ՄէւՏՔ Եհ ԱՐՈհԵՍՏ
Պ11ՒՇԿԻՆ՝
(էե՚ԼԱՓՈԻյՈՒԹԵԱՆ
ԵՐԳԻՉԸ
•
Այ" ւոարի Ա՛ոսկուայի
ինչսչէս
նաեւ. Խ–
Մ իութեան
բոլոր
անկիւննեբուն
մէկ աօն–
ւււեցալ
մեհ՛
բանա ս աե
ղհ
Աղեքսանղր
Պ՚՚ւչկինի
մաՀուան
120բգ
աարեղարձբ
:
իբ կեանքբ
( 1 7 9 9
- 1837)
ւլուգաղիսլեցաւ
քիուաաստանի
ղբական
եւ րնկեբային
ղար–
թօնքի
շրքանին
: Այղ իոկ պաաճառով,
ի -
բեն վիճակռւեղաւ
ղաոնալ
ռ ուսական
նո՜
բա ղռ յն ղբա կանո ւթե ան ե ւ լեղուի
Հիմ -
նա գիբնե րէն
մէկբ
\քնահ
է Մ ոսկուա
յի մէկ եւ ուսումր
ա–
ռ ահ՝
Պեաեբբոլբգի
մօտերբ
:
Ո
՚-Աանողու–
թեան
աաբինեբէն
իսկ սկսահ
է ղրել բա
-
նասաեղհռլթիլններ
, ոբռնք իր ռւսոլղիչ
-
նեբուն
եւ գրական
շբ կանա կնե բո ւ
.ն
մէկ
Հեաաքբքբոլթիւն
սաեղհահ
են :
Ուոանողութենէն
անմիկապէս
ե աք
կբ
նեաուի
ղբական
կեանքի
մէկ;
Հակառակէ
անոր
ռբ Պուշկին
կբ սերէր
աււնռւական\
բնաանիքէ
, երիաասարգ
աարիքէն
Ի՚՚ԿՀ
ղորհօն
ղեր կր սաանձնէ
յառակղիմակսւն
այն
շարժումին
մէկ,
ռր իրեն
նպատակ
գարձռլղահ
էր աապալե
լ ղա րական բԱ"՛–
նակալութիւնբ։
Այգ
շրքանին
րնկեբային
սլայքարր
սուր
բնոյթ
ոտաղահ
էր (իու ՜
ոիոյ մէկ եւ Պուշկին
խանգավառութեամբ
իւրաղռւղ
նոր օրերու
նոր ղաղաւիարնեբր
:
երկնքում
X
Թուրքիոյ
մէկ չկայ առեւտրական
Հաս
տատութիւն
մր
Հայտսլտտկան
—- որ
Հասահ
բԱ"՛
յ իր Հարիւ ր տաբե կանին
:
Ամէն աասբ, քսան տարին անգամ
մր
<ձ բան մր » կբ սլատաՀի
եւ
բտ բե խնա՜ մ
կառավարութիւնր
«աւրլին
, վաթանին
շա.
Հերր պաշտպանե
լու Համար»
կբ
ղարնէ
քրիստռնեա
յ Հա յուն
գլխուն
: Եթէ
ղան -
գուահային
կարգր,
քիչ մր աչքի
կք ղար
նէ ա յ"օր
) կրնա
յ կողոպտել
Հայ ունելս
-
րԲ : Ո՞վ պիտի
իմանար
; իմացողին
ալ
Հոգն
էր Հաաեբ
• • •
Հանղ ի սլա՞հ
է ք Թուբքիա
հնահ , ասլ -
բահ
մարղոլ
մէ , ոբ Աթամպոլէն
օղանաւ
առնելէ տւ։.աք, րսէբ
թղթակիցներուն
.
