3 Ա Ռ Ա ։ ^
Բ ՚ " ՚ յ ք է ^
•• Կււ խօսուէր
Փս՚րք՚՚յի
մէշ ղ ո ւ -
մսւրուսւծ
Աւոչսւնսւձան
Ոէխւոք, ժողաքնԼ
-
րու՛հ մաոիկ,.
քՍրաշչԼլ
Լլ կրոմիքօ,
իրսւ՚~
րոլ
րերնէ
խօսք
խլելով
, ն չմարել
աու
ԷՆ
"Ր Խ • Մ իութիւնր
բաղմաթիւ
անւ/աւՌեր
աոաշար/լաձ–
է
ւլ ր ամ ա ա ի րա կան եւ րն -
կե րվա րական
սլեաոլթ
իւննե
րու
մ
ի^ել
խորՀրղակլլութիւն
մ ր՝
«մարդկութեան
առշեւ
ներկայացող
հանրակչիռ
Հարցերր
լուհելոլ^ք առ աշաղ
րո
ւթե ամ ր : Բայց, այս
ձեւի յայաարարութիւններէն
մէկուն
վեր–
շաւորոլթեան
, իէրուչչեւ
աոանց
այլեւ -
այլի
աւելցուց
.
^ « Համ աչիսարՀ ա լեն իսաղ աղութ եան ի
նսլասա շաա աւե
լի
չօ չավւե լի "՛րղ իւեք -
ներ
կարելի է ձեռք
ձղել,
1-թէ,
առանց
վնաս
Հասցնելու
միւս
սլեաութեանց
չա–.
Հե րուն , կարելի
. րԱա
յ
Համ աձա յնութեան
ք՛՛լր մր ւլտնել Ա՛ . Նա՛Հանղներու
եւ
քՏ •
Միութեան
միշեւ » ։
Հրալէրր չէր կրնար ասկէ աւելի
րւ^ցո–
Ր"չ
Րէէալ
:
Եթէ որեւէ սլատասիսանի
չար
ժանանա
յ , կր նչանակէ թէ կր մերժռւի
:
Այս
ւղարաղա
յին , կրեմ
լինի
քաղաքակա–
^ւոլիյ իւնր կրնա
ք ճակաաաղ
րսւկան
ւիուիո—
իսութիւներու
ենթարկուիլ
:
Յտմենայն
ղէսլս, առաշարկր
սլէտք է
լուրշ ել մանրակրկիա
քննութեան
են —
թսւրկսւի
ղրական կամ մխտական
սլա —
աասիսանի
մր արմանանալէ
առաշ ,
րայց
ոչ թէ անտեսուի,
ինչսլէս
ղէսլքերր
ց ո յ ց
կուտան
այմմ :
Հետաքրքրական
է ն չե լ ,թէ
նոյնիսկ
Մ • Ն "՛Հանւլ
նե րու
Արտաքին
նախարար
Տրլրո
երկմ աութեան
մ էշ է ա յս
Հարցին
աոնչռւթեամր
է Բնաւ չէր փափաքիր որ
Ա,տլանտեան
Աւի՚տի
վերշին
մռղռվներունւ
սլաչտօնական
ւլեկոյցին
մէշ Արեւելք - Ա–
րելմուաք
րանակցռւթեանց
Հրաւէրր
վե–~
ր րստ
ին րանաձեւուի : յ՚ողովնե
րուն առա—
շին
երկու
օրր լուռ եւ ղմղ ոՀ դիրք
V
ր
որղեղ րած՛ , կարծ՜իք չէր յա յտնե
ր , մ
ինչ
Անւլլիոյ վարչապեար
Մաքմիլրն
ե լ Տէր–
րանսա
յի Արտաքին
նախարարր՝
Փինօ կր
ւղնղէին որ եղրափա1լիչ
ղեկոյցին
մէշ րա—
նակցութեան
Հրալէրր
սլէտք է տեղ ղտ—
նէ : է՛ ՚էերշոյ
տեսաւ , թէ սլէտք է Համա
ձայնութիւն
յտ յտնէ ր Արե ՚-ե լք - Արեւ -
մուաք
րանակղութեանց
Հրաւէրի առա —
շարկին
, այլտււլէս
օրակւսրւլին վրա լ ւլ ա —
