Յ Ա Ռ Ա Ջ
Կ Ա Ր Գ Ը Ս ՛ Ե ՐՆ է, Տ Դ - Ս Ք
Մամուքի
սւեւ/նէ
մեր
ւերռսաււ
սւռա.
ոլւէէուէ լո քս կր
ր իէւ
Հ ո րո
հւս
սլւսամ ոէ–թէււեր , էւմ րաւլրութ
եամ ր
Արամ
Հայկադի
։
Շ՚ոաեր
արղարաւյէւ
կերսլոէէ
մեւրոդրե
—
յ/էէ՛
1
5 ՚
Ղ-ա ր ա ՝, է ս ա ր ց ԷՆ ե ր կն
ոմ անց
ան~
աարրե րոլթ
էւն ր Հանգկսլ
մեր
Հերոսական
սլայքւսրէն
ուչեկոչման։
Արւօր
էրւաւան
—
Ք՛՛՛Լ
՚ւէ՛^
աւո րենք
կաաա ր ուած
աշթատանքր,
որուն էամար
բոլոր
սրւոուէ
ե ր ա խ ա ա սչա ր ա սլիւոի մնանք աադաՆդ ա -
ւոր
գրաւլկւո եւ Հսւ յ րենա կիւլ Արսւմ
Հսւ ք–
կազի ;
Շ • Ղ՛ա րա՝, իսւսբւյին
անՀ աաւո սլա շա
քլ՜
լալէ
աւելի գաւլափարաոլաշա
կ , քինա -
Ի՚ն՚լ իր րլլա լկ
ււււե լի
ւէր է մ խնղ իր՝ իրխաո–
նոլածքուէ։
Այս
բնոբոշոլմր
ոլէւաի
ւլտնեն
Հերոոամարաի
Հատորին
մկք առանղ չա -
փա
զան ղութ եաէ.
Ո՛–
՛առան
կ՝Ըսէր •
Չաւէ ուշ , ՚լէթ մկկ Հողէւ ազաաենք
ււր
կարենալ
ւղատւէել
այս
ք՚՚՚է՚՚ՐՐ
՚ ք ՚ լ է ք
"ե—
րունղ
էէն » :
Երկրորգ
մր աւելէ։ • սրտաձմլիկ
•
« Տառաիի
Յունիս
11/.
թի՚^ոէէ
,
Աեծ
ւսՆղուգական
իր
՚ւրիթ,ն
Հոսող
էսօսք — կտակ
էսմրաղ րա կսւնուէ կր սաս —
տկր
րոլորս
-- « Ջարւսշուք
օր էքր , եթկ լլլաաա՝,կ ր
քսււլաքներ
որ ուրիշ
նաՀանւլներու
ել.
մնաղ ո րդներր
մ ււոն ան ամէն
յի շատա
կ ,
,.Վ^ասսլո լրա կանր եւ • Ղ՚արաՀիսարր
ա -
մէնէն
՚էերքր
սլիաէւ մնան,
ուրիշ
կարւլ
մ ր շրջաններու Հեա ;
Անոնք
սլիտի
րլլա յին
«վերքին
Մ ոՀի–
կաններր» եւ ոչթէ յառաքապաՀներր
կա
մաւոր
նւս–, ան քիւ
տ
Երկուքն ալ եւ ուրէւչ
«մոոաւլկուո
—
ներ »
իրենղ
եաին
ունին
լեռ մր ւէւառք
ել ւոաոասլւսնք : Արիւն եւ արղունք ;
Ար՛ւ որ ումն է որ սլիտի
կրնայ ար -
ք,
բ՚սյղ
Հասանք
մեր Հե ֊
ղտրաղնել
էրենղ
ղասա լքոլթ
իւնր ,
րոսնե րոլ կտակին
մ ա ս ւ։ ւնւ քեե ր ր պատմ՛ու
թեան
յանձնելու
վսեմ նպատակին : Ալո ,
2^ .
