< 0
ս » ս >
Գ Ս ձ Ի Ր Է Ի եՊհՍԿ.
Տ^էՏԱւԿԱն հՐՍհՈՏնՔհ ԼՈՏՍհ ՏԱԿ
Ամհնէսյն
Հայոց
կաթողէկոո
ՎաղզէՆ
Ա-Ը
Գ՚"Հէրէէ
ե սլէ սկո սլո ս աաւկա՛ն
ժողովի
բացման
խօսքին մէք
եպիսկոպոսական
/» • ժողովի
մ ասին՝ գում արուած
«անղղա–
լաբար»
էքմ/էածնում
1955/5՛,
յայանում
է
՛որ ա յն աեղի
ունեցաւ,
«նոր
կաքԺողիկոսի
ընարութենէն
աոաք եւ վերքր՛»։ Այս ժո -
ղովի
մասին
աեղեկութիլններ
Հրաաարա–
եուած են միայն
«էքմիածին»
ամ
սաղրի
մէք
(1955
թ– Աեպաեմրեր
ել
Հոկաեմբեր–
\քՈ յեմբեր
) ; Այգ աեղեկութիլններ
բ Լաա
թերի են ու Հաաուկաոր
եւ
վերաբերում
են միայն
նախքան
նոր կաթողիկոսի
լնա–
բութիէնբ
եղած
ժողովին : ինէ վեբաբե -
րում I
՚"յ՚է
րնարութիւնից
յեաո
յ
աեղի
ունեցած
եպիսկոպոսական
ժողովին
, այգ
մասին ռչ մէկ աեղ որեւէ
յիչաաակութիւն
չկայ : Այս թերի
աեղեկութիւննեբբ
եպիս
կոպոսական
ժողովի
մասին
գանում ենք
անբնսւկան
•
Նախքան
"՛յս ժողովի
մասին
եղած աե -
ղեկո ւթի ւնն երին
անցնելր ,
անՀրաժեշա
ենք Համարում
նչել Հեաեւեալ
խիսա կա -
րեւոր պարագան
;
ւ
Ւնչպէս
երեւում է Վաղղէն Ա –ի խօսքե–
րից
,
եպիսկոպոսական
երկբորգ
ժողովբ
աեզի է ունեցել
էքմիածնում
Աղգային ֊
Եկեղեցական
ժողովի Հեա միաժամանակ
;
« էքմիածին
» ամսագիբր
իր
Աեպաեմրերի
թիլի
«
Մայր
Աթոոում » րաժնի
մէք ամ
փոփած
լոլբերից
մէկր այգպէս
էլ վեբ -
•աաււել է՝
«Եպիսկռպոսսւկան ե ւ ԱդգսւյիԹ
Եկեղեցական, ժռղււվնելւը» :
Աղղային - Ե՝
կեղեցական
մողովի
մ ասին եղած
Հ՚աչուե–
աւէէլթիւնից՝
ասլուած
«էքմիածին
» ամ -
սաղրի
Հոկաեմբեբ
- Նոյեմ բեր
թ ի ՚ - ի մէք.
