Յ Ա Ռ Ա Ջ
՚՚^^\Ր^
Ա Շ Ն Ա Ն Տ Ե Ր Ե Ւ ԱԹԱ Փ
՚ ^ Պ ք ^
Հ էսկ սւոա կէէ րգՆե բու
Հ եէէյ
էք ԼՆք
եէ
-Ա
կրնէէէնք
Հէէէէէէէէէէէ
III
ել , ււր վերքերս
երկու.
սւս՚րուսէՆ
րնթացքին
, Վազւլէն Ա– Ամե ֊
նայն
Հայոց
կաթոդիկոսր
, զանաղան ա–
ս իթնե րոէք
Հ ալե շաՀ պաաղաւքներ
ոււլ -
ղահ է Անթիլիասի
կաթողիկոսութեան
:
Ջենք մխաեր
նոյնսլէս, որ այդ րՆդՀ •
արւոայայաութիւններոլ
Հեւո դուղլՐւթա -
ցարար
քլաաարուահ
այն բոլ"/՛
ձեռնարկ—
ներր , որոնք սաՀմանուած՜
էին
լուհելու
վիճելի
խնղիրներր
:
Մեր
Հա էլառա
էլո րէլ
քլոդմր,
աեւարար
յէչե ցնե լաէ այս
իրո
ւլո լթի
ւննե րր
միա
յն ,
Կ^՚՚՚֊ղէ
"՚ յն աւդաւո րութիւնր
սաեղհե
լ , որ
էշմիահնի
Ամենայն
Հայոց
կաթողիկո
-
ո ութե էէէն կուլւէէ կաաա րուահ
էիորձերր
Հանղ իսլահ
են միշա Անթիլիասի
աեւական
խնդդիմութե
աս Հ
Ո՚֊րէչ
1
"Օսքով ,
ներէլայ
քլացու
թեան
ւդա աւս ս խանա ա ունէ Անթիլիասի
էլաթողի–
կոսսւթիւնն
է , եւ ոչ կքմիահինր :
Հաստատելու
Համար
սակայն
, այս հա–
նրր
մեդաղրանքր
, չէւ բաւեր
միչա
յէ՛չել
Վաղղէն
Ա. կաթուլիկոսի
խաղադւսսիրա
֊
կան,
քբիստոնէական
ել Հայրական տր —
աա յայտ
էււթ իէննե
րբ :
ԱնՀ րամե չա է յստակութեամբ
Հիէէնաւո -
րել ել սլաբդէ
լ այն ս էլդրունքնե
րբ ,
որոնք
Հիմ ք սլէաք էր հառա
յէին
առա
քաէլ
րուահ
Համ աձա յնոլթեան
:
Անաե
սել այս կաբեւոբ
սլարաղան
, էլր
նչանակէ
տեդաւիոէսել
վէճի
հանրութիւ
-
նբ
. նսեմացնել
Հաբցի
կա բե ւո բութ իւնբ
ել
վերքին
Հաշուով
հիհադելի
դարձնել
մեր
աղղային - կրօնաէլան
երկու մեհ
կեղ րոննե
բու
անՀամաձա
յնոլթեան
սլաա–֊
ճաոներբ :
Անթիլիասի
անոլդդելի
Հակառակորդ
—
նեբբ , գմուար կ ենթադրել
, որ չեն . բմ -
բռներ այս ճ չմ տ րտութ իւննե ր ր՝ է Անոնք ,
ամկնքկն
աոաք
հ^անօթ
են
կքմիահնի
կողմկ– առաքաբ/լուահ
նախաւդայմաննե
-
բուն , բա
յց
ինչսլկս
մ իչտ
գիաակցաբաբ
մոռացութեան
կուաան :
Փորձենք
թարմացնել
ուրեւքն ,
իրենց
յուլնահ
ել
հե րացահ
յ ի չոդո
լթ
ի ւննե ր բ •
Վաղղկն Ա՛ ԱմեՆայն