Գարա֊,էւսարղիՆ
կուգայ
պատմութեան
յանձնել
էւր դէւ լղ ա ւլէւամ ա ր տ ր : Հրապա
—
րակ
կոււլա
լ աւլատութեան
փառ քր կեր—
տող
Հերոսներու
ուէսւոր
ւսոզալէւն
սեփւս—
կանութիւն
դարձնե
լու
նա խանձա էսնգ -
րութեամր
: Հրապարակ
կոււլա
յ իր ար
մանի
տեղր
գրաւելու
աղգայիՆ
աղատա–
ղրւսկան
պատմութեան
մէք ;
քՍոստովանիմ :
՚(,ախանձախնդրութենէ
մր ալե
լի , պա րւոականոլթ
եան
մ ր
ղի -
տակղութիւեր
ղէ՛ս կր խանդավառէ
Ա՛ղ—
րիլեան
այս օրերուն;
էԱունկ ռւ մոմ՛ի
տեւլ
: Յա -
կամք , լ՛ող ու կոծի
տեւլ Հաւատք
յ
րատեւոլթիլն՝
առանղ
լ^կրկռւմի;
ք1ւ -
րեմն
կրկնենք.
կարղր
մերն է, տղաք :
Տարածենք
, ձեռքէ
ձեռք
՜խլենք, մեր
Հաւատքի
աւետարանր
դարձնենք
մեր
Հե
րոսամարտի
կոթողր
կաղմ
ող ա լս Հատո—
ՐՐ՛– Մինշեւ
այմմ
աղղային
նոր
սուրրե^—
րու
շարքե
րէն
ղուրս
մնաղած
է ին մեր
Հերոսներր
: Ասկէ
՚էերք մեր ա րմանի տե
ղր պիտի
ւլ րաւեն
Հւււ յրենասէ ր
քաքոր -
ղիներր :
կաակներր
էւրենղ
լեղուն
ունին եւ էլ։ա–
կանաղման
միքււպներր :
« Յառաք »ի
1934
Յուլիս
20
թիւով
Վյսրդան
Զսււէոլչ կր պատաս խանէ ր կո -
չիս
« Ես կտակ
ունիմ
ւսրդկն
: Շ • Ղ՛արա —
Հիսարղի քաք ւլէտնուոր յայանի
՚էուկաս
Ա՚լրարր
կռիւին
19/քք
՚*ՐՐ
15
Հաղարնող
թուրք
կանոնաւոր
րանակր
ճեղքելու
խէւ—
ղաէսռւթիւնր
ինծէ՛ –հաղորդելու
պաՀուն
ուած
ւ՛՛յո տեսաւ
Եոլկոսլալ.
մամ
ութն
մէք
: ք՛տ
լղ , կր կարծուի թէ
Պելկրատ
Հակա
յա րձա կւււմ էւ պիտի
անղնի , է՛նչ որ
երկու
երկիրներու
մի^եւ
Նոր լլրչապսւյ
—
քար
մր կրնայ
ստեւլծել :
Թ– Ա– Թ–
էւլա ամ ութ եան
ե լ անոր
սերունդին
քեւ » :
Վարդան
Ձավուշ
, շաա քի չե ր ո ւ
նմ ան
չարաչուք
մաՀէն աղւստած
մեր
֊ւերոսսւ–
մարւոի
ռաղմի1թ։երէն
էր - խիւլաէս ու ան–
ւէե՝,եր , որ –,երոսնե րւււն կտակր կր
րերէր
մեղի : Եւ Շ- Ա իսաքեան կր թաւիա~,ա րէ ր