Նոյնպէս
պաբղւում
է
,
որ Եպի՚ոկոպոսա
-
կան
մոգովի
նիսաեբր
աեղի են
ունեցել
Ազգային - Եկեղեցական
ժողովփ
ժամա -
նակ
է
Արգ,
Հնա րաւո՞ ր է այս կարգի
մի Հա -
մ աաեղոլթիւն
ւ
Ո չ , հնայւաՆոր չ է :
Մեր Աղգային - Եկեղեցական
մողովր
Հաեգիսանում
է եկեղեցական
իչխանոլ -
թեան
լքիակ
րարձբագոյն
օրէնսգիր մար -
մինբ
Լօբգանր)
I
Նրա նսաա չրքանի տեււո––
ղոլթեան
րնթաղքում
որեւէ այլ
վճռաՀաա
ժողով
ղոյութիւն
ունենալ
չի կարող : Ա–
ւելին՝
նոյնիսկ
ղործագիր
իչխանութեան
մարմիններր
Հրաժարեալ
վիճակի մէք են
գբւում
, արաօնուելով
վարել
միա
յն
Ը&-
ր-ացիկ գոբծերը. :
Հայ եկեղեցու
Աղգա -
յին - Եկեղեցական
ժողո վնե րր ,
•որոնք
րնարլում
են միայն մէկ նստաչրքանի
Հա
մար
,
իրապէս եւ իբաւապէս
Հանղիսա
-
Նում են ԱաՀմանագիր
ժողովնեբ : Այգպի
սի մի ժողով էր եւ
1955
թուի Աեպաեմ -
քեր
29/5»
գումարուած
Աղղային - Եկեղե
ցական
ժողովր
, որ կոչուած էր
«Կաթողի
կոսական
րնարութիւնից
րացի
,
քննու -
թեան
առնելու
մի չարք կարեւոբ
եկեղե ՜
ղական
Հարցեր»
(«էքմիածին»,
Աեպաեմ
րեր
1955
թ–
9)
կամ աւելի
ճիչգ՝
այն
բոլոբ
Հարցերր, որ ինքր ժողովբ
անՀրա -
ժեշա կր Համարէր
քննել ու լուծել։
Այս
պիսի ւ1ի Ժողովի նոտաշլւջանի ժաւՐանակ
ս ր ե լ է ւքէկ այլ ժողոյվի (յոյութ-իւնր հակա–
կսւ&ոնական է :
Բայց մեբ փասաարկութիւնր
եպիսկո -
պոսական
երկբորղ
մողովի
Հակականոնա–
կանութեան
մասին
սրանով
չի սպառ -
ւում է
Թիլ֊ եբկրորղ
ե պի ո կո ոլո սա կան
ժողովր
Հակականոնական
է ոչ միայն
այն պաա –ւ
ճառով, ոբ գումաբուել
է Աղգային.– Եկե
ղեցական
մողովի Հետ միաժամանակ
, այլ
նաեւ նրա Համաբ, որ իր օրակարգի մէք
մուծած
Հարցերով
ոլիբ րնղունած
որո -
չոլմնեբով
ոտնաՀաբել
է Աղգային - Եկե
ղեցական
ժողովի
իբալունքնեբր
• Այս ֊
պէս
, օրինակ
, իր առաքին
նիոտում
Եպիո
կոպոսական
ժողովր՝
գումարուած
ՎեՀա–
րանի մեծ գաՀլիճում
, որոչել է
« եաս -
տաաել Ազգ ային - Եկեղեցական
ժողռ վ ի
աշխաաանք ների կ աբ գը »
(«էքմիածին
»
Աեպտեմբեր
1955
թ– էք
23)։
Մեր գիտ -
ցածն
այն է , որ իւրաքանչիւր
իբտլաղօբ
ժողով
ինքն է ոբ Հաստատում
է իր աչ -
խատան^ւեբի
կարգր կամ այլ խօսքով՝
իր
օբակաբգր։
Բայց եկ եւ տես , որ
1955^*–/
Աղգային
Եկեղեցական
ժողովփց
խլոլել
է այգ իբաւունքբ
եւ խլուել է եպիսկոպո
սական
կո չուած
ժողովի
կողմ ից , "րԻ
գոյութիւնն
իսկ ղուրկ է կանոնական
Հիմ–.
քերից
1
Երկրորգ
օրինակ. Աղգային - Եկեղեցա~
կան
ժողովի ա բձան ագրո ւթի ւննեբ ից՝
^Հ»–
րատարակոլած
«էքմ ի ած ին»
ամ
սագբում
(1955
թ– Հոկտեմբեր
- Նոյեմբեր՝)
տեղե–
կանում
ենք, որ այգ Գեբագոյն
Ժողովւր ,
րստ
լնգունուած
կարգի
, իր առտքին
իսկ
նիստում
քնտրում է իր գոբծագիբ
մ ար -
միններր
(գիւանր)
, րնգորռւմ
ոբպէս նա -
խաղաՀի
փռխանոբգներ
, քնտրւում են
3
եպիսկոպոսներ
եւ որպէս
աաենապետներ
չորս աչխարՀականնեբ
: Գիլանի
կաղմոլ -
թիւնից
յետոյ,
ժողովր, Ա.
