Հ էք
Ա ^ Ա յ։ >
ւ ԱհԱ Տ ՔԻ ԳՈՐԾեՐԸ
Ժ Ա յ Ա Ն Ա ԿԷ ԴՈհՐՍ
« Ց-՚Ոաշ
»
Հբսւաարակեց
Մայր Աթուվ.
ԳիԼանէն
Հաղորղադրութիլնր
ամրողշ՚՚ւ. -
թեամր
) առանւյ
փոփոիաւթեսւն
,
որււլէս
*1փ «ըմբոչխնեն
» անոնք որ կր
Հաւատան
քյ՚՚ւԼ
Կ՚"–՚լ՚"յ
միտյն
կշմիտէէնէն :
Նկատեցինք
որ
կջմիահնայ
Համար
Վերտերս , կարելի եւ Հաճելէ
գարձահ
է
Վ
.1՚^
ԷԼ ա րտասաՀմանի
Հետ , տմէն
ան
գամ
Որ
^ս. րկ Համ արի
սլա չտոլանե
լ իր գիրքքԼ
տրտաոուլ
մ ե
1լնո
ւթ իւննե ր ի » գէմ ;
Այգ
իրալունքր
ոԼ "ք կր ղլանտյ
իրեն՛։
՛ք՛տ յւլ , ինքնասլա
շտսլանութեան
իր վե ր~
2ին
փորձին մէջ, ցաւով
նչմարեցինք
եր
կու կէտեր
, ւլորս էլոււլենք
յանձնել
Հան -
րա
յին ուշագրութե տն :
1
թէ ^բոլորովին
տնՀիմն է Ս՛ Աշե
րի
յանձնում
ր կասլել
Եգիչէ
եւգիսկուգոսի
նկատմամր
ՎեՀավւառ
Հայբասլետի
վճի ՚
էւին Հետ » կամ ոչ , չ ի
Հեւռաքրքրեր
մեղ;
Հետաքրքրական
բ
Մ՚՚՚յբ
Աթոռի գի–
ւանին
չարագբոլթեան
ստ
ոլաբբեբու
-
թիւննե
բն են միայն
Ա.–- ՎեՀափառ
Հայրասլեար
«Ա ՚ Աշե
բի անՀետացման
առաշին
վայրկեանից եւ
մինչեւ
նբանց
յանձնում
շ
որեւէ
առիթով
եւ որեւէ
ձեւով ոչ մի նչանակութիւն
չ ի
յնծայել
այգ արա՛րքին»
:
Ի՞նչ «արարքի»
մասին է խօսքշ։ Գող ֊
ցեբ են ՀՀԱ . Աշերր» թէ վերաղարձուցեր
,
ի՛՞նչ կարեւորութիւն
կր
ներկայացնէ
:
Ա • Մասունքներ»
ղռյութիւն
ունեցեր
են
թէ չեն ունեցեր
, ի՚^նչ
նչանակութիւն
ու
նի : Ա՞յո է որ կ՛՛ուղէ րսել։
Մայր
Աթոռին
Գիւանին
չարաղըութեան
Հեղինակր
նո
յն
րանբ
կրնայ
վաղր
լչ"ել
նաեւ «Ա • Գեղար–
դին» եւ այլ «մասունքներու»
մասին,
ի
քղտՀ կշմիահնայ
մ է շ ։ Առ այմմ կբ գււ -
•Հանա
յ
յա յտա րա բե
լո
վ թէ
ՎեՀափառ
Հայրասլեար
երբեք « չ ի օգատղորէէ՜ել
Ա–
^ասոլնքնեբի
Անթիլիասից
բացակայ
լի -
նելոլ սլարագան» : կարելի էր ղրել
«օղա–
էփոխութեան
ղնալու
սլարաղան » ;
Բ - ՎեՀափառ
Հտ
յ ր տ սլե տ ին
Համ ա ր
« տնիմասա եւ նչանակութենէ