Հայոէք կաթոդի -
կոսբ,
31
Ցունռւաբ
1956
թուակիր
Հե֊
ոագբուլ,
Կիլիկիոյ
Կաթալիքլսսաքլան
Տե–
ւչասլաՀ
Խորկն Ե սլի՛՛ կ
՚ ՚ ՚ Դ " "
ին
կքլ աեւլե -
կացնէր.֊՛
« ...Ոբոչահ
ենք
անձամբ
մասնակցիլ
Աեհի
Տանն
Կիլիկիոյ
կաթո
ղիկոսի
բնտրութեան
եւ օհման »;
ՎեՀափառ
Հայրապետի
այս անա1լն1լալ
Հեռաղիրր
իսանէլավառութեամբ
բնգուն -
ուեցաւ,Անթիլիասի
Միաբանութեան
եւ
դադթաչխաբՀի
բովանդակ
Հայութեան
կողմկ ; Իր մամանումբ
ոդքունուեցաւ
ան
նախրնթաց
ցոյցերով :
ՊաՀ
մր ենթադբուեցւու
, որ
Ամենայն
Հայոց
կաթոգիկոսի
ներկայութիւնր,
պի
աի նպասակր
Համ ե րա չխութեէսն
մթնո -
լորտ
մր ստեդհել
կա
թ ո .լի էլո ս ա էլան րնտ–
բութեան
չսւրք ՚
Աբգաբել
, Ան կէ , որ իբբեւ
Հայոց Ե–
կե՚ւեցւոյ
Հէէէ/եւ որ Գերաղ ո լն Պետ ,
քլսչ–
ուահ կբ ա յս պաբաէլ ա յէւն է՛լլ՛" է
միակ
ի րտ ւա րա բ ր ;
Այս
"՛Ր՛լ
՚ " ր աէլնէլալութիւնւներբ
չիրա -
էքանացան դմբսէխաաբաբ
:
Անթիլիասի
մկք կաասէ րււււոհ
նա խնա —
էքէոն ԷսորՀ րղսէէլցոլ
թիւննե
ր ո լ
բնթացքին
,
՚ԼեՀսէվէէսո
Հէս յրապետբ
էոռաքսէբկէ՚ց
էլ"՛–
իսա կա
յել մեբ
աւլղ ային - եկե ղեցա էլան
օրկնքներլւ
: իրրեւ
էլորձնաէլան ա ր ւոէէէյէս ք–
աութէէւն՝
ււլէոՀանքեց
յէ,էոաձւլել
կոէթոդի–
էչոսաէլէսն րնւորութեան
Համաբ
օրնիաւս -
րտսլկ ս նշանաէլա
ահ թուաէլանր
( 14
վէե–
1էւբուտր–^ -
Ամենահանբտէլշէւռ
պտրաէլան
այն կբ ,
որ կքմ իահնի
Պ ս՛՛ո ուի
րւս էլութ իւն բ , իր
այէլ Հաէլաօբ էէնա էլան տո տքա
րէլութ
իէննե–
րով,
ւիաոտօրէն
չեղեալ
էլբ նէլատէր ագ–
օային սա1ււքտնաւյ|աւյ*|սնը՝
միաէլ ա -
մուր
էւլաաուէսնղանբ
, ձ՛եր աէլղային - ե–
ք^եգեցաէլոէն
քլաղմ ա կ ե բ էէլս ւթ
ի ւննե ր ո ւն %
Պարւլուեցաւ
միէսմամէէէնւսէլ
, որ կքմիա–
հինբ
հբւսղրահ կբ սաՀւէանաէէւակել
Կի -
ւէ՚կիոյ
կաթուլիկււսութեւոն
նոլիբաւլոբ -
հուահ
դերն ու ի րաւո ւնքնե ր բ
Հոգեւոր
թկ
վար չաէլան
մ արղե բուն
մկք :
Անթ իլիասէէ Մ իս՛ ր՚սնութ
իւնբ եւ իր
Հեա
թ՛եմ ի օբինաէլսէն
մ արմէւննեբբ
