ԿԻԼԻԿԻՈՅԿԱԹ։
Ի ԾՆՆԳԵԱՆ
ՊԱՏԳԱՄԸ
ԱՆԳԼիԱկԱ՚ւ, աՄԱ1ւԱՆ1՛
Ա - ՀքնՆգեան
եւ.
Աս։ու։ւ.ւււհ սւյայանէւլ.
- ֊
թեա՛ն
կրկնակ
Տ օներուն աո թ է լ , Մեր
ա՛՛՛յրական
ողշոյններր
էլուղղենք
ել
Մեր
որա աւլ ին ^ ո րՀ ա լո րոլթի
ւննե ր ր կր յա յա–,
նենք
Հայց.
Եկեղեցւոյ
րոլոր ղաւակնե -
րուն , մաղթելով
որ Մ եր
^/՚^,՛/՛^
Հրա -
շափաւլ
Հքնունղին
խորՀոլրղր
ել
Անոր
մ "՛րղ եղոլթեան
խորունկ
էմ աաոր Հաս -
կրնալէ
դաււնան
մեղէ Համար ել մեր
կեանքր
դասաւորենք
այնւղէս
, որ իրա–
՚լորհ՜ուէն
այս Տօներուն
րարո յական
նր -
պատակներր
• <ք.Փ"՚ոք ի րարձունս
Աւււոու–
ե՜ոյ (ել յերկէր
էւադաղութէւն
, է մար—
՚էէկ
Հաճութիւն
» :
Մեր
ի սրակ
աւլօթքե
Հ՜
առ Աստուաձ՜ ,
կոալ
1.Տ);)Տ
աարին աշխար~էի
իսկական
վեր1
ն -
խաղաղութեան
"կիղբն
ԸԱ՚՚՚յ՚-Ա^^Ր
"է
ղին մաղթանքն կ, նաեւ, որ այ/ք
ղանեն
մեր
ժողովուրղին
անցաւոր ա
Հասկացողութիւններր
եւ կրկթ՛
աիրեն
Համերաշիոութիւնն
ուոկրր , որոնք խա -
րիոխր կր կաղմեն
մեր Հողեկան թկ ֆի -
դիքական
ամրութեան
եւ պաՀսլանումին
:
«՛քրիստոս ծնաւ. եւ յայա ն ե ց ա ւ , Ցեց հ ւ
Մհց ւքեծ աւետիս » :
ԶԱՐԵՀ Ա–
ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ ՄԵ ԾԻ ՏԱՆէ. ԿԻԼԻԿԻՈՅ
չի մնում ...
կայ մի բան որ Տիկին
Աիրանոյչին աա~
կալին,
ամրողշ
ղլիսով
բաբձր կ
սլաՀում
խ՚քբից
նրա սքանչելի
առողանութիւ
-
նր
արաա սան ութ իւնր
ե ւ ձա յնր : Այ"
մի խոչոր
առաւելութիւն
է ։ Ոչ ոք չղիտկ
Հայ
լեղուե
այնքան
նուրբ արաասանել
եւ
մինչեւ
անղամ
ղ եղեցկացնել
որքան Տիկ •
Աիրանոյչ :
Սիպիլ– –
(Համլկթին
առիթով)
...Ես
ռր փի լիսոփա
յութիլն
ր անհարկի
"քեր ՜՜
ճանք մր նկատած
եմ րեմին
վբայ, ես որ
կր կարծէի թէ մաՀոլ չափ ձանձրոյթ
մր
ռլիաի աղդկր այդ խորիմասա
մենախօ
—
Աութիւնր
թաարոնի
լո յսեբռւ
ծաղիկնե–
բու եւ աբդռւղարդեբու
շբշանակին
մէշ ,
կր վախնա
յի որբառ մ ր կր փախցնեմ
ու
կր լափէի,
կ՝րմսլէի
մէն մի րաո ր , որ իր
րերնէն կր թռէբ
ոսկի վէեաու րնե բով : է՛ր
թափ
անց ոդո ւթէ ւնր իրաւ
կ՝ապշեցնէբ
^
՚ւԻ"
I
իբ արաա յա յա ութ եան
ե ղանակր
կր ՚
թովկր : ԱսլաՀովարաբ
կին ղեբասան
մը^
չկ բ "՛յդ
պաՀ
ուն ;
Դհրհնիկ Տ է ւ քիրնե ա ն—
. . .
