի
Ն՚ով - քրտինք շՅ^ափեմ — ս աշիկիս հա -
*
մար :
Մ ի
"՚֊րիշ աեղ
սուշան եարս ինձի թողե ր
էն տղի հետ ո ՞ ւ ր կ երթա ս
Օուշան եարս ծեո.ին արնոտ
ԷՕ աղի հետ հարս կ ՚ ե ր թ ա յ :
իսաՀակեանի
«Աիր"յ
Երդեբ»ի
մէշ քիչ
տեղ
չի բռնում նրա մի այլ սէրր
, Զա ր »
ե ու ր բ :
1932 - 30
Փարիղ։
իսաՀակեանբ
վե -
բադ՚սրձել
էբ Հայրենիքից : Թախիծ կար
ա չքե բում՝ երբ Հարց ու փորձ էի անում՛
Հաբաղաաներից
,
՚ ^ ^ Ր
փ՚՚՚Լ՚՚ՅէՅ
՚
Հարե —
ւաններից
, քարից , Հոդից , շրից է
Հարա–
ղաաներից
քչեբին
է բ կենդանի
ւլ աել
յ
Ա յնտեդ
վեբապբել
էբ իբ
պաաանեկաՆ
^ ցնորքեեբն ու մորմոքները՝^ ու նոբ
յ՛"–—
չե բբ
ուս ե՜րին
մ ի ան՚լամ
եւս
Հ եռացեը
սիրած
Հայբենիքից
է
Անմոոաց ենինձ Համար ա քն մի
քանի
տաբինե՜բը որ ապբեցի
Ի սաՀ ակեաննե
ր ի
Հեա մի տան մէշ , կոդք
Կ՚՚՚Լքէ
՝• Ջեմ
մ ո—
ռւսնայ
ե բ րե ք աիկին
իսաՀակեանի
^ի՛–—
րասէր,
բ.աբեացա1լամ
վե բա բե բմ
ո լնքը ^
ՅքրանսաՀա
յ գաւլութը
իր Հերթին
նո
յն —
՛՛լ էս աուեց
իր աուբքբ
մ եծ բանաստեղ
—
ծիւն, մեծ Հային։
Աիրեց ու յարղեց
իսա–
Հակեանին 1
Համ ով մարգ
էր , Հետաքրքիր
խօսա —
ԿԷՅ
1
կ՚"աակաիսօս
, սրախօս
. • .
1930/՛
ամառը %
Գ^^ոլմ էբ աուն
: 17 , րիւ Տանֆէլւ Ռօ–
շրրՕ .
ւ՚րերբ
ղ ասալորուած
են կառքե —
բում , իշ^ւում է յամրաքայլ
սանգուիսնե—
րից, ումէկ էլ լսում
ենք
Իջէք հրացներ
. իջէք ,
Անուշ, շոյող հրացներ :
ինքն էբ
է
յսաակ
, բարձր
ձայնով աբ –
աասանում էր ^ւսնիժը :
յ՛ բ ՝։եա կաոք նստեց
ինք , ես ել Գ՛
ո
ս ա ան ե ան ը :
«.Գեդամ շան, էդ շոֆէօրին ա ս սւ ինձ
Շան
՚ւէէի՚լէ"՛է
կայաբան
տանի՚Տ^ ասեց :
^ամարեայ
լուռ էբ : ^ան ղ՝1^լիղէոլմ ա —
սեց
« Ուրեմն էս Բ"Է"ՐՐ ես էլ ՚՚չիտի չտես—
Նեմ>^ :
Գնաց աուն , Հռչակուեց
ւէարպետ –.Եդաւ.