, ա յս պա
յ –
մ աննե բու
մկք կր
,
Որ ցաւաէ ել տառա -
պանքաէ , Հա րէլաւլ րուահ
եղան
մեբմել
•ԼեՀավէառ
Հայբտոլեաէէ
ւո քն բոլոբ
թելա–
դբոէնքներբ
, էէբոնք խոտոր կբ Համեմա -
սէէին
մեր աղղա լին - ե կեւլե ցական
Հ էէմ–
նսւէլան
օբէն^էեբոլ
տբտմ աղ րւււթ իւննե -
բուն եւ չաՀերուն :
Հեա
րւս
ւոր
կ ՞ր անՀետացնել
սւոեդ -
հուահ ա յս նոր դ մ ւււար ո ւթի
ւննե ր բ
Եթէ
ղմուար
է. վճռաէլանաւղէս
պաաաս–
էւէոէնել ա յս
Հարցում
ին , էլարե լէւ կ
մ աա–
հել , որ անկա րե լէէ չէբ աոնուաւլն
գանոնք
մԼգմացնել
կարեւոր չավւաէ մր
,
եթէ Ան
թէւլիաս
Հաւաքուահ
մեր
բարձրասաիճան
ե էլէ՛ էլ էէ ց տ էլանն ե ր ր , էլանէլնահ
րլլա
յին
մեբ
Հէւմնական
օրկնքնե
բու ՛պաշտպան
ու
թեան
ւոեասէլկ տին
էէ
րւո
ք :
.
Գմ էւա էսաայւայւ
. Հաեասս՚եյէ
>ոձ^^ —^
նԼւյաւ %
Գաբեւլին
Պաաբէւաբքբ
, ամենաեբեց եւ
Հեգէէնա էչա լէէբ բա րձբասաէւճան
եկեէլեցա
—
կտն
իշխւոնաւորր
, առանց
"՛յէ եւ ՚"
քէի
քէսաաէլ ս՛է ր եղաւ
մեր Օբկ նքնե բու
քնքու–
մէէն։ 8 ա տ կան շա էլ էէէն են Անթէւլիասէէ Վե -
ՀէսրաՆին
մկք,
19
Փեարուար
195()/»յ»
դու–
էւէսրուահ
Եպիոկո՚՚է՚՚սաէլան
էսորՀրղակ ֊
ցուէլան
մ ուլուէ ին իր ճաոի
Հեաեւեալ ար -
սէէս քու յտէէւթ էււննե րբ • —-
« Այս սեղաԸին գլոՆ|սն օւնինք ւքէկը ,ււլւ
ի(||ւ1;է. անհատ Տ– Վագգէնը չէ, այլ ա»ք–
բւււլջ հայ ու բ եան
ձայ նլւ ունի իր ւ1րայ ,
Հայաստանեայց (յկեցեցւոյ բարձրագոյն
հԼւլինակութիւնն է : Անշուշա
եկեզեցի8
ունի իբ օբէնքներր եւ կանոններր, անոնք
Աշունբ
, ձէէրան նաիսադոլոքէ
, աերեւա—
թաւի ով
էէր յատուկ
ղ րոչձ ր էլբ բերկ բբ–
նութեան
X Մ սայլ ու ղոբչ
երէլնքի
մբ
տաէլ, աՀա. տերեւներ
ղեղնաւոլն
^ նա —
է՛լ՛ն քաղ ոյն , ոսէլեդօհ
էլամ
էլաբմ րաղ ո յն ,
էէվէոսւահ
դԼտէւն անէլենդան
,
իսադալիէլ՝
Հաիին
քմէսՀաճոյքներէէւն
ու ոաքի կո -
խան
անոլշադ
էէր անցորդ նե բու : կան տա
էլաւին
տերեւներ
, որոնք
կբ
յամաոին
էլաո շահ
մնալ
էւրենց
ճիււլեբւէւնւ
, ճդնա -
ժամ տյին ճիգով
