3
Ա Ռ Ա
5>
մասննոց
գսւրձնեչ
իր
էք
-ողովոլրղին
եէ. կո–
Ոէ
-ող քւււ9/, ր/ււն , է՚"–ր
կը ՂՐԿԷ
ւյււ՚֊ր՚՚ի
կռ–
•
ռլւողներոլՆ
, որ մենք
վսւՆքր պիաի
լր -
քենք , ւլիմադրելոէ.
միքոցՆեքր
մեգ
՜՝՛ կր՝
պակսին
, ճամ թա յ րացկք
որ
ժողՈէիուր–
ղր գռրս
եչլէ :
՛Բա քամ արտիկ
Աաեփան
փարգ ապեա
կռուո
ւյնե րունւ կէււր առաք
կր գրկէ , "Ր ~
պէս
յառաք ապաՀ , կէսն
ալ ժ ողո
ւիո ւրղ
ին
ետեւէն՝
թչԿւամիին
պաչարման
շղթան
կարե լուի ու կր րարձրանան
լեռ ւ
Վանքր
կր
մնայ անտէր
ու անպաշտ
—
պան
: հքումանր
կր սկսի
քանղել
ու
թա—
լանել
փ անքին
Հարստութիւնր
:
Տեաոյ
առաքին
անղամ
կր
յարձակին
^ւ՚ժ՚ւ
Ղէ՚՚ւՒ
՚1(""ձ՝
^Ւ՚֊Ղ՚"Ս1՚^^Ր1՚. ՚^^Կ
՚>Ր
կր եռուին
, թշնամիէն
է՛էել՛՛՛ի
թանղ 1լո—
րուստներ
: Այղ
՚ ^ է ք ՚ ՚ ^ է ^ կը
սպաննուին
իր մարղկանղոփ
ՖարՀօ
- Ա ՐգէԿ
ղեղա–
պետր
եւ իր անուանի
կռուալներր
: Այ"
փերքինին
աւլան
լսելոփ^ Հօրր սպաննուի
—
լր , Հօրր
՛Իրէ ՛ք՜ր լուՆե
լու
Համար ,
կր
յարձակի
Տ՚ռլՀօր
՚էիւ՚էի
՛իրայ , բոլոր
չա~
փա-^ասներր
կր սպաննէ , Է՛՛Կ կէներն
ու
մանոլ1լներր
ոտքերէն
բռնաէէ աոլառաժ
—
ներէն
՛էար կր նետէ
:
Տեաոյ
կր մտնէ
ղիւղին
քաՀանա
յին
տունր,
կր տեսնէ
որ քա՚ւանան
եւ
որղին
Արռւչր
տան
մէքն
են : Զանոնք
սենեակի
մր մէք կր պաՀԷ , րսելաէ
թէ
Հասարակ
կերպոփ պիտի չսպաննէ
,
«ձեր
Հաշիւր
|
՛իերք ր կր տեսնեմ»
կ՝րսէ
։ Մինչ
այգ ,
ռ է – |
"էչ
երկու
Բիւրաեր
ներս կր
մ տնեն
եւ
1լ ուղեն
սպաննել։
ք՝այղ Արուշ,
՝Բիւրտե—
ոու
չար
միտքր
ղուշակելաի,
իր
մէքքէն\
գաչոյնր
քա չե լուէ , երկու
՚Բիլրտերր
ղա
-
չոլնաՀար
կ՝րնէ
:
ՖարՀօ
- Մ ր՚էէ՚կէ՛
աւլան
քաՀանային
տան
մէք էլր ղտնէ
Արուչի
կինր,
Փերի
-
չան,
որ իր ղեղեէլկոլթեամբ
կր մոլորե
-
ղնէ
Բիլրար
, Բիլրաին
դօտիէն
գ ա չո
յնր
կր քաչէ
եւ ակնթարթի
մր մէք
կր մէսէ
•Բիւրտին
սիրտր,
մաՀր
էչ՛րլլա
յ
՚էայր
-
կենական
:
Աչիրէթէ՛ն
մարգիկր
կուղան
կր
տեսնեն
իրենղ պետէւն եւ բնկերներուն
գ էւակնե ր ր :
Անթնա
յ կր քարգ են , կր
թալանեն
աւ
կ՝այրեն
ամրուլք
՚էի՚֊ղր
՝•
ԶինոլաՆ
տւլամ արղիկ
գիրքե ր
րռնած՜
կր կռուին
քաքաբար
ղիլղէւն
մօտ,
լալ