սեմսլոլ : 21
տարի չաբունակ
ապբեց մ ի
ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ
ՀԻՆ
ԳԷ՚Մ՚ԲԵՐ
Այս
^"՚ՐՅՐ
լռ՚-ծելու
մէշ
բարենպաստ
ղեր
մը կըխաղայ
նաեւ
այն
պաբաղան
որ
Աբելեան - Արմենեան
թատեբախում–
բէն երիտասարդ
դերասան
^աէսէփ Ոս—
կանեան կըսիբէ Աբոլսբ
, ևւ ւիոխագաբ–
ձաբար
1լ արժանանա
յ "՛յս ՚իերշինին
սէւ —
բոյն ։
Հք ուտուի կ՚ամուսնանան
եւ
Աբուսեակ
Գարպասեանը
դառնալովդ
Աբուսեակ
Ոս —
եանեաՆ ^ նորաոլսակ
ամոլը
կը
մեկնի
^ովկաս ;
X
Առաշէւն
աոթիւ
Ո՚՚կանեան
ամուսին -
Նեբբ կբ Հաստաաուին
Պաքու :
Գե՜բա սան Ո" կան եան ա յղ. քագաքի աբ–
ուարձաններուն
մ էշ նեբկա յացումներ կը
սարքէ ր , ոբոնց
մ էշ Արուս առ աշին ան -
գամ
Հանդէս
կուդայ : Աւելի
ուչ՝ կր ւիո–
խադրուին
քաղաք
ուր ելւիտասարդ
գե -
րասանոլՀ
ին կ՝ բն դուն
ուի
Պ՛Ա քո
լի
կուլ -
ր ու կան Աիոէ թեան
թատե
բաիւումրին
ի մէշ, այգ
չրշանին,
բեմէն
քաշուած
վիճակի
մ էշ կ՝ասլրէ ր Արելմը -
տաՀա
ք Թատրոնի
մեծանուն
ղերասանու—
Հ ին՝
(Լւլնիլ - Հբա
չեա
յ , որ իր
Հո յակապ
աաղանդով
իր ատենէն մեծ Համբաւի էբ
տիրացած
Գեբասան
Ոսկանեան
իր կինը կընեբ -
կա յաւյնէ
Հրա չեա
յին ել ա քս ՚էերշինր
իր
խուղա բկոլ ու խոբա՚^նին
ա չքե բ՛՛՛է ի" ~
կո յն կր տեսնէ Արուս
ի
է ^ ապա դա
յ
տաւլան՚լ աւոր դ ե րասանուՀ
էւն , կբ Հեաա—
քբքլւուէ։
/՚/"^ "՛է , էսոբՀուրւէնեբ
կուտայ ,
եւ
մ իուի^ բան
իլ կը դառնա
յ Արուս
էւ ու -
սուցչուՀէւն :
Ա 1 ՚ " 1 1 ՚ Լ ^ ^ ՛ յ ^ " " ՚ յ »
Ադնիւ -
Հբ՚"չեայ
երկրոր՚է
կինը
կկ՚լլայ որ Արուսի
վրայ
/սոր
"՛՛ւ՛ւ եցութէււն կբ ւլ ործէ :
Աաեփան
Զ՚սրեանի
Հատորին
մէշ, Ա -
բուս
Հետեւեալ
կերպով
կը նկարադրէ
Ադնէււ
Հբ՚ս չեան
.
«
... իմ վբայ շատ մեծ տպաւոբւււ -
թիլն է գործել նրա Հձլա քնարիբ՝» ՚" Ր11.
որ արաա
յա յտում
էին ամ /""/^
մի աիե -
ղեբք : Աեւ , վւայլոլն ու էսոչոր
աչքե՜ր ,
որոնք կա բծես
էււօսոլմ էին , այՍքան դե -
՚էեցէ՚կ,
այնքան
աբասւյա
քաիչ, ոբ
է՚՚՚կ՚՚յ^
մ տածեցի՝
ի^ն
չ պէւաի
լին է քւ ա քգ
"՚չքերի
Հմա
քքբ մ ի քսան աարի
ււ րանից առաշ ՝»
է
Ե րկ՚"ր
ժամ
ունակ
Աւլուիլ - Հրա չեա
յ կը
զբադի
Արուսււվ
,
ցուցմունք
նեբ
կ՝բնէ
իսորՀ ուրդնե բ կա տա
յ , որով կր նպաստէ
տաղանդ աւոր դ երասանուՀիին
արադ ա -
քայլ
վեբելքին
Առաշէւն մեծ դերը Արուս
Ո"կ՚"նեան
կը
էսաւլայ
Թիֆլէւղ,
Հան՛իէս
՚լալուէ
Շիրվան—
՚ւ՚՚՚դէւ՛
՚տՋ՚՚՚ր
Ոդի»էւն
Աոնայի
կերւդաբով։
Ա յս դերի կատարմ ան պաՀոլն
Արուս
Ոսկանեան մեծ սրաագողի
մը կբ մատ —
