8
Ա Ռ Ա
Ջ
Հր պսւտճաոր
, որ Լաթայի
սււր/ձցո, ֊
թիւնր
գօրռցա,
երկրին
մկք։
Ներկայիս
իՆսէոն1ւքի,ս
Ոէնի
երկու
դկմքեր.
Աոքար–
նօ
եւ. .^էսթէս
ՀւսնրապեսէոլթեսւՆ
՛ք,"՛
խէՈէք
աՀ
Աոքար–
նօ սիրուահ
Հ
ազւքայնէս կաննե րկն եւ
Հւ«–
մայնավէսրներու
մկշ
թ էնամի
չունի։ Հա
թ՛"
՚^ակսւՀէԱէքէս
քնէսէքար եւ. ւքւսՀւքեասւ -
կան
. երկուքն աչ ժ ոէչոէիրւչ ա կան
՚ւկմ -
քեր
I
ւ
՛նա
ոնե
ւ չ ի
ո ք այս երկու
ղե
կէսէի
ա րնե րր
իրարմ
կ
էոարրե ր քւս ղաքա կան աես ակկ ա–
ներ
ունին։
Աոքարնօ կր Հալաաայ
կաոէս–
էիարութեան
մր, որուն մաս կր կաւրէեն
երկրին
ք
՛՛՛ւ
՛՛ր
կ ոլս էէէկ ղու
թ իւննե րր : Հա
թա
ղէմ է Համա
յնաւի
էո
րնե րոլն
, նկաաե -
չուի որ անոնք
աղէչ սւ քին կէսւրքակերսչոլ -
թիէն մր չեն ներկայէսցներ
:
Ղ՛ի լան աէչ իաական
չրշանակնե
ր ր
՝էԱ1
ր ց
կուաան
, թէ Աոքաչէնոքի
՛ք կմ կաաար ֊-
ուահ
մ ւսՀափոքէձր
աէրչա րա րութ իւն
մ ր
չկ՞ արղեօք ։
Միւս
կուչմկ , պկաք է րսել,
ււր ինաո֊–
նեւյիոյ
մ աՀմեւոէսկան
մողովո
ւրւլ ր
ղէմ
է
ւչ աէչ թատ
իր ութ եան : Աքս ձէչտում
ին
>( րէ–
թաւոր
փաստերէն
մկկն աչ Հւէչանաացի
—
ներոլ Հեա իրենց
ունեցահ
տարակար -
հութիւնն
է :
11Ա7
Մ՚սրաի եւ
1948
Աունուարի
մո–
ղոէիներոէի , որոչուահ
էր որ
1949
Ղ՛եկ -
տեմրե ր ե րեսոլնէն
առաշ
ինէոոնեպիա
,
իրրել
ինքն ի չվսան
էղետութիւն
, ենթակա
յ
պիտի
ԷՐԱ՚^ր
որեւէ
երկրի : Այ՚Լ թոէ-ա -
կանէն
սկսեալ
, Ւնա ոնե ղիա անկաթ պե -
տութիւն
մրն է • ա քսուՀանւլ
երձ ,
Հոլան–
աացիներր կր մերմէին
Հեռանալ
Ն՛՛ր ՜
Կինէէն
։ կտղեցան
վէճեր
, տեէլի
ունե —
ց ւււ՛հ խորՀրղակցութիւններ
, սակայն
կ՛ո–
րելի
չեղաւ
Համաձա
յնութ
իւն
ձ՛ր գոյա -
ցնել
տ
Նռր
Կինէի
Հարցր
աւելի
րարղ
րնոյթ
մր ստացաւ
, երր
195-3
Աեպաեմրերին
Լա
Հ է յ ի կառավարութիւնր
իր ԱաՀմանա -
ղ
րութեան
մէշ փոփոխռլթԼււններ
կատա–
րելով
, ա լղ Հողամասր
Հոլանտայի
ան -
րամանելի մկկ մասնիկր
Հո չակեց :
ինաոնեղիա
ԱԱԿԼէն
ղիմեց
1954/՛*՛:
Ցարղ
լուհ– ում
մ ր չէ ղտն
ու ւսհ սակա
յն :
Այս
պայմաններուն
մէշ, ինչպկս կր ւլրեն