մեղ , որպէսղի
«մ ոռա
ղ կոտնե ր»ս լեռ մ ր
փառք , արիւն եւ արղունք
մեր
ետէւն
չթողունք
, սւնղուկր
մոո ղուք
չրնենք
։
ՎսաՀ
եմ , անթաղ ու անչէւրիմ
Հերոս -
ներու
աճ ի ւնն ե ր ո ւն
Հ ետ ՛էէ՛ ՐԿԼ^
Ղ
խառ -
• նուած
փ^արդւսն
Զավոլչներոլ,
Շ– Մ է՛ —
սաքեաննե
ր ո լ
Հող ին պէւտէւ խա լտա
յ ի -
րենղ օտար
Հալակոյաին
տակ,
երբ. Հրա—
ւղարա կ ելլէ Շ. Ղ՚արաՀիսարի
Հե րոսա —
մարտի
փնտռուած
Հատոբր
, ամ բռղք
459
է քերէ րաւլ կաղեսւ
լ ; Այն ատեն
բոլոր
Ղ,ու—
կաս
Աղբարներոլ
կտակր
իրականոլթիւն
դարձած՝
Հերոսներր
կրելին պիաի վերա—
նան ու
ս ր բանան :
կարղր
մերն է , աւլաք :
Մեծ
Ե՚էեռնէՆ
Հրաչքով
աւլատած
մեբ՜
ւ։ ե բունդ
ին կ՝ ի յնա լա րմե
ղնե
լ մ ե ր ի ս կւս կան
կոչում ր, նուիբաւլործել
մեր
սրաաՀա -
տորներուն
անմ ուր ա՛ղ ուխտր :
Ղ՚է՚անաէւք
ղնա~,ատել
մ՛եր րնկերոք Ա —
րամ Լա լկւ։ւ։լլ
։Ն
ւլոՀ ո ղո ւ թ ի ւէէ ր , որուէՀ^
™
տեւ
այս արի ուքաք աւլան միս — մինակ
ճամբայ
ելաւ,
րոլորիս
ուխտր
իր լրու -
մին
Հասղնելոլ
ւէճռա կանո
լթ եէւէէքբ : Ղ՛մ —
բախտաբսէբ
չոլէւէւնք
Հայր.
Աէւութիւն
մր,
չունեղանք
ունեւււր
նուիրատոլ
՝^այ —
րենակիղ
մր , որ քմել - թիկունք
կանդ. -
նէր
ւէե րղնե լու տպադրական
ծախքերուն
ւլ էէնէ մէկ մ ասր :
Աեզէւ
էլէ
յեա
յ ^ո ր՝, աւււ րե լ , ձեռք եր -
կարել,
ճակւոէն
֊.ամբուրել եւ բոել
Մ եր ուէսւոր կատարում
ին
Հասաւ
,
Արամ
Հայկաղ
, մեր Հերոսամարտր
վե -
րակենղ անաղաւ
, մեր թախէծր
թռաւ
%
Հերոսներու
աճիլններր
ծաղկեղան
: ՝է՝ւււ
բեռդ
թեթեւցաւ
: Այմմ կաբգր
մերն է ։
ԱՆՇԷՆ
ԿԱՐՕՏՈՒՆԻ
ՀԱՅ
ԳԻՒԱՆԱԳԷՏ
ՄԸ
ԵՎԱՆ
ԹԵԻՈԱԵԱՆ
0
ինչպէս
ղրած
էէ՛նք, Աարւո
՚Ր
,()ին Մոււ–
կւււա
քէ՛ մէք
մեռաւ
իյ - Աիութեան
ճ՛ս -
վւււնէւ լիաղօր
ղեսպւսն
իւէան
Թեւոսեան
Այս
"՛Ոթիլ
Երեւանի «Ա .