Երաիւաասլաբտ
եմ Թուրքիս
յ • • ՚ Պի -
տի չմոռնամ
այն բարիքներբ
, ղորս
այս
մեհ Հա լրենիքբ
սլարղեւեց
ինհի
ոտ
վեր–
կին յիսնամեակին
• • •
Ես աաանկ
ա ոլո ւչի
Հանղի սլահ չեմ :
Րայց Հանգիպահ
եմ շատ
շատերուն,
ո–
րոնք
կ*տնիհեն
Թա լա թն ե ր ո լ վաթանր
.
"
Անիհեալ
րլլայ
այգ
եբկիբր
... Պի ՚
էոի չմոռնամ
այն չարիքնեբր,
ռրոնք գր -
լռւխէս
անցան
այնտեղ՝
սա
վեբկին
յիս–
նամ եակին
• . •
Նոր
օբեբու
Լացի
Գիչեբր
այս սրտա
-
ճրմլիկ
ռղրերղոլթեան
վրայ արաասուե
-
լու Համար
է որ սաեղհուտհ
է, կարհեմ
• •
ԵԻՐՈՊԱՏԻ
յ՚ողովյէգական
Համեսա
խաւե բու , աղա
-
տութեան
ել լնկերային
յեգաչրքման
նր -
ւիրուահ
իր րանա սաեղհ Ութիւննե
ր բ
իրեն
քլապաՀռվեն
ժ ո ւլո լիր գտ կան
գրողի
Համ -
բաւր
յ
Այս պարագան
չվրիպեցաւ
ցաբական
ոստիկանոլթեան
• ռւչագբռւթենէն
,
ոբ
ղինք ձերբակալելով
1լոլղէր
աքսորել
Ա ի–
պերիա։
Րաբեկտմներռւ
միկամաոլթեան
^ յ ո ր Հ ի լ կարելի
եղաւ
մեղմ ացնե
լ սլատի–
ժր, ու Պուշկին
ղյրկուեցաւ
Ոուսիոյ
խո -
րերր , ուր մնաց
ամբողկ
Հ՛՛Բ"
տարի
(1820 ֊ 24):
Աքսորական
կեանքի
ա յս շբկանին
ան
գաբձեալ
կապ Հաստատեց
յեղափոխական
գաղտնի
կաղմ ակե բ՚պութե
անց Հետ
եւ
շա–
ր ունա կեղ
ղրել
յեղափո խական
շունչով
տաղեր , ինչպէս
« կովկասի
րանտուրկեա
-
ՀՀք» ,
«Րալլչիսաբայի
աղբիւրր»
, « ՊոՀե
-
մակւսնք»
եւ «էօժէն
Օնէկին»
չափտւոբեալ
վէպր
:
Պոլշկինի
վաանղին
օրինաէլն
ու
ղո րհ ր
մեհ
խան ղու վառո
ւթիւն
՛ու շարժում
կր
ստեղհէին
ռուս
ե րիաասա րգութեան
մօա է
Րանասաեղհին
յաբաճուն
մողռվրգակա
-
նութիւնբ
սկսաւ
մտաՀոգութիւն
պաաճա֊
ռել ռուսական
կառավարութեան
,
որ
1824^5/
ամբան
,
Ագեքսանղր
Առակինի
մ ասնաւո բ Հրամ անագրով
,
փո
խաղրել
աուալ
Պուչկինք
Ա իխա յե լովսկա
գ ի ՚ ֊ ղ ր եւ
պաՀեց
ոստիկանական
Հսկողութեան
աակ
:
Աքս ո ր ի ա յս ե րկրո րգ շբկան ր մ եհ գե բ
ունեցաւ
բանաստեղհին
իմացական
կաղ
-
մութեան
վյւայ՛
այս չբ քանին է ոբ ան
գբ–
րեց իբ գլուխ
ղո բհո ց բ
«Պորիս
Կոառւ
-
նով» ժռղովրգական
ուլրե րգութիւն
բ , ղո բ
Ա-ոլսեբր
կր սիրեն բտղղատել
