€ 6 ԱքՒ
Ա Ջ »
ԻՄԲՕԸ
(ՊՏԵՐ)
(Հայկսւկան Ալսւնդութի.ւն)
ԱչիէարՀի
սւոեւլհ
ոէ
-մկՆ ի վեր
արլպիսի
՚^ղԸԿ ւէր
ՂԻ՚֊՚ԼԻ
՝՛՛ ՚^վ–
Ծ՚եոէլրր
թէ,
ձւ
աէէրէԱէո
րայւյ
այնքան
ւսլ աւլեէլ,
էոք -
թեէլՆ , հուռումուէէ ել արւչաՀատելի
չէ -
ին
Հ
Ո՞ր
ղեւր,
էէ
՞ր չար ալին եկեր
իա։
ո -
էւու–եր ու խանւլարեր էր անոնց սեէլւՈէէս -
^.ռրումր որ երաիւան
սկիւլրներք
լերկ ու
ճմուռ
մր խմոր,
քանի
ւքեհնար , ւոարինե–
րուն Հեա կր մեհնային
իր ազեէլւէլթիլն -
նե րն ու անճոռնէւ
ւթի ւննե րր :
Արրունքի
աարիքին
արւլ էն
եւլ ահ՛ էր
Գ"նչ
, սասլաւոոէլ
, հ՜ուռ
էւրէւլնք ,
ճսլէէ սա
ակէսնոէլիքով եւ կաւլէսւլնաց : Հրէչ
ւք
ր ան–
նա խրն թաց :
Ընքլեր
չունեցաւ։
Ա՚Լ՚չիկներր կր էիախ ~
չէին անկէ սարսաէիաՀար
, իսկ աւլաքր
կը
Հալահ՜էին
զայն;
Անցահ՜ էսաե՜ն՝
Հիւէլերու
՛առչեւ
հ՜ալլասլէսաիկ
սլառէսւներր
էլր իւա—
չաէլնքէին
արւլաՀաէոանքէւվ
եւ քլր մ քթ -
մրթային
Հ՝Բրիսաոս
մէչերնիս»
, ղայն
Հէո–
մարելով չար ալիներոլ
րերք
,Ոա
քէք
քանի
աէէէ
րիքր
քլաճէր՝
այւլ. աղ -
քյլկան
խորր
նէւր Հեաաքրքրո
ւթիւննե
ր կլլ
զարթնուին
Հ Անղիաակ
մէլոլմով
մր կր
Հեաապնգէ
ր գեռաՀաէւ
մանչ
ւււ
աղչիքլնե -
րու
իոաէլերն
էււ
էլաաակներր
, քիչ ՛քր ա -
*–ելի
մ եհ՜ե րոլ
խուս ավա
ւմն երր
մ աց առնե
րու
եէոին
է
Ամէն
առիթի
, Հեռուէն կր Հե -
աեւէր
Հարսանեէլան
թաւիօրներոլ
ուր
ղա րգէս րո ւն աղ^ի1^եր
առո
յգ
արուներու
Կ.՚"ԼՔե՝^ ԿէԼ Ք՚"քէ/՚ն
Հպարա ու երչանիկ :
Կր քէր*
Կր
/ոորՀէր
անէէնց
գիչեքներուն
մասին,
գիրկ
ղիրկի,
շրթ"^նք
չրթունքի
,
եւ իր ախեգհ՜
կւէւ
րհ՜ քին աակ սիրար
կ
՝էււ–
ո֊էր ել կրԼոէր բարախիւններ
քաոէսարոէի
•արչաւող
ձիե՜րու
սմ րաք^էերէէւ
ձա
յնին
ալէս; Կր ղալարէււէր եւ երր մինակ
էր ,
Հողին
վրայ կր աապլակէր
, էլր կսւղկան -
ձէր եւ կր Հեկեէչար
երեսն
ի վար :
Արտերու
մէչ առանձին
աչխաաուլ
մքւ ՝
չաք^երուն
մօտ կ՛ե րթա ր , կր նստէր , մ ր–
յգիտի վախեր
կ՚ունենար
, ք՛րղ ու չարէէւ -
կան կր մրմնչէք,
ծառայութիւն
կր մա -
աոլցանէ
ք ին^աՀոս
աչխո յմով
մ ր, սա -
կայն ոչ
է
/ք կր մօտենար
իրեն
էսյնսլէս