քաբղ
մր աալաէ
՛Բէւ լրտե ր ուն , րայղ
չեն
կրնար երկար
դիմանալ
՝ք՝էււբաերոլ
յար–
ձա կո ւմնե ր ո
էնէ
: Երեք օր յեառ
յ ալք
մնա–
էյէէէթէերբ
՚էէ՚ղի
Տալէէւորիկ
1լերթան,մեբթ
կռուելոէէ,
մեբթ
ճամբայ
քալելռփ
ու կր
Հասնին
Աղբի
՚լի՚֊ղր–
ԱյստեէլՀայերր
մեհ՜
ումեր
ռւնէէէն
եւ րոլոր կարեւոր
Գ
իրքերը
գրաւած՜
էէ՛ն , ու թ ո յ լ
չէին
աար
,
որ,
գիւրութեամբ
՝ք՝էէւրաեր
մտնէէւն
իրենղ
ղիւղին
ս՚սՀւՏ աննե բ ր :
՛Բանի քէէէնէւ անէլէսմնեբ
, աչիբէթներբ
կր
յարձակին
Տալուռրիկի
ղիլւլեբուն
Հ / " " / է
բայղ
մեհ՜ կոբռւստնեբաէ
կր նաՀանքեն
:
Մինչեւ
Հոկաեմբե ր , Տալուռրիկի
քա–
քերր
յաքոէլեղան
ետ
մ էլե լ բոլոր
յաբձա—
կումնեբր
I
Բռնաչէնի
չբքանր,
անէււանի
Բիւրտի
էքր մօտ
Հոէէւռւթիւն
կ՝րնէ Աէէէսունղի
Հայ
մր։– Աէսանութեան
մր
՚էր՚ոյ
, ՚էէչեբ
՚^Ը՛
երեք
թուրք
էլին ռւո րներ
կ՝ եր թան , եր ~,
կուքը
Հոէէիլին
ո.
ռ
ւռ ո կր իորտակեն
ներս
կր մտնեն,
մէւնչ երրորղր
երղիքէ՚ն
՛է
րայ
բաբձրաւլած՝
էւր էլէնքի էսոէլոէէսէկր
ներս
մաղնելով^
էլր սպառնայ
%
Ներս
մանոէլնեբր
էէսկի
1լ ուղեն
եւ
տան
կարասիներբ
տակն
ու ՛էրա յ
1լ լնէեն , երբ
Աասունղէւն
էէր աան
խաչԼրկաթր
կր
՚էեր՜
ղբնէ ել ոլմդին
ՀարէււաՆաէ
մր էլետին
կր
տապալէ
ղինոլորներէն
՚քէկր
, ի՛՛կ
միւսր
՚սյր
եւ կէ՛ն կբ յարձակին
, կբ մաքէ՚են
,
մէնչ
Հէ՚Աէչքաէ
ւէրայ
կր Հասնի
թարեկէէէմ
Բիւրա
մր եւ տանիքէն
սպառնաղողր
կբ
սպաննէ :
Աասոլնղէէն
եւ կինր,
ւլէւնուած
էլինուոր–
ներու
ղէնքե րաէ
եւ
իրենղ
բարեկամ
քիւրտի
Հեա , կբ Հեռանան
եւ
առաուան
ղէմ
ձորի
մբ մէք կր տեսնեն
տասնեակ
մր թրքական
ղինուորներ
, որոնք
Բիւր
-
աեր
ու
տուներէն
Հաւաքահ՛
է է՛ն ա յն
Հայ
բեկորնեբր
, որոնք
Բիլրաերոլ
աունեբն
ապաստանահ՝
էին , ու տարահ՜ ու էէպան —
նահ՝ :
Աասոլնղէէն
, իր կինր
եւ
բարեկամ
Բ է։ ւր տ ր կէս
մամ
ի չափ
կր կռուին
, մ
ին
չեւ
որ ՛էե րքէ՛ն
ղինուռ
րն ալ
կր
փռեն
էէե տին
է
Բիւրար,
իբ
՚լիւղր
կ՚երթայ,
իսկ Ա ՛ս–
սունղին
րնտանիքէէէէ
կ՝երթայ
միանալու
՛ս յն քաքերուն
, որոնք ինր
ամիսէ
ի
՚իեբ
ղէն
ի ձեռին
կր պայքարէին
օրՀասա
-
կան
կռիւնե րուն
մէք
-.