մ բ ։ Աակայն
վաւլ թկ ուշ
աս էէնք ալ ււլէւաի արժանանան
նո
յն գ րմ–
բաէստ
պա յմաննե
բուն : Գեռ երկէլ կր, ա–
նոնք
ւլարւլբ կբ կաւլմէին
հառերուն
թէ
թուփերուն
, իրենց
էչանանչ
սաւանով է
Իրօք
ւոիսուբ կ բնութիւնր
ա^ան
% Ամկն
ասլբւէէլ կաէչ,
բո
յս թկ կենղանի
յարա -
ճուն
կերւդով կբ պատրաստուի
ձմ րան
էսիստ
ե ւլանաէլր
ղէւմաւորելոլ
րնաիսօսա —
1լւոն ներքին
ե րք.ւո յթնե
բու ել էլտւլմական
աարրե
բու
վէ էէվէ ո խ ո լ թ ե ամ ր ;
Մարղէլայէէն
միտքր
միչտ ալ
Հեաւսմուտ
եգահ է
էլո րւլէ, լու
րնւււթեոէն
ւլաղտնիք
—
ներր։
Տերեւաթափն
ալ րնութ|^ո|ն
չլուհ—
ուահ
ւլադտնէէքնեբէն
մէէն է : ինչո՞ւ էչբ
թափին
տերեւներբ
Հ ԱՀա
Հարցում
մբ ,
պարղ
թերեւս,
սաէլա
քն ատոր ււլաաաս -
իսանբ էչր դձւււարանայ
տալ դէւաութէէւնբ
%
Մ ինչդ եռ որեւէ
մէկբ
սլիաի
Ր"Կր
թէ
ցուրտն է պաաճաո
բ :
Ու մէէնք րոլորս ,
իբրէէԼ
֊,ասարսւէլ ե —
րեւո լթ , անաարրերւււթեամբ
կր
ւլիաենք
բնութեան ալս ակամայ
մեբկացումր։
Մէ՛նչ բւոնաստեղհներ՝
կ^երւլեն
ղայն
էէ -
բենց րմբոնահ ու ղղացահ
եւլանակով է
Տերեւներբ,
որոնք
էլլւ նկաաոլին
բո
յ -
սերոլ
թոքերր
, ու մանաւանգ
կանանչա–
նիւթի
(քլոբոֆՒւ)
՚սչխ՚սաանոցներ
, աչ -
նան քանկարհ
էլր գւսգրեցնեն
իրենց
էլեն—
սաէլան
ղ ո րհ ուեկութ
իւնբ ու էլբ
թափին
խոր
ոուդի ու քունի
մուտՆելաէ հառ ու
թաւի։ Այս երեւոյթին
չենք
Հանդիպիր
ւոէէէք էլլիմ անե
րու
աաէլ , էււ ր
բուսականու–՛
թիւնբ
քլբ մնայ մչտադալաբ : կան սա -
կ՛ոյն
թուվ՚եր ա հաոեր
, օբի՚նաէչ
էչոնա–
բեբներոլ
րնտանիքր
, (է։դեւէէն ,
չ՚՚^Ի
1 ՚
նոճէէ Լէն–^,
որոնք
մչէոաւլալաբ ենու կր
էլիմանէէէն
ձմ րան
խււտութիւննե
բուն է
կադամախէ՚նէէրր
քււս Ոունաստանի
բարե -
իսաո ն էլլիմկս քին ւոաէլ
սւմլ՛՛՛՛լ ք տար
էէն էլր
սլւոՀէէն էւրենց էլլւէնան չո
ւթ
իլն բ :
Տե բեւներու
ղ էէ ՛լնութ եան
՚դաաճառր
բնա էսօսա էլ՚սն է,րէէւոքթ
մրն է :
Ցուչւտերբ
էւկէէելկ առ՛սք տերեւներուն
չ՛ւէրա էլահնա —
յին
նիւթերու
(փրոթ֊էին )