տեէլական
թերթերր,
ք՚նտւէնեւլիա
ղիմեց
խիստ
միջոցներու
, երկրին
մէշ չէղոքա -
ցնելՈէԼ
Հոլանէոական
րնկե րո ւթիւննե
րն
ու
Հաստէստութիւններր
: Արկրին
մկշ ղրտ -
նուուլ
Հո լանտաց
ինե ր ուն արտաքսումն
ալ
որոչուահ է արւլէն
, կր մնայ
ղորհա -
ղրութիւնր
Թ՛
Ա–
Թ–
ե՚ԼԻՇԷ
ԶԱՐԵՆՑԸ ԵԻ
ԳՊՐՈՑԱԱԷՐԸ
ձ Ա Յ Ա Ս Տ Ա Ն
ԵՐԱյ֊ՇՏԱԿԱ՛Ն ԵՐԵԿՈՅ
Երամչտասէր
Հա յրենա կիցնե
րռւ մեհ
թ ի լ մր, փռէ թացահ կր, անցեալ
չարաթ ,
Նոյեմբեր
30/.1»,
երեկոյեան
մամբ
Օին ,
Պոմէւնի Ա. ԱաՀակ
Աեսրոպ
սրաՀբ,
իր
ներկէս յու թեէսմբ
քաշալերեչոէ.
Հէոմտր ե -
րԼէտէէէէւէորւլ շութա
կաՀ արներ՝
Աարութիւն
Ի չիսանեանի եւ Հրա լբ Գլբճեանի
անղ
բա–
նիկ
նուաղաՀանւլ
էսր
Ե ր՛ոմ չտէս կան երե կոն
կաղմակերպուահ
Կ բ , Մարսկյլի
ե րամ չաանոցի
շութակի
րւոմնին
էքարիչ - ուսուցիչ
եւ
նախկին
<(.՝Րնսէր% երէլչախումբի
խմբաէիար՝
Պ՛
Տակոբ
՚Բիլրքճեանի
նախաձեոնութեամբ։
Ցայաւսէլ րին մէսս կր կաւլմկ ին ղ
ասակ՚՚՚ն
անուանԼէ ե րէսմ ի չտնե բու
Հե ղինա կութ
իւն
ներ եւ հանոթ
Հ՚սյ
եբղաՀ աննե բու
՛լ որ ~
հերկն
սիէ՝րուէոհ ու ւլնա Հ ա տ ո ւէսհ երէոմ չ–
տէսկան
կտո
րնե ր :
Աոաշին
անղամն կբ որՆոբ
Աեբունղա–
կտն մեր երկու
րնկերներր
Հանւլէս կու
ղսւ յին
լատ
ո լ կ ե րաձ չտական
լա յտաղ
րով
էէբ
I
Հակառակ
իրենց
թարմ
էոարիքին ^
եր կռէ. ա րուեստէսւլ
կ էոնե րր
յէսշուլե
ց՛՛՛ն
ունկնղի
րնե
րոն
վւոիսէսնցե
լ իրական
յ ո ւ -
ղում : Լէմրոչիսնեցինք
դասական ու
Հ՛՛՛յ
երաձ չտռէ.թեէոն
՛լ ե ւլե ց կութ իւննե ր բ :
Երկու
ե բ
ԼէէՈէսսէս
րւլ ա բուեսաա
ւլէ տնե
^»
ալ
ունին կենսականբ
.
արուեստագէսւի
իյաոնուածք։
Ասոր կալքին ի յս՚յա
բերին
մատներու
ճկունութիւն
եւ աղեղի ու.
ձախ
ձեոքի
Համաչափ
խաղարկութիւն
։
Նուաւլ ռէ.ահ լաշոդտէլո
լն էլտորբ
կարելի
է նկատե
լ Վի՚Լարոիի
քոնչերթօն տ
Հրա
յր
Գլբնճեան
ւլ ե՚լեցկօրկ
ն նոէ աւլ եց
Ա սլենղիարեանի
«.*Լա լթ ա րմ ա»ն ու կոմի -
տասի
«կռունկ»ր ;
Իր կարէլին,
Ցէսբոլթիւն
իչիսանեան ,
•Լաբպետօրէն
նուաղեց
Ապենւլ
իարեանի
«Երեւանի
էթիլւոնեբբ»
, Ա.