Ապաղանք
գիւղի
կէ՚՚եեբբ
կր տանին
որ
էսպառամներէն
անգունգ
գլորեն
:
Բանի
մր
կիներ,
խօսք մէկ
կ՝րնեն,
ռբ
ամէն
մէկր գաՀիճ
մր միասին տանի քաչելոփ
։
Երբ Բիւբտերր
էլր սկսին
մէէլիէլ
մէկիէլ
՛էո՛ր ^րել,
անդէն
ու անսլաչտպան
Աա —
սոլնւլի
էլինե ր ր կր
յա քողին
երեք
Բիւր
-
տեր ան
վէ
ա թ թ ո ւե լո փ , իրենւլ
Հետ
տանիլ
անդունգէն
՛էար :
Անուանի
Շեկօ
Աչիրէթի
չէյխր,
ել իր
մարգիէլր
նախ
միայն
էլոէլոպուտներով
էէն
էլբաւլահ՝
եւ իրենղ
տուներր
լեղու
-
ղած
էէէն Հայ էլիներով
ու
մանոլկնեբով։
Այ"
աչիբէթին
չէյխր
կր խնդար
միւս
քիւրտ
աչիրէթներուն
վրա
յ , րսելով
թէ
գուք
բոլորէէ
յարձակեղէսք
Աասէէէնցինե
-
բուն ՛էրա յ , Լկէ՛ղաք
անոնղ
Հ ա ր ո լածն ե~
բուն
դիմանալ,
ւքեծ կորուստներով
փա
-
էսաք։
Հիմա
՚էուք
կբ տեսնէք,
Շ ե կօ Ա -
չէրէթէ
մարդիկր
էլերթան
, ձեր
կո
-
րուստնեբուն
վրէմր
եւ ձեր
սլարտութեան
ամօթր
մի քանի
օրուան
մէք էլր
մաքրեն
քարգելաէ
ու թա լանե լաէ ;
Շ է^ էլօ Աչէ՛ ր է թ իէ՛ բոէոր
մ ա ր դկան
ղ ո վ
կր քալէ Տալուռրիկի
Հա լբ
ղիւղին
վրայ
,
Ղ
Է՚֊
ԳՐ
պաչարման
մէք էլառնէ
էլիչերով
:
Արչալո
յսին
երբ
էլիւէլին
Հօտր ել
առքառբ
գուբս
կ՛՚ելլեն
էսբէսծե լու
երթալու
Հա
-
մաբ
, գիլէլին
էլեն դան
ինե րունւ
Հօտեբբ
տա ր բե ր ոււլէլութեամբ
կր սկսին
Քչե է •
Լուրր
՚էիւ՚էի
տւլամ արդկանց
կր Հասնի %
Ան՛միքապէս
կռոլոէլներր
խաչաձել
կրակի
մէք
էլառնեն
Բիւբտերր
եւ լեռնեբ
ու ձո–
րերր
կք, սէլսին
Հրացաններու
Հէոմ.ո -
էէէսրէլներուն
էորձաղանղ
աէսլ։
կենղէէէնի
-
ներր րոլորը
՛լիւղ
կր վերադառնան
իրենց
Հաէիլնեբաէ։
Պոոոտախօս
Շ ե էլօ
աչիրէթի
չէյխր
ել իր II
նշանէսւոր
էլոէէւոէւնե քաւն
«ՀԱՑԸ
ՊՈՆԻ ԱԷՋ;>
–օ
Հ եա
էչր
՚ղոԵբւ
՚լաննոլին։
Բիլրտերու
մէք ի -
րաբանցում
էլ՝րլլայ
, վէէսէսչոէլ փաէսչողի
:
Աասունցիներ
կբ Հալէսծեն
մինչեւ
իրենց
սաՀմաննեբր։
Բիլրտերուն
էլոբոլստբ
մեծ
էր , պա րաութ
իէնւր էլա տարե էէէլ :
Այս
միէսէլ աչիրէթն
էր,
որ իբ ձեռ
-
քերր