՚Բիլրքճեանի
ատ ենա պեա
ութեամր
, սկսում է իր աչ -
խաաանքնեբր։
՛Բիչ յետոյ,
րնգՀատելով
այգ աչխատանքներր,
Աամ րրէ արք՛ Աի -
րունեանր
Հանգէս է գալիս
Հետեւեալ
յայ–
տարարոլթեամբ
, «Ա ո յն թուականի
Ա^՚պ–
աեմրեբ
28/5՛
Մայր
Աթոռռւմ
կայացած
Եպիսկոպոսական ժողո վ ի
պւռշմւօմ՜^Լրնգ֊
ղծ՝ումբ
մերն է՝ Ա՛ Խ •) ատենապետոլ
-
թեան
կաղմի մէք Հրաւիրւում
են
նաեւ
երկու
եպիսկոպոսներ»
• Եւ այգ երկու ե–
պիսկոպոսներր
գաոնում
են ատենապե -
տութեան
անգամնե
բ ։
Մամրրէ արք ՚ շ , ուրեմն ոչ թէ խնգ -
րում է կամ առաքաբկում
, որ Աղղային -
Եկեղեցական
ժողովբ իր ատենապետ
ու -
թեան
կազմի մէք րնգուն ես
2
եպիսկո -
պոռնեբ
, այլ յայանում
է, որ նախօբեա -
կին գումարուած
եպիսկոպոսական
ժ-ոզո–
վր արգէն
Ոլաշել է ,
նախ՝ թէ
ինչպիսի
կազմ պիտի
ունենայ
Աղգային - Եկեղեցա
կան
ժողովի
աաենապետոլթիւնր
ել ապա՝
Որ
այղ կաղմի
մէք պիտի
մտնեն
Վարգան
արք. Գալֆտյեանր
ել Աիոն եպիսկ՛ Մա -
նուկեանր։
Այգպիսի
մի որոշում
կայա -
ցնելու
իբտւռւնք
ունէ՞ր
եպիսկոպոսական
ժողովր։
Եւ ինչպէ՞ս է պատտՀել, որ Ա,ղ–
գային - Եպիսկոպոսական
ժողովի
կաղմի
մէք չէ գտնուել
մէկբ, ոբ ձայն բարձրա -
ցրնէր
Հասկացնելոլ
Համաբ Աամրրէ
արք–
եպիսկոպոսին
, ոբ նմ ան
յտ յաաբարոլ
.
թիւն
անել չի կարելի, ռր եպիսկոպոսա
-
կան
ժողովր
իբաւսւնք
չունի
նաիոապէս
ոբոչելու թէ Աղղային - Եկեղեցական
Գե
բաղոյն
Ժողովր
ինչպէ՞ս
պիտի կաղմէ իբ
գիւանր եւ ովքեր պիտի րնտրէ ատենապե.