Շէյք՚՚փԻբԼ՛
գռրհերուն
Հեա։Այս
ղռրհին
մէկ,Պուշկին
կ՝ ուղէ ցո յց աալ
ժողովոլրգին
կատաբւոհ
ղերին
կարեւորութիւնր
պատմական
գէպ
քեբու
րնթացքին
:
Պ՛ուշկին
Միխայիլովսկա
կր
գտն
.էւ
.էբ ,
եբր ո՛ուսիոյ
մէկ պայթեցաւ
1825/
՚ " "
պոտամրութիւնր
. ա յս առթիւ
, ան
գրեց
«Հոկաեմրեր
19»
բանաստեղհռւթիւնո
,
ուր կ^աւետէ
ժողովուրգին
մ օտալուա
ա–
զաատգրութիլնր
,
«Ծանր շղթաներր պիաի փշրու-իքն,
Բանաերը պիաի |ւյռրտակւ1լին,
Ու֊
ձհզ
պիաի դիլքաօւրէ
Աէրսաու.թ–իւյ|ւը ժպաադէլք» :
1826/
աշնան
Պուշկին վեբագարձաւ
աք–
սորէն։
ւՏՏՕին աւարտեղ
«էօժէն
Օնէկի
-
ն»բ , որուն
վրա
յ աշխատտհ
էր
ամբողկ
ութ տարի •, Այս վէպր
կբ
ոլատկերացնէ
ռուս
ժ՜ողովուրղի
առօբեան
, անոր աւան–
ղութիւննեբր
, բաբքեբր
, կբ ձաղկէ
ռու"
աղն ուա կան ութ եան
սովո րութիւննեբ
ր :
Ոռւս իբապա շա
ղր տ կանո ւթ ե ան մ՛էք ա
յս
վէպր
կր գրաւէ պատուոյ
աեղ մր :
Պուշկին
գրեց
նաեւ արձակ
էկեբ , ինշ՜՜
պէ"
« կռ բուխին
գիւղին պատմ ութիւնր»
,
« Տ՚՚ւպբովսքի»
, «Հրտմանաաարին
աղքի
կբ» , եւայլն
, որոնք
ղրուահ
են սլարղ հւ
անպաճոյճ
ոճով։
Ինչպէս
ամէն
տեղ,
Հոո
ԳՈԼՈՄՊՈԱ
ԱՌԱՆՋԻՆ
^ԳՏԱԻ
ԱՄԵՐԻԿԱՆ
Գոլոմպոսի
նաւուն
մէկ մարգ
մր
կար,
որուն
անունբ
ղրեթէ
անհանօթ
մնացահ
Մինչգեռ
շնորՀիլ
ա յգ
մ արգուն
է
"Ր
գանուահ
է ամբողկ
ցամաքամաս
մը ;
Պատմութիւնր
այղպէս
է, կր պաՀԷ
անոլն
մբէ "Ր յեաագային
կր գաոնայ
նշանա
-
լոր,
Հանրահանօթ
, եւ որուն
կր վեբա
-
գրուին
ուբիչներու
կողմէ
կատարուահ
չաա
մք գոբհեր
։ Աաճախ
մոռացութեան
կր արուին
կեգրոնական
անձնաւո
բու
-
թիւններ
, կր մնան
չուքի
մէկ,
որովՀեաեւ՝
կամ
շատ
Համեստ
են եղահ
եւ կամ պատ–
մագիրր
մոռցահ
է յիչել
անոնց
անունր։
Պարագան
նոյնն
է այն մարգուն
Համար
որ կբ կոշռւէր
Ժան աը լա ՚Բոսա •
իմա -
ցա՞հ
էիք ՝այս անունր՛
Հաւանարար
ոչ՛
մինչգեռ
միակ
անձն էր նաւուն
վրայ,
որ
ամէնքէն
առակ Հասկցաւ
թէ ղտահ
են նոբ
եւ անհանօթ
ցամաքամաս
մր եւ ոչ Հնղ -
կասաանր
;
Այսօբ,
պատմարաննեբր
կ*ուղեն
դար
-
մ անել
Լա ՚Րոսա
յի ղէմ կատարուահ
անի–
բաւութիւնբ
յ
Որպէս
՚ " գ բ ի ՚ – բ