.ինչպէս
իր Հոէլին կր ցանկար : Աւ վէր"՛
՜ ^
՚ա-որ անասունի
մր^պէս
թարթավէելէն
կր)
Հասնէր
Հօրենաքլան
անիհ՜ետլ
որչր որի -
րեն
հ՜նունղ
է ր էոուահ՜ :
Աէէտուա՚հ՜ , էլ՚աղօթէր
ամէն
օր իր
սրտին
խորքէն
, ա՛ո Հոէլիս որ
աղատիէք
այս չար աչխարՀէն : ՝Բանի կր ղրքլեո ղիո
ամէն
մարղու
տուէսհ՜ղ
չնորՀներէն
, ա՛ռ
Հալիս : Եւ որպէսղի
անա րղա րո
ւթք/տնգ
վրէմր
լուհ՜ուի
, ւիոխաէլերսլէ գիս այնսքե–
սի րանի
մ ր որ մ
ա
րգիկ
ստիսլուին
ւլ քք -
կել,
ւլրկել ու սեւլմել
ղիս իրենց
սիրտին
վրայ
, ակամայ :
Ասաուահ՜
այս անգամ
լսեց անոր
ա -
«ԱՍՏ ձՍՆԳՋԻ. . . 9
Թերեւս
սովորէււթիւն
է էէա րձահ՛ մեր
ղանէլուահին
Համւսր,
Ապրիլեէսն
Եղեռնր
ղաաել սկեպտիկ
եէլանակով
մ
ր :
Անոնցմէ
չատեր
սէղանղէն
մաղապուրհ՜
էսգատուահներ
են , րնղՀանրտպէս
, կամ
աարրեր
սլատճաոներով
օտար ափեր
ին •-
կահ՜
մարգիկ։
Բնականաբար
բոլորն ալ կարհիք
կր
յայանեն
Հայ մէւղովուրւլի
մասին :
Աոլրիլ
24Հ1
Տէր Զօբն է
միայն
ոմանց
Համ ար •
Տէր
Զօրբ՝ «Աստ
Հանգչի»
մբ,
որուն
մասին
լսահ
են յաճախ :
Ու եթէ աոիթբ
լ^հայոլէր
, ապաՀո -
վարար գո Հտնա յին անապատին
աւյսւլնե -
րուն
վրէԱք
փառաւոր
յուչւսրձան
ւք
Ր
բա
բձրԱ
՚ցնելով
•
Ա
ա կ ա ղ րութե
սւն
մ ր Համ
ար
տլ
քլաբե
լի
էր ղր^ք
«Ա^ա հանգչի • • • ԱգգՍ
Հա -
Պէտք չէ ւլաքմանալ :
Ամէն
մոէլովուբղ
տարրեր
֊ ձ ե ւ չէ ւլտահ
յարղելու
Համար
իր ղոՀերուն
յիչատակր։
Տ ո ւչա րձաննե ր ամ էն գէ՝
Վերտէ
ռն էն
մինչեւ
Օբտտուբ
, կամ Փէր Լաչէղ :
Ծանօթ է Թուրքին
Հ ոգերանոլթիւնր
•
Աւէբ , քլողագռւտ
, սպանգ
յ
Աակայն , պէտք չէ մոռնալ
գէոլքերբ :
Համ
էէւ
չխա բՀա
յին Ա՛ պաաեբաղմին յա -
չորղեց
եբկբորւէ
ԱչխաբՀամարա
մր ՚
Ա՝արղիկ
ղարձան
աւելի
իմաստուն
: ^ի ՜
ւանա
ղ
իտո
ւթի ւնր՝ նոբ ղէնքեր
էն
լէ՛" ՜
ղօբուահ՝
աւելի քան վերահուեցաւ
պտ -
ւլարիւն
ղատռւմի
–.ք*րաւռւնքր՝
մաբղկա
յին
ազատութեան
եւ խղճին
,
ՀամաՀաւասար
գետնի
վրայ
ւլբուեցալ
մեհ թէ փոքր
մ
Ո–
ղովոլբէէներոլ
Համաբ :
Ժողովուբ
ւլն երն ալ փոխուեցէսն : կան
մարղիկ որմտահեցին
նաեւ , թէ
Թուրքն
ալ փսխուեցաւ ;
Այս
բոլոբէն