տութեան
անղամնեբ
Այս կարղի եննաեւ
Եպիսկոպոսական
ժողու^,
մասին
այն մէկ քանի
Հաաուկտոր
տեղե կութիւննեբր
, ռրո^ք
ցանցնուած՜
են
Աղղ ա յին - Եկեղեցական
ժողովի
նիստերի
արձանագր
ութ եանց
մէք։
Այսպէս
օրինակ,
երրորգ
նիստի արձա -
նա ղրո ւթիւն
իղ աեղե կանո ւմ ենք , ոբ Աղ
գա յին - Եկեղեցական
ժողովփ
օրակարգի
գլխաւոր
Հարցի՝
Եկեղեցւո
յ ԱաՀմ անա -
գրութեան
ծբագրի
մչակումր
ստանձնելէ
<ռչ թէ Աղգային - Եկեղեցական
մողովի
կողմից լնտրոլած
յանձնախումրր
, այլ
միայն
եկեղեցականներից
կաղմուած
մի
յանձնախումբ,
որ
նշանակռւել է Եպիս -
կոպոսաւկան Ժողո վ ի կողլքից:
Փակագծի
մ էք ա ւե լա ցնենք , որ ա յգ
յանձնաժողովր
իրալունք1էեր
գրաւելու
գործում եթէ ծ՜այ
րայեղ
փութաքանութիւն
է ցուցաբերել
,
աշխաաանքնեբ
կաաարելու
Հարցում րա -
լականին
անփոյթ է գտնուել։
Արգաբեւ ե–
պիսկռպոսա
լնտի բ յանձնա խո լմրր , «ա -
ռիթ չփ ունեցել
գումարուելու
ժամանակի
սղութե՛ան պաաճառով»
եւ
ԱաՀմանագբու
թեան
ծրագիրր
, ուսռւմնասիրուել
է ա -
ռանձինն
իւրաքանչիւր
անգամ ի կողմից ,
որից յեաո
յ Հարցր
նոբից
թաղուել
է ,
յանձնուելով
նոբ կաղմուելիք
Գեբաղոյն
Հողեւոբ
քՏորՀրգին
, որպէսղի
նա
հ^աւելի
չայն կերպով
ոլսռւմնաէւիրի
եւ յեաոյ րե
րի Աղղային - Եկեղեցական
ժողովին
ի
վաւերացումն»
: Փակաղիծր
ղոցելու Հա -
մաբ
աւելացնենք,
որ նոր բնտբած
Գերա՛
ղսյն
Հողեւոբ
ԽսբՀրդի
անգամնեբի
թր-
ւոլմ ոչ մէկ իրաւարան
չկայ
։
Աղղային - Եկեղեցական
Ժողովի չոր -
բորղ. նիստի ա բձան ա ղրո ւթի ւնի ց տեղե -
կանոլմ
ենք, ռր մի քանի պատգամաւոր
-
ներ գրաւոր
կերպով
ներկա յացնում
են
սաՀմանագիր
բնոյթ
ունեցող
ժողովի
քրն–
նութեան՝
«եկեղեցական
բաքեկարղու
-
թեան վերաբերեալ
մի քանի Հարցեբ» •
եւս
Հանղէս
է գա •
լիս
նոյն
Աամբբէ
արք՚ր
եւ ե -
պիսկոպոսական
ժողով ի անունից
վճռա -
պէս
յա յտա րտ րում , «որ
եկեղեղական
րարեկաբգոլթեան
վերաբեբեալ
Ր" է" բ
Հարցերր
արգէն իսկ եպիսկոպոսական
ժո
ղովի
քննութեան
նեբքեւ
են , Աղղային -
Եկեղեցական
մողովր ա յո
նստա
չրքանի
մէք
չի կարող ցբաղոււել
(բնգգծումր
մերն
է՝ Ա՛ Խ •) բարեկարգութեան
Հարցերով»
։
ԱՀա
ինչպէս է նեբկա յտնում
մեղ եպիս
կո՛պոսական
երկբորգ
ժողովր
այն
Հա -
տոլկաոր
տեղե կութիւննե
րի մէք , ոբ գտ–
նում ենք Մ այր Աթոռի
պաշտօնական
տմ -
սաղրի
մէք : Զգի՚աես
ինչպէ՛ս
ծնունգ ա -
ռած– ե ո՛ւմ կողմից
կեանքի
կոչուած
այս
Մ Կ Ր Տ Ի Ջ ՊԱԼՐՍՍԼՄեԱՆ
(ԿՐԹԱԿԱ՛Ն ՄՇԱԿԸ)
(ի. հ ւ վերջին մաս)
Նշմարեցիք