նոլի : ԱՀա՛ թէ ինչպէս կր
նկաբագրէ
ինքը այգ օրը
« Թէ՚ֆլէ՚ղի
իսստապաՀանշ
Հասարակու–
թեան
աոէսշ Հանգէս
ւլալբ
էւնձ մէւանդա—
մ այն
յուդել էբ : Թէեւ
բուռն ծավւաՀա -
բութէււենե
ր էւ էէ։ ա րժանան
ո ւմ
,
իւբաքան–
• է1"–Բ ՛է" րծողութ
իւեից
յետո
յ ծաղկե -
ւիունշնեբ էի ստանում
, սա1լաքն անՀան -
դէէսսւ է էւ
,
է.՚ւէ՚"է է՛ թէ
առաշաւոբ
եւ
կուլաուրական
խաւը^ այգ թլում
եւՇԷ՚բ—
ւէ ու^։։լաւլ էն , որ ւլիաում էր նեբկայացու
—
մ ր , ինչսլէ ս են վեբաբելււում
իմ
էււա -
դին » :
Աակայն
, Հակսւռակ
գերասանոլՀիի՚ււ
մ տ ա վ ՚" է" ո լ թ էէ է.նն ե բ ո ։ն , ա յս
աո աշին
վարձէն
յաղթական
դուրս
կուգայ
է՚նք ,
եւ նեբկայացումէն
եաք Հասաբակոլթիլ
֊
նբ եւ նոքնինքն
Հեղինակը, մեծ Հիացոլ ֊
մ ով ու իււանղ ոււէառութեամ
ր կը շնորՀ ա–
լորեն
ղէ՚նքը : Շէւր՚էանղագէն
էւբ Հիացու -
մբ
այ1ւքան առաշ կբ տանի որ կբ քայ —
սւարարէ թէ Արուս
Ո"կանեւոնէւ Ա
ոնայէն
լաւր չէ՛ կրնար
հրեւակայել
էւնք :
« Ո՚ ր " ՚ է " ՛ " – թ է ՚ ՚ - ն ն ու յուղմունքբ
ալեկո–
ծում
էին կուրծքս
կը չար
ունակէ
ւդատմ ե լ գերասանուՀին
սբաագէւն
սեղ–
մեցի
Հյիբ՚էանդադէէ՛
ձեռքը եւ ասացի
^ որ
չր^ա պատուած
լէւնելով ա յդ պիսի
խոշոբ
արուեսաագէտներէւ
ու թատե բա՚լէանե
րի
Հսկողոլթեամբ
ել ուշաղ էւբ
վ ե բաբեր -
մոլնքուէ
^ անպա քման ես սլիտի աոաշգի
—
մ եմ եւ գառնամ էտւ ղերասանոլՀի
» :
Բացէւ Շէւբվանդաէլէէն
^ Արուսի
աբ -
ու եստակէւց
ընկերներէն
եբկուքբ
,
անոր
բեմական
կեանքէւ
րնթացքին
իր
վելւելքիՆ
առնչոլթեամր
մեծ դեր են կաաաբած
I
ւքէկբ՝
մեծանուն
՚լերասան
իսաՀակ Ա —
լէւէււանեանն է , միւսբ
ողբացեալ
ղեբոլ
—
սոյց ՏռվՀաննէս
Աելոլմեանը
: Առաշինը
,
շան ք չէ էսնա յտծ որ Ար ո ւս ր կարողանա
յ
էւբ բ"է"Ր լ^գ"
ւնա կութ իւննե
ր բ
եբեւաՆ
Հանելոլ
լալն ասպարէդ
ունենալ, 1՚"կ
1/եւումեանբ
, ոբ այգ.
թաաերաշբշանին
էււա մ րէ՛ն դերուսո
յցն է ր
,
սկիղրնե
ր բ թէ
եւ անտարբեր կբ գանուի
Արուսի վե րա —
րե բմ ամ բ
,
սակա
քն ՚քէկ
քան է՛ նե՜րկա
յա —
ցա մնեբէ
յետււյ
շերմ վերաբերմունք
ց՚՚յց
կուտա
յ , Հնա
ր աւո
ր ութիւենե
բ կբ սաեգ -
ծէ
Արուսին մեծ ու կա րեւոբ
գե րե րուԼ
Հբապ՚սրակ
գալու
, ւէասն դի
ողբացեալ
դ ե քւու II ո քւլ ին էււա դու բկււլ ա չքե րր ւոե սած
էին ու ճանչցսւծ
Արուսի
մէշ
ճչմաբիտ
տաւլանգբ
:
Ե՛. կարճ ժամանակի
մբ մէ՜շ Արուս Ոս
կան ե ան կբ դառնա
յ թատրոն
յաճաիւոգ
Հասարակութեան
պաշտամունքին
սաար
- ֊
կան :
ԱՐՏԱՇլ-Ս
ԳՄՐՎ-ԹԵԱՆ
(3 Շար.)