Հա քասաաՆ »
օրաթե
րթ ր թ արւլ մ անա րա լւ Հ բ ա տ ՛՛ւ ր ա էլած
է «Փ լ""""աք/ի
մէկ յօդ ուած բ , ուր կ՝ րս -
"՚ (՚ թ^ երկար ատենէ
էւ ՛էե ր
Թեւոսեան
Հ էւ լ ան գ է բ • Յ՛՛ւ՛լ
՚" լ՛ կ "՚ ւ ՚՛ բ ՚՛ ւ թէ՛ ւն ր կ՛" -
ասւբու՚սծ է Ապրէ՛լ
երեքին,
ղինուորւոկան
պաւոէււներով ; Թավւօրէւն մաս կր կաղ —
մէին Ա. Միկոյեան
,
իյ րուչչեւ,
Վ
"րոչ1՚–
լոէէ , ք՛ու լւլանին ել բարձ րաստիճան
այլ
անձեր
-.
իվան
Թեւոսեան
ծնած է
\ա2է
՚ն
Շուչիի
մէք– արՀեստաւոր
րնւուսՆիքի
ղաւակ էր
է
Աոաքին
անղւոմ
1 9 2 1 / » ^
մասնակցած
է
Հւսմա քնւոէէար կւււսակցութեան
10/"^
Հա–
մ ւսղ ւււմ ա բին : Ն" քն տւս րէւն
մ տած
է
Մո՚՚կ՚՚՚֊այի
լեռնային
ակադեմիան
,
իբրեւ
ուս ՛ււ նաւ :
Ո՛
է լսում
ր
աւա րտե
լէ ետք «է լեկտ րոս -
տալ»
ղործարանի
ղլէսաւոր
ճարաարա -
պետ
նչանակուած
է , մեծապէս
ուչա -
դրութիւն
ղարաւելուէ :
ինչպէս կր ղրէ
ՀՀ
ՓՐ աւաա»
Թեւոսեան
ն
ո
ր
ո ւ թ ի
ւնն ե բ բերած է ե լեկտ բական
ա
ր –
ղիլնաբերութեան
մէք։
1931 - 1930
Շանի
արղ. էււնա բեր ութ եան
մէք պաաասխանա
-
տու
պա չտօն
ի
կո չուած է , միչտ աչխա —
տե լով
քիուս իո
լ մ էք : Ա յնուՀ եւո ել
երեք
տարէ։
չ ա ր ո լ Լ ա կ
էլսւչէսսւտի
ի)
. Մի՛՛ւ —
թեան
պատերաղմական
ա
րդ իւնա բե բու
—
թեան
մէք,
իբրեւ կաո
ա
։է
ա ր ի
չ
ի
տեղա -
կալ :
1939 ~ 1940
նալաչինական
արդ իւնա -
բերութեւսն
կառավարիչ,
իսկ անկէ
վերք
մ եաաղի
ա
րղի ւնա բեր ութ
եւսն րեղ
Հանուր
կառավարիչ
է ;
Ո • ԱչիսարՀ
ւսմ արտի
լ ^ թացքէւն խ"Ր ~
Հրղային
ռաւլմական
ա
րղի ւնա բե
ր
ութ
ի
լՆ
ր
իրեն վստաՀ ուած
էր :
քիաղմւււճակատի
պատուէ րէւե
ր
անւ դո
ր ծ ա
դ
ր ո
ւթ
ի
ւն
ր
կա —
տարած է անթերի
կեբպով,
ոբուն
Համար
ստացած է Աշէսա տանքի
Հերոսի
կո չում :
1949^*՛
նչանակուած
է Խ •
Միութեան
փոխ - վարչաւղեէո
, ստանձնե լով
գուՆա–
ւոր մետաւլէէ , ածուէււի