անշուշտ
, կենսաղրական
սա
շաա արագ ակնարկով, որ
Պարսաժեան
ունեցած է ուսուց չական
բեղուն
կեանք
մբ, կրթելու
Համար
բաղմաթիւ
սեբունղ–
ներ ամենուրեք
, ղասաւանգելռվ
մասնա -
ւո րաբար
Հայերէն
մա տենա գրութիւն
,
ուսողութեան
եւ գերմանեբէն
: կեանք
մբ՝
"Ր կբ չարունակէ
տքնիլ , րո լո րանուէ՛՛ր
^
ի չաՀ մեբ
մչակոյթին։
Մեր
մչակո՛՛յթր։
Աեր աղգայի՛ն
մչա -
Կ"յ^Ր։
Վասնւլի
ունինք
մենք այս մ շա -
կ"յ^Րէ
Նոյնիսկ,
եթէ
ինքնուբունոլ
-
թեան եւ ինյ^ատպութեան
պա յմ աննեբ ,
խի՛ ստ պա յմ աննեբ
առաքագբուին
; Մ եղփ
Հ ամ տր , ա յգ
մ շակո յ թ ի ն
գո
յութիւնբ
նո յնքան անաա րակուսելի
, անՀե րքե լի եւ
անվիճե լփ է , որքան
ամ ենա րա րձր
մ շա -
կո յ թ ի աէբ որեւէ
ժողովուրգի
Համաբ :
«Մշակոյթ
» բառին
անկարելի եւ անՀա -
սանելի
սաՀմաՆո
ւմնեբ չտանք : Եւ մ շա -
կութա
յին մեծ աղղե ր է աւե
լի բծախրն -
գիր,
աւելի խստապաՀանք
չէԱանք –.Շ ինիչ
չէ անՀարկի
րաց ասա կանռւթիւնբ ; Աւս -
աի , Հեռու
մնանք անկէ, ի սէր մեր աղ -
գա յին
գաստիարակութեան
եւ
յանուն
մեր Հաւաքական
տեւականութեան
;
Մչակոյթր
իւրաքանչիւրիս
անշաՀախն -
գիր
Հետաքրքրութիւնն
է
յ
Հետաղօտոլ
-
թիւնն է մտածումին,
ղղացումին
եւ աբ -
տա յա յաութեան
, ղոլրկ օգտապաշսւ ձրգ -
տում է ու նիւթապաշտ
նպատակէ
Ա^
մեր աննիւթական
ստե
ւլծ աղո բծո ւթե անղ
գումարն
է։ Մեր արուեստներուն
եւ մեր
մաքի արտագրութեանց
ամրող^ոլթիլնր
:
Լքուած
Հայութեան
միակ
ուժն է , միակ
ասլաւէնր
, միակ
փրկութիւնբ
մեր մ շա -
կո յթր : էՏորապէս Հաւատանք
անոր
ղո
յու–֊
թեան
։
Ալ արղարեւ
, Հա յ
ղաստիաբակր
կր
Հաւատայ • Այլապէս
, յսբելեարր
պիտի
չգրէր•
« Գժրտխտալւար
մերնիւթական
եւ
րարո յական
ղոՀ ողութիէննե բու առաւե
լա–
ղվքյնր չէ որ յատկացուցած
ենք Հայ կրբ ՜՝
թական եւ գաստիա րակչական
գոբծին »
է
Այլապէս
, ան պիտի չվերսկսէր
, եւ րնգ -
Հակառակն
, րնգմիշա գա ղ ր ե ցնէ բ մայ -
րենի
լեղուին^ Հայ գրականութեան
եւ.
մողովր
իրեն
աւելի գերակայ
է
Համա -
րում , քան Հա յ եկեղեցու
կանոններով
Հաստատուած
ել իր րաղմ ագա րեայ գո -
յատեւութեամր
մեր եկեղեցական
կեանքի
մէք խոր տրմատներ
ձգած
Աղգային - Եկե
ղեցական
մողովր
, որի
աշխատանքների
կարգր
Հաստատելու
, իրալասռւթիւննե
ր ի
սաՀմաններր
ճշղելու
իրալատէր
է Հա -
մ արում
ինքն
իրեն :
Եւ այս րսԼՈրից
յ^աոյ
, Ամենայն
ՀայՈց
Հա յբապետր
Համարում
է անբնական ա յն
մ տածումր, որ ժխաում է ա յս անծին
ժո
ղովի կանոնական
ոլթ իւնր
յ
Ա.
ԽՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
Հ Ա Ց Ր Ե ՚հԻ ԱՌԱՍՊԵԼՆԵՐ
Վ Ա 2 ԱԳՆ
ԺԱ.
ՎաՀագն,
իմ կեանք ու աբեւ, բա.
ցագանչեց
Աստղիկն ու ձեռներն
առաք
4գարգած
, նրա մօտ վաղեց
ՎաՀաղնր
քնքչանքով
գրկեց
նրան
ոլ
Հարցրեց
.
Սպասո՛՞ւմ էիբ ինձ, Աստղփկ :
Յոյսով ու կարօտով եմ սպասել
քեղ ,
ՎաՀաղն
ՎաՀաղնր
ղոՀո էնա կութեամ
ր
ժպտում
էր ու փաղաքշում
նրա անուշաբոյր
վար -
սերր է Ասաղիկր
, ղլուխբ
նազանքով նրա
կրհ՜քին
յենած
ասաց •
Երբեմն կասկածբ
կրծում էբ սիրտս ,
մտածում էի, թէ արգեօ՞ք
ՎաՀագնր
ինձ
մռռացաւ :
ՎաՀագնր
յանգիմանաբար
նրան
նէսյեց ,
էււղեց պատասխանել,
երբ սաստիկ
Հողմ
բարձրացաւ,
անտառն
ուժւլնօրէն
շառա -
չեք ու Ասաղիկր
ՎաՀագնի
կբհ^քին
սեղ–
մալելով՝ ասաց.
Բարչամն է գալիս , ՎաՀագն ւ
^
թ՛ող գայ,
պաաասխանեց
Վ^ա -
Հա գնր ա՜նվրղով ՚
ԶաբՀռլրելի
է նա, ՎաՀաղն,
րնու -
թիւնն իսկ սաբսռռւմ
է նբանից : Տես ,
անտառն
ինչպէս է գողոլմ
,
Հառա
չում
նբա աՀից , եւ ղետինր
ցնցւոլմ՝ նրա ամէն
•^Ի ք՚^յլիտ •
Գոլ
մի՛ անՀանղստանայ
, ԱստIչի^լ ,
չուտով այգ րոլորին
վեբք կբ
Հ / ^ / 1
ասաց ՎաՀաէլնր եւ մերկացրեց
սուրբ ;
Այգ
պաՀին
թանձբացոզ
խաւարի
միքից
ՎԻթխաբաՀասակ
մի Հսկայ
երեւաց
, ա ՜
Հալոր
մի սուր
ձեռին : ՎաՀաղնր
նբէռն
ընգ առաք
ւլնաց։ Եւ այնտեղ,
՜Բարքէ
լե
րան
բարձունքի
վրայ,
ւլիշերային
խալա
րի մէք , մի աՀաւոր
մ արտ
տեւլի
ունե -
ցաւ։
ՎաՀաւլնբ եւ
Բարշամբ,
ինչսլէս
ամպրոպով
լի երկէււ ամպե՜ր , աՀեղ գ՚Ա1 -
գիւնով
րախւում
էին իրար • Գետինր
գ ո ֊
ղում էբ նրանց
ոաների տակ ու
"բերից
ցա յտոէլ
կա յծակների
ւիա յլր շատ Հեռռւ -
ներում
երեւում
։ Մաբտր
երկար տեւեց
է
Նրանք
մերթ
փայլակնացայտ
սրերուի
էին
մարտնչում
, մերթ գօտեմարտի
րռնէ.ոլ.մ ,
րնկնում
, եւնում
, եւ ապա
բռունցքներով
իրար խոչտանգում
:
Լոլսաբացր
մօաենում էբ , բայց
եբկբա–
սասան մարար
շարունակւում
էր : Երբ մի
անգամ էլնրանք իբար բաց թողած՝
մի
քիչ Հեռացան,
Բարչամն
անզուսպ կատա–
ղութեամբ
լզուած՝
րարձունքի
կողմից
մ խ
ժայռ պռկեց ու ՎաՀագնի
կողմր շպրտեց
է
Աստէլիկն այգ տեսաւ ու նբա կբ^քից
" ՚ " ր –
սավէի
մի ճիչ էլուբս
թռաւ
:
ՎաՀագնր
Հաբոլածից
խոյս
տուեց եւ անՀուն
զայ–
րոյթի
միէ նոբ րււնկումով
Հազիւ
վայր
լն–
կած
ժայռը
վերցրեց ու այնպիսի
թափով
եա նեաեց , որ անակնկալի
եկած
Բարշամբ
խուսափել
չկարողացաւ
, Հարուածն
բն -
գունեց ու երեսնի
վայր
ընկալ
...