Ամէն
մի
խօսքի , վարմունքի,
ամկն
մի արաա ֊
յայաութեան
մկշ Աիբանոյչր
չկ ր կոր ֊
ցրնռլմ
կենղանի
մաբղու
այղ
շերմոլթիւ–
նր։Եւ֊
այղքան
շերմ սիրա
ունեցող
մարղր
բեմի
վրայ
այղքան
ղղացմունքներով
Հա
րուսա,
Հողեկան
կեանքով
ապրող
մարղր
որքան միամամանակ
նեբդա^ակ
էր, դե–
ղարուեսաօբէն
ինքնիչխան
,
Հսլարաօբկն
ղուսպ : Զուսպ,
բայց
երբեք սառր, եր-
րեք անաարրեր : Աիրանո
յչ ապրում էր ,
այբլռւմ էր երբեմն
բոցավառ
,
երբեմն
մեղմ , ե րրեմն
մ ոիսիրնե րի տա կին՝
միշտ
ա նմ ա II ;
ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՄ
ՄԸ
Լոնտոնի
Հայ Երի"՛. Միութիւնր
Գեկ -
աեմբեր
վեւլին
Ջիչիքի
քաղաքապետաբա–
նի սրաՀին
մէշ ներկայացուց
Ն–
Պէչէկ֊
թ՚ոչլեանի
ՀՀՀԷւանղտես^
կատակեբղռւ
֊
թէւնր.. Բեմաղ
րութիւնն ուղեկավարռւ -
թիւնր ստանձնած էր Տ– Ու՚Լ՚՚ւ-նեան
: Գե–
րակաաաբնեբբ
ղոՀացուցիչ
կերպով կա -
տարեցին
իրենց
ղեբերր :
Օրիռրղներ՝
ժ՛ Գանթարեան
, Ա. Ալ ֊
՛նոյեան, Վ. Մալքրմ
, 3՚""միկ
՛Հաղաբ -
^««5»
արտասանեցին
ու երղեցին.
Հայերէն
լեղուով :
Գեղարուեստական
այս երեկո
յ թ ր կա՛լ–
մտկերպեցին
ուսանողնեբր
,
Հայկակ՚սն
՛ո՛՛՛ք ՚քթնոլոբա
մր ստեղծելով
% Գմլ՚աիս -
աու թիւնր
Հոն է, ոբ Լոնտոնի
Հայ ՚/տ -
՚լ՚՚ւթին
մեծամասնութիւնր
կր բացակա -
յէբ • ՀյնորՀիլ
էսէֆեան
եղբայրներու
նր -
լի բատ
ուռ ւթե ան՝
Մ իութիւնր
նիւթական
կորուստ
չունեցաւ :
X
Անգլիռ ք ղանաղան
քաղաքնեբուն
մէշ
կան
Ւրս՛քէն
, Լի բանանէն
, Պարսկաստա–
նէն եկած
Հայ ուսանու^ւեբ
, որոնք
Հտյ -
կական
հյթումի
երեկոյեան
Հաւաքուած
է ին Լոնտոնի
Հա քոց եկեղեցին
։ Գմ բա ի՛
տա բաբ , դաղոլթբ
Հ եաա
քրքրութիւն
ցոյց
չտուաւ
այս ուսանողներուն
, որոնք
Լոն
աոն Հաւաքուած
էին՝ Հայկական
^նուն—
/I
տօնելու
Համ ար :
կ.