չէր արիէնոտած
Հէսյկէսկան
արիւ
-
ն՛՛՛է որեւէ
մամ էսնէսէլ , իրենց
էլէ։ ււլե
բու
մէք
բա։լմաթիլ
Հայ կիներ
ու
մանուկներ
էէլաՀած
էէ՛ն, իրենք
ալ էչէէէոէին , որ է։ -
բենցնա էսաՀ ա յ րէւ բ ր Հա յեր
էին : Ղ՝էէ"ի
-
կոր, փոխանակ
աւարէ։՝
իրենց ծանբ
վ ի ֊
բաւորնէ,րբ
շալէլած
էլր էէեբաէէառնան,
եւ
է։ րենց
էլէէրուսէոներոլն
փոէսարէն՝
որքան
Հայ
էլին ու
Հ այ
մ անուէլնե ր էլա յէէն
իրենց
՛է Է՚՜՚Լ^ բէււն
մէք , Ր" է՛՛է՛ր
լ՛ուրի
էլանցր
-
նեն , ւէատաղո
յն վ րէմ ուէ մ բ ։
Բոլոբ
աշէւրէթնեբբ
իրենց ծանբ
կո
-
րււլստներր
տեսնելով
էլլւ ւլէւմեն
1է/աղրլճո–
բի կառավարիչէւն
եւ Բիթէէ՛՛՛ի
կ՚՚ւսակա
-
ւէէն, րսելով
թէ
լք ենք
առսւնց
էլւււնոնաւոր
բանա էլէւ ե ւ թնղ անօթի
չենք
էլրնա ր Ա ա
-
սւււնցէէ
լե ոն ա էլանն ե բն
լ^կճել
% Եթէ
ան -
սլւստճսւռ
քաբւլել
սլէտք
է , մեծ
թիւէւվ
ւլէւն ո ւո ր եւ թնէլւսնօթ
էլ ոււլեն ք :
Ասոնց
էսնղրանքէւն
Հետեւանք
էլր տր
-
ուէ։ եւ չաա
չանցած
ւսմէն
էլողմէ էլանո —
նաւոբ
ւլինուոբ
եւ թնէլանօթներւււ
կրա
--
էլին տաէլ էլառնեն
Ա աս ունղ ինե ր ր ;
Ջմեռր
վ րա
լ Հասաւ
: Ջէււնբ
ծածկեց
լեռ
ու ձոր էսււնալ քարայրներու
մէք
ան–
գէն
Հայ
մ անուէլնե ր ցուրտէն
ու
սաէէն
մաՀացան։
ք՚ււէլ անոնք
որոնք
էլարողացան
էՈէէ
կալ
րնոէ^թեան
պսւտճւ՚էոած
անդի
-
մ ադրե
լէւ խսաութիւննե րուն ,
աղաաեցան
անոնք
մ իա
լն :
1910
Տունուաբին
, երբ թբքաՀա յաս
-
աանի
ամ րողք Հա յ
աւլդա բնա
էլ չո
ւթ
իւն բ
բնա
քն քուած
էբ , ռուսաէլան
բանա էչնե
բր
էւրենց արուեստական
նաՀանքներ
գագրե–
։լ էււցածմ է կչուն։ չուէ էւրա բու
է; աէւ է գ րալ1ւ–
ցին
ամ ա յացած
Հա յաստանի
անմ արղա
-
բնակ
քաղաքներր
ել
ղ է՚ւղեբր
> Հասնե
լով
մէւնչեւ
Տ աւր էէսեան
լէ^ոնա չւլթսւն
:
Ոէթլէ"
Մ"՚^չ,
ղ բաւելէն
ւէե րք
Աա
-
սւււնց էէնհրրսէլսան
իրենց արծռւաբո
յնե
րէն
էէ՛ս լ՛
Լ՚^ե
է ու դուրս
Հանե
լ խոնաւ
քա
-
րա յրնե
րէն
էլմ ա էսաւչած
կինե բու
եւ մա
-
ֆուկնեբոլ
բսււլմութիւնբ,
1916