, նաւթի
արէլ էււնա–
բեր ութեան
եւ, Հ անքե
րէււ
։լ լս էէ ււքնա ս
ի
բ
ո
ւ–
թեան
րէսէՀ անուր
էլե
կա
էէա
ր ո
լթ
ի ւն ր :
1 950^^՛
կ ո
չ ո
ւած է
ւէիլՍէնաղ
ի
աական
պւո չաօն
ի
եւ
ն
չանա կուած
ճ
՛ս՛է՛ ոնի Ար -
ւոա կարդ եւ
լ ի ա ղ օ ր
դեսպան :
Համ
ա ք ն ա վ ա ր
կուսա
կ ց
ութ ե
ա ն
18
,
19
եւ
20/'ք
ՀամաղոլմարներուՆ
մէք
յւսքոր–
ղաբար
րնտրուած
է կեղրոնական
կոմի
տէի
անղամ :
իէէ
ան Թեւոսեան
պարգեւատ
բուած
է
բաղմ աթիւ
չքան չաննե րով ,
ինչպէս
տեսնուի
սակայն՝
Հայասաանի
մէք
աչէսատած
երբեք , այլ
իր
ումերր
Կււ
չէ
Ի
սպաս դրած է քՏ - Միութեան
գործերուն
:
ԿԱՐԴԱՑԷք֊ ՏԱՐԱԾԵՅԷք՝ «ՅԱ Ռ ԱՋ »Ը
ԳԱ1ՈՒԹԷ ԴԱՂՈՒԹ
ԻՐԱՔԻ Ա ԶԳ - Ը ՚ ե Դ Հ – ԺՈՂՈՎԻ Ա -1ԻՍ ՏԸ
իրաքէէ նւէբրնաիբ
Աղղ • Ընւլ Հանւէլր
ժո -
՛լ՛՛՛իէ՛ Ա՛ նիստր
աեղի
ունեցաւ
Աւլւլային
Առաքնորդարանի
գաՀ
լիճէւն
մէք , Ա
արտ
–էէին, նե րկա
յութ եամ ր երեք կրօնական
ել
քսանե րեք ա չխա բՀէէւկւսն
ե ր ե ս վ։ ո էսանն ե -
բու : ժռ՚լովին
նախաւլաՀ եւ վիճակէւս ա–
ռաքնորդ
Հոգչ. Տ– Զգօն
վրդ– Տէր
3
՚"կ"բեան
տէրունէոկան
աղօթքով բաց -
ուած
յայտէոբարեց
մ ուլէւվր եւ չնորՀաւէէ–
րեց Նորրնաիր
ե բ ե ս փ ո խաննե բ ր : Ապա էէր
^ռրՀակէո
լու թեան
էսօււքր
ոււլւլեց
չբքա -
նալսւրւո
՜ԲաւլաքսւկսէՆ
Ժռւլաէէւն
X
Հա
յբ
Ա էէւբբ ր իր չնոր՝, ակա
էէ։ ւթե ան
խօսքր
ոււլւլեց
նւսեւ Ըէւաբական
Յանձնա
խո լմ —
րին , որ Մ աբա
ե րկուքի
լղարութիւն
—
ներուն
ձեռն–,ասութեամբ
եւ կանոնաւո -
րութեամր
տարաւ
իր ւէրայ դրուած բե —
ռբ , եւ Հ՛՛՛յ
մողուէուրէէին
, ոբ կաբգա
—
պւ։ւՀ ութեամ
ր եւ քաղաքացիական
Հասուն
էլ էւտակցո ւթեամ բ մասնակցեցաւ
բնտրու -
թեանց
Հ
Ժողովր
ղ աքլտնի
քո ւէա րկո ւթեամ ր
բեա րեց իր մնայռւն
էլիւանր
յան
ձինս
Հե–
տեւեաւ^երունւ
-
Ա. ատենապեէո՝ Պ ՚ ՚ Բ ե բ •
Գոլյումճեան։
/• . ատենաւղետ՝
Տօքթ.