Վեբչ
կրկին
Թուբքբ
եքլաւ
ճչգել
(1955
Աեպտեմբեր
&) , որ
թալանի
ոլ առեւանդումի
միտյն ատակ
, բաբրա
-֊
րոսի իր Հոգին չէ
էիո
խուահ :
Վերչին այգ ղէպքե
րբ թերեւս
Հզօրա ՝
գոյն փաստերէն
մէկբ կր կազմեն
անվի -
ճելի
այն իրողութեան
(Հողեբանօրէն) որ
մեր
ժ ալս վուրղին
սպանղին
պաաճօւռր
պէաք չէ փնտռե
լ պատ
աՀա քլան կարհիք ՜
նեբու
մէչ որ թութակաբար
կր կբքլեուին
յ
Ամէն
անէլամ , Աոէրիլ
24։ին
արցունք
թափելն ալ Հայրենասիրութեան
նչան չէ •
Աբտասուքբ
ձղե ցէք տկաբնեբուն
:
Այս թուականր
այլեւս
իյռրհոՆրդի
մբ
վերահուահ
է մեւլի Համար;
Ա^ւ քլո ւմն ք, ր ւէ վ
եւ
րտբձբութիւններով
մ իա
խառնուահ
խորՀուրգ
մբ, ոբ քէր թավէանցէ
ամէն
Հա
յ ո ւ
Հոգիին
յ
« ՊարառւածՐւերոէ-Թ հաւ|ար
արցու֊ն-քը
վաաութ-իւ֊քլ է» »-. :
Հրետներբ
Լացի Պատ մր ուեին։ Կբ որ–
խալին
անոնք՝ որ Ապրիէ
24^
կր
չփոթեն
այս Պատին Հետ :
Թուրքին
քրահնեբբ
, իրենց րոէոբ
ման–
բամասնոլթեամբ
հանօթ
են , թիգ մբ
մա
նուկէն
մինչեւ
տլեՀեր
Հայ հերունիին :
Այղ
բոլորր
մեհ
Հանղիսութիւններու
րնթացքին
բազմաթիւ
անղտմներ
կրքլնե -
լով բան չենք չաՀիբ ;
՚Բիչ
մլՖ ալ մտահենք
մեր
լնելիքեե -
բունէ մասին,
որպէսգի
«Աստ
Հանղչփ՝»ն
հանր
չկչո^է նաՀատաքլնեբսէն
աճիւննե -
րուն
վրայ
Հ
ԱՐՄԵՊԻԼ
ՄՏ՚ԲԻ
ԿԱ8ԾԿԼՏՈՒ-ԲՆԵՐ
Ծնհցաւ՝ ցաււ։
Մկրտեցաւ՛ ցաւ :
Մեծացաւ՝ ցաւ :
ւԱլքա,սնա;ցալ՝ ւցաււ :
Հսւրսաացաւ՝ ցաէ :
Ծերացաւ՝ գաւ ;
Մեռաւ. . . ասոր մէջ միայն ցաւ չկայ :
1 6 - 1 2 - 1 4
է–
ԱԿՆՈԻՆԻ
X
Մեոա1ծները անտեսանելի են, բ այ^ բա
ցակայ չեն :
X
Գոզը կ՚ըսէ՝ աշ|օարհը գալ է :
ՀԱՅԿԱԿԱՆ
ԱՌԱԾ
ՏՈՄՍԵՐ
ղօթքբ
, րայց
ինչսլէս
իր
սովորոէ
թիւնն
է* քիչ
՛ ք ր
ուշ, քանի ոբ մէկ
էս
կանչր
խուչ է, միւսն
ւսլ թմ
րիկ
Աիբազուրէլ
տզչկան
Հողա քլս յէոին էէբա -
յէն
սկսւէէլ
կսէնաչիլ
արաէլաբէէյս խոտ մբ,
Հարսանեկտն
քօղերու
մանեաքլներուն պէս
նրբաՀիւս
ու թափանցիկ
, զուարթ
տե՜րեւ
ներով
որէէնք սյքլնառու
ճոխութեամբ
կբ
բաւլւքտնէոյին
ու կբ տաբահէէլէին
, էխորմեր
կր էլաէլմէին քով քովի
, ամէն
ոլգղու -
թեամր
էէէ
յնքան
արաղ ռր քանի
մբ
օրէն
ոչ
միայն