ՋԱԼԸԳԵԱՆ
դր
ՃՈՐՃ ՄԱՐՏՒԿԵԱՆ
Մարոքի
թաղալո–
րին կողմէ
Հրտլիրուած
էբ աեսակցոլ -
թիւն
մր ունենալ,
այն
չրշանին՝ երբ
Մ՚՚ւՀամմէա
Ե– իր
չքախումրին
Հետ
Մ իացեալ
ՆտՀանղնեբ
կր ղ տնոլէ ր ; Տե
սակցութեան
նեբկա
յ եղած
են ՛էէւ անա -
ղ է տներ եւ նախարարներ : Աուլթանր
ղր–
նա՝>ատած է ճորճ
Մ՚սրտէկետնբ
, արար
սւսանողնեբսւ
եւ մանաւանդ
արար
մողո—
վոլլւդնեոու
Հտնղէսլ
ցոյց տուած
բարե —
կամական
վերաբերումէն
Համար :
Ա. ՎՐԳ. ԱՅՎԱԶԵԱՆ
"բ անղամ
է
Անթէլիասի
միա բան ութ եան , ղացած
է
Աթէնք
, տօնական
օրերու
աոիթով պա —
աարադելու
Համաբ
Աթէնքի
ե ւ
չրշաննե–
բու եկեղեցիներուն
մէշ–.
ՅՈՒԱԱԲԵՐի
թատերասրաՀին
մէշ տե~
ղի ունեցած է յիչաաակի
երեկոյ
մ ր՝ Խ լ՛–
րիմեան
Հա ւբիկի
մաՀուան
յիսնամեակին
առիթով : Բացում ր կատարած է
Աբսէն
Երկաթ,
խօսած է Ա.Զէյթլեան
։
Ա.ՒԱԱՀԱԿԵԱՆՒ
նուիրուած
յիչաաա–
կի երեկոյ
մր եղած է Ապատանի
մէշ ,
Գեկաեմրեր
21ին : Մ շակութային
Մի"՛– ֊
թեան
վար չութեան
կողմէ
բացում
ր կա —
տարած է Յարութիւն
Բաղումեանւ
Խօ
սած է Հրանտ
Թաղէոսեան : Ներկայտց -
ուած է «Արու Լալա ՄաՀարի^ պաակերր
։
% Ա \ ն \ ՛
Գ11Ի0.11֊է՚1ւ
ՋԱՐԱԱՆՃԱԲՑՒՆԵՐՈՒ
ՀԱՆԳԷԱԸ
ԼՒՈՆ,
ք Յաււաջ)
.
Նոր տարուան
ւսռ–
թի՛– Հ՛՛՛մ ա չա րսանճսւքի
Հտյր.
Մի՚՚ւթեան
տե՚լւոյս
վարչութիւնր
կաւլմ տկե րսլած էր
Հ անղ էս մ ր , որ տեղի անեցաւ
3 ՛՛ւ
նսւար
\ինղին
, կէսօրէ ետք , 3"յներոլ
սրաՀին
մէշ–.
յ՛ամ ր
3 .30/՚5ւ
Հանղ է սին բացումր կա -
տարուեցաւ
«Բամբ որոաանով» եւ <ձՄ տ բ–
սէյէղ»ով,
որմէ ետք Տրդաա
Զաքոյեան
խօսք
սան ե լով
Ն՛՛ր տարուան
առթ
իլ
իր
մ աղթանքներր
ներկա յացուց
Հանղ իսա -
կաննե բուն : ԱյնուՀետեւ,
խօսեցաւ
Հայ–
րենակցական
եւմասնաւոբապէս
բաբեսի–
րական
յալոր
միաւ թ ի ւենե ր ո ւն կատա -
բած
ղերին
մասին,
վերւււպրող
Հա քու —
թիւնյ՛
, ղուբկ՝
բոլոր
մ իշոցնե րէ ,
Հայրե–
նտ կցականներու
չեոբՀ
իլ կր յի չէ իր եր–
րեմ^ւիւ կեանքր,
սւ քս Հիլրրնկալ
աւիերուն
վբայ : Զարսանճաքի
Հտ յբ .