ՎաՀագնր
առաք նեաուեց :
Բարչամի
՚^Է
^ՔՐ
ԳՐԿ^Ց ^ սեղմեց
ամբողք
ուժով, կո
ւլ Լ րից մի քանիսը քաբգեց ու
բլրանման
Հսկա յին
ղլխից վեր բտրձրտցբած՝
թա -
փով
Հեռուն չպրաեց
։ Բարշամր
մի մեծ
թո ի չք կաաարե ց ու ա յնպիսի
թնգիւնով
անգունգի
խորքն
լնկաւ
, ռր եբկիբր գո -
գաց
, քբերի
լնթաց,^
ա րգե լա կռ ւլ պատ -
նէ շր փլուեց ու եբկինքր
մթադնող
սեւ
ամպեբից
յորղառաա
անձրեւ
տեւլաց •
ՎաՀա՛ւլն
, ՎաՀա՛գն
,
ցնծագին
բացաղանչեց
Աստղիկն ու նրա մ օտ վա -
զեց ։
— ՎաՀա^զն,
ՎաՀա^գն
,— արձագան–
քեցին սար ու ձոբ
ԺԲ՛
Պասքամ
գիւղի
բնակչռւթիւնն
այն գի -
շեր չէր քնել,
անՀամբեբ
սպասել էր Վա
Հագնի ու Աստղիկի
վեբագաբձին
: Լուսա–
բացին
բաղմութիւնր
ղիւղփ
եզրին
Հասաք–
ուած , արեւելք էբ նայում ;
Բոցավառ
Հորիզոնի
ետեւից
արեւն
սկր–
ոեց վեր բարձրանալ։
Արեւի Հեա,
արեւի
պէս պայծառ ու ժպտուն , Հորիզոնի
վյր -
րայ
երեւացին
ՎաՀաղնն
ու Աստզփկր ։
Նրանք արեգակի ճառագա
յթնե բով պսակ
ուած–, թեթեւ
ու սաՀուն՝
գի՚-՚էփ
կողմն
էին
ղիմում եւ նրանց Հետքով
գալկացած
գաշար
գալարում
, ծաղկում էր փարթա -
մ օրէն ու անուշ
րուրմ ունքով
լսւում :
Բաւլմոլթիւնր
զմայլանքով
նրանց
լուսնե–
ղէն
ղէմքեբին
էր նայում ու ծեր
գուսանի
փանգիռի
նուագին
ձայնակցելով
, ^Բ.Բ ՜
մուն քով
երւլում •
Երկնէր երկին, եր կնէր երկիր,
Երկնէր եւ ծովն ծիրանի ,
Երկն ի ծ ո վ ուն ո ւն է ր ե ւ զկարմրիկն ե–
ղեգնիկ •
Ըն դ հզեգաւն փող ծ ուխ ելանէր ,
Ըն դ եղեդան Փռղ րոց ելանէր ,
Ե Լ Ի բ ո ց ո յն պաաանեկիկ վ ադէր •
Նա հո ւ ր հե ր ո ւն է ր ,
Ապա թ-է րոց^ ո ւն է ր մօր ո ւ ս ,
Ե Լ աչկունքն է ին արե գ ա կ ունք :
ԱՆԳՐԱՆՒԿ
ՎՈՒԿԱԱԵԱՆ
(9 ե ւ վ ե ր յ )
Fonds A.R.A.M