ունենալով
այգ
օրերուն
փռխանակուտհ
նամակներր
^
վաւերաթուղթերն
ու ղիաական
պաշարը ,
սպանիացի
ղրագէտ
Օլակէ , որ
միեւնոյն
ատեն ,քակ հանօթ
է Գոլոմպոսի
արշաւան
քին մանրամասնութեանղ
, յօրինտհ
է երե
ւակա յական
օրաղբութիէն
մբ , ղոր
ԻբՐ
թէ ղրի առահ
է ժան
ար լա ՚Րոսա
:
Օրաղբութիւնր
կր կարգացուի
վէպի
մր
սլէս եւ շարժանկարի
մր նման
կր ներկա
յացնէ
ճամբոբգռւթեան
Հետաքրքրա
շա բժ
պաբագաներբ։
Ըստ
Օլակէի
,
Գոլոմպոս
եղահ– է ոչ չատ
ճարպիկ
նաւազ
մր,
սա–
ալ բանաստեղհին
գլխաւոր
մտաՀոգոլ
-
թիլնն
է ռուսական
արգի գրական
ութեան
տալ խորապէս
աղղային
եւ
ժռղովրգական
բնոյթ
:
Աւլեքսանգր
Պուշկին
ունեցաւ
ողբերգա
կան վախճան
մր։ Պալատին
կոգմէ
նիւթ
-
ոլահ
գալ
մր պատճառ
գարձաւ,
որ
ան
մ ենամ արտի
ֆրանսացի
սպայի
մը Հետ
,
Հռչակաւոր
րանտստեւլհբ
մաՀացոլ
կեր -
ՀԱՑԱԱՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻՒՆ
պով
վիր ւաւո ոււ ւե II ա
լ ել մե,
1837/5. ,
38
աարեկան
ե րիաասա րգ Հասակին
, երբ
աակաւին
ա յնքան
մ եհ եւ փա
յլուն
հրա -
գիբներ
ունէր
բտնաստեղհի
իր
Հուլիին
մէկ :
Պուշկին
րացառիկ
աեղ
մ բ
կր
գրաւէ
ռուսական
արղի
ղրականոլ
թեան
մէկ : Իբ
կեանքով
եւ ւլորհով,
ան արթնցուղ
եւ
շաբժմ ան մ էկ ղրա
լ ռուս
ժողովուրդի
ո -
գեկան, իմացական
եւ լնկերային
իզձերր
:
Գրական
քննաղատ
մր րսահ
է իր մ ւս -
ոին «Իր ժամանակի
ռուս
մեհաղոյն
բա —
նաստեղհր
չէր միաքն , այլեւ
մեհ
րսւնաս–
աեւլհր
րոլոր
ժողովռւբւլներու
եւ
րոլոր
գարերու»
:
Գիշերը կիսույքց ,
Աստղհր ԹՆ լուսին
կապււյա ե ր կնք ո ւմ
կորան միասին :
Մարեցին վերշին
Շողերը մաքուր՝
Երաւղի նման
Անրջող հո ց ո ւ :
Լո-եցին կալքաց
Պատուհանիս
տակ
Սիբ ող սրտհրի
Շշուկները տաք
- • •
Լ ո ո ւ ր ֊հա ն ցիշեր
՜–
Շշնչաց քամին,
՝\
Եբացը փակեց
՚
կոպերն աշխարհի :
Մի ա յն ե՛ս անքուն
Մնացի ա րթո ւն ,
Դ ո ւ ՝ ինձնից հե ո ո ւ ՝
ի մ երազայնքում :
ՋՈՒԼԻԵԳԳԱ
ԳՐԻԳՈՐԵԱՆ
կայն Հպարտ
եւ յամառ
մարգ
մր,
որ
պնգահ
է իբ Համ ողումնե
բուն
վրա
յ , ա -
ռանց
մաիկ
բնելոլ
իր րնկեբներու
խոր
-
Հուրղր.