թուի
Փե^
տլւուարի
րնթացքէ՛ն
:
Նո
յն
ւոալււււէսն
լլէսբնան
Հետ
անոնք
անցան
կովէլաս , մասնակցեցան
Հայաս
-
աանի
Հանբասլետու
թեան
սաեղծման
ու
ղարւլացման։
1920/»*՛
անոնք
իբենց
բնա
-
էլա էէա յր րնտրւսծ
էէ՛ն Աբաւլածի
էլողմե
-
բբ,
նման
իրենց
Հայբենի
լեռներւււն
Տարւլանք
Աասռւնցի
նաՀ ատա
էլնե ր ո ւն ։
ԱՐՄԵՆԱԿ
ՅԱԿՈՈԵԱՆ
ՉՀՐԱՏԱՐԱԿՈԻԱԾ ՑԵՌԱԳԻՐ՚ՕԵՐԸ ՉԵՆ
ՎԵՐԱԴԱՐԶՈԻԻՐ :
Այս
է վերնաղիրը
«ՖռանքՅէուբթէր
Ար–
կէ մ սւ
ք ն բ »
թերթին
առաքնորէլ
ող
յօղ ու ա–
ծին
Ա՚ղրիլ
շՕի
թիլին
Աէէէլոյեանի
Պ " ն գալուն
առթիւ
դրէէւած
ա ք ս
քՕէլէէւածբ,
՛է՛՛բ սաորաւլրած
է
Զէ՚՚ռ—
քէ՛ն թեռն,
էլ անղ
ր ա գ ա ռ ն ա
յ երեք
Հայե—
բու,
Գալուստ
Կ իւլպէն
էլե ւււնի , կաբաի
—
նալ
Աղաքանեանէւ
ել
Միէլո յեանի
:
Կր չօչափէ
նաեւ
Հայկական
անցեալբ
եւ
ներկան
օտարի
մը յատկանչական
Հէէէէե
-
րանէլլթեամ
բ , ււր ստիպուած
է փոքր
եւ
րնկճ ւււած
մողուի ւււբդի
մր մէքէն
Հբա —
սլւէէրաէլ եէլած
էլւսբէլառուն
ղէմքերոէի
ղրա–
՛էէէ ; Ջի
մ ոռնար
յէչե
էու
«
Հա
յկա էլան
էսմ
ղմ
էէ ւթի
ւնւնե լւբ» որոնք
էլր ւլրաղեցնէ
—
ին «
մ եր մեծ
Հա յրերր»
ել «որոնց
մա
սին
ոչ ոք կբ խորՀ
ի ա յլեւս»
• • •
Աոէրիէ 24։ի սուդի
ա յս օրերուն
Հարէլ
է
սլւստ։։։։ւ խանե
լ
ան չուչտ
թէ , այնուամե
-
նա լնէ։ լ Հայկաէլւ։։ն
Հարցր
դեռ
ւէեր քացած՜
չէ ել Հա յու
ա բէււն
կրող
ոչ
մ էկ
Հա
յ
կրնայ
լքե
լ այղ Հարցր
։
Մ էւնչեւ
Ատ
րնո։ էէ ւբր
ի Լոնաոնէն
։էե
րա
դա
րձ
բ
, մեծ
նախասլատ
բա ստութ իւնւնե բ
տեէէնուած
են Պււնի մէք Աիէլոյեանի
րն -
դոլնելութեան
Համար
: թէ
քաղաքային
ե ւ
թէ քաղաքաէլան
ոստիէլանութիւնր
ան–
Հ րամ եչւոմիքոցներր
ձեռք առած
են ամ
էն
ապաՀովութեան
: Աիկոյեանի
րնդունե
-
լռւթէււնր
պիտի
րլլայ
Համ
ասլատասիսան
էր
՚ւիրքին
իբր փոխ
- վարչապետ
հքոբ–
Հբղ ա
քին
Մ իութեան
։ Բացի
ւլե րմ անական
ւլաւլանի
ոսա
է։ էլաննե ր է էսէւ
րՀ
բւլա յին ղես––՛
սլանա տ ո լն ր կր
ղո րծա կցի այս
լեղունե–
լութեան