1//ք I
ալ ո աղմ ական
խնղ ի րնե
րր ձա խուլս
լ -
թեան
էլրնա լին մատնուիլ :
Ատկայն՜երր
կր
խօսուէ
ր
րանաձեւր
իսմրաղ րելու
Հարցին
չուրշ,
Տ րէրս կրտ -
րուկ կերսլա1
նշել տուաւ թէ Արեւելքի եւ
Արեւմուտքի
միշեւ
Համաձա
լնութեան
եղր
ւլտնեւա. ք" լս Կ՚"րելի է ունենալ
մի—
ալն
երկու
սլարաւլայի
մէշ, կա՛մ
ՄԱԿէն
ներս, եւ կամ հէ. Միու-թի՚ն
- Մ՛ Ն"՛ -
Հտնղներ
ղ լուիս - ղլխի
րան ակց
ութ
իւն -
ներով : Ուրեմն
, նոլնիսկ
ՏրԱ՚ս կր
խ՛՛ր՜՛ի
թէ երկու
Հսկաներոլ
միշեւ
խօսակցռլ
-
թիւն։ մր կրնալ
արղիւնաւոր
Հետելսւնք -
ներ
ունենալ ;
Թէ
ի՞ն
չ Հեաե ւանքներ
կրնա յ
ունենալ
երկու
Հսկաներու
իւօստ կց ո ւթ ի ւն ր կա—
րելի չէ նաիսաաեսել
, մ ինչեւ որ "՚.էԳ
վարձր
չկատարուի։
Ա՚ուսերր
այժմ
երկու
ձ Ս Յ Ո Ց ւ ե Տ Ք ե Ր Ո հ Ն Վ - Ր Ս Յ
Ե րեքշա բթի ,
24
Դեկտեմբեր"»,
երեկոյեան ժամր 10էն մին չ ե ւ լ " յ ս > Պո
մոնի Ա(լգ • սրահին մէջ , տեղի
ունեցաւ
1(Որ Սերու Րդի կաղմակերոյած
դեղար -
ուեստական եւ պարանցիկ երեկոն :
•|յախսւգահ Անարէ Պաղտասարեանի բա–
յւի ղալուսաի ու շնռրհաւռբական խօսքէն
ետք, գ ործ ա դրուեցաւ գեղարուեստական
կոկիկ յայ տ ա գ իր մը :
Ցուց ա դրու ե ց ա ւ գունաւոր
ժապաւէն
մ ը ։ նկարուած Վենհաիկի ւ|երջին ուխ -
տ ա գնացութե ան րնթա ցքին :
Պ - Արա Պեպիրեանի տուած լուսարա -
ն ո ւթիւն ե ր է ն ետք .Պ • Ֆէրաի ԱպաՔեան ,
պաաւքականը րրաւ Իտալիոյ հայ գ աղու
թի անցեալին :
Շահե կ անութե անը համար , կը ներկա -
յ տ ցնենք դւսսախօսութեան հիմնական մա
սերր :
X
ՎԵՆԵՏԻԿ
Վենետիկի
մողովուրդր
ղաղթած
է Պատա լիսն եւ Ակռւիլէս քա -
ղա քներէն
, երբ Ո՚ադաղոս
, Ալարիկոս եւ
Ատտիղաս
, օդտուե
լով
Հռոմ էական
կայս
րութեա՛ն
Հոդեվարքէն
,
1լասպատակէին
ամրողշ
իտալիան
Առաշին
Հայր
1250
թուականին
է որ
աարրեր
ղիրք րռնած
են .թէ՛
չափաղանց
ինքնավստաՀ
են իրենց
ոլմին
մասին , ու
յարձակողական
մ իտռլմնե
ր
ցո յց
կու -
տան
, ելթէ՛ տչիսարՀի
երեսէ՚ե՜
մարդկու–
թիւնր
րնա^շելու
կարող
նոր
զէնքերու
մասին մտաՀոդուած
րէէտլ կր թուին :
Այս
պայմաններու
մէշ, եթէ առիթ տր–
՛՛լի իրենց , որ առանց վկաներու
նե ր կա -
յութեան
Համաձայնութիւն