ղուրկ ա -
բարք
մ լն է այղ եւ արդիւնք
մ՚ամանակա–
Վրէոլ մտայնութեանց
» •
Ի՞նչ «արտբք
» ձ ,
ղարձեեալ,
ոբ խօս ֊
քի առարկայ
կբ դաոնայ
այոաեւլ։ «Ա • Ա–
շերու » Հանղէսլ
ցոյց տրուած– Հալա՞տքր
,
Հաւատա ցետ ^ե
բու
շերմ եռանդ
Հետաքրք–
բութի՞ւնր,
«Ա . Աշերի
օցտագռյւծո՞ւմը
կաթողիկոսական
օծումի
Համար»։
Աւ ՜
բեմն « ժամանակավբէսլ
մտայնութի՞էնւ
»
դարձաւ
, արգէ՛ն
, ինչ որ
կատարուեցա՛ւ
Վաղղէն Ա. կաթողիկոսին
օծման
ժամա
նակ՝ երբ օծ՚ման
մասնակցող
եսլիսկոսլոս–
ներբ իրենց
ձեոքերուն
մէշ բռնած՝
վեր
կր րաբձրացնէին
Կ՛ր– Լուսալորչին
, Ած -
բնայ
Հայբասլեաին
եւ այլ
սուրբերու
բաղմաթիլ
ու րաղմատեսակ
«մ՛ասունք -
ներ » ։
Ուրկէ՞
կուղայ
ՀՀբողոքական
ութ եան »
" ՛ յ "
՚^՚՚ՎԱ •
Մեղի
չ՚իյնար
անչուչտ
, •—-
Հտսէլնալի
է թէ ինչո՛ւ,
—•
դիտողութիւն
րնել՝ երբ
կա թողիկո
ստ բանի ղիւանադպիբ
մր , իր
Բ ր իո տ ոն է՛ա կան
ին դասերբ
ղէ
չ
սո րվաՆ
ա չա կ ե ր տ ի
մ ր սլէ" ,
^ժտմ
անակտվրէսլ
մտայնութեանց»
կր կասլէ , «անիմաստ եւ
նչանակութենէ
ղուրկ տբարք»
մր կր Հա
մարի
ՀՀԱ . Աշերի
օդտտղո
բծում՚ր » կա
թողիկոս՛ական
օծումներու
ժամանակ
, եւ
չի Հեաաքրքքուիր
երբ «բացակայ
» կ՝րլ–
լան
ՀՀԱ . Աշեբէ»
:
Կ՝ենթագբեմ
թէ Գաչնակցականնեբր
չէ~
ին , որ «Ա . Աշերու» կամ ՀՀ՛Ա.Մ՛ասունք -
ներու»
սլաչտամոլնք
Հաստատեցին
: -
կեղեցական
սլատմութիւնր
կ՝տւանդէ,
,
Պօղոս
առ՛աքեալին
կենսագբին
իսկ վկա -
յՈլթեամր
, թէ առաշին
քբիստոնեանկոն
էին որ Ատեփ՚անոս
նախավկային
մարմինն
առին
պաՀեցին
(Գործք , Ը– 2),
եւ այ -
նոլՀեաեւ
սովորութիւն
դարձաւ
նիւթա -
կան յիչատակ
մր ունենալ
մ ւս բտիբոսնե -
րէն
, այն Հաւատքով
թէ Հրաչքնեբ
կբ
գործեն ա յգ
նչխա րներր ,
Լբաղմ
աթիւ
ղիրքեբ
կան՝
Պաաւքա-թ֊լւՆն նշիաբաց
խո–
րագրով
յ
Հետաքրքրուողր
կ՝առնէ
կր
կարդայ) ; Այնպէս որ կրկէսներու
մէշ ,
երր աոիւծ/է կր յռչոտէբ
սուրբերուն
մաբ–