Հէէէ աղջկան
գերեէլմէսնբ,
տ
յլ
չուրչ
բոլորր պատե ցին ,
պար ուրե ղին ,
եւ անկէ ալ աւելի
Հեռու
իրենց
րսէղռւքլ -
նեբբ տարահեցին
մ՛ա՛րախի
արչալասւէյր
տարմեբուն պէս • ՚ • Հ
Այնպէս որ գերեղմ՜անի
.այցելուներբ եւ
չրչակա
յ աբաւորներբ,
Հաբկագրոլահ՝
կր
խոնէորՀէին
, րազուքլնեբով
քլբ ղրկէին եւ
ուժգին
սեզմահ
արմատախիլ
քլբնէին գէս–
նոնք •
Եւ Տէր Աստուահ
, անպէտ ու
սիքախանձ
աղշքլան
ղերեզմանէն
սաեզհեց
անպէտ
ու
կիղելի
ա յս խռար եւ իբ
անՀասանելի
Հեգնանքով ալ, գայն վեբահեց
երկու տե
սակի ,
արու
եւ
էգ . - • :
ՅԱԿՈԲ
ՏԷՐ-ՅԱԿՈԲԵԱՆ
իմբռը, ւզտեբ
(Ֆբ • «ֆուժէր»
, կբ կոչ
ուի նաեւ
ձաքբիյոտ
ե ւ
փիլունծ) •
ԼՍՑհ
ԳԻՇԵՐ
Անցեալ
օր, հագումով
Շուէաացի
մե -
ձ
՚աՀէսրէււսա
Ամեբիէլտցի
մբ, օղանաւբ
լե–
ցուց եօթանասոէն
Հսգի
Կէ
^քԼ^ զաւա -
կր* Հարսր,
թոռներր,
Հօրաքոյբներբ ,
մօրաքոյրներր
, • զարմիկներր
եւ
մասամբ
նոցին
երեք չաբթսւան
•
աբձակոլբւէոյվ^
լնռնք
Շուէ
ուէ սէ աա
նել սւ
Հ ամա–
Պարսն
Րայնար
Պէն սբն
,
57
աարեկան
մէկր, Ամերիկա
եկահ էր
12
տարեկանին՝
իբրեւ
Հիւբ
իբ աւլգա կաննե բո ւն :
Այսօր, նախագաՀն է ութսուն
միլփոն
տոլարի
Հարստութիւն
ւււնեցուլ
առեւ -
արական
Հաստատութեան
.մր :
Օղանաւբ
ճամբայ
չելահ
,
մեհէսՀարոլս,
տբ
զրոյց
մր անեցալ
թւլթակիցնեբուն
Հետ եւ բստւ
անոնց •
Երախատպարտ
եմ՛՝ Ամէւբիկայի
...
Պիտի չմոոնսէմ
այն բարի՚^թէերր
, զորս
այս
մեհ
Հայրենիքր
պաբգեէւե^
ինհի՝ սա վեր
չին
յիսնամ եակին
...
X
Արեւելեան
կողմն
աչխարՀ
ի կա
յ
ուրիշ
^՚**յբենիք
մր։ Անունր
Թուրքիա : Ջաբղւս–
րարնեբոլ
վաթ-Աւնը :
Բնոլթիւնր
, այգ երկ
րին մէչ. Հրաշալի : Բնալոբութիւնր
այգ
երկրին գաւա ք^ե բուն , Հ րէ չա յին ;
Այգ
երկրին
մէչ կ՚ապրէր,
մինչեւ
1915,
մեր
Համ բանքին
կէսէն
աւե լփն ; Աամ ա -
թիտյէն
, Ակիւաարէն,
Պաբտիգակէն
մին
չեւ Աիփանայ
սարին սէոորոտր ;
Փոթաբիկ
մբ պայթե՛ցաւ այգ տարին
ու
մեր
բազմոլթիւնբ
իչտւ
Հաբիլր
Հաղարի :
Եկեէէեցինե՚ր
, ղպբո ցնե ր , վանքեր ու -
նէ ինք • ՚Բանգ եցին :
Հողեր
ունէինք
, մեր-ճաէլաին
քրտինքով
ոռոգուահ
, բաբերեբ
՚ օ*.