դո յացնեն
Ա—
մ 1։ ր ի էլաց ինե
ր ուն Հետ, իսաւլաւլ դոյակե
—
ցութեան
Հարցր
կա րե լի Կ՝ Րէէ՛"՛՛՛ յ էռւծ —
ււլած նկաաել : Զենք դիտեր
յ
Մէկ րտն որոչ ու քսաակ է
սակայն
երկու
Հսկաներու
միշեւ բանա կց ռ ւթիւ ւն -
^•եր
չեն կրնար
սկսիլ ա լնքան ատ^ն որ
Տրլրս Արտաքին
նախաբար
բէէ՚"յ։
Այնքան
ւ՚/տեն որ Տրէրս նաիստդաՀ
ԱյզրնՀաուրրի
կ լիսաւռր
խորՀրդւսկանն
ու Մ • ՆաՀանղ. -
ներու խօսնակր
րէլայ, այս ձեւի բանա կ–
ցութիւն
մր
հ) • Մ իսւ֊թեան
Հետ, առանց
այլեւայլի
կր ք՚սյքայէ
Աալանտեան
Ուի՛–
ար , որովՀետեւ
Մ • Ն՚սՀանղներոլ
՚1 ա շ -
նակիցներր
ռչ մէկ վստաՀ
ութիւն ու Հտ–
մակրանք
ունին
Տրէրսի
Հւսնղէսլ : Եթէ
Մ . ՆաՀանւլնեբու
անունով
րանակցոլ
—
թիւններ
վ ա րե լու պաչտօնր
Տրէրսի
՚ / ր " ~
տւոՀուի
,
Աւէերիկալի
դա^ակիցներր
ծ աիա լած Րէէա էու
ղղա
ցում
ր պիտի
անւե–
նան եւ իւրաքանչիւր
ր իր կողմ
էն
պիաի
փութալ
անշաա
Համաձայնութիւն
^^քեէ
կրեմ լինի Հետ X Այդ սլտբաղա
յին՝ Ատ -
լանտեան
Ուիստր իր Հողին պիաի
աւանդէ
աո Աստուած :
եկած է Վենետիկ, իսկ փռքրիկ
Հայ ղա–
ղ ռւթր
ա ռ աւե
լա պ էս րաւլկա ցած վա ճա~
ռականնեբէ
, ապրած է
1400^*՛
մինչեւ
1715։
Կր յիչուին
նաեւ նալաաէրեբ
, մե -
քենադործներ
, ապաղրիչնեբ
, «սրմսար՝^ -
ներ ել ղեսսլաններ
։ Անցողակի
յէչենք
Միրաա կամ Միբ՚ոք
Հայ դեսպանն ի Վե
նետիկ
Ա՜Օին, Տէր Յ՚սկոբ
Մ ա
րղարեան
Ամդեցի
1598^^1,
կարնեցի
հյաչատռւբ
ՎՐԴ–, Աոաշնոբդ
ղաղութին
ել
մտերիմ,
բարեկամ
Մխիթար
ԱբբաՀօր
:
Հ^այերր
կ՝ ունենան նախ աղղ ա յին
տուն
մր , ուր կոլզային
բնակիչ
Ր–"Է"Ր
՚՝ ՚ " ^
պանդոլի/ներր
նուիրուած
իրենց Վե -
նետկոյ
դուքս
Պեարոսի
աղան
Մարկոս
^իտնիէ
: Յետոյ
մատուռ մր՝
1450/՚1՛ ,
իսկ
ներկայ
փոքբիկ Ա. հյաչ
եկեղեցին՝ •
1050
թուականին։
կ՝արմէ
յիչել որ, կիլթէնպէբկի
տպա -
ղ րութեան
ղիւտէն
անմ իշապէս
՚է^Ր^ ՚
Հայերր
կ՝ունենան
Հոս
իրենց
առաշին
Հրաաարակոլթիւնր
1,512^5> ,
(սլարղա -
տօմար՝)
։
^
Ֆիր ե նձէ - Սուրբ Մինասի տաճարր —
Ֆ լոր անս ՝ իտալերէն՝
Ֆիրենձէ
, Հ ինԹոս–
քանա
(ի կեղրոնր՝
Արնոյ
ղեաին
վբայ ,
օրրանբ
իտա
լե ւիա բուս կ մ չակո յթնե
բու ;
Մ իք^էն դա
բ ո ւն ,