մինլ , քբիստսնեաներր
կրկէս կր
մտնէիէւ
լանձն
առնելով
ամէն
վտանւլ
ե լ
իրենց
թաչկինակր
կր թաթիսէին
մաբաիրոսին
արեան
մ էշ կամ կտոր
մ ր կր
կտ՛րէին
կ՝ առն
էին
Հագուստէն
, պա՛Հե լու
Համար
իրրեւ
մասունք։
Աեաաղային
այս «արար–
քր»
ղարձաւ
նոյնիսկ
... առուտուրի
ա -
ռարկայ
, երբ Հեթանոսներր
Հասկցան թէ
մեծ
ղումարներ
կարելի Լր ստանալ քր -
բիսաոնեանեբէն՝
յ անձն ե լու Համար
յօ ~
չոտուած
սու ր րե բու
մ արմ ինր ; Եւսե
բիոս
կ բ
սլ ատմ է թկ մ ս։ լ։ տ ի բ սսնե ր ուն ոսկսբ -
նեբր , քրիսաոնետնեբուն
Համար ,
աւելի
կ՝արժէին
«քան ղականս պատուականս
»
(Եւս– ՚1՝– 15) :
Զարմանալի
չէ , ուրեմն, եթէ
Հայոց
եկեղեցին ալ ունի
իր
Հձմ ա ս ունքնե րր^ ,
աւելի
Հին եւ "՚ղնիլ
րաոով
մ
լ՝
նր* -
իւողՀ*)։
Այղ կողմէ.,
որքան
դիտեմ,
չատ
ալ. • . ՜աղքատ չէ
;
Ունինք գաստա -
ռակ,
ղեղարգ
ե լ բաղմաթիլ
աշԼր
՛Եթէ «բողոքականութեան»
Հով մր «ժա.
մ անակտվրէսլ
մտա
յնոլթիէն»
Համարի
նր–
մ ան
«մ ա ս ո լն քն ե ր ո լ»
ց ուց ադբո
ւթ իլն բ
ծ իսա կտտա
րո
ւթե անց
ոլա-էուն , ւսչխար -
Հակսւնութեան
Հ"վ մր «անիմասա»
պիտի
չՀամարի՞
«օղաաղործել»
, աւելի
առաշ
երթալովդ
"կիՀր
(Արեւմուտքի
մէշ եկե -
ղեցի
մ ր կայ , որ կր
յաւա1լնի
թէ
ունի
«Ա • Ընթրիքին»
պաՀուն
գործածուած
բա.
ժակր
) , վերշապէս
պատարագի
ամ բողշ.
ծ իսա կատա բութ իւնր երբ սկիՀէն արր ^
ուած
ղինեթ՚ււրմ
Հացին կր տրուի նչա -
նակութիւն
^ ^ ( * * ) ։ Գտրձեալ, եթէ վան–^
քի մբ ներսէն
սկսին
իմ աստ
փնտռել ու
չգտնե
լ Հաւատ
քի
նիւթական
արտա յա.յ -
տութեանց
մէշ,
ի"՚նչ կր մնա
յ ա յլե ւս որ
րսեն վանքէն
դուրս
ասլբոէլնեբր,
այս–
պէս որ երթս՚յ՝
Հաղր կ՝երթայ
. աչխտբ –՛
Հ ա կտննե ր ո ւս ձեռքէն
, մ անաւանդ
երբ
կանխոէլ^ւեր
բլԼ"՚ն՝
խաչին
, միւռոնին
, օ–
ծում
ին
նիւթական
արտա
յա
յտ ութե անց
^
(*) ՖրյաԹսեբէն.՝
ռրլիք,
ծագոՆմով՝ լա.
աիներէՐւ, աբլքաաակքսւն.