պատրաստութեան
ել Միկո
յեան
է։ բ Հէ.ա կր բերէ
ԷսորՀ րլլա քէւն
ղաւլտնի
ոււտէւէլաննեբ
: Հաւանաբար
Աիէլոյեան
չբ–
քապատռւած՜
Րէէա յ գաղտնի
լւսաիէլաննե
~
բու
իսիստ
չր քանակէ
մ ր էէնչսլէս
ուրիչ
էսոբ
-է
րդամոէլոէէնեբու
ատեն
սովռր
են ը— ՚
նել
:
Տւ՚՚էէ՚ն
է
յիչել
թէ
Տ՚է՚նեւի
խորՀրգա
-
մ ո էլււ լիին ատեն
,մ էւա յն գե
բմ ան
ւքայր
մ է^
էր
ոբ կրցաւ , դիչեբ
ցերեէլ սպասելով
^
իսնւլրաղիբ
մր տալ
անձամբ
Բուլղանինի
,
ի էսնղ էւր իր ւլաւէլին աւլատ
աբձակում
էւն
• • • եւ յաքուլեցաւ
Հասնիլ
էւր նպատա
էլէւն ;
«Հայր
Պոնի
մէք»
յօդուածին
եւ
չարք
մ ր քա էլա քա էրսն
չր քանա էգերու
յո յսն
է
ոբ Մ իէլո յեանի
Հետ
է^քուե
լէւք
առեւ
-
տրաէլւսն
ղաչէւնքր
որոչ
էլո ւղա
Հ ե ոա կան
-
ներ
էլլւնա յ ստեւլծե
լ Աափա
լլո
յի գա չնա
-
ղրին
Հետ։
թերե
ւս
Հայու
մր
ւէիճաէլուած՝
է Գերմանէա
յ ապաղայ
խաղաղութեան
դա չէւնքին
Հ իմե
բը պատբսատելռլ
Հոդր :
Պ.
ՖՐՈԻՆՃԵԱՆ
ԱՏԱՑԱՆԲ
ԱԻէԻՒԱՐԵԱՆ
ԸՆՏԱՆԻԲ
գպրոցական
ամսաթերթ
, ԺԱ– տարի,
թ ի լ
4 ,
Ապրէէ
1958,
Վենետէկ
:
«ՏԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(177)
» ն
>յԱ փ՚ճճ
փ–^^
»^
՚ / ^ ւ
^<
կ-ճճ փ՚Հ
^X%
բ–
ՀԱՏՈՐ
Բ–
ՓԱՆՈԱԻ
ԳՈՐԾԱՐԱՆԸ
Ոչ , վարպետ
ՓանւէԱր
ոչ էլեղծաւոբ
եւ
ոչ
չաՀասէբ
մարգ
էր։
Նա
առՀասարակ
սէւբււլմ
էբ
բա րե էլւււմաէլան
յս։
ր
։ւէ
րե րւ։ ւ —
թէէննէ,
լ։
պւււՀււլւսնել
ամէն տեսաէլ
մսւբգ—
էլանց
Հեւո ,
մանաւանդ
ղէլղացէւներէ
Հեւո :
Վ^արպետ
Փ ՛սնո սէւ տունբ
մ էւ
աէ, սւսէլ
Հէէւրանոց
էր այդ
ամէն
էլողմիղ
է,էլած ,
խէէւոնիճաղանճ
բաւլմ
ութ
եան
Համաբ։
Աւ
նբա
էլո բծա րանր
Հ
ւսմեմատում
է
էւ իմ քե–
ո
ինէ,
րէ։
էլէ։նա։լ
ո
բծ
ւ։ ւ իմէ, սւն
լլ
էւ
րհ
ու րան
ի
Հեա
:
Բայց
այնտեւլ
բււլորովին
ուրէւշ
բան
է
ր
• ՛ս
յնտեղ
դլխաւոր
ապէ
ս
գեբ
էբ էսա
-
ղում
շաՀր : Տ աՆ,սէ
էս
ււ
րւլնե բ ի ց էւմւ։։նք , ււ–
էւււնք
Հեռու
տեւլերէւց
է
է։ն եէլած,
էւբանց
ղ բաս տնե րր
էլապել
է
էւն վար
ոլե աէւ աէսռ -.