մասնիկներբ
էչր
՛ք՛ լ՛ք ւ՛՛՛ւէ՛ան , աւելէ՛
քարաշւորմ կր ւլուռ —
նան ու էլբ ճամբերղ
են
ղ կ ոլէէ ճ իււլ երն ու
արմատնեբբ։
Այն փոփոէսութեան
ղո
ււլ րն
թ՛" ց էլս՚նան չան
ի լ թն ալ էչր էլաղմ ալուհ -
է՛ւ էէ եւ. չաքա
լ՛ա
քին
նիւ
թե
բու
( կ|իւսիտ )
քանաէլբ
էլալԼ^էւոք
աւելի խաացեալ
նիւ—
թէէ բու տւս րրա
լու
հ՚ււմ էււէ
:
Ա քդ
րորաէլահ–
նւոյէէ՚ւէ էէւ. չաքտրային
է՚իւթէւրւէլ
րաւլա —
դ չէէււ թեամբ
յաոաք
կււլւլայ
ՍւնթՈսիանիք
կո չււ լահ
քի՛միաէլան դ ունանէէւթր
,
որուն
չնոչ՚Հիւ
աչէ՛ան
էոերելներբ
էլր դարւլալւ -
է՛լէէն Հրասլա
րիչ երանղնէ.րաէ :
Ալ ելոբդ է այսաեւլ
նէլաբաղրել
տերեւին
կադմ ա խօս ո ւթէւ ւնբ : Եթէ
ման բադ
կտո՚է
դ էւա ու
էւ աե
րեւ
լւ , մ անր
խողո՚էաէր՚ե
բու
ցունց
մ ր կբ պւս բդոլի
, էլա բհ
կ ք
սարդի
ոստտյն
մր է՛լլ՛՛՛ր ; Ոուսա բաննե բ լ՛ նկա -
աահ
էէն որ , ա^՚ան
, տերեւին
էլոթունբ
ճէւլւլէէն միացնոէլ
մասին
մէք եւ
տեղի
էլ էէլ էէենսէն անսովոր
փոէէէոէսութէ՚ւննեբ
,
որոնք
նախ
էււնշտէէնե բն են ւոերեւաթա -
վ՛ին
:
Ոքէ՚քներւ՚ւ
Համ ախմ բում
մբ կբ
յայանոլի
եւ միայն
կենսական
խուլս —
էէաէլներբ անվէով՚ոխ
էլբ մէւսւն : Այդ րքիք—
նե րւ՛ւն
էլեանքր շաա էլարճ կ :
կոթունին
Ա՛րտաքին մասն են • րայց կայ նաեւ ներ–
1ինր . որ շատ էական է, ո՚ւցին է ան , որ
լյէբն իսկ է ։ Մեր եկեցեցին հւնի մէկ գը–
լու|ս որն է Ամենայն ՀայոցՀայրապետը :
(յբբ ան նամբայ կբ ցուցնէ մեցի , օրէնքի
տաոհն աէս՝ք
ոււ էաոճհնքտ.–
«
Մեէլնաթեան
սչկաք
չէլայ։
քք. քս էէէոա յնութ էււէէր էէր աւերբ էլատա —
րեց :
Մ է՛ ր բարձր
ե էլէէ ւլե ցա էլանութ եսւն մկկ
մս՚սէէ այո մտա
յնէէէ թ էււնր իր գրօշմր
դր—
րսււ ՝ ԳաՀ իրկի Ե պի՛" էչ" պ՛՛սա էլան ^ողո -
վէւ կուլմէ Կիէիկի"
յ
կաթող
իէլ ՛ւս ութ
եան
չ ՚ ՚ է ր ք Հանուահ
դաաա՚՚լարտելի
որոչում—
ներուն
ւիրայ ;
Եւ եթկ կր կարհոլի
, որյանուն
էէէ"՛–
.դադութեան եւ Հայաստանեալց
Եկեւլեղ ֊
ււ՛լ
մ էէա սնա
էլս ւթէ, ան
պաՀ պան՚էւձ՛
է՛ն .