Մ էտիչինեբոլ
օրով
Հանղ իսա ցաւ
ամ էն էն ծաղկեա
լ Հանրա -
ւսետու թիւնր : Երբ Ֆիրենձէ
Հեթանոս էր
դեռ. , քաղաքին
պարիսպներէն
դուրս , ա -
ղտտ
բնութեան
մ էշ կաւլնինե
բու եւ ձի -
թենինե
բու
անաառնե
րուն
մէշ
1լ ապրէին
քբիսաոնեանե
ր ր , Փ էորենտինո
յ լերան կո–
ղերուն
վրան։
Աակայն
,
250
թուականին
Տէչիոյ
կայսրր,
Հռոմ
ի ներքին
քաղաքա–
կան խառնակ
վիճակր
վերաղ.բելով
քրի"—
տ ոն եան ե ր ո ւն , Հ րամ ա յեց
անխնայ բնա -
շրնշել
ղանոնք
ւ
Ալանդոլթիւնր
էլ րսէ ոբ նոյն
չրշանին
Հոս
կ՚ապրէր
Հայաղղի
Մինասր,
աղ —
նուական
ցեղէ , քաշաբար կր յա յտնէ ր իր
քր ի ս տ ոնէ ռ լթ ի լն ր : կա քսեբ
Հրամ
անին
վրա
լ , գթեքր կր բանտարկեն
, եւ ապա
զանազան
չարչարանքներէ
՚իեբշ կր ղՐԷ -
խատեն
I Անոր ինկած
տեզր , կր կաոուց–
ուի
մէստուռ
մ ր՝
• ղարանւ եւ
յետռյ
.1018
թուին՝
ներկայ
եկեղեցին,
առսվ -
՝^ոբդ– ֆէէքւէպրոնառյէն
. եւ Արիկոյ
Բ.
քրիստոնեա
լ կա լսեբ
Հրամ անով :
Ա ուրր
Մ ինաս
ի տաճաբր
1լր
ղտնուի
ճիչդ
Միքէէ
Անճէէիոյի
Հրապարակին
Հա~
րաւր , բլրան
մր զաղաթին
, ուր
կ՚աճին
դեռ
ձիթենինեբն
երբեմնի
, նչան
սիրոյ
ել
իսաղաղ ութեան
, մ ինչ
անդին
ալեւոր Աբ–՛
նռն կր թաւալի
լամբօրէն
, Հպարտ
Հան
ճա բով
բ իր ղաւակնեբռլն
«Տանթէ
, Վ.^ին -
չի,
Տսնաղէլչոյ,
Պրիւնէլէսքի
եւ
Միքէէ
Անճէլոյ։
ԼԻՎՈՌՆՕ
—
Ս– Գրիդ որ Լուսաւորիչ
եկեղեցին
կր ղտնուի
Վէնթիմիլէն
37
եւ
Հռոմէն
315
քիէոմ • Հեոու։ Հոս եբր Հայ
ղաղութ
մր կար , մեծաՀարուսա
Պ • Ա ~
ղալտի
Մս՚թթի՚֊ս^
կոզիմօ
Գ-ի
" / " ՚ ՛ / 1
1լօմտէ եւ կր կանդէ
իւր
անՀատական
նուիբտառլութեամբ
Ա • ^րէդոր
Լուսա -
ւորիչ
եկեղեցին
, օծուած
1111 ին :
Վերշին
պատերազմի
բնթացքին
ամերիկեան
ո֊րմ–
բակոծումով
ղրեթէ
աւերակ կր
դաոնայ։
ճակատր՝ որ Հին Լիվորնեան
տիպար
ո^ր
կր խոբՀրդանչէ
, կ՝աչխատ
ին փբկեէ փր–
լոլղոլմէ
, տեսանք՝՛
մեր Գրիղոր
Լուսս՛ -
՚ բ ի չ ր , ձեռ
աւե տա բանր , եւ
քուին ալ մերՄեսբոպեան
Ա– Բ՛ ՛հ՛ր
մար
մար
քաբի
վրայ։
Հանդիպեցանք
Հոն
Տ ՚ ՚ ք թ • Աթէֆանինիին
, ոբ նոր կառուց–
ռւող
՚ի՚՚քրիկ
Հայ եկեղեցիին
ճարասւրա–
պետն է : կար եկեղեդին եւ նոր
շինուե–
ւ/՚ՔՐ
ք կր պ՚"՚"կանին
Հայ.