աբղաւանղ
։ Խբ–
լեցին
մեր ձեռքէն
;
Վոսէիոբի
ւլե՚գահիհաղ
ափերէն
մինչեւ
մեբ
բարձրաւան՜գ՜ակին^՜՜
չռւկանեբբ կք վյս–
տային
մեր ՀարԱւստն՚ե^բՐ
: կողոպտեցին
։
Մ տաւոբականներ
ունէինք։
Մաքբեցին
Այսւչի
քլամ Զանզբրրյի
բանտերուն
մէչ
կամ Տէբ Զօրի
աւ.ազնեբուն
ւիրա յ :
Հարսներ
. ու աղչիկնեբ
էււնէինք– Հտ ~
բէմնեբէն-ներս
տարին :
Արեւաչռլի՛, երախաներ
ունէ ինք : Մ ար–
ղաբէին
ղիբկբ նեաեց
ին :
կաբճ
երէկ
մեբ ամ բողչ
Հասակով
ներկայ
էինք այգ երկրին
մէչ–,
Այոօր
ա յնաեղ
մնացահ է միա
յն մեր չուքր : Ու
մեր
ունեցահ՛
նի՚լթսէկան
ստացուահքէն
վւչրանք
մր ւքի՛այն։՝՜ մինաբէներու
ոստա -
նին^
մէի
Հրէչաոտանին
նքձրսերր
մի երթաք
, որյ՜.
պէսզի
ստի՚պո՚ւյսհ–
ԼՐէլաք
եբղելու՛
Այոքան
չարիք թէ մոռանան
մեբ որ–^
ղիք, գաՀ էլ պէաք
չէ , ոչ էլ
Աստուահ
ԱԻԵ ՏԻՍ ԱՀԱՐՈՆԵԱՆ
ԱՐՈԻԵ Ս Տ ԱԳԷՏԸ
բ.
Լինելութեան
ու ղիմ աղբա կանո ւթե
ան
այս
պա աղա
մին ականչ
աուեբ է մեր
բա
նա սաեղհ ր «մանուկ
օբեբից»
, այգ սլատ–
գամբ
Մ աս իսի
անւլէււնգնե
բէււն մէչ
չրւլ -
թայուահ
Աբտտլազւէին
էէա
բալո ր փտւիա–
քրն է , անմաՀ
Հէքեւոթբ
մեբ
ցեւլվւն
էււն -
կա խո լթե ան ու ազաաագրութեան
• • • ;
Մ ասիսէն
յետէէ յ , աՀաւասիկ
ե րւլր Այ ֊
րա րաաեան
ւլաչտի : ք՚նչսլէս
նտիէո
րէէ
եր–
գեբուն
, այս երւլին
մէչն ալ
ԱՀարոնեան
սնսանձ
երիվարի
մշ
վր՛"յ
Հեհւսհ ,
չ՚՚՚նչյլ
բռնահ,
աչքէ
կ՝անցրնէ
Հայբենի
բնէէւ. ֊–
թեան
գեղեցէլութիլննեբշ
, որոնց կարօ -
աովբ կր տոչորի
իր Հտյբենազուբկ
Հո -
ղին ; Կր ւինտււէ Աբարատեան
ղաչտի
Հո -
քիզոններբ
,
վեբ^՚՚՚լոյսնեբբ
,
ամսլեբոլ
կարաւանր,
չինչ
երքլինքր,
լոյէւ
աւլ^իկնէ։–
րոլն
երղր,
չինականներուն
Հեւքշ , եւ
արչալո
յնս երուն
վեՀ աւի առ
հնունղշ
է
Կ՛ե րգէ
տար
էէ
ւան
չորս եղանակները
, ա–
մէն
մէկն
իր գեւլին ուՀրապո
յրին
մէք :
Վեցերռրգ
եբէէր կեանքի ու
մւսՀուան
խորՀրղաւոր
Հէքեաթներուն
ձօնուահ է ։
Բանասաե
ւլհ ր
խորունկ
լաւա տեսու. -
թեամր,
երեւոյթներուն
գեղեցիկ ու ղբ -
է
^արթ կողմր
տեսնել
կ՛ուզէ
միայն : քՍո -
րապէս կր Հաւատայ
, որ Ագամ ու Եւայի
Հէքաթր
ամէն
օր ու ամէն ժամ