Մ ի՛ ո ւթ ի ւնն
ալ կբ Հեաեւի
այս աւանդութեան
, միա -
ժամանակ
գործնական
աչխատանք
տանե
լով
է
Զ՚"քոյե
ան
Հ ամ աո օա կերպով
նե րկա -
յացուց
Մ իութեան
1057^
դործունէու
-
թիւնր : Հրատարակուած
է
Ջ՚որ՚՚անճաքի
պատմութիւնր
,
800 Հ՛^ :
Նի՚-թական
օ -
ժանդակութիւններ
եղած
են
Աուբիոյ ^
Միշաղեաքի
ել ղանաղան
այլ
երկիրներու
Հայրենակիցներուն
, միաժամանակ
պիւտ
ճէ մրն ալ լաակտցնելով
չարսանճ՚սքցի
աչակեբանեբուն
: Աուբիո ք
բարձբաղոյն
|
վա րժա րաննե բուն եւ ճեմարաններուն
մէշ՝
Միութիւ֊նր
կր պաՀԷ
եօթր
սաներ
Խբախճանքր
սկսաւ
ել բոլորին փափա—
քին
՛իրտ
յ
սեղանապետ
րնա րոլեցաւ
Հ
Մարտիրոս
Մաբաիբոսեան,
ոբ քտշողու—
թեամբ կաաարեց
իբ պաչտօնր
։ Ներկա
֊-
ներբ
իրենց
մասնակցութիւնր
բերին
օր —
ուան գեղաբուեստական
յայտագրին
:
Ուշագ բաւ էր Մ արսէ /լի Նոր Աերուն -
ղէն Մակի
Ւչխանեանի
արաասանութիւ
-
նբ Հ Ւնքնադիր
ոտանաւոր
մր կարղաց Բ՛
Պապա քեան ;
1Լ ւ^ւռլՀԼտե.ւ սկսան
Հսէքէկս՚կան
ու եւ բո–
պական
պաբերր,
խանղավառ
մթնոլորտ
մր ստեղծելով : Աեբթ
բնդ մեբթ կր չր"–
ուէին
նաեւ
Հայերէն
երղ եր :
Խօսք առաւ
նաեւ
ԶոՀրապ
Պօյաճետն
եւ պարղեց
Հա քրենակցական
միու
թիւննե֊
բու կտտա բե լիք դերր ;
Հետաքրքրական
էին
կաղան
չէքնեբր՝
ոբ կարղ աց Մարտիրոս
Մարտիրոսեան
է
Վերշա
լոր ութեան՝
տեղի
ունեցաւ պդ՜
աիկ
աճուրդ
մր, որ ղոՀացուցիչ
ար -
գիլնք
տուաւ
Հանղ էսբ
նիւթական
եւ
բարոյական
յաշո
ղ ո ւթ ի ւն մ ր գտաւ ;
ՀԱՆԳՒԱԱՏԵՍ
ՀԱՅԱՍՏԱՆ
-
ՄԱՐԶԱԿԱՆ՛
ՀԱՑԱԱՏԱՆՒ
մէշ աեղի
ունկտծ
են
յ>էնիս^
մրցսլմներր
, անՀատական
եւ
իսմ րական
: «Մպ՚սրտակ^ր
չաՀած է էսրմ–
րական
աոաշնութիւնր
: Ժ •
Մարղարետն
չաՀած է անՀատական
ախս
յեն ութի
՛նւբ •
ԵՐԵՒԱՆԻ
մէշ տեղի ունեցած
են
թեթև
մ ա բմնտմ արդի
մ տնկական
մբցումնե
ր ^
որո^ւց մասնակցած
են
250
երախանեբ :
Կիրով՚սկանի
մանուկներու
իսում րր շ՛" -
Հած է տռաշ^ալթիւն
:
Վաթսուն
մեթր
՚ 1 " " 1 ք ի մ բցումնե
բուն
մէ9 յաղթտ
կ՛՛՛ն
ղուրս
ելած է Մ • Գաւթեան
։
Հ"՚բ1"֊Ր
մեթր
՚իաղքի
՚սռտշնսւթիւնր
շաՀած կ Ա՛
Գ՚սւուկշեան
,իսկ բարձրութիւն
ցտակելոլ
մէշ՝ Ա– Անղբէասեան : Այս մ բցումնե
բուն՛
մասնակցողներուն
աարիքն կ
11—10՛
ՏկՐ ՅՈՎՀԱՆՆկԱԵԱՆ
՚սնունով
19
ա՚ս–
բեկան
ուսանող
մր, Խ– Միութեան
եր-
կա յնութիւն
ցատկելու
ախո
յենութ
իւնր
շաՀած կ,
7
մեթր
՜ւ՜. ցատկելով
։
ՎԱՐԳԱՆ
ՅՈՎԱԷՓԵԱՆ
Խ–
Միո՚֊թեան
՚/""1Ք/՛
աիսոյենոլթիւնր
շաՀած կ է
ԿՒՊՐՈՍՒ
ԼահՆ
ւ Ո Ւ Ծ Ո Ւ մԸ
ԿԱՐԴԱՑԷ՝Բ ՏԱՐԱէքէՑԷ-ի «ՅԱՈ՝ԱԶ»Ը
Կէպրոսի
Հարցր
վեբշերս մեծ
աղմուկ
րաբձբացուց
ինչսլկս
թրքական եւ յ ո ւ -
նական
, այնպկս ալ միշաղդային
^/՚^"՛ -
նակներուն
մէշ։
Հարցր
լսւ֊րշ
կարեւորու
թիւն
կ՝րնծայէ
Անգլէոյ
Համար։
Լոն -
տոնի լաւատեղեակ
չր շանա կներո
ւն Հա -
մաձայն,
Բբէտանիա
ծրաղիր
մր սլատ —
բասաած է արղէն,
որ բաղկացած
է եբեք
կկտերէ
1 )
Անգլիական
կառավա
ր ո ւթ ի ւն ր Մ ա–
կարիոս
Արք .բ կր ճանչնա
յ միա
յն , իր -
բել իրաւասու
.