Համայնքին,
կառա
ցում
ր էլ՚աւարաի
1959/՚5՛
•
Լի՚իոոնօ
Հայրենիքն
է Պետրոս
Մասքայնի
եբղա -
Հանին ։
ՓԻՋԱ–
Արնօ
ղեաին
վբայ
Հին
յունական
ղաղութ
, իտա
լիոյ
ամէնէն
Հին
Համալսաբանր
Հոս կբ ղտնուի։
\քննղա -
ւիա
լրն է Հռչակաւոր
աստղագէտ
կալի -
էէ ի : Հոս է ա չխա բՀաՀռչակ
ծուռ ա չաա–
րակր , ։լ ործն է Պօնանօին : Ակսած
11
74։ին
ել վերշացած՝
Թուք մաս
Փիզանոյէն՝
14/"^
գարուն
երկբոբդ
կիսուն : Բարձրո։
թ ի ՚ ն ր
Հիւսիսէն
55
մեթր,
22,
իսկ
Հարաւէն
54
52,7
յաբէլանի
,
783
տարուան
րն -
թացքին
Հազիւ ծոած է \ մ . 2^)՛. Յիչ"՛ ֊
տակութետն
արմանի է նո յնպէս
մ կբտա–
բանր , ձեռակեբար
Տէռթիստլւիփ
քտն -
ւլ ակւսւլ ոբծին , սկսած\\7)^ին
եւ վերշա - ^
ցած
1400/ք
սկիղբներր։
Թանգա րաննե
րր
լեցուն են Թռւրքե
բու
զէմ
մզուած
պատերազմներու
րնթացքին՛
ղրալուած
աւարներով
:
ԼՈԻԳԳԱ
Հոս կր տեսնուին
անՀե –\
աացած
ետ բուս կեան
քա զա քա կր թ ռ ւթ ե ա ն*
Հետքերր։
Լուղզացիներ
կռուած են Բիւ–
ղանդացինեբոլ
՚լէմ
533^^
եւ
զինուռրներ
տուած
առաշին
խաչակրութեան
Կր
պատմուի
որ Գաւիթ
անունով
Հ՛՛՛յ մբ ,
ծնած՝
՜էսւղար թուականին,
Երուստղէմէն
մ ե կնե լուի կուդա
յ Հռ ոմ , ուս կից
1լ անցնխ
Լռլւլղա՝
Ապանիա
երթալու
նպատակով
,
1050
թուականին
: Լռւղղտյի
մէշ կր բնա
կի Ադա
անունով
րարեպտ
շա կնոշ մր
տա՚էւբ : Կր Հիւանղանայ
եւ կր մեռնի
3՛
Յունիս
1050/՚յ՛։
կր թաղուի Ա.
Միքտյէլ
եկեղեցիին
մէշ : Տս՚րիներռլ
ր1ւթացքի՝1ւ ,
անոր գ երեղմ անին
վ րա
լ տեղի
էլ ուենան
զանաղան
Հ րաչքներ
, տ լս պաաճառ ա ւ ,
՚լէնքբ՝
Աուբբ կր Հռչակեն : Երր
1547/՛^
անոր մարմինր կր փոխազրեն
մեր
տեսսւծ
աւաւլ
իսոբանին
մասնաւոր
տապանին
մէշ , էլր տեսնեն ոբ սուրբին
մաբմէւ1ւր
անաւլարա
մ՛նացած է , Հինգ ղար ւիերշ :
1 040/՛յ՛
Լիվ
որն
ո լի
Հ ա ք ղ աղութին
ներկտ–
յացա
ցիչներր
տօնի
մ ր առթիւ
կուղան
Հոս մեծ թափօրռւէ եւ այս
պատմական
օրուան
աոթիւ կր թռզուն
Հայերէն
դրր–
ուած յիշատակարան
մր, ե լ փոխարէն կր
ս աան ան՝ Ա ուր
բին
1լողե րէն
ոսկոր
մ ր :
հէոբտնին
վբայ
փոբաւլ րուած է
Խորան
Լուսաւորչական :
ԹՀԹԱԿԻՑ
ԿԱՐԳԱՑԼ՚Բ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋ»Ը
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(08)
ա ա ա
ա ա ճ
ԻԸ՛
Նս ՈՅԼ՚ ե Ե ՐԸ Ե Ր ԵԻՈԻՄ Ե՛Ն
իւրաքանչիւրի
Համար