բնկեբնեբբ
կ՝ուզէին
փ ասաեք
Որ շեւլահ
են Հնգկասաանի
ճամբէն
:
Ժան
ար լա ՚Րոսա , ռբ նալուն
սեփակա
նատէրն
էր , պարզ նաւազ
մր չէբ .
գԼւ -
տուն
եւ քննտրկոլ
միտք
մր ունէր,
շու -
աով
անգբաղաբձալ
իրենց կատարահ
գի*––
տին կա ր ե ւռ ր ռ ւթ ե ան • կանաց
աարաՀա
-
մ ողել
Գոլոմ պոսն
ու իբ լնկեբնե
րբ :
Այս օրագրութեան
մէկ, Գոլոմպոս
կը
նկտբսւղրուի
Հեաեւեալ
ձեւով՛
«Րարձրա–
Հասակ մարգ
մլն էբ, եբկաբ
եւ սլատկա–
ռյսղգոլ
գէմքով.
կասլոյտ
աչքեր , երկար
ռւ սսլիտակ
մ աղեր
ունէ ր եւ կբ
սիրէր
խօսիլ
մեհ շա բժուձե ւե ր բնե լռվ » :
Երր առակին անգամ
կր Հանգիպին
աե–
զաց ի կարմրամ
որթ
Հնդիկներուն
, կբ ւլաբ–
մ անան
Հիւղա կնեբ
շինե լու
անոնց
մեհ
ճարտարութեան
վրայ
՚ սակայն
իրենց
«առաքելութեան
րեբմամբ»,
առաւելաբաբ
կը Հեատքրքրոլին
անոնց ոսկիէ
օղեբով
• •
5շ
լա ՛Րո սա
ռ ղրե ր դա կան վախճան
մ ը
կ^ո ւն են այ իր դտտհ
Նոբ ԱշխարՀին
Հռ -
ղին վրայ։
1510/
Փեւորոլտր
2Տին , ս պ ա -
նիսււլի
ղինուորներբ
անոր
մարմինբ
կբ
դանեն
անյայտ
անկիւնի
մր մէկ
թունա
-
լոր նետե բո վ հահկռւահ
յ
Այգ
Վ"՚յբԼ՚ն
վր՜
րայ այսօր կբ րարձրանայ
Գոլոմ պական
Աուրբակօ
քագաքր
•
ԿԱՐԳԱՑԷ-Բ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՛Բ
«ՅԱՌւԱ»»^
«ՑԱՈ–ԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(32)
՜
•
ԳԼՈՒԽ
Ը–
ԿԱՆԴՈԻԱՐԻ ԱՄՈԻՐԸ
•
Այս միկոցիս
Մուշեղ
կր աքար՝
ոչ վէր
քին
լ
այլ գարմանին
աււկե։
իժէսլէ
Վէրքր վաանղաւոր
չէբ, րայց
ուսին
գլոլ–
ի՚Ը շաա
ղղույոլն
տեղ
մլն էր, եւ պառաւ,
կինը (սլէտք
է ղիանալ
թէ
սովոբտբաո
րժշկութիւնր
միայն
ղոցա
վեբապաՀետլ
էր այն ժամ անակ ի Հայաստան)
առտնց
փազաքչանաց
իր
տսեղր
իշխանակա՜ն
մարմնոյն
կր միսէբ եւ կբ կաբէբ
ել վէր
քին եբկոլ
բեբան
միացնելէն
վերկ՝
Հին
գինւով,
մեւԱ1ով ու զանաղան
խնկեզէննե–
բով
շինահ
ղանղ ուահ
մ ր վրան
կր տա
-
բահէր
եւ սովոբական
առահբ
կր
կրկնէր–
«Օղաակար
է թէ Աստուահ
կամի» .