Խաչատռլր–
եանի « Օրօրեր եւՄիյոյի
քոնչերթօն
։
Օր–
Լիւի
Գէսցէսնճեան
, դեռ
վերշերս
Մարսկյլի
երտմչտանոցէն
պսակոլահ ա -
ոաշին
կարւլի էէրցանէսկուի
, ւլտչնակի յա ֊
շող
Ր^՚կերակւյոլ^իլն
մր ապԱւՀյււ1եց
.^յէԼ
նեբկաներու
էքւաէիաքին
վրայ
իր
նուաղ՚աՆ–
Ա.
քօ՛"
չատուրեանի
քէօքէոթէոն
ցտալ
մեհ
րնդ
ունելւէւթիւն
Երամ չաաէլան
Հաճելի
երէ.կոյ մր ան ֊
ցուց ինք ։
ՆԵՐԿԱՑ ՄԸ
Տիչատակի
ողե կոչումները
կը չաբու -
նակռին
Գպբոցասէրի
Ա՚լշկանց
վարմա -
րանին
մէշ : ՛Բանի մր չաբաթ
առաշուան
Ալ.
ԻսաՀակեանի
ղբականութեան
մասին
դս՚սէս խօսու թիւննե
րէն ետք. Հայերէնի եւ
դրականոլթԼան
ուսուցիչ՝
Մ • Պարսամ
եան ներկայացուց
Եղիչէ
Զարենցի
կեան–
ՔՐ եւղրականութիւնր
, նկատի
ունենալով ;
րանաստեէլհին
հննղեան
(1897)
վաթսու–
նամեակր;
Գասախօսր
երեք
չրշաններու
րամնեց
բանաստեէլհին
կեանքն ու ղորհր,
աւել -
ցնելով թէ բոլորին
հանօթ է Եղիչէ Ջ՛" -
րենցի
ամկնկն
ղղայուն,
ամէնէն
Հայկա
կան ել աղդայնական
քերթուահր,
որ րո––
լոր
Հայերուն
սիրտին կր խօսի։ « Ե" իմ
անուչ
Հայտսէոանին
տրեւաՀամ
բէոռն
եմ
սիրում»;
Ե– ղասարանի
աչակերտուՀի
Ա՚լաւնի
Մարանկողետն
արտասանեց այս քեր -
թու ահ բ :
Մ • Պարսամեան ալս քել՚թուահին
ամէն
մկկ
տուլր բացատրեց
, աչակե րտնե
րուն
3
"յ9
աալոէի անոբ
խորքն ու դեղեցկու -
թ ի ՚ ն ր :
գ. դասէսրանի
էսչակերւոուՀի
•
Աղաւնի
կէսրտպետեան
արտասանեց
«Մօրս
Համար
կաղելֆ
քերթուէսհբ
, որուն
մասին,
նոյն
պէ ս րացատրու
թ Լււննե բ արուեցան :
Տիչատակի
այս երեկււն
փակուեցաւ
տեսչուՀի
Օր՛ Հ՛ Գարաւլաչեանի
խան -
ւրսէիաււ իսօսքերոէԼ եւ Գպբոցասէրի
քայ -
լերդով :
ՆԵՐԿԱՏ ՄԸ
ԿՐՕ՜ՆԱԿԱ՛Ն ՀԱՐՑԵՐ ԻՍՐԱՅԷԼԻ Մ Է Ջ
ՄԷԹԷ Ր Լ Ի ՚ Ն Կ Մ Ա Հ Ո Ի Ա Ն Մ Ա ՍԻՆ
X Աստոնած մահ կը ծայսէ :
X Մահը կը ծնի մեզի հետ միաժա -
մանակ :
X•Ապըիլ կը նշանակէ կարծել թէ մե–
ււած չէ :
X Եթէ մեր ականջ ներր աւելի զգա -
յ ա ն
րլլային , պիտի լսէինք մեսե|ներուն
երզր :
X Մտածել մեււելնհրհւ
մասին, կը
նշանակէ անմահ դարձնել զանոնք:
X Առոդջա թիւնր հիւանդութեան եւ
նակատտզրին սպասման որահն է ։
Երէլէսբ մամանակէ ի ՛Լեր ,
իսրա
լէլի
մկշ կրօնական
վկճեբ
չկային
։Հարցր
սկը–
սաւ ,րաբդ անալ ա յն ատեն՝ երբ
արեւել
եան
Ե՚֊բոպայէն
աա բաղիրնե
բ սկսան եր–
թ՚՚՚լ այնտեղ : Առաշին
տոիթո՚Լ՝
ղանա -
ղ՚"ն
չրշանակնե
բու
մէշ
Հա չա
աչքով
չնա յուեցաւ
արդէն
անոնց՝