իլքասաով՝
մնա -
ցորդ կամ
լք որ ; Հայերէն
լքանեմ
բաւււը
խնամութ-իւն մր ռւնի
ռր - լիք
բաււին
հեա,
ռր
նաիածանց է», ինչպէս կր գրէ
Մ է յ ե է ։
(**) Սկիեով արոսսւծ եացր կոչել ՚ ^ ր -
րիստոսի մսւրմին, ինչպէս գինիԹ՝ փրիս–
աոսի արիւն , ունի իր րացաւարութ-իՆնր , ո ր
ոչ - ք րիսոանէս^կան է .որովհեաեՆ նայււա–
քրիոտոնէական ,
—
Բ^՚^յց ատիկա գու.լւս
կր մնայ մեր նիւր-էն :
մէշ Հաստատելու
Համար
ՀՀժամանակա -
Վրէսլ
մտայնութիլններէ
» յիչատակ
մր
միայն։ Երբ, վերշապէ ս
«ժամանւսկա ՜
վյ՚էոլ»
դառնան
«գիւտ
խաչի»
կամ՛
«գիւտ
նչիսարաց»
եւա
յլ տօներ :
2–
Ամէն անղամ
որ
ղ ժ ՚ լ ո Հ ո լ թ ի ւ ն
յայանոլի
էշմիտծնայ՝
իր անժամանակ
ե լ
սւնտեւլփ միշամ տութ
իլնն ե բո
ւն
Համար ,
ՎեՀափառ
Հայրապետր
Հրապարակ
կր
նետէ Գաբեղին
սլատրիարքի
անունր :
Երբ
բսին թէ չէր սպասուեր
իր վաղտ -
ժամ
ուղեւս րութեան
ղէպի
ալւտասաՀ -
ման, պատասիսանեց
թէ Գարեւլին պատ–
ԲԻ՚"ԲՔ
թելադրեր
էբ Անթիլիաս
երթալ
Համաձա
յնոլթեան
եղր մբ ցո
յց
աալու
Համար
«եբկփեղկումին»
դէմ,
ՀՀԱւա ՜
րա.յրի սոիսակին » այս բառբ շա՛ա կր սի՜
րեն
գործածել
Օբմանեանէն
մինչեւ
Գա. -
րեգին
պատրիարք
Այժմ եւս, Եբուսաղէմի
վէ ճ ին
առթիւ,,
Մայր
Աթոռին
Գիւանր կբ Հաղորդէ
թէ
թղթակցութիւն
է կատարուեր
ՎեՀավւառ
Հայրապետին
ու Գարեղ ին
պատրիարքին
միշեւ,
թղթակցութեան
առարկան՝
Ե֊
ղիչէ եպիսկոպ՛ոսի
«կախակայման
եւ փի՜
լոնաղրկման
վճիռր
,
եւ նոյ նիսկ աւելին»
է
Մ եր կաթողիկոսներուն
սլատմ
ութեան
մօտէն
ծանօթ,
ղիտեմ թէ երբ կաթողի -
կոս
մչ; կրնայ
վսուղել տալ իր աթոռա ՜
կիցին
մօրռւքր՝
ինչպէս
սլաա՛աՀած է ,
էշմիածին
կբնաբ
վճռել
«նոյնիսկ
աւե -
լին», առանց
Գաբեղին
պատբիտբքի
խոբ՜
Հոլբղին,
կարծել
չտալու
Համար թէ Ան~
թիլիասի
կամ Եբուսաղէմի
մասին, կա ^
խակայումներու
եւ
փիլոնաղբկումներոլ
մասին՝
որեւէ
վճիռի
Համար
պայման
է
ունենալ
Գաբեղին
պատրիարքի
Հաւանու–
թիւնր : Արգեօք
«աղդեցութեան
իչխանու.^
թիւնր», որ ղէնք կբ Համարուի
մեր օրե
րու
յատուկ
Հտմատիրական
ձ՚լաումներու,
տեսակէտով
, (նոբ Հեղինակ
մ ր վ կա
յու -
թիւննեբ կր բերէ
Հին գարերէն
ե ւս
յ , ւլա՛–
րակած է եկեղեցական
մեր
«իչխւսննե՞րն»
ալ,
Հիմա։
Ես չեմ գիտ՛եր : Բայց լաւ կ՝բլէայ
որ
ուրիչ1ւեբն ալ չգիտնան