անՀբտմեշտ
էր
սւմկնքին
ոլարտաղրել
Գարե՚չէ՚ն
Պատրիարքէէ
քաբողահ
անպա
յ
—.՚
ման
֊էնս՚ւլանղ
ու թիւնն ու էէսաաՀ
ութիւնր
Ամ ենա
լն Հա
յոց
Վե Հափառ
Հա յրապե -
1
աին,
բնդ
ււ ւնւ ինք
, որ այս գնաէ աւղա՚>ով -
ուահ
Համաձայնութիւն
մր,
աւելի վատ
է, կործանարար եւ վնասակար , մեբ նեբ
կայ սլաոակտուած վիճակին :
Ոչ "Ք պիաի
ու
՚լէր,
խնղրոյ
աոարկայ
ղարձնել
Ամենայն
Հ՚սյոց
կաթողիկոսի
բչ-^^-ք, , Բ"–յց մեր
օրերուն
եւ
Ներկա
ք սլւս յէէ ան^ե բուն
մէք,
սլարտաւլրեէ
ենէձ
էէ՛
ր քլուէէլ անոր
Ր"
է"
Ր
թե
լագրանքեե—
լւուՆ
, կր
Նշանաէլէ
անձնտաուբ
Րէլա
լ այն
էէ
շէսանոլթեան
, որու
անմ ի քական ադդե —
ցութեան
ենթաէլա
լ
է
Ամ
ենա
յն
Հա
յ.ոց
կաթուլիկոսր
% Եւ որու աեւական
երագն
է
պւսռակաե
լ Հալ
մոդուէուրդն
ու իր եկ ե–
ղեցին,
սէլսելով
Անթիլիասկն
:
Այս
լէ աանղ
ին գէմ է
, որ կր
պայքարի
աւլատ
աշյսարՀի
Հալոլթիլնբ
եւ
ոչ
ք^է
կքմէւահնէէ
եւ
էէր
ԳաՀտէլալէէն
՛լէմ :
Հապճեպոէէ
մաանանշուահ
ալս
Իր" —
ղութիւններր
բաւական
են , աւելի
պաբւլօ–
բկն
տեսնելու
մեր
ներքին
անՀս՚մաձայ
-
ն ո լ թ ի
ւնն
ե բ ո լ պաաճաոներբ
%
Ա. ՏԷՐ ԹՈՎՄԱԱԵԱՆ
Ե Ո .ԻՇԷ
Ջ Ա Ր Ե Ն Ց
(Ծ՚ՍՆՕ-ԵԱ՚ե ՕՕԱՄԵԱԿԻՆ ԱՌԻԹՈՎ)
Տ՚առանգոբդբ
մեհ սե բունդ
ի մր ,
որուն
ամ
^նկն տագանգ աւո բնե րբ դոՀ
ղացէ՛ն
թրքական
բարբարոսութեան
,
արեւմտեան
Հայասաանի
մկք,
Ա իամանթօ
, Վարու–
մ ան : Արե ւելեան
թեւին
ներէլա յացուցիէ
«-
ներր , Թ՚՚ւմանեան
, Տէրեան
^ կր փակէ
էւն
իրենց
աչքերր
, երբ Ջարենցբ դեռ նոր
սէլսահ էր բաբձրանալ
:
Եթէ
այս չորս
անուններռլն
վբայ
աւել֊–՛
ց րնենք նաեւ
Մ եհարենցր
, քիչ
մ ր աւե
լի
Հեռաւոր Ա ա յաթ
Նո՚էան
, լ^որոչահ
/լԸր–
լանք ա յն աէլերբ , որոնցմ է էլբ բխի Ջա -
բենցբ : Այս աարրե
լ՛ տսէրրե
լ՛է
էլաղմ
ուահ
9ուրե
րր
էչբ թաւէ՚ին
, առաւե
լ կամ
նուաւլ
քան՛ս
քլո ւթե
ամբ , Ջարենցի
մէք, էլբ
Հարստացնեն
,
էլ ուռեցնեն
, արգկն
իսէք
բնաէլանօրէն
յախուռն
Հոսանքր
, ղայն
էլբ
վեբահեն
յաճախ
քրվէմի,
Հեղեւլի։
Հեւլեդային
բանաստեգհ
մրն է Ջաբեն -
Առաւելուվմիւններով
ու տկարութիւն
-
է ել՛ով, որ այէւպիաի
էսա՚ւնուահք
մլ՛
էլՂնթագրկ
:
Ոսկեփոչվէն
Հոն խաոնուահ
կ
յաճւսէս
•ա.։ ւ։ւէն,
աիղմին I
Նարեկացիկն
ի՚էեր , մեր ամկնէն
Հ ս ւ ։ ֊
րխային
քերթուլն կ Ջ՛" րենց բ :
•Բբիստոնկ
ութեան
էլնճիռնե
րր , Հա՛լա -
ր, մե՚սկի
էսս՚ռնարանին
մկք
նետեցի»
Ն՚սրեէլէսյ
Մենաստանին
ճւլնալորր
, մեէլ–։
ս։ա լու
Հ ամ ար
մե ր կրօնա
չո
ւն չ մեհ ս՛էլ
ոյն
քերթողր
..