որոնք
խառն
է ս մ ուսնութ
իւննե ր է^քտհ
էին։
Տեղացի
քր իստոնեանե
ր բ էլ՝տ լպանէին ալն տարա–
դիբնեբր՝
որ ամուսնացահ
էին Հրեանե -
բուն
ՀեէՈ
, եւ. , էիոխաղ արձարար ;
Ալս
բէւլորր ա լնքան ալ հանր
չէին
սա—
կու լն եւ կր
էէնէս
լ ի ն
էլւլ ա ց
էէ
է.մնե
ր ո
լ
սաՀ
մանին
մէշ, եբբ մեռաւ
Արոն
Աթէյն -
պեբկ,
Հինդ տարեկան
մանչուկ
մր, ո—
բուն
Հայրր
Հրետ
լ էր, մա լրր՝
քրիսւոոն—
էաԱէ լ : իսբալէլվէ մկշ քաւլաքաց իական
դե—
րեղմանատունե
բ չկան. Հարկ էբ
^չգեչ
թէ ղմրախտ
ւոէլեկբ քրիստոնեա^յ
է , թէ
Հ րեա
լ :
կ րօնէոկան
օրէնսդրութիւնով
տդէէէն
կբ պաականի
Հօրբ
կրօնին
, մինչ -
դեռ
Հրէական
օրէնսդրութեան
մէշ
մայ
րր նէլատի
էլ՝աոնուի։
\էնողքբ նախ ղ իմահ
է Հայֆայի
քր իստոնեանե
բու
դեբեղմա -
նատան
ւիա ր չութեան եւ մ երմ ուահ
. Հբր~
եաներն
" ՛ լ , իրենպ
էլէսբւլին , արղի լուաՆ
ԱՐԻՆԲԵՐԳԻ
ՊԵղՈՒՄՆԵՐԸ
0
Երեւանի Ն"Ր Արեչ եւ Վարդաչէն
ա -
ւաննե րու մօտ կր դ տնուի
Արին
բերդը
(/Լանլի - Բ՚ափան)
որուն
պեղումներ
բ
սկսան
1951^5՛ )
Հայաստանի
Գիտութեան
Ակաղեմիայի
պատմութեան
Հասաատու -
թեան
նախտձեոնութեամբ
:
Ուրարտական
այդ կարեւոր
բերդաքտ -
էլաքբ,
ինչպէս
յայտնոլեցալ
1950^^
ա յնտեղէն
ղտնուահ
սեպաղիր
արձանա -
ղբութենէ
մբ,
կառոլցուահ
է ԱրդԼ՚չ ~
աի Ա.ի օրով եւ կոչուահ՝
Է—Ո
(Ե)րունի։
1956^
ամբան
Պատմ ութեան
Հասաա -
տութիւնր
չա բ ունա կե ց Հնաղի աական իր
տ չխտտան
քր
Արին բերդի
մ էշ :
Այդ
պեղումներ
ուն
^որՀիլ
Երեւան ե–
կտհ է ուրարտական
ճա րտա րապեաու -
թեան
նոր կոթող
մլւ՝
Սսւսի
անունով։
Մ ուաքին աշխ ուձախին
ղետեղուտհ
են
մ իեւնո
յն բովանղակութեամ
բ
մ կ էլա կան
սեպաղիր ա րձանաղ
ր ո լ թ իւննե ր , յիչա
—
աակելով
ուրարաական
Արղիչտի Ա • թա
ղաւորբ,
.որմէ պտբղօբէն կբ տեսնուի թէ
ս ուսին կառ ուցուահ է ութե րորղ
դաբուն
(՝Բ–Ա–)։
Պղինձէ
ռ լ երկաթէ
սլաքներու
, տար —
բեր
նիւթերով
պատրասաուահ
ուլունք
—
նեբռլ եւ ղրաՀի
կոճակներու
Կ
՚՚ԴՔԻ^
Հնաղ էանեբր
երեւան
Հանահ են
երկու
դ րամ :
Նախնական
այս Հետաղօաոլթիւննե
բէն
կր պարղուի
, թէ Աբինբեբդի
արհաթի
այդ
երկու
ղբամներբ կբ պատկանին
յ ո ւ
նական
— փոքրւսսիական
Հնաղոյն
դրամ—
ներու
չաբքին : Կր յիչեցնեն
միլեթեան
դրամներր
ՀԵ • ղար ՛Բ • Ա՛ ) %
Հաւանաբաբ
մ իլեթեան
դրաէէներբ
Հայաստան
Հասահ՜
են
յունա— պարսկական
փոխյարաբե
բու–
թիւններու
պաաճառով
:.