խոբՀ րղ ա կց ութ
իւններր
անոր Հեա պիտի
րլլան ,
նախրնարարար
Լոնտոնի
մէշ :
2)
Տասր
աա րուան
ժամ անակա
չրշանի
մր Համար
կղղիին
ներքին
ինքնավարոլ
-
թիւն
պիտի
արուի
• անղ լիական կառա -
վաբոլթեան
կր վե րապաՀոլի
կ
իպրոսի
պա չասլտն ութ իւնն ու արաւսքին
գործեբբւ
3)
Տասր տարուան
րնթացքին
Կ՚ԼՂԷԷ^
բՏակի չնե ր ր ս^տի ոբոչեն
իբենց ասլա —
գան։ Եթէ բնակչութեան
մեծտմասնու
- |
թիւնր
Համաձայն
Բ11"՛ /
3"՚–նտստանի
;
կասլուելու՝
կիպրոսի
Թսւ֊բքեբբ իրա -
ւունք պիտի
ունենան
սլաՀանշելու
որ
Թուբքիոյ
միանան ;
Տասր աարուան
լ^թացքին
,
կիպրոսի
բնակիչներր
պիտի
բնտրեն
իրենց Հպա —
աակութիւնր՝
անղլեւյունական
(.ԿիպԲ" ՜
սի) , կամ
անղլեւթբքական
(դարձեալ
Կէպրոս)
։
-
Ա յս ծրաղէրր
վերշնապկս
պիաի
վաւե
րացուի՝
կիպրոսի
կառավարիչին
եւ
անղ լիական
կառավարութեան
միշեւ աե
ղի ունենալիք
խոբՀ րդակցոլթենէ
մր
ետք;
Աբդիւնքբ
պաչտօնապէս
պիտի
Հրա–
պաբակուի՝
երբ 3ռւնաստան եւ Թ ՚ ՚ ՚ ֊ ր ք է ՛ ՛ ՛
իրենց
Համաձա
յնութիւնր
տան ։
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(96)
I ՛ ՛ Կ Ա Յ Ծ Ե Ր
I
ՒԸ
Ն Շ Ո Յ Լ Ա Ր Ը Ե Ր ԵԻՈԻՄ Ե՛ն
կարօն
նոյն էր մնացել
իր
դրութեան
՚^էջ^
ինչ որ էր իր խօսակցոլթեան
ժա -
մանակ : Ն՛Ա իսօսում էբ խիսւո պարւլ , ա -
ո ՛ո նց
ւլ ե ղ արան ութ եան եւ Հ ա ս ա ր ա կ լե -
ղու ով : Նրա "լ՛" րրե րա թ իւննե բ ր
չատ
կարճ էին , մի եւ նոյն ժամանակ
Հասկա
նալի
եւ՝ իաբաի՚որՀուբղ.