ռատանր.
այնտեղ
նրանց
Համար
թէ սը—
նունդ
ել թէ խնամք պակաս
չէր՛՛
Գը ~
րւսստների
տէ րերր
իրանք
եւս
գի շե
բում
էին աէսէէռատանր
էլից առանձին
բեակա
—
րանում
եւ վարպետի
էսոՀաբանից
էլեբա —
կուր
էին ստանում
։ Ոմանք
իրանց
դի՛– —
ւլե րից
բերած
մ թԼրքեերր
աե՜ղա ւորել
էին
նրա տանբ՛
այստեւլէւց
աանում
էին րա —
դարր, վաճառում
էին եւ փոխարէնր,
ինչ
որ գնելիք
ունէէւն , աոնում
էին ու բե —
րում , նոյնսլէս
գնում
էին նրա
տանր
:
կա բծես , այստեէլ
մի տեսակ
մթերանոց
լինէ ր նրանց
Համ ար
։ Նրանք
ա
յնքան
մամանաէլ
Հ իլրաս
ի բութ
իլն
էին ւէա յե
-
լում , մինչեւ
գոբծներր
ւէեբքացնում
է -
ին , յեաոյ
չեորՀաաէլլութեամր
ղնում
էէ՛ն
իրւււնց աեւլե ր ր :
Ե է՛բ
որ պատաՀում
էբ ւէարպետ
Փանո–
սին
ւլնալ Բրդերի
«օրաներր»
, նա
նոյն
'էէ""ննէ^ բում
:
0 րե րաէ ,
չսւրաթնեբով
,
ամ իսնե բով
սլաՀում
էէւն իրանց
մօտ , մի
բնա
ւսն իքի
վ րանից
միւս լուտան
իքի
էէրա–
նրն
էէէն Հբաւէւրոլմ
, ւււտեցնում
է Լ՛ն
,
Լսէքէ,ցնւււմ էին, յետոյ
ղսւնւսւլան
սլւս լլ —
՛լ է, լնե րուի ճանա ււլա րՀ
է Լ՛ն
ւլ նէււմ
: Ա էկր
րնծայում
էր մէ։ ։լե։լեցէ։էլ
ձի, միւսր
մ է։
թանձր
թ՚՚՚՚էէ՚Ք
, էլաւք էլւաւլէ.՜րտ ,
էւրրորէէր
մ էլ քանի
ո չէսա բնէ, բ «էսաւուրմ
ա ^/՚»
Հա
-
մար , չորէ՚ոլ՚էէբ
, մէւ "՛է՛էլ ւէէանիբ ,
է՚՚֊ղ
ւ
մեւլ բ եւ "՛յէէ՛ ։
ԼՀսւլ՚մ անալէ։
է ր ա յգ եռանէէոտ
եւ վե՜–
է՛ին ա սւո իճան
ի րւսն իմ աց
մ արգու
բաբւէ–
յաէլան
աղղեցութիւնր
Բրղերի
՛էէ՛ա յ ՜՛
Բբգե
րի
ղանաւլան
ղեւլերի
մ էք , ուր
նբա
անունր
յայտնի
էբ , ուր ճանաչում
էէն
նբան,
•
նա Համաբեա
թէ ւղաչտելէ։
էբ՜՛
Լինում
էին էլոիւներ
Բրդերի
մէք,
թչնա–
մութիւն
, արեան
վբէմխնգրոլթէււն
,
բա
ւաէլան
էբ
1
որ վարպետ
Փ՚"նոսբ
յայտ
-
նուէր
նրանց
մէք, ել մի երէլու էսօսք ա -
"էր
, էոկոյն
կր տիբէր
խաղաղութիւն
։
Շաա
անղամ
իրանք,
Բէ՚՚լեբբ
, վւոխանաէէ
իրանց
չէյէսերին
դիմելու
,
Հ րաւիրում՛
է–
ին նրան
վճռելոլ
իրանց
մէք ծաւլած
՛ս
յ "
ել այն ւէէճերբ
: Նա այն աստիճան
Հեղի–
նաէլււլթիւն
էբ
լէւսյելում
, ոբ
ամենաւլմ–
ուարին
խնգ իրներու
անւլ ւսմ , էլա բ ուլ էէ՛
մի քանէւ էսօսքոէէ
Հւււ չտութ իէնէ
էլայսւցնել։
Վ^ա րսլետ Փանո
սէւ
րարեէլամ
ութ
էււնր
Բր՚էերէւ
Հետ
ոչ սաէլաւ
օւլւււտ
էր
բերում
՚>այ
լլ էլ ււլւս ց էէն երին : ինձ սլատմ ւււմ
էի՚ե
այսսլիսի
դէպքեր
՚ սլատուՀում
էր ,
որ
Հայ
ղիլդացիներից
մէէլի
էլուէր, եղր էլամ
^ո չիւա րնե
րր
ղուլանում
էին Բբղեբր.