Այս
ձեւռվ
, ղբամնեբու
ղիւտր
,
բացի
դրամադիտական
արժէքէ
, ունի
նաեւ
պաամաղիտական
կարեւոր
նչանակռւ
—
թիլն : Օդտակար է յաակապէս
ռլրաբտա–
էլան եւ Հայկական
մչակոյթին
միշեւ դո—
յութիւն
ունեցող
կապերուն
պարղաբան -
ման տեսակէտէն
:
(Սաի– Հայաստան)
,
Մ
՝ . յ * *
են քրիստոնեա
յ մօրմէ
հնահ
ե բախա
յ մր
առնել
իրենց
դամբարանին
մէշ ։ Վերշա––
պէս
, պղաիկ փոս մրփ՜ռրահ
են , դերեէէ–
մաններու
սաՀմանէն
դուրս • • • :
Այո
դէ"էՔՐ պատճառ
դարձաւ որ րո —
ւիանղակ
երկրիւն մէշմեհյուղում
առաշ
ղայ :
Աամուլէն
եաք
,. խորՀբդաբանն
ալ րղ–
բաղեցաւ ա յս Հարցով եւ կարդ
մ բ ձա -
խակողմեան
երեսփոխաններ
յուզիչ ճա -
ռե ր խօսեցան : Գէպքերու
այս
րնթացքր
պաաճառ
դարձաւ
նաեւ որ կառավարու -
թիւնբ
ոբոչէ իբ օրակաիդին
վբայ
դնել
այս
Հարցր
, յաշորղ
նիսաին
Համար :
^ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(73
^մ
ա>ա>.
ԻԳ՛
Ն Ե Ր ֊ ք ^ԻՆ Կ ՌԻՒ
Այէէ ուամ ենա յնիւ , կ իոա խե լաղար Մր
Հկն չէստ
ՀտլռէէՈէէէ
րիմ կր 1,ւ ունէր օտա–
բռտի
բաբեսբտութիէններ
: Նա հեհում էր
իր
կնոշր , երր նէո իր երեիոէսյին
էլարկել
էլամ լացացրել
էր , հեհում կր եւ երե -
խո՛յին
, երբմօրր բաբկացնոլմ
էր :
Բայց
նա մԼ՛՛ոկ
մ "՛րղ ն էբ , ոբ սիրում էբ Հա–
"՛՛յի՛
ե՚լնեբր,
այնպկս,
որէդէս
նբսէնց տէ—
ՐՐ՛՝ Այդ պատճառով
Հասօն
միչտ
ղոՀ էր
նրանից եւ վէուրաիւի
լիտ էլատա ր
իչիսանոլ^
թիւնր
աուել էր նբան , ուր նա , անա -
էււէւննեբի Հետ միասին,
բնակւում էբ իբ
րնտանիքով
Բացի
ՄՐ՚^ԷԻՅ
հերոլնի
որսորդի
աան
սպասալ
որնե րի
թլոլմ էբ պառաւ
հքա -
թոէնբ
. ղեո նրա մանկութեան
ժամ
ա ~
նակ , երբնտ տասն եւ Հինգ
ւոաբեէլան
էբ , Ա՚իօն գնեց
նբան
ղաշարի
սարվաղ -
ներից , երբ չէՍէո Հալ կանանլյ Հեա քէյա -
թունին
էլե րիւ կ Լէն րերում
՚Լասպուրաէլանի
կոէլմերից : ԱլնէէւՀեէոեւ
թկեւ
Լէբ"որ
՚1
Բ
ա էլւս տութ
իւն
^որՀեց
նրան եւ չէսա ա ն–
ղամ աոէսշարկեց
ղէսոնալ
Լէր Հա լրենիքր
,
րայց
հյ՚սթունր
չուղե ց Հեռանալ
" ՛ յ ն տլէ–
նից , ուր այնքէսն
սիրում ել
էէքտտ
ւում
կին
նրան։
Րւււցի
դրէոնից
, վերշին ժա -
մտնակներբ
նէո իմացաւ
, ոբ
Հայրէւնիքռււէ
իր
էսղւլ ականնե ր ից ել ոչ մէկր
չէ ր էէնա–
ցէ՚լ.