նչանակռւել
է մի
ամիս
մ տմ տնակ , իրանց
ճանասլաբՀոր
-
ւլ ութիւնր
, Հ ետտղօտո
լթ իւննե
ր ր եւ կա ր–
ղ ադր
ութի ւննե րր
՚իե րշա ցնե
լու
Համար
՛֊
Ամէն
մէկին ես տուել եմՀարկաւոր
Հբա–
Հանւլնեբր
: Այսօբ
Յուլիսի
քսանն է, կբ
նչանակէ
, մինչեւ Օդ ոստոսի
քսանր բո —
էորբ կրկին կր Հաւաքուեն
Բաբթռւզի
-
մէոս
առաքելոյ
վանքումր,
իրանց
՛լոր–
ծ ունէ ութեան
Համարր
տալու
» յ
Ջալլագր եւ Մուրատր
այն երկու
քրր–
ղստանցի
տղամարզիկն
էին, որոնց ես
առաշին
անգամ
տեսայ արաբական
մինա–
րէթում : Գրանք
այն օրից
անյայտացած
էին, իսկ այմմ
երեւում էբ, որ
ղարձեալ
խառն
էին կարոյի
դործեբի
մէշ •
«իսկ
ղու, ծերունի
րնկեր, այս նամա
կր քեզ Հասածին պէս , կր գնաս Եղիգնե ֊
րի ցեզապետ
Մ իր - Մ ասում
ի
մ օտ , գա
քո
Հին բարեկամն
է , ա լս պաաճառով ո–
բո չուեցաւ
, որ ղու կապես
նրա Հեա
Հաբկաւսրած
պայմաններր
: « Անտառր
կոտոր
ալ
կաց
ինի
կոթբ
փա յտից են չի -
նում » : Բռլրդր
քբդի դէմ
մի լաւ
՛լոր–
ծիք է մեր ձեո քում ...>>:
Եգիգինեբր
, եթէ րնթեբցռղր
յիչում է ,
Բբղերի
այն ցեւլն էին, ոբ կրօնքով տար
բեր
էին իրանց մաՀմետական
աղդային
—
ներից , եւ մ ի չա Հա լած ուած
նբանց
ից :
Այդ
միակ
ցեղն էբ, ոբ Հաշտ էր
Հայերի
Հեա եւ աւելի րարեկամ
, թէեւ նա
ունէր
իր տւլդի րոլոր
ալաղակային
յատկ
ա ա
11
ու -
թիւնեբր։
ՄաՀմետական
Բբղերր
Համա–
րում
էին եզիդիներին
Հեթանոսներ
եւ
խիստ ատե լութեամբ
էին վար
ւում
նրանց
Հետ : Ե՚էի՚լինեբբ
ներկայացնռւմ
էին
մարա1լան
ցեղի
սկղբնաքլան
տիսլր , մնա -
ւյած իր մ ոգտյլտն
սուի ո բութ իւննե րով :
կարղ ալռվ
կարոյի
ղրսւծներր
եւլիղինեբի
մասին, ես այմմ
ղիտէի
ծերունի
ոբսոբ
ղի ճանապարՀորղութեան
նպաաակր ;
Մի քտնի տողեր նամակի
մէշ վերաբե -
րում էին ինձ :
« ՖարՀտաի
մ ասին
անՀ անղ իստ եմ
ես նրան
թոզեցի
Հիւանգ
, չգիտեմ
ի՞նչ–
պէս է ա յմմ նրա
առռղշութիւնր
: ի
Հարկէ , նրա մասին
ինձ տեղեկութիւն
կր
տաք։
Խնամեցէք
այդ մանուկ
վ աղբին ,
նրա մէ.շշատ Հարուսա
, րտ
յց դեո
չմ ր -
չակուած
ումեր կան
• • • » I
Վերշին
տողեբր
կարդալու
մամանակ
արտասոլքր
սկսեց թտփուել
իմ աչքեբից
,
ես չկարողացայ
չարռւնակել
լնթերցու
-
ԻԹ–
Մ Ը Հ ԷԻ ԱՐՇԱԻԱ՚Ս-քԸ
կարո
յի իսկական
նպատակր
դար ձեւ
մնում էր ինձ Համար
մթութեան
մէշ :
Ես չ՚/էաէի՝
ի՞նչ էր կամենում
անել
նա.