: իր
նամակի
մէշ մնացել էրնա Ժի եւ նոյն
ոճով։
ինձ
առաշին
անւլամ
սլատաՀամ
էբ
տեսնել,
"Ր
մ տբղր
ւլբում է ա յնսլէ ս , ոբպէ ս իսօ
սում է : Բա լց ինչո՛՛ւ
ի՛ք վաբժասլեաբ
չէր
՛ւ բա մ ա քնսլէ ս , ոբսլէ ս
մ"՚բ՚էիկ
խօ՛""
՛ք
են : Նրա դրածն
ինձ Հւսմար
մնում էր
միշտ
Հանելուկ, չէր 1լարելի
Հասկանալ
,
կարելի էր միտյն
ղա^չակել, թէ ինչ էր
ւ՛լղում
ասել
կարոյի
նամակի
մէշ եււէ մի քանի աե~
ղեր մնաց ին ինձ ան բա ց ա տ ր ե լի .
նրանց
մ թին
ա յ լա րանա կան
ձեւբ , որսլէս երե -
ւում
էր , սլաբունակոլմ
էբ իր մէշ մի
դաղտնիք
, որյայանի էր
միայն այն
մարղուն, "բի անունով
ռւգարկուած
կր
նամակր ;
Ես կլ՛ բերեմ
մ ի քանի կտորներ
նո
յն
նամա կից , որմ
ինչեւ
ա յսօբ
չեմ
մ ոո ա -
ցել , որ եւ երբեք
մոռանտլու
չեմ :
Վ Բա րթոււլիմէոս
առաքե
լո յ
վանաՀօբ^
Հետ
տեսն ուե ցայ։ Ես դաայ
նբան
տ յն - ՚՝
պէ"
, որպէս
յոյս
ունէի : Ամէն
ինչ սլատ–
բաստ
էր : Այս աբեղա
յին կարե լի է կո -
չե լ մարդ, ոբ իր խօսքի
տէրն է , Լլ ոչ
վւսրւլ ասլեա : Հաղուաղիւտ
րացաո ու -
թիւն : Մի ամիս առաշ նա սկսել էրհա —
խե
լ վանքի
աւե լոր ղ ութ իլ նքբ ,
որ ւղէս
պաաուիբԼլ էի ես, ել դոյացտծ
ղումարր
բաւա կան ա ցել էր գնելռւ
գործիքներին :
Խեղճ
՚լի՚-՚/ացիներից
չատերր սոխ կոաո -
րե լու
ղ անակ
անղ ամ չունէ ին իրանց
տա–~
նում–
այժմ
նրա վիճակի
մէշ ամէն աղա–
մ արդ
ւլէ նքեր
ունէ : Բոլորր
վանտ՝, օր
չ^ւոբՀիլն է : Վանքր կր
լէնի
։լլխաւոր
ամբողր. նրա ՚էէբքԲ
եւ
ամբութիւնր
քաբմէսբու
թիլն
ունեն
Ա՛յ՛լ կո^մանր
:
1՚ն~
քր վանաՀայրբ
կ՝աոաշնոբղէ
իր
վիճակի
՚^ա ղ բա կե ւլ ինե բին : Հասբիսաանսւ
Կ՛՛է ՜՜
ւում նա արղէն
ցոյց տուեց , թ է
էնքր
րնգռւնակ է ա յս ղործին »:
Հասբիսաան
կոչւում էր
Բարթոււլի ֊
մէոս առաքե
լոյ վանքի
մօա մի
դա շա ,
ուր քանէ աարի առաշ պաաաՀ եց մ ի ա -
րիլնաՀեղ
կո իլ Հա յե րի ել Բրգերի
մ էշ
արօաամաբդեբի
սաՀմանների
պատճա
–~
ռռվ
: Բբղերի
մի նոր ցեղ, որ գաղթել
էր
այստեղ Աար — ւլաւտռի
կալմերից
, չէր
թալնում
Հա յերին
արածացնել
իրանց
Հ օ –
տերր
Հարիստանում
, որ սկղրանէ Հա -
յերէ
սեվւակտնոլթիլն
էր։
՚ԼԷ^Բ
վճռր—
ւեցաւ
սրուի , եւ յադթութիւնր
մնաց
Հա~
յերի
կողմր։
Մ ի քանի տողե բէց յետո
լ կարօն չա -
բռւնակում
էր •
« ՎանաՀօր ՀԼտ
ղ արձԼալ
Բաբթու–
ղիմէոս
առաքելռլ
մեր
խորՀրդակցա.—
թիււնից երեւցան,
որ Հակառակ
կալմի ու
ժր ա։ ե լի ղօբա լոր է , քտնթ է մ ենք 1լաբ– .