ինծի պէս
5
ԱԶԱՏԱՆԻ
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋ»^
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
ՔՆՆՍւԴՍՏՈհԹՒհՆԸ ԵՐԷԿ եհ ԱՅՍՕՐ
Բացաոիկ
նչանակութիւն
ունին
Երեւա
նի մէշ վեբշերս
տեղի
ունեցած
ղեկոլ -
ցումներն
ու այդ առթիլ
միտքերուփոիսա–
նակռլթիլններր
, որոնց մասնակցած
են
Հայաստանի
Գրողներու
Ա՚իսւթենէն
քանի
մր
ղբողնեբ :
կարղալոփ
«Գրական
Թերթ»ի
քանի
մր
թիլերէ
, կր տարոլիկլք
իւորՀելու թէ ղբե
թէ Բ
"1
"ր իսօսուլեերբ
իսղճաՀս.՛րութեան
աոաղնասլ
մր կր մատնեն
բ^ւղՀ տնբասլէ ս ,
յարով ՝է ետեւ տարիներ
առաշ դրական
եւ
գեղաբւււե ստական
Հարցերու
եւ տնՀատ -
նե բու
մ՛ասին
իբենց
յսւ յանււծ տե սակէ տ -
ներր
վերաքննելու
յաբմար
առիթր
ներ -
կայացած
կբ Համարին ;
Բանի
մր յօւլուահնեբով
սլիտի ներկա -
յացնեն
ք ա յղ
իւնդի
բնե
բր , ղուտ
դրական
ե լ ղեղա բ Ուե ստա կան
մ տբղին
մ էշ մնա -
1"Վ՝
Ան՛Հրաժեչտ
է սսւկայ1ւ յայտնե
լ ան -
միշապէ ս թէ աբտասաՀմանի
ւլր ո ւլնե բուն
աոաբւսկւսրծ
ութ
իւնր պատճառ
եղած է որ
Հայաստանի
ղ րուլնե բուն
կ՛ողմ է
անոնք
« յեւոաղիմակուն»
, «քաղքենիական
»
ե լ
մանտւանղ
«Հակտյե ղափոխտկան
» մակ - ;
ղ ի բներո փ որակուին : Ինչպէ Ա Ո բ արտա -
սաՀմանի
մէշ տլ «յաո աշղիմ ա կ ան» ո -
րսւ կո ւած
կարղ մբ չփաց՚ած
՛լ րողնե ր ալ
Հետեւողականօրէն
նո
յն ածու կտննե րր կր
ղործածեն
:
Հա յաստսւն ի Գրւ՚ղներու
Միութեան
ա -
ոաշին քարտուղար
էդ . Թով՚չեանի
ղեկոլ–
ցումբ
եբկբոբ՛է
Համաղոլմտբին
մէշ , ինչ
պէս
նաեւ
ո՛յ՛ւ
առթիլ
տեղի
ունեցած
մ էէա քե բու
էէէ ո էսանա
էլո ւթէ։ ւնր եւ էսորՀր -
դածութիւններր
չաՀ ե կանո ւթեամ ր ու էլո–
Հռլնէսկութեամր
կարւլացինք
, ղ՛է՛"էով որ
գրողներէն
չւստ/յրր
, Հոգ չէ թէ ոբոչ վե–
րապաՀութեամբ
եւ վախով
չքմեղան՚ալու
վւսբ մր կբ կաւոաբեն
%
Եթէ
րանասիրակքսն
,
պատմաքննական
էէլ ղէւտ։սկան
մաբւլին
մէշ
Հեղինա1լներր
նուաղ յանձնապասաան
են ,
ագաբէլայօբէն
կր մօ։ոեն՚ան
իբենց
ք1էնութե.ան
ենթարկած
առարէլանեբուն
, եթէ
ենթակայական
տա
բբ
բ
եւ .անձնական
Համ ա կբ անքն ե րն ու
Հա էլա կրանքներր
նուաղ դեր մր կբ խէսւլան
քննելէէ Հարց երուն
առն չութեամբ
, դրժ -
բաէստաբա
բ
նո
յն Հող եվէւճաէլբ
նկատելի