ք^աբւլէն Փա —
փաղեան
Հ
Ա. ատենադսլիբ՝
Պ՝ Մկրաիչ Տէր Մկր
տիչեան :
. ատենադպիր
Պ՛ Աեսրոբ
Յով՛նան
—
նէսեան :
Անա
յուն
դիւանի
րնտրութենէն
ետք ,
ՆէէրրՆտիր ատենապետ
Պ • Բեբոէէրէ
Ղ՝ու–
յում ճեան , ռր նաեւ ատենապետն
էր նա–
խորգ Ազգա
յին
ԸնդՀ • ժողովին
, իբ չբ–
ն էէրՀ ա կա
լո ւթեէսն
խօսյ>ր
ոււլդեց
երես —
վ։ էէխաննե ր ո լն՝
անոնց
ցոյց տուած ան —
էէե րապաՀ
ւէսաաՀ ութեան
Հ ամ ար իր ան
ձին Հանդէպ :
կրօն–
ժողով էէ անդամ
րնտրոլեցան
.
Տ– Գրիգոր աւադ
քՀնյ-Տէր
Յակոբեան
։
Տ • Ղ՚եղամ
քՀն
յ . Փա չա յեան :
իսկ
փոէս—անղէսմ
բէւաբուեցան ՚
Տ– Խորէն
ք Հ ն յ – Գասապեաէւ :
Տ - Աոլքէլաս
քՀ . Պօդոսեան :
Կրօնական
մւյւլովէւ
բնտրութենէն
ետք,
դււտրձեալ
էէաւլանի
քո ւէ ա ր կււ ւթ ե ամ ր ,
Ա՛լ՛է • Ընգ^ - Ժուլւււիր ձեռնարկեց
նոբ՚Բա—
ւլաքսէկան
ժողովի
րնտբութեան
:
Ընտրուեցան
Հետեւեալ
ազդայիննեբր.
Տքթ–
՚Լարդան
Ալեքսւսնղրեւսն
:
Պ-Պ– Նշան
3
՚"կ"բեան
, Լեւոն Ա ե լքոն–
եան,
Տռօթ–
Ն ՚ ՚ ւ պ ՚ ս բ Ասաարճեան
,3ուէ—
Հաննէս Ա էմէ բճեան
, Գալուստ Ա
իլրմէն–
եան,
Հաս րաթ
Աէւքաքէլեան ;
Փոխ
անղամներ՝
Տ՛՛քթ.
Հրանդ
իդմիրլեան,
Պ– Պ– ՛Բե -
է՛ոբ Մանոլէլեան
, Նէ՚կոզոս
Ալեքսանդր -
եսւն , Յո՚ԷՀ • ՅովՀաննէսեան
:
ՆաէսաղաՀ
Հւսյր Ա ուրբր
«ՊաՀււլանի -
չ^ո՚Լ փակեց
մոէլովր
ղիշերուան
մամր
Սին։
«Գոյամար տ »
^ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
( 1 7 6 )
Ա
8
ւ Ո ; (՚ Տ
Բ– ՀԱՏՈՐ
Բ–
ՓԱՆՈԱԻ
ԳՈՐաՐԱՆԸ
^Խ՚ւ
՚Է՚՚՚-Ք կր աեսնէք
Լէմ պաամ
ութեան
բնթացքում
: Բայց
աւելի
Համողէէւեցայ
իմ
կարծիքնեբի
մէք, երբ տեսայ վար -
պետ
Փանոսի
ս ործ ա բանր :
Պ՚սոաւէ
առաքնորդութեամբ
ես մտաք
մ էէ երկարաձեւ
շինւււածքի
մէք
, ուր լլե -
տեւլուած էր գոբծա րանր : Այստեէլ
մինր
մ իւսի մօտ չ՛ս րուած
է ին նե րկի կարւսս -
ներր : Ներկում
էէն ամէն
էլոյներռվ, ա -
ռաւելապէս
լեղակի
գոյնով։
Գիււլացէւնե–
րր
բերել
է էւն ւլանաղան տեսակ
ա՚եա
յին
գործուածներ
, ոբպիսիք
են կտաւ , չա
լ ,
բամբսւկեայ
կամ բրղեայ
թելեր եւ այչն :
Յաճաիւորգների