ինձ
Հ ասկանալի
չէր՝
ի՞նչու
Հ ամ ար նա
իր րնկեբներին
ա յս կողմ եւ այն կողմ էր
ռւղաբկում : Եւ֊ է Ր՝ Կ՛՛՛Բ" յէ ս՚սռրռց կա —
թռղիկոսի
այն կիսավայբենի
զինուորի
եւ քաՀանա
լասլետի
մօտ զնալր ար —
ղեօք
ի՞նչ խոբՀուրգ
ունէր : կարօն "՛յն
մարգերից
չէր , որ օղի մէշ ամրոց կա -
ռուս անէ, կամ ղարտակ
ցնորքնեբի
ետե–
ւէց
րնէւնէ
Նա կր ցանէր
այնտեղ , ռր—
տեղից Հասատտ
գէաէբ
, թէ Հնձել կա -
րող է : իսկ այղ բոլռր
ղւլ ոլչաւոր
եւ
գա գանած ած ո ւկ
նա խապատ
րաս
տութէւն—
նե բէց
է՞նչ
օգուա պէտք է քազէր նա ;
ԱՀա
մաքեբ , ոբոնք
ինձ
պաչաբեցին
նամ տկի
րնթե րցումից
յեաոյ :
կարո
յին ես ճանա չռւմ էի ա յն մամա -
նակ, երբնա մի լուռ , մաախոՀ , մի եւ
նո յն մամանակ
ղէպի
ամէն
վատութիւն
ոխերիմ պատանի էր ; Եբր նա մեր դրպ–
Բ"ՏՒՏ անյայտացտւ
, այնոլՀեաել
նրա
մասին
ոչինչ
չզէաէի
, թէ ո՞՜ւր գնաց
նա.
ի՞նչով էր պարապում
ա յնքան
մամ
անակ
եւ
է՞նչ
առ էթով
կրկէն
վեր աղ արձա
լ Հ
Մէայն •էասաբակական
կարծիքր նրա մա-
սին
լալ չէր խօսռւմ
՚ նրան
Համարում
է—
ին մի •>ամաբձակ
սրիկայ եւ աւելի
ոչինչ ;
Բայց
մի մարդ , որ միչտ անրա խտի
ել
թչուառի
բարօրութեան
Համար էր մտա—
ծում
, մի մարղ , ռբ աչխատում
էր նեղ
եալի
Հանղստութեան
Համար,
կարո՞ղ էր
սրիկայ
լինել :
Նե րքին
ձա յնր պատաս խան
ում էր՝
ոչ :
իսկ
մ իեւնո
յն
մամ անակ կարո
լի ան ֊-
սաՀմ ան բաբեմ աութեան
Հետ խառն
նր–
կատւում
էին արարմռւնքներ
, որոնք բա–՛
րի մարդու
գործեր
չէին։
Մտբոյի
յայտ
նած
ղա ղան
ի քբ՝
«քանդուած
մ ատոլռի^
մօա,
Ղյսնլփ - Գարայի
մէշ, այն
նուիրա
կան
ձտռերի
Հովտնու տակ ,
թէ ոբ -
պէս
կարօն
սպաննել էբ էր
րնկերներից
մ է կին , մի
Հնզ կացի երէտասարդի
, ա -
մենավւոքր
կասկածանքի
պատ^ւառռվ
, -
այս
սաբսավւելի
եգեռնազործութիլնր
ես
տակաւին
մոռացել չէի : Իսկ տյմմ իբ
նամակի
մէշ նա ծերունի
որսորդին
ա -
ռաշարկոլմ
էբ մէ ուրէշ
չարագործոլ
-
թէ՛ն՝
— «հանգստացնել»
Հողւոց
վանքի
վարդապետին
, կարել
մի օծեալ
ղլուխ ,
եւ կիսախելագաբ
ԱրՀէն պէաք է կատա
րէր
դաՀիճի
պաչտօնր է ՝՝
ՐԱՖՖԻ
( Շ - ր. )