բա–
լաէլւսն
էբ,
որ
ղիլւլացին
.լիաենաբ,
թէ
իր անասուննեբր
որ ցեղի
մէք է.ն տէորել,
էրոմ աէ է իր ՛ԷՈ՛ԷԷ՛։ Նա այլ եւս .իւսչա -
յին
էրսմ մռւֆթիին
չէբ
դիմում
դան
-
ղ,ս,ոուելու,
ոլ։լ։լաէլի
ղալիս
էր
էիւսրսէեա
Փ՚՚՚նոսի
մօտ,
յայանում
էր իր Հետ
սլա -
տաՀւսծ
անցքբ։ Վաբպետբ
ուղարէլում
էբ
նբան
նոյն
ցե՚լի
ցեղապետի
մօտ ,
ուր
աաբել
էին կոէէոպռւտր
: Գիւ։լացէ։ն
ղնում
էր , ներէլա
յան էէ ւմ էբ ցեղապետին
այս
-
"էէ"է
իսօսքե բով
. «իմ ա յս եւ ա յն անա–
սռւններր
դողացել
են , ասում
են , ոբ ձեր
« լի» մէքն
են բերել
. ինձ ուղարկեց
ձեր
սպասին
ւէարպետ
Փանոսր
, էսնդրեց , որ
ղանուէւ կալոպուտր»
: Եթէ
, իրաւ , գռ
-
ղացուած
անասուննեբր
այնտեղ
էէն
ւոաբուած–
, իսկո
յն ղանում
էին եւ
յանձ
նում տիրոքր
, իսկ եթէ տէբր
սխալռւել
էր , նրան
ցոյց
էին աալիս
էլոէլոսլոլտի
տեգբ : ԼԲրգերի
մէք ոչ մի՝՝
գողութիւն
՚էա։լտնի
չէ մնում)
: Տէրր
յայտնւում
էբ
ցոյց տուած
աեւլր,
ղարձեալ
միեւնոյն
իսօսքէ
՚բաէ
, եւ յեա
էր ստանում
իր էլո -
բռւստր
:
Ալս պիսի դէպքե բում վարպետ
Փանոսր
նամ աէլ չէ է՛ դրոլմ
, ա
յլ ամ՛ էն յանձնա
րա–
րութէււն
էլաաւսբւում
էր բերանացի
պատ-
ոլէ
բնե բով
է
Բա
յց որպէս
ղի Հաւատա
յէ
՛ն
,
ոբ ներէլա յացոդր
իսէլապէս
նրա
կողմից
է լ։ ո ււլւէէ
ր
էլո ւած , նա սով որարար
տա
լիս
է բ նրա
ձեռքր
մ էլ ոլւե
ւէւ
ց է նչան
,
Օրէ։
֊ -
նաէլ , իր էէսւնւսկր , «.տէր ո։լո րմ եւսն» , մօ–
րուքի
սանդրր,
վերքապէս
մ ի , րան
, որ
տանալր
ցոյց
էբ տալիս,
ւսսելուէ.
«այդ
էլ վարսլետի
նշանն
է» :
Երբ ճանապարՀների
վբայ
Բրդերր
պա–
տաՀէէւն
մի Հայ ւլիւէլսւցու,
բաւաէլան
էր,
որ
նէէ։
ասէբ , թէ ես ։էաբ։ղեա
Փանոսի
մարգն
եմ , այլ եւս նբան
չէին
ւլիպչի
։
(Շար
ՐԱՖՖԻ
(