մեհ մաոր
նոյն
դեբութեան
ւլէսրում
Ոէէլանն
ոլե
լ է Լէն Պ ս՛ ր " ի՛էլնե ր ի ց ,
մնացահ–
նեբբ
էւչնչացրել էր Լսոլեբան :
Մարօն ղեռ ե րե իսա յութեան
ժամանէոէլ
որր
մնտլոէի
մօրից,
վւռիսարինեց
նբան.։,
րարեսԼւրտ
ի/ոէթէււնր , որ խնէոմք կր տէո–.^
նում
ւիւէքրիկ
էսէլշկտն մայրական
բ՚՚ք՚՚Րո
ղթասբւոէէլթեէէէէէ
ր : Բո, լց էլ տնոլելոէի ա -
՚ ^էԻ ^ " / ՚ "՛ղւլ ե ցութեան
տէէէկ ,
ի1"՚թ"՚–նի
է,ւչէսկեբտոլՀին
չք^ղ էւլնեց նրա ւլ ասաիա–
րւս կէէ լթեան
այն
Հուլ ին , ոբ ւււնէ ր աւե
լի
շե րմ եո էսնւլ ե է կրօնէ,էկէսն
րնա լոր
ւււ թիւն :
« Ե" որսորդ
եմ , ասում
էր-Ա՚Լօն, իձ
"՚՚լշիկբ
եթէ որէւորէլ եւս չլինի,
ւլոնէ.էէէ
ոլկ տք է սիրկ
արիւն եւ Հ բացան՝» :
Այ՛ք
էւլւոտճէէէո ուի Աարո
լի իսիստ ՛իաղ մւոնկոէ -
թիւնից
սկսուեցաւ
նբւէւ եւ. խաթունի
մէշ
՛էի
խուլ
Հակառակութիւն
: Աաբօն
չաա
տնղ տւէ
հիհ
աւլ ում կ ր , երր
մ ոլեաէէնղ
էՕաթունբ իր ձԼոն րնկաէք բոլոբ
փ"՚լերբ
Հաւաքումէր
եւաէրտէբնեբին
էր աալիս ,
եւ
րէէէցի պարտաւլ իր պասերբ
աւելորգ
պտսէ.ր էր պաՀ ում , եւ Աուրբ
Աարղսի
չարա թում
երեք օր ոչ ուաում էր եւ ոչ
խմում : իր դեբութիւնից
յեաոյ,
կաբհես
մի
հանր ա էէլաչա լանք էր նստահ նրա
իսւլճմ էոանքի
վրա
յ , "րր մ իչա ա չիսատում
կր քաւել
կրօնքի եւ քաՀանայի
միշնոբ -
ղ ութեամբ
• . . ;
Հէէէսոյի
էլնոշր ես մի քանի անգամ
մի
այն աեսայ,
այն եւս հահկուահ
եբեսով՛
Լէր երկրի
սովոբոլթեէսնբ
Հետեւելոէի
, նա
չիսօսեց
ինձ Հետ եւ ււչ մի բառ. աոՀասա–\^
րակ նա իսիստ
Հւսղիլ կբ երեւում
,
աւելի
դբաէլոէէէէհ էր իր ե րե խանե րւէւի ,
որոնց
թի՛բ , բնտանիքի
միւս
անւլամների Հա
մ ե մ ւսէո էէ ւ թ է. ամ ր րււէւլէէէ,ւթԼււն
կ ր
Կ
՛՛՛Ղ ~
մոէմ
: Մ՛ի բարի
րւսիոէոոէի , աղշիկներբ ,
ղ ե ո
Հէէէրս
չդաբձւսհ
, վայելում
կին այն
արտօնոէ թիւնր