չէ եր բեք
ւլեղա բուե ստական
։լբէսկանու -
թեան
իրենց
աուրքր
տուող
բան.ա։ւտեղծ -
ներուն ու արձա կագի
բնե բուն մօտ որոնք
լա յն էսչէսա րՀաՀւս յեացքուէ եւ ։ք աբգկա
լ -
նական
ո։լիով
չեն ղաաեբ թէ՝
անՀատներր
^ ւ թէ անոնց
ստեղծւսղործութիւն
ր
: Հի~
մա է որ Հա լա։ւ։ոանի
.^ւնագս։տնե ր ր եւ
քենա էլա տո ւթիւն ր ։էե րա քննութեան
1լ
են -
թարկեն
, կարգաէսօսի
մբ պէս,
բազմաթիւ
խն
էլի րն՛եր , վե բշին Բ ՚ Համ աւլում ար
ր
եւ
աււաշին
քար։ոէ։ւղաբ
կղ՛ Թ"՚իչեսւնի
ղե -
կո յց
ր
, որււլէէւղէ։
Հաչոլե
յա րգա
րութե՛ան
ենթարէլեն
իբենց
անցեալ
էսնՀանգոլբժո
-
•լո ւթիւն բ , ււէսա լ գատասաաններր
եւ ան–
Հատական
յանգղն՚ո
ւթի
ւննե բր : Այս վի ~
ճակին
Համար էր ոբ խէլճաՀար
են
րսինքւ
Ամէնէն
էսռաշ Եղիչէ
Զարենցէ։
սլարա -
գան է որ էլր ներէլայանէոյ
;
Առաշին
օրէն արտա սաՀմ ան է։
էլբոզ^լե–
րուն
Համար
«Ամբոէմնեբբ
էէւելա։լար -
ուած»
, «Տանգէական
աոաս։ղել
» , «Եր -
կիր
Նայիրի» եւ
«Գիրք
ճանա։ւլէսրՀի»
ղոբծերուն
Հ եղին ա էլր Հայ րանա սաե
ղծ
ու
թեան
էքէշ ժամանտէլակից
։քեծա։լոյն
ղէմ-
քբն էբ : Անոր
գէ։ք էլործուած
ս՚նարդա
բոլթիւնշ
, սլա չաօն՚ական
վե րա րե բում
ր . ,
բանտի
մր ւքէկ էսնկիւնբ
նեաոլիլր, մտՀ ֊
ուան տխուր եւ Հակամ ա բգկ։ո
յ ին ոլաբտ -
գաներր
մինչեւ
այսօր
։սլ
ւսնբ։ոցատրելի
կր մնան տակաւին : Եւ յանկարծ
նոր կաբ–
։լաէսՕԱ"վ
մր ։գաչտօնական
բերաննեբ
եւ
՚լբողներ
գործուած
անլուր անարդաբու -
թիւնր
վերաքննել
սկսան : Եղիչէ
Ջարենցբ
ե լ իր ստեղծտդործութիւնր
էլնէսՀատելու
մէշ
մարգիէլ
իրարու Հետ մբցումէ։
ելան :
Մէկէ
աւելի անգա լքներ
բանա սէոեղծ
էէն
ամբուլշակտն
դործեբր
լոյս
լնծայուեցան
բաղմաՀազար
օրէէն-ակնեբով :
3
իչատակի
եբեէլոներ
կաղմաէլերսլուեցան
:
Հայաստանի
Գրողներուն
երէլրորղ. Հտ -
մաղումաբր
լաւաղոյՆ
եւ նոր աոիթ
մրն
էր , որպէս
զի Եղիչէ
Ջարենցին
յ՛իշատակր
ոգեկոչուէբ
եւ
մօտաւոր
տէսուր
անցեալո
յ ի չ " ՚ ֊ է բ ։ Գ՛ էմին բանաստ՛եղծն
է որ այս–
։ղէս
կ
՛՛՛ո։
րտա
յա յտսւի ֊ -—• « Շ " ՚ ՚ ա
լւնո բո
չ
է ^էէշ^ Զ՚արենցի
ստեղծադո
րծութեան
նկատմ ամ ր ժամ տնակին
եղէսծ քննադա ՜
տութ եան մեծ մ ասր ; կ ո ւս ա կց ո
ւ թ
ե ան եւ
յեղափո
էսութեան
ւլա ղա փա
րնե ր ի մեծա -
գո յն Հա յ րանաստեղծր