ծոլմ
էինք։
Երկ՚՚ւ
եւլբալրներ՝
Օմաբ եւ
Օ՛՛ման
աղաներր
, որսնցից
իլրաքանչիլրր
շալալինե
բի
ցեղի
ղ լիսաւոբոլ
թիւնր յա -
վւչաակե
լու պաաճառով
թ^ւամացել
էի
կրկին
՝աաչտսւԼլ
են : Ջս՚լալիների
րա -
Ժանռւ ած
կո ւս ա կ ց ո ւթ ի ւնն ե ր բ
միաղել
են : Շ իկ՚՚՚կնե
բ ի Մ ՚սՀմուտ
աղան , իր աւլ–
շէկբ
Հ՛Ա ւ՛սն ութ եան տալով
Ո՝ա վ ան ւլնե րի
Ղ,ադի՚ր աղայի
որղուն
, Լբկոլ
ցեղեբի
մէշ
րա բԼ /լամ ական
լա րա բե ր ո ւթ ի ւննԼ րր նո —
րէց սկսաել
Լն : Մ իւ֊" կ" ՛էմ ի՛՛յ ^ Ա " ՚ ֊ ք ր ի -
ների եւ Մ ամրքանների
մէշ Հին թշնա -
մութիւնր
նոբողուել
կ։ Ո՚աշիդ
տղտյի
կինր , երկ՚սբ
սսլասելով
, թէ իր սպան -
նու ած ամ ուսնի
եղբա յրնե բբ
չկամէին
առնել
նրա աբեան
՚էրէ^ր
« քանի
օր առաշ
ծպտեալ
Հաղ ուստով
Հանդիպում
կ իր
տղամարդի
սպաննողին
, եւ ինքր
ԿէնքԼ
վրկժխնղիր
կ լինռւմ
: Գու գիտես , սր
այգ
երկու
ոսոխներր
յէչեալ
երկու
ցեղե
րէ գլխաւորներն
են » :
Ես
ղարմ անում էէ^ թէ կարօն
էն չու կ
ոլրաիսանոլմ
Բրգերի
ղանաղան
ցեղերէ
մէմեանց Հետ թչնամական
յաբարԼրռլ -՝
թիւններ
ունենալու
մասին , եւ կամ ի՞՛ն
չու է տխրում
, երբ նրանք
Հաչտւում
են ւ
Բա քց վերշին
գէպքի
մ ան րամ ասնո
ւ թ իւն–
ներն իմացայ ես յեաոյ։
Ո՚աչիգ
աղան
Մ ՛սմ րքտննեբի
ցեղապետի
որղ ին
էր
՚.
Նրա իսկական
անունն էբ կրսլօ • կռչուե -
ցաւ
Ո՚աշիւլ
(քաշ)
իր ղտբմտնալի
քաշա
~
դոբծութիւնների
Համար
: Նտ սպան -,
նո ւեցաւ. Մ "ւքր ինե րի ցեղապետի
որ դու
նենւլութԼւսմբ : Ո՚աչիղի
քէինբ ուխտել էր
Լ՛իեր առնել
իբ երեսից
սղաւոբի սեւ քօ–
ղր ք մինչեւ
իբ ամուսնի
ւլերեւլմւսնր
չՀտն~
ղստացնէ : Գա նշանակում է քբդէ
Օ՛Ղ ~
ւում՝
մինչել
սպաննուածի
աբեան
վրէմր
չառնուի։
Այս նսլտտակո՚ի նա
սնուցա -
նում
է ր իր աասնեբկռւ տա րեկան
որ -
ղուն, որ առնէ
Հօր վ բէմ ր եւ
կատարէ
մօր ռւխար : Ոբղին
մե՚ւնում է կալՕ\ա -
աեւ
Հիւանղուիմիլնից
յԼտոյ
։ Մայրր
՛քի
քանի
օր անՀետանա
մ է իր չաղբից :
ՐԱՖՖԻ
(Շար •)