՛Մուշեղ
թ թ ո լ երեսով,
Հաււաշանօք
եւ
գրեթէ
սւբցունքբ
աչքին
այգ
գարմանին
տարաւ., մֆշտ
«Անիհտհ պտոաւ,
շուա
րրէ»
րսելով։
իսկ Անձեւացեաց
Տիկինր
ամէն պէաք
եղահբ
բերել տալէ
վերկ՝
մարմարէ
արձանի
մր պէս
կեցահ
էր
։
ԽեղՏ
իշիսանր երբեմն
աչքբ
իրեն
կր վե բ–
ցնէբ,
իրրեւ
թէ ռոոոմոլթեուն
ւհշբանք
մր
^"՚յՅ^Լսվ
նորա
նայուահքէն
, իսկ նա,
ա–
մ ենեւին
անղղա
յ , յա յանի
էբ
Հետաւ^նին
աչքի
մբ թէ իւբ քով
սիրտը
մեռահ՜ էբ :
Նշանաւոր
կեբսլտբանք
մ բ ունէր
տ յղ
կի՜
նբ , եւ որ ամ էն բանէ ն աւե
լի գիմաց
ինին
կ^աղղէբ
իւր աչքերն
էին , որոնց իսոբու -
թի՛ւնր
ել արաեւ անանց
ե րկա րութիւնր
եւ
նոցտ
ղսյնր
կր
հ ահկէին
եւ սեւ կբ կսւբ ՜
հեցնէին
, երբ
րռւն
իրօք իւբ հռվուն
հի -
րանի
ղոյնն
ունէին;
Գեղեցիկ
ճակաաբ
սեւ տղ ոալի
մ աղե ր կբ ոլսակէին
, ե բեսր
աժղոյն
ճեբմ կութիւն
մր կար
ուր
հիհաղ
կ՝բսէիր
թէ ամենեւին
չէ հաղահ
՚
ամէն
տեսնող
ա յգ սակաւախօս
կինբ կր յարղ է ր
հւ կ՝ակնահէր
իրմէ,
բայղ
շատ
քիչ
մարգ
կրնար
սիրել , վասնղի
տնթավւանւլե
լի է բ
ամէն աեսակ
բւս բե կամ ո ւթեան
եւ բնաա
-
նութեան
: Հիմա
է լ նոյն
անտարբե
բու -
թեամր
կեցահ
էբ իշխանի առկեւ,
ինչպէս
անաա րբե բութ եամ բ լստհ
է բ նոբա
ղերի
երթալբ
եւ Հրամայահ
տմէն
մարդ
ղինե -
լու հւ աւազակաց
ետեւէն
ա ր շաւե լո ւ ,ինչ
պէո
ւսնաարբեբութեամբ
եւ
անռւշաղիր
մտիկ
րրահ
էր օտարականին
քակութեան
պատմութիւնր
եւ. ամենեւին
Հետաքրքրու–
թիւն
չէբ
ցոյց աուահ
փա
տեսնելու
:
Երբ իշիանբ
Հանղաբտեցաւ
եւ Հողի
ա–
ռաւ ,
^ԻԿէ՝^ \ րսաւ
մենք Հոս բարերար
մր
ունինք
, աննչան
մարղ է լ լինի՝
ան ասաի
ճանի
է նորա բբահ՜ հառա
յութիւնր
,
որ
կարելի
չէ
զինյէ
մեղի սեղանակից
չրնհլ՛
ուստի
փր կանաց իրաւունք՝
եգբօբ
եւ
Հա
ւասարի
սլէս
՛լինք պատուել
ինձ
կ՚իյնայ,
հւ ներս
Հրաւիրել։
՛Բու ղիանա
լու րանգ է այւլ,
իշԼսան,
գոլ
հս աէր •
Զարմանք
է որ սա
ամրոցիս
մէկ
ես
ել գոլ
լինե լով այս քանի ամիս
է եւ ու -
րիշ մէկ անձ մբ չունենալով
օր մր՝ աԿւ -
գամ
մբ սխալէիր
ել կարհիք յա քանէ իր . .