ի Հարկէ
ունէր
նաեւ
թերութիւննեբ
ու
սէսալներ
,
որոնք
իրալէէէցիօրէն
քննադտտուել
են
կոլստկ–
ցութեան
էլողմից ; Աակայն
թեբթեցէք
նբ–
րտ գէմ Հնում
դրուած
քննադատական
յօղուածնե
ր է։ մեծ ւքասր , ա յն
յօղուած ՜
ներր,
որոնք
լեցոլն
են սպիտ՚աէլր սեւ Հւս–
մարելու
յամառ
ճիղերով
ու
քաղաքտկէտւն
մ ե ղա գր ան քնե ր ո վ եւ Գ"՚–ք Հեչաո
ւթեամր
կր Համ ողուէք
, որ գրան ք ՛ամ բոխաւէաբ -
ների
մտքեբի
ծնունգն են
եւ
ոչ մ է։ կապ
չունեն
էլուսա՚կցութեան
, գիբքեբից
ե կ՛՛ ղ
յ
^է^
աղատ ութե ան Հետ , այն կուսակցու ՜
թեան
, որի մեծագոյն
զինուորն ու երւլէւ–
չր եէլալ Ջաբենցն
էւր անմաՀ
ղործերով
»:
Եէլիչէ
Ձաբենց
այն
Հ եղ ին"՛
էլնե րէն է ,
որոնք
քանի
մ ր
չրշէոննե
բու
կր ււլատկ ա -
նին , եւ այդ տեսակէտով
անոր
ւլէւրծբ
՚"յ՚է՛
չբշաննե
րւէւն
Հետքեր
ր
կբ կրէ • Եղի
չէ Զարենց ալ ունեցած է է՛ր էլրտկան ու
քաղաքաէլան
Հ
՛ո
էքա էլր
ո
ւթի
ւննե րն ու Հտ -
կակրութիլններբ
:
ԵԼ իր
ն ե ր շն
չո
ւմնե
ո
բ
չատ
անէլ՛ամ
այ՛լ
Հողեէլան
, գրական
"՚–
րացասէսէլան
սլաՀերուն
՚լբոչմր
էլր էլբեն :
՚ 1
" Բ ^ բ Կ"՚րեէի է վերլուծումի
ենթար
կել
ե լ Հոն
՚ լ տ ն ե լ
դբաէլան ու բացաոաէլան
Ջարենցի
մ՚ո՚ոծումներբ
, ղդսւցածնեբր
:
Արդ,
՚սրդի
^ւնագաէոոլթիէՏնբ
ի
՞նչ
էէերա–
բերում
սլիտէւ
ունենէսյ
րանաստեղծին
ի -
րական
նկարաղիրբ
եւ ղիմաղիծր
էոալւււ
Համար։
Այո եբկլնէորանքին
առշեւ
է , ոբ
քննադատին
ալ նէլարադիբբ
եւ
իրական
պատկեբբ
պիտի
ունենէոնք
մեր
առշեւ :
Այս՛պիսի
րա՛ ց էէէ ս ա էլւսն ղիմաւլէւծ
մրն է
որ ցոյց կուտայ
Արշալոյս
Բաբէոյետն ,
ներկ՛"
յացնելով
Եղիչէ
Ջարենցին
Ր"է^"Բ
տյն
պրուածնեբբ
, որոնցմով
իբր թէ րա -
նասաեղծր
իր բացասական
.^նադատոլ -
թեան
էՍռաբկայ
գաբձուցեր
է քաղաքա -
կ։ււն կուսակցութիւն
մր
եւ
գան
։սզան
ղէմ–
քեբ , Հանրային
գործիչներ
։
Աբչալոյս
Բար։ւ։ յետնին բան մր չունէինք
ր"ելիք »
եթէ
է՚՚նղրոյ
աէէար1լայ
Հատուածներր,
քե բ թ ՚ ՚ ւ ՚ ս ծ ն ե ր ր , աււանց
ւսւե լորդ
ԷսորՀ բ -
ղածութիւննեբու
քննութեան
ենթաբէլէր
(«Կ՚րէոէլէոն
Թերթ»
թ ի լ
2;3),
եւ մանա
ւանէլ
՚լրչի
մր ե լ ՚լբոէլի
մբ,
մանաւանէէ
կնոշ մր տնվայէ^լ
ածա1լաննել
։ով
չէւ ղտր~
ղարեբ
էլանոնք : ՀէսյՀոյանյ^եբու
ծռրաէ ը
բս/նալով.