, որ էլէորոէլ էին
երէ.էէներր
առանց
հէէէհէլոցիլ ման ՛լ՛՛՛է եւ տւլամաբ -
դերի
ՀեէՈ
իէօսել, եթէ ոչ, մի եւ
նոյնր
կր
" 1
" " " ՚ " Հ կ ր
իմ եւ Աէսրոյի
Հեւո, ինչ որ
էէլւոէոէէէՀեց Հէսսոյի
կնոշ
վերէսրեբոլ
-
թեամր:
Ինչ ՛ւբ աւելի
ւսչքի էր րնկնռւմ
հեբունի
ո բ ս ՚ ՚ բ ղ ի
ւլրոլթեէսն
մէշ, այն էբ, ոբ նա
այժմ չկր երեւում
այնէէլէս աղքատ
, որ -
՛զէ" էբ Ա ալմաէէտում
բնակուահ
ժ աձ՛ա -
նակ։
Աբօէհնեբի
մէշ աբահում
էին
աւելի
քան
Հարիւր
ոչխար
, աասր Հաա
րնաիր
Կ
"՚Լեբ
ամէն
օր քչում
էին ղէպի
նախիբր
,
արօրբ
իր սէմբռւլ^
,ղսւրաղայքոէի
ղորհույէ
էբ սեվէական
արտերի
մէշ, աունբ
լի էբ
Աստուհոլ
ամկն
բարութիւնով
:
Հասոյի
խոբչոմահ
ձեո քերր վասաակեցին
այս բո–
Է՛՛ՐՐ՝
«Այն ժամանակ
միայն
մչակբ կա—
րող է կուչա փորով Հաց ուա
ել , երբ նրա
քբտինքր
թափւում. է իր սեվէական
Հողի
վրայ». ա լսպէս էբ խօսում
հեբունի ոբ —
սորղբ :
Որսոբգ
Ավօն , որպէս
նկաաեցի
ես ,
Հաղբակայ
ժռղովբդի
կողմից
վայելում
էր մեհ յարէլանք • նա էր
միանգամայն
ա յն երկրի
իսաղաղութեան
ոդին , նրա մի
խօսքր
էիէ,,րատոլմ էր չատ
էիիճելի
երկ–
ւղառա կութիւններր դի ւղա ց ինե ր ի
մ էշ
Հ
Նբա
՛Լյ՛այ
նայում
էին ղիւղացիներր
, որ–
պէս
իրանց
նաՀա պետի կամ պատր Լւա
րքի
վրա
յ ։Թկ ել Աւիօն ա յմմ
պա չտօնապէ
ս
ստացել
է ր
«ւ/
իբ» տիտդոսբ եւ Համ աբ -
ւում
է բ տեղա
յին
Հա յե րի
՛լ չ՛" խ կտմ
ներկալտցռւցիչ,
եւ չէյխերի
մկշչիսում
հնկի տեղ ունէ ր , ա յսուամ
ենա
յնիւ , նա
չէր
թ"ղել
իւբ
պաբղ , անփաոասէր
յտրա–
րե րութ եան
ձեւր
Հասարակ
ժ
Ոէլուի
րղի
Հեա։ Նա իր վէսբուեցողութեան
մէշ ոչ
մի բանռ
.լ
չէբ ցոյց տալիս , թէ
ինքը
պաչտօն՛ա էլան մաբդ է , թէ նա մի րանով
բաբձր է քան Հասարակ
ամբոիսր–, այլ նա
յում էր մոէլռւիբդին,
որսլէս
ղերդասաանի
Հա^րր
իր րնաանիքին :
ՐԱՖՖԻ
Fonds A.R.A.M