Բայց
եբր կին մբ այդչափ
անփոյթ
է,
յայտնի
է որ եթէ
իւր սբաին
մէկ
ղաղանի
խորՀուրգ
մբ չունի , սոսկտլի
անտարբե
-
րութիւն
ունի : Արդ էն ե ս լաւ ղիտեմ
թէ
ինչչավւ
ակամայ
յանձն
առիր
այս
ամուս
նո լթիլէ։ բ , հւ թէ բռնադաաեւոլ
պար՚սգ՛"–
նեբէ ...
ինչո՞ւ
կեղար , շարունակէ
,
բսաւ
Տիկինր
նոյն
անգրգուելի
ձեւր
անսասան
պաՀե լով :
•
Ում Համ ս։բ շա բ ռւնա կե մ , ես ա յս -
չավւ կին աեսահ
էի , տ լսսլիսի
անղւլ ա յ
արձան
մր ուրախոէթետն
եւ
տրամութեան
չէի կրնար
երեւակայել
: Ցանցանքբ
ռչ
իմս է , ել ոչ քու , այլ Արհրունեաց
:
Եթէ
ի՛մ .բովս յանցանք
չե ս ղ անե ր ,
ուրի շնե ր ունչ.
իմ անա
լու
Հետաքրքիր
չեմ
՚՝.՚
Ուր կ՚երթաս
, Հրաւէր
ԳրԿԷ
" " ՚
մարղուն
ռր գայ,
սեղան
պատբա՚ստել
տուր, մարդկութիւն
չէ" մնացեր աչխաբ
-
Հիս
՚Լբայ
:
Գաբձեալ
Տիկինլւ
ել ալ
ւլւււրս ,
կէոնչեց
աղաիսիններր
, սլէաք եղաձ՝
Հրտմաննեբր
աոլալ
: Եւ աՀա
քանի
մր վա յրկեան
՚Լեր–
կր Գուրգէն
կբ մ ունէ ր իշխանին
քով
, որ
իւր անկիւն ր րազմհալ րսաւ ՚
Մլ՚ի ^ Տիս՚բ
Աուրէն, նստէ ել
ներէ
թէ որ մինչեւ
Հիմա
՛լքեղ
թ՚*զինք,
Ր՚՚՚յԴ
մենք
ալ զբտլլահ
էինք մեր
վէր-րերով.
ոջլոտի
է քու ւլա լուստդ
, ա լսսլիսի վաան
ղաւոր
ժամանակնհբով
քու ւլօրոլթիւ^ւգ
ել
քակութիւնդ
ունենա
լու է , ՛որ մ արդ. Հա -
մ արձակի
առանց
թիկնասլաՀի
,
առսւնց
հառայի
, առանց
րնկերի
ուղեւորիլ
:
Ա՛ք" խօսքե րուն տարտամ պատասիսան
-
նեբ ՛տուաւ
Գու բւլ էն ել. ամ ենա
յն ուշա
-
գբութեսւմ
ր եւ զաղանութք,ամր
սենե կին
ամենա
յն
մութ
խռրշեբր
, վ արաւլ ո
յրնեբր
ել վ անգա
քլն ե ր բ կր ղիաէբ
: Աեղւսնբ
ե -
կաւ.
իշիսանր Տիկինր
Հարցուց
, բ՚՚՚յց
նա
անՀանդիստ
էր , Մ ուշեղ
ինք ալ ախոր
-
ժաէլ չունէր
հէ. քլբ ղարմ անար ոբ Գուբղ էն
Հաղիլ
թէ քանի
էք՛ր սլաաաո
առնելով
Ք՛"շ–
•ուեցէսլ
: Իշխանն
է լ իւր անէլուլնո
յ ււեն -
եաէլնհրլ. մտաւ։
Եւ Բ"ք"Ր
Կս՚նղուարի
րր՜՝
նա էլի չնեբր
քուն
եղան
ԾԵՐԵՆՑ
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