մ էք կային
ւլանաղան
աղ–
ղերից եւ դէսնաղան
լեզուներէւղ , Հայ,
թուրք
, քուրգ
, ասորի ել
ուրէւշներբ
Վճա
րներ ի
Հ ատո
ւց ումնե բ ր կատա ր ւում
էին րստ մեծի
մասին
ե ր կրաէլո բծա
կան
եւ\
ԱէնասնապաՀական
բերքերով
- փուլի
փո~$,
խարէն
տալիս
էին իւ՛է, պանիր , ցոր - ֊
եան,
բուրդ,
մորթ
իք
եւա
յթէ։
Այ՛լ էր
պատճառր
, ււր դո րծ ա րանատէ ր ր սաիպ -
ուած էր քալլաքում
մի
խանութպանի
Հետ
լիւկեր
լինել , ոբպէս
ղի վաճառ -
ուեն այգ մթերքնեբբ : Ոմանք
ոչինչ
չէին
վճարում
Աչխատանքր եռ էբ
ղալիս
մ բւս քան
բանուորների
ձեռքում։
Փ"քրիկ եւ մեծ
աչակերտնեբր,
Հաէլուստռվ ու
մաբմնով
թաթաէսուած
ներկեբի
մէք,
ւէմվմում
էէ՛ն
այս
կողմ էէւ այն կողմ : կապոյտ
էե՚էակր
ամենի
ձեոքերի ել ղէմքի
վրայ
թալել
էր իէ՛ թախծալի
ղււ յնբ։
կասլռյտ
է ի^
ղործարանի
վւա յտեա
յ
սի ւներր ,
կասլոյա
էէ՛ն առասաաւլր
, քատակր եւ կաւո վ ծե -
փած
պատերբ
, էլասլո քտ
էին
երկայն
փայւոեւսյ
ձողեբր,
որոնց
՚էբ՚ոյ
չորացնե
լու
Համար
էլւսէս էին տուած
ներկուած
կաալներր։
կաւղաւալոլն
էր եւ էռյսբ, որ
ներս էր թսէէիէսնցե
լ լլորհ արանի
նեւլ պա–
աոլՀաննե
րէւղ -.
Բայց
իմ ու,աղբու
թէււնր
ւլրաւեց մի
այլ
բան. ւլործարանի
ւիոխ - վաբպետբ ,
մի եբեէսայ
դրկում
բոնած,
լռութեամբ
մօտեցաւ
լեղակի
կարասին : կարասր
՜՚էնց
նոր
էին իսառնել եւ
մռյդ -
էրքադոյն
՚Լ՚Ր՚իուրր
ղեո դ իւղուած էրնբա
րերաէւի
՚էրայ
: Նա երեք
անղամ պտրաացբեց ե–
բե էսային
էլարասի
չուրքր
, յեաոյ խոր -
Հբղաւոր
կերսլուէ մատր թաթախեց
փրէ՛—
ւիէէւբի մէք եւ նրանով
իսաչաձել
օծեց
ե—
բեխայէւ
կոէլորդր : Պ"՚ռաւ
ւլայեակր, որ
էլանդնած էր այնտեղ եւ
երէլիլղածոլ
-
թեամբ
նայում էր այդ
գո րծ
ուլութեան
վրայ
, լՐւգոլնեց փոխ ֊ վարպետի
ձեռ -
քէ՚ց ե րե խա յէէն , նրա բմչկռւթիւնբ
ւէար —
ձատրելով
մի. էլապտագոյն
աքաւլաքով ,
որ բերել էր իւր Հետ ;
^՚յ՚է
եբեխան
կապոյա
Հաղ
ւււնի
, -
ասաց վարպետՓանոսի
մայրր, որկանգ—
նած էր իմ մօտ, եւ խորՀռւրդ
տուեց ,
ււր
նոյն
ղո րծուլւււթ
իւնր եւ իմ
կոկորդի
՚էրայ կատարել աամ :