աեւլի
կ՛՚ունենայ
բնութեան
մէչ, ու կեանքր
կը
թրթռայ
Հզօր եբկունքներուէ,
կատաբեալ
ներէլաչնակութեեամբ
: Բնութիւնը եւ իր
երեւէէյթնեբբ
, ձէսյնեբն
ու չունչերը
սիր՚՚ղ
ու պաչտող
բանէսստեւլհր
, քլ՚երղէ
մեզի
յաւիտենական
Հ էքեաթը •
յ՛ր լաւատեսսւթիւնր
բնութենէն
ներ -
չնչուահ է իրեն , որովՀեաեւ
քլը Հաւա -
տայ, թէ աիեւլերքի
մէչ մէկ Հատիկ երգ
քլա յ ,
ււլ
այգ երւչբ
վե րանէէ րո ղու թեան »
՛թ
Ր՛ո զար
թնէէ
ւմ ի ու յարէէլթեան
Հղօր եր -
ղ-է^ է , ուրա խււ ւթե ան ՛ու արցունքի
յէՍ -
ւիա ենա կան
ղո յէէ նե բղա ^ա
քլութ էւն ը \
Այէէսլէ՜ս երւլե լէ յեաո
յ Հա յրենի
կարօ -
տը,
մեր անգոլւլական
բնոլթիւնր,
ք,րքււա–
կա յութեան
նմոյգը
Հեհահ,
բանաստեղհր
կը կանգն
ի մ եր գաչտերուն
եղերքբ
ու
մաիկ
քլընէ
երւլր մեր աէյչիկնեբուն
, ււ -
բոնց «երգր սէրէ , եւ սէրր
երւլ–», եւ ո–
րոնց
Հայեէսցքին
մէչ թաոահ է «ցաւր
ւէս–
քլեղօհ ու կեանքը ժպիտ»
:
Վերչին
երւլր,
եբ՚լն է
«կախարւլակ՚սն
Տ՚սճաբին»
, որուն երազբ
սիրտին
,
Հուլիին
սւ աչքերուն
մէչ , յէէէլնահ ու
էէունատ
ուխտաւորի
մ ը պէո , •որուն ցուպք
ձե՛ւ -
քին
մէչ մաչեր է, կը քալէ ու
կը ք՛ո էէ
անվախճան
, ղէպի
այղ անհանօթ
Տս՚ճտ -
րը •••
Մի աղօթ-ք կայ իմհոդուլք ,
Որ դեո երբեք չեմ արտասանել.
Մի արցունք կայ իմ սրսաւմ ,
Որ դեո երբեք չեմ լացել •
;|
Այն ազօթ-քն ու արցւււնքն է՝
,
Մի անծանօթ– աստուածութեան 1
Կախարդական Տանաբի :
"
*
**
ճշմա բիա. բանաս աեղհնեբը
իբենց
Հ
ս -
գէին
խորն
՛ունին
աղօթք ու արցունք ,
մաբղկա
յին էակի
այս երկու
զգայութիւն–
նեբր,
ռբոնցմով
կեանքը
կը գեղեց1լա -
նա յ ,
էէլ
բանաստեղհութեւսն
կբ վե՜րահ -
ուի : Արցունքը
տառապանքին
, գոՀռւնա -
քլո ւթե ան
՛ԱԼ
եբչան կութեան
տւլօթքը , ել
ւլե ղե ց քլութ եան փառա բան"
ւթ իւնր , ւ՛ րոնց
վրայ
Հիմնուահ է մեր
գո յութիւնբ
,
բանէսոտե
ւլհութեան
ամ էնէն Վճիտ , ամ է֊.,
նէն Հարագատ
տարրերն
են \;
Աւետիս
ԱՀարոնեան
«Կարօտ
Հայրենի՜»
քեբթուահներով,
գերաղանցք&բէն
՚ք^ք^– ~՜
յուն
՛ու լաւատես
բանաս^յէղհի
մը
բո լո ր
աբժանիքնեբն
երեւան
կ։ը բերէ , կւկէտաբ ~.