Ջարենցի
ճակատսէ՚լ
բիբ
էինք
նետե^
քսանե
բո
րւլ
ւլսւ րու
րնկե րա յէւն կնճ է՛՛ւնե -
րու
Հրեղկն
աւագանին
մէք,
Հաձաչ •
խարՀային
սլաաերաւլմ
, ռուսաէլան
լեդա
ւէէէ՝ էսութ
իւն ,
Հայ քե բթ ալութեան
բ^ւ՚՛
հ՛ս քք՛ է՛՛՛է իր *՝"^ էնէն աաբօբինաէլ
գկմ
քե
ր–։
՚քկկր
Մ "՚ ր ՚^ն ե էլկն էէն ու Հ ուլեէլսւնէւէ՛
աՀաւոչ
սլւս յքա
րէն
հնան
Ն
Ա
՛է՛ե էլեան
"՛ն՛է աՀ եր -
ղերբ :
՚
Ջարենցէւ
մէք
սլայքարր
քաղաքական
էբ։
Ա՚լ՚լայէէէւ եթէ էլ՝ուդկք։
Հայ
մէսչլդն
էր որ Հոն Հաէլաղր՚ւլահ
էր էլուսէսէլցու -
էչէսնին : Երբ այգ կռւսաէլցա
թ իւնբ
էլլէ
1ւոչռւ էէ Հաձ՝այէւաէիարւէւթիւնւ
, աւելի
Հէսո–
էլնալի
էլր ղառնայ այդ նեբքէէն
բւլքաոլ -
ձին
ումդնու
թիլնր
յ
ս խալ
չմ ե էլն ենք սւո էլա յն : Անււնց
էքէ
շ
ապրող
Հաէչս՚դիր
ուժերբ
Հաւասարապէս
ղօրաւոր
են : Լ,արեէչացիին
մէք
մաբմնե֊.
դկնին
աենչեբբ
նոյնքան
Հբաբսրբ
են ,
որքան
Հողեկանին։
Ջարենցի մօա, ՀԱ, ^
յութեան
իբ սկրր
նոյնքան
Հղօր է
,
Որքան
Համս՛ նավաբութեան
Հանդկպ
իր սնոլ -
ցահ
Հաւ սւտքր ։
1Լակէ արէլէէ՛՝
տոամը :
Երկու
առամնեբր
։
Ե բկուքին ալ բանասաե՚լհութիւնբ
ւ,– յւլ
ներքին
անողոք
պայքարին
պաամ
ու -
թիւնն
կ։
Ումերկն
մկէ^
« լ
միւսբ
ս՚սէլայն , ւիեբք
էէ
՚իել՚քոյ պկաք կ էուււնէւ յաէլթանաէլբ
:
Երքւ"ւքն ալ կբ յա՚լթեն
, է՛ դէ՛ն
իրեէ՚ց
քլէւս՚նքէէէէ : Ոաէւթսւնաէչ
նաէս՝՛ իբբեւ
րս՛ —
նսւստեէլհ
ութիւն
: Ոաէլթանաէլ
նաեւ բա -
ր՚՚յ՚՚՚քլ՚՚՚ն մէսրւչին
մկք։
Նարեէլացէէէւ մկք
յւո էլթաէլան
էլելլկ
հոցեպաշտր ,
Ջ՚որենցե
։քկ ք՝
հայապաշտը :
Ո՛– ււբքա՛՛ն ալ տարբեր
րլլան
կնճէէււնե–
ւ՛րն ու ւլ ղ էսմ որբ , ոլ՚ււնցմ
Աէէ
շաւլ աէս
ուահ
Լ ՛Ի
է, րէլու քերթալնե
րր , ո րքան ալ սւա ր —
քէ-՚՚ր
էւրենց
ւլոբհբ
, բստ է""բքէ՛ եւրսա
էե՚ի,
«Գիրք հաոաջանաց»Հ/