Հին ու մտչած
բաոեր
ւ։ւ ոճեր
ղո բծտծելոէէ չէ որ Հա կտռա
էլո րդ
մ ր կտ -
րելի է անպատուել
ու անարգել, երբ էլաս~
կածելէէ է թէ Եղիչէ
Զ՚՚՚րենց
րանաստեղծր
ն։ք ան
։ք տադբո
ւթի
ւննե ր ունեցե՞ր է ;
9՛ •
էմինր
ուրէ։չ
յայտնութիւն
մր եւս
կ՝րնէ : Այն ինչ ոբ րստծ էր Եղիչէ
Ջարեն
ցի
պ։ս չտ պ ։սն ո ւթ ե ան Հաւք էսբ , նո յն ամ -
բաստանոլթիլկւն
ու դանէլ էսաներր
" ՛ ՛ ղ -^
ղուած են նաեւ ա յն ^նաղ ատնե րո։ն ,
/ւ -1
բոնք
«ճիգ ու շ՚ոնք
չեն
է։ւն։սյում
չ՚՚՚բքի՚յ
՛լուր։։
Հանելու.
ւք էէբ լաւաւլււյն
էլբ։ւ ւլնէւ բ ից ՚.
չա։ոե բէ՛ն , վա
լ։ կա րե էլե լ։ւ ւէ նբանց
։լ ո լ՚հ // -
Ր ր » ; Մ ենք
։լաոնւ։ւթեամր
էլ աւե լցնէ,նք ,
ինչսլէս
էոարինէալ։ աէւաշ
ւ։։լ ւլր։ռծ
ենք
մեր
«կեանք եւ Արուեստ»
աէքսաւլբին
մէշ, թէ
չարքե րէն չէ մ է։ ու յն որ ւլէ։ւրս
Հանուէսծ
են
լէսւաէլոյն ու ւոաղանղտւոր
ղրոէլ^ւէւբր,
ե լ ոչ մէէտյն ւէա ր կա բե կո ւած
են ա՛յլեւ աք
սո բոլէսծ են Հե էւէուո ր տա ւէէ տււտ աննե րր ,
եւ որոնցմէ չատ քէ՚էեբր
միայն
վերաւլար֊
ձան
իրենց
Հայբենիքր
յ
9* •
էմինր
էլր ւիէէրձէ ։։լոէչ։ո՝պո։նել
նաէ;լ
րանասէոեւլծուՀի
Աիլվտ կասլո ւա ի կե ւսն շ ,
որ րսա քենագէսա Ա • Աուլոմոնեանէ։
ՀԵբ–
գում է անղէէւսււլ
ւլւլ՚Այաէլան
բաւտէլանու -
թիւննեբ ու ց էսնկէսս ի րա կան կբքեբ» ,
է<իր։սծէ։ ՛մէշ միայքլ
մ ա բ մ^ւ ։ս կանն է տես ~
նում», սր «Նլ՚ս։
" է ՚ Բ " յ երէլերում
էլլէոտ -
ւո ր ր ց։։նկա
սիր
՛լ՛կ ան "ւմ էա՚լ տարր
ն է ,
Կբքեբին
,լոՀ՚սցո՚մ
՚ոալր »: Մինչ։լեո
՚"յս
նոյն
քէւնսւդաէոր
ղանաէլտն
ժս՚մանտկնե
-
բուն
(1յ>47, 1954
եւ
1957),
՛լր ած, Հեր -
քէսծ ու կրկին
յարութիւն
տուած է նււյ1է
մէէէոքեբւէւն
, յէոճէսէէէ մէէլր
ւքիւսբ
Հէւրք։ւէլ
՛ւ բո՚-թ է՛ ւննե բ ։։ ։է :
Յաշ՚։րդով
ուրիչ
յայ։ոնութիւննէ,ր
ու-
նինք րսելիք X
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