Շատ
չսւեցաւ
, սովորական
մպիտր
երե —
ս էէն , ներս մտաւ
վարպետ
Փանոսր :
Նրա
յայտնուիլր
այն աէլդեց ւււթ իւնւր չր
դործեց
, ինչպէս
առՀասարակ
լինում
է
վարպետի
ներկայութեան
մամանակ
՚ –
անէլ ործր
էչործ
ի է գ իմ էււմ , աղա
ւլա
ւլնե
բր
լռում
են , կրկին
աիրում է կաբ՚լր
, ոչ
ա յլ կարղր
սլաՀ պան ո ւած էր եւ նրա բա–
ցսէկա քութեան
մ սւմ անաէլ : Նրա մէք չէր
ե րեւէււմ ոչ
Հ պէսրա
գւէ րծա րանաա
ի բ ոք
էսստութիւնր
եւ ոչ արեւելեան
վարպետի
կոպիտ
տիբասիբութիւնր
՚ այլ մի
ււլա րւլ , մ աե բմա էլւսն էլապ միա ցնում էր
ստււ րաղրեա
թւե ր ին
իրանց
ղ լխաւո ր ի
Հետ։ Նա ղոբծունեայ
մարգու
յատուկ
աչալրքւււթեամ
բ մօտեցաւ
կաբասներին ,
նայեց
նոր ներ էլած էլտաւնե է՛ին ու չա լե -
րին , մի քանի րանեբ
Հարցրեց , մի քա–
նի պւ
է րներ
Հե ռա
էյ ա լ
Նրա
մի Հայեացքր
բաւական
էլւ ղիտնա -
լէււ Համար
, թէ ռրտեղ
ինչ էբ պակաս ,
եւ ռրտեղ
ինչ պէտք
է ր անել : Յեառ
յ նա
դարձաւ
դէպի յաճա խո րգնե
բր.
մօտենռւմ
էբ ամէն
մէկին,
րարեւում
էբ^
Հաբցնում
էր նրանց
առոէլքռւթիւնր
,
Հետաքրքր -
ււււմ էբ նրանց
դրռւթեամբ
, թէ ի՞նչ -
պէս է Հացի
բերքր,
առո՞ղք
են նրանց ա~
նասոլննեբր
, առո՞ւլք են նրանց
Հայրր ,
մայբր,
էլանա յքր , զաւակներր
եւայլն։
Բոլորի
անուննեբր
գիտէր
, բոլորի
մասէւն
Հարցմռւնքնեբ
էբ անում :
ինչ որ աւելի
աչքի էբ
էլա րն ում , -
ա յ դ էբ՝ յաճաէսորդնեբի
չափազանց
րն -
տանիոլթիւնբ
, թէ էէարպետ
Փանոսի ել
թէ նրա տան Հետ : Մէւ քո՚-է՚Դ
մօտե
ցաւ
նրա
մօրր , էսնդրեց
, որ իր
անթարիի
պատռուած
թեւքր
կարել
տայ։
Մի այլ
քուրդ
մ ի
ղո յգ կենդանի
կաքաւներ
էր
բերել վարպետի
փոքրէւկ
երեխանեբէւ
Հա—
մւսր։ Ե" ղաբմանէււմ
էէւ, ի^նչ էր պատ -
ճէսռր, այէէ մաբդր, որ էէիչերր
Ասլանի
Հեա
այնքան
դառն
ութ եամ բ է ր
խօսում
Բուբդերի
մասին,
այմմ
այղպէս
բարե -
կամ աբա
ր ո ղքա ղո ւբ ռ ւմ է բ նրանց
յ
Ա ի–
թէ՞ ղա մի տեսակ
կեղծաւորութիւն
էր
նբա
կողմից,
միթէ՞
չաՀեկան
նպատաէլ -
ներր
ստ իպում
է ին նբան
չողոքռրթե
լ իբ
յաճախորղնեբին
է
ՐԱՖՖԻ
(սար.)