եալ նեբ^չումով
, քլաււքարեալ
արուես -
էոով
, որուն
յատքլանի^եըբ
կը
ւքնան ,
նէսխ՝
բնութիւնբ
, իբ իրական
ո ւ
ճչմ^ք
բիա
էւլաաէլերին
՚^է^տ մարգու. Հոգին իր
ւոա ռւս ււլ ան քով
ոկ. սէրերով,
կեանքի
եւ
մաՀ ուան
անիմէոնալի
խոր Հուր էլնե րր ,
մաահում
ին թելր,
որով իրաբէէխ. կշ կապ–
ուին խորունկ
ղգա յութիւննե
բ , եւ աօ՚ոնց–
մէ վեր, գեղեցիէլին
ւլւլացոլմը.
Որուն
ստուերը պէտք է թափառի
միւս
րոլոր
զգա յութ իւննե բուն
վրայ
, ոբպէսզի գե -
զաբոլեստի
գորհը
ապբելսւ
սաՀմանուի
։
Առանց
այս
վհբ^ին
գգա
յութեան որ րա -
նասաեգհին
երեւակայութեան
թոփչք կու
աա
լ , ուն՛եցահ
ճաչակն ու նախասիբռլ -
թիւններն
երեւան կբ Հանէ , անկարելի է
կաբղալ
լւնութեան
ղաղտնիքներուն
գհ -
ղեցկութիւնր,
մարդկային
Հոգի.^
«Ո
&ւշ–,
դուահը
, ուր
հրբք^մն , կա րւլւէէւի քլյ, յա յա–,
նուին կաբե կցութե ան , սիրո
յ , նաիւանձի
յ ^
աաեր" թեանէ դւ ոճիրի
գլա
յութ իւննեբ
ը
անկէսրե լի է րմբոնեէ
մ անալանգ
ճչմ ա ր -֊ .
տռւթեան
հ՛, իրականութեան
, այս
ղոյգ,
ազգա էլնե բէււն կարեւորութիւնդ
, որով
կր–ւ
կնքուի
արուեստի
գո րհե բ
ունք
վ՚սւեբակա–.
նութիէնր։–
Գրագէտ
մր, ոբ յաբւէանք
քլ՜ր֊
ղդ՚ս
յ ա յս բոլոբին
Հանղէպ,
ստեզհաւլւ՛
ր.. -.
հելէ առաչ
, ոււսնոնց
օժ՜անէէոէ էլո ւթեան ր,
կը գիմէ^
ղանելու
Համւդբ տանչանքսվ
ե–.
րաւլէէւահ վա քրկեէսնբ ,
քսելու
Համ՛ար.
« կեցիր
, էլէէէն
էէէ
քնքէէէ՚ռ– զեղեցիքլ
ես»
յ,
էնչպէս
Կէօթէի
Ֆա
-է
^ստին
Հ^ղեկտն
էուոգնապներն
րոել
ւռուին այգ
անմաՀ
գոբհին
մէչ,
այգ. գբաէլէտ - արուես
-»
տագէէՈը
ուբախէււթփլնբ
կը
զւէՈ
՚յ,. թէ /՚^՜"
ՔԲ կբ ճանչնայ
բնութիւնբ,
մարգոց
Հէ» -
գին եւ իրէսքլան ու չօչաւիելի
աչխաբՀր
Տ
Այս
ոլայմսւննհբյէն
գուբս
էլռյութիւն
չու -
նի արուեռտի
սեւէ
ղւէբհ
Հ
Գեղ՚սրուհսէ^ա1լէսն
գոբհ
ւԲը տալու Հա -
արուեսաւսւլ էար պէտք
է
՛ ա ո ու,
,եմն
ունենա
յ յիշուահ
ր"
է"
ր ւլգա յ ււ լթ իւնն եր ր
առանց
որոնց
մի մփայն
ոճի
ու. ճաբւոա -
բասլետուլթեան
, լեղուի
ճկէււնէլլթհայ
ու
Հարսէռութեան
միչոցներով
,
արսլեոափ
ղորհր անքլտտար է
,
անոր
էլր պա^սի
ասասւահա
յին ա յն չունչր
, ոբ Հոգի
միաք
քլո ւտա
յ տառապանքով
երկնւււքքէէէ
ստեղհաղո
րհս ւթեան ;
ՄԿՐՏԻՋ ղԱՐաՄԵԱՆ
(ՄԽ^Խ^)^
յաջորդով)
Fonds A.R.A.M