սւսկայն ,
^է• էլ քք. լ՛՛՛ի աասբ
ձ՛
թ
է՛ն
՚լաբե ր էչու՚չ ս՛ յ ւէւլ–
Խէէէել
«Գիրք ճանապւսրհի»/»
յ՚ս՚լէմ՚ո -
Ն՛էլբ :
Այս յաէսուոն
,
բա՚լմս՚թէււ
Հէսէլաւլէէր
քւմերկ
դեէլէսէէարռւահ
, ու բացաո
իէլ
ր
թ է է
էլա էլան խէսոնէէլսւհքէէ տէ ր բսւնաս -
ա^^^ծ՜ք
ապրեցւ
աւ
Ա
՛յ՛լ առաս բ
ամբոէլք
էէ
՛՛՛ն ել եր էլ
՚էԼ
աարի , իր
աասնեւութ
ւք^րէ՚քկն
մէէնչեւ
քառասւլլնր
, եբբ մեռաւ
անարղուահ
, րանաէ՛ մր մկք
ւ
Ա՛պրեցաւ
անէլեդհօրէն
, գէւտակից էւր
քլքԼո՚մին,
ապրեցաւ
խէէբապէս
, քաքա -
բաբ
, յաճաէս
էսենթոլթեան
Հասնուլ քա -
քոլթեամբ
մր \
Աբուեսաաւլ
կանեբ կան, էւրոնք
ամբո՚լ—
քո՚էէէն հահէլուահ
են իրենց
ւլոբհէւն
ետեւէ
Ո՚բի^եբ
ամ ր
՛է
՛լ քուէ ին ներկայ՝
էւրենց
ա—
մկն մէկ կքին
մէք։
Ջարենց այս ՛էերքին -
ներկն է ։
ինչ որ րբահ է , ւլւլացահ
, մաահահ ,
յանձնահ կ թու
՛լ թէ՛ն : Ատէլէ ՝ էւր
ղ որհ
էէն
այլաւլսւնութ
էէւնր , էսաոնա էլուէմ էւ ւն ր , ան
Հա ւասա րութ էււնր : Ջարենց
չէ ւլտահ ,
ինչպէս՝ Տէրեան է բբահ
,
Աեհալւենցբ
։
ինչսլէս
Պաո
լկբ
մբն է րրահ,
Վալկրի
մր։
Գրահ է Վիքթոր
Հիւկոյի
նման
ամէն
բանէւ
մասէ՛ն։
^առնուահքէէ
էսնղիբ :
Աքս , պարղօրէն
լւս ե լու
Հ ամ ար թէ իր
քե ր թ ու ահնէ, բուն
մ էք
֊> ալա տւո րւէ օ
րկն
ա րձանաէլ բ ՚էւոէհ ենբոլոր
՚լկ՚՚լքք՚րր,
թբ—
ւականներւ
՚էէ
եւ անուններով
;
Հոն
էլր սւեսնենք
այն էսմկնբ
է՛է՛չ որ է՛նք
րրահ է , էւբ
աէէւլափոէէւռւթիւՍներր,
կարս , Երեւան
, Մ ոսէլուա
, Լենէէնէլրաա ,
կոէէւներբ,
որոնց
մասնաէլցւսհ է, ճամ
բորդ ութի ւննե ր բ
, ֊ ~ Պոլիս,
Փարիղ., Վ^ե–
նեաիկ,
Պեբլին,
կիներբ,
ղորս սիրահ է,
անոլննէ, բուէ , թ ուա կաննէ^ ր՚էվ : կր աես —
նենք նաեւ ա յն ամկնր
է՛՛նչ որ աեւլէ՛
ռւ
նեցահ է իր չուրքր :
կ. ՓՕԼԱՏԵԱՆ
(2 Շար.)
Fonds A.R.A.M
